Skazanego za wymuszenie wierzytelności, groźby karalne i pobicie sąd nie może umieścić w zakładzie psychiatrycznym. Wobec takiego sprawcy mogą być stosowane jedynie środki zabezpieczające, takie jak elektroniczna kontrola miejsca pobytu, terapia i terapia uzależnień – orzekł Sąd Najwyższy w Izbie Karnej.
Organ podatkowy nie może kwestionować rozliczenia podatnika na podstawie wybranych przez siebie dowodów – wynika z najnowszego wyroku NSA. Chodziło o sprawę, w której fiskus zakwestionował rozliczenie przez gminę VAT od przebudowy stadionu, opierając się na zeznaniach prezesa klubu sportowego i informacji na portalach internetowych. Pominął natomiast dowody przedstawione przez samorządową jednostkę.
Sądy administracyjne w dalszym ciągu uchylają interpretacje dotyczące limitowania, zgodnie z art. 15e ustawy o CIT, kosztów niematerialnych. Dokonywana przez nie wykładnia przepisów ma olbrzymie znaczenie dla podatników prowadzących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych. Organy podatkowe, na przekór istniejącej linii orzeczniczej, kwestionują prawa podmiotów strefowych do nielimitowania wartości kosztów niematerialnych związanych z działalnością zwolnioną od podatku.
Wynagrodzenie powstałe z droit de suite należy się wówczas, gdy następuje zawodowa odsprzedaż oryginalnych egzemplarzy utworu. Roszczenie o jego zapłatę powstaje w chwili odsprzedaży dzieła. Wierzytelność jest zbywalna na zasadach ogólnych, wchodzi do spadku, może też być przedmiotem zapisu windykacyjnego i zwykłego - przypomniały sądy.
ZUS uchylił prawo do świadczenia „Dobry Start”, ponieważ uznał, że zostało pobrane przez nieuprawnioną osobę. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zwrócił uwagę, że organ całkowicie pominął cel programu, jakim jest zapewnienie pomocy w edukacji dzieci poprzez wsparcie rodzin w ponoszeniu wydatków związanych z rozpoczęciem roku szkolnego. Tym samym w sytuacji ustalenia, że środki zostały przeznaczone na potrzeby dziecka, nie można stwierdzić, że zostały nienależnie pobrane.
Powód uważał, że istnieją wątpliwości, czy jego sprawa zostanie rozpoznana w bezstronny sposób, ponieważ wypowiadał się w mediach na temat wadliwości powołania sędziego. Sąd Najwyższy nie podzielił tych obaw i uznał, że publicznie wyrażane poglądy nie mogą stanowić jedynej i wystarczającej podstawy do uznania, że sędzia, którego te zapatrywania dotyczą, nie rozpozna sprawy w bezstronny sposób.
Przed sądem w Skierniewicach zapadł pierwszy w kraju prawomocny wyrok orzekający przepadek pojazdu, którego kierowca miał ponad 1,5 promila alkoholu w organizmie. Auto straciła kobieta. Jadąc przez miasto, miała ponad 2 promile. Straciła też prawo jazdy na cztery lata. Od 14 marca 2024 roku sąd może orzec przepadek pojazdu, jeśli w organizmie jego kierowcy będzie powyżej 1,5 promila alkoholu.
Organ przyznał doradcy podatkowemu, który został wyznaczony tymczasowym pełnomocnikiem szczególnym, wynagrodzenie w obniżonej wysokości. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uznał, że obowiązujące przepisy nie dają do tego podstaw. W szczególności brak było możliwości zastosowania w drodze analogii regulacji, która na gruncie postępowania sądowo-administracyjnego przyznaje sądowi kompetencję do obniżenia wynagrodzenia wyznaczonemu pełnomocnikowi.
Sędzia, co do którego złożono wniosek o wyrażenie zgody na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej, ma prawo zapoznać się z dokumentami włączonymi do akt. Odmowa udostępnienia dokumentacji w sprawie obwinionego o niedopuszczalne przetwarzanie danych osobowych nie została dostateczne uzasadniona i brak było podstaw do uwzględnienia zastrzeżenia Prokuratora Regionalnego – orzekła Izba Odpowiedzialności Zawodowej Sądu Najwyższego.
Zawarcie z bankiem umowy o wykup wierzytelności leasingowej, gdy umowa leasingu miała charakter fikcyjny, doprowadziło do milionowych strat pokrzywdzonego. Wprowadzało to bank w błąd co do istnienia przedmiotu leasingu i zamiaru umowy - orzekł sąd. Jednak obrońca skazanego próbował wznowić postępowanie, dowodząc, że nie ma szkody, są nowe zeznania i klient nie popełnił zarzucanego mu czynu. Jak stwierdził Sąd Najwyższy - bezskutecznie.
Odpłatność za usługę wodną należy się tylko wówczas, gdy podmiot dysponujący pozwoleniami, ma możliwość korzystania z niej. Natomiast obciążenie opłatą jest niedopuszczalne w sytuacji braku urządzeń wodnych, które ujmowałyby wodę opadową lub roztopową – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę Dyrektora Zarządu Zlewni w Łodzi Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie.
Udowodnienie, że strona zawarła umowę w stanie wyłączającym świadome albo swobodne podjęcie decyzji i wyrażenie woli, wymaga najczęściej przesądzenia tej kwestii przez specjalistów - biegłych sądowych. Niejednokrotnie spory w tym przedmiocie trafiają na wokandy sądowe i trwają latami. Sądy, jak wynika z orzecznictwa, stoją jednak na stanowisku, że jeśli strona nie miała świadomości tego, co podpisuje, to umowa jest nieważna.
Organ zlecił geodecie dokonanie rozgraniczenia nieruchomości, a następnie obciążył kosztami strony postępowania. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zwrócił uwagę, że należało ocenić, czy przyznana geodecie kwota wynagrodzenia jest uzasadniona - zwłaszcza, czy nie jest zawyżona. Organ nie może bowiem bezkrytycznie przyjmować faktur i jest zobligowany do ich sprawdzenia, czemu powinien dać wyraz w uzasadnieniu postanowienia.
Przestępstwo złośliwego przeszkadzania w wykonywaniu aktu religijnego ukierunkowane jest na karanie przerwania tego aktu ze względu na niechęć czy wrogość do tej religii. Samo zaś zakłócenie aktu religijnego, bez takiej motywacji, jest wykroczeniem, które się przedawniło - orzekł Sąd Najwyższy. Potwierdził tym samym, że posłanka nie popełniła przestępstwa. Wskazał, że jej protest w kościele w Toruniu wiązał się z ogólnopolskimi manifestacjami po wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie aborcji.
Gdyby chodziło o kontakty oskarżonego i sędziego wykraczające poza zwykłe relacje zawodowe, mające cechę zażyłości, to właściwą do zastosowania instytucją byłoby wyłączenie sędziego i nie mogą temu stać na przeszkodzie względy natury organizacyjnej – orzekł Sąd Najwyższy. Nie przychylił się jednak do wniosku o zmianę sądu, gdy nie można wątpić w brak obiektywizmu.
Przedsiębiorca, który korzysta z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych musi regulować opłatę z tego tytułu. Ustawodawca w sposób jednoznaczny określił terminy płatności. Opłata wnoszona jest w każdym roku kalendarzowym w trzech równych ratach w terminach do 31 stycznia, 31 maja i 30 września danego roku kalendarzowego lub jednorazowo w terminie do 31 stycznia. Oznacza to, że organ nie może samodzielnie wprowadzać modyfikacji w tym zakresie. Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie.
Pełnomocnik kredytobiorcy zapomniał w skardze kasacyjnej wskazać zakresu postulowanej ingerencji Sądu Najwyższego w zaskarżone orzeczenie. Samo żądanie uchylenia to za mało. Ta wada powoduje odrzucenie takiej skargi, bez uprzedniego wezwania do uzupełnienia braków. Nie można jej usunąć w trybie przewidzianym dla usuwania braków formalnych pisma procesowego.
Zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego, nie stanowi samo w sobie działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT. Natomiast dążenie do osiągnięcia jak najlepszej ceny ze sprzedaży jest jedynie przejawem racjonalnego zarządzania osobistym majątkiem. Nie można bowiem wymagać, aby właściciel wyzbywał się go w możliwe najmniej rentowny sposób. Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach.
Sąd Apelacyjny w Warszawie, badając sprawę kontroli operacyjnej, powziął wątpliwość, czy na mocy decyzji prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska na wniosek Prokuratora Generalnego Adama Bodnara, Jacek Bilewicz został skutecznie powołany na stanowisko I Zastępcy Prokuratora Generalnego, pełniącego obowiązki Prokuratora Krajowego. I czy prokurator Bilewicz mógł skutecznie powierzyć Piotrowi Kowalikowi pełnienie funkcji Prokuratora Okręgowego w Warszawie.
Jeśli opiekun osoby ubezwłasnowolnionej zachowuje się nieetycznie albo trwoni majątek podopiecznego, to nie czyni zadość zasadom współżycia społecznego i wynagrodzenie za złą opiekę powinno być mu przyznane od państwa. Wykładnia językowa art. 162 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego prowadzi zatem do absurdalnych wniosków i niczego nie wyjaśnia. Dlatego Sąd Okręgowy zwrócił się do Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z pytaniem prawnym w celu rozstrzygnięcia problemu.