a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dniu 19 listopada 2018 r. Rada przyjęła Strategię UE na rzecz zwalczania nielegalnej broni palnej, broni strzeleckiej i lekkiej (BSiL) oraz amunicji do tych rodzajów broni, zatytułowaną "Zabezpieczenie broni, ochrona obywateli" (zwaną dalej "strategią UE dotyczącą BSiL"). Celem strategii UE dotyczącej BSiL jest wyznaczenie kierunku zintegrowanych, zbiorowych i skoordynowanych działań na poziomie europejskim, aby zapobiegać nielegalnemu nabywaniu BSiL i amunicji do tych rodzajów broni przez terrorystów, przestępców i inne nieupoważnione podmioty oraz ograniczać możliwości takiego nabywania, a także propagować rozliczalność i odpowiedzialność w odniesieniu do legalnego handlu bronią.
(2) W strategii UE dotyczącej BSiL zauważa się, że niski poziom ochrony zapasów to jeden z kluczowych czynników umożliwiających przenikanie broni i amunicji z rynków legalnych na rynki nielegalne. Unia i jej państwa członkowskie są zaangażowane w udzielanie pomocy innym krajom, aby usprawnić zarządzanie zapasami będącymi w posiadaniu państwa oraz poprawić ich ochronę poprzez wzmocnienie krajowych ram ustawodawczych i administracyjnych, a także wzmocnienie instytucji, które regulują legalne dostawy i zarządzanie zapasami BSiL.
(3) Biuro Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Rozbrojenia (UNODA) opracowało normy i dobre praktyki w zakresie zarządzania bronią strzelecką i amunicją, w szczególności międzynarodowe wytyczne techniczne dotyczące amunicji (IATG) oraz modułowe kompendium na temat wdrażania kontroli broni strzeleckiej (MOSAIC), wcześniej znane jako międzynarodowe standardy kontroli broni strzeleckiej (ISACS). W strategii UE dotyczącej BSiL Unia zobowiązuje się do propagowania i wdrażania norm i dobrych praktyk.
(4) W dniu 30 czerwca 2018 r. trzecia konferencja Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) poświęcona przeglądowi postępów w realizacji programu działania ONZ na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią strzelecką i lekką, zwalczania i eliminowania go we wszystkich aspektach przyjęła dokument końcowy, w którym państwa potwierdzają swoje zobowiązanie do zapobiegania przenikaniu broni strzeleckiej i lekkiej i zwalczania tego zjawiska. Państwa potwierdziły, że zdwoją wysiłki krajowe na rzecz zapewnienia bezpiecznego, zapewniającego ochronę oraz skutecznego zarządzania zapasami broni strzeleckiej i lekkiej będącymi w posiadaniu rządów, w szczególności w sytuacji konfliktowej i pokonfliktowej. Państwa potwierdziły także stosowanie odpowiednich norm międzynarodowych w usprawnianiu realizacji programu działania ONZ na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią strzelecką i lekką, zwalczania i eliminowania go we wszystkich aspektach.
(5) W dniu 24 grudnia 2021 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło rezolucję 76/233 ustanawiającą otwartą grupę roboczą w celu opracowania zestawu zobowiązań politycznych jako nowych globalnych ram, które mają wyeliminować istniejące luki w zarządzaniu amunicją w całym cyklu jej życia. Podczas zorganizowanego w 2022 r. ósmego, odbywającego się co dwa lata, posiedzenia państw służącego analizie realizacji programu działania ONZ odnotowano ustanowienie otwartej grupy roboczej.
(6) W Agendzie ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 potwierdzono, że zwalczanie nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką jest niezbędne, aby osiągnąć wiele celów zrównoważonego rozwoju, w tym celów związanych z pokojem, sprawiedliwością i silnymi instytucjami, zmniejszaniem ubóstwa, wzrostem gospodarczym, zdrowiem, równouprawnieniem płci oraz bezpieczeństwem miast. Dlatego też w ramach celu zrównoważonego rozwoju nr 16.4 wszystkie państwa zobowiązały się do znaczącego zmniejszenia nielegalnych przepływów finansowych i przepływów broni.
(7) W planie działań na rzecz rozbrojenia, "Zabezpieczenie naszej wspólnej przyszłości", przedstawionym w dniu 24 maja 2018 r., Sekretarz Generalny ONZ wezwał do zajęcia się problemem nadmiernego gromadzenia broni konwencjonalnej i nielegalnego handlu tą bronią oraz do wspierania krajowych podejść do kwestii broni strzeleckiej. Unia zdecydowała się wesprzeć zawarte w planie działań działanie 22 dotyczące zabezpieczenia nadmiernych i niewłaściwie utrzymywanych zapasów.
(8) W dniu 4 grudnia 2017 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło rezolucję 72/55 dotyczącą problemów wynikających z gromadzenia nadmiernych zapasów broni konwencjonalnej. Rezolucja ta wspiera inicjatywy na poziomie międzynarodowym, regionalnym i krajowym, które pozwalają lepiej zrozumieć, jak usprawnić zrównoważone zarządzanie amunicją, w tym poprzez wdrożenie IATG.
(9) Genewskie Międzynarodowe Centrum Humanitarnego Rozminowywania (GICHD) przyczynia się do opracowania, przeglądu i propagowania międzynarodowych standardów rozminowywania oraz - za pośrednictwem Zespołu Doradczego ds. Zarządzania Amunicją (AMAT) - do opracowania, przeglądu i upowszechniania IATG. Zespół AMAT powstał w wyniku wspólnej inicjatywy GICHD i UNODA w odpowiedzi na pilną potrzebę wsparcia państw w zakresie bezpiecznego, zapewniającego ochronę i skutecznego zarządzania amunicją, zgodnie z IATG.
(10) Unia rozpoczęła badanie możliwości ustanowienia uznanego na poziomie międzynarodowym systemu walidowania polityki i praktyk w zakresie broni i amunicji na poziomie państw i na poziomie użytkowników końcowych. Decyzją Rady (WPZiB) 2020/979 1 powierzono zespołowi AMAT projekt dotyczący opracowania uznanego na poziomie międzynarodowym systemu AAMVS w celu zapobiegania nielegalnej proliferacji i przypadkowym wybuchom.
(11) Istnieją co prawda różne międzynarodowe normy, wytyczne i dobre praktyki dotyczące zarządzania zapasami i ich ochrony, brak jest jednak uznanej na poziomie międzynarodowym metody gwarantowania, że państwo trzecie lub użytkownik końcowy mają zdolności w zakresie zapobiegania "przenikaniu" ich zapasów broni i amunicji, o którym mowa w art. 11 Traktatu o handlu bronią. Uznana na poziomie międzynarodowym metoda niezależnego walidowa- nia zgodności z międzynarodowymi normami zarządzania bronią pozwoli zmierzyć wpływ unijnej pomocy państwom trzecim w zakresie zarządzania zapasami broni, a także pomoże w przeprowadzaniu oceny ryzyka w kontekście kontroli wywozu broni,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: