a także mając na uwadze, co następuje:(1) W rozporządzeniu (WE) nr 999/2001 ustanowiono zasady dotyczące zapobiegania pasażowalnym gąbczastym encefalopatiom oraz kontroli i zwalczania tych encefalopatii w Unii. Rozporządzenie to ma zastosowanie do produkcji oraz wprowadzania do obrotu żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego, a w pewnych określonych przypadkach - do ich wywozu. Załącznik VIII do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 określa zasady handlu wewnątrzunijnego, a załącznik IX do tego rozporządzenia ustanawia zasady odnoszące się do przywozu do Unii. Przewiduje ono również m.in. wprowadzenie środków ochronnych w przypadku wystąpienia ognisk TSE.
(2) Przewlekła choroba wyniszczająca jest pasażowalną encefalopatią gąbczastą jeleniowatych, która jest zakaźna i w związku z tym może powodować zakłócenia w handlu wewnątrz Unii, przywozie do Unii i wywozie do państw trzecich.
(3) W dniu 1 kwietnia 2016 r. Norwegia poinformowała Komisję o pierwszym przypadku przewlekłej choroby wyniszczającej potwierdzonej na jej terytorium u dzikiego renifera. Był to pierwszy przypadek wykrycia przewlekłej choroby wyniszczającej w Europie i pierwszy na świecie przypadek wystąpienia tej choroby u renifera w środowisku naturalnym. Od tego pierwszego przypadku do października 2021 r. Norwegia potwierdzała co najmniej jeden przypadek rocznie - w sumie zgłoszono trzydzieści jeden przypadków: dwadzieścia u dzikich reniferów, dwa u jeleni szlachetnych i dziewięć u łosi euroazjatyckich.
(4) W dniu 11 lipca 2016 r. Norwegia przyjęła środek zakazujący wywozu z Norwegii żywych jeleniowatych, bez uszczerbku dla szczególnych odstępstw.
(5) Ponieważ przewlekła choroba wyniszczająca jest chorobą zakaźną, istnieje ryzyko, że może ona rozprzestrzenić się na inne populacje jeleniowatych i na inne regiony w Unii i państwach Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu. W związku z tym przyjęto decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2016/1918 2 . Zakazano w niej przemieszczania żywych jeleniowatych z Norwegii do Unii i przewidziano szczególne odstępstwa.
(6) W dniu 2 grudnia 2016 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął opinię naukową w sprawie przewlekłej choroby wyniszczającej u jeleniowatych ("opinia EFSA z 2016 r.") 3 . W opinii tej zalecono wdrożenie trzyletniego programu nadzoru nad przewlekłą chorobą wyniszczającą u jeleniowatych w Estonii, Finlandii, Islandii, na Łotwie, Litwie, w Norwegii, Polsce i Szwecji, które są państwami członkowskimi i państwami EFTA posiadającymi populację reniferów lub łosi, lub obie populacje, w celu wykrycia i oszacowania częstości występowania i geograficznego rozprzestrzeniania się przewlekłej choroby wyniszczającej. W opinii EFSA z 2016 r. stwierdzono również, że najbardziej prawdopodobną drogą wprowadzania i rozprzestrzeniania się przewlekłej choroby wyniszczającej jest przemieszczanie żywych jeleniowatych, i podkreślono, że stosowanie naturalnych wabików myśliwskich zawierających mocz jeleniowatych zwiększa prawdopodobieństwo wprowadzenia przewlekłej choroby wyniszczającej. W związku z tym EFSA zalecił minimalizację przemieszczania żywych jeleniowatych i zaprzestanie stosowania wabików myśliwskich zawierających mocz jeleniowatych.
(7) Po przyjęciu opinii EFSA z 2016 r. załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 został zmieniony rozporządzeniem Komisji (UE) 2017/1972 4 w celu ustanowienia trzyletniego programu monitorowania przewlekłej choroby wyniszczającej u jeleniowatych, natomiast decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2017/2181 5 przedłużono ważność decyzji wykonawczej (UE) 2016/1918 do końca 2020 r., aby umożliwić utrzymanie środków ochronnych do końca tego trzyletniego programu monitorowania. Decyzją wykonawczą (UE) 2017/2181 dodano do środków ochronnych również zakazy i ograniczenia dotyczące wabików myśliwskich zawierających mocz jeleniowatych.
(8) W 2018 r. Finlandia wykryła pierwszy przypadek przewlekłej choroby wyniszczającej w Unii, a kolejny przypadek wykryła w listopadzie 2020 r. Szwecja wykryła trzy przypadki przewlekłej choroby wyniszczającej w 2019 r. i kolejny przypadek we wrześniu 2020 r. Wszystkie przypadki przewlekłej choroby wyniszczającej wykryte w Finlandii i Szwecji potwierdzono w kontekście trzyletniego programu monitorowania przewlekłej choroby wyniszczającej u jeleniowatych i stwierdzono je u dzikich łosi.
(9) W dniu 11 listopada 2019 r. EFSA opublikował opinię naukową "Aktualizacja dotycząca przewlekłej choroby wyniszczającej (CWD) III" 6 (opinia EFSA z 2019 r.) zawierającą różne zalecenia dla Komisji, w tym w odniesieniu do czynników ryzyka, które mogą ułatwić rozprzestrzenianie się przewlekłej choroby wyniszczającej w Unii.
(10) Ze względu na wykrycie nowych przypadków przewlekłej choroby wyniszczającej w Norwegii, Finlandii i Szwecji, w oczekiwaniu na ocenę naukową wyników programu monitorowania oraz z uwagi na to, że potrzeba więcej czasu na przeanalizowanie zaleceń zawartych w opinii EFSA z 2019 r., okres stosowania decyzji wykonawczej (UE) 2016/1918 został ponownie przedłużony decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2020/2167 7 do dnia 31 grudnia 2022 r., aby odzwierciedlić ostatnie potwierdzenia przypadków przewlekłej choroby wyniszczającej w Finlandii i Szwecji.
(11) Biorąc pod uwagę, że środki ochronne określone w decyzji wykonawczej (UE) 2016/1918 są stosowane od 2016 r., że najnowsza sytuacja epidemiologiczna dotycząca przewlekłej choroby wyniszczającej nie daje nadziei na jej wyeliminowanie w najbliższym czasie, że ponowne przedłużenie stosowania środków ochronnych na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 999/2001 byłoby niewłaściwe z prawnego punktu widzenia, oraz że środki te powinny jednak nadal mieć zastosowanie, aby zapobiegać dalszemu rozprzestrzenianiu się przewlekłej choroby wyniszczającej w Unii i państwach EFTA, należy zmienić załączniki VIII i IX do rozporządzenia (WE) nr 999/2001, tak aby obejmowały one środki obecnie ustanowione w decyzji wykonawczej (UE) 2016/1918, dostosowane w razie konieczności w celu uwzględnienia potwierdzenia przypadków przewlekłej choroby wyniszczającej w Finlandii i Szwecji.
(12) W związku z tym, na podstawie wniosków z opinii EFSA z 2016 i 2019 r., należy utrzymać zakaz przemieszczania żywych jeleniowatych z Norwegii do Unii. Ze względów praktycznych ten zakaz powinien wciąż mieć zastosowanie do żywych jeleniowatych przemieszczanych w związku z działalnością człowieka, ale nie do przemieszczania dzikich jeleniowatych przekraczających granicę Norwegii bez ingerencji człowieka. Należy ustanowić szczególne odstępstwa od tego zakazu, aby umożliwić niektóre przemieszczenia żywych jeleniowatych z Norwegii do Unii, w tym transgraniczny sezonowy wypas częściowo oswojonych reniferów oraz przemieszczanie częściowo oswojonych reniferów do wykorzystania w wydarzeniach kulturalnych lub sportowych w Szwecji. Jednak ze względu na zagrożenie dla zdrowia zwierząt, jakie stanowią przemieszczenia dozwolone na mocy tych odstępstw, szczególnie pod względem zanieczyszczenia środowiska prionami przewlekłej choroby wyniszczającej w obszarach przeznaczenia, przedmiotowe przemieszczenia należy ograniczyć do zdefiniowanych obszarów w Finlandii i Szwecji, a przemieszczanie żywych jeleniowatych z tych obszarów powinno pozostać zakazane, bez uszczerbku dla szczególnych odstępstw.
(13) Biorąc pod uwagę, że przewlekła choroba wyniszczająca została potwierdzona w dwóch państwach członkowskich, oraz w oparciu o wnioski z opinii EFSA z 2016 i 2019 r. w sprawie czynników ryzyka, które mogą ułatwić rozprzestrzenianie się przewlekłej choroby wyniszczającej w Unii, należy przewidzieć zakaz przemieszczania żywych jeleniowatych z państwa członkowskiego dotkniętego tą chorobą do pozostałych państw Unii. Ze względów praktycznych zakaz powinien mieć zastosowanie do żywych jeleniowatych przemieszczanych w związku z działalnością człowieka, ale nie do przemieszczania dzikich jeleniowatych bez ingerencji człowieka. Należy ustanowić szczególne odstępstwa od tego zakazu, aby umożliwić niektóre przemieszczenia żywych jeleniowatych z państw członkowskich dotkniętych przewlekłą chorobą wyniszczającą, w tym w celu zapewnienia bezpiecznego dostępu do cennych zasobów genetycznych jeleniowatych i ich waloryzacji między zainteresowanymi państwami członkowskimi.
(14) Należy utrzymać zakaz przywozu wabików myśliwskich zawierających mocz jeleniowatych oraz zakaz przemieszczania wabików myśliwskich zawierających mocz jeleniowatych pochodzących z Norwegii. Ponadto należy zakazać przemieszczania wabików myśliwskich zawierających mocz jeleniowatych pochodzących od jeleniowatych z państw członkowskich, w których potwierdzono przypadki przewlekłej choroby wyniszczającej.
(15) Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki VIII i IX do rozporządzenia (WE) nr 999/2001.
(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 15 listopada 2022 r.