a także mając na uwadze, co następuje:(1) Swoboda przepływu pracowników, swoboda przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług są podstawowymi zasadami rynku wewnętrznego Unii zapisanymi w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).
(2) Zgodnie z art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) Unia ma działać na rzecz społecznej gospodarki rynkowej o wysokiej konkurencyjności zmierzającej do pełnego zatrudnienia i postępu społecznego oraz ma wspierać sprawiedliwość i ochronę socjalną, równość kobiet i mężczyzn, solidarność międzypokoleniową oraz zwalczanie dyskryminacji. Zgodnie z art. 9 TFUE przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia bierze pod uwagę wymogi związane ze wspieraniem wysokiego poziomu zatrudnienia, zapewnianiem odpowiedniej ochrony socjalnej, zwalczaniem wykluczenia społecznego, a także ze wspieraniem wysokiego poziomu kształcenia, szkolenia oraz ochrony zdrowia ludzkiego.
(3) Parlament Europejski, Rada i Komisja wspólnie proklamowały Europejski filar praw socjalnych w dniu 17 listopada 2017 r. podczas Szczytu Społecznego na rzecz Sprawiedliwego Zatrudnienia i Wzrostu Gospodarczego w Göteborgu. W jego trakcie podkreślono, że dalszy rozwój wymiaru socjalnego Unii wymaga, aby na pierwszym miejscu stawiać obywateli, oraz że konwergencję należy wspierać w drodze działań podejmowanych na wszystkich szczeblach, co potwierdzono w konkluzjach Rady Europejskiej po szczycie w dniach 14 i 15 grudnia 2017 r.
(4) We wspólnej deklaracji w sprawie priorytetów ustawodawczych UE na lata 2018-2019 Parlament Europejski, Rada i Komisja zobowiązały się do podejmowania działań służących wzmocnieniu społecznego wymiaru Unii przez dążenie do poprawy koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, ochronę pracowników przed zagrożeniami dla zdrowia w miejscu pracy, zapewnienie sprawiedliwego traktowania wszystkich osób na unijnym rynku pracy dzięki nowelizacji przepisów dotyczących delegowania pracowników, a także przez dalszą poprawę transgranicznego egzekwowania przepisów prawa Unii.
(5) Usprawnienie transgranicznego egzekwowania prawa Unii w dziedzinie mobilności pracowników ma kluczowe znaczenie dla ochrony praw pracowników mobilnych oraz wspierania uczciwej konkurencji między przedsiębiorstwami, ze szczególnym uwzględnieniem małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), oraz zwalczania nadużyć.
(6) Należy ustanowić Europejski Urząd ds. Pracy ("Urząd"), aby umożliwić zwiększenie sprawiedliwości i zaufania na rynku wewnętrznym. Urząd powinien mieć jasno określone cele oraz koncentrować się na ograniczonej liczbie zadań, aby zapewnić, by dostępne środki były jak najskuteczniej wykonywane w obszarach, w których Urząd może zapewnić największą wartość dodaną. W tym celu Urząd powinien pomagać państwom członkowskim i Komisji w działaniach na rzecz poprawy dostępu do informacji, powinien wspierać przestrzeganie przepisów i współpracę między państwami członkowskimi w zakresie spójnego, sprawnego i skutecznego stosowania oraz egzekwowanie prawa Unii w dziedzinie mobilności pracowników w całej Unii oraz koordynowanie systemów zabezpieczenia społecznego w Unii, a także powinien być mediatorem i ułatwiać rozwiązywanie sporów.
(7) Poprawa dostępu obywateli i pracodawców, w szczególności MŚP, do informacji dotyczących ich praw i obowiązków w obszarze mobilności pracowników, swobodnego przepływu usług i koordynacji zabezpieczenia społecznego ma kluczowe znaczenie dla umożliwienia im pełnego wykorzystania potencjału rynku wewnętrznego.
(8) Urząd powinien prowadzić działania w obszarach mobilności pracowników w całej Unii i koordynacji zabezpieczenia społecznego, w tym swobody przepływu pracowników, delegowania pracowników i wysoce mobilnych usług. Powinien on również wspierać współpracę państw członkowskich w zakresie przeciwdziałania pracy nierejestrowanej oraz w innych sytuacjach zagrażających prawidłowemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, jak w przypadku firm przykrywek i fikcyjnego samozatrudnienia, bez uszczerbku dla kompetencji państw członkowskich w zakresie podejmowania decyzji dotyczących środków krajowych. Jeżeli w trakcie wykonywania powierzonych mu zadań Urząd dowie się o podejrzeniu wystąpienia nieprawidłowości w takich obszarach prawa Unii jak naruszenie warunków pracy lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy bądź wyzysk pracowników, powinien móc on złożyć odpowiednie doniesienie i współpracować w tych kwestiach z organami krajowymi zainteresowanych państw członkowskich i w stosownych przypadkach z Komisją oraz innymi właściwymi organami unijnymi.
(9) Zakres działalności Urzędu powinien obejmować konkretne unijne akty prawne wymienione w niniejszym rozporządzeniu, wraz z ich zmianami. Wykaz ten należy rozszerzyć w przypadku przyjęcia dalszych unijnych aktów prawnych w dziedzinie mobilności pracowników w całej Unii.
(10) Urząd powinien aktywnie uczestniczyć w działaniach unijnych i krajowych podejmowanych w dziedzinie mobilności pracowników w całej Unii i koordynacji zabezpieczenia społecznego, realizować swoje zadania przy pełnej współpracy z instytucjami i organami Unii oraz państw członkowskich, a zarazem unikać powielania pracy oraz wspierać synergie i komplementarność.
(11) Urząd powinien przyczyniać się do ułatwiania stosowania i egzekwowania prawa Unii w zakresie niniejszego rozporządzenia, a także wspierać egzekwowanie wymienionych przepisów wdrożonych za pośrednictwem mających powszechne zastosowanie układów zbiorowych zgodnie z praktykami państw członkowskich. W tym celu Urząd powinien utworzyć wspólną europejską stronę internetową umożliwiającą dostęp do wszystkich odpowiednich unijnych stron internetowych, a także do krajowych stron internetowych utworzonych zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/67/UE 4 i dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/54/UE 5 . Bez uszczerbku dla zadań i działań Komisji Administracyjnej ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego ustanowionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 6 ("Komisji Administracyjnej") Urząd powinien również wspomagać koordynację systemów zabezpieczenia społecznego.
(12) W niektórych przypadkach przyjęto unijne przepisy sektorowe w reakcji na konkretne potrzeby poszczególnych sektorów, np. transportu międzynarodowego, w tym transportu drogowego, kolejowego i morskiego, żeglugi śródlądowej i lotnictwa. W zakresie niniejszego rozporządzenia Urząd powinien również zajmować się stosowaniem takich unijnych przepisów sektorowych, o ile dotyczą one transgranicznej mobilności pracowników i zabezpieczenia społecznego. Zakres działalności Urzędu, a w szczególności kwestia ewentualnego rozszerzenia jego działania o dalsze unijne akty prawne uwzględniające potrzeby sektorowe w obszarze transportu międzynarodowego, powinien podlegać okresowej ocenie i w stosownych przypadkach przeglądowi.
(13) Działania Urzędu powinny wspierać osoby fizyczne, które podlegają przepisom prawa Unii wchodzącym w zakres niniejszego rozporządzenia, w tym pracowników, osoby samozatrudnione i osoby poszukujące pracy. Takimi osobami powinni być zarówno obywatele Unii, jak i obywatele państw trzecich, którzy legalnie przebywają na terenie Unii, np. pracownicy delegowani, pracownicy przenoszeni wewnątrz przedsiębiorstw lub rezydenci długoterminowi, jak również członkowie ich rodzin, zgodnie z przepisami prawa Unii regulującymi ich mobilność w Unii.
(14) Ustanowienie Urzędu nie powinno skutkować stworzeniem nowych praw lub obowiązków dla obywateli lub pracodawców, w tym podmiotów gospodarczych lub organizacji nienastawionych na zysk. Powinni oni zostać objęci działaniami Urzędu w zakresie, w jakim podlegają przepisom prawa Unii wchodzącym w zakres niniejszego rozporządzenia. Ściślejsza współpraca w obszarze egzekwowania prawa nie powinna skutkować nadmiernymi obciążeniami administracyjnymi dla pracowników mobilnych lub pracodawców, w szczególności MŚP, ani zniechęcać pracowników do mobilności.
(15) Aby umożliwić obywatelom i pracodawcom czerpanie korzyści ze sprawiedliwego i skutecznego rynku wewnętrznego, Urząd powinien wspierać państwa członkowskie w promowaniu możliwości w zakresie ułatwiania mobilności pracowników lub świadczenia usług i zatrudniania pracowników w dowolnym miejscu na terytorium Unii, w tym możliwości korzystania z usług mobilności transgranicznej, takich jak transgraniczne dopasowywanie ofert zatrudnienia, staży i przygotowania zawodowego, jak również programów mobilności, takich jak "Twoja pierwsza praca z EURES-em" lub "ErasmusPRO". Urząd powinien także przyczyniać się do poprawy przejrzystości informacji, w tym na temat praw i obowiązków określonych w prawie Unii, oraz do poprawy dostępu obywateli i pracodawców do usług; cel ten powinien realizować we współpracy z innymi unijnymi służbami informacyjnymi, takimi jak "Twoja Europa - Porady" oraz przy pełnym wykorzystaniu możliwości portalu "Twoja Europa" i zapewnieniu spójności z tym portalem, który ma stanowić podstawę jednolitego portalu cyfrowego ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1724 7 .
(16) W tym celu Urząd powinien prowadzić współpracę w ramach innych odpowiednich inicjatyw i sieci Unii, w szczególności europejskiej sieci publicznych służb zatrudnienia, Europejskiej Sieci Przedsiębiorczości, Punktu Koordynacyjnego ds. Transgranicznych, sieci SOLVIT, jak również Komitetu Starszych Inspektorów Pracy oraz z właściwymi służbami krajowymi, takimi jak organy propagujące równe traktowanie oraz wspierające pracowników unijnych i członków ich rodzin, wyznaczone przez państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą 2014/54/UE. Urząd powinien zastąpić Komisję w zarządzaniu Europejskim Urzędem Koordynacji, stanowiącym część europejskiej sieci służb zatrudnienia (EURES) i utworzonym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/589 8 ; w tym poprzez określenie potrzeb użytkowników oraz wymogów biznesowych w celu zapewnienia skuteczności portalu EURES oraz powiązanych usług technologii informatycznej, z wyjątkiem świadczenia usług informatycznych oraz eksploatacji i rozwijania infrastruktury informatycznej, które nadal będzie zapewniać Komisja.
(17) Aby zapewnić sprawiedliwe, proste i skuteczne stosowanie i egzekwowanie prawa Unii, Urząd powinien wspierać współpracę oraz terminową wymianę informacji między państwami członkowskimi. Wraz z pozostałym personelem krajowi urzędnicy łącznikowi pracujący w Urzędzie powinni wspierać państwa członkowskie w wywiązywaniu się z obowiązków w zakresie współpracy, przyspieszać wymianę informacji przy pomocy specjalnych procedur ograniczających opóźnienia, jak również zapewniać powiązania z pozostałymi urzędnikami łącznikowymi, organami oraz punktami kontaktowymi powołanymi na podstawie prawa Unii. Urząd powinien zachęcać do stosowania innowacyjnych rozwiązań w zakresie skutecznej i efektywnej współpracy transgranicznej, m.in. elektronicznych narzędzi wymiany danych takich jak system elektronicznej wymiany informacji dotyczących zabezpieczenia społecznego oraz system wymiany informacji na rynku wewnętrznym (IMI), a także przyczyniać się do dalszej cyfryzacji procedur i poprawy narzędzi informatycznych wykorzystywanych do wymiany wiadomości pomiędzy organami krajowymi.
(18) Aby zwiększyć zdolności państw członkowskich w zakresie zapewniania ochrony osobom korzystającym z prawa do swobodnego przemieszczania się oraz w zakresie zwalczania nadużyć o wymiarze transgranicznym w odniesieniu do prawa Unii w zakresie niniejszego rozporządzenia, Urząd powinien wspierać organy krajowe w przeprowadzaniu uzgodnionych i wspólnych inspekcji, m.in. przez ułatwianie ich realizacji zgodnie z art. 10 dyrektywy 2014/67/UE. Takie inspekcje powinny być przeprowadzane na wniosek państw członkowskich lub za ich zgodą w odpowiedzi na sugestię Urzędu. Urząd powinien zapewniać państwom członkowskim uczestniczącym w takich uzgodnionych i wspólnych inspekcjach wsparcie strategiczne, logistyczne i techniczne, przy pełnym poszanowaniu wymogów dotyczących poufności. Inspekcje należy przeprowadzać w porozumieniu z zainteresowanymi państwami członkowskimi oraz w pełnej zgodności z prawem krajowym lub praktyką państw członkowskich, w których mają miejsce inspekcje. Państwa członkowskie powinny podjąć działania następcze uwzględniające wyniki uzgodnionych i wspólnych inspekcji zgodnie z prawem krajowym lub praktyką krajową.
(19) Uzgodnione i wspólne inspekcje nie powinny zastępować ani naruszać kompetencji krajowych. Ponadto organy krajowe powinny być w pełni zaangażowane w prowadzenie takich inspekcji i dysponować pełnymi uprawnieniami. Jeżeli za inspekcje na szczeblu krajowym odpowiedzialne są związki zawodowe, uzgodnione i wspólne inspekcje powinny być przeprowadzane po uzyskaniu zgody odpowiednich partnerów społecznych i we współpracy z nimi.
(20) Aby śledzić pojawiające się tendencje, wyzwania lub luki w dziedzinie mobilności pracowników oraz koordynacji systemów zabezpieczeń społecznych, Urząd powinien wypracować zdolności analityczne oraz w zakresie oceny ryzyka we współpracy z państwami członkowskimi i w stosownych przypadkach z partnerami społecznymi. Powinny one obejmować przeprowadzanie analiz i badań rynku pracy, jak również wzajemnych ocen. Urząd powinien monitorować potencjalne zaburzenia równowagi w zakresie umiejętności i transgranicznego przepływu siły roboczej, w tym ewentualny wpływ takich zaburzeń na spójność terytorialną. Urząd powinien również pomagać w ocenie ryzyka, o której mowa w art. 10 dyrektywy 2014/67/UE. Urząd powinien zapewnić synergię i komplementarność z agencjami unijnymi, służbami lub sieciami. Działania w tym zakresie powinny obejmować konsultacje z SOLVIT-em i podobnymi służbami na temat wyzwań sektorowych i powtarzających się problemów związanych z mobilnością pracowników w zakresie niniejszego rozporządzenia. Urząd powinien również ułatwiać i usprawniać działania związane z gromadzeniem danych przewidziane w prawie Unii w zakresie niniejszego rozporządzenia. Nie pociąga to za sobą nowych obowiązków sprawozdawczych państw członkowskich.
(21) Aby zwiększyć potencjał organów krajowych w obszarach mobilności pracowników i koordynacji zabezpieczenia społecznego oraz spójność w stosowaniu prawa Unii w zakresie niniejszego rozporządzenia, Urząd powinien udzielać organom krajowym wsparcia operacyjnego, m.in. w drodze opracowania praktycznych wytycznych, ustanowienia programów szkoleń i wzajemnego uczenia się, w tym dla inspektoratów pracy, aby poradzić sobie z takimi wyzwaniami jak fikcyjne samozatrudnienie i nadużycia związane z delegowaniem pracowników, a także w drodze propagowania projektów wzajemnej pomocy, ułatwiania takich wymian personelu jak te, o których mowa w art. 8 dyrektywy 2014/67/UE, jak również w drodze wspierania kampanii uświadamiających organizowanych przez państwa członkowskie w celu informowania obywateli i pracodawców o ich prawach i obowiązkach. Urząd powinien promować wymianę, upowszechnianie dobrych praktyk i wiedzy oraz wzajemne zrozumienie różnych krajowych systemów i praktyk.
(22) Urząd powinien wykorzystać efekt synergii między swoim zadaniem celem zapewnienia sprawiedliwej mobilności pracowników oraz przeciwdziałania pracy nierejestrowanej. Na potrzeby niniejszego rozporządzenia termin "przeciwdziałanie" oznacza zapobieganie takiej pracy, zniechęcanie do niej, jej zwalczanie oraz promowanie jej rejestrowania. Posiłkując się wiedzą i metodami działania europejskiej platformy na rzecz usprawnienia współpracy w zakresie przeciwdziałania pracy nierejestrowanej, ustanowionej decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/344 9 , Urząd powinien powołać, przy udziale partnerów społecznych, stałą grupę roboczą również zwaną platformą na rzecz usprawnienia współpracy w zakresie przeciwdziałania pracy nierejestrowanej. Urząd powinien zapewnić sprawne przekazanie obecnych działań platformy ustanowionej decyzją (UE) 2016/344 tej nowej grupie roboczej w ramach Urzędu.
(23) Urząd powinien pełnić rolę mediatora. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość przedstawiania Urzędowi spornych indywidualnych przypadków w celu mediacji, jeżeli nie udało im się rozstrzygnąć tych kwestii poprzez kontakty bezpośrednie i w drodze dialogu. Mediacje powinny dotyczyć wyłącznie sporów pomiędzy państwami członkowskimi, natomiast osoby fizyczne i pracodawcy doświadczający trudności w egzekwowaniu swoich praw wynikających z prawa Unii powinni móc nadal korzystać z takich wyspecjalizowanych służb jak sieć SOLVIT, do której Urząd powinien przekazywać takie sprawy. Z kolei sieć SOLVIT powinna móc przekazywać Urzędowi do rozpatrzenia te sprawy, których nie można rozwiązać z powodu różnic między administracjami krajowymi. Urząd powinien pełnić rolę mediatora bez uszczerbku dla właściwości Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("Trybunału Sprawiedliwości") w zakresie interpretowania prawa Unii oraz bez uszczerbku dla właściwości Komisji Administracyjnej.
(24) Europejskie ramy interoperacyjności (EIF) zawierają zasady i zalecenia dotyczące sposobów poprawy zarządzania działaniami w obszarze interoperacyjności i świadczenia usług publicznych, ustanawiania stosunków między organizacjami oraz stosunków transgranicznych, usprawniania procesów wspierających cyfrowe usługi skierowane do końcowych odbiorców oraz zapewniania, aby obowiązujące i nowe przepisy wspierały zasady interoperacyjności. Europejska referencyjna architektura interoperacyjności (EIRA) jest strukturą generyczną, złożoną z zasad i wytycznych mających zastosowanie do wdrażania rozwiązań interoperacyjnych, o których mowa w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2240 10 . W kwestiach dotyczących interoperacyjności Urząd powinien kierować się EIF i EIRA oraz opierać się na tych zasadach.
(25) Celem Urzędu powinno być zapewnienie lepszego dostępu do informacji i usług online zainteresowanym podmiotom unijnym i krajowym oraz ułatwienie wymiany informacji między nimi. W związku z tym Urząd powinien wspierać w miarę możliwości stosowanie narzędzi cyfrowych. Nie tylko systemy informatyczne i strony internetowe, ale i narzędzia cyfrowe, takie jak platformy internetowe i internetowe bazy danych, odgrywają coraz większą rolę w transgranicznej mobilności siły roboczej na rynku. Takie narzędzia są zatem przydatne do zapewniania łatwego dostępu do istotnych informacji w formie elektronicznej oraz ułatwiania zainteresowanym podmiotom unijnym i krajowym wymiany informacji związanych z ich działalnością transgraniczną.
(26) Urząd powinien dążyć do zapewniania zgodności stron internetowych oraz mobilnych aplikacji stworzonych do realizacji zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu z odpowiednimi unijnymi wymogami dostępności. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2102 11 nakłada na państwa członkowskie obowiązek dopilnowania, by strony internetowe ich instytucji publicznych były zgodne z zasadami ich postrzegalności, funkcjonalności, zrozumiałości i integralności oraz by spełniały wymogi tej dyrektywy. Dyrektywa ta nie ma zastosowania do stron internetowych ani mobilnych aplikacji instytucji, organów, urzędów i agencji Unii. Jednak Urząd powinien dążyć do zapewnienia zgodności z zasadami określonymi w tej dyrektywie.
(27) Urząd powinien działać i być zarządzany zgodnie z zasadami wspólnego oświadczenia Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie agencji zdecentralizowanych.
(28) Zasada równości jest podstawową zasadą prawa Unii. Wymaga ona zapewnienia równości kobiet i mężczyzn we wszystkich obszarach, w tym zatrudnienia, pracy i wynagrodzenia. Wszystkie strony powinny dążyć do osiągnięcia równowagi pod względem reprezentacji kobiet i mężczyzn w Zarządzie i w Grupie Zainteresowanych Stron. Zarząd powinien dążyć do osiągnięcia tego celu również przy wyznaczaniu osób na stanowiska przewodniczącego i zastępców przewodniczącego.
(29) W celu zapewnienia skutecznego funkcjonowania Urzędu w jego Zarządzie powinny być reprezentowane państwa członkowskie i Komisja. Parlament Europejski i międzysektorowe organizacje partnerów społecznych na szczeblu unijnym, reprezentujące w równym stopniu związki zawodowe i organizacje pracodawców oraz odpowiednio reprezentujące MŚP, również mogą wyznaczyć przedstawicieli do Zarządu. Skład Zarządu, w tym wybór jego przewodniczącego i wiceprzewodniczącego, powinien być zgodny z zasadą równowagi płci oraz uwzględniać doświadczenie i kwalifikacje. Aby Urząd mógł skutecznie i efektywnie funkcjonować, jego Zarząd powinien w szczególności przyjmować roczny program prac, realizować zadania związane z budżetem Urzędu, przyjmować przepisy finansowe mające zastosowanie do Urzędu, powoływać dyrektora wykonawczego oraz ustanawiać procedury podejmowania przez dyrektora wykonawczego decyzji związanych z zadaniami operacyjnymi Urzędu. Przedstawiciele państw trzecich stosujących unijne zasady w zakresie niniejszego rozporządzenia powinni mieć możliwość uczestniczenia w posiedzeniach Zarządu jako obserwatorzy.
(30) W wyjątkowych przypadkach, gdy konieczne jest zapewnienie maksymalnego poziomu poufności, niezależny ekspert wyznaczony przez Parlament Europejski oraz przedstawiciele międzysektorowych organizacji partnerów społecznych na szczeblu Unii nie powinni uczestniczyć w obradach Zarządu. Taką zasadę należy wyraźnie określić w regulaminie Zarządu i stosować wyłącznie w odniesieniu do szczególnie chronionych informacji dotyczących indywidualnych przypadków, aby nadmiernie nie ograniczać skutecznego udziału ww. eksperta i przedstawicieli w pracach Zarządu.
(31) W celu zapewnienia ogólnego zarządzania administracyjnego i wykonywania zadań powierzonych Urzędowi należy wyznaczyć Dyrektora Wykonawczego. Inni pracownicy mogą zastępować Dyrektora Wykonawczego, jeżeli zostanie to uznane za konieczne w celu zapewnienia bieżącego zarządzania Urzędem, zgodnie z wewnętrznymi zasadami Urzędu i bez tworzenia dodatkowych stanowisk kierowniczych.
(32) Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji Zarząd i Dyrektor Wykonawczy powinni być niezależni w wykonywaniu swoich obowiązków i działać w interesie publicznym.
(33) W dziedzinach wchodzących w zakres niniejszego rozporządzenia Urząd powinien polegać bezpośrednio na wiedzy specjalistycznej odpowiednich zainteresowanych podmiotów, co ma umożliwić specjalna Grupa Zainteresowanych Stron. Jej członkowie powinni reprezentować partnerów społecznych na szczeblu Unii, w tym uznanych unijnych sektorowych partnerów społecznych reprezentujących sektory szczególnie zainteresowane kwestiami mobilności pracowników. Grupa Zainteresowanych Stron powinna być informowana z wyprzedzeniem i móc przedłożyć Urzędowi opinie na żądanie lub z własnej inicjatywy. Realizując swoje działania, Grupa Zainteresowanych Stron będzie należycie uwzględniać opinie i korzystać z wiedzy fachowej Komitetu Doradczego ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego ustanowionego na mocy rozporządzenia (WE) nr 883/2004 oraz Komitetu Doradczego ds. Swobodnego Przepływu Pracowników ustanowionego na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 12 .
(34) Aby zagwarantować Urzędowi pełną autonomię i niezależność, należy mu przyznać odrębny budżet, którego dochody pochodziłyby z budżetu ogólnego Unii, ewentualnych dobrowolnych wkładów finansowych państw członkowskich oraz wkładów państw trzecich uczestniczących w pracach Urzędu. W wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach Urząd powinien być również w stanie zawierać umowy o delegowaniu zadań lub otrzymywać dotacje ad hoc, jak również pobierać opłaty za publikacje i świadczone przez siebie usługi.
(35) Usługi tłumaczeniowe niezbędne do funkcjonowania Urzędu powinny być świadczone przez Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej ("Centrum Tłumaczeń"). Urząd powinien współpracować z Centrum Tłumaczeń, aby określić wskaźniki jakości, terminowości i poufności, jasno określić swoje potrzeby i priorytety oraz stworzyć przejrzyste i obiektywne procedury procesu tłumaczenia.
(36) Przetwarzanie danych osobowych w ramach niniejszego rozporządzenia powinno odbywać się zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679 13 lub rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 14 , w zależności od tego, które z nich ma zastosowanie. Wymaga to m.in. wprowadzenia odpowiednich środków technicznych i organizacyjnych umożliwiających spełnienie obowiązków nałożonych na mocy tych rozporządzeń, w szczególności środków w zakresie zgodności z prawem i bezpieczeństwa przetwarzania danych, przekazywania informacji oraz praw osób, których dane dotyczą.
(37) Aby zapewnić przejrzyste funkcjonowanie Urzędu, powinno mieć do niego zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady 15 . Działania Urzędu powinny podlegać kontroli Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich zgodnie z art. 228 TFUE.
(38) Do Urzędu powinno mieć zastosowanie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 16 ; powinien on przystąpić do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącego dochodzeń wewnętrznych prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF).
(39) Państwo członkowskie, w którym Urząd będzie miał swoją siedzibę, powinno zapewnić jak najlepsze warunki umożliwiające właściwe funkcjonowanie Urzędu.
(40) Aby zapewnić otwarte i przejrzyste warunki zatrudnienia oraz równe traktowanie pracowników, do pracowników i Dyrektora Wykonawczego Urzędu powinien mieć zastosowanie regulamin pracowniczy urzędników Unii i warunki zatrudnienia innych pracowników Unii, ustanowione w rozporządzeniu Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 17 (zwane dalej "regulaminem pracowniczym" oraz "warunkami zatrudnienia"), w tym przepisy dotyczące tajemnicy służbowej lub inne równoważne wymogi poufności.
(41) W ramach kompetencji poszczególnych podmiotów Urząd powinien współpracować z agencjami unijnymi, w szczególności agencjami działającymi w dziedzinie zatrudnienia i polityki społecznej, bazując na ich wiedzy specjalistycznej oraz maksymalizując synergie, a mianowicie: z Europejską Fundacją na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (Eurofound), Europejskim Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (Cedefop), Europejską Agencją Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (EU-OSHA) oraz z Europejską Fundacją Kształcenia (ETF), jak również -w zakresie walki z przestępczością zorganizowaną i handlem ludźmi - z Agencją Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol) i Agencją Unii Europejskiej ds. Współpracy Wymiarów Sprawiedliwości w Sprawach Karnych (Eurojust). Taka współpraca powinna zapewnić koordynację, promować synergie i unikać powielania ich działań.
(42) W dziedzinie koordynacji zabezpieczenia społecznego Urząd i Komisja Administracyjna powinny ściśle współpracować, aby osiągnąć efekt synergii i unikać powielania działań.
(43) Aby nadać wymiar operacyjny działaniom podejmowanym przez istniejące organy w obszarach wchodzących w zakres niniejszego rozporządzenia, Urząd powinien wykonywać zadania Komitetu Technicznego ds. Swobodnego Przepływu Pracowników powołanego na mocy rozporządzenia (UE) nr 492/2011, Komitetu Ekspertów ds. Delegowania Pracowników ustanowionego decyzją Komisji 2009/17/WE 18 , włącznie z wymianą informacji dotyczących współpracy administracyjnej oraz pomocą w kwestiach dotyczących wdrażania i transgranicznego egzekwowania przepisów, oraz europejskiej platformy na rzecz usprawnienia współpracy w zakresie przeciwdziałania pracy nierejestrowanej ustanowionej decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/344. Gdy Urząd uzyska zdolność operacyjną, wspomniane organy powinny przestać istnieć. Zarząd może podjąć decyzję o utworzeniu specjalnych grup roboczych lub grup ekspertów.
(44) Komitet Doradczy ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego oraz Komitet Doradczy ds. Swobodnego Przepływu Pracowników zapewniają forum na potrzeby konsultacji z partnerami społecznymi i przedstawicielami rządów na szczeblu krajowym. Urząd powinien wnosić wkład w prace tych komitetów i może uczestniczyć w ich posiedzeniach.
(45) Aby odzwierciedlić nową strukturę instytucjonalną, należy zmienić rozporządzenia (WE) nr 883/2004, (UE) nr 492/2011 i (UE) 2016/589 oraz uchylić decyzję (UE) 2016/344, po rozpoczęciu działalności przez Urząd.
(46) Urząd powinien szanować różnorodność krajowych systemów stosunków pracy oraz niezależność partnerów społecznych, jak wyraźnie określono w TFUE. Udział w działaniach Urzędu nie narusza kompetencji, zobowiązań ani obowiązków państw członkowskich wynikających m.in. z odpowiednich mających zastosowanie konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP), takich jak Konwencja nr 81 dotycząca inspekcji pracy w przemyśle i handlu, ani też uprawnień państw członkowskich do regulowania, mediacji lub monitorowania krajowych stosunków pracy, w szczególności w odniesieniu do wykonywania prawa do rokowań zbiorowych oraz podejmowania działań zbiorowych.
(47) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie przyczynianie się do zapewniania, w jego zakresie, mobilności siły roboczej na terytorium Unii oraz wspomaganie państw członkowskich i Komisji w koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w Unii, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie działające w sposób nieskoordynowany, natomiast ze względu na transgraniczny charakter tych działań i potrzebę wzmożonej współpracy między państwami członkowskimi możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodne z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z określoną w tym artykule zasadą proporcjonalności niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(48) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami zatwierdzonymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, jak uznano w art. 6 TUE,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
