a także mając na uwadze, co następuje:(1) W oparciu o art. 78 ust. 3 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) Rada przyjęła dwie decyzje ustanawiające środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch i Grecji. Zgodnie z decyzją Rady (UE) 2015/1523 2 40 000 osób ubiegających się o ochronę międzynarodową ma zostać relokowanych z Włoch i Grecji do innych państw członkowskich. Zgodnie z decyzją (UE) 2015/1601 120 000 osób ubiegających się o ochronę międzynarodową ma zostać relokowanych z Włoch i Grecji do innych państw członkowskich.
(2) Decyzja (UE) 2015/1601 została przyjęta ze względu na nadzwyczajną sytuację charakteryzującą się nagłym napływem obywateli państw trzecich do Włoch i Grecji i pilną potrzebę udzielenia tym państwom szybkiej pomocy, na zasadzie solidarności i sprawiedliwego podziału odpowiedzialności między państwami członkowskimi. Wynika z niej, że każde państwo członkowskie relokacji powinno zagwarantować, że będzie się ona odbywała regularnie, niezwłocznie i na wystarczającym poziomie.
(3) Art. 4 ust. 5 decyzji (UE) 2015/1601 stanowi, że państwo członkowskie może, w wyjątkowych okolicznościach, do dnia 26 grudnia 2015 r., powiadomić Radę i Komisję, że tymczasowo nie może uczestniczyć w procesie relokacji do 30 % wnioskodawców przydzielonych mu zgodnie z ust. 1 tego artykułu, podając należycie uzasadnione powody zgodne z podstawowymi wartościami Unii wskazanymi w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Komisja powinna dokonać oceny podanego uzasadnienia i przedłożyć Radzie wnioski dotyczące tymczasowego zawieszenia relokacji do 30 % wnioskodawców przyznanych danemu państwu członkowskiemu zgodnie z art. 4 ust. 1 decyzji. W uzasadnionych przypadkach Komisja może zaproponować przedłużenie terminu relokacji wnioskodawców w ramach pozostałego przydziału maksymalnie o 12 miesięcy poza datę, o której mowa w art. 13 ust. 2 decyzji.
(4) Austria stoi w obliczu wyjątkowych okoliczności związanych z nadzwyczajną sytuacją charakteryzującą się nagłym napływem obywateli państw trzecich na jej terytorium.
(5) Znaczny wzrost liczby przypadków nielegalnego przekraczania granic do Unii i zwiększenie wtórnych przepływów w Unii doprowadziły do gwałtownego wzrostu liczby wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową w Austrii.
(6) Dane Eurostatu potwierdzają zaistnienie gwałtownego wzrostu liczby osób ubiegających się o ochronę międzynarodową w Austrii. Liczba wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową wzrosła o ponad 230 %, od 23 835 wnioskodawców w okresie od 1 stycznia do 30 listopada 2014 r. do 80 880 wnioskodawców w okresie od 1 stycznia do 30 listopada 2015 r., osiągając liczbę ponad 10 000 wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową miesięcznie od września 2015 r. Mimo iż dane przekazywane przez Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO) wskazują na spadek liczby wnioskodawców w grudniu 2015 r. i w styczniu 2016 r. w porównaniu do poprzednich miesiący, liczba wnioskodawców nadal pozostaje wysoka.
(7) W 2015 r. w Austrii odnotowano drugi co do wielkości w Unii, po Szwecji, odsetek osób ubiegających się o ochronę międzynarodową w przeliczeniu na mieszkańca (9 421 wnioskodawców na milion mieszkańców, w oparciu o dostępne dane Eurostatu).
(8) Obecna sytuacja wyraźnie obciąża austriacki system azylowy, co ma poważne konsekwencje praktyczne w terenie w odniesieniu do warunków przyjmowania i możliwości rozpatrywania wniosków w systemie azylowym.
(9) Obecna sytuacja migracyjna w Austrii i obciążenie zdolności tego państwa w zakresie przetwarzania wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej oraz zapewnienia odpowiednich warunków przyjmowania osobom wyraźnie potrzebującym ochrony międzynarodowej uzasadniają zatem tymczasowe zawieszenie na okres jednego roku relokacji 30 % wnioskodawców przydzielonych Austrii na mocy decyzji (UE) 2015/1601, co odpowiada 1 065 wnioskodawców.
(10) W okresie tymczasowego zawieszenia Austria jest w dalszym ciągu zobowiązana do sprawnego i regularnego dokonywania relokacji pozostałych przydzielonych jej wnioskodawców.
(11) Zawieszenie relokacji 30 % wnioskodawców na okres jednego roku stanowi wystarczający i proporcjonalny środek w odpowiedzi na sytuację w Austrii. Przedłużenie terminu relokacji wnioskodawców w ramach pozostałego przydziału poza datę, o której mowa w art. 13 ust. 2 decyzji (UE) 2015/1601, nie byłoby uzasadnione. Konieczne jest, aby relokacja z Włoch i Grecji odbywała się sprawnie i regularnie do dnia 26 września 2017 r., tak aby skutecznie wesprzeć Włochy i Grecję w bieżącej sytuacji kryzysowej.
(12) Ponieważ cele niniejszej decyzji nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na skalę i skutki działań możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(13) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.
(14) Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w decyzji (UE) 2015/1601. Nie uczestniczy ono tym samym w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.
(15) Irlandia jest związana decyzją (UE) 2015/1601 i tym samym uczestniczy ona w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji, która wykonuje decyzję (UE) 2015/1601.
(16) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.
(17) Zważywszy na pilny charakter sytuacji, niniejsza decyzja powinna wejść w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
