a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów we wszystkich rodzajach unijnych połowów poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów gatunków podlegających limitom połowowym.
(2) Artykuł 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 upoważnia Komisję do przyjęcia planów w zakresie odrzutów w drodze aktu delegowanego na okres nie dłuższy niż trzy lata na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie w porozumieniu z odpowiednimi komitetami doradczymi.
(3) Poprzez przyjęcie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2438 2 Komisja określiła plan w zakresie odrzutów w odniesieniu do niektórych połowów gatunków dennych w wodach północnozachodnich na okres 2016-2018 w następstwie wspólnej rekomendacji przedłożonej przez państwa członkowskie w 2015 r.
(4) Belgia, Irlandia, Hiszpania, Francja, Niderlandy i Zjednoczone Królestwo mają bezpośredni interes w zarządzaniu rybołówstwem w wodach północnozachodnich. Te państwa członkowskie, po zasięgnięciu opinii Regionalnego Komitetu Doradczego ds. Wód Północno-Zachodnich, przedstawiły Komisji w dniu 3 czerwca 2016 r. wspólną rekomendację. Wkład naukowy pozyskany od odpowiednich podmiotów naukowych został zweryfikowany przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). Środki zawarte we wspólnej rekomendacji są zgodne z art. 18 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 i mogą być włączone do niniejszego rozporządzenia.
(5) W odniesieniu do wód północnozachodnich, zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, obowiązek wyładunku ma zastosowanie do gatunków określających połowy, podlegających limitom połowowym, najpóźniej od dnia 1 stycznia 2016 r. We wspólnej rekomendacji określono floty, które podlegałyby obowiązkowi wyładunku w ramach wielogatunkowych połowów dorsza, plamiaka, witlinka i czarniaka; w połowach homarca; w ramach wielogatunkowych połowów soli i gładzicy; w połowach morszczuka i rdzawca.
(6) W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/2438 ustanowiono przepisy dotyczące wprowadzenia obowiązku wyładunku w odniesieniu do niektórych połowów gatunków dennych w wodach północnozachodnich na lata 2016-2018.
(7) Zgodnie z nową wspólną rekomendacją przedłożoną przez państwa członkowskie w 2016 r. plan w zakresie odrzutów powinien obejmować od roku 2017 kolejne gatunki określające bardzo zróżnicowane połowy dorsza, plamiaka, witlinka i czarniaka, połowy homarca, zróżnicowane połowy soli i gładzicy oraz połowy morszczuka i rdzawca. W niektórych połowach należy uwzględnić również przyłowy.
(8) We wspólnej rekomendacji zaproponowano zastosowanie wyłączenia z obowiązku wyładunku w odniesieniu do homarca poławianego przy użyciu więcierzy, pułapek lub koszy w rejonie ICES VI i podobszarze VII, ponieważ dowody naukowe wykazują wysokie wskaźniki przeżycia, przy uwzględnieniu cech charakterystycznych narzędzia połowowego, praktyk połowowych i ekosystemu. STECF stwierdził, że wyłączenie jest uzasadnione. Z tego względu należy nadal uwzględniać takie wyłączenie w niniejszym rozporządzeniu.
(9) We wspólnej rekomendacji zaproponowano zastosowanie wyłączenia z obowiązku wyładunku połowów soli poniżej minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony, złowionej włokami rozpornicowymi (80-99 mm) w rejonie ICES VIId w obrębie sześciu mil morskich od linii brzegu i poza stwierdzonymi obszarami dojrzewania narybku w ramach połowów spełniających niektóre, określone warunki. Dowody naukowe wykazują wysokie wskaźniki przeżycia, przy uwzględnieniu cech narzędzi połowowych i ekosystemu. STECF stwierdził, że przeżywalność zależy od szeregu czynników i zalecił ostrożność w ekstrapolowania wyników badań na inne połowy oraz konieczność przeprowadzenia dalszych badań, by poprzeć ten wniosek. Dlatego też wyłączenie to należy uwzględnić w rozporządzeniu na rok 2017, pod warunkiem że flota stosująca to wyłączenie działa w warunkach porównywalnych do warunków badania oraz że zainteresowane państwa członkowskie przeprowadzą dodatkowe badania. Wyniki tych dodatkowych badań STECF powinien ocenić w 2017 r.
(10) Wspólna rekomendacja obejmuje siedem wyłączeń de minimis z obowiązku wyładunku w odniesieniu do niektórych połowów i do pewnego poziomu. Dowody dostarczone przez państwa członkowskie zostały zweryfikowane przez STECF, który ogólnie stwierdził, że wspólna rekomendacja zawiera uzasadnione argumenty potwierdzające, że dalsza poprawa selektywności jest trudna do osiągnięcia, lub dotyczące nieproporcjonalnych kosztów postępowania z przypadkowymi połowami, poparte w niektórych przypadkach jakościową oceną kosztów. W świetle powyższego należy zawrzeć te wyłączenia de minimis w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z udziałami procentowymi zaproponowanymi we wspólnej rekomendacji i na poziomie nieprzekraczającym wielkości dozwolonych na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.
(11) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do soli, w latach 2017-2018 wynoszące maksymalnie 3 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonanych przez statki używające drygawic i sieci skrzelowych do połowów soli w rejonach ICES VIId, VIIe, VIIf i VIIg, opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia. STECF stwierdził, że wyłączenie jest dobrze zdefiniowane i dlatego też przedmiotowe wyłączenie należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(12) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do witlinka, wynoszące w roku 2017 maksymalnie 7 %, a w 2018 maksymalnie 6 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonanych przez statki zobowiązane do wyładunku witlinka i używające włoków dennych i niewodów o rozmiarze oczka sieci mniejszym niż 100 mm do poławiania witlinka w rejonach ICES VIId i VIIe, opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia.
(13) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do witlinka, wynoszące w roku 2017 maksymalnie 7 %, a w 2018 maksymalnie 6 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonanych przez statki zobowiązane do wyładunku witlinka i używające włoków dennych i niewodów o rozmiarze oczka sieci co najmniej 100 mm do poławiania witlinka w rejonach ICES VIIb-VIIj, opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia.
(14) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do witlinka, wynoszące w roku 2017 maksymalnie 7 %, a w 2018 maksymalnie 6 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonanych przez statki zobowiązane do wyładunku witlinka i używające włoków dennych i niewodów o rozmiarze oczka sieci mniejszym niż 100 mm do poławiania witlinka w rejonie ICES VII (z wyjątkiem VIIa, VIId i VIIe), opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia.
(15) W odniesieniu do trzech wyłączeń de minimis dotyczących witlinka rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2438 nakłada na państwa członkowskie obowiązek przedłożenia Komisji dodatkowych informacji naukowych uzasadniających wyłączenie. STECF stwierdził, że mimo iż brakuje kompletnych dowodów, przedstawione dodatkowe informacje odnoszą się do niektórych obaw STECF. STECF podkreślił potrzebę bardziej spójnego podejścia do tego stada. W oparciu o dowody naukowe zweryfikowane przez STECF oraz biorąc pod uwagę poprawę jakości dodatkowych dowodów, wyłączenie to można utrzymać i należy je włączyć do niniejszego rozporządzenia.
(16) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do homarca, wynoszące w roku 2017 r. maksymalnie 7 %, a w 2018 maksymalnie 6 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonywanych przez statki zobowiązane do wyładunku homarca w podobszarze ICES VII, opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia. STECF stwierdził, że wyłączenie jest uzasadnione. W związku z tym to wyłączenie należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(17) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do homarca, wynoszące w roku 2017 r. maksymalnie 7 %, a w 2018 maksymalnie 6 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonanych przez statki zobowiązane do wyładunku homarca w podobszarze ICES VI, opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia; istnieją informacje ilościowe potwierdzające nieproporcjonalność kosztów postępowania z przypadkowymi połowami. STECF stwierdził, że wyłączenie jest uzasadnione. W związku z tym to wyłączenie należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(18) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do soli, wynoszące w latach 2017 i 2018 maksymalnie 3 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonanych przez statki używające narzędzi o zwiększonej selektywności (narzędzia TBB o rozmiarze oczka sieci wynoszącym 80-119 mm) w rejonach ICES VIId, VIIe, VIIf i VIIg i VIIh, opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia. STECF stwierdził, że wyłączenie ma kompensować używanie bardziej selektywnych narzędzi i że wnioskowane wyłączenie de minimis powinno objąć pozostałe ilości odrzutów. W związku z tym to wyłączenie należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(19) Należy zatem uchylić rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2438 i zastąpić je nowym rozporządzeniem.
(20) W związku z tym, że środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają bezpośredni wpływ na działalność gospodarczą oraz planowanie okresu połowu dla statków unijnych, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2017 r.,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
