KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi 1 , w szczególności jej art. 8 formuła wprowadzająca, art. 8 ust. 1 akapit pierwszy i art. 8 ust. 4,
uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG 2 , w szczególności jej art. 3 ust. 1 akapit pierwszy i drugi, art. 6 ust. 1 akapit pierwszy, art. 7 lit. e) i art. 13 ust. 1 lit. e),
a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dyrektywie 2004/68/WE ustanawia się między innymi warunki dotyczące zdrowia zwierząt w odniesieniu do przywozu do Unii i tranzytu przez jej terytorium żywych zwierząt kopytnych, które to warunki muszą być oparte na przepisach ustanowionych w prawodawstwie Unii dotyczącym chorób, na które podatne są te zwierzęta.
(2) Przepisy dyrektywy 2004/68/WE przewidują również możliwość ustanowienia specjalnych warunków dla państw trzecich, w odniesieniu do których Unia formalnie uznała równoważność na podstawie urzędowych gwarancji zdrowotnych przedstawionych przez dane państwo trzecie.
(3) W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 206/2010 3 ustanawia się między innymi wymagania dotyczące świadectw weterynaryjnych do celów wprowadzania na terytorium Unii określonych przesyłek żywych zwierząt, w tym przesyłek bydła domowego. W załączniku I do tego rozporządzenia ustanawia się wykaz krajów trzecich, ich terytoriów lub części, z których dozwolone jest wprowadzanie takich przesyłek do Unii, oraz określa warunki szczegółowe dotyczące przesyłek z określonych krajów trzecich.
(4) Ponadto w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 określono wzór świadectwa weterynaryjnego dla bydła domowego (w tym gatunków Bubalus i Bison i ich krzyżówki) przeznaczonego do hodowli lub produkcji po przywozie (BOV-X) oraz wzór świadectwa weterynaryjnego dla bydła domowego (w tym gatunków Bubalus i Bison i ich krzyżówki) przeznaczonego do natychmiastowego uboju po przywozie (BOV-Y), w których to wzorach określono gwarancje dotyczące gruźlicy bydła.
(5) W dyrektywie Rady 64/432/EWG 4 ustanawia się przepisy w zakresie handlu wewnątrzunijnego bydłem i przewiduje programy monitorowania i zwalczania określonych chorób dotykających tych zwierząt, w tym gruźlicy. Nowa Zelandia wystąpiła z wnioskiem o uznanie swojego programu kontroli gruźlicy za równoważny programom monitorowania i zwalczania gruźlicy bydła wprowadzanym przez państwa członkowskie zgodnie z warunkami określonymi w załączniku A.I do dyrektywy 64/432/EWG. Informacje przedłożone przez Nową Zelandię na temat jej programu zwalczania gruźlicy u bydła potwierdzają, że status gruźlicy w stadzie bydła, określany jako "C2" w ramach nowozelandzkiej krajowej strategii zwalczania gruźlicy bydła, odpowiada statusowi gruźlicy bydła w stadzie bydła uznawanym w państwie członkowskim za "stado bydła oficjalnie wolne od gruźlicy" zgodnie z warunkami określonymi w załączniku A.I do dyrektywy 64/432/EWG.
(6) Należy zatem zmienić wykaz warunków szczegółowych określonych w części 1 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz wzory świadectw weterynaryjnych BOV-X i BOV-Y określone w części 2 tego załącznika, tak aby uwzględnić szczególne warunki, zgodnie z którymi Unia uznaje klasyfikację stad bydła jako "C2" w ramach programu kontroli gruźlicy bydła wprowadzonego w Nowej Zelandii za równoważną określonym w załączniku A.I do dyrektywy 64/432/EWG warunkom uznania stada bydła w państwie członkowskim za "stado bydła oficjalnie wolne od gruźlicy".
(7) W rozporządzeniu (UE) nr 206/2010 ustanawia się między innymi warunki przywozu do Unii przesyłek świeżego mięsa bydła domowego. W tym celu w załączniku II do tego rozporządzenia ustanawia się wykaz krajów trzecich, ich terytoriów i części, upoważnionych do wprowadzania do Unii takich przesyłek oraz określa wzory świadectw weterynaryjnych, które powinny towarzyszyć tym przesyłkom, biorąc pod uwagę wszelkie warunki szczegółowe i dodatkowe gwarancje, jakie są wymagane.
(8) W dniu 19 września 2011 r. Paragwaj powiadomił Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE) o wystąpieniu pryszczycy 5 . W następstwie tego powiadomienia, rozporządzeniem (UE) nr 206/2010, w wersji zmienionej rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1112/2011 6 , zawieszono przywóz do Unii świeżego mięsa bydła domowego z tego państwa trzeciego.
(9) Ostatnie ognisko pryszczycy stwierdzono w Paragwaju w styczniu 2012 r. W listopadzie 2013 r. OIE uznało Paragwaj za państwo z dwoma strefami wolnymi od pryszczycy, obejmującymi całe terytorium Paragwaju, gdzie stosowane są szczepienia 7 .
(10) W kwietniu 2014 r. Komisja przeprowadziła kontrolę w celu stwierdzenia, czy wprowadzone środki oraz kontrole urzędowe stwarzają skuteczne gwarancje w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do pryszczycy 8 . Biuro ds. Żywności i Weterynarii stwierdziło, że paragwajski system kontroli zdrowia zwierząt daje wystarczające gwarancje w odniesieniu do pryszczycy, zgodne lub równoważne w stosunku do wymagań unijnych w odniesieniu do wprowadzania świeżego, pozbawionego kości i dojrzałego mięsa bydła domowego. Zwrócono się jednak do Paragwaju o potwierdzenie nieobecności wirusa pryszczycy na jego terytorium oraz skuteczności prowadzonego tam programu szczepień.
(11) W drugiej połowie 2014 r. Paragwaj przeprowadził badania serologiczne oparte na wytycznych zawartych w rozdziale 8.7 Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych OIE, wydanie 2014 9 . Po dokonaniu oceny wyników Komisja stwierdziła, że istnieją wystarczające dowody potwierdzające nieobecność wirusa pryszczycy w Paragwaju, i wyraziła zadowolenie ze skuteczności programu szczepień. W związku z tym Paragwaj daje wystarczające gwarancje zdrowia zwierząt i państwo to złożyło wniosek o przyznanie upoważnienia do wywozu do Unii świeżego, pozbawionego kości i dojrzałego mięsa bydła domowego.
(12) W wykazie zawartym w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 wymienia się też Izrael. W celu zapewnienia przejrzystości rynku i zgodnie z prawem międzynarodowym należy sprecyzować, że w przypadku Izraela zakres terytorialny świadectw weterynaryjnych ograniczony jest do terytorium Państwa Izrael, z wyłączeniem terytoriów znajdujących się pod administracją izraelską od czerwca 1967 r., a mianowicie Wzgórz Golan, Strefy Gazy, Wschodniej Jerozolimy i pozostałego obszaru Zachodniego Brzegu.
(13) Należy zatem zmienić część 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, aby zezwolić na przywóz do Unii świeżego mięsa bydła domowego z Paragwaju, oraz zmienić wpis dotyczący Izraela.
(14) Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I i II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.
(15) Aby uniknąć zakłóceń w przywozie do Unii przesyłek bydła domowego, należy zezwolić na stosowanie - w okresie przejściowym i z zastrzeżeniem spełnienia określonych warunków - świadectw weterynaryjnych wydanych zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 206/2010 w wersji przed zmianami wprowadzonymi niniejszym rozporządzeniem.
(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
