a także mając na uwadze, co następuje:(1) Dyrektywa 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza 3 ustanawia krajowe poziomy emisji niektórych czynników zanieczyszczających środowisko, w tym lotnych związków organicznych (zwanych dalej "LZO"), przewidzianych do osiągnięcia w roku 2010 jako część zintegrowanej strategii Wspólnoty zwalczania zakwaszeń i ozonu w warstwie przyziemnej, ale nie obejmuje dopuszczalnych wartości emisji tych zanieczyszczeń z określonych źródeł.
(2) W celu spełnienia wymagań na krajowy pułap emisji LZO, Państwa Członkowskie muszą zwrócić uwagę na kategorie źródeł tych emisji.
(3) Niniejsza dyrektywa uzupełnia środki podejmowane na poziomach krajowych dla zapewnienia zgodności z pułapami emisji LZO.
(4) W przypadku braku przepisów wspólnotowych, ustawodawstwa Państw Członkowskich nakładające wartości dopuszczalne LZO w określonych kategoriach produktów mogą się różnić. Przy braku odpowiednich praw w niektórych Państwach Członkowskich różnice te mogłyby stwarzać niepotrzebne przeszkody dla handlu i zakłócać konkurencję na rynku wewnętrznym.
(5) Krajowe prawa i przepisy, które w celu zwalczania ozonu w warstwie przyziemnej ustanawiają wartości dopuszczalne zawartości LZO w produktach objętych niniejszą dyrektywą, wymagają z tego powodu harmonizacji zapewniającej brak ograniczeń w swobodnym przepływie tych produktów.
(6) Ponieważ cel proponowanego działania, czyli redukcja emisji LZO, nie może zostać w stopniu wystarczającym osiągnięty przez Państwa Członkowskie, jako że emisja LZO w jednym z Państw Członkowskich wpływa na jakość powietrza w innym Państwie Członkowskim, w związku z tym oraz z uwagi na rozmiar i efekty proponowanego działania, redukcję LZO można lepiej osiągnąć na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości jak określono w art. 5 Traktatu. Zgodnie z określoną w tym artykule zasadą proporcjonalności, niniejsze rozporządzenie nie wychodzi poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu.
(7) LZO zawarte w farbach, lakierach i produktach do odnawiania pojazdów powodują znaczną emisję LZO do powietrza, co przyczynia się do lokalnego i transgranicznego tworzenia się utleniaczy fotochemicznych w granicznej warstwie troposfery.
(8) Z tego powodu zawartość LZO w niektórych farbach i lakierach oraz produktach do odnawiania pojazdów wymaga zmniejszenia w stopniu realizowalnym technicznie i ekonomicznie, przy uwzględnieniu warunków klimatycznych.
(9) Wysoki poziom ochrony środowiska naturalnego wymaga ustanowienia i osiągnięcia dopuszczalnych zawartości LZO stosowanych w produktach objętych niniejszą dyrektywą.
(10) Należy przewidzieć środki przejściowe dla produktów wytworzonych przed wejściem w życie wymagań niniejszej dyrektywy.
(11) Państwa Członkowskie powinny móc udzielać indywidualnych koncesji na sprzedaż i zakup na cele szczególne ściśle ograniczonych ilości produktów, niespełniających ustanowionych niniejszą dyrektywą wymagań dopuszczalnych zawartości rozpuszczalników.
(12) Niniejsza dyrektywa uzupełnia wspólnotowe przepisy dotyczące etykietowania substancji i preparatów chemicznych.
(13) Ochrona zdrowia konsumentów i/lub pracowników oraz ochrona środowiska pracy nie powinna wchodzić w zakres niniejszej dyrektywy, a niniejsza dyrektywa nie powinna mieć skutków dla środków podejmowanych w tych celach przez Państwa Członkowskie.
(14) Ustalanie, czy stężenia masowe LZO określone dla każdej objętej niniejszą dyrektywą kategorii farb, lakierów oraz produktów do odnawiania pojazdów leżą w zakresie dozwolonych wartości dopuszczalnych, wymaga ich monitoringu.
(15) Ponieważ zawartość LZO w produktach stosowanych do określonych prac przy odnawianiu pojazdów jest obecnie regulowana niniejszą dyrektywą, odpowiedniej zmiany wymaga dyrektywa Rady 1999/13/WE z dnia 11 marca 1999 r. w sprawie ograniczenia emisji lotnych związków organicznych spowodowanej użyciem organicznych rozpuszczalników podczas niektórych czynności i w niektórych urządzeniach 4 .
(16) Państwa Członkowskie powinny jednak móc utrzymać lub wprowadzić krajowe środki kontroli emisji powstającej przy odnawianiu pojazdów, obejmujących pokrywanie pojazdów drogowych jak określono w dyrektywie Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep 5 , albo części tych prac, wykonywanych jako część naprawy, konserwacji lub dekoracji pojazdu poza instalacjami produkcyjnymi.
(17) Niniejsza dyrektywa nie stosuje się do produktów sprzedawanych do wyłącznego użytkowania w instalacjach zatwierdzonych zgodnie z dyrektywą 1999/13/WE, gdzie alternatywą osiągania przynajmniej równoważnej redukcji emisji LZO są środki ograniczające emisję.
(18) Państwa Członkowskie powinny ustanowić reguły w sprawie kar mających zastosowanie w razie naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia i zapewniać ich wykonanie. Kary te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
(19) Państwa Członkowskie powinny zawiadamiać Komisję o doświadczeniach, uzyskanych przy stosowaniu niniejszej dyrektywy.
(20) Należy dokonać przeglądu zarówno zakresu redukcji zawartości LZO w produktach znajdujących się poza zakresem zastosowania niniejszej dyrektywy, jak i możliwości dalszej redukcji już ustanowionych wartości dopuszczalnych LZO.
(21) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy wymagają przyjęcia zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji 6 ,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
1 Dz.U. C 220 z 16.9.2003, str. 43.
2 Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 25 września 2003 r. (dotychczas nieopublikowania w Dzienniku Urzędowym), wspólne stanowisko Rady z dnia 7 stycznia 2004 r. (Dz.U. C 79 E z 30.3.2004, str. 1) oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 30 marca 2004 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym).
3 Dz.U. L 309 z 27.11.2001, str. 22.
4 Dz.U. L 85 z 29.3.1999, str. 1. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).
5 Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2004/3/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 49 z 19.2.2004, str. 36).
6 Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.
7 Art. 2 pkt 3 zmieniony przez art. 6 lit. a) dyrektywy nr 2008/112/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.345.68) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 12 stycznia 2009 r.
8 Art. 2 pkt 8 zmieniony przez art. 6 lit. b) dyrektywy nr 2008/112/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.345.68) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 12 stycznia 2009 r.
9 Art. 6 uchylony przez art. 38 rozporządzenia nr (UE) 2019/1020 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.169.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 16 lipca 2021 r.
10 Art. 7 uchylony przez art. 38 rozporządzenia nr (UE) 2019/1020 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.169.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 16 lipca 2021 r.
11 Art. 11:- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1137/2008 z dnia 22 października 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.311.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 11 grudnia 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2019/1243 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.198.241) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 2019 r.
12 Art. 11a dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2019/1243 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.198.241) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 2019 r.
13 Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.
14 Art. 12 ust. 3 uchylony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2019/1243 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.198.241) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 2019 r.
15 Załącznik III zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 2010/79/UE z dnia 19 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.304.18) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 10 grudnia 2010 r.