Rozporządzenie 782/2004 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2868/95 w następstwie przystąpienia Wspólnoty Europejskiej do Protokołu madryckiego

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 782/2004

z dnia 26 kwietnia 2004 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2868/95 w następstwie przystąpienia Wspólnoty Europejskiej do Protokołu madryckiego

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego⁽¹⁾, w szczególności jego art. 158,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W wyniku przyjęcia przez Radę decyzji zatwierdzającej przystąpienie Wspólnoty Europejskiej do Protokołu odnoszącego się do Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków, przyjętego w Madrycie dnia 27 czerwca 1989 r. (zwanego dalej "Protokołem madryckim")⁽²⁾, niezbędne jest przyjęcie środków technicznych w celu wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1992/2003 z dnia 27 października 2003 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego⁽³⁾.

(2) Dlatego rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego⁽⁴⁾ powinno zostać odpowiednio zmienione.

(3) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Opłat, Przepisów Wykonawczych i Procedury Izb Odwoławczych Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znak towarowy i projekty),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

W art. 1 rozporządzenia (WE) nr 2868/95 wprowadza się następujące zmiany:

1) w zasadzie 12 dodaje się nową lit. m) w brzmieniu:

"m) gdy ma to zastosowanie, oświadczenie, że zgłoszenie jest następstwem przekształcenia międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską na podstawie art. 156 rozporządzenia, wraz z datą międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 3 ust. 4 Protokołu madryckiego lub z datą, z którą zostało wpisane rozszerzenie terytorialne na Wspólnotę Europejską, dokonane po międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 3b ust. 2 Protokołu madryckiego i, gdy ma to zastosowanie, z datą pierwszeństwa międzynarodowej rejestracji.";

2) w zasadzie 84 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 2 dodaje się nową lit. p) w brzmieniu:

"p) oświadczenie, że zgłoszenie jest następstwem przekształcenia międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską na podstawie art. 156 rozporządzenia, wraz z datą międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 3 ust. 4 Protokołu madryckiego lub datą, z którą zostało wpisane rozszerzenie terytorialne na Wspólnotę Europejską, dokonane po międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 3b ust. 2 Protokołu madryckiego i, gdy ma to zastosowanie, z datą pierwszeństwa międzynarodowej rejestracji.";

b) w ust. 3 dodaje się nowe lit. t), u) i v) w brzmieniu:

"t) zastąpienie wspólnotowego znaku towarowego międzynarodową rejestracją na podstawie art. 152 rozporządzenia;

u) datę i numer międzynarodowej rejestracji na podstawie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, który został zarejestrowany jako wspólnotowy znak towarowy na podstawie art. 143 ust. 1 rozporządzenia;

v) datę i numer międzynarodowej rejestracji na podstawie wspólnotowego znaku towarowego na podstawie art. 143 ust. 2 rozporządzenia."

3) w zasadzie 89 dodaje się nowy ust. 6 w brzmieniu:

"Akta prowadzone przez Urząd, dotyczące międzynarodowych rejestracji wskazujących Wspólnotę Europejską, mogą być badane na żądanie, począwszy od daty publikacji, o której mowa w art. 147 ust. 1 rozporządzenia, na warunkach określonych w ust. 1, 3 i 4, z uwzględnieniem zasady 88."

4) dodaje się tytuł XIII w brzmieniu:

"TYTUŁ XIII

PROCEDURA DOTYCZĄCA MIĘDZYNARODOWEJ REJESTRACJI ZNAKU

Część a

Międzynarodowa rejestracja na podstawie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego lub wspólnotowych znaków towarowych

Zasada 102

Dokonanie zgłoszenia międzynarodowego

1. Formularz udostępniony przez Urząd do celów dokonania zgłoszenia międzynarodowego, o którym mowa w art. 142 ust. 1 rozporządzenia, jest dostosowaniem urzędowego formularza udostępnianego przez Biuro Międzynarodowe Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (zwane dalej »Biurem Międzynarodowym«) w takim samym formacie, ale zawierającego takie dodatkowe wskazania i elementy, które są niezbędne lub które mogą być odpowiednie zgodnie z niniejszymi zasadami. Zgłaszający mogą również korzystać z urzędowego formularza udostępnianego przez Biuro Międzynarodowe.

2. Ustęp 1 stosuje się, mutatis mutandis, do formularza wniosku o rozszerzenie terytorialne po dokonaniu międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 144 rozporządzenia.

3. Urząd podaje do wiadomości dokonującego zgłoszenia międzynarodowego datę otrzymania przez Urząd dokumentów składających się na międzynarodowe zgłoszenie.

4. W przypadku, gdy zgłoszenie międzynarodowe dokonywane jest w języku urzędowym Wspólnoty Europejskiej innym niż język dozwolony na mocy Protokołu madryckiego do celów dokonywania zgłoszeń międzynarodowych i gdy zgłoszenie międzynarodowe nie zawiera, lub nie dołączono do niego, tłumaczenia wykazu towarów i usług oraz żadnego innego materiału tekstowego stanowiącego część zgłoszenia międzynarodowego w języku, w którym należy dokonać zgłoszenia za pośrednictwem Biura Międzynarodowego na podstawie art. 142 ust. 2 rozporządzenia, zgłaszający upoważnia Urząd do dołączenia do zgłoszenia międzynarodowego tłumaczenia wykazu towarów i usług, o którym mowa, i innych materiałów tekstowych w języku, w którym należy dokonać zgłoszenia za pośrednictwem Biura Międzynarodowego na podstawie art. 142 ust. 2 rozporządzenia. W przypadku, gdy w trakcie procedury rejestracji zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie którego dokonywane jest zgłoszenie międzynarodowe, nie ustalono jeszcze tłumaczenia, Urząd niezwłocznie organizuje tłumaczenie.

Zasada 103

Badanie zgłoszenia międzynarodowego

1. W przypadku, gdy Urząd otrzymał zgłoszenie międzynarodowe, a opłata za zgłoszenie międzynarodowe, o której mowa w art. 142 ust. 5 rozporządzenia, nie została jeszcze uiszczona, Urząd zawiadamia zgłaszającego, że do czasu jej uiszczenia zgłoszenie międzynarodowe uznawane jest za niedokonane.

2. W przypadku gdy badanie zgłoszenia międzynarodowego ujawni którykolwiek z określonych poniżej braków, Urząd wzywa zgłaszającego do uzupełnienia ujawnionych braków w dowolnym, wyznaczonym przez Urząd terminie:

a) zgłoszenie międzynarodowe nie zostało dokonane na jednym z formularzy, o których mowa w zasadzie 102 ust. 1, i nie zawiera wszystkich wskazań i informacji wymaganych przez ten formularz;

b) wykaz towarów i usług, zawarty w zgłoszeniu międzynarodowym, nie jest objęty wykazem towarów i usług, zawartym w podstawowym zgłoszeniu wspólnotowego znaku towarowego lub w podstawowym wspólnotowym znaku towarowym;

c) znak stanowiący przedmiot zgłoszenia międzynarodowego nie jest identyczny ze znakiem przedstawionym w podstawowym zgłoszeniu wspólnotowego znaku towarowego lub w podstawowym wspólnotowym znaku towarowym;

d) którekolwiek ze wskazań zawartych w zgłoszeniu międzynarodowym w odniesieniu do znaku, inne niż zrzeczenie się na podstawie art. 38 ust. 2 rozporządzenia lub zastrzeżenie prawa do koloru, nie zostało zawarte również w podstawowym zgłoszeniu wspólnotowego znaku towarowego lub podstawowym wspólnotowym znaku towarowym;

e) jeżeli w zgłoszeniu międzynarodowym kolor jest zastrzegany jako cecha odróżniająca znaku, podstawowe zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nie dotyczy lub podstawowy wspólnotowy znak towarowy nie jest tego samego koloru lub kolorów; lub

f) zgodnie ze wskazaniami dokonanymi w międzynarodowym formularzu, zgłaszający nie jest uprawniony do dokonania zgłoszenia międzynarodowego za pośrednictwem Urzędu zgodnie z art. 2 ust. 1 ppkt ii) Protokołu madryckiego,

3. W przypadku gdy zgłaszający nie upoważnił Urzędu do dołączenia tłumaczenia zgodnie z zasadą 102 ust. 4 lub gdy z innych powodów nie jest jasne, na podstawie jakiego wykazu towarów i usług dokonywane jest zgłoszenie międzynarodowe, Urząd wzywa zgłaszającego do dokonania wymaganych wskazań w dowolnym, wyznaczonym przez Urząd terminie.

4. Jeżeli braki, o których mowa w ust. 2, nie zostały uzupełnione lub wymagane wskazania, o których mowa w ust. 3, nie zostały dokonane w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd podejmie decyzję o odmowie przekazania zgłoszenia międzynarodowego do Biura Międzynarodowego.

Zasada 104

Przekazanie zgłoszenia międzynarodowego

Urząd przekazuje zgłoszenie międzynarodowe do Biura Międzynarodowego wraz z poświadczeniem przewidzianym w art. 3 ust. 1 Protokołu madryckiego niezwłocznie po spełnieniu przez zgłoszenie międzynarodowe wymogów określonych zarówno w zasadach 102 i 103, jak i w art. 141 i 142 rozporządzenia.

Zasada 105

Późniejsze wskazanie

1. Urząd wzywa zgłaszającego ubiegającego się o rozszerzenie terytorialne po dokonaniu międzynarodowej rejestracji zgodnie z art. 144 rozporządzenia do uzupełnienia któregokolwiek z określonych poniżej braków w dowolnym, wyznaczonym przez Urząd terminie:

a) wniosek o rozszerzenie terytorialne nie został złożony na jednym z formularzy, o których mowa w zasadzie 102 ust. 1 i ust. 2, a także nie zawiera wszystkich wskazań i informacji wymaganych przez ten formularz;

b) wniosek o rozszerzenie terytorialne nie wskazuje numeru międzynarodowej rejestracji, do której się odnosi;

c) wykaz towarów i usług nie jest objęty wykazem towarów i usług zawartym w międzynarodowej rejestracji; lub

d) według wskazań dokonanych na międzynarodowym formularzu, zgłaszający, który ubiega się o rozszerzenie terytorialne, nie jest uprawniony do dokonania wskazania po międzynarodowej rejestracji za pośrednictwem Urzędu zgodnie z art. 2 ust. 1 ppkt ii) i art. 3b 2 Protokołu madryckiego,

2. Jeżeli braki, o których mowa w ust. 1, nie zostały uzupełnione w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd podejmie decyzję o odmowie przekazanie do Biura Międzynarodowego wniosku o rozszerzenie terytorialne, przedłożonego po dokonaniu międzynarodowej rejestracji.

3. Urząd podaje do wiadomości zgłaszającego, który ubiega się o rozszerzenie terytorialne, datę otrzymania przez Urząd wniosku o rozszerzenie terytorialne.

4. Urząd przesyła wniosek o rozszerzenie terytorialne, przedłożony po dokonaniu międzynarodowej rejestracji, do Biura Międzynarodowego niezwłocznie po uzupełnieniu braków, o których mowa w ust. 1 niniejszej zasady i po spełnieniu wymogów określonych w art. 144 rozporządzenia.

Zasada 106

Uzależnienie międzynarodowej rejestracji od podstawowego zgłoszenia lub podstawowej rejestracji

1. Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe, w którym w okresie pięciu lat od daty międzynarodowej rejestracji:

a) zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja, zostało wycofane, uważane jest za wycofane lub zostało odrzucone na mocy ostatecznej decyzji;

b) prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja wygasło ze względu na fakt, że się go zrzeczono, nie zostało przedłużone, zostało cofnięte lub uznane za nieważne albo przez Urząd, na mocy ostatecznej decyzji, albo na podstawie roszczenia wzajemnego, wysuniętego w ramach postępowania w sprawie o naruszenie przez sąd właściwy dla rozpatrywania spraw dotyczących wspólnotowych znaków towarowych;

c) zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego lub wspólnotowy znak towarowy, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja, zostało podzielone na dwa zgłoszenia lub dwie rejestracje,

2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

a) numer międzynarodowej rejestracji;

b) imię i nazwisko lub nazwę właściciela międzynarodowej rejestracji;

c) okoliczności i decyzje mające wpływ na podstawowe zgłoszenie lub rejestrację, jak również datę efektywną wystąpienia tych okoliczności i wydania tych decyzji;

d) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. a) lub b), wniosek o unieważnienie międzynarodowej rejestracji;

e) w przypadku, gdy akt, o którym mowa w ust. 1 lit. a) lub b), ma wpływ na podstawowe zgłoszenie lub podstawową rejestrację jedynie w odniesieniu do niektórych towarów i usług, te towary i usługi, na które ma on wpływ lub te towary i usługi, na które nie ma on wpływu;

f) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. c), numer każdego odnośnego zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego lub każdej odnośnej rejestracji.

3. Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe z upływem okresu pięciu lat od daty międzynarodowej rejestracji o:

a) toczącym się postępowaniu w sprawie o uchylenie decyzji eksperta dotyczącej odmowy przyjęcia zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja zgodnie z art. 38 rozporządzenia;

b) toczącym się postępowaniu w sprawie sprzeciwu wobec zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja;

c) toczącym się postępowaniu w sprawie o cofnięcie lub uznanie za nieważne prawa ochronnego na wspólnotowy znak towarowy, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja;

d) tym, że w rejestrze wspólnotowych znaków towarowych dokonano wpisu stwierdzającego, że przed sądem właściwym dla rozpatrywania spraw dotyczących wspólnotowych znaków towarowych wysunięte zostało roszczenie wzajemne w sprawie o cofnięcie lub uznanie za nieważne prawa ochronnego na wspólnotowy znak towarowy, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja, ale w tym rejestrze nie dokonano jeszcze wpisu dotyczącego decyzji wydanej przez ten sąd w sprawie tego roszczenia wzajemnego.

4. Po zakończeniu postępowań, o których mowa w ust. 3, drogą wydania ostatecznej decyzji lub dokonania wpisu w rejestrze, Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe zgodnie z ust. 2.

5. Wszelkie odniesienia w ust. 1 i 3 do wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja, obejmują rejestrację wspólnotowego znaku towarowego w następstwie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, na podstawie którego dokonane zostało międzynarodowe zgłoszenie.

Zasada 107

Przedłużenie

Międzynarodowa rejestracja przedłużana jest bezpośrednio w Biurze Międzynarodowym.

Część b

Międzynarodowa rejestracja wskazująca Wspólnotę Europejską

Zasada 108

Starszeństwo zastrzeżone w zgłoszeniu międzynarodowym

1. W przypadku, gdy na podstawie art. 148 ust. 1 rozporządzenia, w zgłoszeniu międzynarodowym zastrzeżone zostało starszeństwo jednego lub większej liczby wcześniej zarejestrowanych znaków towarowych, o których mowa w art. 34 rozporządzenia, właściciel przedkłada Urzędowi kopię odnośnej rejestracji w terminie trzech miesięcy od daty, w której Biuro Międzynarodowe zawiadomiło Urząd, że dokonano międzynarodowej rejestracji. Kopia, o której tutaj mowa, musi być poświadczona przez właściwy organ jako wierna kopia odnośnej rejestracji.

2. W przypadku gdy właściciel międzynarodowej rejestracji zobowiązany jest być reprezentowanym w postępowaniu przed Urzędem na podstawie art. 88 ust. 2 rozporządzenia, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera wyznaczenie pełnomocnika w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia.

3. Prezes Urzędu może postanowić, że materiał dowodowy, który ma zostać dostarczony przez właściciela, może obejmować mniej niż to, co jest wymagane na mocy ust. 1, pod warunkiem, że wymagane informacje są dostępne dla Urzędu z innych źródeł.

Zasada 109

Badanie zastrzeżenia starszeństwa

1. W przypadku gdy Urząd stwierdził, że zastrzeżenia starszeństwa na podstawie zasady 108 ust. 1 niezgodne jest z art. 34 rozporządzenia lub nie spełnia innych wymogów określonych w zasadzie 108, Urząd wzywa właściciela do uzupełnienia braków w dowolnym, wyznaczonym przez Urząd terminie.

2. Jeżeli wymogi, o których mowa w ust. 1, nie zostały spełnione w wyznaczonym terminie, prawo starszeństwa w odniesieniu do międzynarodowej rejestracji wygasa. Jeżeli braki dotyczą jedynie niektórych towarów i usług, prawo starszeństwa wygasa jedynie w zakresie, w jakim dotyczy tych towarów i usług.

3. Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe o każdym przypadku uznania prawa starszeństwa za wygasłe zgodnie z ust. 2. Ponadto, Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe o każdym przypadku wycofania lub ograniczenia zastrzeżenia starszeństwa.

4. Urząd zawiadamia Urząd Znaków Towarowych Beneluksu lub główny urząd własności przemysłowej zainteresowanego Państwa Członkowskiego o zastrzeżeniu starszeństwa, chyba że prawo starszeństwa uznane zostało za wygasłe zgodnie z ust. 2.

Zasada 110

Zastrzeżenie starszeństwa przed Urzędem

1. Właściciel międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską może zastrzec bezpośrednio przed Urzędem starszeństwo jednego lub większej liczby wcześniej zarejestrowanych znaków towarowych, o których mowa w art. 35 rozporządzenia począwszy od daty, w której Urząd, działając na podstawie art. 147 ust. 2 rozporządzenia, opublikował fakt, że żadna decyzja o odmowie udzielenia prawa ochronnego z międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską nie została notyfikowana, lub jeżeli jakakolwiek taka decyzja o odmowie została uchylona zgodnie z art. 148 ust. 2 rozporządzenia.

2. W przypadku, gdy starszeństwo zastrzegane jest przed Urzędem przed datą, o której mowa w ust. 1, zastrzeżenie starszeństwa uznawane jest za dokonane w Urzędzie z datą, o której mowa w ust. 1.

3. Zgłoszenie w celu zastrzeżenia starszeństwa na podstawie art. 148 ust. 2 rozporządzenia i ust. 1 powyżej zawiera:

a) wskazanie, że zastrzeżenie starszeństwa dokonywane jest dla międzynarodowej rejestracji na mocy Protokołu madryckiego;

b) numer rejestracyjny międzynarodowej rejestracji;

c) imię i nazwisko oraz adres właściciela międzynarodowej rejestracji zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. b);

d) w przypadku, gdy właściciel wyznaczył pełnomocnika, imię i nazwisko oraz siedzibę pełnomocnika zgodnie z zasadą 1 ust. 1 lit. e);

e) wskazanie Państwa Członkowskiego lub Państw Członkowskich w których, lub na które zarejestrowany został wcześniejszy znak, datę, od której odnośna rejestracja stała się skuteczna, numer odnośnej rejestracji oraz towary i usługi, dla których zarejestrowany został wcześniejszy znak;

f) w przypadku gdy zastrzeżenie starszeństwa dotyczy jedynie niektórych towarów i usług określonych we wcześniejszej rejestracji, wskazanie towarów i usług, których dotyczy to zastrzeżenie starszeństwa;

g) kopię odnośnej rejestracji; poświadczoną przez właściwy organ jako będącą jej wierną kopią;

h) w przypadku gdy właściciel międzynarodowej rejestracji zobowiązany jest być reprezentowanym w postępowaniu przed Urzędem na podstawie art. 88 ust. 2 rozporządzenia, wyznaczenie pełnomocnika w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia.

4. Jeżeli nie zostały spełnione wymogi zastrzeżenia starszeństwa, o których mowa w ust. 3, Urząd wzywa właściciela międzynarodowej rejestracji do uzupełnienia braków. Jeżeli braki nie zostały uzupełnione w terminie wyznaczonym przez Urząd, Urząd odrzuca zgłoszenie.

5. W przypadku gdy Urząd uwzględnił zgłoszenie zastrzeżenia starszeństwa, zawiadamia on o tym fakcie Biuro Międzynarodowe, podając mu do wiadomości odpowiednio:

a) numer odnośnej międzynarodowej rejestracji;

b) nazwę Państwa Członkowskiego lub Państw Członkowskich, w którym(-ch) lub na które rejestrowany został wcześniejszy znak;

c) numer odnośnej rejestracji; i

d) datę, z którą odnośna rejestracja stała się skuteczna.

6. Po uwzględnieniu przez Urząd zgłoszenia zastrzeżenia starszeństwa, Urząd zawiadamia Urząd Znaków Towarowych Beneluksu lub główny urząd własności przemysłowej zainteresowanego Państwa Członkowskiego o zgłoszeniu zastrzeżenia starszeństwa.

7. Prezes Urzędu może postanowić, że materiał dowodowy, który ma zostać dostarczony przez właściciela, może obejmować mniej niż to, co jest wymagane zgodnie z ust. 1 lit. g), pod warunkiem że wymagane informacje są dostępne dla Urzędu z innych źródeł.

Zasada 111

Decyzja mająca wpływ na zastrzeżenie starszeństwa

W przypadku gdy zastrzeżenie starszeństwa, dokonane zgodnie z art. 148 ust. 1 rozporządzenia lub podane do wiadomości zgodnie z zasadą 110 ust. 5, zostało wycofane lub zostało unieważnione przez Urząd, Urząd zawiadamia odpowiednio Biuro Międzynarodowe.

Zasada 112

Badanie bezwzględnych podstaw odmowy

1. W przypadku gdy w trakcie badania na podstawie art. 149 ust. 1 rozporządzenia Urząd stwierdził, że, na podstawie art. 38 ust. 1 rozporządzenia, znak towarowy stanowiący przedmiot rozszerzenia terytorialnego na Wspólnotę Europejską nie jest uprawniony do ochrony w odniesieniu do wszystkich lub dowolnej części towarów lub usług, dla których został zarejestrowany przez Biuro Międzynarodowe, Urząd wydaje zawiadomienie o tymczasowej odmowie z urzędu na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 Protokołu madryckiego i zasady 17 ust. 1 wspólnego regulaminu Biura Międzynarodowego.

W przypadku gdy właściciel międzynarodowej rejestracji zobowiązany jest być reprezentowanym w postępowaniu przed Urzędem na podstawie art. 88 ust. 1 rozporządzenia, odnośne zawiadomienie zawiera wezwanie do wyznaczenia pełnomocnika w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia.

Zawiadomienie o tymczasowej odmowie określa powody, na których jest ona oparta, a także wyznacza termin, w jakim właściciel międzynarodowej rejestracji może przedłożyć swoje uwagi i, jeżeli jest to stosowne, musi wyznaczyć swojego pełnomocnika.

Odnośny termin rozpoczyna swój bieg z dniem, w którym Urząd wydał decyzję o tymczasowej odmowie.

2. W przypadku gdy, w trakcie badania na podstawie art. 149 ust. 1 rozporządzenia, Urząd stwierdził, że na podstawie art. 38 ust. 2 rozporządzenia rejestracja odnośnego znaku musi zostać uzależniona od złożenia przez właściciela międzynarodowej rejestracji oświadczenia, że zrzeka się wszelkich praw wyłącznych do nieodróżniających elementów tego znaku, zawiadomienie o tymczasowej odmowie udzielenia prawa ochronnego z urzędu na postawie ust. 1 stwierdza, że międzynarodowa rejestracja stanie się przedmiotem decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego, jeżeli odnośne oświadczenie nie zostanie złożone w wyznaczonym terminie.

3. W przypadku gdy, w trakcie badania na podstawie art. 149 ust. 1 rozporządzenia, Urząd stwierdził, że międzynarodowa rejestracja wskazująca Wspólnotę Europejską nie zawiera wskazania drugiego języka na podstawie zasady 126 niniejszego rozporządzenia i zasady 9 ust. 5 lit. g) ppkt ii) wspólnego regulaminu, Urząd wydaje zawiadomienie o tymczasowej odmowie z urzędu na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 Protokołu madryckiego i zasady 17 ust. 1 wspólnego regulaminu Biura Międzynarodowego. Zastosowanie ma ust. 1, zdania drugie, trzecie i czwarte.

4. W przypadku gdy właściciel międzynarodowej rejestracji nie obalił podstaw odmowy udzielenia prawa ochronnego w wyznaczonym terminie lub nie spełnił warunku określonego w ust. 2, lub, jeśli stosowne, nie wyznaczył pełnomocnika lub nie wskazał drugiego języka, Urząd podejmuje decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego na wszystkie lub niektóre towary i usługi, dla których zarejestrowana została międzynarodowa rejestracja. Od takiej decyzji przysługuje odwołanie zgodnie z art. 57 - 63 rozporządzenia.

5. W przypadku gdy do czasu rozpoczęcia biegu terminu na wniesienie sprzeciwu, o którym mowa w art. 151 ust. 2 rozporządzenia, Urząd nie wydał zawiadomienia o tymczasowej odmowie z urzędu na podstawie ust. 1, Urząd przesyła do Biura Międzynarodowego pismo o przyznaniu prawa ochronnego, które wskazuje, że zakończone zostało badanie bezwzględnych podstaw odmowy na podstawie art. 38 rozporządzenia, ale że międzynarodowa rejestracja jest nadal przedmiotem sprzeciwów lub uwag stron trzecich.

Zasada 113

Zawiadomienie Biura Międzynarodowego o tymczasowej odmowie z urzędu

1. Zawiadomienie o tymczasowej odmowie udzielenia prawa ochronnego międzynarodowej rejestracji, w całości lub w części, z urzędu na podstawie zasady 112, przesyłane jest do Biura Międzynarodowego i zawiera:

a) numer międzynarodowej rejestracji;

b) wszystkie powody, na których oparta jest tymczasowa odmowa, wraz z odniesieniem do odpowiednich przepisów rozporządzenia;

c) wskazanie, że tymczasowa odmowa udzielenia prawa ochronnego potwierdzona zostanie decyzją Urzędu, jeżeli właściciel międzynarodowej rejestracji nie obali podstaw tej odmowy poprzez przedłożenie swoich uwag do Urzędu w terminie dwóch miesięcy od daty, w której Urząd dokonał tymczasowej odmowy;

d) jeżeli tymczasowa odmowa dotyczy jedyne niektórych towarów i usług, wskazanie tych towarów i usług.

2. W odniesieniu do każdego zawiadomienia o tymczasowej odmowie z urzędu na podstawie ust. 1 i pod warunkiem, że termin na wniesienie sprzeciwu upłynął i że żadna decyzja dotycząca tymczasowej odmowy na podstawie sprzeciwu nie została wydana na postawie zasady 115 ust. 1, Urząd podaje do wiadomości Biura Międzynarodowego, co następuje:

a) w przypadku gdy w wyniku postępowania przed Urzędem nastąpiło uchylenie decyzji o tymczasowej odmowie, fakt, że odnośny znak jest chroniony we Wspólnocie Europejskiej;

b) w przypadku gdy decyzja o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak stała się decyzją ostateczną, jak stosowne, po rozpatrzeniu odwołania na podstawie art. 57 rozporządzenia lub skargi na podstawie art. 63 rozporządzenia, Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe, że odmówiono udzielenia prawa ochronnego na znak we Wspólnocie Europejskiej;

c) w przypadku gdy odmowa na podstawie lit. a) lub b) dotyczy jedynie niektórych towarów i usług, te towary i usługi, w odniesieniu do których znak jest chroniony we Wspólnocie Europejskiej.

Zasada 114

Postępowanie w sprawie sprzeciwu

1. W przypadku gdy wniesiony został sprzeciw wobec międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską na podstawie art. 151 rozporządzenia, sprzeciw zawiera:

a) numer międzynarodowej rejestracji, przeciwko której wnoszony jest sprzeciw;

b) wskazanie towarów i usług wymienionych w międzynarodowej rejestracji, przeciwko której wnoszony jest sprzeciw;

c) imię i nazwisko lub nazwę właściciela międzynarodowej rejestracji;

d) wskazania i elementy, o których mowa w zasadzie 15 ust. 2 lit. b), c) i d) oraz 3.

2. Zasady 15 ust. 1 i 16 do 22 stosuje się z następującymi zastrzeżeniami:

a) wszelkie odniesienia do wniosku o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego rozumiane są jako odniesienia do międzynarodowej rejestracji;

b) wszelkie odniesienia do wycofania wniosku o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego rozumiane są jako odniesienia do zrzeczenia się międzynarodowej rejestracji w odniesieniu do Wspólnoty Europejskiej;

c) wszelkie odniesienia do zgłaszającego rozumiane są jako odniesienia do właściciela międzynarodowej rejestracji.

3. Jeżeli sprzeciw wniesiony został przed upływem terminu sześciu miesięcy, o którym mowa w art. 151 ust. 2 rozporządzenia, to uznawany jest za wniesiony pierwszego dnia następującego po upływie terminu sześciu miesięcy. Stosowanie art. 42 ust. 3 zdanie drugie rozporządzenia pozostaje nienaruszone.

4. W przypadku gdy właściciel międzynarodowej rejestracji zobowiązany jest być reprezentowanym w postępowaniu przed Urzędem na podstawie art. 88 ust. 2 rozporządzenia, a jeszcze nie wyznaczył pełnomocnika w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia, zawiadomienie właściciela międzynarodowej rejestracji o sprzeciwie, na podstawie zasady 19 zawiera wezwanie do wyznaczenia pełnomocnika w rozumieniu art. 89 ust. 1 rozporządzenia w terminie dwóch miesięcy od daty notyfikacji zawiadomienia.

W przypadku gdy właściciel międzynarodowej rejestracji nie wyznaczył pełnomocnika w tym terminie, Urząd podejmuje decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego z międzynarodowej rejestracji.

5. Postępowanie w sprawie sprzeciwu ulega zawieszeniu, jeżeli decyzja o tymczasowej odmowie udzielenia prawa ochronnego jest lub została wydana z urzędu na podstawie zasady 112. Gdy tymczasowa odmowa z urzędu prowadzi do decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak, która stała się decyzją ostateczną, Urząd nie przystępuje do wydania postanowienia i zwraca opłatę za sprzeciw, a decyzja o podziale kosztów nie zostaje podjęta.

Zasada 115

Zawiadomienie o tymczasowej odmowie w wyniku sprzeciwu

1. Gdy sprzeciw wobec międzynarodowej rejestracji został wniesiony do Urzędu na podstawie art. 151 ust. 2 rozporządzenia lub jest uznawany za wniesiony do Urzędu na podstawie zasady 114 ust. 3, Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe o tymczasowej odmowie udzielenia prawa ochronnego w wyniku sprzeciwu.

2. Zawiadomienie o tymczasowej odmownie udzielenia prawa ochronnego w wyniku sprzeciwu zawiera:

a) numer międzynarodowej rejestracji;

b) wskazanie, że odmowa oparta jest na fakcie, że wniesiony został sprzeciw, wraz z odniesieniem do przepisów art. 8 rozporządzenia, na które powołuje się sprzeciw;

c) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres strony wnoszącej sprzeciw.

3. W przypadku gdy sprzeciw oparty jest na zgłoszeniu lub rejestracji znaku towarowego, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera następujące wskazania:

i) datę wniesienia, datę rejestracji i, jeżeli zostało ono zastrzeżone, datę zastrzeżenia pierwszeństwa;

ii) numer wniesienia i, jeżeli jest on inny, numer rejestracji;

iii) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres właściciela;

iv) przedstawienie znaku; i

v) wykaz towarów i usług, na których oparty jest sprzeciw.

4. Jeżeli tymczasowa odmowa dotyczy jedynie niektórych towarów i usług, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, wskazuje te towary i usługi.

5. Urząd podaje do wiadomości Biura Międzynarodowego, co następuje:

a) w przypadku gdy w wyniku postępowania w sprawie sprzeciwu uchylona została decyzja o tymczasowej odmowie, fakt, że znak jest chroniony we Wspólnocie Europejskiej;

b) w przypadku gdy decyzja o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak stała się decyzją ostateczną, jeżeli jest to odpowiednie, po rozpatrzeniu odwołania na podstawie art. 57 rozporządzenia lub skargi na podstawie art. 63 rozporządzenia, fakt, że odmówiono udzielenia prawa ochronnego na znak we Wspólnocie Europejskiej;

c) w przypadku gdy odmowa na podstawie lit. a) lub b) dotyczy jedynie niektórych towarów i usług, te towary i usługi, w odniesieniu od których znak jest chroniony we Wspólnocie Europejskiej.

6. W przypadku gdy dla jednej i tej samej międzynarodowej rejestracji wydana została więcej niż jedna decyzja o tymczasowej odmowie na podstawie zasady 112 ust. 1, 2 lub ust. 1 niniejszej zasady, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5 niniejszej zasady, dotyczy odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak w całości lub w części, zgodnie z wynikiem wszystkich postępowań na podstawie art. 149 i 151 rozporządzenia.

Zasada 116

Oświadczenie o przyznaniu prawa ochronnego

1. W przypadku gdy Urząd nie wydał zawiadomienia o tymczasowej odmowie z urzędu na podstawie zasady 112, a w terminie na wniesienie sprzeciwu, o którym mowa w art. 151 ust. 2 rozporządzenia, do Urzędu nie wpłynął żaden sprzeciw i Urząd nie wydał zawiadomienia o tymczasowej odmowie z urzędu w wyniku wniesienia uwag strony trzeciej, Urząd przesyła dodatkowe oświadczenie o przyznaniu prawa ochronnego do Biura Międzynarodowego, w którym wskazuje, że znak jest chroniony we Wspólnocie Europejskiej.

2. Do celów art. 146 ust. 2 rozporządzenia, dodatkowe pismo o przyznaniu prawa ochronnego, o którym mowa w ust. 1, ma taki sam skutek jak pismo Urzędu, że zawiadomienie o odmowie zostało wycofane.

Zasada 117

Zawiadomienie Biura Międzynarodowego o unieważnieniu

1. W przypadku gdy, na podstawie art. 56 lub 96 i 153 rozporządzenia, skutki międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską uznane zostały za nieważne i gdy ta decyzja stała się decyzją ostateczną, Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe odpowiednio.

2. Zawiadomienie jest opatrzone datą i zawiera:

a) wskazanie, że Urząd wydał decyzję stwierdzającą nieważność lub wskazanie sądu właściwego dla rozpatrywania spraw dotyczących wspólnotowych znaków towarowych, który wydał wyrok stwierdzający nieważność;

b) wskazanie, czy unieważnienie miało formę stwierdzenia wygaśnięcia praw właściciela międzynarodowej rejestracji, uznania nieważności prawa ochronnego na znak towarowy ze względu na istnienie bezwzględnych podstaw unieważnienia lub uznania nieważności prawa ochronnego na znak towarowy ze względu na istnienie względnych podstaw unieważnienia;

c) wskazanie faktu, że unieważnienie nie jest już przedmiotem odwołania;

d) numer międzynarodowej rejestracji;

e) imię i nazwisko lub nazwę właściciela międzynarodowej rejestracji;

f) jeżeli nieważność nie dotyczy wszystkich towarów i usług, te towary i usługi, w odniesieniu do których stwierdzono nieważność lub te towary i usługi, w odniesieniu do których nie stwierdzono nieważności;

g) datę stwierdzenia nieważności wraz ze wskazaniem, czy unieważnienie jest skuteczne od tej daty, czy z mocą wsteczną.

Zasada 118

Skutek prawny rejestracji przeniesienia

Do celów art. 17, a także w związku z art. 23 ust. 1 lub 2 i artykułem 24 rozporządzenia, wpis w międzynarodowym rejestrze dotyczący zmiany własności międzynarodowej rejestracji zastępuje wpis przeniesienia w rejestrze wspólnotowych znaków towarowych.

Zasada 119

Skutek prawny rejestracji licencji i innych praw

Do celów art. 19, 20, 21 i 22, a także w związku z 23 i art. 24 rozporządzenia, wpis w Międzynarodowym Rejestrze licencji lub ograniczenia prawa właściciela do dysponowania w odniesieniu do międzynarodowej rejestracji zastępuje rejestrację w rejestrze wspólnotowych znaków towarowych licencji, prawa rzeczowego, środka egzekucyjnego lub postępowania upadłościowego.

Zasada 120

Rozpatrywanie wniosków o rejestrację przeniesień, licencji lub ograniczeń prawa właściciela do dysponowania

1. W przypadku gdy wniosek o rejestrację zmiany własności, licencji lub ograniczenia prawa właściciela do dysponowania złożony został za pośrednictwem Urzędu przez osobę inną niż właściciel międzynarodowej rejestracji, Urząd odmawia przesłania wniosku do Biura Międzynarodowego, jeżeli wniosek nie został złożony wraz z dowodem przeniesienia, licencją lub ograniczeniem prawa dysponowania.

2. W przypadku gdy wniosek o rejestrację zmiany lub unieważnienia licencji lub usunięcia ograniczenia prawa właściciela do dysponowania złożony został za pośrednictwem Urzędu przez właściciela międzynarodowej rejestracji, Urząd podejmuje decyzję o odmowie przesłania wniosku do Międzynarodowego Biura, jeżeli wniosek nie został złożony wraz z dowodem, że licencja już nie istnieje lub została zmieniona, lub że ograniczenie prawa dysponowania zostało usunięte.

Zasada 121

Znaki wspólne

1. W przypadku gdy międzynarodowa rejestracja wskazuje, że oparta jest na podstawowym zgłoszeniu lub podstawowej rejestracji, które(-a) dotyczy znaku wspólnego, znaku certyfikującego lub znaku gwarancyjnego, międzynarodowa rejestracja wskazująca Wspólnotę Europejską traktowana jest jak wspólnotowy znak wspólny.

2. Właściciel międzynarodowej rejestracji przedkłada regulamin używania znaku zgodnie z art. 65 rozporządzenia i zasadą 43 bezpośrednio Urzędowi w terminie dwóch miesięcy od daty, w której Biuro Międzynarodowe zawiadomiło Urząd o międzynarodowej rejestracji.

3. Zawiadomienie o tymczasowej odmowie z urzędu na podstawie zasady 112 wydawane jest również:

a) jeżeli istnieje jedna z podstaw odmowy przewidzianych w art. 66 ust. 1 lub 2 rozporządzenia w związku z ust. 3 tego artykułu;

b) w przypadku, gdy regulamin używania znaku nie został przedłożony zgodnie z ust. 2.

Stosuje się zasady 112 ust. 2 i 3 oraz 113.

4. Wzmianka o zmianie regulaminu używania znaku na podstawie art. 69 rozporządzenia publikowana jest w Biuletynie wspólnotowych znaków towarowych.

Zasada 122

Konwersja międzynarodowej rejestracji na zgłoszenie krajowego znaku towarowego

1. Wniosek o konwersję międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską na zgłoszenie krajowego znaku towarowego na podstawie art. 108 i 154 rozporządzenia zawiera:

a) numer rejestracyjny międzynarodowej rejestracji;

b) datę międzynarodowej rejestracji lub datę wskazania Wspólnoty Europejskiej, dokonanego po międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 3b ust. 2 Protokołu madryckiego, i, gdy ma to zastosowanie, szczegółowe dane dotyczące zastrzeżenia pierwszeństwa międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 154 ust. 2 rozporządzenia oraz szczegółowe dane dotyczące zastrzeżenia starszeństwa na podstawie art. 34, 35 i 148 rozporządzenia;

c) wskazania i elementy, o których mowa w zasadzie 44 ust. 1 lit. a), b), f) i g) i, gdy ma to zastosowanie, h) i k) oraz ust. 2.

2. W przypadku, gdy wnioskujący ubiega się o konwersję na podstawie art. 108 ust. 5 i art. 154 rozporządzenia w następstwie nieudanej próby przedłużenia prawa ochronnego z międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską, wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera wskazanie o tym i datę, z którą ochrona wygasła. Termin trzech miesięcy, przewidziany w art. 108 ust. 5 rozporządzenia, rozpoczyna swój bieg z dniem następującym po ostatnim dniu, w którym przedłużenie prawa ochronnego może jeszcze zostać dokonane na podstawie art. 7 ust. 4 Protokołu madryckiego;

3. Zasady 45, 46 ust. 2 lit. a) i c) oraz 47 stosuje się mutatis mutandis.

Zasada 123

Konwersja międzynarodowej rejestracji na wskazanie Państwa Członkowskiego będącego stroną Protokołu madryckiego lub Porozumienia madryckiego

1. Wniosek o konwersję międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejską na wskazanie Państwa Członkowskiego będącego stroną Protokołu madryckiego lub Porozumienia madryckiego na podstawie art. 154 rozporządzenia zawiera wskazania i elementy, o których mowa w zasadzie 122 ust. 1 i 2.

2. Zasadę 45 stosuje się mutatis mutandis. Urząd odrzuca również wniosek o konwersję w przypadku, gdy warunki wskazania Państwa Członkowskiego będącego stroną Protokołu madryckiego lub Porozumienia madryckiego nie zostały spełnione zarówno z datą wskazania Wspólnoty Europejskiej, jak i z datą, w której wniosek o konwersję został otrzymany lub, zgodnie z art. 109 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia, uznawany jest za otrzymany przez Urząd.

3. Zasadę 46 ust. 2 lit. a) i c) stosuje się mutatis mutandis. Opublikowanie wniosku o konwersję zawiera również wskazanie, że wnioskujący ubiega się o konwersję na wskazanie Państwa Członkowskiego będącego stroną Protokołu madryckiego lub Porozumienia Madryckiego na podstawie art. 154 rozporządzenia.

4. W przypadku gdy wniosek o konwersję spełnia wymogi określone w rozporządzeniu i w niniejszych zasadach, Urząd przesyła ten wniosek niezwłocznie do Biura Międzynarodowego. Urząd podaje do wiadomości właścicielowi międzynarodowej rejestracji datę przesłania.

Zasada 124

Przekształcenie międzynarodowej rejestracji wskazującej Wspólnotę Europejska na zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego

1. Aby mogło być uznane za przekształcenie międzynarodowej rejestracji, unieważnionej przez Biuro Międzynarodowe, na wniosek Urzędu pochodzenia na podstawie art. 9d Protokołu madryckiego i zgodnie z art. 156 rozporządzenia, zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego musi zawierać wskazanie o tym fakcie. To wskazanie musi zostać dokonane z chwilą złożenia odnośnego wniosku.

2. Oprócz wskazań i elementów, o których mowa w zasadzie 1, wniosek zawiera:

a) wskazanie numeru międzynarodowej rejestracji, która została unieważniona;

b) datę, w której Biuro Międzynarodowe unieważniło międzynarodową rejestrację;

c) odpowiednio, datę międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 3 ust. 4 Protokołu madryckiego lub datę wpisu terytorialnego rozszerzenia na Wspólnotę Europejską, dokonanego po międzynarodowej rejestracji na podstawie art. 3b ust. 2 Protokołu madryckiego;

d) gdy ma to zastosowanie, datę pierwszeństwa zastrzeżonego w międzynarodowym zgłoszeniu, wpisaną w Międzynarodowym Rejestrze prowadzonym przez Biuro Międzynarodowe.

3. W przypadku, gdy w trakcie badania, zgodnie z zasadą 9 ust. 3, Urząd stwierdził, że wniosek nie został złożony w terminie trzech miesięcy od daty, w której Biuro Międzynarodowe unieważniło międzynarodową rejestrację, lub gdy towary i usługi, dla których wspólnotowy znak towarowy ma zostać zarejestrowany, nie są objęte wykazem towarów i usług, dla których międzynarodowa rejestracja została zarejestrowana w odniesieniu do Wspólnoty Europejskiej, Urząd wzywa wnioskującego do uzupełnienia ujawnionych braków, a w szczególności do ograniczenia odnośnego wykazu towarów i usług do tych towarów i usług, które nie są objęte wykazem towarów i usług, dla których międzynarodowa rejestracja zarejestrowana została w odniesieniu do Wspólnoty Europejskiej, w dowolnym, wyznaczonym przez Urząd terminie.

4. Jeżeli braki, o których mowa w ust. 3, nie zostaną uzupełnione w wyznaczonym terminie, prawo do daty międzynarodowej rejestracji lub do daty terytorialnego rozszerzenia i, jeżeli zostało ono zastrzeżone, do daty pierwszeństwa międzynarodowej rejestracji ulega utracie.

Część c

Komunikacja

Zasada 125

Komunikowanie się z Biurem Międzynarodowym i formy elektroniczne

1. Do celów komunikowania się z Biurem Międzynarodowym stosuje się sposób i format, które uzgodnione zostały przez Biuro Międzynarodowe i Urząd, a najlepiej drogę elektroniczną.

2. Wszelkie odniesienia do formularzy rozumiane są jako odniesienia obejmujące formularze udostępniane w formacie elektronicznym.

Zasada 126

Stosowanie języków

Do celów stosowania rozporządzenia i niniejszych zasad w odniesieniu do międzynarodowych rejestracji wskazujących Wspólnotę Europejską, językiem dokonania międzynarodowego zgłoszenia jest język postępowania w rozumieniu art. 115 ust. 4 rozporządzenia, a drugim językiem wskazanym w międzynarodowym wniosku jest drugi język w rozumieniu art. 115 ust. 3 rozporządzenia."

Artykuł  2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem wejścia w życie Protokołu madryckiego w odniesieniu do Wspólnoty Europejskiej. Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 kwietnia 2004 r.

	W imieniu Komisji
	Frederik BOLKESTEIN
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 11 z 14.1.1994, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 296 z 14.11.2003, str. 20.

⁽³⁾ Dz.U. L 296 z 14.11.2003, str. 1.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 303 z 15.12.1995, str. 1.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2004.123.88
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie 782/2004 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2868/95 w następstwie przystąpienia Wspólnoty Europejskiej do Protokołu madryckiego
• Data aktu: 26/04/2004
• Data ogłoszenia: 27/04/2004
• Data wejścia w życie: 01/10/2004