KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (1), w szczególności jego art. 23 ust. 5,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie (WE) nr 104/2000 uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3759/92 (2) z mocą od dnia 1 stycznia 2001 r. przewiduje przyznawanie prolongowanej pomocy pod pewnymi warunkami w celu stabilizacji, przetwarzania i składowania produktów określonych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 104/2000, które zostały wycofane z obrotu. Rola mechanizmu przyznawania prolongowanej pomocy w organizacji wspólnego rynku, przewidziana w rozporządzeniu (EWG) nr 3759/92 i w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 3901/92 z dnia 23 grudnia 1992 r. wprowadzającym szczegółowe zasady przyznawania prolongowanej pomocy dla niektórych produktów rybołówstwa (3), ostatnio zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 1337/95 (4), została ponownie oceniona. Spowodowało to wzrost ilości produktów kwalifikujących się do tej pomocy. Z tego powodu właściwym jest uproszczenie procedur wymaganych przy stosowaniu mechanizmu przyznawania prolongowanej pomocy oraz zastąpienie rozporządzenia (EWG) nr 3901/92 niniejszym rozporządzeniem.
(2) Artykuł 6 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 2406/96 z dnia 26 listopada 1996 r. ustanawiającego wspólne normy handlowe w odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa (5), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) 2578/2000 (6), przewiduje, że niektóre produkty, które zostały sklasyfikowane jako kategoria B, nie kwalifikują się do pomocy finansowej przyznawanej w ramach instrumentów interwencyjnych wspólnej organizacji rynku. Biorąc pod uwagę, że tylko produkty należące do klasy Extra, "E" i "A" kwalifikują się do prolongowanej pomocy określonej w art. 23 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, obliczenie ilości podlegających tej pomocy powinno być oparte jedynie na tych kategoriach produktów.
(3) W celu zapewnienia maksymalnego poparcia dla działań stabilizujących rynek organizacje producentów nieprzestrzegające wspólnotowych cen wycofywania w ciągu roku połowowego powinny zostać wykluczone z możliwości otrzymywania rekompensaty finansowej w odniesieniu do prolongowanej pomocy.
(4) Systematyczna zgodność ze wspólnymi normami handlowymi, określonymi w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, jest czynnikiem determinującym tworzenie cen i przyczynia się do stabilizacji rynku. Przyznawanie rekompensat w zakresie prolongowanej pomocy w odniesieniu do kwalifikujących się ilości, powinno być uzależnione od zapewnienia zgodności z normami wszystkich ilości danych produktów przeznaczonych do sprzedaży przez organizacje producentów lub ich członków w ciągu roku połowowego.
(5) Mechanizmy przyznawania prolongowanej pomocy i rekompensat finansowych za wycofanie są równoległe i uzupełniające się z uwagi na to, że ich działania i cele są takie same oraz że ich zadaniem jest stabilizowanie rynku danych produktów. Warunki związane z ilościami, które mogą kwalifikować się do prolongowanej pomocy oraz z użyciem marginesu tolerancji i dokumentami poświadczającymi używanymi w stosunku do wycofywanych produktów w innym Państwie Członkowskim, powinny być takie same, jak określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2509/2000 z dnia 15 listopada 2000 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 w zakresie przyznawania rekompensat finansowych za wycofywanie niektórych produktów rybołówstwa (7).
(6) W celu zapewnienia odpowiedniej jakości produktu oraz w celu ułatwienia sprzedaży produktów na rynku powinny zostać określone minimalne wymagania, jakie powinny zostać spełnione w procesie kwalifikowania do udzielenia pomocy, wraz z wymaganiami związanymi ze składowaniem i przywracaniem danych produktów na rynek.
(7) Organizacje producentów powinny mieć udział w kosztach związanych ze stosowaniem mechanizmu przyznawania prolongowanej pomocy oraz, z tego powodu kwota pomocy powinna być określana na podstawie rzeczywistych kosztów technicznych i kosztów finansowych stabilizacji oraz kosztów związanych ze składowaniem. Koszty techniczne powinny być określane na podstawie bezpośrednich kosztów ponoszonych w ramach tego mechanizmu. W celu uniknięcia uciążliwych wymogów, aby sektor dostarczał informacji i skomplikowanych rocznych kalkulacji, koszty finansowe powinny być stawką ryczałtową, określoną na podstawie stopy procentowej wyznaczanej zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1883/78 z dnia 2 sierpnia 1978 r. ustanawiającego ogólne reguły finansowania interwencji przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej, Sekcja Gwarancji (8), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1259/96 (9).
(8) W celu zwiększenia efektywności kontroli beneficjenci pomocy powinni być zobowiązani do przechowywania ewidencji towarowej oraz muszą przekazywać dane Państwom Członkowskim. W celu dobrego zarządzania mechanizmem wystarczający jest wymóg ewidencji towarowej podczas minimalnych okresów składowania.
(9) Powinna zostać określona procedura składania wniosków o wypłatę prolongowanej pomocy i procedura przyznawania zaliczek, oraz wielkość odpowiednich zabezpieczeń.
(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Produktów Rybołówstwa,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 21 grudnia 2000 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Franz FISCHLER |
|
Członek Komisji |
_______
(1) Dz.U. nr L 17 z 21.1.2000, str. 22.
(2) Dz.U. nr L 388 z 31.12.1992, str. 1.
(3) Dz.U. nr L 392 z 31.12.1992, str. 29.
(4) Dz.U. nr L 129 z 14.6.1995, str. 5.
(5) Dz.U. nr L 334 z 23.12.1996, str. 1.
(6) Dz.U. nr L 298 z 25.11.2000, str. 1.
(7) Dz.U. nr L 289 z 16.11.2000, str. 11.
(8) Dz.U. nr L 216 z 5.8.1978, str. 1.
(9) Dz.U. nr L 163 z 2.7.1996, str. 10.