a także mając na uwadze, co następuje:artykuł 118a Traktatu stanowi, że Rada przyjmuje, w drodze dyrektyw, minimalne wymagania mające na celu poprawę, szczególnie środowiska pracy, w celu zapewnienia wyższego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników;
na mocy tego artykułu, takie dyrektywy muszą unikać narzucania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych, które mogłyby powstrzymywać powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw;
zgodnie z ust. 20 i 22 Wspólnotowej Karty Socjalnych Praw Podstawowych Pracowników, przyjętej przez Radę Europejską w Strasburgu dnia 9 grudnia 1989 r.:
"20. Bez uszczerbku dla zastosowania takich zasad, które mogą być korzystniejsze dla młodych osób, zwłaszcza tych, które zapewniają ich przygotowanie do pracy poprzez szkolenie zawodowe, oraz z uwzględnieniem odstępstw ograniczonych do niektórych form pracy lekkiej, minimalny wiek zatrudnienia nie może być niższy niż minimalny wiek ukończenia szkoły, oraz w każdym przypadku, nie niższy niż 15 lat;
22. Muszą zostać podjęte właściwe środki w celu dostosowania przepisów prawa pracy, mające zastosowanie do młodych pracowników tak, by były realizowane ich szczególne potrzeby rozwoju, szkolenia zawodowego oraz dostępu do zatrudnienia;
Szczególnie czas pracy musi być ograniczony - bez możliwości obejścia tego ograniczenia poprzez wykorzystanie pracy w godzinach nadliczbowych - a praca w porze nocnej musi być zabroniona w przypadku pracowników w wieku poniżej osiemnastu lat, za wyjątkiem niektórych rodzajów pracy ustalonych w ustawodawstwie krajowym lub przepisach wykonawczych";
zasady Międzynarodowej Organizacji Pracy, dotyczące ochrony pracy młodych osób, w tym te, które odnoszą się do minimalnego wieku dostępu do zatrudnienia i pracy, powinny zostać wzięte pod uwagę;
w rezolucji dotyczącej pracy dzieci 4 Parlament Europejski podsumował różne aspekty pracy wykonywanej przez młode osoby oraz podkreślił wpływ pracy na ich zdrowie, bezpieczeństwo, rozwój fizyczny i intelektualny, oraz wskazał na potrzebę przyjęcia dyrektywy harmonizującej ustawodawstwo krajowe w tej dziedzinie;
zgodnie z art. 15 dyrektywy Rady nr 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzania środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy 5 , szczególnie wrażliwe grupy ryzyka muszą być chronione przed niebezpieczeństwami, które ich szczególnie dotyczą;
dzieci i młodzież muszą być uważane za grupy szczególnego ryzyka i dlatego podjęte być muszą działania mające na względzie ich zdrowie i bezpieczeństwo;
wrażliwość dzieci wymaga, by Państwa Członkowskie wprowadziły zakaz ich zatrudniania oraz zapewniły, że minimalny wiek pracy i zatrudnienia nie jest niższy niż minimalny wiek, w którym kończy się powszechny obowiązek szkolny nałożony prawem krajowym lub 15 lat w każdym przypadku; odstępstwa od zakazu pracy dzieci mogą zostać dopuszczone jedynie w szczególnych przypadkach oraz zgodnie z warunkami ustalonymi niniejszą dyrektywą; w żadnym wypadku owe wyjątki nie mogą zaszkodzić regularnemu uczęszczaniu do szkoły lub przeszkodzić dzieciom w pełnym korzystaniu z kształcenia;
z uwagi na naturę przechodzenia z dzieciństwa do dorosłości, praca młodocianych powinna być ściśle regulowana i chroniona;
każdy pracodawca powinien zagwarantować młodym osobom warunki pracy odpowiednie dla ich wieku;
pracodawcy powinni wprowadzić w życie środki konieczne dla ochrony bezpieczeństwa i zdrowia młodych ludzi na podstawie określenia zagrożeń związanych z ich pracą;
Państwa Członkowskie powinny chronić młode osoby przed jakimkolwiek wyraźnym zagrożeniem wynikającym z ich braku doświadczenia, braku świadomości, istniejącego lub potencjalnego ryzyka, lub niedojrzałości;
Państwa Członkowskie powinny więc zakazać zatrudniania młodych osób przy pracach określonych w niniejszej dyrektywie;
przyjęcie szczególnych minimalnych wymagań dotyczących organizacji czasu pracy prawdopodobnie poprawi warunki pracy młodych osób;
maksymalny czas pracy młodych osób powinien być ściśle ograniczony, a praca w porze nocnej młodych osób powinna być zakazana, z wyjątkiem pewnych prac określonych w ustawodawstwie krajowym lub przepisach;
Państwa Członkowskie powinny podjąć właściwe środki w celu zapewnienia, by czas pracy młodocianych kształcących się nie wpływał ujemnie na ich zdolność do korzystania z tego kształcenia;
czas, który młode osoby spędzają na kształceniu, pracując w systemie teoretycznego i/lub praktycznego kształcenia połączonego z pracą lub w systemie kształcenia zawodowego organizowanego przez pracodawcę w miejscu pracy, powinien liczyć się jako czas pracy;
aby zapewnić bezpieczeństwo i zdrowie młodych osób, powinno się przyznać im minimalny czas przerw w pracy w ciągu doby, tygodnia i roku oraz odpowiednie przerwy w pracy;
odnośnie do przerw w pracy w ciągu tygodnia, powinno się uwzględnić w właściwy sposób różnorodność czynników kulturowych, etnicznych, religijnych i innych w Państwach Członkowskich; zwłaszcza, że to Państwa Członkowskie ostatecznie decydują, czy niedziela powinna być włączona do przerwy w pracy w ciągu tygodnia, a jeśli tak, to w jakim stopniu;
właściwe doświadczenie w pracy może pomóc w osiągnięciu celu, jakim jest przygotowanie młodych osób do dorosłego życia zawodowego i społecznego, pod warunkiem, że zapewnione jest uniknięcie jakiejkolwiek szkody dla ich bezpieczeństwa, zdrowia i rozwoju;
mimo, że odstępstwa od zakazów i ograniczeń, które zostały określone niniejszą dyrektywą okazują się nieodzowne dla pewnych działań lub szczególnych sytuacji, zastosowanie dyrektywy nie może wpływać na zasady już ustanowionego systemu ochrony pracowników;
niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny wkład w kształtowanie społecznego wymiaru rynku wewnętrznego;
stosowanie w praktyce systemu ochrony przewidzianego niniejszą dyrektywą będzie wymagało od Państw Członkowskich wprowadzenia w życie systemu skutecznych i proporcjonalnych środków;
wprowadzenie w życie niektórych przepisów niniejszej dyrektywy stawia szczególne problemy przed jednym z Państw Członkowskich, w związku z jego systemem ochrony pracy młodych osób; dlatego też zezwala się, aby to Państwo Członkowskie powstrzymało się od wprowadzania w życie związanych z tym przepisów przez odpowiedni okres czasu,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
1 Dz.U. C 84 z 4.4.1992, str. 7.
2 Dz.U. C 313 z 30.11.1992, str. 70
3 Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 1992 r. (Dz.U. C 21 z 25.1.1993, str. 167) Wspólne stanowisko Rady z dnia 23 listopada 1993 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 marca 1994 r. (Dz.U. C 91 z 28.3.1994, str. 89).
4 Dz.U. C 190 z 20.7.1987, str. 44.
5 Dz.U. L 183 z 29.6.1989, str. 1.
6 Art. 15 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2019/1243 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.198.241) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 2019 r.
7 Art. 15a dodany przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2019/1243 z dnia 20 czerwca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.198.241) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 2019 r.
8 Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.
9 Art. 17 ust. 4 uchylony przez art. 3 pkt 15 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2007/30/WE z dnia 20 czerwca 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.165.21) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 27 czerwca 2007 r.
10 Art. 17 ust. 5 uchylony przez art. 3 pkt 15 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2007/30/WE z dnia 20 czerwca 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.165.21) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 27 czerwca 2007 r.
11 Art. 17a dodany przez art. 2 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2007/30/WE z dnia 20 czerwca 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.165.21) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 czerwca 2007 r.
12 Załącznik zmieniony przez art. 3 dyrektywy nr 2014/27/UE z dnia 26 lutego 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.65.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 2014 r.
13 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/54/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników biologicznych w miejscu pracy (siódma dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz.U. L 262 z 17.10.2000, s. 21).
14 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1).
15 Dyrektywa 2004/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów podczas pracy (szósta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG) (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 50).