RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 113,
uwzględniając wniosek Komisji,
a także mając na uwadze, co następuje:
rozporządzenie (EWG) nr 3677/90(1) ustanowiło środki, które powinny być podjęte w celu uniemożliwiania wykorzystywania niektórych substancji do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych;
metody wykorzystywania tych substancji zmieniają się bardzo szybko i na szczeblu międzynarodowym uważa się, iż procedury określone w art. 12 Konwencji NZ o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, dalej zwanej "Konwencją Narodów Zjednoczonych", wymagają wzmocnienia, aby skutecznie przeciwdziałać wykorzystywaniu substancji chemicznych;
Komisja oraz siedem Państw Członkowskich uczestniczyło w pracach grupy roboczej ds. produktów chemicznych, utworzonej na szczycie gospodarczym w Houston (G-7) 10 lipca 1990 r. w celu rozwoju skutecznych procedur zapobiegania wykorzystywaniuprekursorów i podstawowych chemikaliów do nielegalnego wytwarzania narkotyków; podczas prac grupy zapewniono pełną koordynację działań na poziomie wspólnotowym, jak również ścisłe konsultacje z przedstawicielami przemysłu i handlu;
sprawozdanie końcowe grupy roboczej zostało przyjęte na londyńskim szczycie gospodarczym (G-7) 15 lipca 1991 r.;
sprawozdanie końcowe uznające, że Konwencja Narodów Zjednoczonych stanowi podstawowy instrument współpracy międzynarodowej w dziedzinie wykorzystywania substancji chemicznych, zawiera szereg zaleceń zmierzających do wzmocnienia środków krajowych i międzynarodowych na podstawie tej Konwencji;
niektóre zalecenia grupy roboczej dotyczą środków nieobjętych rozporządzeniem (EWG) nr 3677/90, w szczególności niektórych wymogów w odniesieniu do wywozu substancji chemicznych, rozwinięcia wykazu substancji chemicznych podlegających międzynarodowej kontroli oraz nowej klasyfikacji według kategorii, przewidującej właściwe środki kontroli zgodnie z rodzajem i metodami handlu tymi substancjami w każdej z trzech ustalonych kategorii; substancje zaliczone w szczególności do kategorii 3 są przedmiotem legalnego obrotu na szeroką skalę i powinny podlegać systemowi pozwoleń na wywóz jedynie, gdy są skierowane do niektórych wrażliwych krajów, aby nie zwiększać niepotrzebnie obciążeń kontrolnych; ponadto sprawozdanie zaleca wzmocnienie międzynarodowej współpracy przez zawarcie porozumień dwustronnych, w szczególności między regionami wywozu i przywozu sklasyfikowanych chemikaliów;
wydaje się istotne, by Wspólnota, z uwagi na swoje zaangażowanie w prace grupy roboczej, wykonywała przyjęte zalecenia i przyczyniała się, w najszerszym możliwym zakresie, do międzynarodowej współpracy w tej dziedzinie;
na mocy Konwencji Narodów Zjednoczonych propozycje zmian tabel I i II Załącznika kieruje się do Komisji ds. Środków Odurzających w Radzie Gospodarczo-Społecznej Organizacji Narodów Zjednoczonych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 1993 r., z wyjątkiem art. 1 ust. 11, który stosuje się od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 31 marca 1992 r.
|
W imieniu Rady |
|
Vitor MARTINS |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 357 z 20.12.1990, str. 1.