Dyrektywa 91/296/EWG w sprawie przesyłu gazu ziemnego poprzez sieci

DYREKTYWA RADY NR 91/296/EWG
z dnia 31 maja 1991 r.
w sprawie przesyłu gazu ziemnego poprzez sieci

(91/296/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 12 czerwca 1991 r.)

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Tekst niniejszego aktu prawnego nie uwzględnia wszystkich zmian. Niektóre akty zmieniające nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym, ponieważ instytucje UE uznały zmiany wynikające z nich za pochłonięte przez akty zmieniające opublikowane w kolejnych tomach tego wydawnictwa.

.................................................

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego artykuł 100a,

uwzględniając wniosek Komisji(1),

we współpracy z Parlamentem Europejskim(2),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

niezbędne jest podjęcie środków w celu stopniowego ustanowienia, do 31 grudnia 1992 r., wspólnego rynku wewnętrznego; Rada Europejska wielokrotnie uznawała potrzebę stworzenia jednolitego rynku wewnętrznego, a zwłaszcza na spotkaniu w Rodos podkreślała potrzebę stworzenia takiego rynku dla sektora energii;

stworzenie jednolitego rynku wewnętrznego energii, w sektorze gazu ziemnego w szczególności, wymaga opracowania wspólnej strategii energetycznej, która spełni wymogi:

- bezpieczeństwa dostaw,

- oraz ochrony środowiska;

w celu stworzenia jednolitego rynku wewnętrznego niezbędna jest głębsza integracja europejskiego rynku energii; gaz ziemny jest istotnym elementem równowagi energetycznej we Wspólnocie;

rozpowszechnienie wykorzystania gazu ziemnego ma duże znaczenie dla zróżnicowania źródeł energii;

urzeczywistnienie wewnętrznego rynku energetycznego, szczególnie w sektorze gazu ziemnego, uwzględnia zasadę spójności gospodarczej i społecznej;

celem stworzenia takiego rynku jest zapewnienie wysokiej rentowności, ochrona środowiska i zagwarantowanie, poprzez zasadę wolnego handlu, bezpieczeństwa dostaw, nie powodując jednocześnie zakłóceń konkurencji; osiągnięcie tego celu wymaga uwzględnienia specyficznych cech sektora gazu ziemnego;

utworzenie wewnętrznego rynku energetycznego wymaga uwzględnienia nie tylko podobieństwa gospodarek Państw Członkowskich, ale także często znacznych różnic;

wymiana handlowa gazu ziemnego w krajach europejskich odbywa się poprzez istniejącą już wysokociśnieniową sieć gazową Wspólnoty, której znaczenie rośnie z roku na rok i ma wpływ na aktualne inwestycje; uruchomienie europejskiego systemu energetycznego umożliwia lepsze zabezpieczenie ciągłości dostaw oraz jednoczesne zmniejszenie kosztów;

ze względu na duże znaczenie wymiany gazu poprzez wysokociśnieniowe gazociągi, Komisja winna być systematycznie informowana o dokonanych w ten sposób transakcjach;

zwiększenie przesyłu gazu ziemnego jest możliwe i pożądane, przy uwzględnieniu konieczności zapewnienia bezpieczeństwa dostaw i jakości gazu; badania wykazały, iż wzrost wymiany gazu ziemnego przesyłanego pomiędzy sieciami może spowodować zmniejszenie kosztów inwestycyjnych;

w przyszłości należy stworzyć dodatkowe połączenia sieciowe między Państwami Członkowskimi w celu zapewnienia dostaw odpowiedniej wielkości;

zwiększenie wymiany handlowej gazu zachęci przedsiębiorstwa zaopatrujące Państwa Członkowskie w gaz do współpracy i opracowania projektów nowych, efektywniejszych sieci i połączeń; innowacje takie wpłyną na zmniejszenie kosztów transportu gazu ziemnego;

jednakże w dalszym ciągu istnieją pewne przeszkody w zwiększeniu wymiany handlowej gazu; o ile przeszkody te nie wynikają z poziomu techniki i sposobu rozkładu sieci, mogą zostać usunięte, jeśli przesył gazu ziemnego poprzez sieć gazową zostanie uznany za obowiązkowy i jeżeli zostanie powołana specjalna instytucja nadzorująca wywiązywanie się z obowiązku przesyłu gazu;

niniejszy obowiązek oraz system monitorowania dotyczą przesyłu gazu ziemnego będącego komercyjnym towarem Wspólnoty głównie przez instalacje wysokociśnieniowe;

operatorzy sieci winni uzgodnić między sobą warunki finansowe, techniczne i prawne związane z przesyłem gazu ziemnego;

zasady przesyłu gazu ziemnego powinny być sprawiedliwe i nie naruszać bezpośrednio lub pośrednio zasad konkurencji obowiązujących we Wspólnocie;

w celu ułatwienia zawarcia umowy przesyłu Komisja opracuje procedurę postępowania pojednawczego, która może zostać zastosowana na życzenie jednej ze stron, z zastrzeżeniem jednakże, iż wynik pojednania nie będzie miał skutków prawnych;

niezbędne jest ujednolicenie przepisów dotyczących przesyłu gazu obowiązujących w Państwach Członkowskich;

stworzenie wewnętrznego rynku gazu ziemnego przyspieszy dynamiczny proces stopniowej integracji krajowych sieci gazowych oraz stworzy możliwość przyłączenia do wspólnej sieci połączeń obszarów wysp oraz rejonów położonych na krańcach obszaru Wspólnoty;

połączenia sieci europejskich obejmują obszar geograficzny, który nie pokrywa się z terytorium Wspólnoty, dlatego należy dążyć do współpracy z państwami trzecimi korzystającymi z sieci,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu ułatwienia na swym terytorium przesyłu gazu ziemnego poprzez sieci wysokiego ciśnienia, zgodnie z warunkami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie.

Artykuł  2
1.
Każda transakcja na przesył gazu ziemnego dotyczy przesyłu gazu pomiędzy sieciami, do celów niniejszej dyrektywy i bez uszczerbku dla żadnych innych umów zawartych pomiędzy Wspólnotą i państwami trzecimi, jeśli spełnione zostaną następujące warunki:

a) przesył gazu ziemnego odbywa się przy udziale spółek odpowiedzialnych w każdym z Państw Członkowskich za wysokociśnieniową sieć gazową, z wyjątkiem sieci doprowadzającej na terytorium Państwa Członkowskiego, partycypującego w efektywnej obsłudze połączeń sieci;

b) pochodzenie lub miejsce przeznaczenia sieci znajduje się na terytorium Wspólnoty;

c) transport odbywa się przez co najmniej jedną wewnętrzną granicę na terenie Wspólnoty.

2.
Postanowienia niniejszej dyrektywy odnoszą się do rozległych sieci wysokociśnieniowych przesyłu gazu ziemnego, jak też do spółek odpowiedzialnych za nie w Państwach Członkowskich, których lista zamieszczona jest w załączniku. Lista ta jest uaktualniana przez Komisję po konsultacji z zainteresowanym Państwem Członkowskim, w każdym przypadku gdy jest to konieczne z uwagi na postanowienia niniejszej dyrektywy, w szczególności z uwagi ust. 1 lit. a).
Artykuł  3
1.
Kontrakty na przesył gazu ziemnego siecią wysokociśnieniową są zawierane pomiędzy spółkami odpowiedzialnymi za tę sieć i za jakość usług oraz, gdzie to konieczne, ze spółkami odpowiedzialnymi w Państwie Członkowskim za przywóz i wywóz gazu ziemnego.
2.
Warunki przesyłu są, zgodnie z postanowieniami Traktatu, niedyskryminujące i takie same dla wszystkich zainteresowanych stron i nie zawierają dyskryminujących klauzuli ani nie wpływają na bezpieczeństwo dostaw i jakość usług. Szczególną uwagę należy zwrócić na wykorzystanie rezerw produkcyjnych i pojemności magazynowej oraz na zdolność funkcjonowania istniejących systemów.

3. Państwa Członkowskie podejmują konieczne środki w celu umożliwienia spółkom określonym w Załączniku i podlegającym ich jurysdykcji bezzwłoczne:

– poinformowanie Komisji i odpowiednich władz krajowych o każdym wniosku o przesył gazu ziemnego,

– rozpoczęcie negocjacji warunków przesyłu gazu ziemnego,

– powiadomienie Komisję i odpowiednich władz krajowych o zawarciu kontraktu na przesył,

– powiadomienie Komisji i odpowiednich władz krajowych o powodach uniemożliwiających zawarcie kontraktu najpóźniej po okresie dwunastu miesięcy od zgłoszenia wniosku.

4.
Każda spółka odpowiedzialna za przesył gazu może zażądać, aby warunki kontraktu rozpatrzył organ rozjemczy ustanowiony i kierowany przez Komisję, w skład którego weszliby przedstawiciele powyższych spółek.
Artykuł  4

Jeśli powody, dla których nie zawarto porozumienia o przesyle gazu, gdy zaistniało takie zapotrzebowanie, okażą się nieusprawiedliwione i niewystarczające, Komisja działając na wniosek strony lub z własnej inicjatywy postępuje zgodnie z procedurami przewidzianymi przez przepisy prawa wspólnotowego.

Artykuł  5

Do 1 stycznia 1992 r. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do wdrożenia niniejszej dyrektywy i niezwłocznie poinformują o tym Komisję.

Przepisy te zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia są określane przez Państwa Członkowskie.

Artykuł  6

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 31 maja 1991 r.

W imieniu Rady
A. BODRY
Przewodniczący

______

(1) Dz.U. C 247, z 28.9.1989, str. 6 oraz

Dz.U. C 268, z 24.10.1990, str. 9.

(2) Dz.U. C 231, z 17.9.1990, str. 72 oraz

Dz.U. C 129, z 20.5.1991.

(3) Dz.U. C 75, z 26.3.1990, str. 20.

ZAŁĄCZNIK 1

Wykaz podmiotów oraz sieci gazu ziemnego o wysokim ciśnieniu

Państwo Członkowskie Podmiot
Niemcy Bayerngas GmbH
BEB Erdgas und Erdöl GmbH
Erdgas Verkaufs-Gesellschaft mbH
Gas-Union GmbH
Mobil Erdgas - Erdöl GmbH
Ruhrgas AG
Saar Ferngas AG
Thyssengas GmbH
Vereinigte Elektrizitätswerke Westfalen AG (VEW)
Westfälische Ferngas AG
EWAG, Nürnberg
Gasversorgung Süddeutschland
Schleswag AG
Thüga AG
Verbundnetz Gas AG
Wingas GmbH
Belgia Distrigaz SA
Dania Dansk Naturgas A/S
Hiszpania Empresa Nacional de Gas SA (ENAGAS)
Gas Natural SDG, SA
Gas de Euskadi
Grecja DEPA
Luksemburg SOTEG
Niderlandy NV Nederlandse Gasunie
Włochy Snam SpA
Edison Gas SpA
Società Gasdotti del Mezzogiorno SpA
Francja Gaz de France
SNGSO
Compagnie française du méthane (CEFEM)
Zjednoczone Królestwo British Gas
Irlandia Irish Gas Board
Austria ÖMV AG
Szwecja Vattenfall Naturgas AB
Sydgas AB
Finlandia Neste Oy
Republika Czeska Transgas, a. s.
Estonia AS Eesti Gaas
Cypr -
Łotwa Latvijas Gāze
Litwa AB "Lietuvos dujos"
Węgry Magyar Olaj- és Gázipari Részvénytársaság (MOL Rt.)
Malta -
Polska Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. EuRoPol Gaz S.A.
Słowenia Geoplin
Słowacja Slovenský plynárenský priemysel, a. s. (SPP) Pozagas, a. s. Malacky
1 Załącznik:

-zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 95/49/WE z dnia 26 września 1995 r. (Dz.U.UE.L.95.233.86) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 września 1995 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

Zmiany w prawie

Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 30.04.2024
Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Rząd przyjął we wtorek projekt zmian w Kodeksie pracy, którego celem jest nowelizacja art. 222, by dostosować polskie prawo do przepisów unijnych. Chodzi o dodanie czynników reprotoksycznych do obecnie obwiązujących regulacji dotyczących czynników rakotwórczych i mutagenów. Nowela upoważnienia ustawowego pozwoli na zmianę wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie substancji chemicznych, ich mieszanin, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.

Grażyna J. Leśniak 16.04.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz kolejny czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa. Pierwotnie termin wyznaczony był na koniec czerwca tego roku.

Beata Dązbłaż 10.04.2024
Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Rozszerzenie katalogu prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rzemiosła, zmiana definicji rzemiosła, dopuszczenie wykorzystywania przez przedsiębiorców, niezależnie od formy prowadzenia przez nich działalności, wszystkich kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, wymienionych w ustawie - to tylko niektóre zmiany w ustawie o rzemiośle, jakie zamierza wprowadzić Ministerstwo Rozwoju i Technologii.

Grażyna J. Leśniak 08.04.2024
Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Dostępność bez recepty jednego z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - takie rozwiązanie zakładała zawetowana w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tzw. tabletka "dzień po" byłaby dostępna bez recepty miał być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stało na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 29.03.2024
Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024