Dyrektywa 72/461/EWG w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem

DYREKTYWA RADY

z dnia 12 grudnia 1972 r.

w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem

(72/461/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 31 grudnia 1972 r.)

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Tekst niniejszego aktu prawnego nie uwzględnia wszystkich zmian. Niektóre akty zmieniające nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym, ponieważ instytucje UE uznały zmiany wynikające z nich za pochłonięte przez akty zmieniające opublikowane w kolejnych tomach tego wydawnictwa.

.................................................

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

wykonanie dyrektywy Rady z dnia 26 czerwca 1964 r.⁽¹⁾ w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem, zmienionej dyrektywą Rady z dnia 27 października 1970 r.⁽²⁾, nie przyniesie spodziewanego efektu tak długo, jak długo handel wewnątrzwspólnotowy będzie ograniczany przez różnice istniejące w Państwach Członkowskich w zakresie wymogów zdrowotnych dotyczących mięsa; należy, w celu wyeliminowania takich różnic, przeprowadzić zbliżenie przepisów Państw Członkowskich dotyczących zdrowia w odniesieniu do mięsa;

aby usprawnić przepływ informacji, dotyczących stanu zdrowia zwierząt, z których pochodzi mięso wysyłane do innego Państwa Członkowskiego należy wprowadzić wymóg, aby zwierzęta określonych kategorii pozostawały na terytorium Wspólnoty przez określony okres czasu, chyba że państwo przeznaczenia uchyli ten warunek powiadamiając o tym pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję;

aby uniknąć rozprzestrzeniania się epidemii zwierzęcych przez świeże mięso, należy wyłączyć z handlu wewnątrzwspólnotowego świeże mięso zwierząt pochodzących z gospodarstw lub obszarów, które zgodnie z przepisami Wspólnoty podlegają restrykcjom sanitarnym;

należy zapewnić, aby świeże mięso, które nie odpowiada przepisom wspólnotowym, nie otrzymało świadectwa zdrowia przewidzianego w tych przepisach;

Państwa Członkowskie muszą mieć prawo odmowy wprowadzania do wolnego obrotu na swoim terytorium mięsa, które nie odpowiada wspólnotowym przepisom dotyczącym zdrowia; jednakże należy zezwolić wysyłającemu na zwrot mięsa, na jego własny wniosek lub na wniosek jego przedstawiciela, o ile nie istnieją przeciwwskazania z przyczyn zdrowotnych;

należy powiadomić wysyłającego lub jego przedstawiciela oraz właściwe władze państwa wywożącego o przyczynach zakazu lub restrykcji tak, aby mogli się z nimi zapoznać;

Państwa Członkowskie muszą mieć prawo nakładania zakazu wprowadzania na swoje terytorium świeżego mięsa z Państwa Członkowskiego, w którym wybuchła epidemia choroby zakaźnej zwierząt; w zależności od natury i charakteru epidemii, zakaz taki można ograniczyć do mięsa, pochodzącego z części terytorium państwa wywożącego, albo objąć nim na całe jego terytorium; w przypadku wybuchu epidemii choroby zakaźnej zwierząt na terytorium Państwa Członkowskiego niezbędne jest niezwłoczne podjęcie działań w celu jej zwalczania; zagrożenia, związane z takimi epidemiami i konieczne działania zapobiegawcze należy rozpatrywać w tym samym świetle w całej Wspólnocie; w tym celu Stały Komitet Weterynaryjny, ustanowiony na mocy decyzji Rady z dnia 15 października 1968 r. ⁽³⁾ powinien ustanowić procedurę postępowania Wspólnoty w nagłych wypadkach, umożliwiającą podjęcie niezbędnych działań;

uznaje się za pożądane ustanowienie w niniejszej dyrektywie ogólnej zasady niedyskryminacji; do czasu wydania szczególnych przepisów wspólnotowych obejmujących przywóz z państw trzecich, należy wyraźnie nakazać, aby system każdego Państwa Członkowskiego stosowany wobec państw trzecich nie był bardziej korzystny od systemu stosowanego zgodnie z niniejszą dyrektywą w handlu między Państwami Członkowskimi,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

1. Niniejsza dyrektywa dotyczy handlu wewnątrzwspónotowego świeżą wołowiną, wieprzowiną, mięsem baranim i kozim gatunków domowych oraz zwierząt jednokopytnych gatunków domowych.

2. Przez mięso rozumie się wszystkie części tych zwierząt, które nadają się do spożycia przez ludzi.

3. Wszelkie mięso, które nie zostało poddane procesom konserwującym, uznaje się za mięso świeże, jednak w rozumieniu niniejszej dyrektywy mięso chłodzone i mrożone uznaje się za mięso świeże.

Artykuł  2

W rozumieniu niniejszej dyrektywy:

a) "urzędowy lekarz weterynarii" oznacza lekarza weterynarii mianowanego przez właściwe władze centralne Państwa Członkowskiego;

b) "państwo wywożące" oznacza Państwo Członkowskie, z którego świeże mięso jest wysyłane do innego Państwa Członkowskiego;

c) "państwo przeznaczenia" oznacza Państwo Członkowskie, do którego wysyłane jest świeże mięso z innego Państwa Członkowskiego.

Artykuł  3

Jedynie świeże mięso, które spełnia poniższe wymagania, może być wysyłane z terytorium jednego Państwa Członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego:

a) mięso pozyskane z gatunków domowych owiec, kóz lub gatunków domowych zwierząt jednokopytnych musi, bez uszczerbku dla art. 6, pochodzić ze zwierząt, które pozostawały na terenie Wspólnoty co najmniej dwadzieścia jeden dni bezpośrednio przed ubojem lub od chwili urodzenia w przypadku zwierząt mających mniej niż dwadzieścia jeden dni;

b) ¹ nie wolno pozyskiwać mięsa ze zwierząt, pochodzących z gospodarstw lub obszarów, które ze względów zdrowotnych objęte są zakazem, stosownie do art. 3 ust. 2 lit. b) dyrektywy Rady z dnia 26 czerwca 1964 r., ⁽⁴⁾ w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy wołowiną i wieprzowiną, ostatnio zmienionej dyrektywą Rady z dnia 7 lutego 1972 r., ⁽⁵⁾ w wyniku wybuchu pryszczycy, klasycznego pomoru świń, choroby pęcherzykowej świń lub choroby cieszyńskiej, na które określone zwierzęta są podatne;

c) ² nie wolno pozyskiwać mięsa z ubojni, w których stwierdzono przypadki pryszczycy i klasycznego pomoru świń, choroby pęcherzykowej świń lub choroby cieszyńskiej.

d) ³

e) ⁴ Mięso nie jest przedmiotem środków restrykcyjnych związanych ze zdrowiem zgodnie z przepisami dyrektywy Rady 80/217/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. ustanawiającej wspólnotowe środki zwalczania klasycznego pomoru świń⁽⁶⁾.

W przypadku wystąpienia jednej z tych chorób Państwa Członkowskie zapewnią, że żadne mięso podejrzane o zakażenie nie zostanie wprowadzone do obrotu wewnątrzwspólnotowego.

Artykuł  4

Bez uszczerbku dla przepisów art. 3 lit. b), nie należy wysyłać świeżego mięsa ze świń, owiec i kóz na terytorium innego Państwa Członkowskiego, chyba że zwierzęta takie nie pochodzą z gospodarstwa państwa wywożącego, które jest obiektem zakazu z przyczyn zdrowotnych w wyniku wybuchu brucelozy u świń, owiec lub kóz.

Zakaz ten należy utrzymać w mocy przynajmniej przez sześć tygodni po ostatnim oficjalnie zarejestrowanym przypadku.

Artykuł  5

1. Państwa Członkowskie zapewnią, aby świeże mięso pozyskane ze zwierząt, które nie spełniają wymogów art. 3 i 4, nie uzyskało świadectwa zdrowia przewidzianego w rozdziale IX załącznika I do dyrektywy w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem.

2. 5 (skreślony).

3. 6 (skreślony).

4. 7 (skreślony).

5. 8 (skreślony).

Artykuł  5a ⁹

Niezależnie od przepisów art. 5 ust.1 oraz w takim zakresie, w jakim jest przeznaczone do handlu wewnątrzwspólnotowego świeżym mięsem, mięso określone w tym artykule może być opatrzone znakiem określonym w załączniku I rozdział IX dyrektywy 64/433/EWG, z zastrzeżeniem, że zostanie na niego niezwłocznie naniesiony specjalny znak, określony w Załączniku do niniejszej dyrektywy.

Przepisy rozdziału IX pkt 39 załącznika I do dyrektywy stosuje się mutatis mutandis do przechowywania i używania narzędzi do znakowania.

Mięso takie uzyskuje się, kroi, transportuje lub składuje oddzielnie albo w innym czasie niż mięso przeznaczone do handlu wewnątrzwspólnotowego świeżym mięsem.

Artykuł  6 ¹⁰

(skreślony)

Artykuł  7

1. Państwa przeznaczenia mogą udzielić jednemu lub wielu państwom wywożącym ogólne zezwolenia lub zezwolenia ograniczone do szczególnych przypadków wprowadzania na swoje terytorium świeżego mięsa, które, na zasadzie odstępstwa od art. 3 lit. a), nie pochodzi ze zwierząt przebywających na terytorium Wspólnoty, co najmniej dwadzieścia jeden dni bezpośrednio przez ubojem, lub od chwili urodzenia w przypadku zwierząt mających mniej niż dwadzieścia jeden dni.

2. Jeśli państwo przeznaczenia udzieli ogólnego zezwolenia, zgodnie z ust. 1, niezwłocznie powiadomi o tym Państwa Członkowskie oraz Komisję.

3. Jeśli państwo przeznaczenia udzieli jednego z zezwoleń przewidzianych w ust. 1, to w przypadku tranzytu należy uzyskać odpowiednie zezwolenie od państw, których ten tranzyt dotyczy.

Artykuł  8 ¹¹

(skreślony)

Artykuł  8a ¹²

1. Państwo Członkowskie, na którego terytorium stwierdzono występowanie afrykańskiego pomoru świń w ciągu ostatnich 12 miesięcy, nie powinno wywozić świeżej wieprzowiny do terytorium innych Państw Członkowskich.

Można podjąć decyzję, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 9, że przepisy akapitu pierwszego nie mają zastosowania do jednej lub kilku części terytorium właściwego Państwa Członkowskiego. Odstępstwo to nie powinno wykluczać możliwości odwołania się do art. 6 w sytuacji, gdy jeden lub więcej przypadków afrykańskiego pomoru świń występują ponownie w tej części lub tych częściach terytorium.

2. 13 W przypadku wybuchu afrykańskiego pomoru świń na terytorium Państwa Członkowskiego, gdzie choroba nie została stwierdzona przez przynajmniej 12 miesięcy, można podjąć decyzję, zgodnie z procedurą art. 9, że przepisy ust. 1 mają zastosowanie wyłącznie do części tego terytorium. Do czasu podjęcia tej decyzji i bez uszczerbku dla przepisów art. 9, zainteresowane Państwo Członkowskie wprowadzi niezwłoczny zakaz wywozu do innych Państw Członkowskich świeżej wieprzowiny z części terytorium, w którym stwierdzono chorobę. Przy określaniu takiej części terytorium należy wziąć pod uwagę kryteria określone w art. 8b ust. 2.

Jeden lub więcej przypadków afrykańskiego pomoru świń na części terytorium Państwa Członkowskiego, które nie jest geograficznie połączone z główną częścią terytorium tego Państwa Członkowskiego, nie powinny przeszkodzić w stosowaniu akapitu pierwszego.

Warunki niezbędne do stosowania akapitu pierwszego powinny wciąż być uważane za spełnione, jeżeli następujące warunki zostały spełnione:

i) ognisko lub ogniska stwierdzone w momencie wystąpienia afrykańskiego pomoru świń, określonego w akapicie pierwszym zostało lub zostały zwalczone w jak najkrótszym okresie czasu;

ii) nowe ognisko, które stanowi podstawę nowego wniosku o decyzję przewidzianą w akapicie pierwszym nie jest związane epidemiologicznie z ogniskiem lub ogniskami określonymi w i).

3. Decyzje mające na celu zniesienie środków zastosowanych w ramach ust. 2 są podejmowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 9.

Artykuł  8b ¹⁴

1. W celu określenia części terytorium, określonego w art. 8a ust. 1, należy zwrócić szczególną uwagę na:

– metody stosowane do kontroli oraz zwalczania afrykańskiego pomoru świń,

– brak występowania choroby, przez co najmniej 12 miesięcy, stwierdzony przy użyciu wszystkich metod wykrywania, włącznie z dochodzeniem serologicznym,

– powierzchnię obszaru części terytorium i ich administracyjne i geograficzne granice,

– środki ochronne podjęte w celu zapobiegania zakażeniu lub ponownemu zakażeniu stad trzody chlewnej,

– środki podjęte w celu kontroli przemieszczania trzody chlewnej.

2. W celu określenia części terytorium, określonego w art. 8a ust. 2, należy zwrócić szczególną uwagę na:

– metody stosowane do zwalczania choroby, w szczególności usuwania świń z gospodarstw, które zostały zarażone, zakażone lub są podejrzewane o zakażenie,

– powierzchnię obszaru części terytorium i ich administracyjne i geograficzne granice,

– zasięg choroby i jej tendencję do szerzenia się,

– środki podjęte w celu zapobiegania szerzeniu się choroby,

– środki podjęte w celu ograniczenia i kontroli przemieszczania trzody chlewnej zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz części terytorium.

Artykuł  9 ¹⁵

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002⁽⁷⁾.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽⁸⁾.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na piętnaście dni.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  10 ¹⁶

(uchylony)

Artykuł  11

Do chwili zastosowania systemu wspólnotowego odnoszącego się do przywozu świeżego mięsa z państw trzecich, krajowe przepisy odnoszące się do świeżego mięsa przywożonego z tych państw nie będą miały więcej pierwszeństwa w stosunku do przepisów wynikających z niniejszej dyrektywy.

Artykuł  12 ¹⁷

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 1 stycznia 1974 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Jednakże aby umożliwić Irlandii oraz Zjednoczonemu Królestwu zastąpienie, w odniesieniu do Irlandii Północnej, zasad ogólnych dotyczących pryszczycy, ustanowionych w niniejszej dyrektywie szczególnymi uzgodnieniami, które odnoszą się do nich na mocy art. 13,dwa zainteresowane Państwa Członkowskie wprowadzają w życie niezbędne środki, do których zastosują się nie później niż do dnia 30 września 1985 r.

Artykuł  13 ¹⁸

Do dnia 31 grudnia 1984 r. Irlandia i Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej są upoważnione do utrzymania w mocy, przy przywozie świeżego mięsa, swoich przepisów krajowych dotyczących ochrony przed pryszczycą, w poszanowaniu ogólnych przepisów Traktatu.

Artykuł  13a ¹⁹

1. 20 Państwa Członkowskie urzędowo uznane za wolne od pomoru świń nie mogą sprzeciwiać się wprowadzeniu na swoje terytorium świeżej wieprzowiny z innego Państwa Członkowskiego, jeżeli mięso takie zostało uzyskane z:

i) ²¹ świń, które spełniają wymogi art. 4b ust. 1 dyrektywy 64/432/EWG; lub

ii) świń niezaszczepionych wyhodowanych w gospodarstwach wolnych od pomoru świń znajdujących się w części terytorium Państwa Członkowskiego, składającego się z regionu wolnego od pomoru świń albo składającego się z kilku sąsiadujących ze sobą regionów wolnych od pomoru świń oraz ubitych w tej części terytorium,

oraz w przypadku gdy stosuje się lit. b) wymienionego art. 4c ust. 1 lub gdy stosuje się wyżej wymieniony punkt ii), mięso pochodzące od świń ubitych w rzeźniach, w których świnie były szczepione w okresie poprzednich 12 miesiący, albo nie zostały ubite, albo zostały ubite w innym terminie lub w oddzielnym miejscu, pod warunkiem, że w ostatnich przypadkach mięso przechowywane jest oddzielnie.

2. 22 Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów na wniosek Komisji w ciągu trzech miesięcy od dnia, w którym wniosek został jej przedłożony, sporządzi wykaz Państw Członkowskich oraz wymienionych w ust. 1 ii) części terytorium wolnych od pomoru świń.

Bez uszczerbku dla możliwości ewentualnego odwołania się do art. 8, właściwe Państwo Członkowskie zawiesza ten status po wystąpieniu ogniska pomoru świń. Państwo niezwłocznie powiadomi o tym Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie. To Państwo Członkowskie zniesie zawieszenie albo 30 dni po zwalczeniu ostatniego ogniska choroby, jeżeli nie przeprowadzono szczepień albo 90 dni po zwalczeniu ostatniego ogniska choroby, jeżeli przeprowadzono szczepienia i powiadomi Komisję oraz pozostałe Państwa Członkowskie o końcu okresu zawieszenia. W przypadku upływu dwóch miesięcy między datami, kiedy wykryto pierwsze i ostatnie ogniska, Państwo Członkowskie niezwłocznie powiadomi o tym Komisję W tym przypadku, status może zostać wycofany zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 9.

W przypadku wycofania, status może zostać nadany na nowo części terytorium, określonego zgodnie z tą samą procedurą jedynie po upłynięciu okresu trwającego nie mniej niż:

– trzy miesiące po zwalczeniu ostatniego ogniska choroby, jeżeli nie przeprowadzono szczepień,

– sześć miesięcy po zwalczeniu ostatniego ogniska choroby, jeżeli przeprowadzono szczepienia.

3. 23 Niniejszy artykuł stosuje się do dnia 1 lipca 1992 r.

Do dnia 1 lipca 1987 r. Komisja przedłoży Radzie sprawozdanie z rozwoju sytuacji, ze szczególnym odniesieniem do handlu, wraz z odpowiednimi wnioskami dotyczącymi pomoru świń.

Rada podejmie decyzję w kwestii tych wniosków najpóźniej do dnia 31 grudnia 1991 r.

Artykuł  14

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Artykuł  15 ²⁴

Przepisy ustanowione w dyrektywie 89/662/EWG⁽⁹⁾ dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym mając na względzie wprowadzenie rynku wewnętrznego stosuje się w szczególności w odniesieniu do kontroli w miejscu pochodzenia, do organizacji i następstw kontroli, które mają być przeprowadzone przez Państwo Członkowskie przeznaczenia oraz do środków ochronnych, które mają być wprowadzone.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 grudnia 1972 r.

	W imieniu Rady
	P. LARDINOIS
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. 121 z 29.07.1964, str. 2012/64.

⁽²⁾ Dz.U. L 239 z 30.10.1979, str. 42.

⁽³⁾ Dz.U. L 255 z 28.10.1968, str. 23.

⁽⁴⁾ Dz.U. 121 z 29.07.1964, str. 1977/64.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 38 z 12.02.1972, str. 95.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 47 z 21.2.1980, str. 11.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 395 z 30.12.1989, str. 13.

ZAŁĄCZNIK ²⁵

Znak dla mięsa przeznaczonego do użytku innego niż handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem

1. Przestemplowanie musi być dokonane w taki sposób, aby owalna pieczęć, określona w rozdziale IX pkt 40 załącznika I do dyrektywy 64/433/EWG przykrywała dwoma ukośnymi prostymi liniami przecinającymi się pod kątem prostym w środku pieczęci i aby informacje na niej umieszczone pozostawały czytelne.

2. Znaki, określone w ust. 1, mogą także być odbite za pomocą pojedynczej pieczęci, która jest owalna, ma 6,5 centymetrów szerokości i 4,5 centymetrów wysokości; na pieczęci powinny znajdować się następujące informacje, doskonale czytelne:

– w górnej części, wielkimi literami nazwa i kraju wywozu,

– pośrodku weterynaryjny numer identyfikacyjny rzeźni,

– w dolnej części, jeden z następujących zestawów symboli: CEE - EØF - EWG - EOK - EEC - EEG - ETY - EHS - EMÜ - EEK - EEB - EGK - KEE - EGS.

– dwie linie proste przecinają pieczęć po przekątnej, przecinając, się pod kątem prostym w środku pieczęci w taki sposób, że informacja jest czytelna.

Litery powinny mieć 0,8 cm wysokości, a cyfry 1 cm wysokości.

Pieczęć może również zawierać informacje pozwalające na identyfikację lekarza weterynarii, który kontrolował mięso.

1 Art. 3 lit. b) zmieniona przez art. 1 lit. a) dyrektywy nr 80/1099/EWG z dnia 11 listopada 1980 r. (Dz.U.UE.L.80.325.14) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 listopada 1980 r.

2 Art. 3 lit. c) zmieniona przez art. 1 lit. a) dyrektywy nr 80/1099/EWG z dnia 11 listopada 1980 r. (Dz.U.UE.L.80.325.14) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 listopada 1980 r.

3 Art. 3 lit. d) skreślona przez art. 14 ust. 1 dyrektywy nr 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 89/662/EWG oraz w zakresie czynników chorobotwórczych do dyrektywy 90/425/EWG (Dz.U.UE.L.93.62.49) z dniem 6 stycznia 1993 r.

4 Art. 3 lit. e) dodana przez art. 2 pkt 2 dyrektywy nr 91/687/EWG z dnia 11 grudnia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.377.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 listopada 1992 r.

5 Art. 5 ust. 2 skreślony przez art. 12 ust. 3 pkt i) dyrektywy nr 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym ze względu na wprowadzenie rynku wewnętrznego (Dz.U.UE.L.89.395.13) z dniem 22 grudnia 1989 r.

6 Art. 5 ust. 3 skreślony przez art. 12 ust. 3 pkt i) dyrektywy nr 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym ze względu na wprowadzenie rynku wewnętrznego (Dz.U.UE.L.89.395.13) z dniem 22 grudnia 1989 r.

7 Art. 5 ust. 4 skreślony przez art. 12 ust. 3 pkt i) dyrektywy nr 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym ze względu na wprowadzenie rynku wewnętrznego (Dz.U.UE.L.89.395.13) z dniem 22 grudnia 1989 r.

8 Art. 5 ust. 5 skreślony przez art. 12 ust. 3 pkt i) dyrektywy nr 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym ze względu na wprowadzenie rynku wewnętrznego (Dz.U.UE.L.89.395.13) z dniem 22 grudnia 1989 r.

9 Art. 5a dodany przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 80/213/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. (Dz.U.UE.L.80.47.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 stycznia 1980 r.

10 Art. 6 skreślony przez art. 12 ust. 3 pkt i) dyrektywy nr 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym ze względu na wprowadzenie rynku wewnętrznego (Dz.U.UE.L.89.395.13) z dniem 22 grudnia 1989 r.

11 Art. 8 skreślony przez art. 12 ust. 3 pkt i) dyrektywy nr 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym ze względu na wprowadzenie rynku wewnętrznego (Dz.U.UE.L.89.395.13) z dniem 22 grudnia 1989 r.

12 Art. 8a dodany przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 85/322/EWG z dnia 12 czerwca 1985 r. (Dz.U.UE.L.85.168.41) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 czerwca 1985 r.

13 Art. 8a ust. 2 zmieniony przez art. 12 ust. 3 pkt ii) dyrektywy nr 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym ze względu na wprowadzenie rynku wewnętrznego (Dz.U.UE.L.89.395.13) z dniem 22 grudnia 1989 r.

14 Art. 8b dodany przez art. 1 pkt 3 dyrektywy nr 85/322/EWG z dnia 12 czerwca 1985 r. (Dz.U.UE.L.85.168.41) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 czerwca 1985 r.

15 Art. 9 zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 807/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.36) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

16 Art. 10 uchylony przez art. 1 tiret czwarte dyrektywy nr 81/476/EWG z dnia 24 czerwca 1981 r. (Dz.U.UE.L.81.186.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 7 lipca 1981 r.

17 Art. 12 zmieniony przez art. 2 dyrektywy nr 84/643/EWG z dnia 11 grudnia 1984 r. (Dz.U.UE.L.84.339.27) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem notyfikacji.

18 Z dniem 1 stycznia 1986 r. art. 13 przestał być stosowany, zgodnie z art. 2 ust. 2 dyrektywy nr 80/1099/EWG z dnia 11 listopada 1980 r. (Dz.U.UE.L.80.325.14).

19 Art. 13a:

- dodany przez art. 1 lit. c) dyrektywy nr 80/1099/EWG z dnia 11 listopada 1980 r. (Dz.U.UE.L.80.325.14) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 listopada 1980 r.

- zmieniony przez art. 2 dyrektywy nr 87/489/EWG z dnia 22 września 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.280.28) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 października 1987 r.

20 Art. 13a ust. 1:

- zmieniony przez art. 2 pkt 1 decyzji nr 87/231/EWG z dnia 7 kwietnia 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.99.18) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 10 kwietnia 1987 r.

- zmieniony przez art. 2 tiret pierwsze dyrektywy nr 87/489/EWG z dnia 22 września 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.280.28) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 października 1987 r.

21 Art. 13a ust. 1 lit. i) zmieniona przez art. 2 pkt 2 decyzji nr 87/231/EWG z dnia 7 kwietnia 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.99.18) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 10 kwietnia 1987 r.

22 Art. 13a ust. 2:

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 85/322/EWG z dnia 12 czerwca 1985 r. (Dz.U.UE.L.85.168.41) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 czerwca 1985 r.

- zmieniony przez art. 2 tiret drugie dyrektywy nr 87/489/EWG z dnia 22 września 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.280.28) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 października 1987 r.

23 Art. 13a ust. 3:

- dodany przez art. 1 pkt 4 dyrektywy nr 85/322/EWG z dnia 12 czerwca 1985 r. (Dz.U.UE.L.85.168.41) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 czerwca 1985 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 3 decyzji nr 87/231/EWG z dnia 7 kwietnia 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.99.18) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 10 kwietnia 1987 r.

- zmieniony przez art. 2 tiret trzecie dyrektywy nr 87/489/EWG z dnia 22 września 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.280.28) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 października 1987 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 1 dyrektywy nr 91/687/EWG z dnia 11 grudnia 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.377.16) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 listopada 1992 r.

24 Art. 15 dodany przez art. 13 ust. 2 dyrektywy nr 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym ze względu na wprowadzenie rynku wewnętrznego (Dz.U.UE.L.89.395.13) z dniem 22 grudnia 1989 r.

25 Załącznik:

-dodany przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 80/213/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. (Dz.U.UE.L.80.47.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 stycznia 1980 r.

- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1972.302.24
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 72/461/EWG w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem
• Data aktu: 12/12/1972
• Data ogłoszenia: 31/12/1972
• Data wejścia w życie: 30/12/1972, 01/05/2004