Sprawa T-633/22: Skarga wniesiona w dniu 10 października 2022 r. - LD/EUIPO

Skarga wniesiona w dniu 10 października 2022 r. - LD/EUIPO

(Sprawa T-633/22)

Język postępowania: angielski

(2023/C 7/44)

(Dz.U.UE C z dnia 9 stycznia 2023 r.)

Strony

Strona skarżąca: LD (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji EUIPO z dnia 1 grudnia 2021 r. w zakresie, w jakim oddalono w niej wnioski skarżącej sformułowane w jej piśmie z dnia 8 sierpnia 2021 r. oraz w piśmie jej adwokata z dnia 12 listopada 2021 r.; a ponadto skarżąca wnosi o:

- nakazanie EUIPO skorygowania błędnych środków (korektę i błędne środki omówiono i odniesiono się do nich szczegółowo we [wspomnianym] piśmie [nazwisko adwokata] z dnia 12 listopada 2021 r.) oraz poinformowania hiszpańskiego ministerstwa spraw zagranicznych i współpracy, że skarżąca jest nadal urzędnikiem EUIPO, posiadającym wszystkie prawa i przywileje przewidziane w regulaminie pracowniczym urzędników Unii Europejskiej, protokole w sprawie przywilejów i immunitetów oraz porozumieniu w sprawie siedziby;

- nakazanie EUIPO udzielania hiszpańskiemu ministerstwu spraw zagranicznych i współpracy skorygowanych informacji w celu umożliwienia jak najszybszego sprostowania niezgodnego z prawem podejścia i decyzji ministerstwa;

- nakazanie EUIPO upewnienia się, że wykorzystuje wszystkie środki faktyczne i prawne względem hiszpańskiego ministerstwa spraw zagranicznych i współpracy w celu zachowania lub przywrócenia całości przywilejów przysługujących skarżącej na podstawie regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej, protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów oraz porozumienia w sprawie siedziby.

- poza tym stwierdzenie nieważności jakiejkolwiek dorozumianej decyzji EUIPO [art. 90 ust. 1 zdanie trzecie regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej] w sprawie wspomnianych wniosków skarżącej;

- po drugie, stwierdzenie nieważności decyzji EUIPO z dnia 1 grudnia 2021 r. w zakresie, w jakim oddalono w niej wniosek skarżącej sformułowany w piśmie z dnia 8 sierpnia 2021 r. o przyznanie odszkodowania ze względu na uchybienia popełnione przez EUIPO w ramach stosowania regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej w związku urlopem skarżącej w interesie służby, i zasądzenie od EUIPO na rzecz skarżącej odszkodowania w wysokości 7 500 EUR;

- po trzecie, zasądzenie od EUIPO na rzecz skarżącej zadośćuczynienia w kwocie pozostawionej do uznania sądu;

- po czwarte, obciążenie EUIPO jego własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez skarżącą w ramach niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi następujący zarzut dotyczący tego, że EUIPO, odmawiając uwzględnienia wniosków złożonych przez skarżącą, narusza ciążący na nim obowiązek staranności, prawo skarżącej do dobrej administracji (art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej), art. 35 i 42c regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej, art. 11-13 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej ¹  oraz art. 2-3 porozumienia w sprawie siedziby pomiędzy Królestwem Hiszpanii a Unią Europejską dotyczącego EUIPO ² .

- Skarżąca podnosi, że EUIPO dopuszcza się powyższych naruszeń poprzez odmowę uwzględnienia wniosków złożonych przez skarżącą, mających na celu upewnienie się, że EUIPO wykorzystuje wszystkie środki faktyczne i prawne względem hiszpańskiego ministerstwa spraw zagranicznych i współpracy w celu zachowania lub przywrócenia całości przywilejów na podstawie regulaminu pracowniczego, Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej oraz porozumienia w sprawie siedziby pomiędzy Królestwem Hiszpanii a Unią Europejską, w szczególności w odniesieniu do wydania karty akredytacyjnej oraz prawa do otrzymania specjalnych tablic rejestracyjnych;

- Skarżąca podnosi, że EUIPO popełniło oczywiste błędy w wykładni między innymi art. 42c regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej oraz naruszyło obowiązek staranności w odniesieniu do przyznania skarżącej urlopu w interesie służby. Skarżąca twierdzi, że przez okres kilku miesięcy EUIPO było błędnie przeświadczone, iż jej zatrudnienie w EUIPO zakończy się wraz z rozpoczęciem urlopu w interesie służby, i na podstawie tego błędnego przeświadczenia podejmowało działania oraz poinformowało hiszpańskie ministerstwo spraw zagranicznych i współpracy;

- Skarżąca twierdzi dalej, że to niesłuszne podejście i zachowanie EUIPO było przyczyną pozbawienia skarżącej przez hiszpańskie ministerstwo spraw zagranicznych jej praw i przywilejów przewidzianych w regulaminie pracowniczym urzędników Unii Europejskiej, Protokole (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej oraz porozumieniu w sprawie siedziby pomiędzy Królestwem Hiszpanii a Unią Europejską. W związku z tym skarżąca uważa, że EUIPO narusza między innymi obowiązek staranności, nie uwzględniając jej wniosku o podjęcie działań względem hiszpańskiego ministerstwa spraw zagranicznych i współpracy oraz oddalając jej wniosek o odszkodowanie i zadośćuczynienie.

1 Dz.U. 2016, C 202, s. 266.

2 Uwaga redakcyjna nieistotna dla wersji polskiej.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2023.7.36
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-633/22: Skarga wniesiona w dniu 10 października 2022 r. - LD/EUIPO
• Data aktu: 09/01/2023
• Data ogłoszenia: 09/01/2023