Język postępowania: estoński
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Keidela i K. Toomusa)
Strona pozwana: Republika Estońska
Żądania strony skarżącej
Komisja Europejska wnosi do Trybunału o:
- stwierdzenie, że Republika Estońska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 34 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1 1 z dnia 11 czerwca 2019 r. poprzez niewprowadzenie w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania tej dyrektywy lub w każdym razie poprzez niepowiadomienie o tym Komisji;
- zasądzenie od Republiki Estońskiej na rzecz Komisji ryczałtu w wysokości 600 EUR dziennie od dnia 5 lutego 2021 r. do dnia, w którym państwo członkowskie położy kres uchybieniu, lub, jeśli uchybienie utrzyma się, do dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie w wysokości co najmniej 168 000 EUR;
- na wypadek gdyby uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego, o którym mowa w [tiret pierwszym], trwało do dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie, zasądzenie od Republiki Estońskiej na rzecz Komisji okresowej kary pieniężnej w wysokości 5220 EUR dziennie, licząc od dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie do dnia wykonania zobowiązań wynikających z dyrektywy (UE) 2019/1;
- obciążenie Republiki Estońskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1 z dnia 11 lipca 2019 r. ustanawia minimalne wymogi, zgodnie z którymi krajowe organy ochrony konkurencji powinny posiadać niezbędne gwarancje niezależności, zasoby oraz uprawnienia w zakresie stosowania prawa i nakładania kar, które są w dużej mierze porównywalne z tymi przyznanymi Komisji na mocy rozporządzenia (WE) nr 1/2003 2 i które są im niezbędne do tego, by były one w stanie skutecznie stosować art. 101 i 102 TFUE w celu zapobiegania zakłóceniom konkurencji na rynku wewnętrznym oraz niekorzystnym sytuacjom, w jakich mogą znaleźć się konsumenci i przedsiębiorstwa z powodu krajowych przepisów i środków uniemożliwiających krajowym organom ochrony konkurencji skuteczne egzekwowanie prawa. Artykuł 34 ust. 1 dyrektywy (UE) 2019/1 stanowi, że dyrektywę należy transponować do prawa krajowego do dnia 4 lutego 2021 r. oraz że państwa członkowskie niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.
Republika Estońska uchybiła temu zobowiązaniu. W związku z tym w dniu 18 marca 2021 r. Komisja skierowała do Republiki Estońskiej wezwanie do usunięcia uchybienia. Republika Estońska odpowiedziała na wezwanie do usunięcia uchybienia pismami z dnia 15 czerwca 2021 r. i 12 grudnia 2021 r. i wyjaśniła, że opóźnienie w transpozycji dyrektywy (UE) 2019/1 wynika z faktu, że wymaga ona kompleksowej reformy obowiązującego estońskiego prawa procesowego i zniesienia zakazów współpracy między przedsiębiorstwami. W dniu 29 września 2022 r. Komisja skierowała do Republiki Estońskiej uzasadnioną opinię, na którą Republika Estońska odpowiedziała pismem z dnia 29 listopada 2022 r. W piśmie tym przyznała, że nie dokonała transpozycji dyrektywy (UE) 2019/1 w odpowiednim czasie, i powtórzyła wyżej wymienione powody opóźnienia w transpozycji dyrektywy, podkreślając jednocześnie konieczność przeprowadzenia gruntownej reformy estońskiego prawa procesowego.
Dyrektywa (UE) 2019/1 została przyjęta zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, w związku z czym sprawa wchodzi w zakres stosowania art. 260 ust. 3 TFUE. Republika Estońska uchybiła wynikającemu z art. 34 dyrektywy (UE) 2019/1 zobowiązaniu wprowadzenia w życie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania tej dyrektywy do dnia 4 lutego 2021 r. oraz niezwłocznego poinformowania o tym Komisji. W konsekwencji przesłanki zastosowania art. 260 ust. 3 TFUE są spełnione.
W konsekwencji Komisja wnosi do Trybunału o nałożenie na Republikę Estońską ryczałtu i okresowej kary pieniężnej na podstawie art. 260 ust. 3 TFUE oraz o ustalenie wysokości tych sankcji zgodnie z komunikatem Komisji dotyczącym sankcji finansowych w postępowaniu w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego 3 .
Komitet Stały Rady Ministrów wprowadził bardzo istotne zmiany do projektu ustawy przygotowanego przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej – poinformował minister Maciej Berek w czwartek wieczorem, w programie „Pytanie dnia” na antenie TVP Info. Jak poinformował, projekt nowelizacji ustawy o PIP powinien trafić do Sejmu w grudniu 2025 roku, aby prace nad nim w Parlamencie trwały w I kwartale 2026 r.
05.12.2025
4 grudnia Komitet Stały Rady Ministrów przyjął projekt zmian w ustawie o PIP - przekazało w czwartek MRPiPS. Nie wiadomo jednak, jaki jest jego ostateczny kształt. Jeszcze w środę Ministerstwo Zdrowia informowało Komitet, że zgadza się na propozycję, by skutki rozstrzygnięć PIP i ich zakres działał na przyszłość, a skutkiem polecenia inspektora pracy nie było ustalenie istnienia stosunku pracy między stronami umowy B2B, ale ustalenie zgodności jej z prawem. Zdaniem prawników, to byłaby kontrrewolucja w stosunku do projektu resortu pracy.
05.12.2025
Przygotowany przez ministerstwo pracy projekt zmian w ustawie o PIP, przyznający inspektorom pracy uprawnienie do przekształcania umów cywilnoprawnych i B2B w umowy o pracę, łamie konstytucję i szkodzi polskiej gospodarce – ogłosili posłowie PSL na zorganizowanej w czwartek w Sejmie konferencji prasowej. I zażądali zdjęcia tego projektu z dzisiejszego porządku posiedzenia Komitetu Stałego Rady Ministrów.
04.12.2025
Prezydent Karol Nawrocki podpisał we wtorek ustawę z 7 listopada 2025 r. o zmianie ustawy o ochronie zwierząt. Jej celem jest wprowadzenie zakazu chowu i hodowli zwierząt futerkowych w celach komercyjnych, z wyjątkiem królika, w szczególności w celu pozyskania z nich futer lub innych części zwierząt. Zawetowana została jednak ustawa zakazująca trzymania psów na łańcuchach. Prezydent ma w tym zakresie złożyć własny projekt.
02.12.2025
Resort pracy nie podjął nawet próby oszacowania, jak reklasyfikacja umów cywilnoprawnych i B2B na umowy o pracę wpłynie na obciążenie sądów pracy i długość postępowań sądowych. Tymczasem eksperci wyliczyli, że w wariancie skrajnym, zakładającym 150 tys. nowych spraw rocznie, skala powstałych zaległości rośnie do ponad 31 miesięcy dodatkowej pracy lub koniecznego zwiększenia zasobów sądów o 259 proc. Sprawa jest o tyle ważna, że na podobnym etapie prac są dwa projekty ustaw, które – jak twierdzą prawnicy – mogą zwiększyć obciążenie sądów.
25.11.2025
Rada Ministrów przyjęła projekt nowelizacji ustawy o Funduszu Medycznym - poinformował w środę rzecznik rządu Adam Szłapka. Przygotowana przez resort zdrowia propozycja zakłada, że Narodowy Fundusz Zdrowia będzie mógł w 2025 r. otrzymać dodatkowo około 3,6 mld zł z Funduszu Medycznego. MZ chce również, by programy inwestycyjne dla projektów strategicznych były zatwierdzane przez ministra zdrowia, a nie jak dotychczas, ustanawiane przez Radę Ministrów. Zamierza też umożliwić dofinansowanie programów polityki zdrowotnej realizowanych przez gminy w całości ze środków Funduszu Medycznego.
19.11.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2023.506 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa C-577/23: Skarga wniesiona w dniu 18 września 2023 r. - Komisja Europejska/Republika Estońska |
| Data aktu: | 06/11/2023 |
| Data ogłoszenia: | 06/11/2023 |