Język postępowania: francuski(C/2023/1165)
(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2023 r.)
Strony
Strona skarżąca: YU (przedstawiciel: adwokat L. Frölich)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
tytułem głównym
- stwierdzenie, że Komisja Europejska niezgodnie z prawem powstrzymała się od przyznania na rzecz skarżącego i należących do niego podmiotów prawnych (i) ochrony przewidzianej w dyrektywie 2019/1937 1 , w szczególności w jej art. 6 ust. 4 i (ii) definicji "zainteresowanej strony" w odniesieniu do jej statusu pełnomocnika działającego na rachunek państwa francuskiego w celu odzyskania bezprawnie przyznanej pomocy, co wynika ze skarg SA.46963 i SA.52275;
- stwierdzenie, że po zachowaniu milczenia przez Komisję Europejską po upływie terminu 30 dni wyznaczonego w dwóch pismach z dnia 25 lipca 2023 r. uważa się, iż Komisja Europejska w sposób dorozumiany cofnęła swoją decyzję o zarejestrowaniu skarg SA.46963 i SA.52275 jako ogólnych informacji na temat rynku i że w konsekwencji należy:
- stwierdzenie, że Komisja Europejska uchybiła ciążącym na niej zobowiązaniom, nie wydając decyzji w przedmiocie, po pierwsze, gwarancji w wysokości 45 mld EUR udzielonych przez Republikę Francuską instytucji bankowej Bpifrance SA, a po drugie, wniesienia aktywów w wysokości 21,776 mld EUR na rzecz tego przedsiębiorstwa, zgłoszonych w ramach skargi SA.52275 jako bezprawnie przyznana pomoc uznana za niezgodną ze wspólnym rynkiem w świetle warunków określonych w komunikacie bankowym z dnia 30 lipca 2013 r.;
- stwierdzenie, że Komisja Europejska uchybiła ciążącym na niej zobowiązaniom, rezygnując z wydania decyzji w przedmiocie błędnego zastosowania rozporządzenia 800/2008 2 w postanowieniach umowy z dnia 9 maja 2012 r., zgłoszonych w ramach skargi SA.46963;
- stwierdzenie, że Komisja Europejska nie wszczęła formalnego postępowania wyjaśniającego przed owym cofnięciem decyzji;
tytułem ewentualnym:
- stwierdzenie nieważności ewentualnych aktów Komisji Europejskiej zmierzających do wywarcia wiążących skutków prawnych mogących naruszyć interesy skarżącego, jako i) osoby chronionej dyrektywą 2019/1937 oraz ii) pełnomocnika działającego w imieniu państwa francuskiego, w celu odzyskania bezprawnie przyznanej pomocy wynikającej ze skarg SA.46963 i SA.52275;
- stwierdzenie, że uchylenie tych aktów, przy założeniu, że zostały one wcześniej wydane przez Komisję Europejską w sprawach SA.46963 i SA.52275, musiało oznaczać wszczęcie formalnego postępowania wyjaśniającego przewidzianego w art. 108 ust. 2 TFUE;
- obciążenie Unii Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na uzasadnienie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący posiadania przez skarżącego statusu zainteresowanej strony w rozumieniu art. 1 lit. h) rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).
2. Zarzut drugi dotyczący bezczynności Komisji Europejskiej ze względu na to, że nie udzieliła ona właściwej odpowiedzi na skierowane do niej w dniu 5 maja 2023 r. wezwanie do działania.
