Sprawa C-329/18: Wyrok Trybunału (trzecia izba izba) z dnia 3 października 2019 r. - Valsts ienemumu dienests v. "Altic" SIA.

Wyrok Trybunału (trzecia izba izba) z dnia 3 października 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa - Łotwa) - Valsts ieņēmumu dienests/"Altic" SIA

(Sprawa C-329/18) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Nabycie środków spożywczych - Odliczenie podatku naliczonego - Odmowa odliczenia - Ewentualnie fikcyjny dostawca - Oszustwo w zakresie VAT - Wymagania dotyczące wiedzy posiadanej przez nabywcę - Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 - Obowiązek śledzenia przemieszczania żywności i identyfikacji dostawcy - Rozporządzenia (WE) nr 852/2004 i (WE) nr 882/2004 - Obowiązki rejestracyjne spoczywające na przedsiębiorstwach sektora spożywczego - Wpływ na prawo do odliczenia podatku VAT)

Język postępowania: łotewski

(2019/C 413/18)

(Dz.U.UE C z dnia 9 grudnia 2019 r.)

Sąd odsyłający

Augstākā tiesa

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca kasację: Valsts ieņēmumu dienests Strona przeciwna:"Altic" SIA

Sentencja

1) Artykuł 168 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on odmówieniu podatnikowi uczestniczącemu w łańcuchu żywnościowym prawa do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej (VAT) z tego tylko powodu - przy założeniu, że zostało to należycie udowodnione, a czego zweryfikowanie należy do sądu odsyłającego - iż ów podatnik nie przestrzegał ciążących na nim na mocy art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności obowiązków związanych z identyfikacją jego dostawców w celu umożliwienia śledzeni a przemieszczania środków spożywczych. Niewykonanie tych obowiązków może jednak stanowić jeden z elementów, któr e łącznie w spójny sposób wskazują na to, że podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, że uczestniczy w transakcji związanej z oszustwem w zakresie VAT, co podlega ocenie sądu odsyłającego.

2) Artykuł 168 lit. a) dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2010/45, należy interpretować w ten sposób, że brak zweryfikowania przez podatnika uczestniczącego w łańcuchu żywnościowym, czy jego dostawcy są zarejestrowani przez właściwe organy zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych i art. 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt nie ma znaczenia dla celów ustalenia tego, czy podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, że uczestniczy w transakcji związanej z oszustwem w zakresie VAT.

1 Dz.U. C 276 z 6.8.2018.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2019.413.16/2
• Rodzaj: Wyrok
• Tytuł: Sprawa C-329/18: Wyrok Trybunału (trzecia izba izba) z dnia 3 października 2019 r. - Valsts ienemumu dienests v. "Altic" SIA.
• Data aktu: 03/10/2019
• Data ogłoszenia: 09/12/2019