[Odesłanie prejudycjalne - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 143 ust. 1 lit. d) - Zwolnienia z VAT z tytułu przywozu - Przywóz, po którym nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa - Ryzyko oszustwa podatkowego - Dobra wiara podatnika będącego importerem i dostawcą - Ocena - Obowiązek staranności podatnika będącego importerem i dostawcą]Język postępowania: słoweński
(2019/C 4/11)
(Dz.U.UE C z dnia 7 stycznia 2019 r.)
Sąd odsyłający
Vrhovno sodišče
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Milan Božičevič Ježovnik
Druga strona postępowania: Republika Slovenija
Sentencja
Artykuł 143 ust. 1 lit. d) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2009/69/WE z dnia 25 czerwca 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach, w których podatnik będący importerem i dostawcą skorzystał ze zwolnienia z podatku od wartości dodanej z tytułu przywozu na podstawie zezwolenia udzielonego po uprzedniej kontroli przez właściwe organy celne z uwzględnieniem dowodów dostarczonych przez tego podatnika, podatnik ten tylko wtedy jest zobowiązany do zapłaty VAT po zwolnieniu, jeżeli okaże się przy okazji późniejszej kontroli, że nie zostały spełnione materialne przesłanki zwolnienia, chyba że zostanie wykazane na podstawie obiektywnych dowodów, że podatnik ten wiedział lub powinien był wiedzieć, że dostawy następujące po danym przywozie uczestniczyły w oszustwie popełnionym przez nabywcę oraz że podatnik ten nie podjął wszystkich dostępnych dla niego racjonalnych środków w celu uniknięcia tego oszustwa, czego zweryfikowanie należy do sądu odsyłającego.