(2019/C 16/34)
(Dz.U.UE C z dnia 14 stycznia 2019 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Xabier Uribe-Etxebarría Jiménez (przedstawiciel: M. Esteve Sanz, abogada)
Pozostali uczestnicy postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej i Núcleo de comunicaciones y control, S.L.
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Zarzut pierwszy odwołania, który dzieli się na sześć części, jest skierowany przeciw podstawom zaskarżonego wyroku, w oparciu o które oddalono podniesiony przed Sądem zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez decyzję Izby Odwoławczej EUIPO art. 63 ust. 1, art. 64 ust. 1 i art. 76 ust. 1 rozporządzenia (WE) 207/2009 1 , uznając, że Izba Odwoławcza mogła zasadnie odrzucić uzupełniające pismo przedstawiające podstawy odwołania przedłożone w terminie przez wnoszącego odwołanie przed Izbą Odwoławczą EUIPO.
W części pierwszej wnoszący odwołanie podnosi naruszenie art. 36 statutu Trybunału Sprawiedliwości i art. 81 regulaminu postępowania przed Sądem z uwagi na niewywiązanie się z obowiązku uzasadnienia, jako że w zaskarżonym wyroku nie wypowiedziano się co do podniesionego na rozprawie przez wnoszącego odwołanie zarzutu niedopuszczalności argumentacji przedstawionej przez EUIPO w odpowiedzi na skargę.
W części drugiej wnoszący odwołanie podnosi: i) naruszenie art. 36 statutu Trybunału Sprawiedliwości i art. 81 regulaminu postępowania przed Sądem z uwagi na niewywiązanie się z obowiązku stwierdzenia z urzędu braku uzasadnienia zaskarżonej decyzji w odniesieniu do powodów, dla których nie uwzględniono w niej sformułowanego przez wnoszącego odwołanie żądania ponownego przeanalizowania dowodu używania przedstawionego przed Wydziałem Sprzeciwów; ii) naruszenie przysługującego wnoszącemu odwołanie prawa do obrony z uwagi na to, że w zaskarżonym wyroku przyjęto nowe uzasadnienie sformułowane w odpowiedzi na skargę, zamiast stwierdzić z urzędu brak uzasadnienia decyzji Izby Odwoławczej; iii) przeinaczenie okoliczności faktycznych z uwagi na to, że w zaskarżonym wyroku uznano, iż Izba Odwoławcza mogła zasadnie odrzucić pismo wnoszącego odwołanie, mimo że Izba Odwoławcza nie odrzuciła wspomnianego pisma.
W części trzeciej wnoszący odwołanie podnosi przeinaczenie okoliczności faktycznych, a w szczególności danych zawartych w pismach przedstawiających podstawy odwołania (pierwszym i uzupełniającym) przedłożonych przez wnoszącego odwołanie przed Izbą Odwoławczą EUIPO.
W części czwartej wnoszący odwołanie podnosi naruszenie art. 63 ust. 1, art. 64 ust. 1, art. 76 ust. 1 i art. 57 ust. 2 rozporządzenia (WE) 207/2009 z uwagi na dokonanie w zaskarżonym wyroku błędnej wykładni wspomnianych przepisów i potwierdzenie, że Izba Odwoławcza EUIPO nie musiała wypowiedzieć się o żądaniu wnoszącego odwołanie, które było przedmiotem debaty przed Izbą Odwoławczą.
W części piątej wnoszący odwołanie podnosi naruszenie art. 64 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 w zakresie, w jakim w zaskarżonym wyroku uznano, że jeśli nie podniesiono konkretnie przed Izbą Odwoławczą kwestii rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego, kwestia ta nie stanowi zagadnienia prawnego, które w sposób konieczny musi zostać zbadane przez wspomnianą Izbę w celu rozstrzygnięcia rozpoznawanego przez nią sporu.
W części szóstej wnoszący odwołanie podnosi naruszenie art. 64 i 60 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 oraz zasady 49 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95 2 poprzez zastosowanie w niniejszym przypadku orzecznictwa dotyczącego podstawy tych dwóch ostatnich przepisów, które regulują dopuszczalność odwołań wnoszonych do izby odwoławczej EUIPO, podczas gdy w niniejszej sprawie odwołanie nie zostało uznane za niedopuszczalne przez Izbę Odwoławczą, a nawet gdyby zostało, takie uznanie naruszyłoby wspomniane przepisy, gdyż pisma przedstawione przez wnoszącego odwołanie nie były obarczone żadną podstawą niedopuszczalności.
Zarzut drugi odwołania jest skierowany przeciwko uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, w którym częściowo oddalono zarzut trzeci skargi wniesionej do Sądu dotyczący naruszenia przez decyzję Izby Odwoławczej EUIPO art. 8 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, i dzieli się na dwie części.
W części pierwszej wnoszący odwołanie podnosi naruszenie art. 36 statutu Trybunału Sprawiedliwości i art. 81 regulaminu postępowania przed Sądem z uwagi na brak uzasadnienia zaskarżonego wyroku w odniesieniu do znaczenia, które Sąd postanowił przypisać zawartym w decyzjach Wydziału Sprzeciwów i Izby Odwoławczej EUIPO rozważaniom na temat towarów, w odniesieniu do których wcześniejszy znak towarowy należy uznać za zarejestrowany. Podnosi także przeinaczenie wspomnianych rozważań z uwagi na to, że to znaczenie przypisane w zaskarżonym wyroku stoi w sprzeczności z ocenami dokonanymi we wspomnianych decyzjach, twierdzeniami stron i dowodem dołączonym do akt sprawy.
W części drugiej wnoszący odwołanie podnosi naruszenie art. 8 rozporządzenia 207/2009 w zakresie, w jakim w zaskarżonym wyroku uznano za podobne usługi z klasy 42 oznaczone spornym znakiem towarowym i towary, dla których wcześniejszy znak towarowy został uznany za zarejestrowany.
Nowe okresy wliczane do okresu zatrudnienia mogą wpłynąć na wymiar urlopów wypoczynkowych osób, które jeszcze nie mają prawa do 26 dni urlopu rocznie. Pracownicy nie nabywają jednak prawa do rozliczenia urlopu za okres sprzed dnia objęcia pracodawcy obowiązkiem stosowania art. 302(1) Kodeksu pracy, wprowadzającego zaliczalność m.in. okresów prowadzenia działalności gospodarczej czy wykonywania zleceń do stażu pracy.
19.12.2025
Wszyscy pracodawcy, także ci zatrudniający choćby jednego pracownika, będą musieli dokonać wartościowania stanowisk pracy i określić kryteria służące ustaleniu wynagrodzeń pracowników, poziomów wynagrodzeń i wzrostu wynagrodzeń. Jeszcze więcej obowiązków będą mieli średni i duzi pracodawcy, którzy będą musieli raportować lukę płacową. Zdaniem prawników, dla mikro, małych i średnich firm dostosowanie się do wymogów w zakresie wartościowania pracy czy ustalenia kryteriów poziomu i wzrostu wynagrodzeń wymagać będzie zewnętrznego wsparcia.
18.12.2025
Minister finansów i gospodarki podpisał cztery rozporządzenia wykonawcze dotyczące funkcjonowania KSeF – potwierdził we wtorek resort finansów. Rozporządzenia określają m.in.: zasady korzystania z KSeF, w tym wzór zawiadomienia ZAW-FA, przypadki, w których nie ma obowiązku wystawiania faktur ustrukturyzowanych, a także zasady wystawiania faktur uproszczonych.
16.12.2025
Od 1 stycznia 2026 r. zasadą będzie prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów przy użyciu programu komputerowego. Nie będzie już można dokumentować zakupów, np. środków czystości lub materiałów biurowych, za pomocą paragonów bez NIP nabywcy. Takie zmiany przewiduje nowe rozporządzenie w sprawie PKPiR.
15.12.2025
Senat zgłosił w środę poprawki do reformy orzecznictwa lekarskiego w ZUS. Zaproponował, aby w sprawach szczególnie skomplikowanych możliwe było orzekanie w drugiej instancji przez grupę trzech lekarzy orzeczników. W pozostałych sprawach, zgodnie z ustawą, orzekać będzie jeden. Teraz ustawa wróci do Sejmu.
10.12.2025
Mimo iż do 1 stycznia zostały trzy tygodnie, przedsiębiorcy wciąż nie mają pewności, które zmiany wejdą w życie w nowym roku. Brakuje m.in. rozporządzeń wykonawczych do KSeF i rozporządzenia w sprawie JPK VAT. Część ustaw nadal jest na etapie prac parlamentu lub czeka na podpis prezydenta. Wiadomo już jednak, że nie będzie dużej nowelizacji ustaw o PIT i CIT. W 2026 r. nadal będzie można korzystać na starych zasadach z ulgi mieszkaniowej i IP Box oraz sprzedać bez podatku poleasingowy samochód.
10.12.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2019.16.27 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa C-534/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 29 maja 2018 r. w sprawie T-577/15, Xabier Uribe-Etxebarría Jiménez / EUIPO - Núcleo de comunicaciones y control, S.L., wniesione w dniu 15 sierpnia 2018 r. przez Xabiera Uribego-Etxebarríę Jiméneza. |
| Data aktu: | 14/01/2019 |
| Data ogłoszenia: | 14/01/2019 |