(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Europejski nakaz aresztowania - Artykuł 12 - Pozostawienie osoby w areszcie - Artykuł 17 - Terminy na podjęcie decyzji o wykonaniu europejskiego nakazu aresztowania - Ustawodawstwo krajowe przewidujące zawieszenie z urzędu środka detencyjnego po 90 dniach od zatrzymania - Wykładnia zgodna - Zawieszenie terminów - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 6 - Prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego - Rozbieżne wykładnie - Jasność i przewidywalność)Język postępowania: niderlandzki
(2019/C 131/19)
(Dz.U.UE C z dnia 8 kwietnia 2019 r.)
Sąd odsyłający
Rechtbank Amsterdam
Strona w postępowaniu głównym
TC
Sentencja
Decyzję ramową Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie przepisowi krajowemu, takiemu jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, który przewiduje ogólny i bezwarunkowy obowiązek zwolnienia osoby poszukiwanej i zatrzymanej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania po upływie terminu 90 dni od jej zatrzymania, w przypadku gdy istnieje bardzo poważne ryzyko ucieczki tej osoby, którego nie można zmniejszyć do dopuszczalnego poziomu poprzez zastosowanie odpowiednich środków.
Artykuł 6 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy intepretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu pozwalającemu na pozostawienie w areszcie osoby poszukiwanej po upływie terminu 90 dni, na podstawie wykładni tego przepisu krajowego, zgodnie z którą wspomniany termin jest zawieszany w przypadku, gdy wykonujący nakaz organ sądowy postanawia albo skierować do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, albo poczekać na odpowiedź na złożony przez inny wykonujący nakaz organ sądowy wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, albo też odroczyć przyjęcie decyzji o przekazaniu ze względu na to, że w wydającym nakaz państwie członkowskim może istnieć rzeczywiste ryzyko nieludzkich lub poniżających warunków pozbawienia wolności, w zakresie w jakim wykładnia ta nie zapewnia zgodności wspomnianego przepisu krajowego z decyzją ramową 2002/584 i charakteryzuje się rozbieżnościami, które mogą prowadzić do odmiennych okresów pozostawienia w areszcie.
