Sprawa C-311/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeitsgericht Nienburg (Niemcy) w dniu 27 czerwca 2012 r. - Heinz Kassner przeciwko Mittelweser-Tiefbau GmbH & Co. KG.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeitsgericht Nienburg (Niemcy) w dniu 27 czerwca 2012 r. - Heinz Kassner przeciwko Mittelweser-Tiefbau GmbH & Co. KG

(Sprawa C-311/12)

(2012/C 287/36)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 22 września 2012 r.)

Sąd krajowy

Arbeitsgericht Nienburg

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Heinz Kassner

Strona pozwana: Mittelweser-Tiefbau GmbH & Co. KG

Pytania prejudycjalne

1)
Czy art. 31 Karty praw podstawowych UE i art. 7 ust 1 dyrektywy 2003/88/WE(1) należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom ustawy krajowej, zgodnie z którymi w niektórych sektorach minimalny okres corocznego urlopu w wymiarze czterech tygodni może zostać skrócony na mocy postanowień układu zbiorowego?
2)
Czy art. 31 Karty praw podstawowych UE i art. 7 ust 1 dyrektywy 2003/88/WE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom ustawy krajowej, zgodnie z którymi postanowienia układu zbiorowego mogą przewidywać, iż obniżenie wynagrodzenia, następujące w okresie rozliczeniowym w wyniku zatrudnienia w skróconym wymiarze czasu pracy, braku pracy albo niezawinionej nieobecności w miejscu pracy, wpływa na obliczenie wynagrodzenia za urlop w taki sposób, że pracownik za minimalny okres corocznego urlopu w wymiarze czterech tygodni nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia lub po zakończeniu stosunku pracy nie otrzymuje żadnego ekwiwalentu pieniężnego za urlop?
3)
W przypadku udzielenia na pytanie drugie odpowiedzi twierdzącej: czy art. 31 Karty praw podstawowych UE i art. 7 ust 1 dyrektywy 2003/88/WE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom ustawy krajowej, zgodnie z którymi postanowienia układu zbiorowego mogą przewidywać, iż obniżenie wynagrodzenia, następujące w okresie rozliczeniowym w wyniku zatrudnienia w skróconym wymiarze czasu pracy, braku pracy albo niezawinionej nieobecności w miejscu pracy, wpływa na obliczenie wynagrodzenia za urlop w taki sposób, że pracownik za minimalny okres corocznego urlopu w wymiarze czterech tygodni otrzymuje niższe wynagrodzenie lub po zakończeniu stosunku pracy otrzymuje niższy ekwiwalent pieniężny za urlop niż uzyskałby, gdyby obliczenie wynagrodzenia za urlop było oparte na przeciętnym wynagrodzeniu za pracę, które pracownik otrzymałby w tym okresie rozliczeniowym bez obniżenia wynagrodzenia? Jeśli tak, to jaki udział procentowy w odniesieniu do nieobniżonego wynagrodzenia pracownika może maksymalnie stanowić dopuszczone przez ustawodawstwo krajowe obniżenie w drodze układu zbiorowego wynagrodzenia za urlop w wyniku zatrudnienia w skróconym wymiarze czasu pracy, braku pracy albo niezawinionej nieobecności w miejscu pracy w danym okresie rozliczeniowym, aby można było przyjąć zgodną z prawem Unii wykładnię przepisów krajowych?
4)
Czy art. 31 Karty praw podstawowych UE i art. 7 ust 1 dyrektywy 2003/88/WE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowego układu zbiorowego, zgodnie z którym prawo do urlopu nie przysługuje za takie okresy w roku, w których niezdolny do pracy z powodu choroby pracownik nie pobierał wynagrodzenia ani zasiłku chorobowego czy wypadkowego, o ile skutkuje to prawem pracownika do mniej niż czterech tygodni corocznego urlopu?
5)
Czy art. 31 Karty praw podstawowych UE i art. 7 ust 1 dyrektywy 2003/88/WE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowego układu zbiorowego, zgodnie z którym prawo do wynagrodzenia za urlop lub po zakończeniu stosunku pracy prawo do ekwiwalentu pieniężnego za urlop nie przysługuje w latach, w których w wyniku braku pracy albo niezawinionej nieobecności w miejscu pracy, w szczególności z powodu choroby, w rzeczywistości pracownik nie pobierał żadnego wynagrodzenia brutto?
6)
Czy art. 31 Karty praw podstawowych UE i art. 7 ust 1 dyrektywy 2003/88/WE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowego układu zbiorowego, zgodnie z którym prawa do urlopu oraz do wynagrodzenia za urlop wygasają z końcem roku kalendarzowego, następującego po roku powstania prawa do urlopu w taki sposób, że dla pracownika niezdolnego do pracy w kilku kolejnych okresach rozliczeniowych zostaje ograniczona możliwość kumulowania prawa do corocznego płatnego urlopu? Jeśli tak, to czy prawo Unii zostaje lepiej i bardziej skutecznie zrealizowane w prawie krajowym, jeśli takie postanowienie układu zbiorowego pozostaje całkowicie niezastosowane, czy wtedy, gdy postanowienie to zostaje rozwinięte w drodze wykładni zgodnej z prawem Unii w taki sposób, że zamiast okresu rocznego obowiązuje określony dłuższy okres?
7)
W przypadku udzielenia na jedno lub więcej pytań od pierwszego do piątego odpowiedzi twierdzącej: czy ogólna unijnoprawna zasada pewności prawa oraz zakaz działania prawa wstecz nakazują ograniczenie w czasie ze skutkiem wobec wszystkich zainteresowanych możliwości powołania się na wykładnię, którą Trybunał w orzeczeniu prejudycjalnym wydanym w niniejszym postępowaniu nada postanowieniom art. 31 Karty praw podstawowych UE i art. 7 ust 1 dyrektywy 2003/88/WE, ponieważ krajowe orzecznictwo sądów najwyższych orzekło wcześniej, że odpowiednie krajowe przepisy ustawowe i postanowienia układu zbiorowego nie mogą podlegać wykładni zgodnej z prawem Unii? W przypadku udzielenia przez Trybunał odpowiedzi przeczącej na to pytanie: czy zgodna z prawem Unii jest sytuacja, w której sądy krajowe na podstawie prawa krajowego przyznają pracodawcom, którzy spodziewali się utrzymania krajowego orzecznictwa sądów najwyższych, ochronę uzasadnionych oczekiwań, czy też zapewnienie ochrony uzasadnionych oczekiwań jest zastrzeżone dla Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej?
______

(1) Dyrektywa 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy, Dz.U. L 299, s. 9.

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024
Metryka aktu
Identyfikator:

Dz.U.UE.C.2012.287.19/2

Rodzaj: Ogłoszenie
Tytuł: Sprawa C-311/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeitsgericht Nienburg (Niemcy) w dniu 27 czerwca 2012 r. - Heinz Kassner przeciwko Mittelweser-Tiefbau GmbH & Co. KG.
Data aktu: 22/09/2012
Data ogłoszenia: 22/09/2012