Skarga wniesiona w dniu 17 września 2010 r. - IEM ERGA - EREVNES MELETES PERIVALLONTOS & CHOROTAXIAS przeciwko Komisji(Sprawa T-435/10)
(2010/C 346/87)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 18 grudnia 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: IEM ERGA - EREVNES MELETES PERIVAL-LONTOS & CHOROTAXIAS A.E. (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: N. Sofokleous, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności aktu przygotowawczego z dnia 7 maja 2010 r. Dyrekcji Generalnej Komisji Europejskiej ds. Badań, w którym to akcie doręczono skarżącej decyzję w sprawie wydania wobec niej nakazu zapłaty;
– stwierdzenie nieważności nakazu zapłaty nr 3241004968 (noty debetowej) Komisji Europejskiej;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W skardze będącej przedmiotem niniejszej sprawy skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności aktu przygotowawczego z dnia 7 maja 2010 r. Dyrekcji Generalnej Komisji Europejskiej ds. Badań, w którym to akcie doręczono skarżącej decyzję w sprawie wydania wobec niej nakazu zapłaty, jak również stwierdzenie nieważności nakazu zapłaty nr 3241004968 (noty debetowej) Komisji Europejskiej z dnia 14 lipca 2010 r., wydanego na podstawie umowy FAIR-CT98-9544.
Na poparcie swoich argumentów skarżąca wysuwa następujące zarzuty:
– brak podstawy prawnej i kompetencji, w zakresie w jakim zaskarżone akty wydane w ramach umowy FAIR-CT98-9544 są aktami administracyjnymi wydanymi bez podstawy prawnej i kompetencji, ponieważ umowa ta, która zgodnie z jej art. 10 jest uregulowana wyłącznie w prawie greckim, nie przyznaje Komisji prawa do jednostronnego ustalania i samodzielnego ściągania należności wynikających z tej umowy;
– brak prawnego uzasadnienia, brak dowodu i odrzucenie argumentów Komisji, w zakresie w jakim - jak wynika z wyroku Sądu w sprawie T-7/05 i z faktur wystawionych przez skarżącą za dostarczone usługi - kwoty, które otrzymała ona od spółki "Parthenon A.E." w związku z tymi fakturami, stanowiły część jej wynagrodzenia z tytułu dostawy opisanych w nich usług, a nie zaliczkę na poczet subwencji, którą spółka "Parthenon A.E." otrzymała od Komisji jako przedstawiciel skarżącej;
– sprzeczność w uzasadnieniu zaskarżonych aktów;
– brak prawnego uzasadnienia i brak dowodu, w zakresie w jakim argumenty Komisji, za pomocą których uzasadnia ona zaskarżone akty, nie znajdują poparcia ani w uzasadnieniu wyroku Sądu w sprawie T-7/05 Komisja przeciwko Parthenon A.E., ani w fakturach i innych środkach dowodowych, które zostały przedstawione.