BirmaP6_TA(2008)0231
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 maja 2008 r. w sprawie tragicznej sytuacji w Birmie
(2009/C 279 E/16)
(Dz.U.UE C z dnia 19 listopada 2009 r.)
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Birmy,
– uwzględniając konkluzje z nadzwyczajnego posiedzenia Rady do spraw ogólnych i stosunków zewnętrznych w sprawie sytuacji humanitarnej w Birmie/Myanmarze z dnia 13 maja 2008 r.,
– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 60/1 z dnia 24 października 2005 r. w sprawie wyników światowego szczytu, której ust. 139 potwierdza możliwość zbiorowego i spójnego działania przeciwko poszczególnym państwom w sytuacji, gdy "władze krajowe w oczywisty sposób nie zapewniają mieszkańcom ochrony przez ludobójstwem, zbrodniami wojennymi, czystkami etnicznymi i zbrodniami przeciwko ludzkości",
– uwzględniając art. 103 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniach 2 i 3 maja 2008 r. cyklon Nargis przeszedł z ogromną siłą nad południową częścią Birmy, w tym nad głównym miastem kraju, Rangunem, i regionem delty Irawadi, w których zamieszkuje prawie połowa ludności Birmy,
B. mając na uwadze, że birmańskie media państwowe donoszą o 77.738 zabitych i 55.917 zaginionych, podczas gdy niezależni obserwatorzy i międzynarodowe organizacje humanitarne mówią o co najmniej 100.000 ofiar śmiertelnych; mając na uwadze, że zgodnie z szacunkami ONZ od 1,6 do 2,5 miliona osób zostało poważnie dotkniętych katastrofą i pilnie potrzebuje pomocy,
C. mając na uwadze, że rządząca Rada Państwa ds. Pokoju i Rozwoju zlekceważyła ostrzeżenia i wykazała się wyjątkową powolnością w reakcji na katastrofę i przyjmowaniu pomocy z zewnątrz; do tej pory Rada wpuściła do kraju jedynie niewiele transportów z międzynarodową pomocą humanitarną, naciskając, aby ich dystrybucją zajęło się wojsko, oraz opóźnia wydawanie wiz ekspertom ONZ oraz innych organizacji w dziedzinie logistyki i pomocy na wypadek katastrof,
D. mając na uwadze, że zgodnie z prawem humanitarnym dostawy pomocy humanitarnej muszą być neutralne i niezależne,
E. mając na uwadze, że junta nie odwołała referendum dnia 10 maja 2008 r. mimo tragedii dziesiątków tysięcy ludzi dotkniętych niszczycielskim cyklonem, z wyjątkiem najbardziej zniszczonych regionów, w których referendum przełożono na 24 maja 2008 r., mimo apelu Podsekretarza Generalnego ONZ ds. Humanitarnych o jego odwołanie lub przełożenie,
F. mając na uwadze, że rząd Birmy blokuje międzynarodowe wysiłki na rzecz udzielenia pomocy, zupełnie lekceważąc fakt, że brak czystej wody, żywności i opieki medycznej może wywołać choroby zakaźne, które znacznie zwiększą liczbę ofiar,
G. mając na uwadze, że mniejszości etniczne - zwłaszcza Karenowie, cierpiący wcześniej z powodu znacznej dyskryminacji i ubóstwa - zostały poważnie dotknięte kataklizmem w regionie delty,
H. mając na uwadze, że na środowisko działalności w zakresie udzielania pomocy humanitarnej nałożono surowe ograniczenia od czasu wydania przez rząd Birmy nowych wytycznych w lutym 2006 r., wskutek czego procedury dotyczące podróży i kontroli personelu zagranicznego skomplikowały się,
I. mając na uwadze, że dwa dni po przejściu cyklonu Komisja przekazała 2 mln EUR na pomoc w zaspokojeniu podstawowych potrzeb osób, które przeżyły katastrofę; mając na uwadze, że obecny poziom obiecanej pomocy UE wynosi 17 mln EUR, lecz mogłaby ona zostać zwiększona do ponad 30 mln EUR, gdyby przywódcy Birmy przyjęli pomoc międzynarodową,
J. mając na uwadze, że Komisarzowi odpowiedzialnemu za rozwój nie zezwolono na przyjazd w regiony najbardziej dotknięte kataklizmem, a jego prośby o poprawę dostępu pracowników organizacji humanitarnych do delty Irawadi zostały zignorowane,
K. mając na uwadze, że wiele rządów, w tym rządy państw członkowskich UE, wezwało do zastosowania w przypadku Birmy zasady "obowiązku ochrony", ustanowionej przez ONZ w celu pomocy ofiarom ludobójstwa i zbrodni przeciwko ludzkości,
1. składa szczere kondolencje i wyraża swoją solidarność z ludem Birmy i licznymi ofiarami; wyraża swój smutek tym wszystkim, którzy odczuwają skutki katastrofy;
2. zdecydowanie potępia niedopuszczalną powolność, z jaką na ten ciężki kryzys humanitarny zareagowały władze Birmy, przedkładające utrzymanie swoich rządów nad życie obywateli;
3. z najwyższą stanowczością wzywa rząd Birmy do postawienia życia ludzkiego na pierwszym miejscu i do otwarcia terenów dotkniętych cyklonem dla operacji międzynarodowej pomocy humanitarnej, do natychmiastowego wydania wiz pracownikom organizacji pomocowych, do zezwolenia ONZ i międzynarodowym agencjom humanitarnym na dystrybucję pomocy bezpośrednio wśród osób jej potrzebujących oraz do zezwolenia krajom ościennym,aby drogą powietrzną i morską udzielały pomocy ofiarom katastrofy, do których nie można szybko dotrzeć w inny sposób;
4. ubolewa nad wypaczonymi priorytetami reżimu, nadal dążącego do przeprowadzenia pozornego referendum w sprawie fikcyjnej konstytucji, i odrzuca wynik referendum jako niewiarygodny w sytuacji, gdy znaczna część kraju jest zniszczona, a miliony ludzi cierpią z powodu tragedii określanej trafnie jako klęska żywiołowa, która przerodziła się w katastrofę spowodowaną przez człowieka;
5. ponownie wyraża przekonanie, że nie można pozwolić, aby suwerenność narodu była przedkładana nad prawa człowieka zagwarantowane ustanowioną przez ONZ zasadą "obowiązku ochrony"; wzywa rząd Wielkiej Brytanii, która przewodniczy majowej Radzie Bezpieczeństwa ONZ, do podjęcia pilnych działań na rzecz włączenia sytuacji w Birmie do porządku obrad i wzywa Radę do rozważenia, czy można zezwolić na dostawy pomocy do Birmy nawet bez zgody birmańskiej junty wojskowej;
6. wyraża zadowolenie z porozumienia osiągniętego na szczycie Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), Indii i Chin w Singapurze w dniu 19 maja 2008 r., pozwalające ASEAN na koordynowanie międzynarodowych działań humanitarnych, a także z decyzji o organizacji międzynarodowej konferencji darczyńców we współpracy z ONZ w Rangunie w dniu 25 maja 2008 r., w celu mobilizacji pomocy dla ofiar katastrofy;
7. w związku z powyższym wzywa do pilnego utworzenia specjalnego funduszu pod auspicjami ONZ, w celu ułatwienia skutecznej dystrybucji pomocy w kraju;
8. wzywa rządy Chin i Indii, aby wykorzystały swoje wpływy u władz Birmy w celu otwarcia Birmy na natychmiastowe dostawy wszelkiej możliwej pomocy humanitarnej;
9. podkreśla, że udzielenie pomocy cierpiącej ludności jest sprawą pilną, gdyż warunki pogodowe w obszarze dotkniętym klęską pogarszają się wraz z nadejściem pory monsunowej, co stwarza dodatkowe zagrożenie dla osób, które przeżyły katastrofę, lecz są pozbawione środków do życia; uważa, że poszkodowanym rolnikom należy zapewnić pomoc umożliwiającą im nowy zasiew ryżu w odpowiednim czasie, tak aby uniknąć kolejnej katastrofy;
10. wyraża poparcie dla dążeń UE, ONZ, poszczególnych krajów oraz innych międzynarodowych i pozarządowych organizacji na rzecz uzyskania dostępu dla pracowników organizacji humanitarnych i podkreśla, że brak pełnej współpracy ze strony władz Birmy poważnie grozi jeszcze większą tragedią; pokłada wielkie nadzieje w zbliżającej się misji Sekretarza Generalnego ONZ Bana Kimoona, zaproszonego do rozmów z władzami Birmy; wzywa Sekretarza Generalnego ONZ, aby wykorzystał swoje wpływy u władz Birmy w celu otwarcia Birmy na natychmiastowe dostawy wszelkiej możliwej pomocy humanitarnej;
11. wyraża opinię, że jeżeli władze Birmy będą nadal uniemożliwiać dotarcie pomocy do osób znajdujących się w niebezpieczeństwie, powinny zostać oskarżone o zbrodnię przeciw ludzkości i postawione przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym (MTK); wzywa państwa członkowskie UE do wywierania nacisku w celu uchwalenia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ kierującej tę sprawę do prokuratora MTK z myślą o przeprowadzeniu dochodzenia i ściganiu winnych;
12. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państwa członkowskich, Specjalnemu Wysłannikowi UE ds. Birmy birmańskiej Radzie Państwa ds. Pokoju i Rozwoju, rządom państw członkowskich ASEAN i ASEM, Międzyparlamentarnej Grupie ASEAN ds. Myanmaru, Aung San Suu Kyi, Narodowej Lidze na rzecz Demokracji, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw Człowieka oraz Specjalnemu Sprawozdawcy ONZ ds. Praw Człowieka w Birmie.
