Czechosłowacja-Polska. Umowa w sprawie zapobieżenia podwójnym opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych. Warszawa.1925.04.23.

UMOWA
między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeskosłowacką w sprawie zapobieżenia podwójnym opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych, *
podpisana w Warszawie dnia 23 kwietnia 1925 r.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 30 lipca 1925 r. - Dz.U.R.P. Nr 88 poz. 610).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, STANISŁAW WOJCIECHOWSKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego trzeciego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku podpisana została w Warszawie pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskosłowackiej umowa w sprawie zapobieżenia podwójnym opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych o następującym brzmieniu dosłownem:

Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czechosłowacką w sprawie zapobieżenia podwójnym opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych.

Rzeczpospolita Polska i Republika Czechosłowacka celem zapobieżenia powójnym opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych,

postanowiły zawrzeć co do tego umowę i zamianowały w tym celu swymi pełnomocnikami, a to: (pominięto),

którzy po wzajemnej wymianie swych pełnomocnictw, oraz po stwierdzeniu, iż są tak co do treści jak i formy odpowiednie, umówili zgodnie, co następuje:

Artykuł  1.

Od nieruchomości (gruntów i budynków), tudzież od dochodów z tych źródeł, państwowe podatki bezpośrednie pobiera się w tem państwie, ma którego obszarze odnośne nieruchomości się znajdują.

Artykuł  2.
1.
Od przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych, do których zalicza się także zajęcia zawodowe i wszelkie inne zatrudnienia w celach zarobkowych tudzież od dochodów z tych źródeł, państwowe podatki bezpośrednie pobiera się w tem państwie, na którego obszarze odnośne przedsiębiorstwa są wykonywane.

Miejscem wykonywania (działalności) przedsiębiorstwa jest to miejsce, w którem znajduje się zakład główny, filjalny, produkcyjny (fabryka), składownia, kantor (biuro), ekspozytura zakupów i sprzedaży, wogóle jakieś trwałe urządzenie w celu wykonywania (prowadzenia) przedsiębiorstwa, czy to przez samego właściciela czy przez wspólnika lub stałego zastępcę (pracownika), a w braku takiego urządzenia miejsce faktycznego wykonywania zatrudnienia o celach zarobkowych.

Za wykonywanie (miejsce wykonywania) przedsiębiorstwa nie uważa się: objeżdżanie kraju przez właściciela przedsiębiorstwa w celu przyjmowania obstalunków i dostawa towarów na podstawie takich obstalunków, oddanie towarów w komis osiadłemu kupcowi lub wydanie odbiorcom towarów przysłanych z obszaru jednego państwa na obszar drugiego, albo zamagazynowanych w składach przewozowych i u firm ekspedycyjnych, o ile nie odbywa się za pośrednictwem specjalnego własnego biura lub pracownika.

2.
Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje się na obszarze obydwóch państw, wówczas każde z tych państw pobiera bezpośrednie podatki państwowe, przypadające tylko na działalność zarobkową, rozwiniętą z miejsca wykonywania przedsiębiorstwa, znajdującego się na jego obszarze.

Odnośnie do przedsiębiorstw wyżej wymienionych obowiązuje zasada, że wspólne przychody rozdziela się z reguły wedle kapitału zakładowego i obrotowego, przypadającego na odnośne miejsca wykonywania przedsiębiorstwa i wspólne wydatki w stosunku do przychodów. W poszczególnym wypadku mogą Ministrowie Skarbu obu państw umawiających się zgodzić się na odmienny klucz rozdziału.

Przychody ze sprzedaży towarów zakupionych na obszarze jednego państwa, a sprzedanych na obszarze drugiego państwa, oraz tym przychodom odpowiadające wydatki rozdziela się z reguły po równej części na te miejsca wykonywania przedsiębiorstwa, które w odnośnych tranzakcjach uczestniczyły.

3.
Jeżeli przedsiębiorstwo, położone na obszarze jednego państwa, ze swego wyłącznie na tym obszarze znajdującego się miejsca wykonywania rozciąga działalność swą zarobkową również na obszar drugiego państwa, wówczas przedsiębiorstwo takie podlega bezpośrednim podatkom państwowym tylko w tem państwie, na którego obszarze wyłącznie ma miejsce działalności.
4.
Rządy obu państw umawiających się są zgodnego zapatrywania, że pobór przez Rzeczpospolitą Polską zasadniczego państwowego podatku przemysłowego według przepisów ustawy z 14 maja 1923 poz. 412 Dz. U. R. P. w tych przypadkach, w których zatrudnienie przemysłowe lub handlowe podlega wyłącznie zasadniczemu podatkowi przemysłowemu, nie sprzeciwia się zasadom niniejszej umowy.
Artykuł  3.

Od wierzytelności, zabezpieczonych na nieruchomościach, od majątków, przywiązanych do obszaru jednego z państw umawiających się fideikomisem lub innemi przepisami prawnemi, oraz od przychodów z nich pobiera się bezpośrednie podatki państwowe w tem państwie, na którego obszarze znajduje się obciążona nieruchomość lub majątek, przywiązany do obszaru.

Każdemu z państw umawiających się zastrzega się nieograniczone prawo do podatku od kapitału i rent, o ile ten podatek pobiera się u źródła w drodze potrącenia lub za pośrednictwem innej osoby, aniżeli obowiązanej do opłaty podatku; zastrzeżenie to nie narusza jednak prawa drugiego państwa do poboru podatku od tychże kapitałów i rent na zasadzie ustaw, obowiązujących na jego obszarze.

Artykuł  4.

Tantjemy oraz płace służbowe, emerytury i zaopatrzenia, wypłacane przez państwo, związki komunalne (samorządowe) i innego tego rodzaju publiczne korporacje i fundusze podlegają opodatkowaniu tylko na rzecz tego państwa, z którego następuje wypłata.

Artykuł  5.

Z wyjątkiem zastrzeżeń, zawartych w artykułach 1 do 4 obywatele Rzeczypospolitej Polskiej względnie Republiki Czechosłowackiej opłacają bezpośrednie podatki państwowe tylko na rzecz tego państwa, w którem mają miejsce zamieszkania, mają siedzibę lub przebywają, o ile nie mają miejsca zamieszkania.

Jeżeli osoby tego rodzaju mają miejsce zamieszkania na obszarze obu państw umawiających się, wówczas opłacają one bezpośrednie podatki państwowe tylko w tem państwie, którego są obywatelami.

Za miejsce zamieszkania po myśli niniejszej umowy uważa się to miejsce, w którem dana osoba posiada mieszkanie (mieszka) wśród okoliczności, ujawniających zamiar trwałego pobytu.

Artykuł  6.
1.
Nadzwyczajną państwową daninę według polskiej ustawy z dnia 16 grudnia 1921 r. poz. 1/1922 Dz. U. R. P. i podatek majątkowy według polskiej ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. poz. 746/1923 Dz. U. R. P. z jednej strony, a daninę majątkową i daninę od przyrostu majątkowego według czechosłowackiej ustawy z dnia 8 kwietnia 1920 r., č. 309/1920 Sb. z. a. n. z drugiej strony, uznaje się jako daniny różnorodne.
2.
Do wymiaru tych danin stosuje się analogicznie postanowienia artykułów 1 do 5 tak co do osób fizycznych jak i prawnych; obydwa państwa, umawiające się są zgodnego zapatrywania, że majątek ruchomy ma być opodatkowany w myśl art. 5 tylko na rzecz tego państwa, na którego obszarze obowiązany do opłaty danin ma miejsce zamieszkania, o ile zaś ma miejsce zamieszkania na obszarze obydwu państw, na obszarze tego, którego jest obywatelem.
3.
O ile zmiany, zaszłe w czasie między dniem miarodajnym dla wymiaru danin polskich w stosunkach osobistych obowiązanego do opłaty tych danin, lub w sposobie lokacji jego majątku ruchomego, miałyby spowodować w poszczególnych wypadkach podwójne opodatkowanie, Ministrowie Skarbu państw umawiających się porozumią się co do zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, względnie co do rozdziału daniny albo podatku majątkowego na obszary obu państw według zasad słuszności.
4.
Postanowienia niniejszej umowy nie mają zastosowania w wypadkach, w których zastosowanie postanowień niniejszego artykułu prowadziłoby do zwolnienia od polskiej daniny, względnie podatku majątkowego, lub do zmniejszenia tych danin i jeżeliby jednocześnie opodatkowanie czechosłowacką daniną majątkową, było niemożliwe.
5.
Postanowienia niniejszej umowy nie mają również zastosowania do majątku obywateli (osób fizycznych, spadków wakujących, względnie nieobjętych) jednego lub drugiego z umawiających się państw oraz do osób prawnych, mających siedzibę na obszarze dotyczącego państwa, jeżeli majątek ten został nabyty lub ulokowany na obszarze drugiego państwa po roku 1918.
Artykuł  7.

Za czas do końca 1918 roku pobiera się bezpośrednie podatki państwowe na obszarze każdego z państw umawiających się na zasadzie przepisów podatkowych wówczas obowiązujących, z tem jednak zastrzeżeniem, że w dniu 31 grudnia 1924 prawomocne wymiary nie ulegną reasumcji z tego tylko powodu, że zasady te zostały przy wymiarze naruszone.

O ileby wskutek zastosowania dawnych przepisów podatkowych według poprzedniej części niniejszego artykułu wynikło podwójne opodatkowanie, stosować się będzie w sposób analogiczny zasady, wyrażone w artykułach 1 do 5 niniejszej umowy; w razie potrzeby Ministrowie Skarbu obu państw umawiających się porozumią się co do sposobu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu względnie co do słusznego klucza rozdziału przypadającego podatku.

Artykuł  8.

Odnośnie do tej części obszaru Śląska Cieszyńskiego, obecnie należącej do Czechosłowacji, która przed dniem 10 sierpnia 1920 r. znajdowała się w zarządzie Władz Polskich oraz odnośnie do tej części Spisza i Orawy, obecnie należącej do Polski, która poprzednio pozostawała w zarządzie Władz Czechosłowackich, uznaje się podatki bezpośrednie państwowe, pobrane przez władze tego państwa umawiającego się, pod którego zarządem owe obszary znajdowały się poprzednio, jako prawnie pobrane, tak że drugie państwo takich podatków po przejęciu zarządu za czas ubiegły po raz wtóry pobierać nie będzie, o ile płatnik wykaże zapłatę tych podatków.

Postanowienia niniejsze mają zastosowanie również do obszaru, który przypadł Republice Czechosłowackiej na podstawie uchwały Komisji Delimitacyjnej Polsko-Czechosłowackiej z dnia 29 kwietnia 1924 r.

Artykuł  9.

Umowa niniejsza nie ma zasosowania do handlu obnośnego i rozwozowego.

Artykuł  10.

W celu wykonania niniejszej umowy władze skarbowe państw umawiających się udzielają sobie bezpośredniej wzajemnej pomocy, przyczem do zapytań z jednej strony a udzielonych wyjaśnień z drugiej strony stosują się przepisy o zachowaniu tajemnicy. Akt urzędowych nie udziela się. W korespondencjach wzajemnych używają władze języka polskiego, względnie czechosłowackiego.

Co do pomocy przy przymusowem ściąganiu podatków obowiązuje osobna umowa.

Artykuł  11.

O ileby co do stosowania względnie wykładni tej umowy w poszczególnych wypadkach powstały wątpliwości, tudzież o ileby w poszczególnych wypadkach mimo niniejszej umowy podwójne opodatkowanie było możliwe, Ministrowie Skarbu państw umawiających się porozumią się celem załatwienia takich wypadków w myśl zasad słuszności.

Artykuł  12.

Postanowienia niniejszej umowy - z wyjątkiem artykułów 7 i 8 stosują się do wymiaru bezpośrednich podatków państwowych na lata od 1919 r. począwszy.

Artykuł  13.

Umowa niniejsza będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne będą wymienione w najbliższym czasie w Pradze.

Umowa wchodzi w życie piętnastego dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych.

Każde z państw umawiających się może niniejszą umowę wymówić najpóźniej na sześć miesięcy przed upływem roku kalendarzowego, w którym to wypadku umowa traci moc obowiązującą z końcem tegoż roku kalendarzowego.

Umowę niniejszą sporządzono w dwóch równobrzmiących oryginałach, a to każdy w języku polskim i czechosłowackim; obydwa teksty są autentyczne.

Na dowód czego podpisali wymienieni wyżej pełnomocnicy tę umowę i zaopatrzyli ją swemi pieczęciami.

Dano w Warszawie, dnia 23 kwietnia 1925 r.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY

do umowy, zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czechosłowacką w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych.

Strony umawiające się wyrażają zgodne zapatrywanie:

1)
że uposażenia służbowe nie podpadają pod postanowienia artykułu 2, jako "zajęcia zawodowe i wszelkie inne zatrudnienia o celach zarobkowych", lecz pod postanowienia artykułu 5;
2)
że z zastrzeżeniem postanowień artykułu 11 postanowienia niniejszej umowy nie mają zastosowania do osób prawnych z wyjątkiem artykułów 6, 7 i 8;
3)
że spadki wakujące traktowane będą tak, jak gdyby spadkodawca pozostawał jeszcze przy życiu;
4)
że postanowienia artykułu 3 część 2 dotyczą tylko podatków przychodowych, nie dotyczą zaś podatku dochodowego;
5)
że wypłaty w myśl artykułu 4 na rachunek państwa i innych w rachubę wchodzących instytucyj, mających siedzibę na obszarze danego państwa, uważa się jako wypłatę z obszaru tego państwa;
6)
że w przypadkach z artykułu 6 część 3 żadne z państw umawiających się nie będzie żądało dla siebie danin w całości li tylko z racji wcześniejszego terminu, według którego daniny te pobiera się;
7)
że dokumenty i materjały techniczne (katastry, wykaza, spisy), odnoszące się do Śląska Cieszyńskiego względnie Spisza i Orawy mają być rozdzielone we wzajemnym porozumieniu pomiędzy państwa umawiające się, zależnie od części powyższych obszarów, jakie przypadły poszczególnym państwom;
8)
że przy ustalaniu obustronnych podatków majątkowych od wartości wierzytelności hipotecznych, będą obligacje i listy zastawne, wydane na podkładzie tych wierzytelności, uznane za pozycję potrącalną, a to w myśl przepisów obowiązujących w odnośnem państwie co do wymierzania podatku majątkowego.

Dano w Warszawie, dnia 23 kwietnia 1925 r.

Zaznajomiwszy się z powyższą umową uznaliśmy ją za słuszną zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 28 września 1925 r.

*Z dniem 20 grudnia 1993 r. niniejsza Umowa wygasa w stosunkach między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską na podstawie art. 29 ust. 3 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 24 czerwca 1993 r. (Dz.U.94.47.189).

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024
Metryka aktu
Identyfikator:

Dz.U.1926.14.82

Rodzaj: Umowa międzynarodowa
Tytuł: Czechosłowacja-Polska. Umowa w sprawie zapobieżenia podwójnym opodatkowaniom w dziedzinie bezpośrednich podatków państwowych. Warszawa.1925.04.23.
Data aktu: 23/04/1925
Data ogłoszenia: 11/02/1926
Data wejścia w życie: 14/12/1925