(2009/371/WSiSW)(Dz.U.UE L z dnia 15 maja 2009 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 30 ust. 1 lit. b), art. 30 ust. 2 i art. 34 ust. 2 lit. c),
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(1),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Ustanowienie Europejskiego Urzędu Policji zostało uzgodnione w ramach Traktatu o Unii Europejskiej z dnia 7 lutego 1992 r. i uregulowane w opartej na art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej Konwencji w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (konwencji o Europolu)(2).
(2) Do konwencji o Europolu wprowadzono szereg zmian zawartych w trzech protokołach, które weszły w życie po długim procesie ratyfikacji. Co za tym idzie, zastąpienie konwencji decyzją ułatwi w przyszłości wprowadzanie dalszych niezbędnych zmian.
(3) Uproszczenie i poprawę ram prawnych Europolu można częściowo osiągnąć poprzez przekształcenie Europolu w podmiot unijny finansowany z budżetu ogólnego Unii Europejskiej, skutkiem czego będą miały zastosowanie ogólne zasady i procedury.
(4) Ostatnie akty prawne ustanawiające podobne podmioty unijne w obszarze objętym tytułem VI Traktatu o Unii Europejskiej (decyzja Rady 2002/187/WSiSW z dnia 28 lutego 2002 r. ustanawiająca Eurojust w celu zintensyfikowania walki z poważną przestępczością(3) oraz decyzja Rady 2005/681/WSiSW z dnia 20 września 2005 r. ustanawiająca Europejskie Kolegium Policyjne (CEPOL)(4) miały formę decyzji Rady, jako że decyzje takie łatwiej jest dostosować do zmieniających się okoliczności i nowych priorytetów politycznych.
(5) Przekształcenie Europolu w podmiot unijny finansowany z budżetu ogólnego Unii Europejskiej zwiększy kontrolę Parlamentu Europejskiego nad Europolem, ponieważ Parlament współuczestniczy w przyjęciu tego budżetu, w tym w przyjmowaniu planu zatrudnienia i procedurze udzielania absolutorium.
(6) Objęcie Europolu ogólnymi zasadami i procedurami mającymi zastosowanie do podobnych podmiotów unijnych przyczyni się do uproszczenia procedur administracyjnych, dzięki czemu większą część swoich zasobów Europol będzie mógł przeznaczyć na realizację swoich podstawowych zadań.
(7) Dalsze uproszczenie procedur i poprawę funkcjonowania Europolu osiągnąć można poprzez środki ukierunkowane na zwiększenie możliwości Europolu w zakresie udzielania pomocy i wsparcia właściwym organom ochrony porządku publicznego państw członkowskich, bez konieczności przyznawania pracownikom Europolu uprawnień wykonawczych.
(8) Jedno z usprawnień ma polegać na zapewnieniu Europolowi możliwości udzielania pomocy właściwym organom państw członkowskich w zwalczaniu konkretnych form poważnej przestępczości bez obowiązującego obecnie ograniczenia, zgodnie z którym udzielanie takiej pomocy jest możliwe jedynie wówczas, gdy istnieją faktyczne oznaki działania zorganizowanej struktury przestępczej.
(9) Należy zachęcać do tworzenia wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych; ważne jest, by pracownicy Europolu mogli w nich uczestniczyć. Aby zapewnić pracownikom Europolu możliwość uczestnictwa w tych zespołach we wszystkich państwach członkowskich, należy zagwarantować, by podczas uczestniczenia jako wsparcie w pracach wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych nie odnosili oni korzyści ze stosowania immunitetów. Będzie to możliwe po przyjęciu w tym celu rozporządzenia na podstawie art. 16 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich.
(10) Dla uniknięcia zbędnych procedur jednostki krajowe Europolu powinny mieć bezpośredni dostęp do wszystkich danych zgromadzonych w systemie informacyjnym Europolu.
(11) Aby realizować swoje cele, Europol przetwarza dane osobowe w sposób zautomatyzowany lub w ręcznie uporządkowanych katalogach. W związku z powyższym należy podjąć niezbędne kroki w celu zagwarantowania poziomu ochrony danych przynajmniej równorzędnego poziomowi wynikającemu z zastosowania zasad Konwencji Rady Europy o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych, podpisanej w Strasburgu dnia 28 stycznia 1981 r., wraz z późniejszymi zmianami, od chwili, gdy te zmiany wejdą w życie w państwach członkowskich.
(12) Decyzja ramowa Rady w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych będzie miała zastosowanie do przekazywania danych osobowych Europolowi przez państwa członkowskie. Ta decyzja ramowa nie ma wpływu na przepisy dotyczące ochrony danych zawarte w niniejszej decyzji; ze względu na szczególny charakter, funkcje i kompetencje Europolu, niniejsza decyzja powinna zawierać przepisy szczególne dotyczące ochrony danych osobowych regulujące te kwestie w bardziej szczegółowy sposób.
(13) Istnieje konieczność powołania niezależnego inspektora ochrony danych, który powinien być odpowiedzialny za zapewnienie zgodnego z prawem przetwarzania danych oraz zgodności z przepisami niniejszej decyzji dotyczącymi przetwarzania danych osobowych, w tym przetwarzania danych osobowych pracowników Europolu, które podlegają ochronie na podstawie art. 24 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych(5).
(14) Należy zwiększyć możliwości Europolu w zakresie tworzenia i wykorzystywania ułatwiających wykonywanie jego zadań systemów przetwarzania informacji. Tego rodzaju dodatkowe systemy przetwarzania informacji powinny być tworzone i utrzymywane zgodnie z ogólnymi zasadami ochrony danych zawartymi w Konwencji Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych i w zaleceniu nr R (87) 15 Komitetu Ministrów Rady Europy z dnia 17 września 1987 r. na mocy zatwierdzonej przez Radę decyzji zarządu.
(15) Niniejsza decyzja pozwala na uwzględnienie zasady publicznego dostępu do oficjalnych dokumentów.
(16) Europol, dążąc do osiągnięcia swoich celów, powinien współpracować z instytucjami, organami, biurami i agencjami europejskimi, w tym z Eurojustem, zapewniającymi odpowiedni poziom ochrony danych.
(17) Europol powinien mieć możliwość zawierania porozumień i dokonywania uzgodnień roboczych z instytucjami, organami, biurami i agencjami związanymi z Unią lub ze Wspólnotą w celu wzajemnego zwiększenia skuteczności zwalczania poważnych form przestępczości wchodzących w zakres odpowiednich kompetencji obu stron, oraz aby unikać powielania działań.
(18) Należy zracjonalizować możliwości współpracy Europolu z państwami trzecimi i organizacjami w celu zapewnienia zgodności z ogólną polityką Unii w tym zakresie, między innymi poprzez przyjęcie nowych przepisów określających, jak ma wyglądać taka współpraca w przyszłości.
(19) Należy usprawnić system zarządzania Europolem poprzez uproszczenie procedur, ogólniejsze opisy zadań zarządu oraz ustanowienie ogólnej zasady, zgodnie z którą wszystkie decyzje podejmowane byłyby większością dwóch trzecich głosów.
(20) Pożądane jest także wprowadzenie przepisów o wzmocnieniu kontroli ze strony Parlamentu Europejskiego, koniecznych do tego, by Europol pozostał organizacją w pełni rozliczalną i przejrzystą, a przy tym uwzględniających potrzebę zachowania poufnego charakteru informacji operacyjnych.
(21) Kontrola sądowa nad Europolem sprawowana będzie zgodnie z art. 35 Traktatu o Unii Europejskiej.
(22) Aby Europol mógł kontynuować wypełnianie swoich zadań w sposób optymalny, należy przyjąć starannie opracowane środki przejściowe.
(23) Ponieważ cel niniejszej decyzji, tj. ustanowienie podmiotu odpowiedzialnego za współpracę w zakresie egzekwowania prawa na poziomie Unii, nie może być w wystarczający sposób osiągnięty przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na zakres i skutki tego działania może być lepiej realizowany na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, o której mowa w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, o której mowa w art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.
(24) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej,
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 57 ust. 2 akapit drugi oraz art. 59, 60 i 61 mają zastosowanie od daty wejścia niniejszej decyzji w życie.
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 6 kwietnia 2009 r.
|
W imieniu Rady |
|
J. POSPÍŠIL |
|
Przewodniczący |
______
(1) Opinia z dnia 17 stycznia 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(2) Dz.U. C 316 z 27.11.1995, s. 1.
(3) Dz.U. L 63 z 6.3.2002, s. 1.
(4) Dz.U. L 256 z 1.10.2005, s. 63.
(5) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.
(6) Dz.U. L 185 z 16.7.2005, s. 35.
(7) Dz.U. L 162 z 20.6.2002, s. 1.
(8) Dz.U. C 197 z 12.7.2000, s. 3.
(9) Dz.U. C 24 z 23.1.1998, s. 2.
(10)Decyzja Komisji 1999/352/WE, EWWiS, Euratom z dnia 28 kwietnia 1999 r. ustanawiająca Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 20).
(11)Rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiające Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. L 349 z 25.11.2004, s. 1).
(12)Rozporządzenie (WE) nr 1920/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (Dz.U. L 376 z 27.12.2006, s. 1).
(13) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72.
(14) Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1.
(15) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.
(16) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.
(17) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43.
(18) Dz.U. L 101 z 11.4.2001, s. 1.
(19) Dz.U. 17 z 6.10.1958, s. 385/58.
(20)Rozporządzenie Rady (WE) nr 2965/94 z dnia 28 listopada 1994 r. ustanawiające Centrum Tłumaczeń dla organów Unii Europejskiej (Dz.U. L 314 z 7.12.1994, s. 1).
(21) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.
(22) Dz.U. L 12 z 16.1.2001, s. 1.
(23) Akt Rady z dnia 3 grudnia 1998 r. ustanawiający regulamin pracowniczy mający zastosowanie do pracowników Europolu (Dz.U. C 26 z 30.1.1999, s. 23).