(93/100/EWG)(Dz.U.UE L z dnia 17 lutego 1993 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,
uwzględniając dyrektywę Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie bydła, owiec i kóz oraz trzody chlewnej, świeżego mięsa i produktów mięsnych z państw trzecich(1), ostatnio zmieniona rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1601/92(2), w szczególności jej art. 3,
uwzględniając dyrektywę Rady 86/469/EWG z dnia 16 września 1986 r. dotyczącą badań zwierząt i świeżego mięsa na obecność pozostałości(3), w szczególności jej art. 7,
uwzględniając dyrektywę Rady 88/146/EWG z dnia 7 marca 1988 r. zakazującą stosowania w hodowli zwierzęcej niektórych substancji mających działanie hormonalne(4), w szczególności jej art. 6,
a także mając na uwadze, co następuje:
na mocy decyzji Rady 79/542/EWG(5), ostatnio zmienionej decyzją Komisji 93/99/EWG(6), został ustalony wykaz państw trzecich, z których Państwa Członkowskie zezwalają na przywóz bydła, świń, zwierząt z rodziny koniowatych, świeżego mięsa i produktów mięsnych;
na mocy decyzji Rady 89/15/EWG(7), ostatnio zmienionej decyzją 91/487/EWG(8), Państwa Członkowskie zezwalają na przywóz żywych zwierząt i świeżego mięsa z tych państw trzecich, które dają gwarancje w odniesieniu do badań zwierząt i świeżego mięsa na obecność pozostałości substancji mających działanie hormonalne;
na mocy decyzji Rady 90/135/EWG(9), ostatnio zmienionej decyzją 91/486/EWG(10), brane są pod uwagę plany określające gwarancje udzielane przez niektóre państwa trzecie w odniesieniu do badań na obecność pozostałości substancji innych niż te, które mają działanie hormonalne;
swobodny obrót żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi na rynku wewnętrznym wiąże się z organizacją kontroli weterynaryjnych przy przywozie z państw trzecich, w miejscach wprowadzenia na terytorium Wspólnoty;
sprawne funkcjonowanie nowego systemu oparte jest na łatwości przekazywania informacji i przejrzystości;
aby osiągnąć powyższy cel, należy połączyć różne wykazy państw trzecich, z których Państwa Członkowskie dopuszczają przywóz żywych zwierząt oraz świeżego mięsa i sporządzić wykaz państw trzecich, zgodnie z międzynarodowym standardowym kodem (kod ISO);
właściwym władzom niektórych państw zostały przekazane gwarancje w związku z wykorzystaniem substancji mających działanie hormonalne w celu tuczenia zwierząt w odniesieniu do zwierząt żywych i gwarancje te muszą być wzięte pod uwagę;
zakaz używania substancji mających działanie hormonalne w celu tuczenia zwierząt stosuje się do żywych zwierząt przeznaczonych do uboju; nieuzasadnione jest, iż zakaz ten ma wpływ na zwierzęta z rodziny koniowatych w zakresie hodowli i produkcji mięsa oraz zarejestrowane konie pochodzące z państw zamieszczonych w wykazie w odniesieniu do zwierząt z rodziny koniowatych;
ponadto należy wziąć pod uwagę regionalizację niektórych państw trzecich, jak ustanowiono w decyzji Komisji 92/160/EWG(11), ostatnio zmienionej decyzją 92/161/EWG(12);
ponadto należy wziąć pod uwagę przywóz owiec i kóz z państw trzecich;
niektóre Państwa Członkowskie dokonują przywozu żywych owiec do natychmiastowego uboju z Albanii, dlatego konieczne jest, jako środek tymczasowy, wydanie zezwolenia na bezpośredni przywóz tych zwierząt do wspomnianych Państw Członkowskich, dopóki Komisja nie przeprowadzi misji weterynaryjnych; konieczne jest ustalenie terminu takiego przywozu do dnia 1 lipca 1993 r.;
otrzymano niektóre gwarancje od właściwych władz Litwy i Ukrainy, należy więc w pierwszej kolejności dołączyć Litwę i Ukrainę do wykazu państw dotyczącego wprowadzania na terytorium Wspólnoty zwierząt z rodziny koniowatych;
Państwa Członkowskie nie powinny zezwalać na przywóz zwierząt i produktów zwierzęcych objętych niniejszą decyzją z państwa trzeciego, jeśli takie zwierzęta i produkty zwierzęce nie spełniają wymagań zdrowotnych zwierząt przy przywozie z tego państwa;
należy odpowiednio zmienić decyzję 79/542/EWG oraz uchylić decyzje 89/15/EWG i 90/135/EWG;
środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu Weterynaryjnego,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 19 stycznia 1993 r.
|
W imieniu Komisji |
|
René STEICHEN |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 302 z 31.12.1972, str. 28.
(2) Dz.U. L 173 z 27.6.1992, str. 13.
(3) Dz.U. L 275 z 26.9.1986, str. 36.
(4) Dz.U. L 70 z 16.3.1988, str. 16.
(5) Dz.U. L 146 z 14.6.1979, str. 15.
(6) Dz.U. L 40 z 17.2.1993, str. 17.
(7) Dz.U. L 8 z 11.1.1989, str. 11.
(8) Dz.U. L 260 z 17.9.1991, str. 15.
(9) Dz.U. L 76 z 22.3.1990, str. 24.
(10) Dz.U. L 260 z 17.9.1991, str. 13.
(11) Dz.U. L 71 z 18.3.1992, str. 27.
(12) Dz.U. L 71 z 18.3.1992, str. 29.