Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 31 stycznia 2019 r. w sprawie sprawozdania rocznego dotyczącego polityki konkurencji (2018/2102(INI)).

Sprawozdanie roczne dotyczące polityki konkurencji

P8_TA(2019)0062

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 31 stycznia 2019 r. w sprawie sprawozdania rocznego dotyczącego polityki konkurencji (2018/2102(INI))

(2020/C 411/27)

(Dz.U.UE C z dnia 27 listopada 2020 r.)

Parlament Europejski,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego art. 7, 8, 9, 11,12, 39, 42 i 101-109, a także art. 174,
uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 35, 37 i 38,
uwzględniając sprawozdanie Komisji z 18 czerwca 2018 r. dotyczące polityki konkurencji za rok 2017 (COM(2018)0482) oraz towarzyszący mu dokument roboczy służb Komisji opublikowany w tym samym dniu,
uwzględniając rozporządzenie Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu 1 ,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw 2  (rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw),
uwzględniając białą księgę Komisji z 9 lipca 2014 r. pt. "W kierunku skuteczniejszej unijnej kontroli łączenia przedsiębiorstw" (COM(2014)0449),
uwzględniając wniosek Komisji dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 22 marca 2017 r. dotyczącej nadania organom ochrony konkurencji państw członkowskich uprawnień w celu zapewnienia skuteczniejszego egzekwowania reguł konkurencji i należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego (COM(2017)0142) (dyrektywa o Europejskiej Sieci Konkurencji Plus),
uwzględniając zawiadomienie Komisji z 19 lipca 2016 r. w sprawie pojęcia pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C(2016)2946),
uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lutego 2014 r. w sprawie umów o współpracy UE w zakresie stosowania polityki konkurencji - dalsze działania 3 ,
uwzględniając stosowne reguły, wytyczne, decyzje, postanowienia, komunikaty i dokumenty Komisji dotyczące konkurencji,
uwzględniając swoje rezolucje z 19 kwietnia 2018 r. 4  i 14 lutego 2017 r. 5  w sprawie sprawozdań rocznych dotyczących polityki konkurencji UE, odpowiednio za lata 2017 i 2016,
uwzględniając analizę z lipca 2018 r. zatytułowaną "Competition issues in the area of financial technology (FinTech)" [Kwestia konkurencji w dziedzinie technologii finansowej] zlecone przez grupą roboczą ds. konkurencji Komisji Gospodarczej i Monetarnej,
uwzględniając odpowiedzi Komisji na pytania wymagające odpowiedzi na piśmie E-000344-16, E-002666-16 i E-002112-16,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z 12 grudnia 2018 r. w sprawie sprawozdania Komisji z 18 czerwca 2018 r. dotyczącego polityki konkurencji za rok 2017,
uwzględniając sprawozdanie końcowe na temat badania sektora handlu elektronicznego opublikowane 10 maja 2017 r. (COM(2017)0229),
uwzględniając art. 52 Regulaminu,
uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinie Komisji Handlu Międzynarodowego, a także Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A8-0474/2018),
A.
mając na uwadze, że polityka konkurencji funkcjonuje już od ponad 60 lat, a silna i skuteczna polityka konkurencji UE od początku leży u podstaw europejskiego projektu;
B.
mając na uwadze, że uchylanie się od opodatkowania i unikanie opodatkowania prowadzą do nieuczciwej konkurencji, mającej wpływ zwłaszcza na małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP);
C.
mając na uwadze, że pranie pieniędzy, unikanie opodatkowania i uchylanie się od opodatkowania utrudniają sprawiedliwą dystrybucję dochodów z podatków, a w związku z tym zakłócają konkurencję na rynku wewnętrznym;
D.
mając na uwadze, że powszechne unikanie opodatkowania przez zamożne osoby fizyczne i przedsiębiorstwa nie tylko przynosi szkodę zwykłym podatnikom, finansom publicznym i wydatkom socjalnym, ale też zagraża dobrym rządom, stabilności makroekonomicznej, spójności społecznej i zaufaniu społeczeństwa do instytucji Unii i państw członkowskich;
E.
mając na uwadze, że niektóre rządy i jurysdykcje, także w UE, wyspecjalizowały się lub miały udział w tworzeniu preferencyjnych systemów podatkowych zakłócających konkurencję z korzyścią dla wielonarodowych przedsiębiorstw i zamożnych osób fizycznych, które w rzeczywistości nie prowadzą w tych jurysdykcjach działalności gospodarczej, ale są jedynie reprezentowane przez firmy przykrywki;
1.
uważa, że polityka konkurencji zorientowana na zapewnienie równych warunków działania wszystkim sektorom jest kamieniem węgielnym europejskiej społecznej gospodarki rynkowej oraz głównym czynnikiem gwarantującym prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego; z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie Komisji dotyczące polityki konkurencji za rok 2017 oraz starania i działalność mające na celu zapewnienie skutecznego stosowania reguł konkurencji w Unii z korzyścią dla wszystkich obywateli UE, zwłaszcza tych mających słabą pozycję jako konsumenci; wzywa ponadto Komisję do dalszego dbania o pełne egzekwowanie unijnych reguł konkurencji, ze szczególnym uwzględnieniem trudności napotykanych przez MŚP, oraz do unikania ich nierównomiernego stosowania w państwach członkowskich;
2.
z zadowoleniem odnosi się i w dalszym ciągu zachęca do zorganizowanego dialogu z komisarz ds. konkurencji i do wysiłków ze strony Komisji na rzecz podtrzymania ścisłej współpracy z członkami właściwej komisji Parlamentu i jej grupy roboczej ds. polityki konkurencji; uważa, że roczne sprawozdanie Komisji w sprawie polityki konkurencji jest niezbędne z punktu widzenia demokratycznej kontroli; przypomina, że w ostatnich latach Parlament był zaangażowany za pośrednictwem zwykłej procedury ustawodawczej w kształtowanie ram dla reguł konkurencji, na przykład w proponowanej dyrektywie o Europejskiej Sieci Konkurencji Plus; stwierdza, że Parlament powinien otrzymać uprawnienia współdecyzyjne do kształtowania ram reguł konkurencji i wyraża ubolewanie, że w niedawnych zmianach do Traktatu nie wzmocniono demokratycznego wymiaru tego obszaru polityki Unii
3.
z zadowoleniem przyjmuje i popiera ambitny program i priorytety Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Konkurencji, zauważając jednocześnie, że nadal istnieją poważne wyzwania, na przykład w dziedzinie kontroli połączeń, gdzie sama liczba połączeń stanowi wyzwanie; zauważa, że decyzje Komisji dotyczące łączenia przedsiębiorstw, ochrony konkurencji i pomocy państwa często są przedmiotem dyskusji politycznych, oraz podkreśla, że choć w niniejszym sprawozdaniu przedstawiono niektóre przykłady ostatnich decyzji, ogólny obraz sytuacji jest szerszy, i że zamiarem Parlamentu nie jest zajmowanie stanowiska w poszczególnych przypadkach, ponieważ to do Komisji należy stwierdzenie, kiedy prawo konkurencji nie jest przestrzegane;
4.
zwraca się do Komisji o analizę potencjalnie szkodliwego wpływu proponowanego połączenia spółek Siemens i Alstom na konkurencyjność europejskiego rynku kolejowego i jego negatywnych skutków dla użytkowników kolei;
5.
zauważa, że Komisja przedstawiła w tym roku wniosek ustawodawczy dotyczący utworzenia ogólnoeuropejskiego indywidualnego produktu emerytalnego w 2018 r., który będzie stanowił prywatny fundusz emerytalny;
6.
podkreśla, że skuteczna konkurencja na europejskim rynku wewnętrznym przyniesie korzyści przede wszystkim konsumentom;
7.
przyjmuje z zadowoleniem dochodzenie w sprawie kartelu samochodów ciężarowych; z zadowoleniem odnotowuje, że Komisja nie tylko przyjrzała się wpływowi kartelu producentów dużych samochodów ciężarowych na ceny tych pojazdów, ale także ukarała sankcjami ich współpracę w celu opóźnienia wprowadzenia samochodów ciężarowych o niższych poziomach emisji;
8.
podkreśla, że reguły konkurencji wynikają z Traktatu, gdzie zapisano je w art. 7 TFUE, i należy je postrzegać w świetle szerszych europejskich wartości leżących u podstaw unijnego prawodawstwa socjalnego, społecznej gospodarki rynkowej, standardów ochrony środowiska, polityki klimatycznej i ochrony konsumentów; uważa, że stosowanie unijnego prawa konkurencji powinno uwzględniać wszystkie zakłócenia rynku, w tym zakłócenia spowodowane negatywnymi skutkami społecznymi i środowiskowymi;
9.
uważa, że polityka konkurencji powinna wspierać promowanie transformacji energetyki w całej UE, stymulować integrację gospodarczą i społeczną w Europie, propagować zrównoważoną pod względem ekologicznym działalność rolniczą oraz ograniczać możliwość podnoszenia cen dostaw energii przez duże przedsiębiorstwa energetyczne;
10.
podkreśla, że nawet jeżeli produkty lub usługi są bezpłatne, w szczególności w gospodarce cyfrowej, konsumenci nadal mogą być narażeni na niesprawiedliwe traktowanie, takie jak pogorszenie jakości, mniejszy wybór i mniejsza innowacyjność lub wyłudzenia; jest zdania, że unijne reguły konkurencji i ich egzekwowanie powinny także obejmować szereg aspektów wykraczających poza podejście skoncentrowane wyłącznie na cenie i uwzględniać szerszy kontekst, taki jak jakość produktów lub usług, także pod kątem prywatności obywateli;
11.
wskazuje na ogromne zmiany zachodzące na rynkach w wyniku ciągłego postępu technologicznego, który przynosi zarówno możliwości, jak i wyzwania; podkreśla w związku z tym kluczową rolę polityki konkurencji w dalszym rozwoju jednolitego rynku cyfrowego; podkreśla pilną potrzebę stworzenia ram, które wspierałyby innowacje w zakresie danych i nowe modele biznesowe, skutecznie reagując na wyzwania związane z gospodarką opartą na danych i algorytmach; podkreśla w szczególności, że kilka platform cyfrowych ma możliwość dostępu do ciągłego przepływu danych i kontroli nad nim, co przynosi im korzyści skali i zewnętrzne efekty sieciowe, ale może także prowadzić do niedoskonałości rynku z powodu nadmiernej koncentracji i pogoni za rentą wynikających z dominującej pozycji na rynku; przyjmuje w tym kontekście z zadowoleniem wyznaczenie specjalnych doradców, którzy pomagają komisarz zmierzyć się z wyzwaniami, które cyfryzacja postawi przed polityką konkurencji, i z zainteresowaniem czeka na ich ustalenia i zalecenia; podkreśla potrzebę przyjęcia ogólnounijnego wspólnego podejścia do tych problemów;
12.
podkreśla, że użytkownicy często nie są świadomi zakresu, w jakim ich dane są wykorzystywane i przekazywane osobom trzecim w celach marketingowych lub handlowych; wzywa Komisję, aby zgodnie z art. 5 ust. 3 dyrektywy 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotyczącej przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej 6  (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej) dopilnowała, by przedsiębiorstwa cyfrowe wykorzystywały dane osobowe dopiero po uzyskaniu wyraźnej zgody abonenta lub użytkownika, oraz że bez tej zgody dane nie mogą być przekazywane osobom trzecim, z którymi dane przedsiębiorstwo lub platforma zawarło umowę; uważa w związku z tym, że rynki cyfrowe należy oceniać z perspektywy multidyscyplinarnej, ponieważ zachowanie antykonkurencyjne może pociągać za sobą naruszanie innych przepisów, w tym o ochronie danych oraz praw konsumenta; podkreśla, że odpowiednia reakcja wymuszająca egzekwowanie przepisów wymagałaby współpracy różnych właściwych organów, zwłaszcza organów ochrony konkurencji, konsumenta i danych, zgodnie z sugerowaną inicjatywą Europejskiego Inspektora Ochrony Danych w sprawie wymiany informacji 7 ;
13.
wzywa Komisję do zorganizowania wysłuchania z przedsiębiorstwami technologicznymi z udziałem dyrektorów generalnych spółek Google, Facebook i Apple w celu omówienia w szczególności metod pozyskiwania danych osobowych konsumentów i ich wykorzystywania przez państwa trzecie; jest zaniepokojony tym, że użytkownicy, organy regulacyjne, a czasem nawet twórcy aplikacji i reklamodawcy, nie są świadomi przepływu danych ze smartfonów do koncernów reklamy internetowej i innych osób trzecich; zauważa, że dane zebrane przez osoby trzecie za pośrednictwem aplikacji na smartfony mogą zawierać informacje o profilu, takie jak wiek i płeć, a także dane dotyczące lokalizacji, w tym dotyczące pobliskich wież telefonicznych lub routerów Wi-Fi, a także informacje o innych aplikacjach znajdujących się na telefonie; stwierdza, że UE powinna uświadomić indywidualnym użytkownikom problemy związane z monopolizacją i koncentracją, które powodują takie przedsiębiorstwa zajmujące się monitoringiem;
14.
w związku z tym wzywa Komisję do uznania kontroli danych niezbędnych do tworzenia i świadczenia usług za dowód siły rynkowej, w tym podczas wydawania wytycznych dotyczących art. 102 TFUE, oraz do wymagania interoperacyjności między platformami internetowymi a dostawcami usług społecznościowych; zwraca też uwagę na rozwój algorytmów samouczących się i sztucznej inteligencji, w szczególności w przypadku ich dostarczania przedsiębiorstwom przez podmioty trzecie, a także ich wpływ na charakter działalności kartelowej; zwraca się do Komisji o przygotowanie dokładnych informacji na ten temat w następnym rocznym sprawozdaniu na temat polityki konkurencji;
15.
uważa, że istotna jest dbałość o prawidłowe funkcjonowanie unijnych mechanizmów dochodzenia roszczeń zbiorowych, których celem jest zagwarantowanie, aby konsumenci poszkodowani przez praktyki sprzeczne z regułami konkurencji otrzymali odpowiednią rekompensatę;
16.
uważa, że należy zagwarantować prawo do przenoszenia transgranicznego, aby istniejące ograniczenia tego prawa nie przekształciły się w utrwalone praktyki rynkowe; z drugiej strony uważa, że należy położyć kres nadmiernemu i nieuzasadnionemu stosowaniu blokad w oparciu o względy geograficzne, które ponadto nie znajduje odpowiedniego potwierdzenia w prawach własności intelektualnej;
17.
uważa, że prawnie określone progi stanowiące punkt wyjścia dla unijnego przeglądu łączenia przedsiębiorstw, które opierają się na obrotach podmiotów nabywanych i nabywających, nie zawsze sprawdzają się w erze gospodarki cyfrowej, ponieważ ich wartość często jest przedstawiana, w celach reklamowych, w postaci liczby odwiedzających stronę internetową; sugeruje, aby progi te zostały zmienione i dostosowane i uwzględniały, m.in., czynniki takie jak liczba konsumentów, na których połączenie przedsiębiorstw wywrze wpływ, i wartość powiązanych transakcji;
18.
podkreśla, że bariery wejścia na rynek w niektórych obszarach gospodarki cyfrowej stają się coraz trudniejsze do przezwyciężenia, ponieważ im dłużej utrwala się niesprawiedliwe traktowanie tym trudniej jest zwalczać szkodliwe dla konkurencji skutki; uważa, że środki tymczasowe mogą stanowić przydatne narzędzie, aby zapobiec uszczerbkowi dla konkurencji w trakcie prowadzenia postępowania; w tym zakresie potwierdza, że Komisja powinna skutecznie korzystać ze środków tymczasowych przy jednoczesnej dbałości o sprawiedliwość proceduralną i prawo do obrony przysługujące przedsiębiorstwom objętym postępowaniem; przyjmuje z zadowoleniem zobowiązanie Komisji do przeprowadzenia analizy metod uproszczenia procesu przyjmowania środków tymczasowych w ciągu dwóch lat od terminu transpozycji dyrektywy w sprawie Europejskiej Sieci Konkurencji Plus; w tym kontekście zaleca, aby Komisja wykorzystała najlepsze praktyki stosowane w innych jurysdykcjach;
19.
wzywa Komisję do podjęcia bardziej ambitnych działań w celu wyeliminowania nieuzasadnionych przeszkód dla konkurencji w internecie, aby zapewnić wolny od barier handel elektroniczny w UE, monitorować pułapy cenowe w takich sektorach jak platformy internetowe oferujące zakwaterowanie i usługi turystyczne oraz zapewnić konsumentom transgraniczny dostęp do szerokiego zakresu towarów i usług internetowych po konkurencyjnych cenach; zwraca się do Komisji o przeprowadzenie analizy sektorowej rynku reklamowego w celu zrozumienia dynamiki internetowego rynku reklam i wskazania praktyk szkodliwych dla konkurencji, które należy wyeliminować przez egzekwowanie prawa konkurencji na wzór niektórych organów krajowych;
20.
podkreśla, że cyfryzacja współczesnej gospodarki prowadzi do zmian w tradycyjnej logice gospodarczej; podkreśla w związku z tym, że każdy system podatkowy musi uwzględniać fakt, że cyfryzacja stanowi nową normę dla wszystkich elementów gospodarki; przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji dotyczący ustanowienia przepisów w zakresie opodatkowania gospodarki cyfrowej 8 ; podkreśla, że opodatkowanie działalności cyfrowej musi eliminować asymetrię między tradycyjną gospodarką a nowymi cyfrowymi praktykami gospodarczymi i zapobiegać utrudnianiu cyfryzacji i innowacji lub tworzeniu sztucznych barier w gospodarce; podkreśla rolę międzynarodowych rozwiązań i wspólnego podejścia do opodatkowania w gospodarce cyfrowej; wzywa Komisję do kontynuowania wysiłków na forach międzynarodowych, w szczególności OECD, na rzecz wypracowania takiego porozumienia;
21.
przyjmuje z zadowoleniem wniosek Komisji dotyczący podatku od usług cyfrowych (COM(2018)0148) jako zasadniczego środka służącego zapewnieniu, by sektor cyfrowy płacił sprawiedliwą część podatków do czasu przyjęcia stałego rozwiązania umożliwiającego opodatkowanie zysków w miejscu tworzenia wartości;
22.
ponownie podkreśla, że konkurencja w sektorze telekomunikacji jest niezbędna w celu stymulowania innowacyjności i inwestycji w sieci oraz że należy zachęcać do ustalania przystępnych cen i zwiększenia palety usług, spośród których mogą wybierać konsumenci; uważa, że wewnątrzunijne połączenia telefoniczne nadal stanowią ogromne obciążenie dla przedsiębiorstw i klientów oraz że starania w kierunku likwidacji opłat konsumenckich za roaming w UE są niewystarczające, jeżeli jednolity rynek ma zostać pogłębiony; przyznaje, że należy stworzyć zachęty do dostosowania rynku połączeń wewnątrz UE do rynku lokalnych połączeń dzięki ułatwianiu inwestycji w całkowicie europejską sieć lub wspólną sieć; jest zdania, że polityka powinna sprzyjać efektywnym inwestycjom w nowe sieci i uwzględniać wpływ na konsumentów, i zapobiegać w ten sposób powstawaniu nowych przepaści cyfrowych między gospodarstwami domowymi o niskich i wysokich dochodach; wzywa Komisję do zachęcania do rozwoju łączy szerokopasmowych przez propagowanie wysokiego poziomu konkurencji oraz do zapewnienia wysokiego poziomu łączności w UE i szybkiego wdrożenia sieci 5G w całej Unii w celu ochrony światowej pozycji konkurencyjnej UE i przyciągnięcia inwestycji; uważa, że wykonując wspomniane wyżej zadanie istotne jest, aby polityka konkurencji uwzględniała specyfikę instalowania sieci szerokopasmowych na obszarach wiejskich, tak aby przyspieszyć osiągnięcie nadrzędnego celu, którym w tym przypadku jest odwrócenie tendencji do pogłębiania asymetrii między obszarami wiejskimi i miejskimi pod względem możliwości technologicznych;
23.
uważa, że za prowadzenie rachunków bieżących i oszczędnościowych nie należy pobierać prowizji od użytkownika, chyba że dotyczą one szczególnych usług;
24.
przyjmuje z zadowoleniem decyzję Komisji w sprawie ochrony konkurencji, zgodnie z którą na firmę Google nałożono grzywnę w wysokości 4,34 mld EUR za nielegalne praktyki dotyczące urządzeń mobilnych z systemem Android, które wzmacniały dominującą pozycję wyszukiwarki internetowej Google; wzywa Komisję do zakończenia w 2019 r. wszczętej osiem lat temu (listopad 2010 r.) sprawy dotyczącej ochrony konkurencji związanej z wyszukiwarką Google Shopping; przypomina Komisji, by zakończyła dochodzenie w sprawie traktowania innych wyspecjalizowanych usług wyszukiwania Google w wynikach wyszukiwarki Google, w tym kwestii dotyczących lokalnego wyszukiwania zgłoszonych przez platformę Yelp w niedawno wniesionej skardze; zaleca Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji zastanowienie się nad długością spraw dotyczących ochrony konkurencji na rynku cyfrowym i najbardziej odpowiednimi narzędziami do ich rozpatrywania; w szczególności zwraca się do Komisji o rozważenie możliwości wyznaczenia terminów dla spraw dotyczących ochrony konkurencji, tak jak w przypadku spraw dotyczących połączeń spółek;
25.
ponownie podkreśla potrzebę rozważenia przez Komisję również pełnego strukturalnego rozdzielenia monopoli cyfrowo-technologicznych jako możliwego rozwiązania pozwalającego odbudować konkurencję i przywrócić równe warunki działania na europejskim rynku cyfrowym;
26.
podkreśla, że skuteczność egzekwowania prawa konkurencji zależy od odpowiedniego zaprojektowania i weryfikacji środków zaradczych; podkreśla, że środki zaradcze ukierunkowane na konsumentów mają istotne znaczenie dla odbudowy konkurencji na rynku przez wsparcie konsumentów w podejmowaniu świadomych decyzji i wyeliminowanie obecnych odchyleń; jest zdania, że podczas projektowania behawioralnych środków zaradczych Komisja - na wzór niektórych organów krajowych w ostatnich latach - powinna uwzględnić ekonomię behawioralną jako dyscyplinę pomocniczą;
27.
zauważa, że przewodniczący Komisji zobowiązał się do przedstawienia wniosków mających zapewnić ściślejszą współpracę podatkową między państwami członkowskimi dzięki obowiązkowi udzielenia odpowiedzi na wnioski grupowe w sprawach podatkowych, tak aby jedno państwo członkowskie mogło przekazać wszystkie niezbędne informacje potrzebne innym państwom do ścigania podmiotów uchylających się od opodatkowania ponad granicami; zauważa, że gdy działania państwa członkowskiego zakłócają konkurencję na rynku wewnętrznym, Parlament i Rada, w pewnych okolicznościach i zgodnie z art. 116 TFUE, mogą wydawać dyrektywy w celu wyeliminowania tych zakłóceń;
28.
przyjmuje do wiadomości, że Komisja stwierdziła, iż Luksemburg przyznał nienależne korzyści podatkowe w wysokości ok. 120 mln EUR firmie Engie i że procedura odzyskiwania środków nadal jest w toku; ubolewa, że rząd Luksemburga postanowił odwołać się od decyzji Komisji;
29.
odnotowuje decyzję komisarz ds. konkurencji Margrethe Vestager w sprawie postępowania dotyczącego pomocy państwa na rzecz firmy McDonald's, zgodnie z którą brak opodatkowania określonych dochodów firmy McDonald's w Luksemburgu nie stanowi bezprawnej pomocy państwa; jest zdania, że obecne uregulowania UE nie pozwalają skutecznie zwalczać podwójnego nieopodatkowania ani powstrzymać równania w dół na szczeblu opodatkowania osób prawnych;
30.
wskazuje, że w dwóch niedawnych sprawach, pomimo konkluzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB), że restrukturyzacja i uporządkowana likwidacja nie może być uzasadniona względami interesu publicznego, Komisja zatwierdziła pomoc państwa, twierdząc, że załagodzi ona zaburzenia gospodarcze na szczeblu regionalnym, co świadczy o dwóch odrębnych interpretacjach pojęcia interesu publicznego; wzywa Komisję do zbadania rozbieżności między zasadami dotyczącymi pomocy państwa w dziedzinie pomocy na likwidację a systemem restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przewidzianym w dyrektywie w sprawie naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków, a następnie do wprowadzenia odpowiednich zmian do komunikatu bankowego z 2013 r.;
31.
zauważa, że w szeregu badań 9  wykazano ukryte koszty społeczne i ograniczenie konkurencji produktowej odpowiadające wyższym poziomom horyzontalnej koncentracji własności; wzywa zatem Komisję, aby rozważyła przegląd pod tym kątem rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw i przedstawiła wytyczne dotyczące stosowania art. 101 i 102 TFUE w takich przypadkach;
32.
zauważa, że tymczasowa pomoc państwa dla sektora finansowego w celu stabilizacji globalnego systemu finansowego mogła być konieczna z uwagi na brak instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, jednak obecnie należy ją poddać kontroli i zlikwidować; wyraża ubolewanie z powodu niewystarczającego charakteru tej kontroli; ponawia w związku z tym swój wniosek do Komisji o zbadanie, czy instytucje bankowe korzystały od początku kryzysu z ukrytych dotacji i pomocy państwa w postaci pomocy na utrzymanie płynności finansowej udzielanej przez banki centralne; przypomina, że komisarz M. Vestager podczas zorganizowanego dialogu z Komisją Gospodarczą i Monetarną w listopadzie 2017 r. zobowiązała się zastanowić nad ewentualnymi zakłóceniami konkurencji wynikającymi z programu zakupów w sektorze przedsiębiorstw EBC i przekazać odpowiedź w ujęciu jakościowym; podkreśla w związku z tym, że pojęcie selektywności pomocy państwa jest zasadniczym kryterium, które musi być starannie badane, i wskazuje ponadto na art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, który zawiera tzw. zasadę lojalności;
33.
uważa, że priorytetem jest dbałość o ścisłe i bezstronne przestrzeganie zasad pomocy państwa w przypadku zarządzania kryzysami bankowymi w przyszłości, tak aby podatnicy byli chronieni przed obciążeniem związanym z ratowaniem banków;
34.
z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie przez Komisję anonimowego narzędzia dla sygnalistów, które umożliwia zgłaszanie karteli lub innych rodzajów bezprawnych praktyk antykonkurencyjnych i w ten sposób zwiększa prawdopodobieństwo wykrywania i ścigania takich przypadków; odnotowuje pozytywne wyniki po pierwszych miesiącach stosowania narzędzia;
35.
wyraża zaniepokojenie, że coraz większa koncentracja sektora finansowego może obniżyć poziom konkurencji w tej branży, jest również zaniepokojony brakiem prawdziwego rynku wewnętrznego w obszarze bankowości oraz utrzymującym się rozdrobnieniem na rynki krajowe;
36.
podkreśla, że Europa potrzebuje silnych i zharmonizowanych ram sprawozdawczości i opodatkowania osób prawnych w odniesieniu do przedsiębiorstw wielonarodowych, przewidujących sprawozdawczość z podziałem na poszczególne kraje i wspólną skonsolidowaną podstawę opodatkowania osób prawnych (CCCTB); przypomina, że oprócz obniżenia kosztów zarówno dla przedsiębiorstw, jak i administracji podatkowej państw członkowskich przyjęcie tych środków rozwiązałoby problem cen transferowych i zapewniłoby uczciwszą konkurencję na jednolitym rynku;
37.
wzywa Komisję, aby kontynuowała w ramach europejskiego semestru ocenę szkodliwych środków podatkowych w państwach członkowskich oraz dokonała pełnej oceny zakłóceń konkurencji i skutków ubocznych dla innych jurysdykcji;
38.
wzywa Komisję, aby kontynuowała, a nawet wzmogła wysiłki w zakresie prowadzenia dochodzeń w sprawie nadużywania pozycji dominującej ze szkodą dla konsumentów w UE; postuluje jednocześnie, aby Komisja monitorowała istniejące monopole państwowe oraz legalność przetargów na koncesje w celu zapobiegania nadmiernemu zakłócaniu konkurencji;
39.
podkreśla, że pomoc państwa może zakłócać funkcjonowanie rynku wewnętrznego; przypomina o ścisłych wymogach dotyczących stosowania art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE; zauważa, że większość decyzji dotyczących kwestii antymonopolowych i pomocy państwa zapada na szczeblu krajowym; w związku z tym uważa, że Komisja powinna monitorować i podejmować środki w celu zapewnienia spójnej polityki na rynku wewnętrznym; wzywa Komisję, aby przedstawiła plan działania na rzecz lepiej ukierunkowanej pomocy państwa; z zadowoleniem przyjmuje nieustające wysiłki Komisji, aby wyjaśnić rozmaite aspekty definicji pomocy państwa, jak wykazano w zawiadomieniu w sprawie pojęcia pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE; odnotowuje w szczególności wysiłki zmierzające do wyjaśnienia pojęć "przedsiębiorstwo" i "działalność gospodarcza"; zauważa jednak, że nadal trudno jest wyznaczyć granicę między działalnością gospodarczą a pozagospodarczą; zwraca ponadto uwagę, że zapewnienie właściwej wykładni Traktatu należy do Trybunału Sprawiedliwości UE; apeluje do Komisji, aby przy stosowaniu unijnych zasad pomocy państwa, zwłaszcza w związku z pomocą państwa skierowaną do regionów odizolowanych, oddalonych lub peryferyjnych w Unii, w dalszym ciągu zwracała szczególną uwagę na dostarczanie usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, w tym w dziedzinie energetyki, transportu i komunikacji; podkreśla, że w przypadku wykorzystywania pomocy państwa do promowania usług świadczonych w interesie ogólnym celem powinno być zapewnienie korzyści konsumentom i obywatelom, a nie umacnianie grup interesu;
40.
podkreśla, że opodatkowanie leży przede wszystkim w zakresie kompetencji krajowych z uwagi na wymóg jednomyślności w Radzie, a w związku z tym wybór polityki zależy od poglądów politycznych i ukierunkowania odnośnych rządów krajowych i parlamentów państw członkowskich; zauważa jednak, że instrument opodatkowania może być wykorzystywany do przyznania przedsiębiorstwom ukrytej pomocy państwa, co może prowadzić do powstania nierównych warunków działania na rynku wewnętrznym; podkreśla w związku z tym konieczność zadbania o to, by krajowe strategie podatkowe nie zakłócały uczciwej konkurencji, a tym samym o spójne stosowanie polityki podatkowej i polityki konkurencji na rynku wewnętrznym; z zadowoleniem przyjmuje ustanowienie grupy zadaniowej ds. pomocy państwa w formie korzyści podatkowych jako stałego organu; apeluje o zapewnienie grupie zadaniowej wystarczających zasobów ludzkich i narzędzi dochodzeniowych; apeluje o przedstawianie jasnego obrazu sytuacji, jeśli chodzi o dochodzenia dotyczące pomocy państwa obejmującej takie sprawy, w tym podawanie liczby badanych przypadków; podkreśla, że w obrębie rynku wewnętrznego nowi uczestnicy rynku i nowe przedsiębiorstwa, w tym MŚP, które nie stosują agresywnych praktyk podatkowych, są karani; z zadowoleniem przyjmuje gruntowne dochodzenia Komisji w sprawie praktyk antykonkurencyjnych, takich jak selektywne korzyści podatkowe i systemy zwolnień z opodatkowania nadmiernych zysków; z zadowoleniem przyjmuje w szczególności wytyczne zawarte w zawiadomieniu Komisji w sprawie pojęcia pomocy państwa obejmujące interpretacje prawa podatkowego; wzywa państwa członkowskie, aby zarzuciły praktyki nieuczciwej konkurencji oparte na nieuzasadnionych zachętach podatkowych; wzywa Radę do przyjęcia wniosku dotyczącego CCCTB; ubolewa, że zgodnie z unijnymi zasadami pomocy państwa niezapłacone podatki odzyskane od beneficjentów nielegalnej pomocy podatkowej są zwracane państwu, które przyznało pomoc; wzywa Komisję, aby podjęła prace nad rozwiązaniem tego problemu; podkreśla, że przyszłe negocjacje ze Zjednoczonym Królestwem powinny obejmować poszanowanie uczciwej konkurencji i gwarancję, że Zjednoczone Królestwo nie będzie miało możliwości przyznawania pomocy państwa w postaci nadmiernie korzystnych porozumień podatkowych;
41.
podkreśla daleko idącą koncentrację łańcucha dostaw żywności, w którym kilka przedsiębiorstw tworzy oligopol na światowym rynku nasion i pestycydów, ze szkodą dla konsumentów, rolników, środowiska i różnorodności biologicznej; wskazuje, że taka struktura jeszcze bardziej uzależni rolników technologicznie i gospodarczo od kilku globalnie zintegrowanych platform oferujących kompleksową obsługę, doprowadzi do ograniczenia różnorodności nasion, przekieruje tendencje innowacyjne ku modelowi produkcji, który nie jest zgodny z zasadami ochrony środowiska i różnorodności biologicznej, a ostatecznie, w wyniku ograniczenia konkurencji, będzie generować mniej innowacji i prowadzić do obniżenia jakości produktów końcowych; wzywa Komisję, by z uwagi na spadek dochodów rolniczych, który dotyka w szczególności drobnych producentów rolnych, ukierunkowała swoje działania na zapewnienie rolnikom, zwłaszcza drobnym i średnim producentom rolnym, godnego dochodu;
42.
uważa, że Komisja powinna koniecznie poddać gruntowniejszej kontroli stosowanie patentów w rolnictwie;
43.
z zadowoleniem przyjmuje takie inicjatywy, jak ramy na rzecz inteligentnej wsi, stymulujące osady wiejskie do większej elastyczności, lepszego wykorzystywania zasobów i aktywniejszego udziału w konkurencji na jednolitym rynku, jak również do zwiększenia swej atrakcyjności i podniesienia jakości życia mieszkańców obszarów wiejskich;
44.
uznaje potencjał technologii blockchain w odniesieniu do usług finansowych; ostrzega jednak, że stosowanie tej technologii do pozyskiwania funduszy wymaga uregulowania, aby przeciwdziałać nadmiernemu dumpingowi na uregulowanych rynkach finansowych, unikać ryzyka dla inwestorów oraz zagrożeń związanych z praniem pieniędzy; w związku z tym wzywa Komisję, aby zaproponowała ramy regulacyjne pierwszej oferty kryptowalutowej (ICO);
45.
wyraża zaniepokojenie z powodu niedawnego zatwierdzenia przez Komisję połączenia spółek Bayer i Monsanto i przyznania przez nią, że w podjętej decyzji nie uwzględniono celów zawartych w TFUE, w szczególności w zakresie bezpieczeństwa żywności, ochrony konsumentów, środowiska i klimatu;
46.
uważa za istotne przyjęcie środków przeciwko przedsiębiorstwom, które działają w sektorach wprowadzania do obrotu i dystrybucji w łańcuchu produkcji rolnej i powodują zakłócenia na rynku rolnym ze szkodą dla dochodu rolniczego i cen konsumenckich;
47.
z zadowoleniem przyjmuje przyjęte przez Komisję podczas oceny połączeń horyzontalnych podejście, aby w coraz większym stopniu skupiać się na konkurencji w zakresie innowacji, zwłaszcza w przypadku połączeń na rynkach wymagających intensywnej działalności badawczo-rozwojowej, oraz zauważa, że połączenia powinny być oceniane z perspektywy całego rynku wewnętrznego; zwraca się ponadto do Komisji, aby przedstawiła przegląd rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw oraz przeanalizowała, w jakim zakresie należy powierzyć jej uprawnienia, które posiada obecnie wiele państw członkowskich, do przyjmowania środków służących ochronie europejskiego porządku publicznego oraz praw i zasad TFUE i Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w tym ochronie środowiska;
48.
ponownie podkreśla wstępny wniosek Komisji, zgodnie z którym Google jako wyszukiwarka nadużywa dominującej pozycji rynkowej, zapewniając niezgodną z prawem przewagę własnym produktom; podkreśla, że aby położyć kres nadużyciom konieczne jest pełne strukturalne rozdzielenie ogólnych i wyspecjalizowanych usług wyszukiwania tej firmy;
49.
zauważa, że według wykładni Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej art. 101 TFUE uwzględnia różne cele zawarte w Traktatach; podkreśla jednak, że wąska interpretacja art. 101 TFUE w horyzontalnych wytycznych Komisji coraz częściej jest uznawana za przeszkodę we współpracy mniejszych uczestników rynku w celu przyjęcia wyższych norm środowiskowych i społecznych; uważa, że Komisja powinna zapewnić pewność prawa w odniesieniu do warunków, na jakich zbiorowe ustalenia organizacji producentów, w tym spółdzielni, ich stowarzyszeń i organizacji międzybranżowych, które są dokonywane w całym łańcuchu dostaw żywności z myślą o zrównoważonym rozwoju i sprawiedliwych standardach pracy, będą oceniane na podstawie prawa konkurencji oraz zachęcać do podejmowania takich inicjatyw w ramach polityki konkurencji; podkreśla, że takie podejście nie powinno uniemożliwiać produkcji towarów o niższych cenach, zwłaszcza w sektorach, w których konsumenci zwracają na nie większą uwagę; podkreśla również znaczenie zasady proporcjonalności, zgodnie z którą ograniczenie konkurencji nie może wykraczać poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia interesu ogólnego;
50.
podkreśla wspólnie uzgodnione cele i założenia unii energetycznej i zwraca uwagę w szczególności na wymiar bezpieczeństwa, dekarbonizację gospodarki, solidarność i zaufanie; podkreśla, że ważne jest zadbanie o to, aby podstawą europejskich rynków energetycznych były praworządność, konkurencja, różnorodność źródeł energii i dostawców, przewidywalność i przejrzystość, jak również o to, aby uniemożliwić wszelkim uczestnikom rynku, mającym siedzibę w Unii lub w państwie trzecim, wykorzystywanie dominującej pozycji ze szkodą dla konkurentów i konsumentów; w związku z tym apeluje o nasilenie kontroli wobec takich uczestników rynku oraz, w razie konieczności, o przyjęcie środków i nałożenie na nich obowiązków; zauważa w szczególności, że należy odpowiednio zająć się strategią stosowaną przez niektóre przedsiębiorstwa energetyczne polegającą na podziale unijnego rynku gazu i, co za tym idzie, potencjalnym naruszeniem unijnych zasad ochrony konkurencji; uznaje ponadto, że prawnie wiążące zobowiązania podjęte przez państwa członkowskie w ramach porozumienia klimatycznego z Paryża nie zostaną wypełnione bez konkretnych środków państwowych służących wspieraniu i umożliwianiu produkcji i stosowania energii odnawialnej oraz tworzeniu zachęt w tym zakresie; odnotowuje zbliżającą się zmianę wytycznych dotyczących pomocy państwa i energii, które nie będą już wykluczać dwóch sektorów najbardziej korzystających z dotacji państwowych, czyli energetyki jądrowej i wydobycia paliw kopalnych, i będą przewidywać większą elastyczność w zakresie energii odnawialnej wytwarzanej przez konsumentów; podkreśla znaczenie urzeczywistnienia unii energetycznej przez integrację rynków, zwłaszcza w drodze inwestycji w połączenia wzajemne tam, gdzie jest to konieczne i w oparciu o warunki rynkowe i potencjał handlowy, oraz przez zwiększenie zdolności handlowych w ramach istniejących połączeń wzajemnych; podkreśla w związku z tym, że każde zatwierdzenie pomocy państwa musi podlegać sprawdzeniu bezwzględnej konieczności obejmującemu zbadanie środków alternatywnych, w szczególności bardziej wydajnego wykorzystania istniejących połączeń wzajemnych; podkreśla, że mechanizmy zdolności wytwórczych często oznaczają znaczne koszty dla konsumentów i stanowią "ukryte subsydium", wspierające niedochodowe i zanieczyszczające elektrownie, co sprawia, że przy zatwierdzaniu każdej pomocy państwa udzielanej tym systemom konieczne jest dopilnowanie, aby nie była ona dostępna dla najbardziej zanieczyszczających składników majątku;
51.
podkreśla potrzebę zwiększenia przejrzystości podczas planowania partnerstw publiczno-prywatnych, aby ograniczyć możliwość ich wykorzystywania przez partnerów z sektora prywatnego do zapewnienia sobie przewagi konkurencyjnej nad pozostałymi podmiotami na rynku;
52.
z zadowoleniem przyjmuje dochodzenie Komisji w sprawie praktyk ustalania cen leków ratujących życie, zwłaszcza w sprawie dotyczącej przedsiębiorstwa Aspen;
53.
podkreśla, że ważne jest, by przyznawać takie same prawa wszystkim przewoźnikom lotniczym podczas wykonywania lotów z UE i do UE; przyznaje, że niestety nie zawsze tak się dzieje w przypadku unijnych linii lotniczych działających poza UE, które stają się celem nieuczciwych praktyk wpływających na konkurencję; wzywa Komisję, aby zwalczała praktyki antykonkurencyjne, które osłabiają również przepisy ochrony konsumentów; ponownie podkreśla konieczność zapewnienia uczciwej konkurencji między przewoźnikami lotniczymi pochodzącymi z UE i z państw trzecich;
54.
podkreśla znaczenie konkurencyjnego sektora transportu; zauważa, że budowa jednolitego rynku transportowego nie została jeszcze ukończona, przy czym najbardziej rozdrobniony jest sektor kolejowy; z zadowoleniem przyjmuje działania Komisji, które wspierają urzeczywistnienie rynku wewnętrznego drogowego transportu pasażerskiego i poprawę jego funkcjonowania;
55.
ponownie stwierdza, że nowe projekty infrastrukturalne, w tym projekty łączące państwo członkowskie z państwem trzecim, muszą podlegać unijnemu prawodawstwu, w szczególności przepisom dotyczącym rozdzielania elementów działalności i kształtowania cen na rynku;
56.
podkreśla znaczenie i konieczność zapewnienia odpowiednich zasobów finansowych i ludzkich w Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Konkurencji oraz we właściwych organach krajowych, jak również wiedzy specjalistycznej w zakresie technologii informatycznych i cyfrowych niezbędnej do sprostania wyzwaniom, jakie stwarza gospodarka oparta na danych i algorytmach; wspiera w związku z tym proponowany komponent dotyczący konkurencji w programie jednolitego rynku w wieloletnich ramach finansowych na lata 2021-2027;
57.
podkreśla, że Komisja, wydając decyzje dotyczące konkurencji, musi postrzegać rynek wewnętrzny jako jeden rynek, a nie jako zbiór niezależnych rynków lokalnych lub krajowych;
58.
podkreśla, że współpraca międzynarodowa jest nieodzowna dla skutecznego egzekwowania zasad prawa konkurencji i zapobiegania niespójności środków zaradczych i wyników działań w zakresie egzekwowania przepisów; uważa, że najlepszym pod tym względem sposobem na poprawę reguł i praktyk w dziedzinie konkurencji na całym świecie jest prowadzenie uczciwych i przejrzystych dyskusji; popiera aktywny udział Komisji, krajowych organów ochrony konkurencji i, w stosownych przypadkach, regionalnych organów ochrony konkurencji w Międzynarodowej Sieci Konkurencji;
59.
z zadowoleniem przyjmuje dyrektywę w sprawie Europejskiej Sieci Konkurencji Plus, która istotnie przyczyni się do skuteczniejszego i bardziej spójnego stosowania unijnego prawa konkurencji w całej Unii przez zapewnienie krajowym organom ochrony konkurencji odpowiednich narzędzi, zasobów i zabezpieczeń gwarantujących im niezależność, w tym przejrzystą procedurę wyboru lub mianowania kierownictwa, i możliwość nakładania odstraszających kar finansowych za naruszanie reguł konkurencji; docenia wczesną pomoc udzieloną państwom członkowskim przez Komisję we wdrażaniu tej dyrektywy;
60.
wzywa Komisję do zadbania o to, by wszelkie przyszłe umowy handlowe zapewniały równe szanse, w szczególności w zakresie konkurencji i pomocy państwa; podkreśla, że pomoc państwa powinna być dopuszczalna tylko w wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach regulowanych prawem, aby unikać zakłóceń konkurencji na rynku, a jednocześnie przewidzieć wyjątki i uzasadnienia związane z realizacją celów porozumienia paryskiego w sprawie zmian klimatu; przypomina, że coraz bardziej globalne zachowania firm wymuszają podobne podejście ze strony organów odpowiedzialnych za egzekwowanie przepisów, choćby z uwagi na fakt, że rozpowszechnienie technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) oraz powstanie gospodarki cyfrowej prowadzą do nadmiernej koncentracji rynku i dominacji niektórych sektorów; uważa, że warunkiem rozwoju sprawiedliwego handlu światowego są globalne reguły konkurencji oraz najwyższy poziom koordynacji między organami ochrony konkurencji, w tym w odniesieniu do wymiany informacji w toku postępowań z zakresu konkurencji;
61.
przypomina, że międzynarodowe umowy handlowe i inwestycyjne powinny zawierać specjalne i solidne działy dotyczące konkurencji;
62.
wzywa Komisję do wzmocnienia wysiłków na rzecz ambitnego otwarcia międzynarodowych rynków zamówień publicznych oraz zwiększania dostępu europejskich przedsiębiorstw do partnerstw publiczno-prywatnych w krajach trzecich; uważa za konieczne ograniczenie asymetrii w dostępie do zamówień publicznych między Unią a państwami trzecimi, zwłaszcza w przypadku USA i Chin; wzywa wszystkich partnerów handlowych UE do zezwolenia europejskim podmiotom gospodarczym i pracownikom na niedyskryminacyjny dostęp do ich rynku zamówień publicznych; z zadowoleniem przyjmuje wznowienie dyskusji na temat instrumentu dotyczącego udzielania zamówień publicznych w kontekście międzynarodowym, który ustanawia niezbędną zasadę wzajemności w przypadku, gdy partnerzy handlowi ograniczają dostęp do swoich rynków zamówień publicznych, i wzywa Radę Europejską do jego szybkiego przyjęcia; popiera wysiłki Komisji na rzecz otwarcia rynków zamówień publicznych w państwach trzecich za pomocą dwustronnych partnerstw w dziedzinie handlu; przypomina, że przedsiębiorstwa działające na zasadach nierynkowych i kierujące się względami geopolitycznymi mogłyby pokonać praktycznie każdego konkurenta w przetargach na zamówienia publiczne w Europie; wzywa Komisję do monitorowania przetargów na zamówienia publiczne oraz do zapobiegania sytuacjom, w których europejskie przedsiębiorstwa i pracownicy ponoszą szkody z powodu nieuczciwej konkurencji ze strony przedsiębiorstw sterowanych przez państwo;
63.
przypomina, że przeciwdziałanie nieuczciwym praktykom handlowym, także za pomocą polityki konkurencji, jest konieczne do zapewnienia równych warunków działania, korzystnych dla pracowników, konsumentów i przedsiębiorców, i należy do priorytetów strategii handlowej Unii; podkreśla, że w dokumencie otwierającym debatę w sprawie wykorzystania możliwości płynących z globalizacji stwierdzono, że Unia musi podjąć działania w celu przywrócenia sprawiedliwych warunków konkurencji; z zadowoleniem przyjmuje włączenie postanowień dotyczących polityki konkurencji do umowy o partnerstwie gospodarczym z Japonią i do kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej z Kanadą; ubolewa jednak, że zakres tych przepisów jest nadal ograniczony i nie przewidują one skutecznego egzekwowania oraz rozwiązywania sporów; zwraca uwagę, że aby zagwarantować uczciwe zasady, należy włączyć ambitne przepisy dotyczące konkurencji do wszystkich umów handlowych oraz egzekwować ich wdrożenie;
64.
z zadowoleniem przyjmuje propozycję ustanowienia europejskich ram monitorowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych; uznaje je za przydatny instrument służący ochronie europejskich przedsiębiorstw o znaczeniu strategicznym przed nieuczciwymi praktykami handlowymi, które mogą szkodzić bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, a także gwarantujący poszanowanie zasad uczciwej konkurencji w UE;
65.
podkreśla rolę instrumentu antysubsydyjnego w zwalczaniu nieuczciwej konkurencji na szczeblu światowym oraz ustanowieniu równych warunków działania dzięki unijnym zasadom pomocy państwa; w tym kontekście ubolewa nad tym, że w 2017 r. Chińska Republika Ludowa ponownie wprowadziła największą liczbę nowych barier handlowych dla europejskich przedsiębiorstw i pracowników i była objęta większością europejskich postępowań antysubsydyjnych;
66.
wyraża zaniepokojenie polityką celną USA i jej wpływem na konkurencyjność europejskich przedsiębiorstw; podkreśla, że działania podejmowane przez Komisję w celu przywrócenia równowagi w handlu z USA powinny być stanowcze, choć wyważone, proporcjonalne i zgodne z zasadami Światowej Organizacji Handlu (WTO);
67.
wzywa Komisję do zwiększenia wysiłków na rzecz uczciwej konkurencji na rynku globalnym, w tym walki z nieuzasadnionym stosowaniem barier taryfowych oraz subsydiów, poprzez silniejsze współdziałanie z innymi państwami, m.in. na forum WTO, Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Konferencji NZ ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD), G20 czy Banku Światowego; przywołuje prace prowadzone przez WTO w latach 1996-2004 nad powiązaniami między handlem a polityką konkurencji oraz ubolewa nad tym, że od tamtej pory kwestii tej nie włączano już do programu prac WTO; podkreśla, że przepisy porozumień WTO, np. art. IX Układu ogólnego w sprawie handlu usługami (GATS), stanowią podstawę dalszej współpracy pomiędzy członkami WTO w kwestiach dotyczących konkurencji; w związku z tym apeluje o dalsze postępy na 12. konferencji ministerialnej WTO w celu zagwarantowania uczciwej konkurencji międzynarodowej;
68.
wyraża zaniepokojenie rzekomą niezdolnością WTO do rozwiązania problemu gospodarek nierynkowych oraz do wyeliminowania zakłóceń konkurencji spowodowanych subsydiami i interwencją państwa, mimo że jest zdecydowanie przekonany o zasadniczej roli WTO; z zadowoleniem przyjmuje trójstronne działania na rzecz reformy WTO, podjęte przez USA, Japonię i UE;
69.
wzywa Komisję do zwiększenia wsparcia dla MŚP w UE, aby mogły one zarówno chronić, jak i egzekwować swoje prawa w przypadku nieuczciwych praktyk handlowych, tj. dumpingu i subsydiowania przez kraje spoza UE; w związku z tym zauważa starania Komisji w zwalczaniu nieuczciwej konkurencji dotyczące nagłaśnianych przez media spraw przeciwko znanym firmom, ale podkreśla, że egzekwowanie zasad uczciwej konkurencji ma również ogromne znaczenie w przypadku MŚP;
70.
podkreśla, że skuteczne wdrożenie postanowień dotyczących zrównoważonego rozwoju w umowach handlowych ma znaczenie dla poprawy warunków życia w krajach partnerskich oraz ochrony europejskich przedsiębiorstw przed nieuczciwą konkurencją; z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie kryteriów środowiskowych i społecznych w reformie środków antysubsydyjnych i antydumpingowych;
71.
zauważa, że polityka konkurencji UE nie przynosi pożądanych rezultatów, ponieważ ma co prawda chronić uczciwą konkurencję między wszystkimi podmiotami na rynku wewnętrznym, ze szczególnym uwzględnieniem interesów konsumentów, w rzeczywistości jednak, ze względu na nierówności w łańcuchu dostaw żywności, na producentów rolnych wywiera się niedopuszczalną presję; uważa, że interesy konsumentów i producentów rolnych powinny być traktowane jednakowo;
72.
jest zdania, że specyfika działalności rolniczej sprawia, iż organizacje zbiorowe są niezbędne, by wzmocnić pozycję producentów surowców w łańcuchu żywnościowym i umożliwić osiąganie celów WPR określonych w art. 39 TFUE, oraz że działania zbiorowe prowadzone przez organizacje producentów i ich zrzeszenia - w tym planowanie produkcji, negocjacje dotyczące sprzedaży i ustalanie warunków umów - należy uznawać zatem za zgodne z art. 101 TFUE; podkreśla, że zrzeszanie się rolników w organizacjach producentów wzmacnia ich pozycję w łańcuchu dostaw;
73.
uważa, że model organizacji międzybranżowych jest skuteczną formą zarządzania sektorowego z uwagi na to, iż tworzy strukturę i organizuje wymianę między wszystkimi, sprawiedliwie reprezentowanymi w tej strukturze podmiotami działającymi w sektorze, umożliwiając przekazywanie informacji gospodarczych i technicznych, zwiększenie przejrzystości rynku oraz lepszy rozkład ryzyka i podział zysków; uważa, że aby ułatwić tworzenie organizacji międzybranżowych na szczeblu europejskim, WPR powinna umożliwiać różne, odpowiednio ustrukturyzowane modele współpracy, takie jak obecny;
74.
uważa, że zgodnie z obecną tendencją należy wzmocnić kompetencje organizacji producentów i organizacji międzybranżowych, by zrównoważyć siłę przetargową rolników z pozycją negocjacyjną detalistów w łańcuchu dostaw żywności; uważa, że należy zwiększyć współfinansowanie UE na rzecz tworzenia i funkcjonowania tych organizacji;
75.
apeluje do Komisji, aby ułatwiła stosowanie zbiorowych instrumentów zarządzania rynkiem w przypadku kryzysu, z wykorzystaniem narzędzi niewymagających środków publicznych, takich jak wycofywanie produktów w drodze porozumień między podmiotami gospodarczymi z łańcucha żywnościowego; stwierdza, że środek taki mogłyby stosować same organizacje międzybranżowe;
76.
uważa, że wprowadzanie na rynek europejski produktów z państw trzecich, które nie spełniają tych samych norm społecznych oraz norm dotyczących zdrowia i środowiska, stwarza nieuczciwą konkurencję dla producentów europejskich; wzywa zatem do ochrony wrażliwych sektorów oraz systematycznego stosowania zasady wzajemności i zgodności w odniesieniu do produktów rolnych zarówno w przyszłych, jak i w toczących się negocjacjach handlowych; wzywa Komisję do uwzględnienia tej kwestii w negocjacjach w sprawie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii;
77.
podkreśla, że dostęp do rynku wewnętrznego UE powinien być uzależniony od zachowania zgodności z normami sanitarnymi, fitosanitarnymi i środowiskowymi; zwraca się do Komisji, by w celu zagwarantowania uczciwej konkurencji wspierała równoważność środków i kontroli między państwami trzecimi a UE w dziedzinie norm środowiskowych i norm bezpieczeństwa żywności; zauważa, że najwyższe normy dotyczące ochrony środowiska i dobrostanu zwierząt mogą przekładać się na wyższe koszty, a zatem obniżanie norm może prowadzić do zachowań antykonkurencyjnych;
78.
zauważa, że klęski klimatyczne, które dotykają rolników, oddziałują na rynek i osłabiają pozycję rolników w łańcuchu dostaw żywności; przypomina, że w przepisach antydumpingowych UE 10  mających zastosowanie m.in. do sektora rolnego uznano, iż dumping ekologiczny prowadzi do nieuczciwej konkurencji; apeluje o uwzględnienie interesów obywateli europejskich domagających się zrównoważonego społeczeństwa przyjaznego dla środowiska; wzywa w związku z tym Komisję, by uwzględniając funkcjonowanie jednolitego rynku i korzyści dla ogółu społeczeństwa, zezwoliła na odstępstwa od reguł konkurencji w celu ułatwienia współpracy, zarówno horyzontalnej, jak i wertykalnej, w zakresie inicjatyw dotyczących zrównoważonego rozwoju;
79.
podkreśla, że pojęcia "uczciwej ceny" nie należy postrzegać wyłącznie jako najniższej możliwej ceny dla konsumenta, lecz jako cenę rozsądną i zapewniającą godziwe wynagrodzenie wszystkim podmiotom w łańcuchu dostaw żywności; podkreśla, że konsumenci mają inne interesy niż tylko niskie ceny, obejmujące takie aspekty jak dobrostan zwierząt, zrównoważenie środowiskowe, rozwój obszarów wiejskich oraz inicjatywy na rzecz ograniczenia stosowania antybiotyków i przeciwdziałania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe itp.;
80.
wyraża zadowolenie z faktu, że w rozporządzeniu zbiorczym 11  wprowadzono procedurę pozwalającą grupie rolników zwrócić się do Komisji o wydanie niewiążącej opinii w sprawie zgodności działania zbiorowego z ogólnym odstępstwem od reguł konkurencji, o którym mowa w art. 209 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku); w świetle zalecenia grupy roboczej ds. rynków rolnych wzywa Komisję, aby doprecyzowała zakres stosowania ogólnego odstępstwa dla sektora rolnego oraz jego pokrywania się z odstępstwami, o których mowa w art. 149 i 152, i tym samym bardziej precyzyjnie określiła wyjątki, tak aby zawieszenie stosowania art. 101 TFUE w koniecznych przypadkach było możliwe do zastosowania i osiągalne;
81.
zauważa, że w 2013 r. podwojono indywidualny próg pomocy de minimis w rolnictwie (z 7 500 EUR do 15 000 EUR), by stawić czoła fali kryzysów klimatycznych, sanitarnych i gospodarczych; zauważa, że jednocześnie krajowy próg pomocy de minimis dostosowano tylko nieznacznie (z 0,75 % do 1 % wartości krajowej produkcji rolnej), co ogranicza zdolność państw członkowskich do pomocy gospodarstwom rolnym w trudnej sytuacji; popiera w związku w tym wniosek Komisji mający na celu przyznanie większej elastyczności państwom członkowskim i regionom za pośrednictwem zasad de minimis dla rolnictwa;
82.
z zadowoleniem przyjmuje zmiany wprowadzone na mocy rozporządzenia zbiorczego w celu ułatwienia stosowania przepisów art. 222 rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, który dopuszcza tymczasowe odstępstwo od prawa konkurencji; apeluje jednak do Komisji, aby wyjaśniła stosowanie art. 219 i 222 rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku w odniesieniu do środków wprowadzanych w przypadku zakłóceń i znacznego braku równowagi na rynku, jako że obecna niepewność prawa wokół obu tych artykułów powoduje, że nie są one stosowane z obawy przed możliwym naruszeniem zasad wprowadzonych przez organy ds. ochrony konkurencji w państwach członkowskich;
83.
przypomina, że przeprowadzono znaczną restrukturyzację horyzontalną i wertykalną, która doprowadziła do jeszcze większej konsolidacji w już skoncentrowanych sektorach nasion, środków agrochemicznych, nawozów, genetyki zwierząt i maszyn rolniczych, a także w sektorach przetwórstwa i handlu detalicznego; wzywa Komisję, by w związku z tym i w następstwie nabycia przez grupę Bayer firmy Monsanto, które łącznie kontrolują ok. 24 % światowego rynku pestycydów i 29 % światowego rynku nasion, zadbała o ochronę interesów rolników i obywateli UE, a także środowiska naturalnego;
84.
zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz krajowym i w stosownych przypadkach regionalnym organom ochrony konkurencji państw członkowskich, a także parlamentom narodowym państw członkowskich.
1 Dz.U. L 187 z 26.6.2014, s. 1.
2 Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.
3 Dz.U. C 93 z 24.3.2017, s. 71.
4 Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0187.
5 Dz.U. C 252 z 18.7.2018, s. 78.
6 Dz.U. L 201 z 31.7.2002, s. 37.
7 "Prywatność i konkurencyjność w erze dużych zbiorów danych: wzajemne relacje między ochroną danych, przepisami prawnymi w dziedzinie konkurencji oraz ochroną konsumentów w gospodarce cyfrowej", wstępna opinia Europejskiego Inspektora Ochrony Danych, marzec 2014 r., https://edps.europa.eu/sites/edp/files/publication/14-03-26_competitition_law_big_data_en.pdf.
8 COM(2018)0147, COM(2018)0148 oraz C(2018)1650
9 Common Ownership by Institutional Investors and its Impact on Competition [Wspólna własność inwestorów instytucjonalnych i jej skutki dla konkurencji], OECD, 5-6 grudnia 2017 r.
10 COM(2013)0192.
11 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2393 z dnia 13 grudnia 2017 r. zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), (UE) nr 1306/2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania, (UE) nr 1307/2013 ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej, (UE) nr 1308/2013 ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz (UE) nr 652/2014 ustanawiające przepisy w zakresie zarządzania wydatkami odnoszącymi się do łańcucha żywnościowego, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt oraz dotyczącymi zdrowia roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin (Dz.U. L 350 z 29.12.2017, s. 15).

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024
Metryka aktu
Identyfikator:

Dz.U.UE.C.2020.411.187

Rodzaj: Rezolucja
Tytuł: Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 31 stycznia 2019 r. w sprawie sprawozdania rocznego dotyczącego polityki konkurencji (2018/2102(INI)).
Data aktu: 31/01/2019
Data ogłoszenia: 27/11/2020