Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33.

Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia standardowej zmiany w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33

(2020/C 307/04)

(Dz.U.UE C z dnia 16 września 2020 r.)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 1 .

INFORMACJA DOTYCZĄCA STANDARDOWEJ ZMIANY ZMIENIAJĄCEJ JEDNOLITY DOKUMENT

"NAVARRA"

PDO-ES-A0127-AM02

Data przekazania informacji: 9 czerwca 2020 r.

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

Zmian opisanych w niniejszym dokumencie nie uznaje się za zmiany na poziomie Unii w rozumieniu art. 14 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33, ponieważ nie obejmują one zmiany chronionej nazwy pochodzenia; nie obejmują one zmiany, skreślenia ani dodania kategorii produktów sektora wina, o których to kategoriach mowa w części II załącznika VII do rozporządzenia (UE) nr 1308/2013; nie mogłyby one potencjalnie spowodować unieważnienia związku, o którym mowa w art. 93 ust. 1 lit. a) ppkt (i) lub w art. 93 ust. 1 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013; nie wiążą się one z dalszymi ograniczeniami przy wprowadzaniu produktu do obrotu.

Ogólnie rzecz biorąc, zatwierdzone zmiany uznaje się za uzasadnione z uwagi na konieczność uwzględnienia zmiany potrzeb producentów wskutek rozwoju technik i postępu naukowego. Zaobserwowano również zmiany w konsumpcji i produkcji win opatrzonych nazwą pochodzenia "Navarra" oraz w metodach wprowadzania tych win do obrotu.

Odmiany wymagane do produkcji wina likierowego (pkt 2.a lit. d) specyfikacji)

Zgodnie z aktualnie obowiązującą wersją specyfikacji co najmniej 85 % winogron wykorzystywanych do produkcji win likierowych musi należeć do odmiany moscatel de grano menudo (muscat drobnojagodowy). Wymóg ten został rozszerzony, aby uwzględnić również odmiany garnacha blanca (grenache białe) oraz garnacha tinta (grenache czerwone).

Wino likierowe wytwarzano w Nawarze od niepamiętnych czasów. Produkcja niewątpliwie miała swoje początki w czasach rzymskich i rozprzestrzeniła się wraz z kulturą śródziemnomorską, której element sama stanowi. Wina likierowe lub "wina przybrzeżne", jak określa się je w innych regionach, przewijały się przecież w historii wszystkich państw basenu Morza Śródziemnego zajmujących się uprawą winorośli.

Wina te wytwarzano tradycyjnie z białych lub czerwonych winogron należących zazwyczaj do odmian uprawianych na kontynencie od wieków, choćby takich jak moscatel, malvasia czy garnacha.

Pierwsze rozporządzenie dotyczące nazwy pochodzenia "Navarra" wydane przez jej Radę Regulacyjną zostało zatwierdzone na mocy rozporządzenia Ministerstwa Rolnictwa z dnia 5 kwietnia 1967 r. - zgodnie z art. 5 tego rozporządzenia "mistelle można wytwarzać z winogron należących do odmian moscatel i garnacha". "Mistelle" to termin odnoszący się do określonego rodzaju win likierowych, w przypadku których moszcz poddaje się niekiedy częściowej fermentacji przed wzmocnieniem go alkoholem. Jest to najpowszechniejszy rodzaj wina likierowego, który był tradycyjnie wytwarzany w wielu regionach.

Rozporządzenie z 1975 r. nie obejmowało win likierowych. Po intensywnych działaniach na rzecz ich przywrócenia i rozpropagowania prowadzonych w latach 90. XX w. przez ośrodek winiarski i enologiczny w Nawarze (EVENA) wina te zostały ponownie wprowadzone w rozporządzeniach z 2003 r. i 2005 r., ale wyłącznie w odniesieniu do odmiany moscatel de grano menudo.

W tym kontekście bardzo ważny jest również fakt, że choć aktualna wersja specyfikacji stanowi, iż wina likierowe można wytwarzać wyłącznie z winogron należących od odmiany moscatel de grano menudo, w części poświęconej praktykom uprawy winorośli dopuszcza się możliwość stosowania zagęszczonego moszczu wytworzonego z winogron należących do odmiany garnacha.

Decyzja o tym, aby umożliwić produkcję czerwonych win likierowych z rodzimej odmiany garnacha, wynika nie tylko z potrzeby propagowania odmian rodzimych w ramach strategii służącej wyróżnieniu się na współczesnym wysoce konkurencyjnym rynku; podjęcie tej decyzji pozwoliło również rozszerzyć i uzupełnić portfolio win objętych nazwą pochodzenia. Choć udział tej kategorii win w rynku nie jest szczególnie duży, mają one prestiżowy charakter i przyczyniają się do promowania wizerunku produktów z górnej półki.

Potrzeba wprowadzenia zmiany w części dotyczącej właściwości organoleptycznych win objętych nazwą pochodzenia "Navarra" wynika ze znaczenia tych właściwości w procedurach badania win i służy wykazaniu, że wszystkie podmioty gospodarcze wprowadzające produkt do obrotu spełniają wymogi określone w specyfikacji.

Wszystkie wina objęte nazwą pochodzenia "Navarra" muszą zostać poddane badaniom organoleptycznym u źródła. Wytwórnie wina muszą zapewnić zgodność wszystkich partii wina, które mają zostać wprowadzone do obrotu, z odpowiednimi wymogami technicznymi. Proces ten obejmuje przeprowadzanie badań fizykochemicznych i sensorycznych. Te ostatnie badania przeprowadza się zazwyczaj wewnętrznie - służą one zasadniczo zagwarantowaniu zgodności właściwości organoleptycznych produktu z wymogami ustanowionymi w specyfikacji.

Dlatego też nadanie tym właściwościom możliwie jak najbardziej obiektywnego charakteru jest niezwykle ważne, aby usprawnić proces badania wina.

Aktualne opisy właściwości organoleptycznych pochodzą z pierwszej wersji specyfikacji, kiedy jej zakres nie był jeszcze określony. Obejmują one pewne zwroty literackie, które są typowe dla żargonu związanego z degustacją win i nie są w najmniejszym stopniu obiektywne (przykładowo: "złożone" czy "eleganckie" itp.). Z uwagi na bardzo dużą liczbę tych opisów ich pogrupowanie w ramach szerszych kategorii (np. wszystkie wina tej samej barwy dojrzewające w drewnianych beczkach) ułatwia proces klasyfikacji i pozwala na precyzyjniejsze opisanie właściwości poszczególnych rodzajów wina.

We wniosku zaproponowano zmniejszenie liczby rodzajów win z 12 do 7 oraz uproszczenie ich opisów. W kwestii opisów zasięgnięto opinii zespołu degustatorów biorącego udział w procesie certyfikacji, którego działalność nadzoruje INTIA i który zajmuje się analizowaniem wszystkich próbek poddawanych badaniom sensorycznym do celów udzielania certyfikacji w ramach nazwy pochodzenia "Navarra" lub utrzymywania tej certyfikacji.

Opisy są obecnie precyzyjniejsze i bardziej mierzalne (np. "średnia lub wysoka kwasowość" czy "średni lub długi finisz"). Koncentrują się one na najpowszechniej występujących właściwościach istotnych z punktu widzenia związku z obszarem geograficznym i związku przyczynowego.

Zmiana wielkości maksymalnej wydajności (pkt 5 specyfikacji i pkt 5.b jednolitego dokumentu)

Na przestrzeni ostatnich 8 lat produkcja białych odmian winorośli wzrosła o 15 %. Jest to spowodowane wzrostem popytu na wina białe, ponieważ rynek tego rodzaju win ustawicznie zwiększał się w tym okresie. Wspomniany wzrost produkcji będzie utrzymywał się przez kolejne 4 sezony.

Biorąc pod uwagę fakt, że nie będzie możliwe, by zdolność produkcyjna rosła w stopniu, który pozwoliłby zaspokoić popyt - ponieważ z uwagi na pozwolenia na sadzenie nie planuje się zwiększenia powierzchni zarejestrowanego obszaru - rozsądnym rozwiązaniem wydaje się odpowiednie dostosowanie wydajności produkcji. Ponadto zmiana wielkości zbiorów nie wywrze negatywnego wpływu na jakość produkowanych win, o czym świadczy fakt, że w przypadku wielu wiodących win białych objętych nazwami pochodzenia maksymalna wydajność wynosi od 10 000 do 12 000 kg z hektara.

Zmiana wydajności kształtowałaby się na poziomie 10 % w przypadku odmian czerwonych, aby zagwarantować, że wydajność nie przekroczy poziomów, które mogłyby odbić się niekorzystnie na jakości winogron, a co za tym idzie na jakości produkowanego z nich wina.

Przeredagowanie opisu związku w taki sposób, aby uwzględnić nowe odmiany wykorzystywane do produkcji win likierowych (pkt 7 specyfikacji)

Uzupełnieniem zmiany dotyczącej win likierowych jest wyjaśnienie, że wytwarzanie tego rodzaju win z odpowiednich "odmian" jest możliwe dzięki ich "specyficznym właściwościom". Do opisu "związku przyczynowego" dodano odniesienie do odmiany garnacha.

Wina likierowe wytwarzane z odmian moscatel, garnacha tinta i garnacha blanca mają bardzo podobne ogólne właściwości organoleptyczne. Poza różnicami w barwie wina te charakteryzują się znaczną tłustością, są średnio cieliste do intensywnie cielistego z wyraźnym aromatem suszonych winogron. Należy również zwrócić uwagę na fakt, że suszone winogrona uzyskiwane z odmian garnacha blanca i garnacha tinta były wykorzystywane w Nawarze od niepamiętnych czasów.

Przeredagowanie opisu związku przyczynowego zachodzącego między obszarem geograficznym a właściwościami produktu (pkt 7.c specyfikacji i pkt 8 jednolitego dokumentu)

Jak wspomniano już wcześniej, odmiany garnacha blanca i garnacha tinta wykorzystywano tradycyjnie do produkcji win likierowych.

Garnacha to tradycyjna odmiana winogron czerwonych uprawiana w Nawarze; choć nie jest już ona odmianą większościową ze względów związanych z rozwojem historycznym, jaki dokonał się w tym regionie, nadal pozostaje drugą w kolejności najczęściej uprawianą odmianą, która odpowiada za ponad 25 % łącznej powierzchni upraw winorośli.

Odpowiedniość tej odmiany, jeżeli chodzi o możliwość jej wykorzystania do produkcji win likierowych - która często wynika z faktu pozostawiania rośliny, aby stała się ona przejrzała, co umożliwia nagromadzenie się cukrów - ma swoje źródło w jej długim cyklu wzrostu oraz jej zdolności do osiągnięcia wysokich poziomów stężenia cukrów.

Garnacha tinta i garnacha blanca są wykorzystywane jako podstawa w procesie produkcji tradycyjnych win likierowych i kwalifikują się do ich objęcia szczególnym terminem "naturalne wino słodkie" stosowanym w przepisach UE do ochrony różnych nazw pochodzenia w państwach takich jak Francja, Włochy itp.

Określenie kompetencji rady regulacyjnej (pkt 8 specyfikacji)

Ustalono, że wszelkie wysyłki moszczu, wina, produktów z winogron lub produktów ubocznych procesu produkcji wina na obszarze produkcji muszą zostać zatwierdzone przez Radę Regulacyjną.

W poprzedniej wersji specyfikacji stwierdzono, że odpowiedzialność w tym zakresie spoczywa na jednostce certyfikującej dla danej nazwy pochodzenia, ale jednostka certyfikująca może ingerować wyłącznie w przebieg procesu specyfikacji, co wynika z zakresu jej uprawnień. Rada Regulacyjna jest odpowiedzialna za monitorowanie sytuacji i poddawanie wysyłek wina objętego chronioną nazwą pochodzenia kontrolom administracyjnym, co stanowi przedmiot niniejszego punktu.

W nowej wersji specyfikacji wyjaśniono kompetencje wynikające bezpośrednio z ustawy regionalnej nr 16/2005, w której stwierdzono, że jednym z "celów Rady Regulacyjnej" jest ustanowienie "gwarancji na rzecz produktów objętych ochroną".

Usunięcie odniesienia do "klasyfikacji win objętych ochroną" (pkt 8.5 specyfikacji)

W ramach aktualnie obowiązującej procedury certyfikacji produktu, którą przeprowadza podmiot akredytowany zgodnie z normą ISO/IEC 17065, wino nie podlega już klasyfikacji. Wcześniej wino było przez wiele lat klasyfikowane na podstawie procedury ustanowionej w ramach mechanizmu uprzedniej kontroli, nad którym nadzór sprawowała Rada Regulacyjna.

Zgodnie z aktualnie obowiązującym systemem "monitorowania własnej działalności" wytwórnie wina nie "klasyfikują" swoich win, ale raczej "zatwierdzają" te wina. Jednostka certyfikująca każdorazowo przeprowadza dodatkowe kontrole w ramach audytu podmiotów gospodarczych.

Dlatego też przedmiotowy punkt należy usunąć.

JEDNOLITY DOKUMENT

Opis wina lub win

Wino białe

Barwa od bladożółtej do złotożółtej, przejrzysta i połyskliwa. Nieskazitelny aromat o intensywności od średniej do wysokiej z nutami owocowymi lub kwiatowymi lub roślinnymi. Zrównoważony smak w ustach, o dobrze zintegrowanej kwasowości, z owocowym aromatem retronosowym, charakteryzujący się finiszem od średniego do długiego.

Jeżeli zawartość cukru resztkowego przekracza 5 g/l, zawartość dwutlenku siarki będzie wynosiła maksymalnie 300 g/l.