Język postępowania: angielski(2019/C 372/31)
(Dz.U.UE C z dnia 4 listopada 2019 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: VodafoneZiggo Group BV (przedstawiciele: adwokaci W. Knibbeler, A.A.J. Pliego Selie, B.A. Verheijen)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Zarzut pierwszy odwołania: naruszenie prawa poprzez uznanie przez Sąd, że decyzja Komisji Europejskiej C(2018) 5848 final (zwana dalej "zaskarżoną decyzją") nie wywoduje wiążących skutków prawnych.
Część pierwsza zarzutu pierwszego: wymóg, zgodnie z którym krajowy organ regulacyjny "uwzględnia w jak największym stopniu" uwagi przedstawione przez Komisję Europejską w oparciu o art. 7 ust. 3 dyrektywy 2002/21 1 wywołuje wiążące skutki prawne wobec tego organu.
Część druga zarzutu pierwszego: uwagi przedstawione w oparciu o art. 7 ust. 3 dyrektywy 2002/21/WE są równoznaczne z zezwoleniem, ponieważ Komisja Europejska postanawia tym samym zakończyć badanie bez korzystania z prawa veta.
Część trzecia zarzutu pierwszego: zaskarżonej decyzji nie można uznać za akt przygotowawczy, ponieważ postępowanie prowadzone przez Komisję Europejską jest odrębne od postępowania krajowego i różni się od niego.
Część czwarta zarzutu pierwszego: Sąd, uznając, że użycie przez Komisję terminu "decyzja" jest "niewłaściwe", przekroczył swoje kompetencje w zakresie kontroli sądowej.
Część piąta zarzutu pierwszego: zaskarżone postanowienie jest obarczone brakiem uzasadnienia w odniesieniu do stwierdzenia, że przedmiot zaskarżonej decyzji jest "pozbawiony znaczenia".
Zarzut drugi odwołania: błędy proceduralne polegające na nieuwzględnieniu argumentów mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Część pierwsza zarzutu drugiego: oparta na argumencie, że zamknięta zastała możliwość przedstawienia uwag przez BEREC.
Część druga zarzutu drugiego: oparta na argumencie, że zamknięcie możliwości zostania wysłuchanym nie może zostać naprawione przez inne, niezwiązane z nią możliwości bycia wysłuchanym.
Zarzut trzeci odwołania: naruszenie prawa poprzez uznanie przez Sąd, że prawa podstawowe wnoszącej odwołanie nie zostały naruszone. Wnoszącej odwołanie przysługują prawa podstawowe wynikające z art. 47 Karty Praw podstawowych Unii Europejskiej, w świetle którego powinny być interpretowane jej argumenty i kwestia dopuszczalności. Ponadto postępowanie prejudycjalne nie może zapobiec naruszeniu.
