Sytuacja w Tunezji.

Sytuacja w Tunezji

P7_TA(2011)0038

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 3 lutego 2011 r. w sprawie sytuacji w Tunezji

(2012/C 182 E/02)

(Dz.U.UE C z dnia 22 czerwca 2012 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie praw człowieka w Tunezji, a w szczególności rezolucje z dnia 29 września 2005 r.⁽¹⁾, 15 grudnia 2005 r.⁽²⁾ i 15 czerwca 2006 r.⁽³⁾,

– uwzględniając zawarty w marcu 1998 r. euro-śródziemnomorski układ o stowarzyszeniu pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Tunezji, z drugiej strony,

– uwzględniając politykę Unii w zakresie praw człowieka i demokratyzacji w krajach trzecich przyjętą przez Radę w grudniu 2005 r.,

– uwzględniając swoją rezolucję dotycząca praw człowieka i demokracji w umowach zawieranych przez Unię Europejską, przyjętą dnia 14 lutego 2006 r.⁽⁴⁾,

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 4 grudnia 2006 r. w sprawie wzmocnienia europejskiej polityki sąsiedztwa (COM(2006)0726),

– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Podsumowanie europejskiej polityki sąsiedztwa w 2009 r. - sprawozdanie w sprawie Tunezji" (COM(2010)0207- SEC(2010)0513),

– uwzględniając plan działania UE-Tunezja,

– uwzględniając swoją rezolucję w sprawie polityki Unii Europejskiej na rzecz obrońców praw człowieka, przyjętą dnia 17 czerwca 2010 r.⁽⁵⁾,

– uwzględniając oświadczenie Unii Europejskiej przyjęte po VIII posiedzeniu Rady Stowarzyszenia UE-Tunezja, które odbyło się w dniu 11 maja 2010 r.,

– uwzględniając oświadczenia Catherine Ashton, wysokiej przedstawiciel Unii, i Stefana Füle'a, komisarza europejskiego, w sprawie sytuacji w Tunezji, z dnia 13 stycznia 2011 r. i 17 stycznia 2011 r.,

– uwzględniając oświadczenie przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Jerzego Buzka z dnia 17 stycznia 2011 r. w sprawie sytuacji w Tunezji,

– uwzględniając art. 110 ust. 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że masowe społeczne manifestacje, które odbywały się w całym kraju po samospaleniu Mohammeda Bouaziziego w dniu 17 grudnia 2010 r., doprowadziły do ustąpienia prezydenta Ben Aliego w dniu 14 stycznia 2011 r. i umożliwiły narodowi tunezyjskiemu odzyskanie wolności i obalenie reżimu wprowadzonego przez obalonego prezydenta Ben Aliego w roku 1987 r.;

B. mając na uwadze, że pokojowy ruch protestacyjny został brutalnie stłumiony przez siły porządkowe, prowadząc do śmierci setki osób;

C. mając na uwadze niezdolność Unii Europejskiej do opracowania spójnej i skutecznej polityki zagranicznej z prawdziwego zdarzenia wobec jej partnerów; zauważając w szczególności słabość mechanizmów współpracy między UE i Tunezją oraz podkreślając po raz kolejny postulat Parlamentu Europejskiego, aby klauzulom praw człowieka w układach o stowarzyszeniu systematycznie towarzyszył mechanizm skutecznego wdrażania tych klauzul; mając w związku z tym na uwadze konieczność przeglądu obecnej polityki sąsiedztwa;

D. mając na uwadze wnioski Rady Stowarzyszenia z dnia 11 maja 2010 r. przypominające Tunezji, że reforma wymiaru sprawiedliwości jest kluczowym elementem rzeczywistego zbliżenia z Unią Europejską, podobnie jak pluralizm i udział w procesie demokratycznym, wolność słowa i stowarzyszeń oraz ochrona obrońców praw człowieka; mając na uwadze, że tunezyjskie władze nie dotrzymały żadnego z tych zobowiązań;

E. mając na uwadze, że Tunezja i Unia Europejska były w trakcie określania planu działania na lata 2011-2016; mając na uwadze, że proces ten będzie wymagał większych zobowiązań ze strony obydwu partnerów w odniesieniu do wszystkich kwestii, w szczególności w dziedzinie praw człowieka i podstawowych wolności;

F. mając na uwadze, że nadzieja na stabilną demokrację, jaką daje upadek autorytarnego reżimu w Tunezji, może przyczynić się do potwierdzenia tych samych aspiracji przez inne narody;

1. wyraża solidarność z narodem tunezyjskim, który - wiedziony słusznymi aspiracjami demokratycznymi oraz dążeniem do poprawy warunków socjalnych i dostępu do zatrudnienia - poprowadził swój kraj do historycznego politycznego przełomu; docenia w tym kontekście odwagę i determinację Tunezyjczyków podczas manifestacji, składa kondolencje rodzinom ofiar i wyraża solidarność z rannymi;

2. potępia represje i nieproporcjonalne użycie siły przez siły bezpieczeństwa; z zadowoleniem przyjmuje natomiast postawę sił zbrojnych, które odmówiły strzelania do manifestantów; domaga się podjęcia niezależnego dochodzenia w sprawie zdarzeń, które doprowadziły do śmierci ludzi i nadmiernego użycia siły w minionych tygodniach oraz w sprawie przypadków korupcji, a także domaga się postawienia winnych przed sądem;

3. podkreśla znaczenie pełnej reprezentacji wszystkich tunezyjskich sił politycznych, społecznych, obywatelskich i demokratycznych, która jako jedyna może zapewnić zaufanie ludności do rządu tymczasowego i jego umocowanie niezbędne do przygotowania wyborów i przeprowadzenia demokratycznych zmian;

4. zdecydowanie wspiera proces demokratycznych przemian; podkreśla znaczenie stworzenia niezbędnych warunków dla przeprowadzenia - w odpowiednim terminie, który umożliwi wszystkim siłom opozycyjnym i środkom przekazu ukształtowanie się w skali krajowej - wyborów nowego zgromadzenia parlamentarnego odpowiedzialnego za sporządzenie demokratycznej konstytucji przestrzegającej równowagi między władzą wykonawczą i ustawodawczą oraz niezawisłości wymiaru sprawiedliwości; chciałby, aby wszystkie siły demokratyczne, które zobowiążą się do poszanowania pluralizmu, wolności sumienia i demokratycznej kadencyjności władzy, mogły wziąć udział w tych wyborach; pochwala w związku z tym likwidację ministerstwa informacji i zagwarantowanie wolności słowa;

5. przyjmuje z zadowoleniem projekt ustawy o powszechnej amnestii, która umożliwi uwolnienie więźniów politycznych, powrót do kraju przeciwników reżimu, uznanie wszystkich partii opozycyjnych oraz zapewni organizacjom pozarządowym prawo do zarejestrowania działalności;

6. domaga się niezwłocznego zastosowania przez UE decyzji o zablokowaniu majątku nieuczciwie nabytego przez rodzinę i krewnych Ben Aliego; pochwala ogłoszenie przez władze informacji o przekazaniu państwu z powrotem ruchomości i nieruchomości partii RCD;

7. popiera powołanie trzech komisji: do spraw reformy instytucji i praw instytucjonalnych, walki z korupcją oraz komisji ds. wydarzeń po 17 grudnia 2010 r., którym przewodniczą niezależne i uznane osobistości; podkreśla fakt, że komisje te muszą mieć możliwość w pełni niezależnego działania i posiadać rzeczywiste uprawnienia dochodzeniowe; uważa za konieczne, by komisje te mogły w miarę potrzeby korzystać z fachowej wiedzy i wsparcia Wysokiej Komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka oraz odpowiednich mechanizmów ONZ;

8. zwraca się do wysokiej przedstawiciel o działanie na rzecz utworzenia grupy roboczej, do której wejdzie również Parlament Europejski, która spełni potrzeby w zakresie wspierania procesu demokratycznych przemian, jakie zgłaszają podmioty stojące na czele demokratyzacji, w szczególności w zakresie przygotowania wolnych i demokratycznych wyborów, wsparcia przy tworzeniu partii politycznych i niezależnych mediów, a także odbudowy przejrzystego aparatu państwowego, niezależnego od władz politycznych, oraz niezależnego i niezawisłego wymiaru sprawiedliwości;

9. zwraca się do wysokiej przedstawiciel i wiceprzewodniczącej o wsparcie przyszłego procesu wyborczego poprzez wysłanie do Tunezji misji obserwacji wyborów; 10 wzywa zatem Radę, Komisję i wysoką przedstawiciel UE, aby były gotowe do przesunięcia środków - oraz, w miarę potrzeby - do ich zwiększenia w ramach poszczególnych instrumentów finansowych na rzecz współpracy UE-Tunezja;

11. zwraca się do Komisji i do EBI o rozpatrzenie możliwości udzielenia wsparcia Tunezji w formie pożyczek o korzystnym oprocentowaniu, aby umożliwić dywersyfikację gospodarki tunezyjskiej i tworzenie wymagających kwalifikacji miejsc pracy dla młodych Tunezyjczyków, w ramach prawdziwej umowy o rozwoju, sprzyjającej lokalnym i zagranicznym inwestycjom produkcyjnym;

12. zwraca się do Komisji o przychylne podejście, w tym finansowe, do wsparcia i pomocy, które może nieść tunezyjskiemu społeczeństwu obywatelskiemu europejskie społeczeństwo obywatelskie, a szczególnie stowarzyszenia obrońców praw człowieka i partnerzy społeczni;

13. usilnie wzywa Unię Europejską do wyciągnięcia wniosków z przykładu Tunezji oraz do przeglądu unijnej polityki wsparcia dla demokracji i praw człowieka, wdrażając mechanizm umożliwiający wprowadzanie klauzuli praw człowieka do wszystkich umów z krajami trzecimi; nalega, by w ramach przeglądu polityki sąsiedztwa przyznać priorytetowe znaczenie kryteriom dotyczącym niezawisłości wymiaru sprawiedliwości, poszanowania praw podstawowych, pluralizmu i wolności prasy oraz walki z korupcją; apeluje o sprawniejszą koordynację z pozostałymi strategiami politycznymi prowadzonymi przez Unię z tymi krajami;

14. uważa, że walka z korupcją i umacnianie praworządności w krajach trzecich to podstawowe kryteria, aby wyjść naprzeciw oczekiwaniom ludności i przyciągnąć inwestycje zagraniczne;

15. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wysokiej przedstawiciel, rządom i parlamentom państw członkowskich, Zgromadzeniu Parlamentarnemu Unii dla Śródziemnomorza, a także rządowi tymczasowemu i parlamentowi Tunezji.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 227 E z 21.9.2006, s. 618.

⁽²⁾ Dz.U. C 286 E z 23.11.2006, s. 495.

⁽³⁾ Dz.U. C 300 E z 9.12.2006, s. 480.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 290 E z 29.11.2006, s. 107.

⁽⁵⁾ Teksty przyjęte, P7_TA(2010)0226.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2012.182E.6
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Sytuacja w Tunezji.
• Data aktu: 03/02/2011
• Data ogłoszenia: 22/06/2012