P6_TC1-COD(2007)0286Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 10 marca 2009 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/.../WE w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (przekształcenie)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE C z dnia 1 kwietnia 2010 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji ||,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),
uwzględniając opinię Komitetu Regionów(2),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W następujących dyrektywach należy dokonać szeregu znaczących zmian: dyrektywa Rady 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu(4), dyrektywa Rady 82/883/EWG z dnia 3 grudnia 1982 r. w sprawie procedur nadzorowania i monitorowania środowiska naturalnego w odniesieniu do odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu(5), dyrektywa Rady 92/112/EWG z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie procedur harmonizacji programów mających na celu ograniczanie i ostateczną eliminację zanieczyszczeń powodowanych przez odpady pochodzące z przemysłu ditlenku tytanu(6), dyrektywa Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotycząca zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli(7), dyrektywa Rady 1999/13/WE z dnia 11 marca 1999 r. w sprawie ograniczenia emisji lotnych związków organicznych spowodowanej użyciem organicznych rozpuszczalników podczas niektórych czynności i w niektórych urządzeniach(8), dyrektywa 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów(9), oraz dyrektywa 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych instalacji spalania(10). Dla zachowania przejrzystości należy dokonać przekształcenia tych dyrektyw.
(2) W celu zapobiegania zanieczyszczeniom wynikającym z działalności przemysłowej, ich obniżenia i w miarę możliwości wyeliminowania zgodnie z zasadą "zanieczyszczający płaci" oraz zasadą zapobiegania zanieczyszczeniom, należy ustalić ogólne ramy kontroli głównych rodzajów działalności przemysłowej, przyznając pierwszeństwo interwencji u źródła oraz zapewniając rozsądną gospodarkę zasobami naturalnymi.
(3) Przestrzeganie dopuszczalnych wielkości emisji ustalonych w niniejszej dyrektywie należy uważać za warunek konieczny, lecz niewystarczający, realizacji celów polegających na zapobieganiu zanieczyszczeniu i jego ograniczaniu oraz na osiągnięciu wysokiego poziomu ochrony środowiska, w tym wód gruntowych, powietrza i gleby oraz społeczeństwa. Aby sprostać tym celom, konieczne może okazać się ustanowienie bardziej rygorystycznych wielkości dopuszczalnych dla substancji zanieczyszczających objętych niniejszą dyrektywą, wielkości emisji dla innych substancji i składników środowiska, a także innych stosownych warunków.
(4) Stosowanie odmiennego podejścia do kwestii kontrolowania emisji do powietrza, wody lub gleby traktowanych oddzielnie może stanowić zachętę do przesuwania zanieczyszczeń z jednych elementów środowiska na inne, zamiast zachęcać do ochrony środowiska naturalnego jako całości. Dlatego należy zapewnić zintegrowane podejście do zapobiegania emisjom do powietrza, wody i gleby oraz ich kontroli, jak również do kwestii gospodarowania odpadami, efektywnego wykorzystania energii i zapobiegania wypadkom.
(5) Należy dokonać przeglądu prawodawstwa dotyczącego instalacji przemysłowych w celu uproszczenia i wyjaśnienia istniejących przepisów, zmniejszenia niepotrzebnych obciążeń administracyjnych oraz wdrożenia wniosków zawartych w komunikatach Komisji na temat strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza(11), strategii tematycznej w dziedzinie ochrony gleby(12) oraz strategii tematycznej w sprawie zapobiegania powstawaniu odpadów i ich recyklingu(13), przyjętych w odpowiedzi na decyzję nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiającą szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego(14). Celem tych komunikatów jest ochrona zdrowia ludzi i środowiska naturalnego, której nie można zapewnić bez dalszego obniżenia emisji pochodzących z działalności przemysłowej.
(6) W celu zagwarantowania zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli instalacje powinny być eksploatowane wyłącznie wtedy, jeżeli posiadają one pozwolenie, lub, w przypadku pewnych instalacji i czynności, w których wykorzystuje się rozpuszczalniki organiczne, jeżeli posiadają pozwolenie lub są zarejestrowane. Należy minimalizować ogólne stosowanie rozpuszczalników organicznych.
(7) W celu ułatwienia przyznawania pozwoleń państwa członkowskie powinny mieć możliwość ustalania wymogów dla niektórych kategorii instalacji w postaci ogólnych wiążących zasad.
(8) W celu uniknięcia podwójnych uregulowań pozwolenie dla instalacji objętej dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie ||(15) nie powinno obejmować dopuszczalnych wielkości emisji gazów cieplarnianych, chyba że jest to konieczne dla zapobieżenia powstaniu istotnego lokalnego zanieczyszczenia lub jeżeli instalacja jest tymczasowo wyłączona z tego systemu.
(9) Operatorzy powinny składać właściwym organom wnioski o pozwolenia zawierające informacje niezbędne dla określenia warunków pozwolenia. Podczas składania wniosku o pozwolenie operatorzy powinni mieć możliwość wykorzystania informacji wynikających z zastosowania dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne(16) oraz dyrektywy Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi(17).
(10) Pozwolenie powinno obejmować wszystkie środki niezbędne dla uzyskania wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego jako całości oraz powinno zawierać dopuszczalne wielkości emisji dla substancji zanieczyszczających, stosowne wymogi ochrony gleby i wód gruntowych, wymogi dotyczące monitorowania, a także wykaz stosowanych niebezpiecznych substancji lub preparatów określonych w dyrektywie Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych(18). Warunki pozwolenia powinny opierać się na najlepszych dostępnych technikach.
(11) W celu określenia, co stanowi najlepsze dostępne techniki, oraz w celu ograniczenia występujących we Wspólnocie różnic w zakresie poziomów emisji z działalności przemysłowej Komisja, w wyniku wymiany informacji z zainteresowanymi podmiotami, powinna opublikować dokumenty referencyjne dotyczące najlepszych dostępnych technik (zwane dalej "dokumentami referencyjnymi BAT"). Dokumenty referencyjne BAT stanowią odniesienie dla ustanawianych warunków pozwolenia. Mogą one być uzupełniane innymi źródłami.
(12) W celu uwzględnienia pewnych szczególnych okoliczności właściwe organy powinny mieć możliwość ustalenia dopuszczalnych wielkości emisji, równoważnych parametrów lub środków technicznych prowadzących do poziomów emisji, które mogą przekraczać poziomy emisji powiązane z najlepszymi dostępnymi technikami opisanymi w dokumentach referencyjnych BAT. |
(13) W celu umożliwienia operatorom testowania nowych technik, które mogłyby zapewnić wyższy poziom ochrony środowiska naturalnego, właściwe organy powinny także mieć możliwość udzielania tymczasowych odstępstw od poziomów emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami opisanymi w dokumentach referencyjnych BAT.
(14) Zmiany w instalacjach mogą powodować wzrost poziomu zanieczyszczenia. W związku z tym właściwe organy powinny być powiadamiane o każdej planowanej zmianie, która może mieć wpływ na środowisko naturalne. Istotne zmiany w instalacjach, które mogą mieć znaczący negatywny wpływ na ludzi bądź środowisko naturalne, powinny pociągać za sobą ponowne rozpatrzenie pozwolenia w celu zagwarantowania, że przedmiotowe instalacje będą w dalszym ciągu spełniać wymagania niniejszej dyrektywy.
(15) Rozrzucanie obornika i płynnego nawozu może wywierać znaczący wpływ na jakość środowiska. W celu zapobieżenia takim skutkom oraz ich kontrolowania w sposób zintegrowany należy zadbać o to, aby obornik i płynny nawóz powstałe wskutek prowadzenia działań objętych niniejszą dyrektywą były rozrzucane przez operatora lub osoby trzecie z wykorzystaniem najlepszych dostępnych technik. W celu zapewnienia państwom członkowskim elastyczności w wypełnianiu tych wymogów, obowiązek stosowania najlepszych dostępnych technik w przypadku rozrzucania obornika i nawozu płynnego przez operatora lub osoby trzecie można określić w pozwoleniu lub w ramach innych środków.
(16) W celu uwzględnienia rozwoju najlepszych dostępnych technik lub innych zmian mających znaczenie dla instalacji, warunki pozwolenia należy regularnie rozpatrywać oraz we właściwych przypadkach dokonywać ich aktualizacji, w szczególności jeżeli Komisja przyjmuje nowy lub uaktualniony dokument referencyjny BAT.
(17) Należy zadbać o to, by eksploatacja instalacji nie prowadziła do istotnego pogorszenia jakości gleby i wód gruntowych. Warunki pozwolenia powinny zatem, o ile jest to konieczne i stosowne, obejmować monitorowanie gleby i wód gruntowych, a także obowiązek remediacji terenu instalacji po ostatecznym zakończeniu działalności zgodnie z wymogami wspólnotowych i krajowych przepisów w zakresie odpowiedzialności. Niezwłocznie po wejściu w życie wspólnotowych przepisów zmieniających dyrektywę 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu(19) lub nowej legislacji w sprawie ochrony gleby i wód powierzchniowych Komisja powinna dokonać przeglądu przewidzianych w niniejszej dyrektywie przepisów dotyczących ochrony gleby i wód gruntowych w celu zapewnienia spójności i uniknięcia powielania.
(18) W celu zapewnienia skutecznego wdrożenia i egzekwowania niniejszej dyrektywy operatorzy powinni składać właściwym organom regularne sprawozdania dotyczące spełnienia warunków pozwolenia. Państwa członkowskie powinny zapewnić spełnianie tych warunków przez operatorów oraz podjęcie przez operatora i właściwy organ niezbędnych środków w przypadku niespełnienia warunków niniejszej dyrektywy oraz przewidzieć system kontroli środowiskowych. W gestii państw członkowskich leży określenie najwłaściwszych systemów wykonawczych, w tym sposobów przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji.
(19) Uwzględniając zapisy konwencji z Aarhus(20)skuteczny udział społeczeństwa w procesie decyzyjnym jest niezbędny dla umożliwienia mu wyrażenia opinii i podniesienia niepokojących kwestii, które mogą mieć znaczenie dla podejmowanych decyzji, oraz dla umożliwienia decydentom uwzględnienia tych opinii i kwestii, co przyczyni się do zwiększenia odpowiedzialności i przejrzystości procesu decyzyjnego oraz wniesie wkład w zwiększenie publicznej świadomości w zakresie kwestii dotyczących środowiska i poparcia dla podjętych decyzji. Członkowie zainteresowanej społeczności powinni mieć możliwość odwołania się do wymiaru sprawiedliwości, która pozwoli im wnieść wkład w ochronę prawa do życia w środowisku odpowiednim dla zdrowia i samopoczucia.
(20) Duże instalacje spalania przyczyniają się znacząco do emisji substancji zanieczyszczających do powietrza, co powoduje znaczące skutki dla zdrowia ludzi i środowiska naturalnego. W celu zmniejszenia tych skutków oraz spełnienia wymogów dyrektywy 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza(21) oraz celów wymienionych w komunikacie Komisji na temat strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza, niezbędne jest ustalenie bardziej rygorystycznych dopuszczalnych wielkości emisji na poziomie Wspólnoty dla niektórych kategorii instalacji spalania i niektórych substancji zanieczyszczających.
(21) W przypadku nagłego zakłócenia w dostawie paliwa lub gazu o małej zawartości siarki wynikającego z poważnych niedoborów, właściwe organy powinny mieć możliwość udzielenia tymczasowych odstępstw pozwalających instalacjom spalania na przekroczenie dopuszczalnych wielkości emisji wyznaczonych w niniejszej dyrektywie.
(22) Przedmiotowy operator nie powinien eksploatować instalacji spalania przez więcej niż 24 godziny od wystąpienia niesprawności lub awarii urządzenia obniżającego emisje, zaś łączny czas działania obiektu bez sprawnych urządzeń zmniejszających emisję nie może przekroczyć 120 godzin w ciągu 12-miesięcznego okresu, tak aby ograniczyć negatywne skutki zanieczyszczenia dla środowiska naturalnego. Jednakże w przypadku nadrzędnej konieczności utrzymania dostaw energii lub konieczności uniknięcia całkowitego wzrostu emisji powstałych w wyniku eksploatacji innej instalacji spalania, właściwe organy powinny mieć możliwość udzielenia odstępstwa od tych dopuszczalnych wielkości.
(23) W celu zapewniania wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego i zdrowia ludzi oraz uniknięcia transgranicznego przemieszczania odpadów do obiektów o niższych normach środowiskowych należy ustalić i utrzymać rygorystyczne warunki eksploatacji, wymagania techniczne i dopuszczalne wielkości emisji dla instalacji spalających lub współspalających odpady we Wspólnocie.
(24) Wykorzystanie rozpuszczalników organicznych przy niektórych czynnościach i w niektórych instalacjach powoduje emisje związków organicznych do powietrza, co przyczynia się do tworzenia na poziomie lokalnym i transgranicznym utleniaczy fotochemicznych, powodujących szkody w zasobach naturalnych oraz mających szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi. Należy zatem podjąć środki zaradcze przeciw wykorzystaniu rozpuszczalników organicznych oraz ustanowić dopuszczalne wielkości emisji dla związków organicznych i odpowiednie wymogi dotyczące warunków eksploatacji. Powinna istnieć możliwość udzielenia odstępstw od obowiązku przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji, jeżeli istnieją inne środki, takie jak stosowanie produktów albo technik o niskiej zawartości rozpuszczalników lub niezawierających rozpuszczalników, stanowiące alternatywne sposoby osiągania równoważnych wielkości emisji.
(25) Instalacje produkujące ditlenek tytanu mogą powodować znaczące zanieczyszczenie powietrza i wody oraz mogą wywołać zagrożenie toksykologiczne. W celu ograniczenia tych skutków należy ustalić na poziomie Wspólnoty bardziej rygorystyczne dopuszczalne wielkości emisji dla niektórych substancji zanieczyszczających.
(26) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przyjmuje się zgodnie z decyzją Rady nr 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r., ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(22).
(27) Zgodnie z zasadą "zanieczyszczający płaci" państwa członkowskie powinny ustanowić reguły dotyczące kar mających zastosowanie do naruszeń przepisów niniejszej dyrektywy oraz zapewnić ich wykonywanie. Kary takie powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające
(28) W celu zapewnienia instalacjom wystarczającego czasu na dostosowanie techniczne do nowych wymogów niniejszej dyrektywy, niektóre nowe wymogi powinny mieć zastosowanie do tych instalacji po upływie określonego okresu od daty stosowania niniejszej dyrektywy. Instalacje spalania wymagają czasu na zainstalowanie niezbędnych urządzeń służących do redukcji emisji w celu spełnienia wymagań dotyczących dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załączniku V.
(29) W celu rozwiązania istotnych problemów wywołanych przez emisje dioksyn, furanów i innych odnośnych substancji zanieczyszczających emitowanych przez instalacje produkujące surówkę odlewniczą i stal, a w szczególności spiekające rudę żelaza, procedura dotycząca minimalnych wymogów ustanowiona w niniejszej dyrektywie powinna być stosowana do takich instalacji w pierwszej kolejności, a w każdym razie w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r.
(30) Ponieważ cele podejmowanego działania, a mianowicie zapewnienie wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego i poprawa jego stanu nie mogą być osiągnięte w wystarczający sposób na poziomie państw członkowskich, zaś wobec transgranicznego charakteru zanieczyszczeń pochodzących z działalności przemysłowej mogą być skuteczniej osiągnięte na poziomie Wspólnoty; Wspólnota może więc przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tymże artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów.
(31) Niniejsza dyrektywa respektuje prawa podstawowe i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. W szczególności niniejsza dyrektywa przyczynia się do wdrożenia art. 37 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
(32) Zobowiązanie do przeniesienia niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinno ograniczać się do tych przepisów, które stanowią zasadniczą zmianę w porównaniu z wcześniejszymi dyrektywami przekształconych niniejszą dyrektywą. Zobowiązanie do przeniesienia przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z wcześniejszych dyrektyw.
(33) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów przeniesienia do prawa krajowego i zastosowania dyrektyw określonych w załączniku IX część B,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w
W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
Przewodniczący |
Przewodniczący |
______
(1)Opinia z dnia 14 stycznia 2009 r.
(2) Dz.U C 325 z 19.12.2008, s. 60.
(3)Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2009 r.
(4) Dz.U. L 54 z 25.2.1978, s. 19. ||
(5) Dz.U. L 378 z 31.12.1982, s. 1. ||
(6) Dz.U. L 409 z 31.12.1992, s. 11.
(7) Dz.U. L 257 z 10.10.1996, s. 26. ||
(8) Dz.U. L 85 z 29.3.1999, s. 1. ||
(9) Dz.U. L 332 z 28.12.2000, s. 91.
(10) Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 1. ||
(11) COM(2005)0446
(12) COM(2006)0231
(13) COM(2005)0666
(14) Dz.U. L 242 z 10.9.2002, s. 1.
(15) Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32. ||.
(16) Dz.U. L 175 z 5.7.1985, s. 40. ||
(17) Dz.U. L 10 z 14.1.1997, s. 13. ||
(18) Dz. U. 196 z 16.8.1967, s. 1.
(19) Dz.U. L 143 z 30.4.2004, s. 56.
(20) Konwencja o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z 1998 r.
(21) Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 22. ||
(22) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23. ||
(23) Dz.U. L 159 z 29.6.1996, s. 1.
(24) Dz.U. L 117 z 8.5.1990, s. 1.
(25) Dz.U. L 106 z 17.4.2001, s. 1.
(26) Dz.U. L 200 z 30.7.1999, s. 1.
(27) Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3.
(28)Decyzja Komisji 2000/532/WE z dnia 3 maja 2000 r. zastępująca decyzję 94/3/WE ustanawiającą wykaz odpadów zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów oraz decyzję Rady 94/904/WE ustanawiającą wykaz odpadów niebezpiecznych zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych (Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3).
(29) Dz.U. L 143 z 304.2004, s. 87.
(30) Dz.U. L 375 z 31.12.1991, s. 1.
(31) Dz.U. L 372 z 27.12.2006, s. 19
(32) Dz.U. L 328 z 6.12.2008, s. 28.
(33)Dz.U. L ...
(34)Dz.U. Proszę wstawić numer, datę i odniesieniu do publikacji.
(35) Rozporządzenie (WE) nr 761/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. dopuszczające dobrowolny udział organizacji w systemie zarządzania środowiskiem i audytu środowiskowego we Wspólnocie (EMAS) (Dz.U. L 114 z 24.4.2001, s. 1).
(36) Dz.U. L 41 z 14.2.2003, s. 26.
(37) Dz.U. L 273 z 10.10.2002, s. 1.
(38) Dz.U. L 74 z 27.3.1993, s. 81.
(39) Dz.U. L 30 z 6.2.1993, s. 1.
(40) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.
(*)18 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
(**)3 lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
(***)3 lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
(****) 54 miesiące od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
ZAŁĄCZNIKI