Euro-śródziemnomorskie partnerstwo gospodarcze i handlowe.

Euro-śródziemnomorskie partnerstwo gospodarcze i handlowe

P7_TA(2009)0091

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie euro-śródziemnomorskiego partnerstwa gospodarczego i handlowego w kontekście 8. konferencji ministrów handlu państw partnerstwa euro-śródziemnomorskiego, która odbędzie się w dniu 9 grudnia 2009 r. w Brukseli

(2010/C 285 E/03)

(Dz.U.UE C z dnia 21 października 2010 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając deklarację barcelońską. przyjętą podczas pierwszej euro-śródziemnomorskiej konferencji ministerialnej w dniach 27-28 listopada 1995 r., która ustanowiła partnerstwo pomiędzy Unią Europejską a państwami południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego,

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 marca 2003 r. zatytułowany "Szersza Europa - Sąsiedztwo: nowe ramy stosunków z naszymi wschodnimi i południowymi sąsiadami" (COM(2003)0104), dokument strategiczny Komisji z dnia 12 maja 2004 r. w sprawie europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS) (COM(2004)0373), komunikat Komisji z dnia 9 grudnia 2004 r. dotyczący propozycji Komisji w sprawie planów działania w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS) (COM(2004)0795), a także plany działania odnoszące się do Izraela, Jordanii, Maroka, Autonomii Palestyńskiej, Tunezji i Libanu oraz rozporządzenie (WE) nr 1638/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 2006 r. określające przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa⁽¹⁾,

– uwzględniając euro-śródziemnomorskie porozumienia o stowarzyszeniu zawarte pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej strony a Tunezją⁽²⁾, Izraelem⁽³⁾, Marokiem⁽⁴⁾, Jordanią⁽⁵⁾, Egiptem⁽⁶⁾, Libanem⁽⁷⁾ i Algierią⁽⁸⁾ z drugiej strony, oraz Euro-śródziemnomorski Przejściowy Układ Stowarzyszeniowy w sprawie handlu i współpracy między Wspólnotą a Organizacją Wyzwolenia Palestyny (OWP) (na rzecz Autonomii Palestyńskiej)⁽⁹⁾;

– uwzględniając decyzję nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie wprowadzenia ostatniej fazy unii celnej⁽¹⁰⁾,

– uwzględniając porozumienie w sprawie wolnego handlu, zwane porozumieniem z Agadiru, podpisane dnia 25 lutego 2004 r. przez Jordanię, Egipt, Tunezję i Maroko,

– uwzględniając wnioski sformułowane podczas euro-śródziemnomorskich konferencji ministerialnych oraz sektorowych konferencji ministerialnych, które odbyły się od rozpoczęcia procesu barcelońskiego, a szczególnie wnioski z szóstej euro-śródziemnomorskiej konferencji ministrów handlu, która odbyła się w Lizbonie w dniu 21 października 2007 r. oraz siódmej euro-śródziemnomorskiej konferencji ministrów handlu, która odbyła się w Marsylii w dniu 2 lipca 2008 r.,

– uwzględniając paryski szczyt na rzecz regionu Morza Śródziemnego szefów państw i rządów krajów eurośródziemnomorskich w dniu 13 lipca 2008 r., na którym powstała Unia dla Śródziemnomorza,

– uwzględniając ocenę wpływu na zrównoważony rozwój euro-śródziemnomorskiej strefy wolnego handlu (FTA), opracowaną przez Instytut ds. Polityki Rozwojowej i Zarządzania uniwersytetu w Manchesterze,

– uwzględniając deklarację końcową euro-śródziemnomorskiego szczytu rad społeczno-gospodarczych i podobnych instytucji, który odbył się w Aleksandrii w dniach 18-19 października 2009 r.,

– uwzględniając konferencję urzędników handlowych wyższego szczebla z państw regionu euro-śródziemnomorskiego, która odbyła się 11 listopada 2009 r. w Brukseli,

– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie śródziemnomorskiej polityki UE, a zwłaszcza rezolucję z dnia 15 marca 2007 r. w sprawie utworzenia euro-śródziemnomorskiej strefy wolnego handlu⁽¹¹⁾, a także rezolucję z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie procesu barcelońskiego: Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego⁽¹²⁾,

– uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że na konferencji w Barcelonie w 1995 r. narodził się bardzo ambitny projekt utworzenia nowych i ściślejszych więzi politycznych, gospodarczych, społecznych i kulturowych pomiędzy państwami północnego i południowego wybrzeża Morza Śródziemnego; a także mając na uwadze, że projekt ten wciąż jest daleki od ukończenia,

B. mając na uwadze, że proces tworzenia Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego, która ma na celu ożywi proces integracji euro-śródziemnomorskiej za pomocą konkretnych i namacalnych projektów, nadal trwa; mając na uwadze, że na okres od stycznia do lipca 2009 r. nie przewidziano spotkań państw partnerstwa euro-śródziemnomorskiego ze względu na konflikt w Strefie Gazy,

C. mając na uwadze, że spotkanie ministrów spraw zagranicznych Regionu Morza Śródziemnego, które miało się odbyć w Stambule w dniach 24-25 listopada 2009 r., musiało zostać przełożone z powodu bojkotu przez państwa arabskie protestujące przeciwko stanowisku Izraela w sprawie bliskowschodniego procesu pokojowego,

D. mając na uwadze, że UE podpisała układy stowarzyszeniowe ze wszystkimi partnerami z południowego wybrzeża Morza Śródziemnego poza Syrią i Libią, mając na uwadze, że zakończono negocjacje z Syrią w sprawie układu o stowarzyszeniu, lecz podpisanie dokumentu zostało odroczone przez Syrię, oraz mając na uwadze, że Komisja rozpoczęła negocjacje z Libią,

E. mając na uwadze, że podejście dwustronne, będące częścią wszelkich tego typu procesów i konsekwencją swoistych różnic kulturowych, społecznych, gospodarczych i politycznych pomiędzy zaangażowanymi krajami, powinno kierować się bardziej globalną wizją i systemem relacji pomiędzy różnorodnymi partnerami, a także znajdować w nich oparcie, a zatem towarzyszyć mu winno podejście regionalne,

F. mając na uwadze, że sytuacja gospodarcza, społeczna i demograficzna po obydwu stronach Morza Śródziemnego wciąż wykazuje uderzający brak symetrii, świadcząc o przepaści w zakresie poziomu dobrobytu, która tkwi u źródeł niestabilności i napiętej sytuacji w dziedzinie migracji i środowiska naturalnego w regionie; mając na uwadze, że pomiędzy państwami regionu Morza Śródziemnego istnieją znaczne różnice w zakresie rozwoju; mając na uwadze, że ponad 30 % mieszkańców południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego utrzymuje się za mniej niż 2 dolary dziennie,

G. mając na uwadze, że gospodarki państw południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego są znacznie uzależnione od handlu zagranicznego; mając na uwadze, że ok. 50 % ich handlu to eksport do UE, choć stanowi on jedynie 8 % zewnętrznej wymiany UE, której bilans jest dla UE dodatni; mając na uwadze, że struktura eksportowa państw południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego jest bardzo słabo zróżnicowana i że państwa te w dalszym ciągu specjalizują się w sektorach o niskim potencjale wzrostu,

H. mając na uwadze, że UE jest głównym inwestorem zagranicznym w regionie, ale poziom bezpośrednich inwestycji zagranicznych pozostaje tu bardzo niski w porównaniu z innymi regionami świata, oraz mając na uwadze, że w poszczególnych krajach istnieją znaczne różnice w zdolności przyciągania bezpośrednich inwestycji zagranicznych,

I. mając na uwadze, że idei integracji regionalnej południe-południe daleko jeszcze do realizacji oraz że handel na osi południe-południe jest słabo rozwinięty i wśród krajów południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnomorskiego stanowi jedynie 6 % ich całkowitej wymiany handlowej,

J. mając na uwadze, że sytuacja ta może mieć bardzo niekorzystne skutki dla euro-śródziemnomorskiego procesu integracji oraz dla bezpieczeństwa żywnościowego i niezależności żywnościowej państw południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego w szczególności, pogarszając efekty koncentracji handlu, np. rosnącą zależność od niewielu - głównie rolnych - produktów eksportowanych na rynek UE, przy jednocześnie rosnącej konieczności importowania podstawowych produktów żywnościowych, co nie wpływa korzystnie na gospodarkę państw południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego i ich przedsiębiorstwa;

K. mając na uwadze, że państwa południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego muszą zlikwidować przeszkody polityczne i ekonomiczne spowalniające obecnie proces integracji w całym regionie, aby ich współpraca była bardziej owocna,

L. mając na uwadze, że producenci tekstyliów, odzieży i obuwia po obydwu stronach Morza Śródziemnego tracą istotną część udziałów w rynku w związku z jego globalizacją i silną konkurencją ze strony Azji,

M. mając na uwadze, że strefa wolnego handlu - jeżeli ma przynieść rzeczywiste pozytywne rezultaty - powinna przyczynić się do zwiększenia udziału państw południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego w handlu międzynarodowym, zapewnić ich dywersyfikację gospodarczą oraz sprawiedliwy podział korzyści, z myślą o osiągnięciu głównego celu euro-śródziemnomorskiego partnerstwa gospodarczego i handlowego, a mianowicie zmniejszenia luki rozwojowej istniejącej pomiędzy północnym i południowym wybrzeżem Morza Śródziemnego,

N. mając na uwadze, że skutki kryzysu gospodarczego i finansowego zwiększyły skalę politycznych, gospodarczych i społecznych wyzwań, przed jakimi już stoją kraje partnerskie, zwłaszcza w odniesieniu do problemu bezrobocia; mając na uwadze, że we wspólnym interesie tych krajów i UE leży obniżenie stopy bezrobocia w regionie oraz zaproponowanie godziwych perspektyw ludności, której dotyczy ta kwestia, a w szczególności kobietom, ludziom młodych oraz ludności wiejskiej,

1. uznając niektóre postępy, wyraża ubolewanie z powodu faktu, że główne założenia partnerstwa euro-śródziemnomorskiego wciąż są dalekie od realizacji; podkreśla, że sukces tego procesu, a zwłaszcza strefy wolnego handlu, który mógłby przyczynić się do osiągnięcia pokoju, dobrobytu i bezpieczeństwa w całym regionie, wymaga trwałych i spójnych starań wszystkich stron, a także większego udziału społeczeństwa obywatelskiego i ludności po obu stronach Morza Śródziemnego;

2. uważa, że liczne trudności, nie tylko o charakterze gospodarczym, ale również politycznym, takie jak konflikt bliskowschodni, miały istotny negatywny wpływ na postępy tego procesu i jego rozwój; zwłaszcza jeśli chodzi o strefę wolnego handlu; ubolewa, że z tych samych powodów politycznych zostało przełożone posiedzenie ministrów spraw zagranicznych partnerstwa euro-śródziemnomorskiego, które miało się odbyć w Stambule w dniach 24-25 listopada 2009 r., i w związku z tym brak jest postępów w tworzeniu Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego;

3. przypomina o zdefiniowaniu w ramach Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego istotnych projektów w strategicznych sektorach, takich jak budowa nowej infrastruktury, współpraca między małymi i średnimi przedsiębiorstwami (MŚP), telekomunikacja i korzystanie z odnawialnych źródeł energii, aby przyczynić się do rozwoju i ułatwienia handlu i inwestycji euro-śródziemnomorskich; wzywa do utrzymania systemu posiedzeń w ramach Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego i do utworzenia stałego sekretariatu w Barcelonie;

4. uznaje obecne przeszkody za sygnał, że zacieśnianie stosunków gospodarczych musi następować równolegle z zacieśnianiem stosunków politycznych; uważa, że rzeczywistą integrację regionalną i gospodarczą można osiągnąć jedynie wówczas, jeżeli poczynione zostaną konkretne postępy w rozwiązywaniu trwających konfliktów oraz w dziedzinie demokracji i praw człowieka;

5. wzywa Komisję, państwa członkowskie i państwa południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego do uwzględnienia finansowych, gospodarczych i ekologicznych skutków kryzysu, w większym stopniu włączając w kwestie partnerstwa gospodarczego i handlowego zagadnienia społeczne i ekologiczne; wzywa rządy państw południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego do wdrożenia spójnej i skutecznej polityki w zakresie zatrudnienia i ochrony socjalnej w celu złagodzenia skutków kryzysu;

6. podkreśla w związku z tym, że cel, jakim jest utworzenie strefy wolnego handlu, nie może być oceniany jedynie pod względem wzrostu gospodarczego, lecz przede wszystkim w kontekście tworzenia miejsc pracy; podkreśla, że bezrobocie wśród osób młodych i kobiet jest najpilniejszym zagadnieniem społecznym w krajach basenu Morza Śródziemnego;

7. podkreśla znaczenie integracji regionalnej państw południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego i zwiększenia wymiany handlowej na osi południe-południe; wyraża ubolewanie z powodu wciąż niedostatecznego rozwoju współpracy na osi południe-południe;

8. zdecydowanie zachęca państwa południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego do rozwijania handlu na osi południe-południe, wzorując się na porozumieniu z Agadiru podpisanym przez Egipt, Jordanię, Maroko i Tunezję; uważa to rozwiązanie za bardzo ważne dla integracji regionalnej; wzywa także pozostałe państwa w regionie do włączenia się w dalszy rozwój inicjatyw integracyjnych z udziałem partnerów z południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego oraz do wykorzystania możliwości współdziałania w ramach coraz szerszych euro-śródziemnomorskich umów stowarzyszeniowych między państwami południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego i UE; podkreśla, że z myślą o wspieraniu takiej integracji gospodarczej na linii południe-południe, instytucje UE muszą pozytywnie podchodzić do wniosków o wsparcie techniczne i finansowe;

9. jest zdania, że należy wzmocnić system kumulacji pochodzenia, jako że stanowi on użyteczne narzędzie celne służące ożywieniu stosunków handlowych w tym obszarze, i że należy uaktualnić i uprościć przepisy dotyczące pochodzenia, tak aby uwzględnić interesy partnerów euro-śródziemnomorskich; wzywa ministrów handlu państw euro-śródziemnomorskich do poparcia regionalnej konwencji w sprawie paneuro-śródziemnomorskiego systemu reguł pochodzenia, która toruje drogę do uproszczenia reguł pochodzenia, a także do podjęcia dalszych kroków w odniesieniu do wprowadzenia paneuro-śródziemnomorskiego systemu kumulacji pochodzenia;

10. odnotowuje, że ministrowie handlu państw euro-śródziemnomorskich mają omawiać środki mające zaradzić obecnemu brakowi silnych więzi handlowych i gospodarczych pomiędzy UE i państwami regionu śródziemnomorskiego, nowe wytyczne dotyczące handlu pomiędzy UE a państwami regionu śródziemnomorskiego oraz nowy mechanizm ułatwiający handel i inwestycje w tym regionie; z zadowoleniem przyjmuje wszystkie wspólne inicjatywy mające na celu ponowne przyjrzenie się obecnym umowom stowarzyszeniowym w świetle nowych naglących potrzeb i wyzwań gospodarczych;

11. podkreśla, że dyskusje te muszą być prowadzone w sytuacji wzajemnego zaufania i szacunku do partnerów, aby państwa południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego miały prawo kontrolować tempo otwarcia się na handel oraz własne krajowe strategie rozwoju gospodarczego i społecznego; przypomina, że negocjacje w sprawie strefy wolnego handlu należy zaplanować wspólnie i stopniowo w ramach racjonalnego i przewidywalnego partnerstwa odzwierciedlającego społeczno-gospodarczą rzeczywistość krajów południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego;

12. podkreśla, że dalsza liberalizacja w rolnictwie i rybołówstwie powinna uwzględniać potrzebę ochrony dóbr potencjalnie zagrożonych, przy jednoczesnej systematycznej ocenie społecznych skutków procesów liberalizacji oraz norm fitosanitarnych; wzywa ministrów handlu państw partnerstwa euro-śródziemnomorskiego do zadbania o stopniowy przebieg tego procesu, a także do wzięcia pod uwagę czasu potrzebnego do wprowadzenia sprawiedliwych reform podatkowych mających na celu rekompensatę ograniczenia wpływów celnych i podatkowych; wzywa partnerów euro-śródziemnomorskich do rozważenia koncepcji zintegrowanej euro-śródziemnomorskiej polityki rolnej, której podstawą byłaby komplementarność łańcucha dostaw, trwała polityka w zakresie zasobów wodnych i priorytetowy charakter kwestii niezależności żywnościowej, a nie względy handlowe;

13. uważa, że sektor usług jest ważny z punktu widzenia rozwoju państw południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego; uważa, że każda liberalizacja usług powinna się odbywać na zasadach uzgodnionych z państwami południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego, przy czym miałyby one prawo do stopniowego otwierania wrażliwych i słabych sektorów swoich gospodarek oraz do kontroli tego otwarcia; uważa, że należy oddzielić usługi komercyjne od usług publicznych;

14. domaga się dostosowywania kalendarza liberalizacji sektora przemysłu do zmian warunków gospodarczych i społecznych, w tym poziomu bezrobocia, w każdym z państw, a także do jego oddziaływania na środowisko; podkreśla, że partnerstwo gospodarcze i handlowe powinno promować większą dywersyfikację produkcji dóbr przemysłowych oraz zwiększenie ich wartości dodanej; wzywa państwa południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego do wdrożenia regionalnych strategii politycznych uwzględniających rolę bardzo małych przedsiębiorstw oraz MŚP;

15. zauważa, że euro-śródziemnomorscy producenci tekstyliów borykają się z poważnymi trudnościami ze względu na nasilającą się konkurencję na świecie; zwraca uwagę na potrzebę wzmocnienia partnerstwa północ-południe, aby utrzymać konkurencyjność euro-śródziemnomorskiej produkcji tekstyliów i odzieży oraz handlu nimi, a także promowania działań państw południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego o większej wartości dodanej, opierających się na twórczym i innowacyjnym podejściu, a nie jedynie na outsourcingu działań biznesowych;

16. podkreśla potrzebę zwiększenia bezpieczeństwa inwestycji w regionie Morza Śródziemnego za pomocą systemu koordynacji strategii na rzecz MŚP obejmującego wiele dziedzin: zabezpieczenie, finansowanie, wymianę informacji oraz nawiązywanie kontaktów pomiędzy MŚP;

17. jest zdania, że nowy wniosek w sprawie ustanowienia euro-śródziemnomorskiego mechanizmu sprzyjającego inwestowaniu stanowi istotny krok w kierunku centralizacji i rozpowszechniania informacji za pośrednictwem jednej sieci, co powinno umożliwiać podmiotom gospodarczym uzyskanie całościowego obrazu uwarunkowań handlowych i inwestycyjnych w regionie; podkreśla, że instrument ten powinien uzupełniać istniejące sieci;

18. zwraca uwagę na potrzebę utworzenia euro-śródziemnomorskiego banku inwestycji i rozwoju, który zagwarantowałby darczyńców z obu wybrzeży Morza Śródziemnego i byłby w stanie przyciągać bezpośrednie inwestycje zagraniczne, których brakuje w regionie euro-śródziemnomorskim;

19. z zadowoleniem przyjmuje zapowiedziane w ramach Unii dla Śródziemnomorza utworzenie funduszu "Inframed", który ma być funduszem inwestycji długoterminowych na rzecz finansowania projektów infrastrukturalnych;

20. jest zdania, że Unia dla Śródziemnomorza powinna wzmocnić istniejące formy współpracy w ramach partnerstwa euro-śródziemnomorskiego, tak aby wszystkie państwa partnerskie mogły w oparciu o wspólnie ustalone priorytety i cele uczestniczyć w programach UE i odpowiednich obszarach polityki Unii Europejskiej; wskazuje, że istotne znaczenie ma rozszerzenie zakresu programów wspólnotowych o udział w nich krajów partnerskich, w szczególności w dziedzinie współpracy transgranicznej (InterReg), edukacji, badań i kształcenia zawodowego (wymiany studenckie itd.);

21. zachęca do wykorzystywania energii słonecznej i wiatrowej w regionie śródziemnomorskim; z zadowoleniem przyjmuje niedawne inicjatywy, takie jak "Plan Solaire", oraz wstępne pomysły w ramach inicjatywy przemysłowej Desertec mającej na celu wykorzystanie znacznego potencjału energii słonecznej na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej, ale ubolewa, że działania nadal w zbyt wielkim stopniu planowane są w skali krajowej; podkreśla, że działania UE w odniesieniu do projektu Desertec muszą być spójne i stanowić czynny wkład w rozwój krajów Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu oraz zwraca się do Komisji o aktywne koordynowanie wysiłków UE;

22. z zaniepokojeniem odnotowuje wnioski płynące z oceny wpływu na zrównoważony rozwój; wzywa Komisję do systematycznego śledzenia zaleceń oceny wpływu na zróżnicowany rozwój, dotyczących społecznych i ekologicznych skutków procesu liberalizacji w celu uwzględnienia wymiarów spójności społecznej i zrównoważonego rozwoju; podkreśla ponadto, że skutki te mogą znacząco różnić się w poszczególnych sektorach i krajach; podkreśla znaczenie promowania w partnerstwie gospodarczym i handlowym godziwej pracy i kodeksów postępowania wynegocjowanych z przedsiębiorstwami międzynarodowymi, włączając do niech cele związane z zapewnieniem godnego zatrudnienia, w celu osiągnięcia rzeczywistego postępu społecznego;

23. jest zdania, że strefa wolnego handlu powinna zostać uzupełniona stopniowym i warunkowym wprowadzeniem swobody przepływu pracowników, przy czym jednocześnie należy uwzględnić sytuację na europejskim rynku pracy oraz obecne stanowisko wspólnoty międzynarodowej na temat związków pomiędzy migracją a rozwojem; uważa, że należy jak najszybciej stworzyć zasady prawne i administracyjne ułatwiające przyznawanie wiz, zwłaszcza uczestnikom partnerstwa euro-śródziemnomorskiego, studentom, pracownikom naukowym i podmiotom społeczno-gospodarczym; podkreśla znaczenie i konieczność zmniejszenia kosztów przekazów pieniężnych dokonywanych przez migrantów zarobkowych, w celu maksymalizacji wykorzystania tych środków w lokalnej gospodarce;

24. zwraca się do Komisji o przekazywanie Parlamentowi pełnych informacji o postępach w zakresie układu o stowarzyszeniu z Syrią, którego podpisanie strona syryjska odłożyła ostatnio w czasie; uważa, że istnieją pewne obawy co do ponownego włączenia Libii do negocjacji układu o stowarzyszeniu i - bardziej ogólnie - do Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego; zwraca się do Komisji o przekazywanie Parlamentowi pełnych informacji, współpracę i zasięganie opinii Parlamentu na wszystkich etapach tych negocjacji;

25. zauważa również, że kilka krajów śródziemnomorskich wyraziło zainteresowanie pogłębieniem lub rozszerzeniem porozumień handlowych z UE oraz zwraca się do Komisji - w świetle nowych uprawnień w dziedzinie handlu, przyznanych Parlamentowi Europejskiemu przez traktat lizboński - o wzięcie pod uwagę wcześniejszej rezolucji Parlamentu podczas negocjacji tych nowych porozumień;

26. podkreśla, że podejście dwustronne nie powinno być stosowane kosztem wielostronnego podejścia regionalnego; jest zdania, że opowiadając się za ściślejszą współpracą z najbardziej rozwiniętymi partnerami, przy poszanowaniu ich specyficznych uwarunkowań politycznych, kulturowych i społecznych, Komisja musi trzymać się zasady negocjacji międzyregionalnych;

27. podkreśla, że w związku z sytuacją Palestyny należy podjąć szczególne i konkretne działania, by pomóc ludności z myślą o włączeniu tego regionu do śródziemnomorskiej wymiany handlowej; w związku z tym uważa, że należy znaleźć rozwiązanie kwestii poświadczania pochodzenia i w konsekwencji preferencyjnego traktowania na mocy umowy stowarzyszeniowej między UE a Izraelem mającej zastosowanie do towarów pochodzących ze Strefy Gazy i Zachodniego Brzegu;

28. uważa, że zrównoważony plan działań oparty na szerokim porozumieniu i między innymi pozytywnej ocenie wpływu społecznego i ocenie oddziaływania na środowisko może stanowić pożyteczny instrument wznowienia współpracy gospodarczej i handlowej w przyszłości; apeluje zatem do ministrów handlu państw partnerstwa euro-śródziemnomorskiego, aby poparli tę kwestię podczas grudniowego posiedzenia; wzywa urzędników handlowych wyższego szczebla z państw regionu euro-śródziemnomorskiego, aby monitorowali w nadchodzących latach realizację planu działań i zgłaszali wszelkie niezbędne zmiany; zwraca się również o powiadamianie Parlamentu o takich środkach;

29. podkreśla, że proces integracji euro-śródziemnomorskiej musi się ponownie stać priorytetem politycznym UE;

30. podkreśla rolę Euro-śródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego w ramach partnerstwa jako instancji demokratycznej zrzeszającej parlamentarzystów z obu wybrzeży Morza Śródziemnego wokół trzech filarów procesu barcelońskiego; wzywa ponadto do ściślejszej współpracy między Euro-śródziemnomorskim Zgromadzeniem Parlamentarnym, Komisją i Radą w sprawach gospodarczych;

31. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, szefom państw i rządów oraz parlamentom państw członkowskich i państw południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego, a także Euro-śródziemnomorskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 310 z 9.11.2006, s. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 97 z 30.3.1998, s. 2.

⁽³⁾ Dz.U. L 147 z 21.6.2000, s. 3.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 70 z 18.3.2000, s. 2.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 129 z 15.5.2002, s. 3.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 304 z 30.9.2004, s. 39.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 143 z 30.5.2006, s. 2.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 265 z 10.10.2005, s. 2.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 187 z 16.7.1997, s. 3.

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 35 z 13.2.1996, s. 1.

⁽¹¹⁾ Dz.U. C 301 z 13.12.2007, s. 210.

⁽¹²⁾ Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0077.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2010.285E.35
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Euro-śródziemnomorskie partnerstwo gospodarcze i handlowe.
• Data aktu: 25/11/2009
• Data ogłoszenia: 21/10/2010