Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 3 marca 2010 r. w sprawie T-321/07 Lufthansa AirPlus Servicekarten GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 6 maja 2010 r. przez Lufthansa AirPlus Servicekarten GmbH(Sprawa C-216/10 P)
(2010/C 179/42)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 3 lipca 2010 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Lufthansa AirPlus Servicekarten GmbH (przedstawiciele: R. Kunze, G. Würtenberger, Rechtsanwälte)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory); Applus Servicios Tecnológicos, SL
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu z dnia 3 marca 2010 r. w sprawie T-321/07 Lufthansa AirPlus Servicekarten GmbH przeciwko OHIM - Applus Servicios Tecnológicos, SL (zaskarżony wyrok), ma mocy którego są oddalił skargę na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 7 czerwca 2007 r. utrzymującą w mocy decyzję Wydziału Sprzeciwów o oddaleniu sprzeciwu wobec zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego 002 933 356;
– po zakończeniu postępowania pisemnego wyznaczenie rozprawy przed Trybunałem Sprawiedliwości;
– obciążenie drugiej strony postępowania kosztami.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie wnosi o uchylenie wyroku Sądu z następujących względów:
– nieprawidłowe podtrzymanie przez Sąd oceny Izby Odwoławczej dotyczącej kryteriów prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego(1);
– nieprawidłowy brak rozpoznania przez Sąd sprzeciwu wnoszącego odwołanie na postawie art. 8 ust. 5 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego;
– naruszenie przez Sąd art. 75 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego ze względu na uznanie, że Izba Odwoławcza była uprawniona do nieprzeprowadzenia pełnego badania pozostałych argumentów wnoszącego odwołanie, w szczególności dotyczących odróżniającego charakteru poprzedniego znaku towarowego wnoszącego odwołanie, "z przyczyn dotyczących ekonomii postępowania";
– naruszenie przez zaskarżony wyrok art. 76 rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego;
– błędne przyjęcie przez Sąd, że okoliczność, iż OHIM nie powiadomił wnoszącego odwołanie o zmianie właściciela zgłoszeń wspólnotowych znaków towarowych, tym samym pozbawiając go możliwości ustosunkowania się do zmiany strony, nie skutkowało poważnym naruszeniem prawa wnoszącego odwołanie do bycia wysłuchanym;
– zarządzenie dotyczące kosztów wydane przez Sąd nie jest zgodne z mającymi zastosowanie przepisami prawa Unii Europejskiej.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1).
