Opinia w sprawie komunikatu Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego "W kierunku zrównoważonego europejskiego sektora wina".

Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie komunikatu Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego "W kierunku zrównoważonego europejskiego sektora wina"

COM(2006) 319 wersja ostateczna

(2006/C 325/07)

(Dz.U.UE C z dnia 30 grudnia 2006 r.)

Dnia 22 czerwca 2006 r. Komisja Europejska, działając na podstawie art. 262 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, postanowiła zasięgnąć opinii Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie wspomnianej powyżej.

Sekcja Rolnictwa, Rozwoju Wsi i Ochrony Środowiska Naturalnego, której powierzono przygotowanie prac Komitetu w tej sprawie, przyjęła swoją opinię 8 listopada 2006 r. Sprawozdawcą był Adalbert KIENLE.

Na 431. sesji plenarnej w dniach 13-14 grudnia 2006 r. (posiedzenie z 14 grudnia) Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny stosunkiem głosów 107 do 2 - 4 osoby wstrzymały się od głosu - przyjął następującą opinię:

1. Wnioski i zalecenia

1.1 Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja Europejska przedstawiła dokument dotyczący reformy europejskiej organizacji rynku wina. Komitet ze szczególnym zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji dotyczącą zachowania organizacji rynku wina, w ramach której można będzie realizować opcję "gruntownej reformy".

1.2 Ponieważ europejskie wina, zarówno na rynku wewnętrznym, jak i na ważnych rynkach eksportowych, utraciły swoje udziały w rynku na rzecz win z krajów trzecich, w szczególności tak zwanych "win z Nowego Świata", konieczna jest zmiana ram prawnych w celu poprawy konkurencyjności europejskich win i odzyskania udziału w rynku. W tym celu Komisja powinna w odniesieniu do reformy i regulacji dotyczących handlu z krajami trzecimi w większym stopniu uwzględnić pozycję europejskiego sektora wina jako lidera na światowym rynku.

1.3 Komitet przywołuje tu swoją opinię z 27-28 stycznia 1999 r.(1), w której już wtedy uznał ówczesne propozycje Komisji Europejskiej dotyczące reform za niewystarczające. Liczne uwagi zawarte w tej opinii są teraz bardziej aktualne niż kiedykolwiek, zwłaszcza w odniesieniu do konkurencyjności, środków interwencyjnych, uwzględnienia różnic regionalnych oraz informowania. EKES podkreśla, że wino i uprawa winorośli to ważne i integralne elementy europejskiej kultury i stylu życia. Wytwarzanie wina kształtuje otoczenie społeczne i gospodarcze wielu europejskich regionów winiarskich.

1.4 Z tego względu Komitet przywiązuje dużą wagę do tego, by w reformie uwzględniono nie tylko skutki ekonomiczne, ale i konsekwencje dla zatrudnienia, struktury społecznej, ochrony środowiska (zwłaszcza poprzez programy karczowania winorośli) oraz ochrony konsumenta i zdrowia.

1.5 EKES zwraca uwagę, że w Unii Europejskiej uprawa winorośli i produkcja wina zapewnia funkcjonowanie 1,5 miliona przede wszystkim małych rodzinnych firm oraz daje, przynajmniej sezonowo, pracę ponad 2,5 milionom pracowników. Dlatego EKES dąży do tego, by w ramach reformy w pierwszej kolejności podejmowano te środki, które pozytywnie wpłyną na dochody winnic i zatrudnienie w europejskim sektorze wina.

1.6 EKES zgadza się z propozycją Komisji Europejskiej w kwestii udostępnienia państwom członkowskim będącym producentami wina koperty budżetowej, jako ważnego wkładu w zwiększenie pomocniczości i uwzględnienie różnic regionalnych. EKES w swoich propozycjach na temat rozdzielenia instrumentów finansowania pomiędzy ramy wspólnotowe i środki w ramach "krajowych kopert budżetowych" trzyma się tych zasad i sprzeciwia się powrotowi do polityki narodowej w zakresie rynku wina.

1.7 EKES oczekuje od Komisji Europejskiej przedstawienia konkretnych propozycji środków w zakresie informowania konsumentów i wspierania sprzedaży na rynku wewnętrznym oraz na rynkach eksportowych.

2. Rozważania i propozycje Komisji

Cele reformy

2.1 Jako cele reformy Komisja wymienia: zwiększenie konkurencyjności, promowanie wizerunku europejskich win, odzyskanie utraconego udziału w rynku i pozyskiwanie nowych rynków, możliwie proste zasady, uwzględnienie społecznej i politycznej roli regionów winiarskich.

2.1.1 Jako kolejny cel Komisja wspomina uzyskanie równowagi rynkowej i wiąże z tym konkretne środki, jak na przykład potrzebę zakrojonego na szeroką skalę karczowania winorośli.

Obecna wspólna organizacja rynku wina

2.2 Komisja w swoim dokumencie analizuje aktualną sytuację na rynku, opisuje problemy związane z obecną wspólną organizacją rynku i traktuje to jako podstawę dla proponowanych środków.

Cztery opcje

2.3 Komisja rozważyła cztery możliwe opcje reformy wspólnej organizacji rynku wina:

- zachowanie status quo z pewnymi niewielkimi dostosowaniami,

- reforma według modelu reformy WPR,

- deregulacja rynku wina,

- gruntowna reforma wspólnej organizacji rynku.

2.3.1 Na podstawie swojej oceny Komisja dochodzi do wniosku, że spośród czterech wspomnianych opcji największe korzyści oferuje opcja gruntownej reformy i że konieczne jest zachowanie specyficznej organizacji rynku wina.

Gruntowna reforma wspólnej organizacji rynku

2.4 Komisja proponuje dwa warianty reformy: jednoetapowy i dwuetapowy. Wariant A przewiduje niezwłoczne (lub w terminie do 1 sierpnia 2010 r.) zniesienie regulacji upraw, bez wprowadzania rozwiązań przejściowych. W wariancie B, przed zniesieniem regulacji upraw, przewiduje się szeroko zakrojoną akcję karczowania winorośli, aby umożliwić dostosowanie strukturalne.

Zniesienie instrumentów zarządzania rynkiem i wprowadzenie środków o charakterze bardziej perspektywicznym

2.5 Komisja Europejska proponuje natychmiastowe zniesienie następujących środków:

- wsparcia dla produktów ubocznych destylacji,

- destylacji do alkoholu spożywczego i destylacji w sytuacji kryzysowej,

- wsparcia dla prywatnego składowania,

- wsparcia dla moszczu gronowego w związku z wykorzystaniem go do celów wzbogacania wina i do produkcji soku gronowego.

Krajowe środki finansowe

2.6 Komisja proponuje, by każdemu państwu członkowskiemu będącemu producentem wina udostępnić kopertę budżetową, której zawartość byłaby wyliczana na podstawie obiektywnych kryteriów. Z zasobów swych kopert państwa członkowskie mogłyby finansować działania wybrane z określonej listy środków, które najlepiej pasowałyby do ich potrzeb.

Rozwój obszarów wiejskich

2.7 Komisja Europejska proponuje, by wiele z tych działań w zakresie przestawienia produkcji i restrukturyzacji zrealizowano w ramach rozwoju obszarów wiejskich i dokonano transferu środków finansowych ze specjalnego budżetu przeznaczonego na sektor wina do drugiego filara.

Polityka w zakresie jakości i oznaczeń geograficznych

2.8 Komisja proponuje dokonanie systematycznej weryfikacji aktualnie obowiązujących regulacji dotyczących jakości, by zwiększyć zgodność wspólnotowej polityki jakości z międzynarodowymi przepisami, a w szczególności z Porozumieniem o handlowych aspektach praw własności intelektualnej WTO (TRIPS).

Praktyki enologiczne

2.9 Komisja proponuje liberalizację metod produkcji wina, ze szczególnym uwzględnieniem norm Międzynarodowego Biura ds. Winorośli i Wina (OIV).

Wzbogacanie

2.10 Komisja proponuje zakaz wzbogacania sacharozą, w połączeniu ze zniesieniem pomocy dla stosowania koncentratu moszczu gronowego, jak również ze znacznym ograniczeniem maksymalnego poziomu wzbogacania wina z północnych obszarów uprawy winorośli.

Etykietowanie

2.11 Komisja proponuje uproszczenie przepisów dotyczących etykietowania poprzez wprowadzenie jednych ram prawnych mających zastosowanie do wszystkich kategorii wina i ich szczegółowej charakterystyki.

Promowanie i informowanie

2.12 Komisja planuje odpowiedzialną politykę w zakresie promowania i informowania. Wszelkie możliwości przewidziane w istniejącym prawodawstwie powinny zostać wykorzystane.

Środowisko naturalne

2.13 Komisja chce zagwarantować, że reforma sektora wina przyczyni się także do ograniczenia wpływu uprawy winorośli i produkcji wina na środowisko.

WTO

2.14 Dla Komisji ważne jest, by nowa wspólna organizacja rynku była zgodna z porozumieniami z WTO. Wiąże się z tym zniesienie obowiązujących środków interwencyjnych oraz dopuszczenie do produkcji w UE wina z importowanego moszczu gronowego oraz kupażowanie win europejskich z winami pochodzącymi z państw trzecich.

3. Uwagi ogólne

Cele reformy

3.1 Komitet w znacznej mierze popiera cele wskazane przez Komisję Europejską, uważa jednak, że konieczne są pewne dostosowania.

3.1.1 Komitet przypomina, że w swojej wcześniejszej opinii wymienił między innymi następujące cele:

- poprawa długotrwałej konkurencyjności sektora,

- zniesienie środków interwencyjnych jako sztucznej możliwości zbytu dla nadwyżek produkcji,

- uwzględnienie różnic regionalnych,

- informowanie o zaletach umiarkowanej konsumpcji wina.

3.1.2 EKES uważa za konieczne przeprowadzenie szerokiej analizy tego, czy wobec globalizacji rynku wina i zniknięcia skutecznej ochrony przed napływem produkcji z zewnątrz w ogóle realistyczny jest jeszcze cel równowagi rynkowej.

3.1.3 Szczególną uwagę należy zatem poświęcić zwiększaniu konkurencyjności producentów unijnych. Chodzi przy tym o wzmocnienie kondycji gospodarki europejskiej, wsparcie wysiłków na rzecz poprawy jakości i uwzględnianie w większym stopniu rozwoju sytuacji rynkowej oraz oczekiwań nabywców.

3.1.4 Zdaniem Komitetu ważne jest skonkretyzowanie celów gospodarczych oraz uzupełnienie ich o cele społeczne i cele polityki zatrudnienia. Chodzi tu przede wszystkim o dążenie do zwiększenia dochodowości winnic. Szczególną uwagę należy zwrócić na możliwości rozwoju dla młodych właścicieli winnic. Należy uwzględnić możliwości zatrudnienia pracowników stałych i sezonowych oraz poprawić warunki wynagrodzenia.

3.1.5 Komitet krytycznie ocenia pomysł przeniesienia kompetencji np. w zakresie dopuszczania nowych metod produkcji wina, z Rady na Komisję, ponieważ w trakcje negocjacji porozumień dwustronnych Komisja niewystarczająco broniła interesów europejskich producentów wina.

3.1.6 EKES jest zdania, że obecne środki finansowe powinny zostać zwiększone, aby uwzględnić przystąpienie do UE dwóch nowych państw będących producentami wina.

Obecna wspólna organizacja rynku wina - analiza ex post

3.2 Komitet uważa, że konieczne jest szczegółowe sprawdzenie analizy Komisji i opartych na niej środków, ponieważ kwestionują ją podmioty działające na tym rynku i niezależne organizacje.

3.2.1 Zdaniem Komitetu potrzebne jest lepsze i bardziej kompleksowe monitorowanie rynku, co zapewniłoby bardziej wiarygodne dane o produkcji, handlu oraz konsumpcji i służyło za podstawę do zorganizowania rynku wina. Wykorzystywane dotąd ogólne dane są oczywiście ważne, ale niewystarczające. Poza tym potrzebne są aktualne informacje o zmianach struktury produkcji, kanałów sprzedaży oraz o postawach konsumentów.

3.2.2 Należy sprawdzić stwierdzenie Komisji, jakoby dochodziło do nadwyżek strukturalnych o tendencji wzrostowej. Komitet zauważa, że nawet w wypadku częstszej produkcji win jakościowych trzeba docenić większe zasoby magazynowe.

Cztery opcje

3.3 Komitet zastrzega sobie przeprowadzenie szczegółowej oceny tych czterech opcji, na razie po krótkiej analizie zgadza się z wyborem Komisji. Jednak konieczna jest zmiana opcji "gruntownej reformy".

3.3.1 Komitet z wielkim zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji dotyczącą zachowania organizacji rynku wina. Wszystkie aspekty organizacji rynku - od produkcji począwszy, a na konsumpcji skończywszy - zwłaszcza działania w zakresie ochrony konsumenta, opieki zdrowotnej oraz informowania konsumentów, trzeba uwzględnić w ramach wspólnej organizacji rynku wina.

Gruntowna reforma

3.4 EKES jest zdania, że nowa organizacja rynku wina powinna zacząć funkcjonować w 2008 r. Trzeba będzie jednak dać przedsiębiorstwom czas na stopniowe dostosowanie się do nowych warunków.

3.4.1 EKES całkowicie nie zgadza się z propozycją przeznaczenia ponad jednej trzeciej pozostających do dyspozycji środków na program karczowania winorośli, bo uniemożliwia to wykorzystanie tych środków do wprowadzenia działań rynkowych czy działań mających na celu zwiększenie konkurencyjności. W ten sposób karczowanie, jako instrument organizacji rynku (patrz poniżej), zyskuje na znaczeniu, a dla regionów winiarskich powinno ono stanowić dobrowolne działanie w ramach ogólnych ram wspólnotowych.

3.4.2 Komitet sprzeciwia się całkowitej liberalizacji zasad zakładania nowych upraw, ponieważ zagraża to gospodarczym, społecznym, ekologicznym i krajobrazowym celom reformy rynku wina. Nie sposób poprzeć pomysłu przenoszenia upraw winorośli z obszarów, gdzie uprawy te stanowią element kulturowy, na tereny, gdzie można uprawiać taniej. Jeśli nie da się dalej utrzymać europejskich zasad dotyczących uprawy połączonych z zakazem zakładania nowych upraw, wówczas trzeba stworzyć ramy upoważniające regiony winiarskie do dalszego stosowania ich zasad dotyczących upraw, zgodnie z celami europejskiej organizacji rynku wina.

3.4.3 Komitet z rozczarowaniem stwierdza, że celowi Komisji, przewidującemu "odzyskanie udziału w rynku" w projekcie gruntownej reformy, nie towarzyszą żadne działania. Brakuje instrumentów i środków, które mogłyby urzeczywistnić te zasługujące na wsparcie cele.

Zniesienie instrumentów zarządzania rynkiem i wprowadzenie środków o charakterze bardziej perspektywicznym

3.5 EKES przypomina tu swój wcześniejszy postulat zniesienia działań interwencyjnych jako sztucznej możliwości zbytu dla nadwyżek produkcji i uznaje za właściwe propozycje odpowiadające temu celowi.

3.5.1 Komitet zaleca, by karczowanie oferować jako dobrowolne działanie w ramach programu strukturalnego z elementami socjalnymi w regionach winiarskich, z myślą o tych przedsiębiorstwach, które chcą zaprzestać produkcji lub ją ograniczyć.

3.5.2 Komitet jest zdania, że natychmiastowe odejście od działań inwestycyjnych nie zasługuje na poparcie. Dlatego zaleca, by w ramach krajowych środków finansowych w okresie dostosowawczym w latach 2008-2010 można było oferować:

- destylacje do produkcji wyrobów spirytusowych otrzymanych z wina (obecnie art. 29),

- dotacje dla prywatnego składowania (obecnie art. 24 ff).

3.5.3 Zdaniem Komitetu, konieczne jest zachowanie obowiązku destylacji produktów ubocznych w celu zagwarantowania jakości produkcji wina i uniknięcia ewentualnych nadużyć.

3.5.4 Komitet uważa, że w ramach krajowych kopert budżetowych należy zaplanować środki zapobiegania kryzysom, oparte na współodpowiedzialności producentów.

3.5.5 Komitet uważa, że należy wprowadzić inne przyszłościowe instrumenty, aby osiągnąć wytyczone cele. Instrumenty te to m. in.:

- kompleksowe monitorowanie rynku,

- programy skierowane do konsumentów na rynku wewnętrznym, informujące o zaletach umiarkowanego spożycia wina i przestrzegające przed nadmierną konsumpcją,

- stworzenie programu wspierającego eksport,

- programy informacyjne dla konsumentów w krajach trzecich,

- programy badawcze, także we współpracy z krajami trzecimi.

3.5.6 EKES podkreśla, że instrumenty organizacji rynku powinny służyć przede wszystkim tym, którzy chcą rozwijać uprawę i produkcję wina w Europie, a nie tym, którzy z jakichkolwiek względów z tego rezygnują.

Krajowe środki finansowe

3.6 Komitet z zadowoleniem przyjmuje tę propozycję, ponieważ odpowiada to jego apelom o większe uwzględnienie różnic regionalnych i bardziej konsekwentne stosowanie zasady pomocniczości w sektorze wina. Jednakże zachować należy spójne i wystarczające ramy wspólnotowe, tak aby uniknąć powrotu do polityki narodowej i zachować europejski charakter tego sektora.

3.6.1 Już w swojej wcześniejszej opinii (CES 68/99) Komitet opowiadał się za tym, aby to państwa członkowskie z programu przestawiania produkcji same wybierały środki na rzecz ich regionów winiarskich. Znaczną rolę powinny przy tym odgrywać organizacje producentów, stowarzyszenia branżowe i podmioty kierujące się odpowiednimi celami.

3.6.2 Komitet przypomina, że domagał się utworzenia specjalnego programu wspierania terenów o utrudnionych warunkach dla uprawy winorośli, np. dla obszarów pagórkowatych i o dużym nachyleniu stoków. Obszary wystawione na działanie ekstremalnych warunków klimatycznych również powinny zostać objęte takim programem

3.6.3 Komitet opowiada się za obszernym katalogiem środków, który jego zdaniem powinien wychodzić poza przykłady Komisji. Wskazuje także na swoją opinię (CES 68/99), w której nawoływał już do znacznego poszerzenia programu wspierania technik winiarskich oraz wprowadzania produktu na rynek.

3.6.4 EKES uważa ponadto, że za pomocą krajowych kopert budżetowych należy finansować spójne i zintegrowane ze sobą działania w celu osiągnięcia ich maksymalnej skuteczności. Zatem działania te powinny zostać scalone w plany obejmujące cały łańcuch produkcji: od winnicy, poprzez przetwarzanie, po wprowadzenie produktu na rynek. Należy ponadto finansować działania umożliwiające producentom współodpowiedzialne zarządzanie potencjałem i wykorzystanie alternatywnych rynków zbytu. EKES uważa, że planami tymi powinny zarządzać przede wszystkim organizacje zrzeszające producentów wina.

3.6.5 Podział budżetu na krajowe koperty budżetowe powinien - jak się to już praktykuje w przypadku restrukturyzacji - być dokonywany według klucza powierzchni objętej uprawą winorośli. W okresie dostosowawczym należy przeznaczyć wystarczające środki finansowe na wygasające mechanizmy rynkowe, aby przedsiębiorstwa, które dotąd z tych środków korzystały, mogły się stopniowo przystosować do nowych warunków.

3.6.6 Instrumenty krajowych środków finansowych należy definiować w ramach unijnej organizacji rynku wina. Do państw członkowskich, w obrębie ich budżetu (według klucza powierzchni objętej uprawą winorośli), należy dobór działań zwiększających konkurencyjność ich sektora wina. Programy te należy przedstawić w Brukseli. Na państwach członkowskich spoczywa odpowiedzialność za ich właściwą realizację.

3.6.7 Komitet proponuje następujący podział pomiędzy działania wspólnotowe a działania w ramach krajowych środków finansowych.

3.6.7.1 Działania wspólnotowe:

- monitorowanie rynku europejskiego,

- programy informacyjne dla konsumentów na szczeblu europejskim i na rynkach eksportowych,

- programy eksportowe dla krajów trzecich,

- programy badawcze.

3.6.7.2 Działania w ramach krajowych środków finansowych:

- wspieranie wykorzystania moszczu do wzbogacania wina

- destylacja w myśl art. 29 (2008-2010),

- pomoc dla destylacji produktów ubocznych (2008-2010),

- karczowanie całkowite i czasowe,

- dotacje bezpośrednie uzależnione od obszaru,

- wycinanie części niedojrzałych gron,

- wsparcie produkcji soku gronowego,

- restrukturyzacja, przegrupowanie lub rozproszenie obszarów upraw winorośli,

- działania na rzecz poprawy struktur rejestracji i zbytu (np. zintegrowana sieć przedsiębiorstw i związków przedsiębiorstw),

- programy informacyjne dla konsumentów na rynku wewnętrznym,

- działania na rzecz poprawy jakości,

- program dla terenów o utrudnionych warunkach, np. obszarów pagórkowatych i o dużym nachyleniu stoków, stoków lub obszarów wystawionych na działanie ekstremalnych warunków klimatycznych,

- zarządzanie kryzysowe (zapobieganie kryzysom i ich przezwyciężanie, fundusze ubezpieczeniowe).

Rozwój obszarów wiejskich

3.7 Komitet w wielu opiniach podkreślał znaczenie drugiego filara dla przyszłego rozwoju obszarów wiejskich, do których zalicza się także obszary upraw winorośli.

3.7.1 Mając na uwadze ten zasadniczy kierunek, jeśli chodzi o rozwiązanie specyficznych problemów sektora wina, Komitet opowiada się za tym, by działania dyskutowane w ramach reformy rynku wina były w całości finansowane z budżetu na rzecz sektora wina. Dlatego nie można dopuścić do ograniczenia tego budżetu ani przez cięcia, ani przez transfer środków.

Polityka w zakresie jakości i oznaczeń geograficznych

3.8 Ponieważ w tej dziedzinie propozycje Komisji są daleko idące i mają ostatecznie prowadzić do zniesienia obecnie obowiązującej systematyki w zakresie jakości, Komitet oczekuje, że Komisja przedstawi symulacje oddziaływania tych propozycji na cele reformy rynku wina zarówno pod kątem większej konkurencyjności i wspierania jakości, jak również z punktu widzenia ochrony konsumenta.

3.8.1 EKES apeluje, by najpierw wcielono w życie obowiązujące postanowienia porozumienia TRIPS, a zwłaszcza wprowadzono rejestr ochrony oznaczeń geograficznych, zanim wywoła się dyskusję nad zmianą funkcjonującego europejskiego systemu jakości.

Praktyki enologiczne

3.9 Komitet dostrzega w tych propozycjach niespójności, które należy usunąć.

3.9.1 Komitet za absolutnie konieczną uważa definicję produktu "wino", która byłaby akceptowana na rynku międzynarodowym. Wymaga to także ustalenia uznanych metod produkcji.

3.9.2 Dopuszczenie wszelkich metod, które są akceptowane gdzieś na świecie, jest sprzeczne z celem bardziej zdecydowanego kierowania się normami OIV.

3.9.3 Komitet opowiada się za tym, by zgodność metod produkcji wina z normami OIV bardziej konsekwentnie włączyć w strategiczne ukierunkowanie bilateralnych i międzynarodowych umów handlowych.

3.9.4 EKES sprzeciwia się planowanemu dopuszczeniu do produkcji w UE wina z importowanego moszczu gronowego czy koncentratu moszczu lub do kupażowania wyrobów z krajów trzecich z produktami europejskimi.

Wzbogacanie wina

3.10 W swojej opinii z 1999 r. Komitet wzywał do uwzględniania występującej w Unii Europejskiej różnorodności warunków w zakresie lokalizacji, klimatu i pogody. EKES zwraca uwagę, że zagadnienie to jest bardzo delikatne i nie można dopuścić, by sprowokowało konflikt w europejskim sektorze wina czy nawet zablokowało propozycje reform.

3.10.1 EKES ocenia zatem propozycje Komisji, uwzględniając swoją wcześniejszą opinię, przedstawione analizy Komisji, proponowaną liberalizację metod produkcji wina i uznanie praktyk enologicznych w umowach dwustronnych oraz pod kątem celów reformy, a w szczególności zwiększenia konkurencyjności i zmniejszenia kosztów produkcji. Po rozważeniu wszystkich za i przeciw dotyczących propozycji Komisji, Komitet generalnie opowiada się za kontynuacją obowiązujących przepisów regulujących stosowanie sacharozy i za wsparciem wykorzystywania koncentratów moszczu.

Etykietowanie

3.11 Komitet ocenia propozycje jako bardzo złożone i oczekuje od Komisji Europejskiej dokładnej symulacji oddziaływań wynikających z zaproponowanych zmian.

3.11.1 EKES zwraca przy tym uwagę na fakt, że prawo dotyczące oznaczeń zostało zmienione dopiero niedawno po trwających wiele lat dyskusjach. Wzywa zatem Komisję, aby wskazała te nowe aspekty, których nie wzięto pod uwagę w zakończonej właśnie debacie.

3.11.2 Komitet z zadowoleniem przyjmuje uproszczenia zasad etykietowania, gdyż służy to lepszemu informowaniu konsumenta. Tego typu zmiany nie mogą jednak powodować wzrostu ryzyka zakłóceń konkurencji lub wprowadzania w błąd konsumenta, co skutkowałoby falą pozwów skierowanych do sądu. Pod tym kątem należy sprawdzić propozycję Komisji Europejskiej w sprawie nieobowiązkowego podawania informacji o szczepie winorośli i roczniku także w odniesieniu do zwykłych win stołowych, które wszak nie muszą spełniać takich wymogów jak wina regionalne czy wina jakościowe z określonych regionów.

3.11.3 Komitet przypomina, że kolejne rozszerzenia Unii Europejskiej to także więcej języków, co może spowodować utrudnienia w handlu, choćby takie jak obecnie związane z podawaniem informacji o zawartości sulfidów, czyli dwutlenku siarki. Dlatego w etykietowaniu należy umożliwić podawanie obowiązkowych informacji, np. o dodatkach, za pomocą ogólnie zrozumiałych symboli.

Promowanie i informowanie

3.12 Już w swojej wcześniejszej opinii CES 68/99 Komitet wnioskował, aby jednym z najważniejszych filarów organizacji rynku wina uczynić informowanie o zdrowotnych zaletach umiarkowanej konsumpcji wina oraz o niebezpieczeństwach związanych z jego nadużywaniem.

3.12.1 Ponieważ propozycje Komisji są bardzo niejasne, EKES domaga się, by przedstawiono konkretne środki w zakresie informowania konsumentów i wspierania sprzedaży na rynku wewnętrznym oraz na rynkach eksportowych. Środki zaproponowane przez Komisję powinny wychodzić poza obowiązujące, niewystarczające ramy i pozwolić odzyskać oraz rozszerzyć udziały w rynku.

3.12.2 Należy przy tym szczególną uwagę poświęcić obszernemu informowaniu o zaletach umiarkowanego picia wina, będącego częścią zdrowego odżywiania się i nowoczesnego stylu życia.

3.12.3 Należy zatrzymać postępujące od kilka lat pogarszanie się bilansu handlu zagranicznego i na nowo zdecydowanie poprawić ten wskaźnik za pomocą programów wspierających eksport.

Ochrona środowiska naturalnego

3.13 Komitet w opinii CES 68/99 domagał się większego uwzględnienia tej kwestii.

3.13.1 Tereny winiarskie to z reguły jedyne w swoim rodzaju krajobrazy kulturowe, które właściciele winnic muszą pielęgnować, gospodarując w sposób przyjazny dla środowiska. Uprawa winorośli jest częścią składową kultury życia tych całych regionów, których aktywność gospodarcza, społeczna i kulturalna opiera się na wytwarzaniu wina.

3.13.2 Reforma musi zatem w kompleksowy sposób uwzględniać kwestie związane ze środowiskiem naturalnym, strukturą społeczną, infrastrukturą, gospodarką oraz jakością życia.

WTO

3.14 W opinii CES 68/99 Komitet odrzucił już rozwiązania polegające na mieszaniu wyrobów importowanych z krajów trzecich z wyrobami unijnymi lub na produkcji wina w UE z wyrobów pochodzących z krajów trzecich, ponieważ stawia to w niekorzystnej sytuacji europejskich producentów i stwarza ryzyko nadużyć szkodliwych dla konsumentów. Komitet ubolewał wówczas nad brakiem propozycji Komisji, które przyczyniałyby się do zwiększenia konkurencyjności europejskiego wina w międzynarodowej wymianie handlowej, a w szczególności na rynkach eksportowych. W obliczu nadchodzącej reformy rynku wina Komitet ponownie wyraża swoja krytykę.

3.14.1 W świetle swoich wcześniejszych analiz Komitet oczekuje, że w reformie organizacji rynku wina, a zwłaszcza w regulacjach dotyczących handlu z krajami trzecimi, Komisja w większym stopniu uwzględni pozycję europejskiego sektora wina jako lidera na światowym rynku.

Bruksela, 14 grudnia 2006 r.

Przewodniczący
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego
Dimitris DIMITRIADIS

______

(1) DzU C 101 z 12.4.1999, s. 60-64.

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024