Przepisy Przewozowe, obowiązujące na kolejach polskich.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA KOLEI ŻELAZNYCH

z dnia 23 lutego 1920 r.

o Przepisach Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich. ^{* 1}

Na mocy dekretu z dnia 7 lutego 1919 r. (Dziennik Praw № 14, poz. 152), konstytucyjnie zatwierdzonego w dniu 7 kwietnia 1919 roku (Monitor Polski № 82) i w porozumieniu z Ministerstwami Skarbu oraz Przemysłu i Handlu niniejszem zarządzam, aby z dniem 1 marca 1920 r. na kolejach Okręgów Warszawskiego, Radomskiego i Wileńskiego zostały wprowadzona w życie podane poniżej "Przepisy Przewozowe, obowiązujące na kolejach polskich".

Z chwilą wprowadzenia oznaczonych "Przepisów Przewozowych", t. j. od 1 marca 1920 r. tracą moc obowiązującą Przepisy Przewozowe do Tymczasowej Taryfy Towarowej na przewóz towarów, zwierząt i zwłok kolejami państwowemi Okręgów Warszawskiego i Radomskiego, wprowadzonej z dniem 1-go listopada 1919 r., Przepisy Przewozowe do Taryfy Tymczasowej na przewóz pasażerów i bagażu na linjach kolei państwowych Okręgu Warszawskiego, wydanej w listopadzie 1918 r. na podstawie taryfy okupacyjnej niemieckiej z dnia 1 sierpnia 1916 roku, Przepisy Przewozowe do Taryfy Tymczasowej na przewóz podróżnych, psów i bagażu na linjach Dyrekcji Radomskiej, ważnej od 1 listopada 1918 r. i wydanej na podstawie taryfy okupacyjnej austrjackiej z 1918 r., oraz w stosunku do kolei Okręgu Wileńskiego, Przepisy Przewozowe do Tymczasowej Taryfy dla przewozu towarów na linjach polskich kolei wojskowych, wydanej we wrześniu 1919 r." i Przepisy Przewozowe do Taryfy Tymczasowej na przewóz osób, psów i bagażu na kolejach "wojskowych, wydanej w czerwcu 1919 r. wraz ze wszelkiemi do nich uzupełnieniami.

Warszawa, dnia 24 stycznia 1920 r.

PRZEPISY PRZEWOZOWE

OBOWIĄZUJĄCE NA KOLEJACH POLSKICH.

A.

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

Art.  1. ²

(uchylony).

Art.  2. ³

(uchylony).

B.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Art.  3. ⁴

(uchylony).

Art.  4. ⁵

(uchylony).

Art.  5. ⁶

(uchylony).

Art.  6. ⁷

(uchylony).

Art.  7. ⁸

(uchylony).

Art.  8. ⁹

(uchylony).

Art.  9. ¹⁰

(uchylony).

C.

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.

I.

PRZEWÓZ OSÓB.

Art.  10. ¹¹

(uchylony).

Art.  11. ¹²

(uchylony).

Art.  12. ¹³

(uchylony).

Art.  13. ¹⁴

(uchylony).

Art.  14. ¹⁵

(uchylony).

Art.  15. ¹⁶

(uchylony).

Art.  16. ¹⁷

(uchylony).

Art.  17. ¹⁸

(uchylony).

Art.  18. ¹⁹

(uchylony).

Art.  19. ²⁰

(uchylony).

Art.  20. ²¹

(uchylony).

Art.  21. ²²

(uchylony).

Art.  22. ²³

(uchylony).

Art.  23. ²⁴

(uchylony).

Art.  24. ²⁵

(uchylony).

Art.  25. ²⁶

(uchylony).

Art.  26. ²⁷

(uchylony).

Art.  27. ²⁸

(uchylony).

Art.  28. ²⁹

(uchylony).

Art.  29. ³⁰

(uchylony).

II.

PRZEWÓZ BAGAŻU.

Art.  30. ³¹

(uchylony).

Art.  31. ³²

(uchylony).

Art.  32. ³³

(uchylony).

Art.  33. ³⁴

(uchylony).

Art.  34. ³⁵

(uchylony).

Art.  35. ³⁶

(uchylony).

Art.  36. ³⁷

(uchylony).

Art.  37. ³⁸

(uchylony).

Art.  38. ³⁹

(uchylony).

Art.  39. ⁴⁰

(uchylony).

III.

PRZEWÓZ PRZESYŁEK NADZWYCZAJNYCH.

Art.  40. ⁴¹

(uchylony).

Art.  41. ⁴²

(uchylony).

Art.  42. ⁴³

(uchylony).

Art.  43. ⁴⁴

(uchylony).

IV.

PRZEWÓZ ZWŁOK.

Art.  44. ⁴⁵

(uchylony).

Art.  45. ⁴⁶

(uchylony).

Art.  46. ⁴⁷

(uchylony).

Art.  47. ⁴⁸

(uchylony).

V.

PRZEWÓZ ZWIERZĄT.

Art.  48. ⁴⁹

(uchylony).

Art.  49. ⁵⁰

(uchylony).

Art.  50. ⁵¹

(uchylony).

Art.  51. ⁵²

(uchylony).

Art.  52. ⁵³

(uchylony).

VI.

PRZEWÓZ TOWARÓW.

Art.  53. ⁵⁴

(uchylony).

Art.  54. ⁵⁵

(uchylony).

Art.  55. ⁵⁶

(uchylony).

Art.  56. ⁵⁷

(uchylony).

Art.  57. ⁵⁸

(uchylony).

Art.  58. ⁵⁹

(uchylony).

Art.  59. ⁶⁰

(uchylony).

Art.  60. ⁶¹

(uchylony).

Art.  61. ⁶²

(uchylony).

Art.  62. ⁶³

(uchylony).

Art.  63. ⁶⁴

(uchylony).

Art.  64. ⁶⁵

(uchylony).

Art.  65. ⁶⁶

(uchylony).

Art.  66. ⁶⁷

(uchylony).

Art.  67. ⁶⁸

(uchylony).

Art.  68. ⁶⁹

(uchylony).

Art.  69. ⁷⁰

(uchylony).

Art.  70. ⁷¹

(uchylony).

Art.  71. ⁷²

(uchylony).

Art.  72. ⁷³

(uchylony).

Art.  73. ⁷⁴

(uchylony).

Art.  74. ⁷⁵

(uchylony).

Art.  75. ⁷⁶

(uchylony).

Art.  76. ⁷⁷

(uchylony).

Art.  77. ⁷⁸

(uchylony).

Art.  78. ⁷⁹

(uchylony).

Art.  79. ⁸⁰

(uchylony).

Art.  80. ⁸¹

(uchylony).

Art.  81. ⁸²

(uchylony).

Art.  82. ⁸³

(uchylony).

Art.  83. ⁸⁴

(uchylony).

Art.  84. ⁸⁵

(uchylony).

Art.  85. ⁸⁶

(uchylony).

Art.  86. ⁸⁷

(uchylony).

Art.  87. ⁸⁸

(uchylony).

Art.  88. ⁸⁹

(uchylony).

Art.  89. ⁹⁰

(uchylony).

Art.  90. ⁹¹

(uchylony).

Art.  91. ⁹²

(uchylony).

Art.  92. ⁹³

(uchylony).

Art.  93. ⁹⁴

(uchylony).

Art.  94. ⁹⁵

(uchylony).

Art.  95. ⁹⁶

(uchylony).

Art.  96. ⁹⁷

(uchylony).

Art.  97. ⁹⁸

(uchylony).

Art.  98. ⁹⁹

(uchylony).

Art.  99. ¹⁰⁰

(uchylony).

Art.  100. ¹⁰¹

(uchylony).

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  A

POSTANOWIENIA

O PRZEWOZIE ZWIERZĄT ŻYWYCH

(Art. 50 ust. 2).

Art.  1.

1. Zwierzęta żywe przewozi się pociągami bydlęcemi, towarowemi, a na szczególne zarządzenie kolei także osobowemi.

2. Na linjach kolejowych, gdzie odbywa się stały i znaczny przewóz zwierząt, powinny kursować pociągi bydlęce w pewnych oznaczonych dniach, przyczem pociągi te powinny mieć taki rozkład, by postój zwierząt, odchodzących i przychodzących linjami bocznemi, był jaknajkrótszy.

Art.  2.

O zamierzonym przewozie zwierząt nadawca obowiązany jest piśmiennie zawiadomić stację z podaniem ilości i jakości zwierząt (bydło rzeźne krajowe lub zagraniczne; przeznaczone do chowu lub rozpłodowe) oraz rodzaju żądanego pociągu co najmniej na 48 godzin przed dostarczeniem ładunku na stację, tudzież złożyć kaucję od każdego zamówionego wagonu w wysokości, przewidzianej w taryfie, w wykazie opłat dodatkowych.

Dowiedzieć się. kiedy i którym pociągiem zamówiony ładunek może być wysłany, jest rzeczą nadawcy.

Art.  3.

1. Do przewozu zwierząt w wagonach krytych należy w miarę możności wybierać wagony, które mają na ścianach podłużnych lub czołowych po dwa otwory (klapy powietrzne), zamykane od wewnątrz. Podłogi muszą być szczelne, aby nie było przeciągu z dołu i nawóz oraz podściółka nie mogły wypadać.

2. Przy przewozie zwierząt dużych w wagonach bez otworów powietrznych należy otworzyć drzwi przynajmniej do połowy, przyczem nadawca obowiązany jest otwory te zabezpieczyć zaporami drewnianemi lub kratami tak, aby zwierzęta nie mogły wypadać.

3. Dolne skrzynki wagonów mogą być używane tylko do przewozu zwierząt drobnych, które zachorowały w ciągu drogi.

4. Wagony, podstawione do przewozu, powinny być należycie oczyszczone i odwonione.

Art.  4.

1. Klatki, skrzynie, kosze, worki i inne przedmioty, służące do przewozu zwierząt, muszą być dostatecznie przestronne i przewiewne. Nie można nadawać zwierząt skrępowanych.

2. Klatki i t. p. mają mieć szczelne dno i szczelne ściany do takiej wysokości, aby zanieczyszczenie wagonu nawozem lub podściółką było, o ile możności, wykluczone. Przepis ten nie ma zastosowania do drobiu, nadawanego w przesyłkach całowagonowych. Klatki i kojce powinny być tak urządzone, aby zwierzęta nie mogły się częściowo przeciskać przez nie, a nadto mieć taką wysokość, aby zwierzęta mogły stać swobodnie. O ile przewóz trwa przypuszczalnie nad" 36 godzin, nadawca musi zaopatrzyć wszystkie klatki i t. p. także w urządzenia do pojenia zwierząt, a przy przewozie zwierząt drobnych również do ich karmienia. Dno klatek i t. p. ma być wysypane piaskiem, miałem torfowym lub trocinami. Przy ładowaniu należy zwracać uwagę na to, aby świeże powietrze miało dostateczny dostęp do klatek i t. p.; w szczególności nie można umieszczać innych towarów na klatkach, skrzyniach, koszach i t. p., a klatki i t. p. wolno ładować jedne na drugich tylko wówczas, jeżeli za pomocą listew i t. p. zabezpieczono wolną przestrzeń powietrza o wysokości co najmniej 3 cm. między dnem górnej klatki a wierzchem dolnej.

Art.  5.

1. Załadowanie zwierząt jest rzeczą nadawcy. List przewozowy ma być zaopatrzony w świadectwo lekarza weterynarji, zaświadczające, iż zwierzęta są zdrowe, a w szczególności wolne od chorób zaraźliwych.

2. Przy ładowaniu zwierząt do wagonów trzeba mieć na względzie, że nie wolno ładować zwierząt dużych tak, by stały stłuczone lub przyciśnięte do ścian, i wymaga się, by człowiek mógł przesunąć się swobodnie i bezpiecznie pomiędzy załadowanemi zwierzętami; nadto przy ładowaniu poprzecznem powinno między zwierzętami a ścianami wagonu pozostać tyle miejsca, aby uszkodzenie zwierząt na głowie lub zadzie przez otarcie się i t. p. było wykluczone. Zwierzęta drobne muszą mieć możność położenia się.

3. Umieszczanie w jednym wagonie luzem różnych gatunków zwierząt, jak koni lub bydła rogatego razem z cielętami, trzodą chlewną, owcami i t. p. jest niedopuszczalne, chyba, że każdy gatunek będzie oddzielony od drugiego deskami. Ograniczenia te odpadają przy przewozie matek z oseskami i przy przewozie drobiu.

4. Wagony, załadowane drobiem nieopakowanym, należy plombować.

5. Przy przewozie bydła rogatego i nierogacizny nadawca powinien zaopatrzyć podłogę wagonów w podściółkę, przyczem w wagonach o ścianach z łat oraz wagonach, których drzwi pozostają otwarte podczas przewozu, podściółka musi być z materjałów niepalnych. Za materjały palne należy uważać słomę,« plewy, siano i t. p., natomiast można używać trocin, pokropionych wodą, tudzież zwilżonej podściółki torfowej. W razie przeładowania zwierząt z wagonu, zaopatrzonego w podściółkę, na jednej ze stacji pośrednich, kolej powinna dostarczyć podściółki za opłatą, oznaczoną w taryfie.

Art.  6.

1. Wysyłający powinien przed załadowaniem nakarmić i napoić zwierzęta, których przewóz potrwa przypuszczalnie 24 godzin lub dłużej. Jeżeli przewóz trwa ponad 36 godzin, należy poić zwierzęta najpóźniej co 36 godzin.

Pojenie i karmienie zwierząt jest rzeczą dozorców, którzy im towarzyszą.

2. Paszę lub karm, potrzebny w drodze, przewozi się bezpłatnie w ilościach, określonych w taryfie, i przytem o ile jest załadowany do wagonu, w którym mieszczą się zwierzęta.

Art.  7.

1. Przy przewozie zwierząt żywych luzem - nie w klatkach, skrzyniach i t. p. - powinien się znajdować dozorca. Jego obowiązkiem jest opieka nad zwierzętami, jak karmienie i pojenie w drodze i t. p., do czego powinien być zaopatrzony w odpowiednie statki i podściółki.

2. Dozorców powinno być nie więcej, niż jeden na wagon, a nie mniej, niż jeden na cztery wagony. Bez względu na to, czy dozorca będzie odbywać podróż w wagonie osobowym, czy też w braku takiego wagonu - w towarowym, ma się każdy dozorca zaopatrzyć w bilet trzeciej klasy do stacji przeznaczenia.

Art.  8.

Stacja nadawcza może wyłączyć od przewozu przesyłki, nie odpowiadające niniejszym przepisom.

Art.  9.

1. Przetaczanie wagonów ze zwierzętami powinno być ograniczone do niezbędnej potrzeby i przedsiębrane zawsze tylko ze szczególną ostrożnością; silnego uderzenia wagonów o siebie należy bezwarunkowo unikać.

2. Klatek ze zwierzętami nie wolno przy ładowaniu i wyładowaniu popychać, rzucać lub przewracać.

Art.  10.

1. W razie przewozu porą nocną dozorcy, towarzyszący transportom zwierząt, powinni być zaopatrzeni we własne dobrze świecące latarnie. Używanie łatwo zapalnych materjałów do oświetlenia, jak nafty, karbidu i t. p. jest wzbronione.

2. Do wagonów, w których znajduje się słoma lub inne łatwo zapalne materjały, nie wolno wchodzić z zapalonemi cygarami, papierosami lub fajkami, ani też w nich palić.

Art.  11.

Za wszelkiego rodzaju wypadki ze zwierzętami przy ich załadowywaniu lub wyładowywaniu kolej nie ponosi żadnej odpowiedzialności.

Art.  12.

Przyrządów, niezbędnych do przewozu zwierząt, jak drążki, deski i t. p., powinien dostarczyć nadawca, a w razie, jeżeli je dostarczy kolej, nadawca płaci należności, przewidziane w taryfie względnie cenę ich wartości.

ZAŁĄCZNIK  B ¹⁰²

Przepisy, dotyczące przedmiotów, przyjmowanych do przewozu kolejami warunkowo.

(Art. 54 ust. 2 A).

I.

Przedmioty zagrażające niebezpieczeństwem wybuchu*).

Ia.

Materjały wybuchowe (miotające i kruszące).

Dopuszczone do przewozu:

Grupa I.

Materjały strzelnicze i rozsadzające, uznane za bezpieczne przy zwykłych czynnościach, połączonych z przewozem:

a) preparaty rozsadzające, zabezpieczone przed wybuchem, ze składów rządowych oraz koncesjonowane materjały rozsadzające, uznane za bezpieczne przy zwykłych czynnościach ręcznych, jeżeli na przewóz ich złożono zezwolenie władzy rządowej;

b) nitroceluloza (bawełna strzelnicza, bawełna kleinowa, o ile odpowiada warunkom trwałości, a mianowicie:

α) w postaci kłaczków i nieprasowana z zawartością wody lub alkoholu nie mniej niż 25% (75 części stałych i 25 części ciekłych);

ß) prasowana, z zawartością nie mniej niż 15% wody (85 części stałych i 15 części wody), (patrz także grupę II.c);

c) trójnitrotoluol, tak zwany trójnitrotoluol ciekły (obojętna mieszanina nitrowanych toluolów, ciekła w temperaturze zwykłej) ; materiały te nie powinny być bardziej niebezpieczne niż chemicznie czysty trójnitrotoluol;

d) kwas pikrynowy;

e) dynamon i miedziankit (chlorek potasu) nie nasycony naftą.

______

^*) 1. Przedmioty, zagrażające niebezpieczeństwem wybuchu, których przewóz kolejami nie jest dozwolony, można przyjmować do przewozu tylko w ilościach nie większych nad 0,5 kg., jeżeli rzeczone przedmioty przeznaczone są dla celów doświadczalnych i wysyłane na zlecenie władz rządowych. Nadawca powinien okazać zaświadczenie władzy, na zlecenie której takie przedmioty mają być przewożone koleją. Zaświadczenie to powinno zawierać wskazówki co do sposobu opakowania i powinno być dołączone do listu przewozowego.

2. Do przesyłek władz wojskowych, jak również do przesyłek, nadawanych przez osoby prywatne, na zlecenie władz wojskowych, stosują się przepisy oddzielne.

Grupa II.

Materjały strzelnicze i rozsadzające, łatwo wybuchające:

a) proch strzelniczy i rozsadzający;

b) materjały rozsadzające ze składów rządowych i koncesjonowane materjały rozsadzające, jeżeli na przewóz ich złożono zezwolenie władzy rządowej;

c) nitroceluloza (bawełna strzelnicza, bawełna kleinowa), jeżeli odpowiada warunkom trwałości, a mianowicie:

α) nieprasowana z zawartością nie mniej niż 15% wody (85 części stałych i 15 części wody), (patrz grupę 1 b);

ß) prasowana w formie naboi z powleką parafinową;

d) inne przedmioty wybuchowe, jeżeli na przewóz ich zostało złożone specjalne zezwolenie władz rządowych.

e) miedziankit (chlorek potasu) nasycony naftą.

Przepisy co do przewozu.

A.

Opakowanie.

Grupa I.

1. (1) Preparaty rozsadzające, wymienione w grupie I pod lit. a), mogą być przewożone tylko w takiej postaci, w osłonach i opakowaniu, jakie są przepisane w zezwoleniu, wydanem przez władze rządowe na przewóz tych preparatów. Naczynia muszą mieć napis oznaczający nazwę preparatu, ściśle zgodną z tą, jaka jest wymieniona w zezwoleniu oraz słowa: "Materjał wybuchowy grupy I", imię i nazwisko lub firmę wytwórcy, nazwę fabryki, datę wyrobu oraz datę i liczbę zezwolenia władzy rządowej na przewóz. Napis należy umieścić na naczyniu w ten sposób, by go nie można było otworzyć bez rozerwania napisu. Każde naczynie powinno być zaplombowane wyraźnie odciśniętą plombą fabryki.

(2) przepisy niniejsze stosują się do przewozu preparatów wybuchowych ze składów rządowych z wyjątkiem tych przypadków, w których obowiązują przepisy specjalne.

2. Nitroceluloza (bawełna strzelnicza, bawełna kleinowa), wymieniona w grupie 1 pod lit. b), (α) i ß), musi być ściśle zapakowana w trwałe i dobrze zamknięte naczynia drewniane o grubych ścianach, nieprzepuszczające wody ani alkoholu. Zamiast naczyń drewnianych można używać także t. zw. amerykańskich beczek tekturowych. Naczynia nie mogą być zabijane gwoździami żelaznemi i muszą być zaopatrzone w napis: "Nitroceluloza wilgotna z grupy I".

3. Trójnitrotoluol (lit. c) musi być szczelnie zapakowany w mocne, szczelne i dobrze zamknięte naczynia drewniane, zamiast których można używać także t. zw. amerykańskich beczek tekturowych. Naczynia muszą być zaopatrzone w napis: "Trójnitrotoluol z gru- py I".

Tak zwany trójnitrotoluol ciekły można pakować nietylko do mocnych, szczelnych i bezpiecznie zamkniętych naczyń drewnianych, lecz również i do naczyń żelaznych; naczynia te mają mieć szczelne zamknięcie, które jednakże w razie pożaru mogłoby się otworzyć, pod ciśnieniem gazów, wytwarzających się wewnątrz naczynia tak, by niebezpieczeństwo rozerwania naczynia było wyłączone. Naczynia muszą być zaopatrzone w napis "Trójnitrotoluol ciekły grupy 1".

4. Kwas pikrynowy (lit. d) musi być zapakowany tak samo, jak wyżej pod liczbą 3. Do pakowania nie można używać ołowiu.

Grupa II.

1. (1) Proch strzelniczy i rozsadzający gr.II. a) musi być zapakowany tak samo, jak wyżej pod liczbą 3, przyczem naczynia muszą być tak szczelne, by zabezpieczały proch od rozsypywania się lub od rozpylania. Naczynia powinny być bez gwoździ, śrub, obręczy, zawiasów lub jakiegokolwiek okucia żelaznego. Można także używać naczyń metalowych, jakie przewidziane są dla trójnitrotoluolu ciekłego z grupy i (licz. 3.) oprócz naczyń żelaznych.

(2) Przed zapakowaniem w naczynia proch ziarnisty należy zsypać do gęstych, mocnych worków, a mączkę prochową do torb skórzanych lub worków z podwójnej tkaniny.

(3) Waga brutto jednego naczynia nie może przewyższać 130 kg.

(4) Naczynia muszą mieć napis: "Proch strzelniczy", "Proch rozsadzający grupy 11". Przy przesyłkach, pochodzących z zagranicy lub tranzytowych, powinno być podane także imię i nazwisko lub firma wytwórcy.

2. Materjały rozsadzające gr. II. b) można przewozić w postaci, osłonach, opakowaniu itd. jakie są przewidziane wyżej pod licz. 1 (1.) i (2.), dla preparatów rozsadzających gr. I. a). Prócz tego naczynia muszą mieć napis: "Materjał rozsadzający grupy II". Na naczyniach ma być umieszczony przepis o sposobie otwierania i zamykania naczynia.

3. (1) Nitroceluloza gr. II. c) musi być zapakowana w mocne naczynia drewniane, nieprzepuszczające wody, bez obręczy lub innych wiązań żelaznych i tak ściśle, aby zawartość naczyń nie mogła się poruszać wewnątrz naczynia zewnętrznego i powodować tarcia. Nie można też naczyń zabijać gwoździami żelaznemi. Prócz naczyń drewnianych można używać także t. zw. amerykańskich beczek tekturowych.

(2) Naboje należy pozawijać mocnym papierem pakunkowym w oddzielne paczki przed ich ułożeniem do naczyń.

(3) Naczynia muszą mieć napis: "Nitroceluloza gr. II".

4. Inne materjały wybuchowe gr. II. d):

Przedmioty, przyjęte do przewozu wyjątkowo, muszą być zapakowane podług wskazówek, jakie są określone dla każdego poszczególnego przypadku.

B.

Nadawanie.

(1) Materjałów strzelniczych rozsadzających gr. II nie można nadawać do przewozu w przesyłkach pośpiesznych.

(2) Kolej nie może też przyjmować do przewozu tych materjałów do takich stacji, do których przewóz ich jest wzbroniony.

(3) Kolej może ograniczyć przyjmowanie takich przesyłek do pewnych dni i pociągów, których przewóz nie odbywa się pociągami specjalnemi. Wyznaczanie takich dni oraz pociągów jest rzeczą odnośnych zarządów kolejowych lecz podlega zatwierdzeniu władzy nadzorczej.

(4) Przewoźne za przesyłki materjałów wybuchowych należy opłacać przy nadaniu. Przesyłki te nie mogą być obciążane zaliczeniami, jak również nie jest dopuszczalne ubezpieczenie terminu ich dostawy.

(5) Wyjąwszy przypadki poszczególne, w których obowiązuje zawarta z koleją umowa oddzielna, należy każdą tego rodzaju przesyłkę zgłosić w ekspedycji stacji nadawczej najpóźniej na jeden dzień przed jej wysłaniem i przedłożyć równocześnie dokładnie sporządzony list przewozowy. Przesyłka powinna być dostarczona w porze dziennej, oznaczonej przez biuro ekspedycji.

(6) Przesyłki, nadawane do przewozu pociągami specjalnemi, nadawca obowiązany jest zgłosić w ekspedycji stacji nadawczej najmniej na 8 dni przed ich wysłaniem z podaniem stacji przeznaczenia.

C.

Zaświadczenia. Listy przewozowe.

(1) Co do tego, czy wymagane są i jakie zaświadczenia na przewóz materjałów strzelniczych i rozsadzających, stanowią o tem oddzielne przepisy prawne.

(2) Pozatem obowiązują postanowienia następujące:

1. Do każdej przesyłki materjałów wybuchowych gr. 1. licz. b), c) i d) oraz grupy 11, lit. c) musi być dołączone zaświadczenie chemika, uznanego przez zarząd kolejowy, że części składowe materjału wybuchowego ściśle odpowiadają warunkom, wymienionym w punkcie la) załącznika B do "Przepisów przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich"; prócz tego w liście przewozowym nadawca powinien zamieścić oświadczenie, iż opakowanie przesyłki odpowiada ściśle odnośnym przepisom co do opakowania.

2. Na liście przewozowym nadawca obowiązany jest umieścić napis

a) przy przesyłkach materjałów gr. I: "Materjały strzelnicze i rozsadzające gr. I",

b) przy przesyłkach materjałów gr. II: "Materjały strzelnicze i rozsadzające gr. II".

3. Do przesyłek materjałów gr. II, prócz powyższych, stosują się przepisy następujące:

Nazwę materjału wybuchowego, zamieszczoną w liście przewozowym, należy uwidocznić przez podkreślenie atramentem lub ołówkiem czerwonym, List przewozowy powinien zawierać prócz danych o liczbie, rodzaju, znakach i numerach naczyń, także wagę brutto każdego naczynia z osobna.

D.

Środki przewozowe.

(1) Materjały powyższe można przewozić tylko w wagonach krytych, w których niema przewodników elektrycznych lub jakichkolwiek przyrządów i urządzeń, pozostających pod napięciem prądu elektrycznego, jakoto oświetlenia itp.

(2) Do przewozu kwasu pikrynowego nie wolno używać wagonów wybitych lub krytych ołowiem.

(3) Do przewozu materjałów strzelniczych i rozsadzających gr. II stosują się, prócz powyższych, przepisy następujące:

a) do przewozu mogą być używane wagony tylko ze sprężynowemi zderzakami (buforami) i ciągłami, z mocnym i bezpiecznym dachem, szczelnemi ścianami i dobrze zamykającemi się drzwiami, możliwie bez urządzeń hamulcowych;

b) nie wolno używać wagonów z wystającemi wewnątrz gwoździami, śrubami żelaznemi itp.;

c) drzwi i okna wagonu powinny być zamknięte i uszczelnione, przyczem do uszczelnienia zamknięcia drzwi i okien wagonu nie wolno używać papieru;

d) nie wolno używać wagonów, których łożyska osiowe świeżo odnowiono, ani też takich, których termin rewizji w warsztatach wkrótce upływa;

e) przesyłki należy przewozić od stacji nadawczej do stacji przeznaczenia w tym samym wagonie, możliwie bez przeładunku;

f) na wagonach należy nalepić kartki z niebiesko wydrukowanym napisem: "Towary łatwo wybuchające gr. 11"

E.

Ładowanie.

(1) Materjałów wybuchowych grup 1 i 11 nie wolno ładować do jednego wagonu razem z amunicją gr. II i z przedmiotami, wymienionemi pod licz. lc, Id, le, 11, 111, i V, tudzież z materjałami łatwozapalnemi*). Nie wolno ładować również kwasu pikrynowego razem z ołowiem.

(2) Przy ładowaniu naczyń, napełnionych materjałem wybuchowym, należy starannie unikać wszelkich wstrząśnień, w szczególności zaś nie wolno naczyń takich przewracać, toczyć, przesuwać, a także obracać po ziemi lub podłodze około jednego punktu oparcia, można je tylko przenosić i to z wielką ostrożnością, chroniąc przed uderzeniem.

(3) Przy ładowaniu materjałów wybuchowych należy przestrzegać, co następuje:

a) naczynia muszą być ułożone w wagonie tak mocno, żeby¹.się nie mogły poruszać, przewracać, przetaczać lub spadać z górnych warstw i żeby wogóle były zabezpieczone przed wstrząśnieniami; beczki i faski należy układać rzędem równolegle do ścian wagonu i zabezpieczyć je od przetaczania i poruszania się podkładami drewnianemi, owinięte mi w miękki materjał;

b) wagony mogą być załadowane tylko do % części ich ładowności; wysokość ładunku w wagonie nie może w zasadzie przewyższać 1,3 metra, z wyjątkiem, gdy się ładuje warstwami i to najwyżej 3 warstwy naczyń, ułożonych jedna na drugiej;

c) do jednego wagonu wolno ładować nie więcej niż 1000 kg. razem z innemi towarami, (niezawierającemi przedmiotów łatwozapalnych*), które należy ładować przed naładowaniem materjałów wybuchowych, a wyładować do wyładowaniu tych ostatnich;

d) materjałów wybuchowych nie można ładować z magazynów i ramp towarowych, lecz tylko w miejscach możliwie oddalonych, na bocznicach, i o ile możności na krótko przed odejściem pociągu, którym mają być przewożone; ładowanie, które zawsze się dokonywa pod dozorem osób fachowych, jest obowiązkiem nadawcy; specjalne przyrządy do naładowania, przewozu i wyładowania (podkłady, podściółka i t. p.) obowiązany jest dostarczyć nadawca, przyczem przedmioty te wydaje kolej odbiorcy wraz z towarem;

e) osoby obce, których obecność przy ładowaniu nie jest niezbędną, nie mogą być dopuszczane na place ładunkowe, a w każdym razie powinny trzymać się zdała od miejsca ładowania, przyczem, jeżeli ładowanie wyjątkowo, z konieczności musi się odbywać przy oświetleniu sztucznem, należy mieć na uwadze, by latarnie były umieszczane możliwie wysoko i mocno, by się nie mogły poruszać; używanie latarń naftowych do oświetlenia jest niedopuszczalne.

Przy materjałach strzelniczych i rozsadzających z grupy 11 należy nadto przestrzegać następujące środki ostrożności.

______

^*) Do przedmiotów łatwopalnych nie zaliczają się: węgiel kamienny, brunatny, koks i drzewo.

F.

Środki ostrożności na stacjach i podczas jazdy.

(1) Zarówno przy ładowaniu jak i podczas jazdy i przy wyładowaniu nie wolno wewnątrz ani też w pobliżu wagonu palić tytoniu, zbliżać się, a tembardziej wchodzić do wagonu ze światłem otwartem lub wogóle z ogniem.

(2) W razie przejazdu parowozu obok miejsca ładowania czynność tę należy przerwać, drzwi wagonu zamknąć szczelnie, pozostały do załadowania materjał nakryć dobrze i starannie oponą lub płótnem. Przejeżdżający parowóz powinien w miarę możności, nawet przy spotkaniu na otwartej przestrzeni, mieć zamknięte drzwiczki paleniska i popielnik; rurka przewiewna nie powinna być zwężona.

(3) Wagony, ładowane materjałami wybuchowemi, należy ustawić w pociągu tak, by je oddzielały od parowozu przynajmniej 4 wagony ładowane innemi towarami niezawierającemi przedmiotów łatwozapalnych, ani tembardziej innych wybuchowych*).

(4) Wagonów z materjałami wybuchowemi nie wolno jest puszczać podczas manewrowania luzem, lecz należy je sprząc z parowozem i dostawić przy sprzęganiu z innemi wagonami z największą ostrożnością.

(5) Podczas dłuższych postojów w drodze na stacjach wagony z materjałami wybuchowemi powinny być ustawione na torach bocznych możliwie oddalonych od miejsc zabudowanych.

G.

Wyznaczanie pociągów i ustawianie w nich wagonów z materjałami wybuchowemi.

(1) Materjałów strzelniczych i rozsadzających nie wolno jest przewozić pociągami osobowemi; pociągami zaś mieszanemi wolno tylko wtedy, gdy na danej linji niema pociągów towarowych.

(2) Pociągami mieszanemi można przewozić tylko w ilościach, nie przekraczających 1000 kg. ogólnej wagi (brutto).

(3). Wagony z materiałami strzelniczemi i rozsadzającemi należy ustawiać w pociągu jaknajdalej od parowozu i w każdym razie tak, żeby je poprzedzały przynajmniej 4 wagony, a za niemi zaś następowały przynajmniej 3 wagony, niezawierające materjałów łatwozapalnych. Wszystkie te wagony powinny być dobrze sprzężone; sprzęgła należy starannie obejrzeć na każdej stacji tam, gdzie czas postoju pociągu na to pozwala. Przed i za wagonem, ładowanym matarjałarrii wybuchowemi w ilości, nie przewyższającej 100 kg. wagi brutto wystarczy jeden wagon ochronny (nie zawierający materjałów łatwozapalnych). Wagony, zawierające materjały wybuchowe w mniejszych ilościach, do 35 kg, mogą być nie oddzielane wagonami ochronnemi.

(4) Ma wagonach, załadowanych materjalami strzelniczemi i rozsadzającemi, jak również na wagonie, który się znajduje tuż za niemi i tuż przed niemi, nie można obsadzać hamulców. Natomiast na końcu pociągu powinien się znajdować przynajmniej jeden hamulec obsłużony.

______

^*) Patrz uwagę do ust. F (3).

H.

Dozór nad przedmiotami wybuchowemi.

Przy nadaniu do przewozu więcej niż jednego wagonu z materjałami wybuchowemi nadawca obowiązany jest wyznaczyć specjalnego dozorcę. Jednemu dozorcy można powierzać nie więcej nad trzy wagony. Dozorcy nie mogą zajmować miejsca w tym samym wagonie, gdzie się znajdują materjały wybuchowe.

I.

Zawiadomienie stacji przechodnich i stacji przeznaczenia.

(1) Jeżeli przesyłka, ważąca więcej niż 1000 kg. brutto, ma przejść na inną kolej, należy jaknajwcześniej zawiadomić telegraficznie stację odbiorczą kolei sąsiedniej i wskazać, kiedy i jakim pociągiem ma ona nadejść do tej stacji.

(2) Ostatnia stacja zdawcza (przechodnia) obowiązana jest zawiadomić telegraficznie stację przeznaczenia o przybyciu przesyłki materjałów wybuchowych, ważących więcej niż 1000 kg. brutto. Ten sam obowiązek ma stacja nadawcza, jeżeli leży w obrębie tego samego zarządu kolejowego, co stacja przeznaczenia.

K.

Przybycie na stację przeznaczenia i wydanie przesyłki.

(1) Stacja przeznaczenia, po otrzymaniu wymienionego wyżej, w ust. J. zawiadomienia, powinna bezzwłocznie zawiadomić odbiorcę o wysłaniu przesyłki i prócz tego, po przybyciu jej na stację przeznaczenia, natychmiast zawiadomić go o nadejściu przesyłki. Odbiorca obowiązany jest zabrać przesyłkę bezzwłocznie.

(2) Wyładowanie przesyłki z wagonów odbywa się, w miarę możności, bezpośrednio przed jej odbiorę n, jeżeli te wagony pozostają na stacji. Co do miejsca wyładowania oraz zachowania koniecznych przy tem ostrożności obowiązują te same wskazówki, co przy naładowaniu (patrz ust. E.).

(3) Jeżeli przesyłka ma być wyładowana przed jej odebraniem, niezwłocznie po przybyciu, wtedy powinna być złożona na bezpiecznem miejscu, gdzieby nie zagrażało jej podmoknięcie lub niebezpieczeństwo ognia i pozostawać pod odpowiednim dozorem aż do czasu jej zabrania.

(4) Jeżeli przesyłka nie zostanie przyjęta niezwłocznie po jej przybyciu, należy przedsiębrać następujące środki ostrożności:

a) przesyłki koncesjonowanych materjałów rozsadzających, których odbiorca, pomimo zawiadomienia go o ich przybyciu, nie odbierze w ciągu najbliższych 9 godzin, w których stacja jest otwarta do przyjmowania i wydawania towarów (me wyłączając dni niedzielnych i świątecznych), należy celem najszybszego usunięcia ich ze stacji, oddać miejscowym władzom bezpieczeństwa publicznego;

b) przesyłki wszystkich innych materjałów strzelniczych i rozsadzających grupy 11, nie odebrane w przeciągu 24 godzin od chwili zawiadomienia odbiorcy o ich nadejściu, zwraca się na stację pierwotnego ich nadania na koszt nadawcy; jeżeli zaś taka przesyłka z jakichkolwiek powodów, np. braku odpowiedniego pociągu i t. p., nie może być zwrócona w ciągu dni 3 od chwili jej przybycia, wówczas stosują się przepisy, zawarte w punkcie a) ; kolej prócz tego ma prawo. po upływie wyżej wymienionych 24 godzin, pobrać podwyższone składowe.

(5). Jeżeli przewóz przesyłki ni; może być dokonany z powodu jakichkolwiek przeszkód, kolej ma prawo postąpić w myśl punk. (4) ; w tym przypadku podwyższonego składowego kolej nie pobiera.

Ib.

Amunicja.

Można przyjmować do przewozu:

Grupa I.

Uznane za bezpieczne przy zwykłych czynnościach, połączonych z przewozem.

1. Lonty bez zapalników:

a) lonty z prochem czarnym (sznury przędzone lub lonty z gęstej kiszki (węża), Wypełnionej prochem czarnym o nieznacznej średnicy) ; (co do lontów bezpieczeństwa patrz rozdział I c);

b) lonty szybko spalające się (lonty z grubej kiszki, wypełnionej prochem czarnym, o średnicy większej lub z rdzeniem z nitek bawełnianych nitrowanych);

c) lonty natychmiast spalające się (rurki metalowe z cienkiemi ściankami o średnicy nieznacznej z rdzeniem, z materjału wybuchowego, który nie może być bardziej niebezpieczny niż czysty kwas pikrynowy) lub sznur przędzony o nieznacznej średnicy, z rdzeniem z materjału piorunującego, o ile ten nie jest bardziej niebezpieczny od prochu czarnego. Patrz także grupę II punkt I. a).

2. Zapały o nieznacznej sile rozsadzającej

(podpały, niemające działania kruszącego ani za pomocą kapsli rozsadzających, ani innych urządzeń):

a) kapiszony z powierzchnią masy zapalnej przykrytą lub nie przykrytą do broni palnej, płytki zapałowe;

b) próżne łuski do naboi z przyrządami zopałowemi do broni palnej;

c) brandle, rurki perkuzyjne (kurkowe), śruby zapałowe, zapalniki elektryczne, bez podpałów, o znaczniejszej sile wybuchowej, pod- palniki do lontów bezpieczeństwa (zapalniki drążkowe), śruby zapałowe perkuzyjne (kurkowe), lub inne podobne zapały z nieznaczną ilością prochu czarnego, działające przez potarcie lub- za pomocą elektryczności;

d) zapalniki pociskowe bez kapsli rozsadzających lub przyrządów, wywołujących działanie kruszące, materjały podpałowe do zapalników Dociskowych i t. p.

3. Petardy do sygnałów strzałowych dla zatrzymania pociągu, bez masy piorunującej o znaczniejszej sile wybuchowej (co do petard z masą piorunującą o znaczniejszej sile wybuchowej patrz gr. II licz. 2).

4. Naboje do ręcznej broni palnej:

a) gotowe naboje metalowe z łuskami, wyłącznie z metalu. Pociski muszą być połączone z łuskami tak mocno, by proch nie mógł się wysypywać;

b) gotowe naboje z łuskami częściowo tylko z metalu. Cały ładunek prochu musi się mieścić w dolnej części metalowej łuski i być zamknięty; tektura lub inny podobny materjał muszą być tak trwale, by się nie łamały podczas przewozu;

c) gotowe naboje tekturowe z zapałem centralnym. Osłona tekturowa musi być nie cieńsza niż 0,7 mm. i tak trwała, by się nie łamała podczas przewozu;

d) kapiszony z kulkami (naboje do flowerów);

e) kapiszony ze śrótem (naboje do flowerów);

f) kapiszony do flowerów bez kulek i śrutu.

Grupa II.

Amunicja łatwo wybuchająca.

1. Podpały (lonty) o znacznej sile wybuchowej:

a) podpały natychmiast spalające się (sznurek przędzony o nieznacznej średnicy z rdzeniem z masy piorunującej (patrz grupa 1 lit. c).

b) kapiszony (kapsle) rozsadzające;

c) podpały do podkopów (min), których działanie wywołuje się przy pomocy elektryczności, tarcia lub zapalonego lontu.

2. Petardy de sygnałów strzałowych dla zatrzymania pociągów z masą piorunującą, o znacznej sile wybuchowej (co do petard bez masy piorunującej o znaczniejszej sile wybuchowej patrz grupę I licz. 3).

3. Inne rodzaje amunicji wszelkiej, przewożonej za osobnemi zezwoleniami

Przepisy co do przewozu.

A.

Opakowanie.

Grupa I.

1. (1) Podpały (lonty) bez zapalników należy pakować do mocnych szczelnych i dobrze zamkniętych naczyń drewnianych (skrzyń, pudełek) tak szczelnie, by zabezpieczały w zupełności zawartość przed rozpylaniem i rozsypaniem. Do zbijania naczyń nie można używać obręczy, zawias, ani też gwoździ. Zamiast naczyń drewnianych można używać także t. zw. beczek amerykańskich.

(2) Czysta waga (netto) lontów nie może przewyższać 60 kg. w jed- nem naczyniu, ogólna zaś waga (brutto) jednego naczynia-90 kg. Naczynia muszą być zaopatrzone w napis: "Lonty zapalne grupy 1".

2. (1)Podpały o nieznacznej sile wybuchowej należy pakować do mocnych, szczelnych i dobrze zamkniętych skrzyń drewnianych; do przewozu podpałów, wymienionych pod punkt, a) można używać także beczek drewnianych, a dla łusek próżnych do naboi, wymienionych pod punk. b) -także i worków.

(2) Kapiszony (punkta) z nieprzykrytą powierzchnią masy zapalnej w ilościach do 1000 sztuk oraz kapiszony (p. a) z przykrytą powierzchnią masy zapalnej do 5000 sztuk należy, przed ich ułożeniem do naczyń, zapakować szczelnie do puszek blaszanych, pudełek drewnianych, lub ze sztywnej tektury.

(3) Podpały, wymienione w punk. 2 c) i d) muszą być zapakowane do naczyń w ten sposób, by się nie mogły poruszać i obcierać wzajemnie.

(4) Dla podpałów, wymienionych w punk. 2 a), c) i d) ogólna waga (brutto) jednego naczynia nie może przekraczać 150 kg.

(5) Naczynia muszą być zaopatrzone w napis: "Podpały o nieznacznej sile wybuchowej grupy i".

3. Petardy do sygnałów strzałowych dla zatrzymania pociągu bez masy piorunującej (patrz także gr. II, licz. 2).

(1) Do pakowania petard należy używać szczelnych skrzynek drewnianych, dobrze zamkniętych, z desek fugowanych, grubości najmniej 22 mm., spojonych ćwiekami lub śrubami drewnianemi, zupełnie mocnych i umieszczonych w drugiej skrzyni, również szczelnie zamkniętej, objętości nie większej niż 0,06 m®.

(2) Petardy muszą być dobrze przekładane skrawkami papieru, trocinami, gipsem lub w inny sposób tak, by się nie ocierały ani wzajemnie o siebie, ani też o ściany naczyń.

(3) Skrzynie muszą być zaopatrzone w napis: "Petardy do sygnałów strzałowych dla zatrzymania pociągu grupy 1".

4. Naboje do ręcznej broni palnej.

(1) Naboje do ręcznej broni palnej muszą być zapakowane w naczynia blaszane, drewniane lub ze sztywnej tektury tak mocno, aby nie mogły się przesuwać. Naczynia te należy umieszczać jedno na drugiem ściśle, w trwałych, szczelnych i dobrze zamkniętych skrzyniach. Miejsca wolne należy wypełniać tekturą, skrawkami papieru, suchemi pakułami lub wełną drzewną w taki sposób, żeby podczas przewozu naczynia nie mogły ulegać wstrząśnieniom w pace.

(2) Waga brutto jednej skrzynki nie może przekraczać 100 kg.

(3) Skrzynie powinny być zaopatrzone w napis: "Naboje do ręcznej broni palnej grupy I".

Grupa II.

1.

Podpały o znacznej sile wybuchowej.

a) Lonty natychmiast spalające się należy pakować w mocne i szczelnie zamknięte naczynia drewniane, spojone drewnianemi ćwiekami lub śrubami o ścianach grubości nie mniej niż 22 mm. Lonty nie mogą przylegać bezpośrednio do ścian naczynia, lecz muszą być od nich oddzielone najmniej 50-cio milimetrową warstwą suchych trocin, zabezpieczoną odpowiednio od zmian wskutek wstrząśnień podczas przewozu. Jedno naczynie może zawierać najwyżej 10 kg. masy piorunującej. Waga brutto jednego naczynia nie może przekraczać 90 kg. Naczynia powinny być "zaopatrzone w napis: "Lonty* szybko działające grupy II".

b) Kapiszony (kapsle) rozsadzające.

(1) á) Należy je pakować najwyżej po 100 sztuk jeden przy drugim w pozycji stojącej, otworami do góry, w mocne naczynia blaszane tak, by się kapsle nie mogły poruszać nawet podczas wstrząśnień;

ß) przestrzeń pustą między naczyniem i kapslami należy wypełnić suchą bibułą, nie zawierającą piasku:

γ) dno i przykrywkę naczynia blaszanego należy wysłać filcem lub suknem, ściany zaś tekturą wewnątrz tak starannie, by kapsle nie mogły dotykać blachy bezpośrednio.

(2). α) Każde z napełnionych w ten sposób naczyń blaszanych należy okleić paskiem z mocnego papieru tak, aby wieko szczelnie przylegało do zawartości, żeby w ten sposób zabezpieczało kapsle od wstrząśnień. Naczynia należy pakować w oddzielne paczki po 5 sztuk i zawijać w mocny papier pakunkowy lub też układać do pudełek tekturowych tak ściśle, by się poruszać nie mogły.

ß) Paczki lub pudełka należy umieścić w mocnej skrzyni drewnianej o ścianach grubości nie mniej niż 22 mm. lub w mocnej skrzyni blaszanej w ten sposób, by o ile możności, nie pozostawiać próżnej przestrzeni wewnątrz skrzyń; przy ścianie każdej skrzyni jednakże należy pozostawić tyle miejsca próżnego, aby można było chwycić palcami paczki przy ich wyjmowaniu ze skrzyń.

γ) Przestrzeń próżną, pozostawioną celem ułatwienia wyjmowania (ß), należy wypełnić papierem, słomą, sianem, pakułami, wełną lub wiórami drzewnemi, zupełnie suchemi; wieka naczyń blaszanych przylutowuje się, zaś wieka skrzyń drewnianych przymocowywa się śrubami mosiężnemi, ćwiekami lub śrubami drewnianerni, pobielanemi cyną. Otwory na śruby muszą być porobione uprzednio przed ułożeniem kapsli do naczyń.

(3) Naczynie, którego wieko powinno tak przytrzymywać zawartość, by ją całkowicie zabezpieczało od wstrząśnień, należy zaopatrzyć w przepis nalepiony na wieku, o sposobie otwierania i zamykania naczynia, które powinno być umieszczone wiekiem do góry w mocnej i dobrze zamkniętej skrzyni zewnętrznej o grubości ścian najmniej 25 mm, spojonej śrubami mosiężnemi, ćwiekami lub śrubami drewnianerni, pobielanemi cyną. Naczynie nie może przylegać szczelnie do skrzyni. Przestrzeń pomiędzy naczyniami i skrzynią, która powinna wynosić najmniej 30 mm, należy wypełnić szczelnie, jak wyżej w punkcie 1 (2) γ).

Uwaga. Przepis powinien zawierać następujące wskazówki: "Przed otwieraniem skrzyń z kapslami rozsadzającemi należy wyjąć przedewszystkiem śruby z wieka skrzyni zewnętrznej, za pomocą dłutka, z zachowaniem przytem największej ostrożności, by np. opierając się o skrzynię, nie przewracać jej. Po zdjęciu wieka skrzyni zewnętrznej należy w ten sam sposób zdjąć wieko skrzyni wewnętrznej, poczem dłutko i śruby usuwa się na bok.

Następnie usuwa się papier, słomę, siano i t. p. materjały, zapełniające przestrzeń, pozostawioną dla ułatwienia wyjmowania, poczerń ostrożnie wyjmuje się pojedyńczo każdy pakiet. W ten sposób wydobywa się każdą warstwę oddzielnie.

Poszczególne pakiety należy otwierać zdała od reszty kapsli, przyczem należy usunąć uprzednio kowalki bibuły, zapełniającej próżną przestrzeń, poczem wyjmować ostrożnie palcami same kapsle.

Przy zamykaniu lub otwieraniu skrzyń należy używać jedynie dłutek do wkręcania lub wykręcania śrub. Narzędzia te, jak i wszelkie inne narzędzia metalowe należy trzymać zdała od kapsli wybuchowych. Wogóle należy stosować największą ostrożność bez użycia siły, bez uderzeń lub przewracania".

(4) Na skrzyni zewnętrznej należy umieścić następujący napis: "Kapsle rozsadzające grupy II", "Nie rzucać".

(5) Każda skrzynia może zawierać nie więcej niż 20 kg. masy rozsadzającej i nie może przekraczać wagi ogólnej (brutto) 90 kg. Skrzynie, których waga przewyższa 25 kg, muszą być zaopatrzone w antaby lub listwy.

c) Podpały do podkopów (min).

(1) Podpały elektryczne z krótkiemi drutami lub twardą główką należy pakować w pozycji stojącej w mocne naczynia blaszane, z których żadne nie może zawierać więcej niż 100 sztuk podpałów. Naczynia należy wypełniać trocinami lub innym podobnym materjałem. Zamiast naczyń blaszanych można używać także pudełek z mocnej i sztywnej tektury albo małych skrzynek o grubości ścian najmniej 3 mm. Napełnione naczynia należy zapakować w skrzynię drewnianą o grubości ścian najmniej 22 mrn. Waga ogólna (brutto) jednej skrzy ni nie powinna przekraczać 20 kg.

(2) Podpały elektryczne na długich drutach gutaperkowych, drutach woskowanych albo taśmach należy pakować najwyżej po 50 sztuk do pudełek z mocnej, sztywnej tektury w ten sposób, by główki zapalników był/ zabezpieczone dostatecznie przed wszelkiemi wstrząśnieniami za pomocą kapturków z tektury lub przez staranne owinięcie w wełnę drzewną albo w inny podobny materjał. Należy je układać warstwami w ten sposób, by każda warstwa była zwrócona główkami zapalników w stronę przeciwną. Tak napełnione pudełka, dobrze związane sznurem lub paskami z papieru, należy pakować w ilościach najwyżej po 20 sztuk do skrzyni drewnianej o grubości ścian na mniej 22 mm. Przestrzeń próżną należy wypełniać sianem, słomą lub innemi podobnemi materjałami. Waga brutto jednego naczynia nie może przekraczać 55 kg.

(3) Podpały elektryczne na drążkach drewnianych lub gilzach papierowych, łączy się w paczki po 25 sztuk, następnie wiąże się sznurkami po 20 takich paczek i pakuje do skrzyni w ten sam sposób, jak wyżej w pun. (2). Jedna skrzynia może zawierać nie więcej niż 500 podpałów. Przestrzenie próżne należy wypełnić jak wyżej w punkcie (2). Waga brutto skrzyni nie może przekraczać 40 kg.

(4) Zapalniki tarciowe należy łączyć w wiązki po 50 sztuk; koniec drutu pocieradła każdego zapalnika należy okleić papierem w taki sposób, by papier sięgał poza uszko drutu pocieradła. Wiązki należy owijać na końcach główek zapalników wełną drzewną a następnie papierem; zagięte końce pocieradeł należy owinąć najpierw papierem i obwiązać sznurkiem, a następnie owinąć wełną drzewną i znów papierem jednakże tak, by wełna drzewna nie dotykała drutów pocieradeł, żeby nie mogła ich zaczepić lub wyrwać przy wyjmowaniu zapalników lub zdejmowaniu opakowania. Wiązki należy pakować po 10 sztuk do skrzynki z desek pobielanych cyną, o grubości ścian najmniej 22 mm. Długość skrzynek musi być dostosowana do zapalników, które należy zabezpieczyć przed poruszaniem się za pomocą suchego papieru lub wełny drzewnej. Waga brutto jednej skrzjni nie może przekraczać 25 kg.

(5) Wieka naczyń z podpałami należy przymocowywać śrubami mo- siężnemi, ćwiekami lub śrubami drewnianemi, pobielanemi cyną. Otwory na śruby powinny być w skrzyni wywiercone przed jej napełnieniem. Naczynia należy zaopatrzyć w napis "Podpały do podkopów, grupa II". "Nie przewracać".

2.

Petardy do sygnałów strzałowych dla zatrzymywania pociągów z masą piorunującą o znacznej sils wybuchowej.

(1) Petardy tego rodzaju przewozi się w skrzynkach drewnianych, szczelnie i dobrze zamkniętych, z desek fugowanych grubości najmniej 22 mm, zbitych ćwiekami lub śrubami drewnianemi; skrzynki te należy szczelnie umieszczać w skrzyni zewnętrznej, której objętość nie może przekraczać 0,06 m³.

(2) Petardy należy przekładać skrawkami papieru, trocinami, gipsem t. p. i układać tak mocno, by nie mogły ani dotykać się wzajemnie, ani

też dotykać ścian skrzynki.

(3) Skrzynie drewniane zewnętrzne należy zaopatrzyć w napis: "Petardy do sygnałów strzałowych dla zatrzymywania pociągów, grupy li".

3.

Inne rodzaje amunicji, prócz wymienionej wyżej.

Opakowanie amunicji, dopuszczonej do przewozu w poszczególnych przypadkach, powinno ściśle odpowiadać przepisom, wydanym dla każdego danego rodzaju amunicji.

B.

Nadawanie.

Co do amunicji grupy 11 obowiązują te same przepisy, jakie obowiązują co do materjałów strzelniczych i rozsadzających grupy II (patrz wyżej rozdz. I a, ust, B).

C.

Zaświadczenie. List przewozowy.

(1) Osobne przepisy określają szczegółowo, czy i jakie zaświadczenia są potrzebne do przewozu amunicji.

(2) Pozatem obowiązują przepisy następujące:

1. Przy nadaniu amunicji grupy 11 nadawca obowiązany jest zaświadczyć w liście przewozowym, że opakowanie ściśle odpowiada postanowięniom załącznika B do "Przepisów przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich".

2. Prócz tego list przewozowy na przesyłki grupy I musi zawierać wzmianką: "Amunicja grupy I"; na przesyłki zaś grupy 11-wzmianką: "Amunicja grupy II".

D.

Środki przewozowe.

(1) Do przewozu wszelkiej amunicji należy używać jedynie wagonów towarowych krytych. Do przewozu amunicji z grupy II nie wolno używać wagonów z przewodnikami lub przyrządami elektrycznemi, a zatem także i oświetlanych elektrycznością.

(2). Co do amunicji grupy II obowiązują przepisy dla materjałów wybuchowych grupy II (patrz rozdz. I a, ust. D, pp. (1) i (3).

E.

Ładowanie.

Amunicji grupy II nie wolno ładować do jednego wagonu razem z materjałami strzelniczemi i rozsadzającemi grupy I i II, tudzież z przedmiotami, wymienionemi w rozdz. I c, I d, 1 e. II, III, V, jak również z materjalami łatwo zapalnemi; pozatem obowiązują odpowiednie przepisy, podane w rozdz. I a, ust. E pp. (2) i (3).

F.

Postanowienia dodatkowe.

Przy przewozie amunicji grupy II obowiązują przepisy zawarte w rozdz. I a, ust. F-J.

Ic.

Materjały zapalające i ognie sztuczne.

Dopuszczone do przewozu:

1.

Materjały zapalające, lonty:

a) zapałki zwyczajne i inne zapalniki zapalające się; przez potarcie;

b) laseczki pirotechniczne zapalne jako to: zapałki z ogniem bengalskim, laseczki z deszczem złotym i kwiatowym, świece czarodziejskie i t. p.;

c) lonty bezpieczeństwa, lonty z cienkiego węża z rdzeniem z prochu o nieznacznym przekroju poprzecznym; (co do innego rodzaju lontów patrz. I b, grupa I, 1.).

2.

Zabawki pirotechniczne, wstążki zapalne:

a) cukierki strzelające, karty kwiatowe, listki z papieru kleinowego (kolodiumowego) i podobne przedmioty, zawierające nieznaczną ilość papieru kleinowego (kolodjurnowego) lub małe punkciki piorunianu srebra;

b) groch piorunujący, granaty piorunujące i inne podobne artykuły z piorunianem srebra, o zawartości nie więcej nad 1 g. piorunianu srebra na 1000 sztuk tych przedmiotów;

c) bomby z konfetti, cylindry bosko, owoce kotyljonowe i inne podobne przedmioty, zawierające nieznaczny ładunek bawełny klei- nowej (kolodjumowej), niezbędnej dla wyrzucania nieszkodliwego naboju, jako to: kul z waty, konfetti i t. p.;

d) listki zapalne (amorces), wstążki zapalne, zwyczajne i parafinowane, korki strzelające z nabojami z chloranu potasowego lub saletry, nieznacznej ilości fosforu, siarczku antymonu, siarki, cukru mlecznego, ultramaryny, materjałów lepiących (dekstryny, gumy) i t. p. o zawartości ogólnej nie więcej nad 7,5 g. masy strzelniczej na 1000 takich przedmiotów; waga masy zapalnej korka strzelającego nie powinna być większa nad 0,08 g; powierzchnia masy zapalnej powinna być oddalona najmniej o 5 mm, licząc od górnego brzegu otworu korka; jeżeli masa zapalna nie jest zawarta między listkami papierowemi, ani też w szczelnej i mocnej miseczce z masy papierowej, wówczas korki muszą być tak szczelne i wolne zupełnie od dziurek, by w zupełności zabezpieczały ciekłą masę zapalną od wyciekania; masa zapalna musi być przykryta warstwą mąki korkowej oblanej nieco parafiną z wierzchu; jeżeli masa zawarta jest pomiędzy listkami papierowemi, do podtrzymania masy wystarczy mocno wciśnięty pierścień korkowy; przy użyciu zaś miseczek tekturowych otwór korka należy zatkać lub zakleić kawałkiem papieru;

e) tak zwane ognie sztuczne hiszpańskie, jak to: cukierki trzaskające, laseczki piorunujące, grad piorunujący.

Każdy pojedyńczy przedmiot może ważyć nie więcej niż 2,5 g. i zawierać, prócz gumy i farb, nie więcej niż 6% fosforu żółtego, 23% fosforu bezkształtnego czerwonego i 21% chloranu potasowego.

3.

Ognie sztuczne.

a) Ognie sztuczne misterne, jakoto: rakiety, świece rzymskie, fontanny, koła ogniste, słońca itp.

b) Ognie sztuczne drobne i salonowe, jako to: żabki, fire crackers, szmermele, deszcz srebrzysty i złocisty oraz inne ognie sztuczne do spalania się w ręku.

c) Ognie bengalskie, pochodnie bengalskie, signal blue light itp.

Co do składu ogni sztucznych obowiązują przepisy następujące:

(1) Ognie te nie powinny wywoływać silnego wybuchu ani też zawierać mieszanin łatwozapalnych, albo same przez się, albo przez tarcie lub uderzenie.

Dozwala się:

a) do mas zawierających azotany oraz do bengalskich pochodni magnezowych dodawać proszku magnezowego, nie więcej nad 3%;

b) do oddzielnych przedmiotów małych, świecących, zawartych w ogniach sztucznych, używać mieszanin chloranow o zawartości chloranu potasowego nie więcej nad 40%:

c) rurki, zawierające pikrynian magnezowy i chlorany, układać do torebek papierowych; gotowe rurki muszą być opakowane tak, by nie mogły spowodować wybuchu przy uderzeniu, rzuceniu lub podpaleniu; inne mieszaniny, zawierające fosfor żółty, pyłek cynkowy, proszek magnezowy lub chlorany nie mogą być przyjmowane do przewozu.

(2) Przedmioty, wskazane pod lit. a) i b) powinny się składać z mączki prochowej, zmieszanej z węglem, proszkiem metalowym (sproszkowa- nem żelazem łanem, sproszkowaną stalą laną) blaszkami aluminiowemi, glejtą i innemi proszkami mineralnemi w stanie prasowanym. Zawartość ziarnistego prochu czarnego w jednym przedmiocie nie może przekraczać 30 gr.

4.

Ognie sztuczne sygnałowe.

jako to: strzały armatnie i tym podobne, składające się ze sklejonej gilzy papierowej, obwiązanej szpagatem, zawierającej nie więcej niż 75 gr. prochu ziarnistego z lontem, jednak bez zapalnika wystrzałowego.

Przepisy co do przewozu.

A.

Opakowanie.

(1) Do opakowania można używać tylko mocnych, szczelnie i dobrze zamkniętych skrzyń drewnianych. Do przedmiotów, wymienionych pod licz. 1.a), (str. 14) można używać także mocnych naczyń blaszanych. Do przedmiotów, wymienionych pod licz. 2.b) -e), 3 i 4, skrzynki powinny się składać z desek fugowanych, spawanych z sobą za pomocą zazębień lub listew (t. zw. skrzynki francuskie). Grubość desek nie może być mniejsza niż 18 mm; skrzynki należy wyłożyć dobrym i trwałym papierem, zamiast którego można użyć do wykładania arkuszy cynkowych.

(2) Przed umieszczeniem do skrzynek należy odnośne przedmioty uprzednio zapakować w sposób następujący:

a) przedmioty, wymienione pod licz. 1.a), 2.a) i 2.c), w mocne okładki lub pudełka tekturowe;

b) przedmioty, wymienione pod liczbą 1.b),-w pudełka, owijane (po 10-12 sztuk) w papier;

c) przedmioty, wymienione pod licz. 2.b),-w skrzynki drewniane lub mocne pudełka tekturowe, owinięte papierem, z zawartością nie więcej niż 1000 sztuk, przyczem dla zabezpieczenia od wstrząśnień należy przedmioty te dobrze przesypywać trocinami;

d) przedmioty, wymienione pod liczbą 2.d):

α) listki zapalne - w mocne pudełka tekturowe, z których każde może zawierać nie więcej niż 100 kapsli; po 12 pudełek listków zapalnych należy zawijać w papier i następnie po 12 tak zawiniętych pakietów łączyć w oddzielne paczki;

ß) wstęgi zapalne zwyczajne i parafinowane można pakować w sposób, wskazany w punkcie poprzednim a lub też w cylindryczne puszki blaszane z denkami szczeinemi, nakładanemi od góry i od dołu. Każda puszka może zawierać najwięcej 12 zwojów wstęgi po 50 kapsli każdy; puszki należy łączyć w oddzielne paczki, nie więcej ponad 30 sztuk, owijane papierem;

γ) korki strzelające - w mocne pudelka tekturowe, najwięcej po 50 sztuk; korki należy przylepiać do dna pudełek, a przestrzeń próżną wypełniać suchemi trocinami drzewnemi lub korkawemi; na trociny należy położyć warstwę waty" przykrywającą całą powierzchnię i zamknąć pudełko przykrywką, która powinna zachodzić na boki pudełka; pudełka pojedyńcze lub po dwa razem można przewiązywać sznurkiem i zawijać po 10 pudelek w papier mocny; w jednej skrzynce można pomieścić nie więcej niż /i0 takich paczek;

e) przedmioty, wymienione pod licz. 2.e), - w skrzynki drewniane, z których każda może zawierać nie więcej niż 144 sztuk ogni sztucznych, dobrze przesypanych trocinami;

f) przedmioty, wymienione pod licz. 3. - w mocne pudełka tekturowe lub drewniane; co zaś do przedmiotów, wymienionych pod lit. c) tej samej liczby, dopuszczalne są także worki papierowe; ognie zas sztuczne większych rozmiarów należy pakować w okładki papierowe, jeżeli miejsce zapalenia nie jest przykryte osłoną papierową; w obu przypadkach należy zabezpieczyć mase zapalną przed rozsypywaniem; g) przedmioty, wymienione pod licz. 4. - w mocne pudełka, w których ognie sygnałowe powinny być ułożone ściśle w trocinach lub innym materjale podobnym, tak by sztuki oddzielne nie mogły stykać się z sobą.

(3) Opakowanie wewnątrz skrzyń powinno zabezpieczać poszczególne sztuki przed poruszaniem i wstrząśnieniami. Przedmioty, wymienione pod licz. 2.b) -e), 3. i 4., powinny być zapakowane ściśle, wolne miejsca należy wypełniać szczelnie odpowiednim materjałem pakunkowym suchym, jak np. wełną drzewną, papierem, trocinami, wiórami itp. Wilgotnego siana, pakułów itp. przedmiotów, któreby mogły same się zapalić, nie wolno do tego używać. Większe przedmioty pirotechniczne, jak np. transparenty, należy odpowiednio i bezpiecznie umocować w skrzyni.

(4) Na opakowaniu zewnętrznem, zawierającem artykuły, wymienione pod licz. 1, 2.b) - e), 3. i 4. należy wypisać wyraźnie zawartość na opakowaniach zaś, zawierających artykuły, wymienione pod licz. 2.b) - e) 3. i 4. ponadto - dokładny adres wysyłającego.

(5) Waga brutto jednej skrzyni z artykułami, wymienionemi pod licz. 2. b) -e), 3. i 4. nie powinna przekraczać 100 kg, ogólna zaś waga masy palnej-20 kg, zaś zawartość prochu ziarnistego pirotechnicznego-2, 5 kg.

B.

Postanowienia dodatkowe.

(1) Zapałki, wymienione pod licz. I. a), w ilościach do 5 kg, zapakowane podług przepisów, zawartych w ust. ft, mogą być łączone w jedną przesyłką z innemi- przedmiotami (z wyjątkiem materjałów, wymienionych w niniejszym załączniku rozd. I a-c; II i III).

(2) Przewóz powinien się dokonywać tylko w wagonach krytych.

€(3)[] Nadawca obowiązany jest na liście przewozowym na przedmioty, wymienione pod licz. 2. b) -e), 3. i 4. zamieścić oświadczenie, że rodzaj i opakowanie odpowiadają ściśle wymaganiom przepisów, zawartych w rozdziale I c) załącznika B do "Przepisów przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich".

Id.

Gazy zgęszczone i skroplone.

Dopuszczone do przewozu:

Gazy zgęszczone

1. Dwutlenek węgla (kwas węglowy).

2. Acetylen, rozpuszczony w acetonie I wchłonięty w masy gąbczaste,

pod najwyższem ciśnieniem po napełnieniu, wynoszącem 15 kg/l cm.² (15 kg. na 1 cm. kwadratowy) czyli 15 atmosfer.

3. Gaz świetlny i wodny (wodno-węglowy).

Gaz olejowy, a mianowicie:

a)lekko ściśniony gaz olejowy pod najwyższem ciśnieniem po napełnieniu wynoszącem 10 kg/l cm.² (patrz ust. E (1), także z domieszką acetylenu (gaz mieszany) nie więcej niż 30%;

b)mocno ściśniony gaz olejowy pod ciśnieniem po napełnieniu od 10 do 125 kg/l cm.²; w temperaturze 45° C, przyrost ciśnienia nie może przekraczać 1,14-krotnej wysokości ciśnienia po napełnieniu (patrz ust. E, (1).

4. Tlen, wodór, azot, gaz kopalniany, metan i powietrze zgęszczone.

Gazy skroplone.

5. Dwutlenek węgla (kwas węglowy), bezwodnik podazotawy, amoniak, chlor, dwutlenek siarki (kwas siarkawy), tlenochlorek węgla (fosgen), bezwodnik azotawo-azotowy, gaz olejowy skroplony, którego ciśnienie w temperaturze do 45° C. nie przenosi ciśnienia skroplonego kwasu węglowego.

6. Chlorek metylu i chlorek etylu, ten ostatni także perfumowany, eter dwumetylowy, metylamin, etylamin.

7. Powietrze ciekłe.

Przepisy co do przewozu.

A.

Rodzaj opakowania.

a) Dla materjałów, wymienionych pod liczbami 1 do 6,-szczelnie zamknięte naczynia z żelaza spawalnego, zlewnego lub stali lanej, które dla rozczynów acetylenu (licz. 2), dla gazu świetlnego i olejowego (licz. 3.) o ciśnieniu po napełnieniu, przewyższa- jącern 20 kg/'l cm² (ust. E, pun. (1), dla gazu kopalnianego o ciśnieniu po napełnieniu, przewyższającem 20 kg/l cm.², oraz dla wszystkich innych materjałów, wymienionych pod liczbą 4, nie może być nitowane; dla tlenochlorku węgla (fosgenu) chlorku metylu, chlorku etylu i eteru dwumetylowego, prócz naczyń, wymienionych wyżej, także naczynia miedziane. Jako opakowania ochronnego dla tych naczyń można użyć skrzyń.

b) Dla powietrza ciekłego (liczba 7):

α) Naczynia szklane o ścianach podwójnych, z próżną między niemi przestrzenią.

Muszą one być obłożone filcem i zamknięte zatyczką filcową w ten sposób, by dla uniknięcia znaczniejszego ciśnienia wewnątrz, nie przeszkadzały ulatnianiu się nadmiaru gazów, zapobiegając jednakże wyciekaniu zawartości. Zatyczka filcowa musi być umocowana na flaszce tak, by nie rozluźniała się przy przechylaniu lub przewracaniu naczynia. Każde pojedyncze naczynie lub kilka naczyń razem musi być zabezpieczone od uderzeń, np. za pomocą kosza drucianego lub innego podobnego przyrządu niewywrotnego. Kosze te lub inne naczynia należy umieścić w skrzyniach metalowych lub drewnianych, obitych wewnątrz blachą u góry otwartych, lub przykrytych siatką drucianą, wiekiem dziurkowanem itp. Skrzynie metalowe lub drewniane muszą być w dolnej swej części szczelne przynajmniej do takiej wysokości, by w razie rozbicia się flaszek, płyn nie mógł wyciekać. Do skrzyń nie można kłaść pakunkowych materjałów łatwozapalnych jak: trocin, torfu, słomy, siana, natomiast można używać wełny drzewnej.

β) Naczyń z innego materjału można używać tylko takich, które nie przepuszczając ciepła, nie pokrywają się rosą ani szronem. Wszelkie inne dodatkowe opakowania tych naczyń nie są konieczne. Przepisy, dotyczące zamykania naczyń szklanych, wymienionych w poprzednim ust. a), obowiązują analogicznie także co do tych naczyń.

c) Przy roztworach acetylenu (licz. 2.) całe naczynie należy wypełnić równomiernie rozłożoną masą drobno-gąbczastą. Przy napełnianiu naczynia należy mieć na uwadze, aby po dodaniu acetonu pozostało jeszcze dość miejsca wolnego na powiększenie objętości skutkiem rozpuszczenia acetylenu, a też któreby na przypadek podniesienia temperatury zewnętrznej do 45° C., było dostateczne na pomieszczenie wytwarzającego się w takich warunkach gazu.

B.

Rodzaje materjałów i sporządzenie naczyń.

(1) Ściany naczyń nowych z żelaza spawalnego, zlewnego, ze stali lanej lub z miedzi powinny być tak grube, aby ciśnienie gazów, wytwarzających się wewnątrz naczynia nie przekraczało ¹/₅ (jednej piątej) części wytrzymałości jego w miejscu najsłabszem; przy naczyniach zaś na materjały, wymienione pod liczbą 2, ciśnienie próbne nie może wynosić więcej nad 8 kg/i mm² w miejscu najsłabszem.

(2) Przy butlach (naczyniach o średnicy wewnętrznej, nie większej nad 21 cm i długości do 2. m) z żelaza spawalnego, zlewnego lub ze stali lanej, z wyjątkiem naczyń dla materjałów, wymienionych pod licz. 2, dopuszczalne jest napreżenie ich ścianek większe, pod warunkiem jednak, iż grubość ścianek butli nowych jest tak obliczona, że naprężenie materjału w ściankach w najsłabszem ich miejscu, przy ciśnieniu próbnem (C) nie przekracza 30 kg/l mm². To naprężenie przy ciśnieniu próbnem, obliczone dla najsłabszego miejsca ścianek, powinno być conajmniej o ¹/₅ mniejsze od wytrzymałości na rozerwanie, jaką wykaże próbka, wycięta ze ścianki butli. Niedopuszczalny jest materjał, którego wytrzym słosć na rozerwanie przekracza 45 kg/l mm², lub którego rozciągnięcie przy rozrywaniu jest mniejsze niż 12%, Grubość ścian naczynia nie powinna wynosić mniej niż 3 mm.

(3) Wagony, przystosowane specjainie do przewozu wodoru zgęszczo- nego (licz. 4) lub ciekłego dwutlenku węgla (kwasu węglowego licz. 5). np. wagony-cysterny, mogą zawierać naczynia ponad 2 m. długości o średnicy wewnętrznej ponad 21 cm. dla których dopuszczalne są materjały o takiern samem natężeniu, jak dla butli (ust. 2). Pozatem rzeczone naczynia muszą odpowiadać przepisom ust. (2), być dobrze i bezpiecznie przymocowane do ramy wagonu, z którego zdejmować ich nie wolno.

C.

Badania urzędowe naczyń.

(1) Naczynia nowe z żelaza spawalnego, zlewnego, ze stali lanej lub z miedzi przed ich oddaniem do użytku muszą być zbadane (B) pod względem jakości materjału i wyrobu przez rzeczoznawcę, upoważnionego przez właściwą władzę oraz poddane próbie ciśnienia hydraulicznego. Naczynia na roztwory acetylenu należy przed ich oddaniem do użytku zbadać także pod względem jakości masy gąbczastej i dopuszczalnego napełnienia rozczynnikiem (ust. ß, c).

Próbie hydraulicznej podlega każde naczynie, innym zaś badaniom przynajmniej jedno na każde 200 naczyń; butle zaś dłuższe ponad 2 m (B, punk. (3) - przynajmniej jedno na każde 100 naczyń. Butle czyli tak zwane gąsiory przed próbą muszą być starannie wyżarzone.

(2) Przy próbie hydraulicznej ciśnienie wewnętrzne powinno wykazać:

a) dla acetylenu rozpuszczonego w acetonie i wchłoniętego w masy gąbczaste (licz. 2.) przynajmniej 40 kg /1 cm², dla mocno ściśnionego gazu olejowego (licz. 3.b) musi być o 60%, dla innych zaś gazów zgęszczonych o 50®/o wyższe od ciśnienia, występującego po napełnieniu, które jednak musi przekraczać nie mniej niż o 5 kg /1 cm²;

b) dla gazów skroplonych z licz. b i 6:

	dla	dwutlenku węgla (kwasu węglowego) i skroplonego gazuolejowego	190	kg/l	cm2
	"	bezwodnika podazotawego	180	"	"
	"	amoniaku	30	"	"
	"	chloru i bezwodnika azotawo-azotowego	22	"	"
	"	dwutlenku siarki (kwasu siarkawego)	12	"	"
	"	tlenochlorku węgla	30	"	"
	"	chlorku metylu, eteru dwumetylowego i metylaminu	16	"	"
	"	chlorku etylu i etylaminu	12	"	"

(3) Próba obowiązuje tylko na pewien ściśle określony okres czasu, po upływie którego powinna być sprawdzona, a mianowicie:

a) dla naczyń na chlor i bezwodnik azotawo-azotawy, dwutlenek siarki, tlenochlorek węgla i materjały z liczby 6. - co dwa lata;

b) dla naczyń na inne jazy - co piąć lat.

Wyżarzanie naczyń przy powtórnej próbie nie jest konieczne.

Sprawdzanie próby naczyń na materjały, wymienione pod liczbą 2, nie jest bezwzględnie obowiązkowe. Należy jedynie po pięcioletnim okresie używania zarządzić sprawdzanie dorywcze w ten sposób, że ½ % sprawianych co rok naczyń, najmniej jednak jedno naczynie, ma być dostarczone dla dokonania sprawdzenia próbnego. Jednakże rzeczoznawca musi dokonać sprawdzenia wytrzymałości i stopnia zużycia, tudzież stanu masy gąbczastej takiej liczby naczyń, jaką sam uzna za konieczną.

(4) Do prób muszą być dostarczone wszelkie niezbędne przyrządy, któreby przy badaniu wytrzymałości umożliwiały próby bez potrzeby uciekania się do uderzeń. Za wytrzymujące próbę uważane są te naczynia tylko, które po dokonanej próbie nie straciły swej formy pierwotnej oraz szczelności.

D.

Zaopatrzenie naczyń (otwory, napisy).

(1) "Naczynia na materjały, wymienione pod licz. 1 do 6 włącznie, powinny mieć przynajmniej jeden otwór do napełniania i opróżniania. Dla roztworów acetylenu (licz. 2) części otworów, mające styczność z gazem, nie mogą być wykonane z miedzi. Dla tlenochlorku węgla, gazu olejowego i mieszanego zamiast otworów mogą być użyte zatyczki do zaśrubowania; muszą one jednak zamykać naczynie tak szczelnie, aby zawartości jego nie można było rozpoznać po zapachu.'

(2) Naczynia na wodór, dwutlenek węgla (kwas węglowy) z ust. B. punki: (3), nie powinny mieć każcie dla siebie po jednym otworze do napełniania i opróżniania, lecz przeciwnie, naczynia każdej warstwy poziomej powinny być połączone ze zbiorową rurą, opatrzoną na końcach kurkami, zamykającemi się wewnątrz zamykanego wagonu.

(3) Na naczyniach należy umieszczać napisy trwałe i widoczne, oznaczające;

a) dla gazów zgęszczonych:

α) wysokość dopuszczalnego ciśnienia;

ß) datę ostatniego badania i pieczęć rzeczoznawcy, który przeprowadził badanie;

b) dla gazów skroplonych:

α wagę próżnego naczynia wraz z przyrządami, (kurkiem, osłoną ochronną, zamknięciem i t. p.;

ß) najwyższą dopuszczalną wagę, do której można napełnić naczynie;

γ) datę ostatniego badania i pieczęć rzeczoznawcy, który przeprowadził badanie.

E.

Napełnianie naczyń.

(1) Najwyższe dopuszczalne ciśnienie zawartości naczyń wynosi dla gazów zgęszczonych w temperaturze 15³ C:

dla gazowego dwutlenku węgla (kwasu węglowego) 20 kg/l cm² nadwyżki ciśnienia,

dla acetylenu rozpuszczonego w acetonie i wchłoniętego w masy gąbczaste 15 kg/1 cm² nadwyżki ciśnienia,

dla słabo ściśnionego gazu olejowego, mieszanego i wodnego 10kg/lcm² nadwyżki ciśnienia,

dla mocno ściśnionego gazu olejowego 125 kg/l cm- nadwyżki ciśnienia,

dla tlenu, wodoru, gazu świetlnego, azotu, gazu kopalnianego, metanu i powietrza zgęszczonego 200 kg/l cm- nadwyżki ciśnienia.

(2). Najwyższa dopuszczalna granica napełniania naczyń na gazy skroplone, wymienione pod licz. 5 i 6 wynosi:

dla	dwutlenku węgla (kwasu węglowego)	1	kg.	płynu	na	1.34	l.	pojemności	naczynia
"	skroplonego gazu olejowego	1	"	"	"	2,5	"	"	"
"	Dezwodnika podazotawego	1	"	"	"	1,34	"	"	"
"	amoniaku	1	"	"	"	1,86	"	"	"
"	chloru i bezwodnika azotawo-azotowego..	1	"	"	"	0,8	"	"	"
"	dwutlenku siarki (kwasu	1	"	"	"		"	"	"
"	siarkawego)	1	"	"	"	0,8	"	"	"
"	tlenochlorku węgla.	1	"	"	"	0,8	"	"	"
"	chlorku metylu..	1	"	"	"	1,25	"	"	"
"	chlorku etylu..	1	"	"	"	1,25	"	"	"
"	eteru dwumetylowego.	1	"	"	"	1,65	"	"	"
"	metylaminu	1	"	"	"	1.7	"	"	"
"	etylaminu	1	"	"	"	1,7	"	"	"

F.

Postanowienia dodatkowe.

(1) Naczynia z gazami, wymienionemi pod liczbą 5 (z wyjątkiem chloru i bezwodnika azotawo-azotowcgo) i pod liczbą 6, jeżeli te naczynia umieszczone są w skrzyniach, można pakować razem z innemi przedmiotami.

(2) Naczynia z gazami zgęszczonemi i skropionemi, wymienionemi pod licz. 5 i 6, jeżeli nie są umieszczone w skrzyniach, powinny być zaopatrzone w odpowiednie przyrządy, utrzymujące je na jednem miejscu i zapobiegające poruszaniu, toczeniu się itp. Kurki i otwory tych naczyń muszą by ć zaopatrzone w odpowiednie przykrywki ochronne z żelaza kutego, stań lub kuto lane; dla naczyń miedzianych dopuszczalne są także przykrywki ochronne z miedzi. Przykrywki takie nie są konieczne dla kurków i otworów, umieszczonych wewnątrz szyi butli i chronionych przyśrubowaną, dobrze przylegającą zatyczką metalową. Również zbyteczne są przykrywki ochronne dla otworów naczyń z wodorem i dwutlenkiem węgla (kwasem węglowym), wymienionych pod lit. B, ust. 3, jak również nie potrzeba naczyń samych zabezpieczać w urządzenia przeciw toczeniu się.

(3) Na skrzyniach z naczyniami, napełnionemi gazami zgęszczonemi i skroplonemi, wymienionemi pod licz. 5 i 6, należy umieścić trwały i wyraźny napis, oznaczający zawartość ich. Skrzynie drewniane i skrzynki metalowe z powietrzem ciekłem (licz. 7) muszą mieć prócz tego wyraźne napisy: "Powietrze ciekłe", "Wierzch", "Spód", "Ostrożnie", "Bardzo łatwo kruszące się".

(4) Nadawca obowiązany jest przy każdej przesyłce, zawierającej gazy zgęszczone (licz. 1-4), wykazać na żądanie ciśnienie wewnętrzne za pomocą prawidłowo funkcjonującego manometru. Urzędnik przyjmujący obowiązany jest poświadczyć na liście przewozowym wynik próby. Przepis ten nie stosuje się do gazów olejowego i mieszanego w bojach (pływających sygnałach) morskich itp. naczyniach.

(5) Przesyłek nie można rzucać ani też wystawiać na działanie promieni słonecznych lub ciepła z pieców.

(6) Do przewozu używa się:

a) Wagonów niekrytych:

1. dla gazów zgęszczonych, nadanych na wozach dobrze przykrytych oponami lub pudłami drewnianemi i urządzonych do przewozu gościńcami;

2. materjały, wymienione pod licz. 6, w okresie pory roku od kwietnia do października włącznie muszą być przykrywane oponami, jeżeli naczynia nie są zapakowane w skrzynie drewniane;

3. wagony-kotły (cysterny), napełnione gazami zgęszczonemi (licz. 4) lub gazami skroplonemi (licz. 5), muszą być przykryte pudłami drewnianemi.

b) Wagonów krytych:

1. dla gazów zgęszczonych (patrz ust. a) licz. 1. i c) licz. 1.);

2. dla gazów skroplonych z licz. 5 w okresie pory roku - od marca do października włącznie;

3. dla powietrza ciekłego.

c) Wagonów krytych lub niekrytych:

1. dla gazu olejowego, mieszanego, wodnego, kopalnianego i metanu w okresie pory roku od kwietnia do października włącznie wagony muszą być nakryte całkowicie oponami, jeżeli naczynia nie są umieszczone w skrzyniach drewnianych;

2. dla gazów skroplonych, wymienionych pod liczbą 5, - w okresie pory roku od listopada do lutego włącznie.

(7) Naczynia z gazami zgęszczonemi lub skroplonemi należy ustawiać w wagonie w ten sposób, aby nie mogły się przewracać lub spadać. Naczynia, zawierające powietrze ciekłe, należy ustawiać prosto i odpowiednio zabezpieczyć od uszkodzenia przez inne przesyłki. Nie można również ładować tych naczyć w bezpośredniej blizkości łatwo zapalnych płynów lub łatwo zapalnych materjałów w drobnych kawałkach.

G.

Wyjątki od przepisów, zamieszczonych w rozdz. A-F.

(1) Gazy skroplone, wymienione pod licz. 5 w mniejszych ilościach, a mianowicie dwutlenek węgla (kwas węglowy) i bezwodnik podazotawy do 3 g. amoniak, chlor i bezwodnik azotawo- azotowy do 20 g. dwutlenek siarki i tlenochlorek węgla (fosgen) w ilościach do 100 g. można przewozić także w mocnych zatopionych rurach szklanych na warunkach następujących: rury szklane można napełniać dwutlenkiem węgla (kwasem węglowym) i bezwodnikiem podazotawyrn tylko do połowy, amoniakiem, chlorem i bezwodnikiem azotawo-azotowvm tylko do ²/₅ części; dwutlenkiem siarki (kwasem siarkawym) i tlenochlorkiem węgla (fosgenem) tylko do ³/4 części. Każdą rurę szklaną na leży zapakować do zalutowanej puszki blaszanej, wypełnionej krzemionką, następnie należy zapakować w mocną skrzynie drewnianą. W jednej skrzyni można umieszczać po kilka puszek blaszanych, lecz rur, zawierających amoniak, nie można umieszczać w jednej skrzyni z rurami, zawierającemi chlor. Puszki blaszane, zawierające gazy skroplone (z wyjątkiem chloru), można pakować także wraz z innemi przedmiotami.

(2) Materjały, wymienione pod liczbą 6, można przewozić w ilościach do 100 g. w mocnych rurach szklanych lub metalowych, z warunkiem ścisłego przestrzegania przepisów zawartych w ust. E, (2), odnośnie do stopnia napełniania. Rury muszą być zaopatrzone w rurką włoskowatą o grubych ścianach, dobrze przymocowaną. Rury muszą być szczelnie i bezpiecznie zalutowane lub zamknięte za pomocą naśrubka lub zatrzasku, zaopatrzonych w krążki gumowe. Każda rura musi być owinięta grubą warstwą papieru falistego, waty, wełny drzewnej lub innego odpowiedniego materjału, rurki zaś włoskowate, jeżeli nie są osłonięte przykrywkami metalowemi, muszą być zabezpieczone przed uszkodzeniem za pomocą osłon tekturowych lub innych odpowiednich przyrządów. Rury należy ułożyć szczelnie w mocne skrzynki drewniane lub z grubej tektury. Jedna skrzynka może zawierać do 600 g. cieczy. Skrzynki te należy pakować w mocne skrzynie drewniane, które, jeżeli zawierają w sobie więcej niż 5 kg. cieczy, muszą być zaopatrzone w zalutowane wstawki blaszane. Skrzynię należy zaopatrzyć w wyraźny napis na czerwonem tle: "Ostrożnie z ogniem". Waga ogólna (brutto) każdej skrzyni nie może przekraczać 60 kg. Materjały, wymienione pod liczbą 6, w powyższem opakowaniu w ilościach do 5 kg. można pakować wraz z innemi przedmiotami. Do przewozu można używać tylko wagonów krytych.

(3) Bez ograniczeń można przewozić:

a) kapsle metalowe z dwutlenkiem węgla, sodorem, sparkletem), zawierające najwyżej 25 gr. ciekłego dwutlenku węgla i najwyżej 1 g. cieczy na 1,34 cm.³ pojemności, jeżeli dwutlenek węgla nie zawiera więcej niż V₂°/o powietrza;

b) zbiorniki maszyn do wyrabiania lodu, zawierające stale niezbędną do pracy ilość ciekłego dwutlenku siarki (kwasu siarkawego), niewięcej jednak niż 20 1. w jednym zbiorniku.

(4) Tlen zgęszczony do 0,3 atmosfer w workach gumowych z nasyconej tkaniny lub innych podobnych materjałów, można przyjmować do przewozu bez ograniczeń.

Chlorek metylu, chlorek etylu, eter dwumetylowy, metylamin lub etylamin (licz. 6) nadawane za jednym listem przewozowym i w jednym wagonie w ilościach mniejszych niż 5000 kg. mogą być przewożone jako przesyłki pośpieszne z zachowaniem jednak przepisów, zawartych w ust. G (2).

Ie.

Materjały, wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy zapalne lub podtrzymujące palenie.

Dopuszczone do przewozu:

1. metale alkaliów i ziem alkalicznych, jako to sód, potas, wapń i t. p. oraz stopy tych metali z sobą;

2. węglik wapniowy także impregnowany (nasycony), wodorek wapniowy (hydrolit);

3. nadtlenek sodowy także w mieszaninach, które nie są niebezpieczniejsze od nadtlenku sodowego;

4. trójazotek sodowy.

Przepisy co do przewozu.

A.

Opakowanie.

(1) Do opakowania należy używać mocnych, szczelnych i dobrze zamkniętych naczyń żelaznych (lub z blachy żelaznej). Materjały z licz. 1 w ilościach do 5 kg. można przewozić także w naczyniach szklanych, mocnych, bezpiecznych, dobrze i szczelnie zamkniętych. Naczynia te muszą być zupełnie suche, zaś dla materjałów, wymienionych pod licz. 1, 2 i 4, mogą być także wysmarowane naftą.

(2) Naczynia, zawierające materjały, wymienione pod licz. 1 i 3, muszą być umieszczone w opakowaniach ochronnych, a mianowicie:

a) naczynia z żelaza lub blachy żelaznej, zawierające materjały, wymienione pod liczbą 1, w skrzyniach drewnianych lub żelaznych koszach ochronnych;

b) naczynia szklane z materjałami, wymienionemi pod licz. 1 lub naczynia z materjałami z licz. 3, w skrzyniach drewnianych z szczelnemi listwami blaszanemi, zabezpieczającemu od zaciekania wody; naczynia szklane, umieszczane w takich skrzyniach, należy obsypać dobrze suchą krzemionką lub innym podobnym materjałem niepalnym. Naczynia z zawartością do 250 g. mogą być pakowane zamiast do skrzyń drewnianych także do mocnych i szczelnie zamkniętych naczyń blaszanych.

(3) Na każdej sztuce musi być wypisana wyraźnie i trwale jej zawartość i prócz tego umieszczony wyraźny napis: "Chronić przed wilgocią".

.

Postanowienia dodatkowe.

(1) Przesyłki, nieprzekraczające 5 kg. opakowane w myśl postanowień ust. A, można pakować wraz z innemi przedmiotami.

(2) Z przesyłkami należy się, obchodzić ze szczególną ostrożnością. Nie wolno ich rzucać, lecz stawiać lekko i ostrożnie; wogóle, a szczególnie w wagonie należy je układać tak, by nie mogły się ocierać o inne przedmioty, wstrząsać, uderzać, przewracać, ani spadać z górnych warstw.

(3) Do przewozu należy używać wagonów krytych.

(4) Zbiorniki puste po materjałach, wymienionych pod licz. 2, muszą być wolne od pozostałości z tych materjałów. W liście przewozowym należy zaznaczyć, co naczynia te zawierały przedtem, zanim je nadano do przewozu.

II.

Materjały samozapalne.

Dopuszczone do przewozu:

1. Fosfor zwyczajny (biały lub żółty).

2. Fosfor bezkształtny (czerwony), związki fosforu z metalami ziem alkalicznych, naprz. fosforek wapnia, fosforek strontu oraz żelaza i podobne, samopalne związki fosforu z metalami.

3. Mieszaniny fosforu bezkształtnego z żywicami lub tłuszczami, których punkt topliwości leży powyżej 35° C

4. Cynkoetyl, cynkometyl także w rozczynie eterowym.

5. Sadze świeżo wypalone.

6. Węgiel drzewny świeżo wypalony, mielony, ziarnisty lub w kawałkach oraz węgiel ze skór.

7. Silnie obciążony jedwab (jedwab cordonnent, souple, bourre de soi i chappe) w pasmach.

8. Następujące materjały, nasycone tłuszczem, pokostem lub oliwą: wełna, włosy, wełna sztuczna, bawełna, jedwab, len, konopie, juta w stanie surowym w postaci odpadków od przędzenia i tkania, gałgany lub szmaty.

Nasycone tłuszczem, pokostem lub oliwą wyroby 7 powyższych materjałów, np. koce ochronne, wyroby powroźnicze, rzemienie popędowe z bawełny lub konopi, obszycia tkackie, pancerzowe i uprzężne, przędze i nici, wyroby siatkowe (sieci rybackie i t. p.).

9. Mieszaniny materjałów palnych, ziarnistych lub porowatych (dziurkowatych), nasycone olejem lnianym, pokostem, smołą żywiczną i t. p. materjałami, jeżeli te mogą jeszcze podlegać samoutlenianiu (np. t. zw. trociny korkowe).

10. Guma (kauczuk) mielona, pył gumowy (kauczukowy).

11. Natłuszczone wióry żelazne lub stalowe (wióry od toczenia, wiercenia i t. p.).

12. Nasycone tłuszczem, olejem lub pokostem: papier, rurki i pierścienie papierowe.

13. Metale piroforyczne.

14. Worki po drożdżach używane, nieoczyszczone.

15. Masa do czyszczenia gazu, używana, zawierająca żelazo lub mangan.

Przepisy, co do przewozu.

A.

Opakowanie.

(1) Materjały, wymienione pod licz. 1 i 2 należy pakować w mocne, szczelnie i dobrze zalutowane puszki blaszane, które należy ustawiać ściśle jedne obok drugich w mocnych i dobrze zamkniętych naczyniach drewnianych. Na materjały, wymienione pod liczbą w ilościach do 2 kg., zamiast naczyń blaszanych można używać również naczyń szklanych, dzbanów lub skrzyń. Fosfor zwyczajny musi być zanurzony w wodzie. Na skrzyniach należy oznaczyć w sposób wyraźny i trwały ich zawartość. Na naczyniach z fosforem zwyczajnym należy prócz tego umieścić napis: "Wierzch".

(2) Materjały, wymienione pod liczbą 3, należy ładować albo do skrzyń, szczelnie zamkniętych i uniemożliwiających rozsypanie lub należy je wlewać wprost do próżnych naboi.

(3). Cynkoetyl i cynkometyl (licz. 4), także w roztworze eterowym, pakuje się w mocne, szczelnie zatopione lub w inny, odpowiedni sposób dobrze zamknięte naczynia ze szkła, gliny (kamionki lub innego podobnego materiału), albo z metalu.

Naczynia szklane lub gliniane należy pojedyńczo lub po kilka razem umieszczać w mocnych naczyniach blaszanych, przysypując popiołem lub suchą krzemionką, poczem naczynia blaszane zalutować szczelnie. Naczynia zaś metalowe należy umieszczać pojedyńczo lub po kilka razem przy odpowiedniem opakowaniu w skrzyniach, koszach plecionych lub metalowych, kubłach i t. p. naczyniach zewnętrznych mocnych. Otwarte naczynia zewnętrzne muszą być zaopatrzone w osłony ochronne, które, jeżeli są ze słomy, sitowia, trzciny lub innego materjału łatwopalnego, powinny być nasycone zawiesiną (mlekiem) gliny lub wapna, lub innego materjału ogniotrwałego z dodatkiem szkła wodnego.

Każda przesyłka musi mieć wyraźny napis drukowany na tle czerwonem: "Ostrożnie z ogniem". Nadto naczynia z balonami szklanemi należy zaopatrzyć w wyrcźny napis: "Nosić ostrożnie". Nie wolno ich przewozić na taczkach, nosić na plecach ani na ramieniu.

(4) Materjały z liczb. 5 i 6 należy pakować w naczynia szczelne i dobrze zamknięte. Naczynia drewniane muszą być wyłożone wewnątrz odpowiednim materjałem uszczelniającym. Naczynia te należy umieszczać w mocnych skrzyniach, koszach lub kubłach.

(5) Materjały z liczby 7 należy pakować w mocne skrzynie. Jeżeli wysokość skrzyni przenosi 12 cm. należy pomiędzy warstwami jedwabiu utworzyć za pomocą krat drewnianych odpowiednią próżnią będącą w połączeniu z otworami w ścianach skrzyń tak, aby umożliwić dostęp powietrza. Otwory w ścianach skrzyń należy odpowiednio zabezpieczyć nazewnątrz przed zatkaniem.

(6) Materjały z licz. 8, jak: używaną wełnę do czyszczenia i wilgotne szmaty do czyszczenia należy pakować w mocne i dobrze zamknięte naczynia.

(7) Materjały z licz. 9, tłoczone w formach, należy pakować w mocne i szczelne naczynia blaszane lub drewniane z uszczelniającemi wkładkami blaszanemi; jeżeli zaś nie są tłoczone, należy je pakować szczelnie w mocne i dobrze zamknięte naczynia.

(8) Gumę (kauczuk) mieloną, proszek gumowy (kauczukowy, licz. 10) należy pakować do mocnych i dobrze zamkniętych naczyń.

(9) Materjały z licz. 11 należy pakować w mocne, szczelnie i dobrze zamknięte naczynia metalowe.

Takie opakowanie nie jest konieczne przy przewozie w żelaznych wagonach krytych, lub żelaznych wagonach otwartych z osłonami.

(10) Materjały z licz. 13 muszą być umieszczone w rurach szklanych, topionych na końcach, te zaś zapakowane w naczynia blaszane wypełnione krzemionką lub innym materjałem ziemnym, suchym i również zalutowane,

(11) Używane worki po drożdżach, nieoczyszczone (licz. 14), należy pakować w naczynia szczelnie zamknięte.

(12) Masą do czyszczenia gazu używaną, zawierającą żelazo lub mangan (licz. 15), można przyjmować do przewozu tylko w wagonach żelaznych, jeżeli nie jest opakowana w szczelnych naczyniach blaszanych.

Jeżeli wagony nie mają dobrych i bezpiecznych dachów żelaznych należy towar przykryć takiemi oponami, które przy zetknięciu się z płomieniem nie zapalają się. Takie opony obowiązany jest na żądanie kolei dostarczyć nadawca. Naładowanie jest obowiązkiem nadawcy, wyładowanie odbiorcy.

B.

Postanowienie dodatkowe.

(1) Wraz z innemi przedmiotami można pakować w mocne naczynia drewniane, szklane i bezpiecznie zamknięte z obowiązkiem przestrzegania przepisów co do naczyń, podanych w ust. A. przedmioty następujące:

a) fosfor zwyczajny (licz. 1) w ilościach do 250 g.; takie ilości można również pakować w wodzie w mocnych i dobrze zamkniętych naczyniach szklanych, które się układa następnie w szczelnych naczyniach blaszanych, przekładając odpowiednim materjałem pakunkowym; każde naczynie blaszane z fosforem należy umieścić mocno w zewnętrznem naczyniu drewnianem;

b) materjały z licz. 2 w ilościach do 5 kg.;

c) cynkoetyl i cynkometyl (licz. 4) w ilościach do 2 kg., przyczem naczynia, zawierające te materjały, muszą być dobrze zapakowane w skrzynie; nie wolno jednak pakować ich razem z innemi materjałami samozapalnemi, tudzież wybuchowemi, strzelniczemi i rozsadzającemi (I a), amunicją (I b), materjałami zapalnemi i ogniami sztucznemi (I c) oraz z cieczami zapalnemi (IIJ);

d) materjały z licz. 12 i 13 bez ograniczenia.

(2) Następujące przedmioty można przewozić bez ograniczeń, jeżeli nadawca w liście przewozowym zaświadczy, że:

a) sadze (licz. 5) i węgiel drzewny, mielony, ziarnisty, lub w kawałkach oraz węgiel ze skór (licz. 6) nie są świeżo wypalone (t. zn. że przeleżały po wypaleniu nie mniej niż 48 godzin);

b) jedwab w pasmach (licz. 7) nie jest silnie obciążony;

c) przedmioty z licz. 8 i 11 nie są nasycone pokostem, oliwą lub innym tłuszczem;

d) używane worki po drożdżach (licz. 14) są oczyszczone;

e) masa do czyszczenia gazu, używana (licz. 15) jest zupełnie utleniona.

(3) Materjały z licz. 8, z wyjątkiem wełny, używanej do czyszczenia i szmat do czyszczenia (ścierek), zapakowanych według p. (6) muszą być suche.

(4) Rurki papierowe z licz. 12 wolno przewozić jedynie pod warunkiem zamieszczenia w liście przewozowym zaświadczenia, iż rzeczone przedmioty po nasyceniu ich olejem lub tłuszczem zostały ogrzane, a następnie zupełnie ochłodzone w wodzie.

Pierścienie z tektury, wymienione pod licz. 12, muszą być suche i tak umieszczone, aby nie mogły zapalić się same.

(5) Można przewozić:

a) cynkoetyl i cynkometyl (licz. 4) w wagonach niekrytych, w wagonach zaś krytych mniejsze ilości, do 10 kg., zapakowane oddzielnie; w ilościach do 2 kg., zapakowane wraz z innemi przedmiotami według punk. (1 c);

b) dla materjałów z licz. 7, 8 i 12 należy używać tylko wagonów krytych lub też wagonów niekrytych, zaopatrzonych w opony ochronne. Wełnę do czyszczenia i szmaty (ścierki) do czyszczenia zapakowane według punk. (6), wolno przewozić także w wagonach niekrytych.

(6) Co do cynkoetylu i cynkometylu należy nadto przestrzegać przepisów, podanych w rozdz. III ust. B (5).

III.

Ciecze zapalne.

Dopuszczone do przewozu:

1. Węglowodory, a mianowicie:

a) ropa naftowa (olej skalny) i nafta oczyszczona oraz oleje, otrzymane ze smoły węgla brunatnego, oleje torfowe i łupkowe, nafta asfaltowa i destylaty z nich, węglowodory innego pochodzenia (np. odpadki po zgęszczeniu gazu olejowego), niezapalające się przy stanie barometru, wynoszącym 760 mm. w odniesieniu do poziomu morza w przyrządzie Abel-Pensky'ego w temperaturze poniżej 21° C. lub w przyrządzie systemu Pensky-Martens'a w temperaturze powyżej 100° C.;

b) ropa naftowa (olej skalny) i nafta oczyszczona, nafta oleju skalnego, oleje otrzymane ze smoły węgla brunatnego, oleje torfowe i łupkowe, nafta asfaltowa i destylaty z tych materjałów (benzyna, ligroina, olej do czyszczenia itp.), węglowodory innego pochodzenia (np. odpadki po zgęszczeniu gazu olejowego) jeżeli przy stanie barometru, wynoszącym 760 mm. w odniesieniu do poziomu morza, w przyrządzie, systemu Abel-Pensky'ego wytwarzają gazy zapalne w temperaturze poniżej 21° C, a w 15° C mają ciężar gatunkowy, większy niż 0,680, oleje ze smoły węgla kamiennego, które w 15° C. mają ciężar gatunkowy poniżej 0,950 (benzol, ksylol, kumol itp.): c) eter naftowy (gazolin, eter gazowy, neolina itp.) i inne podobne materjały łatwo zapalne, otrzymane z oleju skalnego lub ze smoły z węgli brunatnych, jeżeli materjały te mają w 15° C. ciężar gatunkowy, wynoszący nie więcej niż 0,680.

2. Ciecze, otrzymane w części z nafty, z oleju skalnego lub z innych cieczy podobnych, łatwo zapalnych, w części z żywicy, kauczuku, gutaperki, mydła, asfaltu, smoły lub tym podobnych materjałów.

3. Eter etylowy (eter siarczany) także zmieszany z innemi cieczami (np. krople Hoffmana) rozczyny nitrocelulozy w eterze siarczanym (kolodium), w alkoholu amylowym, w alkoholu etylowym, w alkoholu metylowym, w estrze etylowym kwasu octowego, w octanie amylowym, w acetonie, w nitrobenzolu, nitrotoluolu luo w mieszaninach tych cieczy (np. lak zapoński), najwyżej jednoprocentowe rozczyny nitrogliceryny w alkoholu.

4. Roztwory nitrocelulozy w kwasie octowym.

5. Alkohol metylowy (spirytus drzewny), surowy i oczyszczony, aceton, paraldehyd, aldehyd octowy (w rozczynie alkoholowym).

Etery wszelkiego rodzaju, np. octan amylowy, ciekłe etery wszelkiego rodzaju z wyjątkiem eteru etylowego (co do eteru etylowego patrz licz. 3, co do eteru naftowego - licz. 1. c).

6. Środek ogólnie stosowany do denaturowania spirytusu (spirytus drzewny, zmieszany z pirydyną).

7. Mieszaniny spirytusu drzewnego i benzolu (z woskiem ziemnym lub bez niego).

8. Dwusiarczek węgla.

9. Tłuszcze ciekłe, pokosty, farby zaprawione pokostem, olej terpentynowy (smołowiec) i inne oleje eteryczne, oleje fuzlowe, alkohol absolutny, wyskok winny (spirytus) oraz przyrządzone z nich ciecze (lakier spirytusowy, lakier olejny, środki wysuszające, mydła ciekłe itp.), w ilościach powyżej 40 kg.

Przepisy co do przewozu.

A

Opakowanie.

(1) Do opakowania należy używać mocnych, szczelnych i dobrze zamkniętych naczyń szklanych, glinianych (z kamionki lub podobnego materjału) lub metalowych. Rozczynów nitrocelulozy w kwasie octowym nie wolno przesyłać w naczyniach metalowych.

Ciecze z licz. 1. a) i b), 2, 4, 5, 6, 7 i 9, można także przewozić w mocnych szczelnie zamkniętych naczyniach drewnianych, jak beczki itp.

(2) Naczynia szklane lub gliniane z cieczami z licz. 1-9, tudzież naczynia blaszane z cieczami z licz. 3 i 8 należy szczelnie ustawiać bądź oddzielnie, bądź po kilka razem, w mocnych naczyniach zewnętrznych (koszach plecionych lub metalowych), kubłach lub skrzyniach, przy użyciu odpowiedniego materjału pakunkowego; naczynia zewnętrzne (z wyjątkiem skrzyń) muszą być zaopatrzone w dobre antaby. Otwarte naczynia zewnętrzne muszą mieć takie same osłony ochronne, jakie przepisane są dla materjałów samozapalnych w rozdz. II A (3).

(3) Każda przesyłka z cieczami z licz. 1. b) i c), 3, 4 i 8 musi mieć napisy, wydrukowane na czerwonem tle: "Ostrożnie z ogniem". Kosze i inne naczynia z balonami szklanemi muszą mieć nadto napis- "Przenosić ostrożnie*. Nie wolno ich przewozić na taczkach, przenosić na ramionach lub plecach.

B.

Postanowienia dodatkowe.

(1) Ciecze z liczby 9 w ilościach do 40 kg. można przewozić bez ograniczenia. Do spirytusu w flaszkach szklanych w przesyłkach wagonowych nie są konieczne osłony naczyń zewnętrznych, przewidziane w ust. A (2), jeżeli każda flaszka zawiera nie więcej niż I litr i jeżeli naczynia zewnętrzne otwarte są dostatecznie zabezpieczone przed przewróceniem się lub spadnięciem z wyższych warstw itp.

(2) Wraz z innemi przedmiotami, z warunkiem przestrzegania przepisów co do naczyń, wymienionych w ust A, można pakować do mocnych szczelnych i dobrze zamkniętych naczyń drewnianych;

a) ciecze z liczby 9 - bez ograniczeń;

b) ciecze z licz. 1 do 7 - w ilościach do 10 kg;

c) dwusiarczek węgla z licz. 8 - w ilościach do 2 kg.

Naczynia z cieczami z licz. 1 do 8 muszą być szczelnie ułożone w naczynia zewnętrzne.

(3) Przy przesyłkach węglowodorów z licz. 1. a) i b) należy zaznaczyć w liście przewozowym, że materjały te odpowiadają warunkom co do stopnia zapalności i ciężaru gatunkowego, przepisanym pod licz. 1 ust. a) i b), W razie braku takiego zaznaczenia, stosują się do tych przedmiotów przepisy, zawarte w ust. 1. c) niniejszego rozdz. dla eteru naftowego.

(4) Do przewozu cieczy z licz. 1 do 8 zależy używać wagonów niekrytych; materjały w mniejszych ilościach, wymienione pod licz. 1 do 7, do 10 kg. oraz dwusiarczek węgla (licz. 8.) do 2 kg. można ładować także do wagonów krytych, lecz oddzielnie lub zapakowane razem z innemi przedmiotami podług wymagań punk. (2) b) i c).

(5). Co do cieczy, wymienionych pod liczbą 1 do 8, prócz tego obowiązują przepisy następujące:

a) wagony należy przed rozpoczęciem ładowania zaopatrzyć w trwałe nalepione kartki po obu stronach z napisami: "Ostrożnie z ogniem" i "Przesuwać ostrożnie";

b) przesyłki należy ułożyć w wagonie bezpiecznie; kosze i kubły otwarte należy przymocować odpowiednio, nie można ich ustawiać jedne na drugich;

c) naczynia, które uległy uszkodzeniu w drodze, należy bezzwłocznie wyładować, jeżeli zaś niezwłoczna naprawa ich okaże się niemożliwą, kolej ma prawo zarządzić sprzedaż takich naczyń wraz z pozostałą w nich zawartością na rachunek właściciela towaru bez dalszych formalności;

d) naczynia blaszane próżne, szczelnie zamknięte,. zwracane po przywiezieniu takich materjałów, należy przewozić w wagonach krytych, inne zaś naczynia - na wagonach niekrytych; w liście przewozowym na takie zwrotne przesyłki należy zaznaczyć, do czego naczynia, zwracane do pierwotnej stacji nadania, były pierwotnie użyte.

(6) Co do wagonów-cystern i ich zbiorników, przeznaczonych do przewozu cieczy, stosują się przepisy, zawarte w ust. A (1) i B, (3) i (5) a).

(7) Cieczy, wymienionych pod licz. 1 do 9, nie można przewozić w wagonach lub w przedziałach wagonów, w których się znajdują działające przyrządy elektryczne, jako to pozostające pod prądem elektromotory generatory, przetworniki, płyty ogromnikowe, opornice, bezpieczniki, hamulce elektromagnetyczne, przyrządy do ogrzewania. W wagonach z rzeczonemi cieczami dopuszczalne są jedynie lampy żarowe, zamknięte w bardzo mocne klosze ochronne, których wyłączniki i bezpieczniki znajdują się poza wago nami lub przedziałami wagonów, nadto dopuszczalne są izolowane przewodniki druciane dobrze zabezpieczone przed uszkodzeniem mechanicznem.

IV.

Materjały trujące.

Następujące przedmioty podlegają przepisom zawartym niżej w ust. A. i B.

1. Preparaty arsenowe stałe, zwłaszcza bezwodnik kwasu arsenawega (arszenik) arszenik żółty (trójsiarczek arsenu, auripigment), arszenik czerwony (realgar), arsen metaliczny, kopalny itp.

2. Żelazokrzem (ferrosilicium), otrzymany drogą elektryczną.

3. Cyanek potasu i cyanek sodu w stanie stałym.

4. Preparaty arsenowe ciekłe, w szczególności kwas arsenowy.

5. Roztwór (ług) cyanku potasu i cyanku sodu.

6. Preparaty metaliczne trujące:

a) sublimat, chlorek rtęciowo-amonowy, tlenek rtęciowy czerwony, farby miedziowe, w szczególności grynszpan; zielone i niebieskie barwniki miedziowe; cukier ołowiowy;

b) inne preparaty ołowiowe zwłaszcza glejta (tlenek ołowiu, masy- kot), minia, biel ołowiowa i inne farby ołowiowe; pozostałości ołowiane i inne odpadki, zawierające ołów.

7. Siarczan miedziowy (kamień siny, koperwas), mieszaniny siarczanu miedziowego z wapnem, sodą itp. (proszek do przyrządzania zaprawy bordeaux itp.).

8. Chlorany.

Przepisy co do przewozu.

A.

Opakowanie.

(1) Naczynia do pakowania muszą być mocne, szczelne i zamknięte tak, aby zawartość ich nie mogła się wysypywać, rozpylać, ani wyciekać.

(2) Materjały, wymienione pod licz. 1 i 3, należy pakować:

a) w beczki żelazne, mocne; z przyśrubowanem wiekiem i z grube- mi obręczami do przetaczania lub

b) w beczki podwójne z suchego i mocnego drzewa, z obręczami wpuszczanemi lub w takich samych skrzyniach podwójnych, z okalającemu wiązaniami, przyczem naczynia wewnętrzne, należy wyłożyć materjałem uszczelniającym; jako opakowanie wewnętrzne można również użyć naczyń blaszanych, zalutowanych, lub naczyń szklanych albo glinianych; naczynia szklane i gliniane należy zapakować szczelnie w kosze, kubły, skrzynie itp., prześcilłając uprzednio odpowiednim materjałem miękkim, w celu dostatecznego zabezpieczenia przed rozbiciem; tak opakowane naczynia można też łączyć po kilka w jedną przesyłkę;

c) materjały, wymienione pod liczbą 1, można również pakować w worki z płótna, nasyconego dziegciem, które należy umieścić pojedynczo w beczkach z suchego drzewa.

(3) Żelazokrzem (ferrosilicium, liczba 2), należy pakować w mocne i szczelne naczynia drewniane lub metalowe, nie przepuszczające wody.

(4) Materjały, wymienione pod liczbą 4 należy pakować:

a) w naczynia metalowe, drewniane lub gumowe, dobrze zamykane lub

b) w naczynia szklane, albo gliniane, ustawione szczelnie w mocnych koszach metalowych, plecionych, skrzyniach, kubłach itp., uprzednio prześciełanych odpowiednio, w celu dostatecznego zabezpieczenia przed rozbiciem; naczynia zewnątrzne muszą być zaopatrzone w odpowiednie antaby.

(5) Materjały, wymienione pod liczbą 5, należy pakować:

a) w naczynia żelazne, dobrze zamkniąte, które następnie należy ułożyć szczelnie w mocne skrzynie drewniane lub metalowe, przesypane krzemionką, trocinami lub innemi materjałami chłonącemi lub

b) w wagony-cysterny, lecz tylko w takie, które nie są spajane nitami, lub też w takie, które mają ściany podwójne; muszą one być bez otworów w częściach dolnych (kurków, wentyli itp.) ; bądź też otwory muszą być osłonięte szczelnie nakryciami metalowe- mi, mocno przyśrubowanemi.

(6) Materjały, wymienione pod liczbą 6, należy pakować:

a) w beczki żelazne lub szczelne beczki z mocnego suchego drzewa, z wpuszczonemi obręczami albo w skrzynie z okalającemi wiązaniami lub

b) w naczynia żelazne (zwane hobbock) lub

c) w naczynia szklane lub gliniane; ilości zaś do 10 kg. w podwójne mocne worki papierowe; tak naczynia jak i worki należy układać ściśle w mocne i szczelne skrzynie drewniane z bezpiecznem zamknięciem, przyczem naczynia szklane i gliniane należy dobrze opakować za pomocą odpowiedniego materjału pakunkowego, w celu zabezpieczenia przed rozbiciem;

d) farby wszelkie ołowiowe można także pakować do naczyń z blachy białej lub innej blachy żelaznej;

e) wszelkie związki ołowiu i miedzi w roztworach wodnych można przewozić także w szczelnych kotłach i wagonach-cysternach z takiego materjału, na który rzeczone związki nie działają;

(7) Materjały, wymienione pod liczbą 7, należy pakować w mocne, szczelnie i dobrze zamknięte naczynia drewniane (beczki, skrzynie) lub w mocne, gęste i dobrze zaszyte worki.

(8) Materjały. wymienione pod liczbą 8, należy pakować w mocne i szczelne naczynia drewniane (beczki lub skrzynie), wyłożone papierem i bezpiecznie zamknięte.

(9) Na przesyłkach oraz na wagonach-cysternach z materjałami, wymienionemi pod licz. 1-8, należy podać ich zawartość w sposób wyraźny i trwały. Można wymienić nazwy ogólnikowe, jako to: preparaty arsenowe, preparaty ołowiane, farby trujące.

Materjały, wymienione pod licz 1, 3, 4, 5 i 6. a), należy nadto oznaczyć napisem "Trucizna", a żelazokrzem (ferrosilicium) licz. 2 zaopatrzyć w napisy: "Chronić przed wilgocią", "Nie przewracać".

B.

Postanowienia dodatkowe.

(1) Wraz z innemi przedmiotami, z warunkiem przestrzegania przepisów, obowiązujących co do opakowania (patrz ust. A), można pakować do mocnych, szczelnych i dobrze zamkniętych naczyń drewnianych:

a) materjały, wymienione pod licz. 1, 3 i 8, w ilościach do 5 kg, z których cyanku potasu, cyanku sodu i chloranów nie można pakować razem z kwasami i solami kwaśnemi;

b) materjały, wymienione pod liczbą 6. a), w ilościach do 10 kg;

c) materjały, wymienione pod liczbą 2, 6. b) i 7, w ilościach dowolnych.

Naczynia, zawierające przedmioty, wymienione pod licz. 1, 3, 4, 5 lub 6. a), należy zaopatrywać w napisy: "Materjały trujące".

(2) Materjałów, wymienionych pod licz. 1, 3, 4, 5 i 6. a), nie można ładować wraz z produktami spożywczemi lub użytkowemi.

(3) Materjałów, wymienionych pod licz. 3, 5 i 8, nie można ładować razem z kwasami, jak również materjałów, wymienionych pod liczbą 5, nie można ładować z solami kwaśnemi. Wagony-cysterny z materjałami wymienionemi pod liczbą 5, należy stawiać w pociągu w ten sposób, aby je przedzielał od wagonów z kwasami ciekłemi przynajmniej jeden wagon.

(4) Materjały, wymienione pod liczbą 5, można przewozić tylko w wagonach-cysternach albo na wagonach niekrytych w odpowiednich naczyniach.

(5) Żelazokrzem (ferrosilicium) przyjmuje się do przewozu"' w stanie zupełnie suchym i w naczyniach zupełnie suchych; jeżeli przewozi się go na wagonach niekrytych, wówczas muszą one być przykryte nieprzemakalnemi oponami.

(6) Próżne naczynia, worki oraz wagony cysterny po przewiezionych materjałach trujących, wymienionych pod licz. 1, 3, 4, 5 i 6.a), muszą być zamknięte zupełnie szczelnie. Zarówno na samych naczyniach, jak i w liście przewozowym należy oznaczyć wyraźnie, co w nich było przewożone. Również należy przestrzegać przepisu, podanego w ust. (2).

V.

Materjały żrące.

Następujące przedmioty podlegają przepisom, zawartym niżej w ust. A. i B.

1. Kwas siarkowy, kwas siarkowy dymiący (kwas siarkowy z zawartością bezwodnika, oleum, olej wytryolowy, kwas siarkowy nordhauseński), kwas azotowy (saletrzany serwasser) i ich mieszaniny, kwas solny, kwas fluorowodorowy i rozczyny zawierające więcej niż 40% kwasu octowego.

2. Chlorek siarki, tudzież azotan i siarczan żelazowy (zaprawy żelazowe).

3. Ług żrący (ług sodowy, ług potasowy i t. p.), pozostałości od rafinowania olejów, amoniak rozpuszczony w wodzie.

4. Brom.

5. Bezwodnik kwasu siarkowego.

6. Chlorek acetylu, pięciochlorek antymonu, tlenochlorek chromu, tlenochlorek fosforu, pięciochlorek fosforu (nadchlorek fosforu), trójchlorek fosforu, chlorek -iulfurylu, chlorek tionylu i kwas chlorosulfonowy).

7. Dwutlenek wodoru.

8. Siarczek sodowy i koks sodowy (natronkoks).

Przepisy co do przewozu.

A.

Opakowania.

(1) Do opakowania materjałów, wymienionych pod licz. 1 do 4 należy używać mocnych, szczelnych i dobrze zamkniętych naczyń takich, które me ulegają działaniu zawartego w nich materjału. Co do kwasu fluorowodorowego licz. 1 patrz punk. (5). Zamknięcie musi być takie, aby nie mogło ulegać uszkodzeniu ani wskutek wstrząsnienia, ani przez samą zawartość naczynia. Przy użyciu naczyń szklanych lub glinianych należy przestrzegać przepisów następujących:

a) naczynia z materjałami, wymienionemi pod licz. 1 do 3. należy układać szczelnie, prześciełając odpowiednim materjałem, w mocnych koszach plecionych lub metalowych, kubłach, skrzyniach; takie naczynia zewnętrzne (z wyjątkiem skrzyń) należy zaopatrywać w mocne antaby;

b) naczynia szklane lub gliniane ze stężonym kwasem azotowym o ciężarze gatunkowym nie mniejszym niż 1,48 przy 15° C. (46,8° Baume), z czerwonym dymiącym kwasem azotowym należy układać w naczynia zewnętrzne, przesypując krzemionką lub innym stosownym materjałem, suchym, ziemistym, w ilości dostatecznej i nie mniejszej od zawartości naczyń;

c) materjał do prześciełania i przesypywania (a i b) nie jest niezbędny jeżeli naczynia szklane umieszczono w żelaznych koszach, zakrywających naczynia te całkowicie i jeżeli zabezpieczono je zapomocą zasuwek dostatecznie elastycznych i wyłożonych azbestem tak, by się w nich nie mogły poruszać;

d) naczynia szklane lub gliniane z bromem (liczba 4.) należy umieszczać w mocnych skrzyniach drewnianych lub metalowych, obsypując naczynia po same szyjki popiołem, krzemionką, piaskiem lub innym materjałem niepalnym.

(2) Przyrządy do gaszenia ognia z zawartością kwasu z licz. I muszą być w stanie uniemożliwiającym wyciekaniu kwasu.

(3) Akumulatory elektryczne, napełnione kwasem siarkowym (licz. 1) lub ługiem żrącym (licz. 3) należy umocować w skrzynce dla baterji w ten sposób, aby poszczególne ogniwa nie mogły się poruszać. Skrzynkę dla baterji należy ściśle zapakować w skrzyni, wysłanej odpowiednim materjałem pakunkowym chłonącym. Skrzynię należy zaopatrzyć w wyraźny napis na wieku: "Akumulatory", "Góra". Jeżeli akumulatory są habite, wówczas bieguny ich należy zabezpieczyć przed zwarciem (krótkiem spięciem).

Jeżeli ogniwa zrobione są z materjałów odpornych, jak drzewo, z wykładziną z ołowiu, twardy kauczuk lub blacha żelazna z takiem urządzeniem w górze, które w zupełności zabezpiecza płyn żrący przed rozpryskaniem w stopniu, zagrażającym niebezpieczeństwem, wówczas takie opakowanie ogniw i baterji akumulatorów nie jest konieczne, lecz jeżeli one za pomocą odpowiednich urządzeń, jak podstawy, przegrody, podpórki it. p. - zabezpieczone są dostatecznie przed przewróceniem się lub przesunięciem oraz uszkodzeniem przez spadnięcie na nie innych przedmiotów. Ogniwa lub baterje, przymocowane do pojazdu, jako motor popędowy, nie potrzebują również opakowania, jeżeli pojazdy te będą dobrze przytwierdzone w wagonie kolejowym lub odpowiednio mocno ułożone.

(4) Do szlamu ołowianego z akumulatorów i z komór ołowianych, zawierającego kwas siarkowy, można uważać naczyń drewnianych tylko takich, które dostatecznie zabezpieczają kwas przed wyciekaniem.

(5) Naczynia do kwasu fluorowodorowego, rozcieńczonego (licz. 1), muszą być ołowiane lub gutaperkowe; dopuszczalne są także naczynia drewniane z trwałą powłoką parafinową; do kwasu fluorowodorowego stężonego najmniej do 707«; można również używać naczyń żalaznych z zamknięciami szczelnie przyśrubowanemi. Takie naczynia żelazne, zarówno napełnione, jak i próżne można nadawać do przewozu tylko po usunięciu z nich wszelkich zewnętrznych śladów kwasu. Naczynia do kwasu fluorowodorowego stężonego, zarówno próżne, jak i napełnione, muszą mieć wyraźny i stały napis: "Stężony 70% kwas fiuorowodorowy".

(6). Bezwodnik siarkowy (licz. 5) należy pakować:

a) w mocne puszki z blachy żelaznej, pobielane i zalutowane lub.

b) w mocne butle żelazne lub miedziane, których otwory są bezpiecznie i hermetycznie zamknięte.

Naczynia i butle należy pakować ściśle w mocne naczynia zewnętrzne drewniane lub z blachy żelaznej, przesypując krzemionką lub innym podobnym materjałem niepalnym.

(7) Materjały, wymienione pod liczbą 6, należy pakować:

a) w naczynia z żelaza spawalnego, zlewnego, stali lanej, ołowiu lub miedzi, zupełnie szczelne i dobrze zamknięte lub

b) w naczynia szklane; w tym ostatnim przypadku obowiązują przepisy następujące:

α) naczynia szklane muszą mieć grube ściany i być zamknięte szklanemi korkami, dobrze doszlifowanemi, uszczelnionemi i dostatecznie zabezpieczonemi przed wypadnięciem;

β) naczynia szklane, zawierające więcej niż 5 kg. należy umieścić w zewnętrznych naczyniach metalowych; flaszki mniejszej pojemności można pakować w mocne naczynia drewniane, podzielone na oddzielne przegródki, podług liczby flaszek; jedno naczynie może zajmować nie więcej niż cztery przegródki.

γ) naczynia szklane należy umieszczać w naczyniach zewnętrznych tak, by one, nie dotykając ścian naczynia zewnętrznego bezpośrednio, odstawały od nich nie mniej niż na 30 mm; przestrzeń próżną należy ściśle wypełnić krzemionką lub innym podobnym materjałem niepalnym; dla naczyń z zawartością chlorku acetylu można użyć również i trocin;

δ) wieko naczynia należy zaopatrzyć w wyraźny napis, oznaczający nazwę zawartości naczyń oraz umieścić znak, wskazujący, że wewnątrz znajduje się szkło, lub napis "Szkło".

(8) Na dwutlenek wodoru (liczba 7) należy używać naczyń luźno zamkniętych. Balony, bańki lub flaszki należy dobrze zapakować w mocne skrzynie lub kosze z antabami.

(9) Na oczyszczony siarczek sodowy, krystaliczny (liczba 8), należy użyć naczyń szczelnych, nieprzemakalnych, zaś na siarczek sodowy surowy, niekrystalizowany, oraz na koks sodowy-natron koks-szczelnych naczyń blaszanych.

B.

Postanowienia dodatkowe.

(1) Wraz z innemi przedmiotami można, przestrzegając przepisów podanych w ust. ft co do opakowania, pakować w zewnętrzne naczynia drewniane, mocne, szczelne i dobrze zamknięte następujące materjały;

a) brom (licz. 4) do 500 g;

b) bezwodnik kwasu siarkowego (licz. 5) do 2 kg. - w mocnych, zatopionych bańkach szklanych, które należy ułożyć dobrze w mocnych, szczelnie zamkniętych naczyniach blaszanych i prze- sypać dobrze krzemionką;

c) materjały, wymienione pod liczbą 6,-do 5 kg;

d) materjały, wymienione pod licz. 1, 2 i 3,-do 10 kg.

Powyższe przedmioty należy mocno ułożyć w naczyniu.

(2) W listach przewozowych należy zamieścić:

a) co do kwasu azotowego (saletrzanego) (licz. 1), zapakowanego w naczynia szklane, oznaczenie ciężaru gatunkowego w 15° C, bez czego kwas należy uważać za stężony (ust. A (1), b) i c);

b) co do szlamu ołowianego, zawierającego kwas siarkowy z akumulatorów i komór ołowianych-zaświadczenie, że został zabezpieczony przed wyciekaniem kwasu siarkowego;

c) co do odpadków kwasu siarkowego z fabryk nitrogliceryny - zaświadczenie, że zostały one zupełnie odnitrowane, bez czego rzeczone odpadki nie mogą być przyjęte do przewozu.

Na przesyłki odpadków kwasu z fabryk nitrocelulozy takie zaświadczenie nie jest konieczne nieznaczna zawartość nitrocelulozy nie stanowi przeszkody do przyjęcia przesyłki do przewozu.

(3) Materjały, wymienione pod licz. 1 do 5, można przewozić w wagonach niekrytych.

Można jednak używać i wagonów krytych:

a) dla materjałów, wymienionych pod licz. 3, jeżeli są one zapakowane w mocne i szczelne beczki żelazne, napełnione tylko do ⁹/» części ich pojemności;

b) dla bromu (licz. 4) w ilościach do 500 g, dla bezwodnika siarkowego (licz. 5) do 2 kg, dla materjałów, wymienionych pod licz. 1, 2 13, do 10 kg, zapakowanych oddzielnie lub wraz z innemi przedmiotami, jeżeli naczynia z niemi zostaną umieszczone w mocno i szczelnie zamknięte skrzynie drewniane.

(4) Dwutlenek wodoru (licz. 7) oraz siarczek sodowy i koks sodowy (natron koks) (licz. 8) można przewozić zarówno w wagonach krytych, jak i niekrytych pod oponami.

(5) Naczynia próżne po materjałach, wymienionych pod licz. 1 do 5, nadawane do przewozu z powrotem, muszą być szczelnie zamknięte lub zupełnie oczyszczone. W liście przewozowym należy wymienić nazwę materjału, jaki ostatnio w naczyniu był zawarty.

(6) Przepisy ust. (3) i (5) nie stosują się do przyrządów do gaszenia ognia oraz do akumulatorów elektrycznych (patrz ust. A, (2) i (3).

(7) Naczynia z kwasem fluorowodorowym (licz. 1) należy ustawiać tak, by przyrządy zamykające były na wierzchu.

(8) Co do naczyń, znajdujących się w wagonach-cysternach, przeznaczonych do przyjęcia materjałów żrących, obowiązują przepisy, podane w ust. A (1), z wyjątkiem postanowień, zawartych w punktach a) do d).

VI.

Materjały, ulegające gniciu.

Następujące przedmioty podlegają przepisom, zawartym niżej w ust. A. i B

1. Ścięgna świeże, świeże obrzynki i odpadki skórzane, przeznaczone na wyrób kleju, nieprzewapnione, świeże rogi i racice oraz kości świeże, tudzież inne materjały zwierzęce, ulegające gniciu i cuchnące, nie wymienione w poniżej przytoczonych ustępach.

2. Skóry świeże niesolone.

3. Oczyszczone suche kości, suche rogi i racice.

4. Żołądki cielęce, świeże oczyszczone od resztek pokarmu.

5. Wytłoczone pozostałości z kotłów od wyrobu Kleju, z obrzynków skórzanych (wapno klejowe, ser klejowy lub nawóz klejowy).

6. Niewytłoczone pozostałości, wymienione pod liczbą 5.

7. Nawóz stajenny, mieszany z podściółką.

8. Inne fekalja i odchody z miejsc ustępowych.

9. Śmiecie domowe.

10. Trupy zwierząt, przeznaczone do usunięcia, całe lub części.

Co do przewozu wyżej, wymienionych przedmiotów obowiązują postanowienia następujące:

A.

Opakowanie.

(1) Przy nadawaniu w przesyłkach drobnych, należy pakować:

a) przedmioty, wymienione pod licz. 1, 5 i 6, - do mocnych, szczelnie i dobrze zamkniętych naczyń drewnianych (skrzyń, beczek, kubłów) takich, któreby nie przepuszczały przykrej woni zawartości na zewnątrz;"

b) przedmioty, wymienione pod liczbą 2,- do takich samych, jak w poprzednim punk. a), naczyń lub do mocnych, szczelnych i dobrze zaszytych lub zawiązanych worków, nasyconych odpowiednim środkiem odkażającym, jako to: kwasem karbolowym lub li- zolem w celu usunięcia przykrej woni, wydzielanej przez te przedmioty; jednakże worków do opakowania można używać w okresie pory zimowej od listopada do lutego włącznie;

c) przedmioty, wymienione podlicz. 3 - do szczelnych i dobrze zamkniętych naczyń (beczek lub kubłów) lub do mocnych worków;

d) żołądki cielęce (licz. 4) - do mocnych szczelnych i dobrze zamkniętych naczyń drewnianych (beczek lub kubłów); żołądki cielęce w okresie pory roku od kwietnia do września włącznie należy tak solić, by na każdy żołądek było użyte. 15 do 20 gr. soli kuchennej; ponadto dno naczynia oraz wierzchnia warstwa żołądków powinna być przesypana grubą warstwą soli, przynajmniej na 1 cm; dopełnienie tego warunku powinno być zaznaczone w liście przewozowym;

e) kał psi (licz. 8) -do silnie i bezpiecznie zamkniętych naczyń metalowych lub drewnianych;

f) nawóz z gołębników, (licz. 8) - w mocne, szczelne i dobrze zamknięte naczynia drewniane (beczki, kubły); nawóz zupełnie suchy można pakować także do mocnych i gęstych worków.

Zewnętrzna strona opakowania nie powinna mieć żadnych śladów zawartości.

(2). Co do przesyłek wagonowych, obowiązuje przepisy następujące:

a) Materjały, wymienione pod licz. 1 i 2:

1. Przy użyciu specjalnych wagonów krytych z odpowiednim urządzeniem do przewietrzania, opakowanie nie jest konieczne. Jednakże materjały te należy zlewać najmniej 5%-ym roztworem kwasu karbolowego lub innemi odpowiedniemi środkami odkażającemi, w celu zabezpieczenia przed zgniłą wonią.

2. Przy użyciu zwykłych wagonów towarowych niekrytych:

α) w porze roku od marca do października włącznie, rzeczone towary muszą być zapakowane w mocne i gęste worki, nasycone odpowiednim środkiem odkażającym, jak to: kwasem karbolowym, lizolem, tak by woń zgnilizny nie przedostawała się nazewnątrz. Towar należy przykryć zupełnie oponą z grubej tkaniny (t. zw. płótna chmielowego), nasyconej wyżej wymienionemi środkami odkażającemi, a następnie pokryć zupełnie oponą wagonową, nieprzemakalną i nienasmoloną.

β) W porze roku, od listopada do lutego włącznie, używanie worków do pakowania nie obowiązuje; towar jednakże należy przykryć tak samo zupełnie osłoną z płótna chmielowego, które w miarę potrzeby, należy przesycić środkami odkażającemi wyżej w ust. a) wymienionemi, a następnie oponą wagonową nieprzemakalną i nienasmoloną, tak, by zgniła won nie dała się odczuć.

γ) Przesyłki, w których zgniłej woni nie można usunąć środkami odkaźającemi, należy zapakować do beczek lub kubłów szczelnie i dobrze zamkniętych, tak by w zupełności zabezpieczały od przedostawania się zgniłej woni nazewnątrz.

b) Do przewozu przedmiotów, wymienionych pod licz. 3, 7 i 9, Opakowanie specjalne nie jest niezbędne, jednakże rzeczone przedmioty należy przykryć zupełnie gęstemi oponami wagonowemi, jeżeli nie są opakowane; nawóz stajenny (licz. 7) ze słomą zmieszany należy jedynie posypać grubą warstwą piasku lub ziemi; śmiecie domowe (licz. 9) można przewozić w wagonach, umyślnie do tego celu przeznaczonych i zabezpieczających zawartość przed rozsypaniem, bez opon.

c) Żołądki cielące (licz. 4) należy pakować w ten sam sposób, jaki jest wskazany w ust. (1) d).

d) Przedmioty, wymienione pod liczbą 5, należy przykryć zupełnie dwoma oponami dużemi, nieprzemakalnemu' i nienasmolonemi w ten sposób, że pierwszą oponę, pokrywającą towar bezpośrednio, należy posypać warstwą suchego wapna gaszonego, miałem torfowym lub zużytemi garbowinami, a następnie przykryć drugą oponą. Osłoną dolną należy nasycić odpowiedniemi środkami odkażającemi (kwasem karbolowym, formaliną, lizolem itp.) tak by zapach gnilny nie dał się odczuwać.

e) Materjały, wymienione pod liczbą 6, należy opakować podług wskazówek, zawartych w punk. (1) b).

f) Materjały, wymienione pod licz. 8, należy pakować do mocnych, szczelnych, dobrze zamkniętych naczyń. Suchy nawóz gołębi i kał psi należy pakować do mocnych i gęstych worków.

g) Materjały, wymienione pod licz. 10, można przewozić w wagonach, specjalnie w tym celu przygotowanych (patrz ust. B, (9).

B.

Postanowienia dodatkowe.

(1) Kolej ma prawo ograniczyć przewóz do pewnych, ściśle wyznaczonych pociągów oraz wydawać każdorazowo przepisy co do czasu i terminu naładowania i wyładowania oraz wwozu i wywozu ze stacji.

(2) Materjałów, wymienionych pod licz. 7 i 8 (z wyjątkiem nawozu z gołębników), 9 i 10, nie można nadawać do przewozu jako przesyłki drobne.

(3) Naczyń z kałem psim nie wolno toczyć; należy je przewozić stojąco.

(4) Co do przesyłek wagonowych, nadawanych luzem, kolejna prawo żądać od odbiorcy oczyszczenia miejsca naładunkowego względnie wyładunkowego. Kolej ma również prawo żądać od nadawcy i odbiorcy, by zarówno ładowanie jak i wyładowanie śmieci domowych było uskuteczniane za pomocą odpowiednich przyrządów, zabezpieczających w zupełności śmiecie przed rozpylaniem i rozsypywaniem. Dostarczenie takich przyrządów jest obowiązkiem nadawcy, względnie odbiorcy przesyłki.

(5) Wagony po przewiezionych luzem przedmiotach, wymienionych pod licz. 1, 2, 3 i 7 oraz po przedmiotach, wymienionych pod liczbą 8, kolej obowiązana jest poddać każdorazowo oczyszczaniu i odkażeniu, jakie jest przepisane dla linji, na których odbywa się przewóz bydła, w celu usunięcia zarazków. Koszta oczyszczania i odkażania ponosi wysyłający lub odbiorca.

(6) Jeżeli w czasie przewozu da się czuć przykra woń. kolej ma prawo w każdym czasie na koszt wysyłającego lub odbiorcy zarządzić odpowiednie środki, celem usunięcia tej woni

(7) Przedmioty pod licz. 3 i 4 wolno przewozić w wagonach krytych. Nie wolno ich ładować z środkami spożywczemi. Do przewozu śmieci domowych należy używać wagonów, umyślne do tego celu urządzonych i zabezpieczających zawartość przed rozpruszaniem lub też szczelnych wagonów niekrytych pod oponami. Przedmioty pod licz. 1, 2, 5, 6, 7 i 8 (z wyjątkiem świeżych ścięgien do wyrobu kleju oraz z wyjątkiem kości świeżych, dodawanych przy kupnie mięsa lub do wyrobu masy na zupy), muszą być. przewożone w wagonach niekrytych. Do przewozu suchego kału psiego, którego opakowanie odpowiada przepisom ust. A (2), f), można używać wagonów krytych lub niekrytych, dobrze oponami okrytych.

(8) Naczynia próżne oraz zwracane opony wagonowe muszą być dokładnie oczyszczone i poddane działaniu środków odkażających, tak aby nie wydzielały woni gnilnej. W liście przewozowym należy zaznaczyć poprzednie ich użycie. Przewozić je można tylko tylko na wagonach niekrytych.

(9) Materjały z licz. 10. można przewozić tylko w wagonach żelaznych, hermetycznych i nieprzepuszczających wody. Wagony te muszą być zaopatrzone w otwory zapobiegające rozerwaniu ścian wagonu przy nadmiernie wielkiem ciśnieniu wywiązujących się gazów. Wagony należy odkażać według ust. (5) niezwłocznie po wyładowaniu, jeżeli ładunek ich pochodził ze zwierząt, dotkniętych księgosuszem, wąglikiem, wścieklizną, nosacizną, albo pryszczycą, w innych zaś przypadkach co cztery tygodnie.

Materjałów z licz. 1. do 3. oraz 5. do 10. wagi poniżej 5000 kg. oraz próżnych naczyń z takich materjałów i opon, pod któremi przewieziono podobne materjały, nie można nadawać do przewozu pośpiesznego.

ZAŁĄCZNIK  C Nr 1

List przewozowy № …..

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  D

Grzbiet przekazu na zaliczenie Nr …..

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

UWAGI

Pobrane od odbiorcy zaliczenie wypłaca się nadawcy przesyłki, który kwituje z odbioru zaliczenia na niniejszem zaświadczeniu. Zaświadczenie to stacja zatrzymuje u siebie.

Jeżeli nadawca nie może przedłożyć zaświadczenia o zaliczeniu, to pobrane zaliczenie zostaje mu wypłacone jedynie na podstawie osobnego pokwitowania.

Kolej nie jest obowiązaną sprawdzać tożsamość podpisu na zaświadczeniu, jak również czy okaziciel zaświadczenia jest uprawniony dc odbioru zaliczenia.

Z chwilą wypłaty zaliczenia na podstawie przedłożonego kolei zaświadczenia, nadawca traci wszelkie prawo zgłaszania do kolei roszczeń z tytułu tego zaliczenia.

ZAŁĄCZNIK  E

Art. 62, ust. 2.

Oświadczenie ogólne nadawcy

co do stanu opakowania towarów.

Niniejszem oświadczam, iż towary, nadawane przezemnie w ekspedycji towarowej stacji .......................................................................................................................................................

a mianowicie: ...............................................................................................................................

.......................................................................................................................................................

.......................................................................................................................................................

nie posiadają wymaganego przez Przepisy przewozowe opakowania, mianowicie: ...................

.......................................................................................................................................................

.......................................................................................................................................................

UWAGA.

Oświadczenie to posiada znaczenie w tym tylko wypadku jeżeli w liście przewozowym zamieszczone zostało powołanie się na nie.

Dnia 19 ....................................19 .............................

Podpis nadawcy ....................................................................................................................

ZAŁĄCZNIK  F ¹⁰³

* Z dniem 1 czerwca 1920 r., tj. z chwilą wprowadzenia oznaczonych "Przepisów Przewozowych", tracą moc obowiązującą:

1) na terenie b. zaboru austrjackiego: "Eisenbahn-Betriebsreglement fur die Eisenbahnen der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder vom 1 Jänner 1910". ("Regulamin ruchu dla kolei żelaznych w królestwach i krajach, reprezentowanych w Radzie Państwa z dnia 1 stycznia 1910 r.").

2) na terenie b. zaboru pruskiego: "Eisenbahn-Verkehrsordnung vom 1 April 1909",

zgodnie z rozporządzeniem z dnia 12 maja 1920 r. o rozciągnięciu Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, na koleje b. zaborów austrjackiego i pruskiego. (Dz.U.20.40.245).

Z dniem 5 lipca 1920 r. na kolejach Okręgów Wileńskiego i Rówieńskiego zawiesza się czasowo działanie art. 75 o terminach dostawy i art. 94 o odpowiedzialności za przekroczenie terminów dostawy, a jednocześnie postanowienie art. 69 o uiszczaniu przewoźnego zmienia się w tem znaczeniu, iż za wszystkie przesyłki, skierowywane na stacje Okręgów Wileńskiego i Rówieńskiego, przewoźne pobiera się zgóry przy nadaniu, zgodnie z rozporządzeniem z dnia 2 lipca 1920 r. w przedmiocie czasowego zawieszenia i zmiany niektórych artykułów Przepisów Przewozowych na kolejach okręgów Wileńskiego i Rówieńskiego (Dz.U.20.54.335).

Z dniem 4 sierpnia 1920 r. na kolejach Okręgów Wileńskiego i Rówieńskiego zawiesza się czasowo działanie art. 35 o odpowiedzialności za przewożony bagaż, art. 43 o odpowiedzialności za przesyłki nadzwyczajne, art. 84 o odpowiedzialności za zaginięcie, brak wagi lub uszkodzenie przesyłek towarowych, i art. 88, ustalający wysokość odszkodowania za zaginięcie, brak, albo uszkodzenienie przesyłek, zgodnie z rozporządzeniem z dnia 15 lipca 1920 r. co do zawieszenia na kolejach okręgów Wileńskiego i Rówieńskiego odpowiedzialności za całość przesyłek (Dz.U.20.58.366).

Z dniem 10 sierpnia 1920 r. na kolejach okręgów Warszawskiego, Radomskiego, Lwowskiego i Stanisławowskiego zawiesza się, czasowo, działanie art. 35 o odpowiedzialności za przewożony bagaż, art. 43 o odpowiedzialności za przesyłki nadzwyczajne, art. 84 o odpowiedzialności za zaginięcie, brak wagi lub uszkodzenie przesyłek towarowych i art. 88, ustalający wysokość odszkodowania za zaginięcie, brak albo uszkodzenie przesyłek, zgodnie z rozporządzeniem z dnia 5 sierpnia 1920 r. co do zawieszenia na kolejach okręgów: Warszawskiego, Radomskiego. Lwowskiego i Stanisławowskiego odpowiedzialności za całość przesyłek (Dz.U.20.71.489).

Z dniem 20 grudnia 1920 r. na kolejach okręgów Warszawskiego, Radomskiego, Lwowskiego i Stanisławowskiego zawiesza się, czasowo, działanie art. 35 o odpowiedzialności za przewożony bagaż, art. 43 o odpowiedzialności za przesyłki nadzwyczajne, art. 84 o odpowiedzialności za zaginięcie, brak wagi lub uszkodzenie przesyłek towarowych i art. 88, ustalający wysokość odszkodowania za zaginięcie, brak albo uszkodzenie przesyłek, zgodnie z rozporządzeniem z dnia 5 sierpnia 1920 r. co do zawieszenia na kolejach okręgów: Warszawskiego, Radomskiego. Lwowskiego i Stanisławowskiego odpowiedzialności za całość przesyłek (Dz.U.20.71.489).

Z dniem 1 sierpnia 1921 r. na kolejach Okręgów Wileńskiego i Rówieńskiego zawiesza się czasowo działanie art. 35 o odpowiedzialności za przewożony bagaż, art. 43 o odpowiedzialności za przesyłki nadzwyczajne, art. 84 o odpowiedzialności za zaginięcie, brak wagi lub uszkodzenie przesyłek towarowych, i art. 88, ustalający wysokość odszkodowania za zaginięcie, brak, albo uszkodzenienie przesyłek, zgodnie z rozporządzeniem z dnia 15 lipca 1920 r. co do zawieszenia na kolejach okręgów Wileńskiego i Rówieńskiego odpowiedzialności za całość przesyłek (Dz.U.20.58.366).

Z dniem 1 października 1921 r. na kolejach Okręgów Wileńskiego i Rówieńskiego zawiesza się czasowo działanie art. 35 o odpowiedzialności za przewożony bagaż, art. 43 o odpowiedzialności za przesyłki nadzwyczajne, art. 84 o odpowiedzialności za zaginięcie, brak wagi lub uszkodzenie przesyłek towarowych, i art. 88, ustalający wysokość odszkodowania za zaginięcie, brak, albo uszkodzenienie przesyłek, zgodnie z rozporządzeniem z dnia 15 lipca 1920 r. co do zawieszenia na kolejach okręgów Wileńskiego i Rówieńskiego odpowiedzialności za całość przesyłek (Dz.U.20.58.366).

1 Rozporządzenie zmienione przez rozporządzenie z dnia 24 stycznia 1920 r. (Dz.U.20.16.83) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1920 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

2 Art. 1 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

3 Art. 2 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

4 Art. 3 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

5 Art. 4 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

6 Art. 5 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

7 Art. 6 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

8 Art. 7 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

9 Art. 8 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

10 Art. 9 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

11 Art. 10 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

12 Art. 11 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

13 Art. 12 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

14 Art. 13 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

15 Art. 14 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

16 Art. 15 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

17 Art. 16 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

18 Art. 17 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

19 Art. 18 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

20 Art. 19 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

21 Art. 20 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

22 Art. 21 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

23 Art. 22 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

24 Art. 23 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

25 Art. 24 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

26 Art. 25 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

27 Art. 26 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

28 Art. 27 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

29 Art. 28 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

30 Art. 29 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

31 Art. 30 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

32 Art. 31 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

33 Art. 32 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

34 Art. 33 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

35 Art. 34 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

36 Art. 35 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

37 Art. 36 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

38 Art. 37 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

39 Art. 38 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

40 Art. 39 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

41 Art. 40 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

42 Art. 41 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

43 Art. 42 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

44 Art. 43 uchylony przez § 2 rozporządzenia z dnia 20 października 1921 r. w przedmiocie Taryfy osobowej i bagażowej na kolejach normalno i szerokołorowych (Dz.U.21.97.708) z dniem 1 stycznia 1922 r.

45 Art. 44 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

46 Art. 45 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

47 Art. 46 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

48 Art. 47 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

49 Art. 48 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

50 Art. 49 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

51 Art. 50 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

52 Art. 51 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

53 Art. 52 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

54 Art. 53 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

55 Art. 54 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

56 Art. 55 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

57 Art. 56 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

58 Art. 57 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

59 Art. 58 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

60 Art. 59 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

61 Art. 60 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

62 Art. 61 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

63 Art. 62 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

64 Art. 63 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

65 Art. 64 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

66 Art. 65 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

67 Art. 66 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

68 Art. 67 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

69 Art. 68 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

70 Art. 69 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

71 Art. 70 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

72 Art. 71 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

73 Art. 72 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

74 Art. 73 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

75 Art. 74 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

76 Art. 75 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

77 Art. 76 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

78 Art. 77 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

79 Art. 78 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

80 Art. 79 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

81 Art. 80 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

82 Art. 81 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

83 Art. 82 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

84 Art. 83 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

85 Art. 84 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

86 Art. 85 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

87 Art. 86 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

88 Art. 87 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

89 Art. 88 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

90 Art. 89 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

91 Art. 90 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

92 Art. 91 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

93 Art. 92 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

94 Art. 93 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

95 Art. 94 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

96 Art. 95 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

97 Art. 96 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

98 Art. 97 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

99 Art. 98 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

100 Art. 99 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

101 Art. 100 uchylony przez § 3 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r.

102 Załącznik B zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1922 r. (Dz.U.22.18.156) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1922 r.

103 Załącznik F dodany przez § 2 rozporządzenia z dnia 13 czerwca 1921 r. w przedmiocie Przepisów Przewozowych, obowiązujących na kolejach polskich, stanowiących część I-ą Taryfy Ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt (Dz.U.21.65.414) z dniem 15 sierpnia 1921 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

• Identyfikator: Dz.U.1920.16.82
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Przepisy Przewozowe, obowiązujące na kolejach polskich.
• Data aktu: 24/01/1920
• Data ogłoszenia: 23/02/1920
• Data wejścia w życie: 01/03/1920