Podwyżka wynagrodzeń za pracę najniżej zarabiających pracowników przedsiębiorstw, instytucji i urzędów.

UCHWAŁA Nr 228

RADY MINISTRÓW

z dnia 30 lipca 1966 r.

w sprawie podwyżki wynagrodzeń za pracę najniżej zarabiających pracowników przedsiębiorstw, instytucji i urzędów.

Rada Ministrów w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych uchwala, co następuje:

§ 1. Podwyższa się w sposób określony niniejszą uchwałą wynagrodzenie pracowników najniżej zarabiających za pracę wykonywaną od dnia 1 sierpnia 1966 r.

§ 2. Ustala się minimalne wynagrodzenie za pełny wymiar czasu pracy w wysokości 850 zł pracownikom wynagradzanym miesięcznie lub 4,40 zł pracownikom wynagradzanym za godzinę pracy.

§ 3. Upoważnia się Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac do podwyższenia, na wniosek zainteresowanych ministrów uzgodniony z zarządami głównymi właściwych związków zawodowych:

1) najniższych stawek wynagrodzeń zasadniczych do poziomu określonego w § 2,

2) stawek wynagrodzeń (dodatków) dla pracowników, których kwalifikacje i rodzaj pracy stwarzają konieczność wyższego ich wynagrodzenia od pracowników najniżej zarabiających.

§ 4. W razie niepodwyższenia stawek wynagrodzeń (dodatków), o których mowa w § 3:

1) pracownikom wynagradzanym godzinowo według formy czasowej, czasowo-premiowej i akordowej, których przeciętny zarobek za normalny czas pracy oraz czas pracy wynagradzany z 10% dodatkiem wynosi w danym miesiącu mniej niż 4,40 zł za godzinę pracy, wypłaca się wyrównanie do 4,40 zł za każdą godzinę pracy, jednak nie mniej niż 0,25 zł za każdą godzinę pracy,

2) pracownikom wynagradzanym miesięcznie, zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującego w zakładzie pracy, wypłaca się wyrównanie do 850 zł miesięcznie; w razie zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy wynagrodzenie ustala się w kwocie proporcjonalnej do liczby godzin zatrudnienia, biorąc za podstawę wynagrodzenie 850 zł miesięcznie; podwyżka wynagrodzeń dla pracowników zatrudnionych co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy nie może być niższa niż 50 zł.

§ 5. Wynagrodzenie miesięczne, o którym mowa w § 2, ulega zmniejszeniu za każdą opuszczoną godzinę pracy, za którą wynagrodzenie nie przysługuje, o kwotę, jaka wynika z podzielenia 850 zł przez liczbę nominalnych godzin pracy w danym miesiącu.

§ 6. Przy ustalaniu zarobku, o którym mowa w § 4, dodatki, premie i inne dopłaty, których wysokość określona jest w stosunku procentowym do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oblicza się od dotychczasowej podstawy, nie niższej jednak niż:

1) 600 zł miesięcznie w stosunku do pracowników płatnych miesięcznie,

2) 3,00 zł za godzinę w stosunku do pracowników płatnych godzinowo.

§  7.

1. Przy ustalaniu zarobku, o którym mowa w § 4, wyłącza się:

1) wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych wraz z dodatkiem 50% lub 100%,

2) dodatki za pracę uciążliwą, niebezpieczną lub szkodliwą dla zdrowia,

3) dodatki za pracę nocną,

4) dodatki zakaźne,

5) dodatki za wysługę lat,

6) równowartość świadczeń w naturze lub ekwiwalent pieniężny za takie świadczenia.

2. Nie podlega wyłączeniu dodatek 10% za pracę ponad 8 godzin (w soboty 6 godzin) do 12 godzin, przysługujący pracownikom zatrudnionym przy pilnowaniu, a także pracownikom, których czas pracy zgodnie z obowiązującymi przepisami może wynosić do 12 godzin na dobę.

§ 8. Przepisy §§ 2-7 stosuje się odpowiednio do pracowników wynagradzanych według prowizyjnej formy płacy.

§ 9. Przepisy §§ 4, 5 i 6 stosuje się przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia przy czynnościach obsługowych w prezydiach gromadzkich rad narodowych oraz placówkach oświatowo-wychowawczych, utrzymywanych z budżetów gromad.

§ 10. Przepisy uchwały nie dotyczą pracowników odbywających naukę zawodu w zakładach pracy oraz pracowników młodocianych w okresie przyuczania do określonej pracy i wstępnego stażu pracy.

§  11.

1. Pracownicy otrzymujący podwyżkę wynagrodzenia na podstawie niniejszej uchwały tracą prawo:

1) do dodatku, o którym mowa w § 2 ust. 1 uchwały nr 103 Rady Ministrów z dnia 16 marca 1963 r. w sprawie podwyżki wynagrodzeń za pracę najniżej zarabiających pracowników przedsiębiorstw, instytucji i urzędów oraz obniżenia skali podatku od wynagrodzeń (Monitor Polski Nr 25, poz. 124),

2) do dodatku, o którym mowa w uchwale nr 301 Rady Ministrów z dnia 14 września 1963 r. w sprawie wprowadzenia przejściowego dodatku kwartalnego dla pracujących.

2. Dla pracowników objętych niniejszą uchwałą zmniejszanie lub likwidacja dodatku mieszkaniowego następuje na ogólnych zasadach ustalonych uchwałą nr 187 Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1965 r. w sprawie wprowadzenia przejściowego dodatku mieszkaniowego (Monitor Polski Nr 43, poz. 239).

§ 12. Właściwi ministrowie wydadzą zarządzenia niezbędne do prawidłowego wykonania przepisów niniejszej uchwały.

§ 13. Zaleca się organizacjom spółdzielczym i społecznym odpowiednie zastosowanie w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac przepisów uchwały.

§ 14. Zobowiązuje się Ministra Finansów do uznania w jednostkach na rozrachunku gospodarczym przekroczeń zaplanowanego na 1966 r. funduszu płac, wynikających z wypłat wynagrodzeń podwyższonych na podstawie §§ 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 13, za nie podlegające wygospodarowaniu. Przy rozliczaniu kwot przekroczenia należy uwzględniać skutki finansowe, wynikające z przepisu § 11 ust. 1.

§ 15. Minister Finansów przeniesie z rezerwy budżetowej do budżetów odpowiednich jednostek kwoty niezbędne do wykonania niniejszej uchwały.

§ 16. W sprawach uregulowanych niniejszą uchwałą traci moc uchwała nr 103 Rady Ministrów z dnia 16 marca 1963 r. w sprawie podwyżki wynagrodzeń za pracę najniżej zarabiających pracowników przedsiębiorstw, instytucji i urzędów oraz obniżenia skali podatku od wynagrodzeń (Monitor Polski Nr 25, poz. 124).

§ 17. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 sierpnia 1966 r.

• Identyfikator: M.P.1966.40.202
• Rodzaj: Uchwała
• Tytuł: Podwyżka wynagrodzeń za pracę najniżej zarabiających pracowników przedsiębiorstw, instytucji i urzędów.
• Data aktu: 30/07/1966
• Data ogłoszenia: 10/08/1966
• Data wejścia w życie: 10/08/1966, 01/08/1966