Rozporządzenie delegowane 2025/2551 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/956 przez określenie warunków udzielania akredytacji weryfikatorom, kontroli działalności akredytowanych weryfikatorów i nadzoru nad nimi, cofnięcia akredytacji oraz wzajemnego uznawania i wzajemnej oceny jednostek akredytujących

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2025/2551

z dnia 20 listopada 2025 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/956 przez określenie warunków udzielania akredytacji weryfikatorom, kontroli działalności akredytowanych weryfikatorów i nadzoru nad nimi, cofnięcia akredytacji oraz wzajemnego uznawania i wzajemnej oceny jednostek akredytujących

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/956 z dnia 10 maja 2023 r. ustanawiające mechanizm dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO₂¹ , w szczególności jego art. 18 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2023/956, w przypadku gdy poziom emisji wbudowanych związanych z towarami przywożonymi na obszar celny Unii od 2026 r. jest określany na podstawie wartości rzeczywistych, podlega on weryfikacji przez weryfikatora.

(2) Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2023/956 mechanizm dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO₂ (CBAM) uzupełnia unijny system handlu uprawnieniami do emisji (ETS) ustanowiony na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ² . Zapewnienie spójności i zgodności między wymogami dotyczącymi akredytacji i weryfikacji CBAM a wymogami mającymi zastosowanie do EU ETS wzmocni synergię między tymi dwoma instrumentami oraz zmniejszy obciążenie administracyjne weryfikatorów, krajowych jednostek akredytujących i właściwych organów.

(3) Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2023/956 zadaniem krajowych jednostek akredytujących, wyznaczonych przez każde państwo członkowskie na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 ³ , ma być akredytacja weryfikatorów. W celu zapewnienia, aby akredytowani byli wyłącznie wnioskodawcy, którzy są w stanie przeprowadzić weryfikację emisji wbudowanych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2023/956 oraz posiadają niezbędne kompetencje i wiedzę, konieczne jest ustanowienie wymogów dotyczących kompetencji weryfikatorów i działań, które muszą oni być w stanie wykonywać po uzyskaniu akredytacji.

(4) Aby zapewnić spójność z wymogami akredytacji i weryfikacji mającymi zastosowanie do EU ETS oraz uwzględnić specyfikę CBAM, konieczne jest określenie wymogów w zakresie kompetencji oraz działań, które weryfikatorzy mają przeprowadzać zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w podobny sposób jak w przypadku działań i wymogów przewidzianych w ramach EU ETS. W celu zapewnienia skutecznej procedury składania wniosków konieczne jest również ustanowienie zasad składania wniosków o akredytację, w których wnioskodawcy będą wykazywać kompetencje techniczne.

(5) Aby uwzględnić normy mające zastosowanie na szczeblu międzynarodowym, zapewnić spójność z przepisami mającymi zastosowanie do EU ETS oraz uniknąć niepotrzebnego powielania procedur, należy korzystać z najlepszych praktyk wynikających ze stosowania odpowiednich norm zharmonizowanych przyjętych przez Europejski Komitet Normalizacyjny na podstawie wniosku złożonego przez Komisję zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 ⁴ . Należy zatem ustanowić wymóg zgodności z niektórymi odpowiednimi normami zharmonizowanymi, które należy uzupełnić dodatkowymi i szczegółowymi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(6) Aby przestrzegać zasady niekonkurowania krajowych jednostek akredytujących między sobą, wnioskodawcy powinni występować o akredytację w państwie członkowskim, w którym mają siedzibę. Konieczne jest jednak zagwarantowanie, aby wnioskodawcy mieli możliwość ubiegania się o akredytację w innym państwie członkowskim, w przypadku gdy w państwie członkowskim wnioskodawcy nie ma krajowej jednostki akredytującej lub w przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca nie posiada kompetencji do świadczenia wymaganych usług akredytacyjnych.

(7) Aby zwiększyć liczbę kwalifikujących się wnioskodawców, zmniejszyć koszty dla weryfikatorów mających siedzibę w państwach trzecich oraz umożliwić operatorom korzystanie z ich usług weryfikacyjnych, osoba prawna, która nie ma siedziby w państwie członkowskim, powinna mieć możliwość ubiegania się o akredytację w dowolnej krajowej jednostce akredytującej. W przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca, z powodu braku zdolności lub z innych powiązanych powodów, nie jest w stanie rozpatrzyć wniosku wnioskodawcy mającego siedzibę w państwie trzecim, powinna przedstawić wnioskodawcy należycie uzasadnione powody takiego stanu rzeczy, a także wykaz krajowych jednostek akredytujących, które mogą być w stanie rozpatrzyć wniosek.

(8) Krajowe jednostki akredytujące powinny zapewnić, aby weryfikatorzy posiadali kompetencje niezbędne do zrozumienia procesów technicznych przeprowadzanych w instalacjach oraz do oceny szczegółowych granic monitorowania i raportowania instalacji w zależności od produkowanych towarów. W tym celu należy stworzyć odrębny zakres akredytacji dla każdego odpowiedniego rodzaju działań CBAM, tak aby krajowe jednostki akredytujące były w stanie ocenić kompetencje i wyniki weryfikatora na podstawie określonych kryteriów w zależności od konkretnego zakresu akredytacji.

(9) Aby uniknąć powielania procesów i nadmiernego obciążenia administracyjnego przy jednoczesnym utrzymaniu solidności procesu akredytacji, weryfikatorzy, którzy są już akredytowani w odniesieniu do odpowiedniego rodzaju działań w ramach EU ETS zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2018/2067 ⁵ , powinni mieć możliwość ubiegania się o rozszerzenie zakresu swojej akredytacji na odpowiednie certyfikaty akredytacji CBAM. Aby umożliwić krajowym jednostkom akredytującym uwzględnienie odpowiednich rodzajów działań w ramach EU ETS, konieczne jest określenie takich odpowiednich rodzajów działań.

(10) W celu zapewnienia, aby krajowe jednostki akredytujące były w stanie prawidłowo prowadzić działania akredytacyjne, konieczne jest ustanowienie zasad i wymogów dotyczących oceny wniosków o akredytację.

(11) Aby umożliwić krajowym jednostkom akredytującym sprawowanie kontroli działalności weryfikatorów i nadzoru nad nimi oraz zapewnić, aby weryfikatorzy utrzymywali swoje kompetencje techniczne do wykonywania powierzonego im zadania, konieczne jest określenie działań w zakresie nadzoru, które mają przeprowadzać krajowe jednostki akredytujące. W przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca stwierdzi, że weryfikator nie spełnił wymogów i nie przeprowadził działań weryfikacyjnych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, rozporządzeniem (UE) 2023/956 i rozporządzeniem wykonawczym Komisji 2025/2546 ⁶ , krajowa jednostka akredytująca powinna mieć możliwość przyjmowania środków administracyjnych obejmujących zawieszenie, cofnięcie lub ograniczenie zakresu akredytacji.

(12) Aby zapewnić skuteczną kontrolę działalności weryfikatorów i nadzór nad nimi, należy ustanowić zasady wymiany informacji między weryfikatorem a krajową jednostką akredytującą, która go akredytowała, krajową jednostką akredytującą a właściwym organem państwa członkowskiego, a także między właściwymi organami a Komisją. Taka wymiana informacji powinna podlegać najsurowszym gwarancjom poufności i tajemnicy zawodowej oraz powinna odbywać się zgodnie z mającym zastosowanie prawem Unii i prawem krajowym.

(13) W przypadku gdy państwo członkowskie nie ustanowi krajowej jednostki akredytującej lub nie prowadzi działań akredytacyjnych do celów niniejszego rozporządzenia, właściwy organ - aby zapewnić skuteczny nadzór nad weryfikatorami - powinien przekazać innej krajowej jednostce akredytującej wszelkie otrzymane skargi dotyczące weryfikatora akredytowanego przez tę jednostkę, jak również informacje na temat przeglądu sprawozdań z weryfikacji innym właściwym organom i Komisji za pośrednictwem rejestru CBAM.

(14) Aby zapewnić wiarygodność i aktualność informacji na temat akredytowanych weryfikatorów w rejestrze CBAM, krajowe jednostki akredytujące powinny powiadamiać właściwy organ o wszelkich zmianach w akredytacji weryfikatora.

(15) W celu wsparcia przeglądu sprawozdań z weryfikacji krajowa jednostka akredytująca powinna okresowo wymieniać z właściwym organem informacje na temat działań planowanych dla weryfikatorów oraz wyników kontroli tych działań. Właściwy organ powinien udostępniać te informacje Komisji i innym właściwym organom za pośrednictwem rejestru CBAM. Z kolei właściwy organ powinien również udostępniać krajowej jednostce akredytującej wszelkie istotne informacje z przeglądu sprawozdań z weryfikacji w celu wsparcia działań akredytacyjnych tej jednostki związanych z kontrolą działalności weryfikatorów i nadzorem nad nimi.

(16) Aby zapewnić sprawne funkcjonowanie akredytacji i weryfikacji, państwa członkowskie i właściwe organy powinny uznawać równoważność usług świadczonych przez krajowe jednostki akredytujące, które pomyślnie przeszły wzajemną ocenę lub rozpoczęły wzajemną ocenę, w trakcie której nie stwierdzono nieprawidłowości, oraz powinny akceptować certyfikaty akredytacji i sprawozdania z weryfikacji weryfikatorów akredytowanych przez te krajowe jednostki akredytujące.

(17) Należy domniemywać, że krajowe jednostki akredytujące, które wykazują zgodność z niniejszym rozporządzeniem i które pomyślnie przeszły wzajemną ocenę przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, spełniają odpowiednie wymogi proceduralne i powinny być zwolnione z obowiązku poddania się nowej wzajemnej ocenie zgodnie z rozporządzeniem.

(18) W przypadku gdy wynik wzajemnej oceny jest negatywny, w celu zmniejszenia niepewności co do wzajemnego uznawania certyfikatów akredytacji lub sprawozdań z weryfikacji należy uniemożliwić krajowej jednostce akredytującej świadczenie jakichkolwiek usług akredytacyjnych.

(19) W przypadku przetwarzania danych osobowych w kontekście stosowania niniejszego rozporządzenia delegowanego zastosowanie ma rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 ⁷ .

(20) Ponieważ niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące akredytacji weryfikatorów prowadzących działania związane z emisjami gazów cieplarnianych uwalnianymi od dnia 1 stycznia 2026 r., powinno ono mieć zastosowanie od tej daty.

(21) Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 ⁸  skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię dnia 13 listopada 2025 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ  I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  1

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia, oprócz definicji określonych w art. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2546 oraz w art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2025/2547 ⁹  i załączniku I do tego rozporządzenia, zastosowanie mają następujące definicje:

1) "weryfikator" oznacza osobę prawną przeprowadzającą działania weryfikacyjne na podstawie niniejszego rozporządzenia i akredytowaną przez krajową jednostkę akredytującą do celów rozporządzenia (UE) 2023/956 w momencie wydawania sprawozdania z weryfikacji;

2) "weryfikacja" oznacza działania przeprowadzane przez weryfikatora w celu wydania sprawozdania z weryfikacji na podstawie niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia (UE) 2023/956 oraz rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2546;

3) "zakres akredytacji" oznacza rodzaj działań CBAM, o których mowa w załączniku I do niniejszego rozporządzenia i w odniesieniu do których wnioskuje się o akredytację lub się jej udziela;

4) "ryzyko nieodłączne" oznacza podatność parametru w raporcie emisji operatora na wystąpienie nieprawidłowości, które mogą być istotne, indywidualnie lub w połączeniu z innymi nieprawidłowościami, przed uwzględnieniem wpływu wszelkich powiązanych działań kontrolnych;

5) "działania kontrolne" oznaczają wszelkie czynności wykonywane lub środki wprowadzane przez operatora w celu zminimalizowania ryzyka nieodłącznego;

6) "ryzyko zawodności systemów kontroli wewnętrznej" oznacza podatność parametru w raporcie emisji operatora na wystąpienie nieprawidłowości, która może być istotna, indywidualnie lub w połączeniu z innymi nieprawidłowościami, i której nie zapobiegnie ani której nie wykryje i nie skoryguje w odpowiednim terminie system kontroli;

7) "ryzyko weryfikacyjne" oznacza ryzyko, spowodowane ryzykiem nieodłącznym, ryzykiem zawodności systemów kontroli wewnętrznej albo ryzykiem niewykrycia przez weryfikatora istotnej nieprawidłowości, że weryfikator przedstawi niewłaściwe wnioski z weryfikacji, jeśli raport emisji operatora nie jest wolny od istotnych nieprawidłowości;

8) "poziom pewności" oznacza stopień pewności zapewnianej przez weryfikatora w sprawozdaniu z weryfikacji odpowiednio do celu ograniczenia ryzyka weryfikacyjnego zgodnie z okolicznościami zlecenia weryfikacji;

9) "wystarczająca pewność" oznacza wyrażony jasno we wnioskach z weryfikacji wysoki, ale nie absolutny poziom pewności, że weryfikowany raport emisji operatora jest wolny od istotnych nieprawidłowości;

10) "obiekt" oznacza instalację, do której odnosi się raport emisji operatora będący przedmiotem weryfikacji;

11) "audytor wiodący CBAM" oznacza audytora, którego zadaniem jest kierowanie zespołem weryfikacyjnym i nadzór nad nim oraz który jest odpowiedzialny za wyniki wykonania weryfikacji raportu emisji operatora i sporządzenie odpowiedniego sprawozdania;

12) "audytor CBAM" oznacza członka zespołu weryfikacyjnego, który jest odpowiedzialny za przeprowadzenie weryfikacji raportu emisji operatora;

13) "asesor" oznacza osobę wyznaczoną przez krajową jednostkę akredytującą do przeprowadzenia, indywidualnie lub w ramach zespołu oceniającego, oceny weryfikatora na podstawie niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ  II

UDZIELANIE I COFANIE AKREDYTACJI

SEKCJA  1

Procedura

Artykuł  2

Zakres oceny przez krajowe jednostki akredytujące

Krajowa jednostka akredytująca ocenia, czy osoba prawna ubiegająca się o akredytację ("wnioskodawca") lub weryfikator:

a) spełnia wymogi w zakresie kompetencji określone w sekcji 1 załącznika II, w tym normę zharmonizowaną, o której mowa w sekcji 1.5.1 załącznika II;

b) wykonuje działania weryfikacyjne określone w sekcji 2 załącznika II do niniejszego rozporządzenia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, rozporządzeniem (UE) 2023/956 i rozporządzeniem wykonawczym 2025/2546.

Artykuł  3

Wniosek o akredytację

1. Wnioskodawca mający siedzibę na mocy prawa krajowego w państwie członkowskim zwraca się do krajowej jednostki akredytującej tego państwa członkowskiego o udzielenie akredytacji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego wnioskodawca mający siedzibę na mocy prawa krajowego w państwie członkowskim zwraca się do krajowej jednostki akredytującej innej niż jednostka państwa członkowskiego jego siedziby o udzielenie akredytacji w którejkolwiek z następujących sytuacji:

a) w przypadku gdy państwo członkowskie, w którym ma on siedzibę, postanowiło nie ustanawiać krajowej jednostki akredytującej i nie korzysta z usług krajowej jednostki akredytującej innego państwa członkowskiego;

b) w przypadku gdy krajowe jednostki akredytujące, o których mowa w akapicie pierwszym, nie dokonują akredytacji w odniesieniu do czynności weryfikacyjnych będących przedmiotem starań o akredytację;

c) w przypadku gdy krajowe jednostki akredytujące, o których mowa w akapicie pierwszym, nie przeszły pomyślnie wzajemnej oceny w odniesieniu do rodzajów działań będących przedmiotem starań o akredytację.

2. Wnioskodawca, który nie ma siedziby na mocy prawa krajowego w państwie członkowskim, zwraca się o udzielenie akredytacji do krajowej jednostki akredytującej dowolnego państwa członkowskiego, która udziela akredytacji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

3. Wnioski o akredytację obejmują co najmniej jeden rodzaj działań CBAM wymieniony w załączniku I.

4. Wraz z wnioskiem wnioskodawca, o którym mowa w ust. 1 i 2, udostępnia krajowej jednostce akredytującej następujące dokumenty:

a) opis kompetencji wnioskodawcy w zakresie przeprowadzania procedur i procesów, o których mowa w sekcji 1.5.1 załącznika II, oraz systemu zarządzania jakością, o którym mowa w sekcji 1.5.2 tego załącznika;

b) opis kryteriów w zakresie kompetencji, o których mowa w sekcji 1.1.1 akapit drugi lit. a) i b) załącznika II, wyniki procedury zachowania kompetencji, o której mowa w tej sekcji, a także pozostałą odnośną dokumentację dotyczącą kompetencji całego personelu zaangażowanego w działania weryfikacyjne, o której mowa w sekcjach 1.2 i 1.3 załącznika II;

c) opis procedury zapewniającej stałą bezstronność i niezależność, o której mowa w sekcji 1.7.5 załącznika II, z uwzględnieniem odnośnych rejestrów dotyczących bezstronności i niezależności wnioskodawcy i jego personelu; d) wykaz ekspertów technicznych w zakresie weryfikacji i kluczowego personelu zaangażowanego w weryfikację raportów emisji operatorów;

e) opis procedur i procesów, o których mowa w sekcji 1.5.1 załącznika II, w tym procedur i procesów dotyczących wewnętrznej dokumentacji weryfikacji, o której mowa w sekcji 2.16 załącznika II;

f) rejestry, o których mowa w sekcji 1.6 załącznika II;

g) w stosownych przypadkach wszelkie odpowiednie dowody potwierdzające udokumentowane kompetencje w zakresie stosowania normy międzynarodowej, o której mowa w sekcji 1.5 załącznika II, uznanej przez krajową jednostkę akredytującą lub jednostkę akredytującą z państwa trzeciego.

5. Po otrzymaniu wniosku o akredytację krajowa jednostka akredytująca może zwrócić się do wnioskodawcy o przedłożenie wszelkich innych informacji, które uzna za niezbędne do oceny wniosku.

6. W przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca świadczy usługi akredytacyjne na podstawie niniejszego rozporządzenia, ale nie jest w stanie przeprowadzić akredytacji wnioskodawcy mającego siedzibę w państwie trzecim, ta krajowa jednostka akredytująca bez zbędnej zwłoki po otrzymaniu wniosku o akredytację udziela wnioskodawcy należycie uzasadnionej odpowiedzi przedstawiającej powody nieprzeprowadzania akredytacji, a także wykaz krajowych jednostek akredytujących, które mogą podjąć się procesu akredytacji.

Jednostka uznana za organizatora wzajemnej oceny, o której to jednostce mowa w art. 24, ułatwia wymianę informacji między krajowymi jednostkami akredytującymi, utrzymując wykaz krajowych jednostek akredytujących świadczących usługi akredytacyjne w odniesieniu do CBAM oraz krajowych jednostek akredytujących, które mogą podjąć się procesu akredytacji dla wnioskodawców mających siedzibę w państwach trzecich.

Artykuł  4

Wnioski o akredytację składane przez wnioskodawców akredytowanych na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2067

Wnioskodawca akredytowany zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2018/2067 w odniesieniu do określonego rodzaju działań wymienionego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia może złożyć wniosek o rozszerzenie zakresu swojej akredytacji na odpowiednie rodzaje działań CBAM wymienione w tym załączniku.

Wniosek o rozszerzenie zakresu składa się do krajowej jednostki akredytującej wyznaczonej zgodnie z art. 3 ust. 1.

Artykuł  5

Ocena wniosków o udzielenie akredytacji

1. Dokonując oceny wniosków o akredytację, krajowa jednostka akredytująca przeprowadza następujące działania:

a) dokonuje przeglądu informacji dostarczonych przez wnioskodawcę zgodnie z art. 3;

b) przeprowadza wizytę w obiektach wnioskodawcy w celu dokonania przeglądu reprezentatywnej próby wewnętrznej dokumentacji weryfikacji oraz oceny wdrożenia systemu zarządzania jakością wnioskodawcy i procedur lub procesów dotyczących działań weryfikacyjnych, o których mowa w sekcji 1.5 załącznika II;

c) poświadcza wyniki i kompetencje reprezentatywnej liczby pracowników wnioskodawcy zaangażowanych w weryfikację raportów emisji operatorów w celu zapewnienia, aby działali oni zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, rozporządzeniem (UE) 2023/956 i rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2025/2546.

2. Podczas oceny krajowa jednostka akredytująca bierze pod uwagę:

a) złożoność zakresu akredytacji;

b) złożoność systemu zarządzania jakością, o którym mowa w sekcji 1.5.2 załącznika II;

c) procedury i informacje na temat procesów, o których mowa w sekcji 1.5.1 załącznika II; d) obszary geograficzne, na których wnioskodawca przeprowadza lub planuje przeprowadzać weryfikację;

e) czy wnioskodawca jest akredytowany zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2018/2067 w odniesieniu do odpowiedniego rodzaju działań wymienionego w załączniku I.

Krajowa jednostka akredytująca może również uwzględnić wszelkie istotne dowody przedstawione przez wnioskodawcę, zgodnie z art. 3 ust. 4 lit. g).

3. W przypadku gdy wnioskodawca podejmie decyzję o zleceniu na zewnątrz niektórych działań weryfikacyjnych zgodnie z sekcją 1.7.4 załącznika II, krajowa jednostka akredytująca może również prowadzić działania, o których mowa w ust. 1 lit. b) i c) niniejszego artykułu, w pomieszczeniach jednostki, której zlecono te działania.

4. Krajowa jednostka akredytująca zgłasza wnioskodawcy swoje ustalenia i wszelkie niezgodności oraz zwraca się o odpowiedź.

5. Wnioskodawca podejmuje działania naprawcze w związku z wszelkimi niezgodnościami zgłoszonymi zgodnie z ust. 4 oraz przedkłada odpowiedź wraz ze wskazaniem, jakie działania podjął lub planuje podjąć w określonym przez krajową jednostkę akredytującą terminie w celu usunięcia niezgodności.

6. Krajowa jednostka akredytująca dokonuje analizy odpowiedzi przedłożonej przez wnioskodawcę zgodnie z ust. 5.

7. Jeśli krajowa jednostka akredytująca stwierdzi, że odpowiedź wnioskodawcy lub podjęte działania są niewystarczające lub nieskuteczne, zwraca się do wnioskodawcy o przedłożenie dalszych informacji lub podjęcie dalszych działań.

Krajowa jednostka akredytująca może domagać się dowodów lub przeprowadzić uzupełniającą ocenę skuteczności podjęcia działań naprawczych.

Artykuł  6

Decyzja w sprawie akredytacji oraz certyfikat akredytacji

1. Jeśli krajowa jednostka akredytująca podjęła decyzję o przyznaniu lub odnowieniu akredytacji lub o rozszerzeniu jej zakresu, wydaje odpowiedni certyfikat akredytacji.

2. Certyfikat akredytacji zawiera co najmniej następujące informacje:

a) tożsamość krajowej jednostki akredytującej;

b) nazwa oraz niepowtarzalny identyfikator akredytacji weryfikatora;

c) zakres akredytacji i rodzaje działań;

d) kraj siedziby krajowej jednostki akredytującej i weryfikatora;

e) data wejścia w życie akredytacji i data jej wygaśnięcia;

f) odniesienie do dokumentów normatywnych wykorzystanych do oceny.

3. Certyfikat akredytacji pozostaje ważny przez okres nie dłuższy niż pięć lat od daty wydania go przez krajową jednostkę akredytującą.

Artykuł  7

Ponowna ocena

1. Krajowa jednostka akredytująca, która wydała certyfikat akredytacji, dokonuje przed jego wygaśnięciem ponownej oceny weryfikatora w celu stwierdzenia, czy można przedłużyć ważność certyfikatu.

2. Krajowa jednostka akredytująca planuje ponowną ocenę w sposób umożliwiający jej ocenę reprezentatywnych prób działań weryfikatora objętych certyfikatem.

3. Krajowa jednostka akredytująca przeprowadza ponowną ocenę weryfikatorów zgodnie z art. 2.

Artykuł  8

Rozszerzenie zakresu

Na wniosek weryfikatora o rozszerzenie zakresu udzielonej akredytacji krajowa jednostka akredytująca ustala, czy weryfikator spełnia wymogi określone w art. 2 w odniesieniu do wnioskowanego rozszerzenia zakresu akredytacji.

Artykuł  9

Zawieszenie i cofnięcie akredytacji oraz ograniczenie zakresu akredytacji

1. Bez uszczerbku dla ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu krajowa jednostka akredytująca może zawiesić lub cofnąć akredytację lub ograniczyć zakres akredytacji weryfikatora, jeżeli weryfikator nie spełnia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, rozporządzeniu (UE) 2023/956 lub rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2025/2546.

2. Krajowa jednostka akredytująca zawiesza lub cofa akredytację lub ogranicza zakres akredytacji weryfikatora na jego wniosek.

3. Krajowa jednostka akredytująca zawiesza akredytację lub ogranicza zakres akredytacji weryfikatora, jeżeli weryfikator:

a) dopuścił się poważnego naruszenia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, rozporządzeniu (UE) 2023/956 lub rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2025/2546;

b) uporczywie i wielokrotnie uchybiał wymogom określonym w niniejszym rozporządzeniu, rozporządzeniu (UE) 2023/956 lub rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2025/2546;

c) naruszył inne szczegółowe warunki ustanowione przez krajową jednostkę akredytującą.

4. Krajowa jednostka akredytująca cofa akredytację weryfikatora, jeśli:

a) weryfikator nie wyeliminował niedociągnięć stanowiących podstawę decyzji o zawieszeniu akredytacji;

b) członka kierownictwa weryfikatora lub członka personelu weryfikatora, który uczestniczył w działaniach weryfikacyjnych na podstawie rozporządzenia (UE) 2023/956, uznano winnym oszustwa;

c) weryfikator celowo przedstawił nieprawdziwe informacje lub celowo zataił informacje.

5. Weryfikator może odwołać się do krajowej jednostki akredytującej od decyzji tej krajowej jednostki akredytującej o zawieszeniu lub cofnięciu akredytacji lub o ograniczeniu zakresu akredytacji, dokonanym zgodnie z ust. 1, 3 i 4.

6. Decyzje krajowej jednostki akredytującej o zawieszeniu lub cofnięciu akredytacji lub ograniczeniu zakresu akredytacji wchodzą w życie z datą doręczenia ich weryfikatorowi.

7. Krajowa jednostka akredytująca cofa decyzję o zawieszeniu certyfikatu akredytacji, jeżeli stwierdzi, że weryfikator spełnia wymogi niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia (UE) 2023/956 i rozporządzenia wykonawczego 2025/2546.

SEKCJA  2

Wymogi dotyczące krajowych jednostek akredytujących

Artykuł  10

Wymogi w zakresie kompetencji asesorów

Krajowa jednostka akredytująca zapewnia, aby osoby wyznaczone do przeprowadzenia oceny posiadały następujące umiejętności lub wiedzę:

a) wiedzę na temat akredytacji, działań weryfikacyjnych oraz monitorowania i obliczania emisji wbudowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia (UE) 2023/956 oraz rozporządzeń wykonawczych (UE) 2025/2547 i (UE) 2025/2546, wiedzę na temat gromadzenia, monitorowania i raportowania danych istotnych dla przydziału bezpłatnych uprawnień na podstawie rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2025/2620 ¹⁰  oraz wiedzę na temat innych mających zastosowanie przepisów, norm zharmonizowanych i wytycznych;

b) kompetencje i wiedzę wymagane do oceny działań weryfikacyjnych, o których mowa w sekcji 2 załącznika II do niniejszego rozporządzenia;

c) w odniesieniu do zakresu akredytacji LI, o którym mowa w załączniku I do niniejszego rozporządzenia - kompetencje techniczne i wiedzę wymagane do oceny dowodów niezbędnych do wykazania spełnienia kryteriów określonych w sekcji 5 akapit pierwszy lit. a)-d) załącznika IV do rozporządzenia (UE) 2023/956;

d) w odniesieniu do zakresu akredytacji LII, o którym mowa w załączniku I do niniejszego rozporządzenia - kompetencje techniczne i wiedzę wymagane do oceny dowodów niezbędnych do wykazania spełnienia kryteriów określonych w sekcji 6 załącznika IV do rozporządzenia (UE) 2023/956;

e) wiedzę w zakresie audytu danych i informacji, o której mowa w sekcji 1.2 akapit czwarty lit. b) załącznika II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  11

Eksperci techniczni w zakresie akredytacji

1. W razie potrzeby krajowa jednostka akredytująca może do celów oceny działań weryfikacyjnych przeprowadzanych przez weryfikatorów angażować ekspertów technicznych w zakresie akredytacji.

2. Oprócz wiedzy teoretycznej i fachowej w wymaganym przedmiocie eksperci techniczni w zakresie akredytacji muszą posiadać:

a) wiedzę na temat akredytacji, działań weryfikacyjnych oraz monitorowania i obliczania emisji wbudowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia (UE) 2023/956 oraz rozporządzeń wykonawczych (UE) 2025/2547 i (UE) 2025/2546, wiedzę na temat gromadzenia, monitorowania i raportowania danych istotnych dla przydziału bezpłatnych uprawnień na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2620 oraz wiedzę na temat innych mających zastosowanie przepisów, norm i wytycznych;

b) wiedzę na temat działań weryfikacyjnych przeprowadzanych przez weryfikatorów, o których to działaniach mowa w sekcji 2 załącznika II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  12

Dostęp do informacji, poufność i tajemnica zawodowa

1. Krajowa jednostka akredytująca regularnie udostępnia publicznie i aktualizuje informacje na temat jej działań akredytacyjnych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2. Krajowa jednostka akredytująca dokonuje odpowiednich ustaleń w celu ochrony poufności informacji uzyskanych podczas działań oceniających zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

W przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca otrzymuje informacje zawarte w raporcie emisji operatora lub sprawozdaniu z weryfikacji, w tym na podstawie art. 16 i 21, informacje takie są objęte obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej, a krajowa jednostka akredytująca nie ujawnia ich żadnej innej osobie ani organowi, chyba że jest to wymagane na mocy prawa Unii lub prawa krajowego.

ROZDZIAŁ  III

KONTROLA DZIAŁALNOŚCI AKREDYTOWANYCH WERYFIKATORÓW ORAZ NADZÓR NAD NIMI

SEKCJA  1

Kontrola działalności weryfikatorów

Artykuł  13

Ogólny wymóg kontroli

W okresie ważności certyfikatu akredytacji weryfikatorzy muszą stale spełniać wymogi określone w sekcji 1 załącznika II i podejmować działania weryfikacyjne zgodnie z sekcją 2 tego załącznika oraz muszą stale spełniać wymogi określone w rozporządzeniu (UE) 2023/956 i rozporządzeniu wykonawczym 2025/2546.

W okresie ważności certyfikatu akredytacji krajowa jednostka akredytująca, która udzieliła akredytacji, sprawdza, czy weryfikator spełnia wymogi i działania, o których mowa w akapicie pierwszym.

W przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca uzna, że weryfikator nie spełnia już wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, rozporządzeniu (UE) 2023/956 lub rozporządzeniu wykonawczym 2025/2546, podejmuje ona niezbędne działania, w tym zawieszenie lub cofnięcie akredytacji lub ograniczenie zakresu akredytacji, zgodnie z art. 9 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  14

Coroczny nadzór

1. Krajowa jednostka akredytująca przeprowadza coroczny nadzór każdego weryfikatora, któremu wydała certyfikat akredytacji. Nadzór ten obejmuje co najmniej:

a) przeprowadzaną na miejscu lub wirtualną ocenę biura weryfikatora;

b) obserwację działań i ocenę kompetencji reprezentatywnej liczby członków personelu weryfikatora zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c).

W przypadku gdy weryfikator zleca na zewnątrz niektóre działania weryfikacyjne zgodnie z sekcją 1.7.4 załącznika II, krajowa jednostka akredytująca może również prowadzić działania, o których mowa w akapicie pierwszym, w pomieszczeniach jednostki, której zlecono te działania.

2. Krajowa jednostka akredytująca przeprowadza pierwszy nadzór weryfikatora zgodnie z ust. 1 w ciągu 12 miesięcy od daty wydania certyfikatu akredytacji.

3. Krajowa jednostka akredytująca planuje przeprowadzenie corocznego nadzoru w sposób umożliwiający jej ocenę reprezentatywnych prób działań weryfikatora objętych zakresem certyfikatu akredytacji oraz pracowników zaangażowanych w działania weryfikacyjne.

4. Na podstawie wyników nadzoru krajowa jednostka akredytująca podejmuje decyzję o utrzymaniu akredytacji.

Artykuł  15

Ocena specjalna

W dowolnym momencie okresu ważności certyfikatu akredytacji krajowa jednostka akredytująca może przeprowadzić ocenę specjalną wszelkich aspektów kompetencji lub działań weryfikatora, aby ocenić, czy weryfikator nadal spełnia wymogi niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia (UE) 2023/956 i rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2546.

Artykuł  16

Skargi

W przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca otrzyma od właściwego organu, Komisji, operatora bądź innych zainteresowanych stron skargę dotyczącą weryfikatora, którego akredytowała, podejmuje ona nie później niż trzy miesiące od daty jej otrzymania następujące kroki:

a) ocenia zasadność skargi;

b) zapewnia odnośnemu weryfikatorowi możliwość przedstawienia swoich uwag;

c) podejmuje właściwe działania w związku ze skargą;

d) dokonuje rejestracji skargi i podjętych działań;

e) udziela odpowiedzi skarżącemu.

SEKCJA  2

Wymiana informacji i powiadomienia do celów nadzoru nad weryfikatorami

Artykuł  17

Wymiana informacji i współpraca

1. Każde państwo członkowskie ustanawia efektywną wymianę informacji i skuteczną współpracę między swoją krajową jednostką akredytującą a właściwym organem zgodnie z art. 18-21.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu art. 18 i 19, art. 20 ust. 1 i art. 21 ust. 1 niniejszego rozporządzenia nie mają zastosowania do właściwego organu i krajowej jednostki akredytującej, w przypadku gdy właściwy organ ma siedzibę w państwie członkowskim, które nie posiada krajowej jednostki akredytującej, lub w przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca nie świadczy usług akredytacyjnych do celów rozporządzenia (UE) 2023/956.

Artykuł  18

Wymiana informacji na temat certyfikatów akredytacji i środków administracyjnych

Krajowa jednostka akredytująca niezwłocznie przekazuje właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę, wszystkie istotne informacje niezbędne do rejestracji weryfikatora w rejestrze CBAM zgodnie z art. 10a rozporządzenia (UE) 2023/956 oraz wszelkie ich aktualizacje. Informacje te obejmują:

a) każdą decyzję o udzieleniu lub przedłużeniu akredytacji wnioskodawcy lub rozszerzeniu zakresu akredytacji zgodnie z art. 6;

b) każdą decyzję o zawieszeniu lub cofnięciu akredytacji lub ograniczeniu zakresu akredytacji weryfikatora na podstawie art. 9 lub każdą decyzję w sprawie odwołania, która uchyliła taką decyzję;

c) każde cofnięcie decyzji o zawieszeniu akredytacji zgodnie z art. 9 ust. 7.

Właściwe organy, o których mowa w akapicie pierwszym, rejestrują i aktualizują informacje na temat weryfikatorów otrzymane zgodnie z akapitem pierwszym w rejestrze CBAM.

Artykuł  19

Program prac akredytacyjnych i sprawozdanie z wykonywanych zadań

1. Do dnia 31 grudnia każdego roku krajowa jednostka akredytująca udostępnia, w języku angielskim, swój program prac akredytacyjnych obejmujący następny rok kalendarzowy właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym ma ona siedzibę, przy czym program taki zawiera wykaz weryfikatorów akredytowanych przez daną krajową jednostkę akredytującą. W odniesieniu do każdego weryfikatora program prac akredytacyjnych obejmuje co najmniej następujące informacje:

a) informacje o działaniach zaplanowanych przez krajową jednostkę akredytującą w odniesieniu do danego weryfikatora, w tym o działaniach w ramach nadzoru i ponownej oceny;

b) przewidywany czas i miejsce weryfikacji, w tym informację, czy ma być przeprowadzona fizyczna czy wirtualna wizyta w obiekcie;

c) terminy przewidywanych audytów obserwacyjnych, które ma przeprowadzić krajowa jednostka akredytująca w celu oceny weryfikatora, w tym nazwę i dane identyfikacyjne operatorów i instalacji mających być przedmiotem audytu obserwacyjnego.

W przypadku wystąpienia zmian w informacjach, o których mowa w akapicie pierwszym, krajowa jednostka akredytująca przedkłada właściwemu organowi zaktualizowany program prac do dnia 30 czerwca każdego roku.

2. Do dnia 31 lipca każdego roku krajowa jednostka akredytująca udostępnia, w języku angielskim, sprawozdanie z wykonywanych zadań właściwemu organowi, o którym mowa w ust. 1. W odniesieniu do każdego weryfikatora akredytowanego przez taką krajową jednostkę akredytującą lub, w przypadku lit. c), w odniesieniu do każdego wnioskodawcy sprawozdanie z wykonywanych zadań musi obejmować co najmniej następujące informacje:

a) szczegółowe informacje o akredytacji weryfikatorów akredytowanych przez tę krajową jednostkę akredytującą, w tym zakres akredytacji takich weryfikatorów;

b) wszelkie zmiany zakresu akredytacji weryfikatorów, o którym mowa w lit. a);

c) w przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca nie była w stanie przeprowadzić procesu akredytacji określonego w art. 3 ust. 6 - wykaz zawierający nazwę wnioskodawców, kraj siedziby i zakres akredytacji, o który wystąpiono;

d) podsumowanie wyników działań w ramach nadzoru i ponownej oceny prowadzonych przez krajową jednostkę akredytującą;

e) podsumowanie wyników przeprowadzonych ocen specjalnych, w tym powody przeprowadzenia takich ocen specjalnych;

f) informacje o wszelkich skargach na weryfikatora złożonych od czasu ostatniego sprawozdania z wykonywanych zadań oraz o działaniach podjętych przez krajową jednostkę akredytującą w odniesieniu do takich skarg;

g) szczegółowe informacje na temat działań podjętych przez krajową jednostkę akredytującą w odpowiedzi na informacje przekazane przez właściwy organ lub przez Komisję zgodnie z art. 20, chyba że krajowa jednostka akredytująca uznała te informacje za skargę w rozumieniu art. 16.

3. Do celów ust. 1 i 2 krajowa jednostka akredytująca korzysta z odpowiedniego formularza elektronicznego udostępnianego przez Komisję.

Artykuł  20

Informacje wymieniane między właściwymi organami a Komisją

1. Właściwe organy niezwłocznie udostępniają innym właściwym organom i Komisji informacje zawarte w programie prac akredytacyjnych i sprawozdaniu z wykonywanych zadań zgodnie z art. 19 za pośrednictwem rejestru CBAM.

2. W przypadku gdy właściwy organ lub Komisja przeprowadzają przegląd deklaracji CBAM na podstawie art. 19 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2023/956, udostępniają one pozostałym właściwym organom oraz, w stosownych przypadkach, Komisji, za pośrednictwem rejestru CBAM, informacje o wszczęciu przeglądu i wyniki w odniesieniu do prac przeprowadzonych przez weryfikatora.

Artykuł  21

Przekazywanie informacji z właściwego organu do krajowej jednostki akredytującej

1. Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym krajowa jednostka akredytująca ma siedzibę, przekazuje regularnie, a co najmniej co roku, krajowej jednostce akredytującej, która akredytowała weryfikatora, co najmniej następujące informacje:

a) odnośne wyniki, w tym odnośne wyniki otrzymane od innych właściwych organów lub Komisji na podstawie art. 20 ust. 2, uzyskane w następstwie sprawdzenia raportu emisji operatora i sprawozdania z weryfikacji, w tym wszelkie stwierdzone przypadki nieprzestrzegania przez weryfikatora niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia (UE) 2023/956 lub rozporządzenia (UE) 2025/2546;

b) skargi dotyczące weryfikatora otrzymane przez właściwy organ.

2. Do celów ust. 1 właściwy organ korzysta z odpowiedniego formularza elektronicznego udostępnianego przez Komisję.

3. W przypadku gdy właściwy organ otrzyma skargę dotyczącą weryfikatora akredytowanego przez krajową jednostkę akredytującą innego państwa członkowskiego, przekazuje on skargę tej krajowej jednostce akredytującej.

4. W przypadku gdy informacje, o których mowa w ust. 1 i 3 niniejszego artykułu, dostarczają dowodów na to, że właściwy organ lub Komisja stwierdziły niedopełnienie obowiązków przez weryfikatora, krajowa jednostka akredytująca traktuje przekazanie tych informacji jako skargę właściwego organu dotyczącą tego weryfikatora zgodnie z art. 16.

Artykuł  22

Przekazywanie informacji przez weryfikatorów

1. Do dnia 15 listopada każdego roku weryfikatorzy przesyłają krajowej jednostce akredytującej, która ich akredytowała, następujące informacje dotyczące kolejnego roku kalendarzowego:

a) planowany czas i miejsce weryfikacji, które weryfikator ma przeprowadzić, w tym informację, czy ma być przeprowadzona fizyczna czy wirtualna wizyta w obiekcie;

b) nazwę i dane identyfikacyjne operatorów, których raporty emisji podlegają weryfikacji, oraz wskazanie instalacji;

c) nazwiska członków zespołu weryfikacyjnego oraz zakres akredytacji, którym objęta jest działalność operatora.

2. Jeśli w informacjach, o których mowa w ust. 1, nastąpiły zmiany, weryfikator zgłasza takie zmiany krajowej jednostce akredytującej w uzgodnionym z nią okresie.

3. Weryfikatorzy niezwłocznie powiadamiają krajową jednostkę akredytującą o wszelkich istotnych zmianach, które mogą wpływać na ich akredytację, w odniesieniu do dowolnego aspektu ich statusu lub działania.

ROZDZIAŁ  IV

WZAJEMNE UZNAWANIE I WZAJEMNA OCENA JEDNOSTEK AKREDYTUJĄCYCH

Artykuł  23

Wzajemne uznawanie weryfikatorów

1. Państwa członkowskie i właściwe organy uznają równoważność usług świadczonych przez krajowe jednostki akredytujące, które pomyślnie przeszły wzajemną ocenę zgodnie z art. 24. Akceptują certyfikaty akredytacji i uznają sprawozdania z weryfikacji weryfikatorów akredytowanych przez te krajowe jednostki akredytujące.

2. W przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca nie została poddana pełnemu procesowi wzajemnej oceny, państwa członkowskie akceptują certyfikaty akredytacji i uznają sprawozdania z weryfikacji weryfikatorów akredytowanych przez tę krajową jednostkę akredytującą, pod warunkiem że jednostka uznana za organizatora wzajemnej oceny, o której to jednostce mowa w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 765/2008:

a) przyznała zwolnienie na podstawie art. 24 ust. 4;

b) rozpoczęła wzajemną ocenę tej krajowej jednostki akredytującej i nie stwierdziła żadnej niezgodności krajowej jednostki akredytującej z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł  24

Wzajemna ocena

1. Krajowe jednostki akredytujące poddają się regularnie wzajemnej ocenie.

2. Jednostka uznana za organizatora wzajemnej oceny zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 765/2008 ustanawia i spełnia kryteria wzajemnej oceny oraz przeprowadza skuteczny i niezależny proces wzajemnej oceny w celu ustalenia, czy krajowa jednostka akredytująca podlegająca wzajemnej ocenie:

a) prowadzi działania akredytacyjne zgodnie z rozdziałem II sekcja 1;

b) spełnia wymogi określone w rozdziale II sekcja 2 art. 14, 15 i 16 oraz w niniejszym rozdziale.

Kryteria wzajemnej oceny obejmują wymogi w zakresie kompetencji dotyczące osób i zespołów dokonujących wzajemnej oceny właściwe dla systemu obliczania i weryfikacji emisji wbudowanych ustanowionego rozporządzeniem (UE) 2023/956.

3. Jednostka uznana za organizatora wzajemnej oceny publikuje wynik wzajemnej oceny krajowej jednostki akredytującej, o której to ocenie mowa w ust. 1, oraz niezwłocznie informuje o nim Komisję, krajowe organy odpowiedzialne za krajowe jednostki akredytujące w państwach członkowskich oraz właściwy organ.

4. W przypadku gdy krajowa jednostka akredytująca przeszła pomyślnie wzajemną ocenę w zakresie weryfikacji przed dniem 1 stycznia 2026 r., jest ona zwolniona z obowiązku poddania się nowej wzajemnej ocenie od tego dnia, jeżeli jest w stanie wykazać zgodność z niniejszym rozporządzeniem.

W tym celu krajowa jednostka akredytująca przedkłada wniosek i niezbędną dokumentację jednostce uznanej za organizatora wzajemnej oceny.

Organ uznany za organizatora wzajemnej oceny decyduje, czy spełniono warunki przyznania zwolnienia.

Zwolnienie przyznaje się automatycznie krajowym jednostkom akredytującym, które pomyślnie przeszły już wzajemną ocenę zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2018/2067.

Zwolnienie stosuje się przez okres nieprzekraczający czterech lat od daty powiadomienia krajowej jednostki akredytującej o decyzji jednostki uznanej za organizatora wzajemnej oceny.

Artykuł  25

Działania naprawcze

1. Państwa członkowskie w regularnych odstępach czasu monitorują swoje krajowe jednostki akredytujące w celu zapewnienia, aby stale spełniały wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu, z uwzględnieniem wyników oceny wzajemnej przeprowadzonej zgodnie z art. 24.

2. W przypadku gdy wynik wzajemnej oceny zgodnie z art. 24 ust. 3 jest niezadowalający, krajowa jednostka akredytująca zaprzestaje prowadzenia jakiejkolwiek działalności lub świadczenia usług na podstawie niniejszego rozporządzenia do czasu osiągnięcia zadowalającego wyniku wzajemnej oceny.

W przypadku gdy wynik wzajemnej oceny przeprowadzonej zgodnie z art. 24 ust. 3 jest niezadowalający lub gdy krajowa jednostka akredytująca nie spełnia wymogów lub nie wypełnia swoich obowiązków określonych w niniejszym rozporządzeniu, dane państwo członkowskie podejmuje odpowiednie działania naprawcze lub zapewnia podjęcie takich działań naprawczych.

ROZDZIAŁ  V

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  26

Wejście w życie i rozpoczęcie stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2026 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 listopada 2025 r.

ZAŁĄCZNIK  I

Zakres akredytacji

Nr rodzaju działań CBAM	Zakres akredytacji	Rodzaje działań zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2067
	Zbiorcza kategoria towarów
I	Glina kalcynowana Klinkier cementowy Cement Cement glinowy	1a, 1b, 6, 98
II	Wodór Amoniak	1a, 1b, 8, 98
III	Kwas azotowy	1a, 1b, 9, 98
IV	Mocznik Nawozy mieszane	1a, 1b, 98
V	Ruda spiekana Surówka Żelazo DRI (żelazo z bezpośredniej redukcji) Stal surowa	1a, 1b, 3, 98
VI	Żelazostopy (FeMn, FeCr, FeNi)	1a, 1b, 4, 98
VII	Aluminium nieobrobione plastycznie	1a, 1b, 4, 5, 98
VIII	Produkty z żeliwa lub stali Produkty z aluminium	1a, 1b, 4, 98
	Inne rodzaje działalności
L	Wychwytywanie, składowanie i utylizacja dwutlenku węgla (CCUS)	10, 11
LI	Energia elektryczna importowana na obszar celny Unii	Nie dotyczy
LII	Emisje pośrednie	Nie dotyczy

ZAŁĄCZNIK  II

Wymogi wobec weryfikatorów

1. WYMOGI W ZAKRESIE KOMPETENCJI WERYFIKATORÓW

1.1. Procedura zachowania kompetencji, kryteria w zakresie kompetencji i monitorowanie wyników

1.1.1. Procedura zachowania kompetencji

Weryfikator ustanawia, dokumentuje, wdraża i utrzymuje procedurę zachowania kompetencji w celu zapewnienia, aby cały personel, któremu powierzono prowadzenie działań weryfikacyjnych, dysponował kompetencjami potrzebnymi do wykonania powierzonych mu zadań.

Do celów procedury zachowania kompetencji, o której mowa w akapicie pierwszym, weryfikator ustanawia, dokumentuje, wdraża i utrzymuje następujące kryteria w zakresie kompetencji:

a) ogólne kryteria w zakresie kompetencji dla całego personelu podejmującego działania weryfikacyjne;

b) szczegółowe kryteria w zakresie kompetencji dla każdego członka personelu podejmującego działania weryfikacyjne, w szczególności dla audytora wiodącego CBAM, audytora CBAM, osoby dokonującej niezależnego przeglądu i eksperta technicznego w zakresie weryfikacji;

c) metodę zapewniającą zachowanie kompetencji całego personelu podejmującego działania weryfikacyjne oraz regularną ocenę jego wyników;

d) procedurę zapewniającą stałe szkolenie personelu podejmującego działania weryfikacyjne;

e) procedurę oceny, czy zlecenie weryfikacji mieści się w zakresie akredytacji weryfikatora oraz czy weryfikator dysponuje kompetencjami, personelem i zasobami niezbędnymi do utworzenia zespołu weryfikacyjnego i skutecznego przeprowadzenia działań weryfikacyjnych w wymaganych ramach czasowych.

Kryteria w zakresie kompetencji, o których mowa w akapicie drugim lit. b), są specyficzne dla każdego zakresu akredytacji, w odniesieniu do którego dany personel prowadzi działania weryfikacyjne.

Oceniając kompetencje personelu na podstawie akapitu drugiego lit. c), weryfikator dokonuje oceny takich kompetencji pod kątem kryteriów w zakresie kompetencji, o których mowa w akapicie drugim lit. a) i b).

Częścią procedury, o której mowa w akapicie drugim lit. e), jest również ocena, czy zespół weryfikacyjny dysponuje wszelkimi kompetencjami i obejmuje wszelkie osoby, które są niezbędne do prowadzenia działań weryfikacyjnych dla danego operatora.

Weryfikator opracowuje ogólne i szczegółowe kryteria w zakresie kompetencji, które spełniają wymogi określone w sekcjach 1.2, 1.3 i 1.4.

1.1.2. Monitorowanie i ocena

Weryfikator regularnie, a co najmniej raz w roku, monitoruje wyniki całego personelu podejmującego działania weryfikacyjne w celu potwierdzenia, że personel ten nadal posiada umiejętności i wiedzę wymagane do wykonywania powierzonych mu zadań.

Weryfikator ocenia kompetencje i wyniki audytora wiodącego CBAM i audytora CBAM.

Weryfikator monitoruje tych audytorów podczas weryfikacji raportu emisji operatora na miejscu, w stosownych przypadkach, w celu ustalenia, czy spełniają oni kryteria w zakresie kompetencji.

Jeżeli członek personelu nie wykaże, że w pełni spełnia kryteria w zakresie kompetencji w odniesieniu do konkretnego powierzonego mu zadania, weryfikator określa i organizuje niezbędne dodatkowe szkolenie lub nadzorowaną praktykę zawodową. Weryfikator monitoruje tego członka, dopóki nie wykaże on weryfikatorowi, że spełnia kryteria w zakresie kompetencji.

Do celów niezależnego przeglądu działań weryfikacyjnych związanych z określonym zleceniem weryfikacji weryfikator wyznacza osobę dokonującą niezależnego przeglądu, która nie może wchodzić w skład zespołu weryfikacyjnego.

1.2. Wymogi w zakresie kompetencji dotyczące audytorów CBAM

W odniesieniu do każdego zlecenia weryfikacji weryfikator tworzy zespół weryfikacyjny złożony z jednego audytora wiodącego CBAM i odpowiedniej liczby audytorów CBAM zdolnych do prowadzenia działań weryfikacyjnych, o których mowa w sekcji 2.

Audytor wiodący CBAM musi spełniać wymogi w zakresie kompetencji dotyczące audytora CBAM i wykazać umiejętność skutecznego porozumiewania się w języku angielskim.

Każdy audytor CBAM musi posiadać kompetencje wymagane do oceny planów monitorowania i weryfikacji raportów emisji operatorów zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2023/956, rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2025/2547, niniejszym rozporządzeniem oraz rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2025/2546.

W tym celu każdy audytor CBAM musi posiadać co najmniej:

a) wiedzę na temat akredytacji, działań weryfikacyjnych oraz monitorowania i obliczania emisji wbudowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia (UE) 2023/956 oraz rozporządzeń wykonawczych (UE) 2025/2547 i (UE) 2025/2546, wiedzę na temat gromadzenia, monitorowania i raportowania danych istotnych dla przydziału bezpłatnych uprawnień na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2620 oraz wiedzę na temat innych mających zastosowanie przepisów, norm zharmonizowanych i wytycznych;

b) wiedzę i doświadczenie w zakresie audytu danych i informacji, w tym:

1) metodyki audytu danych i informacji, stosowania poziomu istotności oraz oceny istotności nieprawidłowości;

2) analizy ryzyka nieodłącznego i ryzyka zawodności systemów kontroli wewnętrznej;

3) technik pobierania prób w odniesieniu do pobierania prób danych i sprawdzania działań kontrolnych;

4) oceny systemów danych i informacji, systemów informatycznych, działań w zakresie przepływu danych, działań kontrolnych, systemów kontroli oraz procedur odnoszących się do działań kontrolnych;

c) zdolność prowadzenia działań związanych z weryfikacją raportu emisji operatora, wymaganych zgodnie z art. 13;

d) wiedzę i doświadczenie w odniesieniu do właściwych dla danego sektora technicznych aspektów monitorowania i raportowania, które są istotne dla zakresu działań, o których mowa w załączniku I, w odniesieniu do którego audytor CBAM prowadzi weryfikację.

Ponadto w skład zespołu weryfikacyjnego musi wchodzić co najmniej jeden audytor CBAM, który posiada:

a) umiejętność skutecznego porozumiewania się w języku wymaganym do analizowania informacji przedłożonych przez operatora;

b) kompetencje techniczne i wiedzę wymagane do oceny określonych aspektów monitorowania technicznego i raportowania związanych działalnością instalacji, o których mowa w niniejszym załączniku;

c) w przypadku gdy weryfikator przeprowadza weryfikację danych dotyczących energii elektrycznej importowanej na obszar celny Unii - kompetencje techniczne i wiedzę wymagane do oceny dowodów niezbędnych do wykazania spełnienia kryteriów określonych w sekcji 5 akapit pierwszy lit. a)-d) załącznika IV do rozporządzenia (UE) 2023/956;

d) w przypadku gdy weryfikator przeprowadza weryfikację danych dotyczących towarów niewymienionych w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2023/956 - kompetencje techniczne i wiedzę wymagane do oceny dowodów niezbędnych do wykazania spełnienia kryteriów określonych w sekcji 6 załącznika IV do rozporządzenia (UE) 2023/956.

1.3. Wymogi w zakresie kompetencji dotyczące osób dokonujących niezależnego przeglądu

Osoba dokonująca niezależnego przeglądu musi posiadać uprawnienia umożliwiające dokonanie przeglądu projektu sprawozdania z weryfikacji oraz wewnętrznej dokumentacji weryfikacji na podstawie sekcji 2.15.

Osoba dokonująca niezależnego przeglądu musi spełniać wymogi w zakresie kompetencji mające zastosowanie do audytora CBAM, o których mowa w sekcji 1.2, oraz posiadać umiejętność skutecznego porozumiewania się w języku angielskim.

Osoba dokonująca niezależnego przeglądu musi mieć kompetencje niezbędne do przeprowadzania następujących działań:

a) analizy dostarczonych informacji i potwierdzenia ich kompletności i integralności;

b) dokonywania zapytań o wszelkie brakujące informacje i kwestionowania sprzecznych informacji;

c) sprawdzania ścieżek danych w celu oceny, czy wewnętrzna dokumentacja weryfikacji jest kompletna

i zapewnia wystarczające informacje na poparcie wniosku co do projektu sprawozdania z weryfikacji.

1.4. Zaangażowanie ekspertów technicznych w zakresie weryfikacji

Prowadząc działania weryfikacyjne, weryfikator może zwrócić się do ekspertów technicznych w zakresie weryfikacji posiadających szczegółową wiedzę teoretyczną i fachową w danej dziedzinie, potrzebną w celu wsparcia audytora CBAM w prowadzeniu działań weryfikacyjnych. Jeśli osoba dokonująca niezależnego przeglądu nie dysponuje kompetencjami wymaganymi do oceny określonej kwestii w procesie oceny, weryfikator zwraca się o wsparcie do eksperta technicznego w zakresie weryfikacji.

Ekspert techniczny w zakresie weryfikacji musi posiadać kompetencje i wiedzę fachową niezbędne do skutecznego wsparcia, w razie potrzeby, audytora CBAM lub osoby dokonującej niezależnego przeglądu w dziedzinie, w zakresie której potrzebna jest wiedza teoretyczna i fachowa takiego eksperta. Ponadto ekspert techniczny w zakresie weryfikacji musi posiadać wystarczającą wiedzę na temat kwestii, o których mowa w sekcji 1.2 akapit czwarty lit. a), b) i c).

Ekspert techniczny w zakresie weryfikacji podejmuje się wskazanych zadań pod kierownictwem i na pełną odpowiedzialność osoby dokonującej niezależnego przeglądu lub audytora CBAM z zespołu weryfikacyjnego, w którym działa ekspert techniczny.

1.5. Procedury odnoszące się do działań weryfikacyjnych

1.5.1. Procedury i procesy odnoszące się do działań weryfikacyjnych

Działania weryfikacyjne muszą być zgodne z następującą normą zharmonizowaną:

– EN ISO/IEC 17029:2019 Ocena zgodności - Ogólne zasady i wymagania dla jednostek walidujących i weryfikujących (ISO/IEC 17029:2019) ¹¹ .

Oprócz normy zharmonizowanej, o której mowa w akapicie pierwszym, działania weryfikacyjne są dokumentowane, wdrażane i utrzymywane zgodnie z procedurami i procesami określonymi w sekcji 2.

1.5.2. System zarządzania jakością

Weryfikatorzy ustanawiają, dokumentują, wdrażają i utrzymują system zarządzania jakością zapewniający spójny rozwój, wdrożenie, doskonalenie i przeglądy procedur i procesów zgodnie z normą zharmonizowaną, o której mowa w sekcji 1.5.1.

1.5.3. Procedury dodatkowe

Oprócz normy zharmonizowanej, o której mowa w sekcji 1.5.1, weryfikatorzy ustanawiają następujące procedury, procesy i mechanizmy:

a) proces i politykę komunikacji z operatorem i innymi właściwymi stronami;

b) odpowiednie mechanizmy zabezpieczające poufność uzyskiwanych informacji;

c) proces rozpatrywania odwołań;

d) proces rozpatrywania skarg (w tym orientacyjną skalę czasową);

e) proces sporządzania zrewidowanego sprawozdania z weryfikacji w przypadku stwierdzenia błędu w sprawozdaniu z weryfikacji lub raporcie emisji operatora po przekazaniu operatorowi przez weryfikatora sprawozdania z weryfikacji;

f) procedurę lub proces zlecania działań weryfikacyjnych innym organizacjom;

g) procedurę lub proces gwarantujący, że weryfikator bierze na siebie pełną odpowiedzialność za działania weryfikacyjne realizowane przez personel kontraktowy;

h) procesy zapewniające właściwe funkcjonowanie systemu zarządzania jakością, o którym mowa w sekcji 1.5.2, w tym procesy:

1) służące przeglądowi systemu zarządzania, który ma się odbywać co najmniej raz w roku, przy czym okres między przeglądami nie powinien być dłuższy niż 15 miesięcy;

2) służące przeprowadzaniu audytów wewnętrznych co najmniej raz w roku, przy czym okres między audytami wewnętrznymi nie powinien być dłuższy niż 15 miesięcy.

1.6. Rejestry i komunikacja

Weryfikator prowadzi rejestry i zarządza nimi w celu wykazania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym w zakresie kompetencji i bezstronności swojego personelu.

Weryfikator regularnie udostępnia informacje operatorowi i innym właściwym stronom zgodnie z normą zharmonizowaną, o której mowa w sekcji 1.5.1.

Weryfikator zapewnia poufność informacji uzyskanych podczas weryfikacji, zgodnie z normą zharmonizowaną, o której mowa w sekcji 1.5.1.

1.7. Bezstronność i niezależność

1.7.1. Zasady ogólne

Weryfikator jest niezależny od operatora, właściwych organów wyznaczonych zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2023/956 oraz Komisji. Weryfikator, prowadząc działania weryfikacyjne, zachowuje również bezstronność i przeprowadza weryfikację w interesie publicznym.

Aby zagwarantować niezależność i bezstronność, weryfikator ani dowolna część tego samego podmiotu prawnego nie może być operatorem, właścicielem operatora ani własnością operatora, a ponadto weryfikator nie może mieć powiązań z operatorem, które mogłyby wpływać na jego niezależność i bezstronność.

Weryfikatorzy muszą być zorganizowani w sposób zapewniający ich obiektywność, niezależność i bezstronność. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się odnośne wymogi określone w normie zharmonizowanej, o której mowa w sekcji 1.5.1.

Weryfikatorzy nie prowadzą działań weryfikacyjnych wobec operatora, w przypadku gdy stwarzałoby to niedopuszczalne zagrożenie dla ich bezstronności lub w odniesieniu do którego pozostają w konflikcie interesów. Weryfikator nie wykorzystuje personelu ani pracowników kontraktowych do weryfikacji raportu emisji, gdy takie wykorzystanie powoduje rzeczywisty lub potencjalny konflikt interesów. Ponadto weryfikator gwarantuje, że działania personelu lub organizacji nie będą miały wpływu na poufność, obiektywność, niezależność i bezstronność weryfikacji. W tym celu weryfikator monitoruje ryzyko dla bezstronności i podejmuje odpowiednie działania w celu przeciwdziałania temu ryzyku.

1.7.2. Niedopuszczalne ryzyko

Uznaje się, że niedopuszczalne ryzyko dla bezstronności lub konflikt interesów powstają między innymi, jeśli weryfikator lub dowolna część tego samego podmiotu prawnego świadczą:

a) usługi konsultacyjne w związku z opracowywaniem części procedury monitorowania i raportowania opisanej w planie monitorowania, w tym w związku z opracowywaniem metodyki monitorowania, sporządzaniem raportu emisji lub sporządzaniem planu monitorowania;

b) pomoc techniczną w opracowywaniu lub utrzymaniu systemu monitorowania i raportowania emisji lub innych istotnych informacji zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2023/956.

1.7.3. Konflikt interesów

Uznaje się, że konflikt interesów między weryfikatorem a operatorem zachodzi w szczególności w każdym z następujących przypadków:

a) jeśli powiązanie między weryfikatorem a operatorem opiera się na posiadaniu wspólnego właściciela, wspólnym zarządzaniu, wspólnym kierownictwie lub personelu, współdzielonych zasobach, wspólnych finansach lub wspólnych umowach, lub marketingu;

b) jeśli operator korzystał z usług konsultacyjnych, o których mowa w sekcji 1.7.2 lit. a), lub z pomocy technicznej, o której mowa w sekcji 1.7.2 lit. b), ze strony jednostki konsultacyjnej, jednostki ds. pomocy technicznej lub innej organizacji, która posiada powiązania z weryfikatorem zagrażające bezstronności weryfikatora.

Do celów akapitu pierwszego lit. b) uznaje się, że weryfikator nie jest bezstronny, jeśli powiązania między nim a jednostką konsultacyjną, jednostką ds. pomocy technicznej lub inną organizacją opierają się na posiadaniu wspólnego właściciela, wspólnym zarządzaniu, wspólnym kierownictwie lub personelu, współdzielonych zasobach, wspólnych finansach, wspólnych umowach lub marketingu oraz wspólnej płatności prowizji od sprzedaży bądź innej zachęty do rekomendowania usług nowym klientom.

1.7.4. Zlecanie na zewnątrz działań weryfikacyjnych

Weryfikatorzy nie zlecają na zewnątrz niezależnego przeglądu ani sporządzania i wydawania sprawozdań z weryfikacji.

W przypadku gdy weryfikatorzy zlecają na zewnątrz inne działania weryfikacyjne, muszą spełniać wymogi określone w normie zharmonizowanej, o której mowa w sekcji 1.5.1. Weryfikator podlega między innymi następującym obowiązkom:

a) ponosi pełną odpowiedzialność za weryfikację i sprawozdanie z weryfikacji;

b) wymaga od jednostki, której zlecono działania, przedstawienia niezależnych dowodów potwierdzających jej zgodność z sekcjami 1.7.1, 1.7.2 i 1.7.3;

c) uzyskuje zgodę operatora na korzystanie z jednostki, której zlecono działania; oraz

d) posiada odpowiednio udokumentowaną umowę z jednostką, której zlecono działania.

1.7.5. Procedura mająca na celu zapewnienie stałej bezstronności i niezależności

Weryfikatorzy ustanawiają, dokumentują, wdrażają i utrzymują procedurę mającą na celu zapewnienie ich stałej bezstronności i niezależności, a także stałej bezstronności i niezależności części tego samego podmiotu prawnego, organów i organizacji, o których mowa w sekcji 1.7.3, oraz personelu i pracowników kontraktowych uczestniczących w weryfikacji. Procedura ta obejmuje mechanizm zabezpieczający bezstronność i niezależność weryfikatora.

1.7.6. Kolejne weryfikacje tej samej instalacji

Podczas weryfikacji tej samej instalacji co w poprzednim roku weryfikator ocenia ryzyko dla bezstronności i wprowadza środki w celu ograniczenia ryzyka dla bezstronności.

Jeżeli audytor wiodący CBAM przeprowadza pięć rocznych weryfikacji danej instalacji, a w tym czasie żaden inny audytor wiodący CBAM nie przeprowadził corocznej weryfikacji tej instalacji, audytor wiodący CBAM przerywa świadczenie usług weryfikacyjnych na rzecz tej instalacji na trzy kolejne lata.

2. WYMOGI DOTYCZĄCE DZIAŁAŃ WERYFIKACYJNYCH

2.1. Ogólne obowiązki weryfikatora

2.1.1. Ogólne obowiązki w odniesieniu do weryfikacji

Proces weryfikacji raportu emisji operatora musi być skutecznym i niezawodnym narzędziem wspierającym działanie procedur zapewniania i kontroli jakości, na podstawie którego operator może udoskonalać swoje działania w zakresie monitorowania i raportowania emisji.

Zweryfikowany raport emisji operatora musi być wiarygodny dla użytkowników. Musi on wiernie przedstawiać zagadnienia, których prezentacji służy lub których prezentacji można od niego w sposób uzasadniony oczekiwać.

Weryfikator przeprowadza działania weryfikacyjne wymagane na podstawie niniejszej sekcji i stosuje zasady weryfikacji określone w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2025/2546 oraz przygotowuje sprawozdanie z weryfikacji, w którym stwierdza z wystarczającą pewnością, czy raport emisji operatora nie zawiera istotnych nieprawidłowości.

Weryfikator planuje i przeprowadza weryfikację z zachowaniem profesjonalnego sceptycyzmu, biorąc pod uwagę możliwość zaistnienia okoliczności powodujących wystąpienie istotnych nieprawidłowości w raporcie emisji operatora.

2.1.2. Ogólne obowiązki podczas weryfikacji

Podczas weryfikacji weryfikator ocenia, czy:

a) raport emisji operatora jest kompletny i spełnia wymogi określone w załączniku IV do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547;

b) operator działał zgodnie z planem monitorowania sporządzonym dla danej instalacji;

c) dane zawarte w raporcie emisji operatora są wolne od istotnych nieprawidłowości;

d) można uzyskać informacje dotyczące prowadzonych przez operatora działań w zakresie przepływu danych, jego systemu kontroli i powiązanych procedur mających na celu doskonalenie monitorowania i sprawozdawczości.

Do celów lit. c) weryfikator uzyskuje od operatora jasne i obiektywne dowody na poparcie zgłoszonych emisji wbudowanych oraz inne dane dotyczące wyprodukowanych towarów, z uwzględnieniem wszystkich innych informacji przedstawionych w raporcie emisji operatora.

Jeżeli weryfikator stwierdzi, że plan monitorowania instalacji nie jest zgodny z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2025/2547, podejmuje on niezbędne działania zgodnie z sekcją 2.14.

2.2. Obowiązki przedumowne i alokacja czasu

Przed przyjęciem zlecenia weryfikacji weryfikator uzyskuje odpowiednią wiedzę dotyczącą instalacji operatora i ocenia, czy jest w stanie podjąć się weryfikacji. W tym celu weryfikator podejmuje co najmniej następujące działania:

a) dokonuje przeglądu informacji przekazanych przez operatora w celu określenia zakresu weryfikacji;

b) ocenia, czy zlecenie weryfikacji mieści się w zakresie jego akredytacji;

c) ocenia, czy dysponuje kompetencjami, personelem i zasobami niezbędnymi do utworzenia zespołu weryfikacyjnego zdolnego do należytego uwzględnienia złożoności instalacji, a także czy jest w stanie ukończyć działania weryfikacyjne w wymaganych ramach czasowych;

d) ocenia, czy jest w stanie zapewnić, aby potencjalny zespół weryfikacyjny, którym dysponuje, posiadał wszelkie kompetencje i obejmował wszelkie osoby, które są wymagane do prowadzenia działań weryfikacyjnych dla danej instalacji;

e) ocenia ryzyko związane z podjęciem się weryfikacji raportu emisji operatora zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

f) określa, w odniesieniu do każdego udzielanego zlecenia weryfikacji, czas potrzebny na właściwe przeprowadzenie weryfikacji, uwzględniając złożoność instalacji, monitorowania i zlecenia weryfikacji.

Weryfikator zapewnia, aby umowa w sprawie weryfikacji przewidywała możliwość doliczenia dodatkowego czasu w stosunku do czasu uzgodnionego w umowie, jeśli zostanie stwierdzone, że taki dodatkowy czas jest potrzebny na analizę strategiczną, analizę ryzyka lub inne działania weryfikacyjne.

Weryfikator zapisuje czas realizacji w wewnętrznej dokumentacji weryfikacji.

2.3. Informacje, które należy otrzymać od operatorów

Przed analizą strategiczną oraz na innych etapach weryfikacji weryfikator otrzymuje od operatora wszystkie następujące informacje:

a) najnowszą wersję planu monitorowania operatora, sporządzoną zgodnie z pkt A.5 załącznika II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547;

b) odpowiednią dokumentację lub opis instalacji, procedur i procesów lub diagramy przygotowane i aktualizowane poza planem monitorowania;

c) w stosownych przypadkach zapis wszystkich zmian dokonanych w instalacji i w planie monitorowania od czasu ostatniej weryfikacji;

d) w stosownych przypadkach plan pobierania próbek operatora, przygotowany zgodnie z pkt A.6 załącznika II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547;

e) raport emisji operatora podlegający weryfikacji;

f) raport emisji operatora i związane z nim sprawozdanie z weryfikacji za poprzedni okres sprawozdawczy, jeżeli nie zostały zweryfikowane przez tego samego weryfikatora;

g) w stosownych przypadkach informacje na temat sposobu, w jaki operator skorygował niezgodności lub zastosował się do zaleceń dotyczących poprawy, które zgłoszono w sprawozdaniu z weryfikacji dotyczącym poprzedniego okresu sprawozdawczego;

h) w stosownych przypadkach sprawozdania z weryfikacji odnoszące się do prekursorów wykorzystanych, ale niewyprodukowanych w instalacji;

i) w przypadku gdy operator wykorzystał rzeczywisty czas produkcji prekursora do określenia okresu sprawozdawczego, podczas którego prekursor został wyprodukowany - dowód dotyczący rzeczywistego czasu produkcji;

j) w przypadku gdy w procesie produkcji towaru złożonego wykorzystano rodzaj prekursora uzyskanego z wielu instalacji - specyficzne bezpośrednie i, w stosownych przypadkach, pośrednie emisje wbudowane, które mają być wykorzystane w odniesieniu do tego prekursora, oraz wskazanie, czy poziom specyficznych emisji wbudowanych określono przy użyciu metody domyślnej ustanowionej w art. 14 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547 czy przez obliczenie emisji wbudowanych związanych z prekursorem uzyskanym z konkretnej instalacji lub podzbioru instalacji zgodnie z tym artykułem;

k) w przypadku gdy w instalacji są produkowane towary niewymienione w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2023/956 i jeżeli operator nie stosuje wartości domyślnej współczynnika emisji energii elektrycznej ani wartości dla energii elektrycznej wytwarzanej w instalacji - następujące elementy:

1) sprawozdanie z weryfikacji instalacji wytwarzającej energię elektryczną;

2) dowody, o których mowa w pkt D.4.3 załącznika II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547.

l) w przypadku gdy instalacja wytwarza energię elektryczną importowaną na obszar celny Unii - dowody, o których mowa w pkt D.2.4 załącznika II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547;

m) informacje o bazach danych i źródłach danych wykorzystanych do celów monitorowania i sprawozdawczości;

n) wszelkie inne odnośne informacje niezbędne do planowania i prowadzenia weryfikacji.

2.4. Analiza strategiczna

2.4.1. Ocena prawdopodobnego charakteru, skali i złożoności zadań weryfikacyjnych

Na początku weryfikacji weryfikator ocenia prawdopodobny charakter, skalę i złożoność zadań weryfikacyjnych, przeprowadzając analizę strategiczną wszystkich działań, które musi on wykonać w celu zweryfikowania instalacji.

Przeprowadzając analizę strategiczną, weryfikator sprawdza, co następuje:

a) czy przedstawiony mu plan monitorowania jest najnowszą wersją oraz czy w poprzednim sprawozdaniu z weryfikacji zawarto jakiekolwiek niezgodności lub zalecenia dotyczące poprawy;

b) czy w okresie sprawozdawczym w instalacji lub planie monitorowania wprowadzono jakiekolwiek zmiany.

2.4.2. Gromadzenie informacji

Weryfikator gromadzi informacje potrzebne do oceny tego, czy zespół weryfikacyjny dysponuje wystarczającymi kompetencjami do przeprowadzenia weryfikacji, do ustalenia, czy czas realizacji podany w umowie określono właściwie, oraz do zapewnienia weryfikatorowi możliwości przeprowadzenia niezbędnej analizy ryzyka.

2.4.3. Przegląd informacji

Weryfikator dokonuje przeglądu informacji, o których mowa w sekcji 2.4.2. Dokonując przeglądu tych informacji, weryfikator ocenia co najmniej:

a) wielkość i złożoność instalacji, liczbę różnych produkowanych towarów, liczbę i charakter procesów produkcji i ścieżek produkcyjnych;

b) plan monitorowania, a także szczegółowe informacje na temat określonej w nim metodyki monitorowania;

c) charakter, skalę i złożoność źródeł emisji i strumieni materiałów wsadowych, a także połączenia techniczne między procesami produkcji, ścieżkami produkcyjnymi i innymi instalacjami, jeżeli takie istnieją;

d) urządzenia pomiarowe opisane w planie monitorowania, pochodzenie i zastosowanie współczynników obliczeniowych oraz inne pierwotne źródła danych;

e) liczbę różnych prekursorów wykorzystanych, ale niewyprodukowanych w instalacji, oraz różnorodność ich źródeł;

f) w przypadku towarów wyprodukowanych w instalacji, niewymienionych w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2023/956 - liczbę instalacji, z których otrzymuje się energię elektryczną, oraz podejście zastosowane przez operatora do określenia współczynnika emisji energii elektrycznej, a także wszelkie istotne dane bazowe;

g) w przypadku energii elektrycznej importowanej na obszar celny Unii - podejście zastosowane przez operatora do określenia współczynnika emisji energii elektrycznej, a także wszelkie istotne dane bazowe;

h) działania w zakresie przepływu danych i system kontroli.

2.5. Analiza ryzyka

Aby opracować, zaplanować i wdrożyć skuteczną weryfikację, weryfikator określa i analizuje następujące elementy:

a) ryzyko nieodłączne;

b) działania kontrolne;

c) jeśli podjęto działania kontrolne, o których mowa w lit. b) - ryzyko zawodności systemów kontroli wewnętrznej, które może mieć wpływ na skuteczność takich działań kontrolnych.

Określając i analizując elementy, o których mowa w akapicie pierwszym, weryfikator uwzględnia co najmniej:

a) wyniki analizy strategicznej, o której mowa w sekcji 2.4;

b) informacje, o których mowa w sekcji 2.3 i sekcji 2.4.3 lit. c);

c) wymagane poziomy istotności określone w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2025/2546.

W przypadku gdy z informacji uzyskanych w trakcie weryfikacji wynika, że jest to właściwe, weryfikator poddaje rewizji analizę ryzyka i modyfikuje lub powtarza działania weryfikacyjne wymagające wykonania.

2.6. Plan weryfikacji

2.6.1. Minimalny zakres planu weryfikacji

Weryfikator sporządza plan weryfikacji współmierny do uzyskanych informacji oraz ryzyka określonego w drodze analizy strategicznej i analizy ryzyka. Plan weryfikacji zawiera co najmniej:

a) program weryfikacji zawierający opis charakteru i zakresu działań weryfikacyjnych, a także określający czas i sposób przeprowadzenia tych działań;

b) plan badań określający zakres i metody badania działań kontrolnych, a także procedur odnoszących się do działań kontrolnych;

c) plan pobierania próbek danych określający zakres i metody pobierania próbek danych w odniesieniu do punktów danych stanowiących podstawę informacji dotyczących emisji wbudowanych i innych informacji w raporcie emisji operatora.

Określając wielkość próby oraz działania w zakresie pobierania próbek do celów badania działań kontrolnych, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b), weryfikator bierze pod uwagę następujące elementy:

a) ryzyko nieodłączne;

b) środowisko kontroli;

c) odpowiednie działania kontrolne;

d) wymóg przedstawienia wniosków z weryfikacji odznaczających się wystarczającą pewnością.

Określając wielkość próby oraz działania w zakresie pobierania próbek danych, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. c), weryfikator bierze pod uwagę następujące elementy:

a) ryzyko nieodłączne i ryzyko zawodności systemów kontroli wewnętrznej;

b) wyniki procedur analitycznych;

c) wymóg przedstawienia wniosków z weryfikacji odznaczających się wystarczającą pewnością;

d) poziom istotności;

e) istotność wkładu indywidualnego elementu danych dla całkowitego zbioru danych.

2.6.2. Wdrożenie i aktualizacja planu weryfikacji

Weryfikator sporządza i wdraża plan weryfikacji w taki sposób, aby ograniczyć ryzyko weryfikacyjne do możliwego do przyjęcia poziomu w celu uzyskania wystarczającej pewności, że raport emisji operatora jest wolny od istotnych nieprawidłowości.

Weryfikator aktualizuje plan weryfikacji, jeżeli stwierdzi, że występuje dodatkowe ryzyko wymagające ograniczenia lub że faktyczne ryzyko jest mniejsze, niż początkowo oczekiwano.

2.7. Działania weryfikacyjne

Weryfikator wdraża plan weryfikacji, o którym mowa w sekcji 2.6, oraz, na podstawie analizy ryzyka, o której mowa w sekcji 2.5, sprawdza, czy prawidłowo wdrożono plan monitorowania.

W ramach swoich prac weryfikator prowadzi co najmniej badania bezpośrednie obejmujące procedury analityczne, weryfikację danych i weryfikację prawidłowego stosowania metodyki monitorowania oraz sprawdza, co następuje:

a) weryfikuje działania w zakresie przepływu danych i systemy wykorzystywane w przepływie danych, w tym systemy informatyczne;

b) sprawdza, czy działania kontrolne operatora są należycie dokumentowane, wdrażane i aktualizowane oraz czy są one skuteczne pod względem minimalizacji ryzyka nieodłącznego;

c) sprawdza, czy procedury wyszczególnione w planie monitorowania są skuteczne pod względem minimalizacji ryzyka nieodłącznego i ryzyka zawodności systemów kontroli wewnętrznej oraz czy takie procedury są wdrażane, wystarczająco dokumentowane i należycie aktualizowane.

Do celów akapitu drugiego lit. a) weryfikator śledzi przepływ danych, uwzględniając kolejność działań w zakresie przepływu danych oraz interakcje między nimi od pierwotnego źródła danych po sporządzenie raportu emisji operatora.

2.8. Procedury analityczne

Jeśli ze względu na ryzyko nieodłączne, ryzyko zawodności systemów kontroli wewnętrznej oraz adekwatność działań kontrolnych operatora potrzebne są procedury analityczne, weryfikator stosuje takie procedury w celu oceny wiarygodności i kompletności danych.

Stosując te procedury analityczne, weryfikator ocenia zgłaszane dane w celu określenia potencjalnych obszarów ryzyka, a następnie walidacji i dostosowania planowanych działań weryfikacyjnych. Weryfikator co najmniej:

a) ocenia wiarygodność fluktuacji i tendencji w czasie lub między porównywalnymi pozycjami;

b) określa wartości wyraźnie odstające, nieoczekiwane dane oraz luki w danych.

Stosując te procedury analityczne, weryfikator wykonuje następujące procedury:

a) wstępne procedury analityczne na zagregowanych danych przed przeprowadzeniem działań, o których mowa w sekcji 2.7, w celu zrozumienia charakteru, złożoności i znaczenia zgłaszanych danych;

b) bezpośrednie procedury analityczne na zagregowanych danych i punktach danych stanowiących podstawę takich danych w celu określenia potencjalnych błędów strukturalnych i wartości wyraźnie odstających;

c) końcowe procedury analityczne na zagregowanych danych w celu zagwarantowania, że wszystkie błędy określone w procesie weryfikacji zostały prawidłowo wyeliminowane.

Jeśli weryfikator stwierdzi występowanie wartości odstających, fluktuacji, tendencji, luk w danych lub danych niespójnych z innymi odnośnymi informacjami lub różniących się znacznie od oczekiwanych wartości lub współczynników, uzyskuje on wyjaśnienia od operatora, które powinny być poparte dodatkowymi odnośnymi dowodami.

Na podstawie wyjaśnień i przedstawionych dodatkowych dowodów weryfikator ocenia wpływ na plan weryfikacji i działania weryfikacyjne, które mają być prowadzone.

2.9. Weryfikacja danych

Weryfikator weryfikuje dane zawarte w raporcie emisji operatora poprzez: szczegółowe badanie danych, włącznie z ich prześledzeniem wstecz do pierwotnego źródła danych, krzyżową kontrolę danych z zewnętrznymi źródłami danych, wykonanie uzgodnienia danych, sprawdzenie wartości progowych w odniesieniu do odpowiednich danych i dokonanie ponownych obliczeń.

W ramach tej weryfikacji danych i biorąc pod uwagę plan monitorowania, w tym procedury opisane we wspomnianym planie monitorowania, weryfikator sprawdza:

a) granice instalacji;

b) granice procesów produkcji i ścieżek produkcyjnych instalacji;

c) kompletność strumieni materiałów wsadowych i źródeł emisji, a także, w stosownych przypadkach, połączeń technicznych między procesami produkcji i z innymi instalacjami, zgodnie z opisem w planie monitorowania;

d) spójność danych zawartych w raporcie emisji operatora z pierwotnymi danymi źródłowymi;

e) w stosownych przypadkach dane wynikające z pierwotnego źródła danych w porównaniu

z potwierdzającym źródłem danych, jeżeli są one dostępne w planie monitorowania;

f) w przypadku gdy operator stosuje metodykę opartą na pomiarach, o której mowa w art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547 - wartości pomiarowe w stosunku do odpowiednich obliczeń potwierdzających;

g) zgłoszone poziomy działalności w odniesieniu do procesów produkcji;

h) wiarygodność i dokładność danych.

2.10. Weryfikacja właściwego zastosowania metodyki monitorowania

Weryfikator sprawdza, czy metodyka monitorowania określona w planie monitorowania została właściwie zastosowana, łącznie z następującymi szczegółowymi punktami:

a) czy dane są kompletne i czy wystąpiły luki w danych lub podwójne liczenie, a jeżeli tak, to czy podejście zastosowane przez operatora w celu uzupełnienia brakujących danych gwarantuje, że emisje nie są niedoszacowane;

b) w stosownych przypadkach, czy plan pobierania próbek operatora, o którym mowa w pkt A.5 załącznika II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547, został właściwie zastosowany;

c) czy wszystkie dane dotyczące emisji, nakładów, produktów i przepływów energii przypisuje się prawidłowo do procesu produkcji zgodnie z granicami systemu określonymi dla zbiorczych kategorii towarów zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547;

d) czy poziomy działalności w odniesieniu do procesów produkcji opierają się na prawidłowym stosowaniu definicji zbiorczych kategorii towarów wymienionych w tabeli 1 w sekcji 2 załącznika I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547;

e) w stosownych przypadkach, czy zużycie energii zostało prawidłowo przypisane do każdego procesu produkcji;

f) w przypadku prekursorów wykorzystanych, ale niewyprodukowanych w instalacji - czy weryfikator zweryfikował rzeczywiste emisje jako zadowalające;

g) w przypadku gdy operator wykorzystał rzeczywisty czas produkcji prekursora do określenia okresu sprawozdawczego, podczas którego prekursor został wyprodukowany - czy dowód na poparcie rzeczywistego czasu produkcji jest wystarczający;

h) czy w odniesieniu do państwa pochodzenia, dla którego zdefiniowano współczynnik domyślny, stosuje się jakiekolwiek współczynniki domyślne wykorzystywane zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2025/2547;

i) w przypadku gdy towary niewymienione w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2023/956 są produkowane w instalacji - czy operator zastosował współczynnik emisji dla energii elektrycznej inny niż wartość domyślna określona w załączniku V do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547, a jeżeli tak - czy spełnione są kryteria określone w pkt 5 załącznika IV do rozporządzenia (UE) 2023/956;

j) w przypadku gdy operator zastosował współczynnik emisji dla energii elektrycznej importowanej na obszar celny Unii inny niż wartość domyślna, weryfikator sprawdza, czy spełnione są warunki określone w pkt 6 załącznika IV do rozporządzenia (UE) 2023/956;

k) jeżeli biopaliwa, biopłyny lub paliwa z biomasy są wykorzystywane do celów energetycznych - dowody operatora wykazujące zgodność z kryteriami zrównoważonego rozwoju i ograniczania emisji gazów cieplarnianych określonymi w art. 29 ust. 2-7 i ust. 10 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 ¹² ;

l) przenoszone CO₂ i N2O, geologiczne wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla oraz trwałe wychwytywanie i utylizacja dwutlenku węgla zgodnie z pkt B.8 załącznika II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547.

2.11. Poleganie na innych audytach

2.11.1. Prekursory wykorzystane, ale niewyprodukowane w instalacji

Do celów sprawdzenia właściwego zastosowania metodyki monitorowania w odniesieniu do sekcji 2.10 lit. f) weryfikator potwierdza, że sprawozdanie z weryfikacji instalacji produkującej prekursor spełnia wszystkie następujące warunki:

a) w momencie wydania sprawozdania z weryfikacji podmiotem przeprowadzającym działania weryfikacyjne był weryfikator posiadający ważny certyfikat akredytacji obejmujący zakres akredytacji wymagany do przeprowadzenia weryfikacji;

b) wnioski zawarte w sprawozdaniu z weryfikacji wskazują, że raport emisji operatora zweryfikowano jako zadowalający;

c) sprawozdanie z weryfikacji obejmuje okres sprawozdawczy, w którym wyprodukowano prekursor, określony w następujący sposób:

1) domyślnym okresem sprawozdawczym dla prekursora jest rok produkcji towaru złożonego;

2) jeżeli jednak weryfikator stwierdzi, że istnieją wystarczające dowody pozwalające na określenie rzeczywistego czasu produkcji, okresem sprawozdawczym jest okres, w którym wyprodukowano prekursor.

2.11.2. Stosowanie wartości rzeczywistych dla towarów niewymienionych w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2023/956 wyprodukowanych w instalacji

Do celów sprawdzenia właściwego zastosowania i wdrożenia metodyki monitorowania w odniesieniu do sekcji 2.10 lit. h) weryfikator potwierdza, że sprawozdanie z weryfikacji instalacji produkującej energię elektryczną spełnia wszystkie następujące warunki:

a) w momencie wydania sprawozdania z weryfikacji podmiotem przeprowadzającym działania weryfikacyjne był weryfikator posiadający ważny certyfikat akredytacji obejmujący zakres akredytacji wymagany do przeprowadzenia weryfikacji;

b) wnioski zawarte w sprawozdaniu z weryfikacji wskazują, że raport emisji operatora zweryfikowano jako zadowalający;

c) sprawozdanie z weryfikacji obejmuje okres sprawozdawczy, w którym wyprodukowano energię elektryczną.

2.12. Pobieranie próbek

Sprawdzając zgodność działań kontrolnych i procedur, o których mowa w sekcji 2.7 akapit drugi lit. b) i c), lub dokonując kontroli, o których mowa w sekcjach 2.8 i 2.9, weryfikator może zastosować metody pobierania próbek właściwe dla operatora, pod warunkiem że w świetle analizy ryzyka pobieranie próbek jest uzasadnione.

Jeśli w trakcie pobierania próbek weryfikator stwierdzi niezgodność lub nieprawidłowość, zwraca się do operatora o wyjaśnienie głównych przyczyn takiej niezgodności lub nieprawidłowości w celu dokonania oceny wpływu niezgodności lub nieprawidłowości na zgłaszane dane. Opierając się na wyniku takiej oceny, weryfikator ustala, czy potrzebne są dodatkowe działania weryfikacyjne, czy należy zwiększyć rozmiar próbek oraz którą część zbioru danych operator musi skorygować.

Weryfikator dokumentuje wyniki kontroli, o których mowa w sekcjach 2.7-2.10, podając dane dotyczące dodatkowych próbek, w wewnętrznej dokumentacji weryfikacji.

2.13. Fizyczne wizyty w obiekcie

Zgodnie z sekcją 1 lit. c) załącznika VI do rozporządzenia (UE) 2023/956 weryfikator w odpowiednim terminie lub terminach w trakcie procesu weryfikacji przeprowadza fizyczną wizytę w obiekcie w instalacji, w której wytwarzane są towary wymienione w raporcie emisji operatora, aby ocenić działanie urządzeń pomiarowych i systemów monitorowania, odbyć wywiady, wykonać działania wymagane w niniejszej sekcji 2, a także zgromadzić wystarczające informacje i dowody umożliwiające stwierdzenie, czy raport operatora jest wolny od istotnych nieprawidłowości.

Na podstawie wyników analizy ryzyka weryfikator decyduje, czy potrzebne są wizyty w dodatkowych lokalizacjach, w tym wówczas, gdy istotne elementy działań w zakresie przepływu danych i działań kontrolnych prowadzi się w innych lokalizacjach, takich jak siedziba przedsiębiorstwa i inne biura znajdujące się poza obiektem.

Weryfikator dopilnowuje, aby operator zapewniał mu dostęp do swoich obiektów.

Weryfikator wykorzystuje również fizyczną wizytę w obiekcie do oceny granic instalacji i jej procesów produkcji, a także kompletności strumieni materiałów wsadowych, źródeł emisji i połączeń technicznych.

2.14. Postępowanie w przypadku nieprawidłowości, niezgodności i nieprzestrzegania przepisów

2.14.1. Identyfikacja i usuwanie nieprawidłowości, niezgodności i nieprzestrzegania przepisów

W przypadku gdy podczas weryfikacji weryfikator zidentyfikuje nieprawidłowości, niezgodności lub nieprzestrzeganie rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547 lub rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2620, niezwłocznie informuje o tym operatora i zwraca się do operatora o skorygowanie stwierdzonych nieprawidłowości, niezgodności lub nieprzestrzegania przepisów.

Wszystkie przypadki nieprawidłowości, niezgodności i nieprzestrzegania przepisów skorygowane przez operatora podczas weryfikacji są dokumentowane przez weryfikatora i odnotowywane jako usunięte w wewnętrznej dokumentacji weryfikacji zgodnie z sekcją 2.5.

2.14.2. Brak skorygowania nieprawidłowości, niezgodności i nieprzestrzegania przepisów

W przypadku gdy operator nie skoryguje nieprawidłowości lub niezgodności, o których mowa w akapicie pierwszym, przed wydaniem sprawozdania z weryfikacji zgodnie z sekcją 2.17 weryfikator zwraca się do operatora o wyjaśnienie głównych przyczyn nieprawidłowości lub niezgodności oraz powodów niewprowadzenia wymaganych korekt.

Weryfikator ustala, czy nieskorygowane nieprawidłowości, indywidualnie lub w połączeniu z innymi nieprawidłowościami, mają wpływ na całkowite specyficzne emisje wbudowane lub na całkowite specyficzne dostosowanie przydziału bezpłatnych uprawnień zgłoszone w odniesieniu do każdego towaru. Oceniając istotność nieprawidłowości, weryfikator uwzględnia ich wielkość i charakter, a także szczególne okoliczności ich wystąpienia.

Weryfikator ocenia, czy nieskorygowane niezgodności, indywidualnie lub w połączeniu z innymi niezgodnościami, mają istotny wpływ na zgłaszane dane i czy prowadzi to do istotnej nieprawidłowości.

Jeżeli operator nie skoryguje nieprzestrzegania rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2547 lub rozporządzenia wykonawczego (UE) 2025/2620 zgodnie z akapitem pierwszym przed wydaniem przez weryfikatora sprawozdania z weryfikacji, weryfikator ocenia, czy nieskorygowane nieprzestrzeganie przepisów ma wpływ na zgłaszane dane i czy prowadzi to do istotnej nieprawidłowości.

2.15. Niezależny przegląd

2.15.1. Przegląd wewnętrznej dokumentacji weryfikacji i sprawozdania z weryfikacji

Przed wydaniem sprawozdania z weryfikacji weryfikator przedkłada wewnętrzną dokumentację weryfikacji i sprawozdanie z weryfikacji osobie dokonującej niezależnego przeglądu, która nie wchodzi w skład zespołu weryfikacyjnego.

Dokonanie niezależnego przeglądu powierza się osobie, która nie prowadziła żadnego z działań weryfikacyjnych podlegających jej przeglądowi.

W zakres niezależnego przeglądu wchodzi cały proces weryfikacji opisany w sekcji 2 i zarejestrowany w wewnętrznej dokumentacji weryfikacji.

Osoba dokonująca niezależnego przeglądu przeprowadza go w sposób gwarantujący, że proces weryfikacji przeprowadzono zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2025/2546, że właściwie wykonano procedury odnoszące się do działań weryfikacyjnych, o których mowa w sekcji 1.5.1, oraz że wykazano należytą dbałość zawodową i dokonano trafnej oceny sytuacji.

Osoba dokonująca niezależnego przeglądu ocenia również, czy zgromadzone dowody są wystarczające, aby umożliwić weryfikatorowi sporządzenie sprawozdania z weryfikacji z wystarczającą pewnością.

W przypadku wystąpienia okoliczności mogących prowadzić do zmian w sprawozdaniu z weryfikacji po przeglądzie, osoba dokonująca niezależnego przeglądu dokonuje również przeglądu takich zmian i odnoszących się do nich dowodów.

2.15.2. Uwierzytelnienie sprawozdania z weryfikacji

Sprawozdanie z weryfikacji uwierzytelnia się na podstawie wniosków osoby dokonującej niezależnego przeglądu i dowodów zawartych w wewnętrznej dokumentacji weryfikacji. Osoba, która uwierzytelnia sprawozdanie z weryfikacji, musi być do tego należycie upoważniona przez weryfikatora.

2.16. Wewnętrzna dokumentacja weryfikacji

2.16.1. Sporządzanie wewnętrznej dokumentacji weryfikacji

Weryfikator przygotowuje i sporządza wewnętrzną dokumentację weryfikacji zawierającą co najmniej:

a) wyniki zrealizowanych działań weryfikacyjnych;

b) informacje otrzymane od operatora zgodnie z sekcją 2.3;

c) analizę strategiczną, analizę ryzyka i plan weryfikacji;

d) ewentualne uzasadnienie niezorganizowania fizycznej wizyty w obiekcie zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym 2025/2546;

e) informacje wystarczające do uzasadnienia wniosków z weryfikacji, w tym uzasadnienia oceny, czy nieprawidłowości były istotne.

Wewnętrzną dokumentację weryfikacji, o której mowa w akapicie pierwszym, sporządza się w taki sposób, aby osoba dokonująca niezależnego przeglądu, o której mowa w sekcji 2.15.1, oraz krajowa jednostka akredytująca były w stanie ocenić, czy weryfikację przeprowadzono zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Po uwierzytelnieniu sprawozdania z weryfikacji zgodnie z sekcją 2.15.2 weryfikator przedstawia wyniki niezależnego przeglądu w wewnętrznej dokumentacji weryfikacji.

Weryfikator przechowuje wewnętrzną dokumentację weryfikacji tak długo, jak jest to konieczne, aby umożliwić przegląd złożonych deklaracji CBAM.

2.16.2. Dostęp do wewnętrznej dokumentacji weryfikacji

W przypadku gdy operator jest zarejestrowany w rejestrze CBAM zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) 2023/956, weryfikator, na wniosek i do celów przeglądu sprawozdań z weryfikacji na podstawie art. 19 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2023/956, zapewnia Komisji i właściwym organom dostęp do wewnętrznej dokumentacji weryfikacji i innych istotnych informacji, aby ułatwić ocenę weryfikacji. Weryfikator zapewnia dostęp do tej dokumentacji za pośrednictwem rejestru CBAM, chyba że zażądano inaczej, w terminie 30 dni kalendarzowych od złożenia wniosku.

2.17. Sprawozdanie z weryfikacji

2.17.1. Sektorowy zakres akredytacji

Weryfikator sporządza sprawozdanie z weryfikacji w odniesieniu do raportu emisji operatora wyłącznie dla rodzaju działań wymienionego w załączniku I, względem którego weryfikator otrzymał akredytację.

2.17.2. Wnioski z weryfikacji

Na podstawie zebranych informacji weryfikator sporządza sprawozdanie z weryfikacji dotyczące raportu emisji operatora podlegającego weryfikacji. Sprawozdanie z weryfikacji zawiera jeden z następujących wniosków:

a) raport zweryfikowano jako zadowalający;

b) raport zweryfikowano jako niezadowalający - taki wniosek zostanie przedstawiony w przypadku, gdy raport emisji operatora zawiera istotne nieprawidłowości lub niezgodności, które nie zostały skorygowane przed wydaniem sprawozdania z weryfikacji;

c) raport zweryfikowano jako niezadowalający - taki wniosek zostanie przedstawiony w przypadku, gdy niezgodności, indywidualnie lub w połączeniu z innymi niezgodnościami, nie gwarantują wystarczającej jasności i uniemożliwiają weryfikatorowi stwierdzenie z wystarczającą pewnością, że raport emisji operatora jest wolny od istotnych nieprawidłowości.

d) raport zweryfikowano jako niezadowalający - taki wniosek zostanie przedstawiony w przypadku, gdy zakres weryfikacji jest zbyt ograniczony na podstawie sekcji 2.17 i weryfikator nie był w stanie uzyskać wystarczających dowodów, aby przedstawić wnioski z weryfikacji z wystarczającą pewnością, że raport jest wolny od istotnych nieprawidłowości;

Do celów akapitu pierwszego lit. a) raport emisji operatora może zostać zweryfikowany jako zadowalający tylko wówczas, gdy jest on wolny od istotnych nieprawidłowości.

2.17.3. Wydawanie sprawozdania z weryfikacji

Od dnia 1 stycznia 2027 r. weryfikator wydaje sprawozdanie z weryfikacji w rejestrze CBAM.

W przypadku gdy operator jest zarejestrowany w rejestrze CBAM zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) 2023/956, sprawozdanie z weryfikacji przekazuje się operatorowi za pośrednictwem rejestru CBAM.

W przypadku gdy operator nie jest zarejestrowany w rejestrze CBAM, weryfikator eksportuje i przekazuje operatorowi sprawozdanie z weryfikacji w pierwotnym standardowym formacie oprogramowania za pomocą innych środków. Weryfikator przekazuje również operatorowi kopię sprawozdania z weryfikacji w standardowym formacie elektronicznym powszechnie akceptowanym w przypadku dokumentów cyfrowych, wyłącznie do celów informacyjnych.

Weryfikator nie wydaje sprawozdania z weryfikacji, jeżeli w odniesieniu do tej samej instalacji istnieje już sprawozdanie z weryfikacji obejmujące ten sam okres sprawozdawczy.

Na wniosek operatora weryfikator może wydać zmienioną wersję sprawozdania z weryfikacji sporządzonego przez weryfikatora.

Weryfikator sporządza sprawozdanie z weryfikacji w języku angielskim.

2.18. Ograniczenie zakresu

Weryfikator może stwierdzić, że zakres weryfikacji, o którym mowa w sekcji 2.17.2 akapit pierwszy lit. d), jest zbyt ograniczony w każdej z następujących sytuacji:

a) brakuje danych, co uniemożliwia weryfikatorowi uzyskanie dowodów wymaganych do ograniczenia ryzyka weryfikacyjnego do poziomu potrzebnego do osiągnięcia wystarczającego poziomu pewności;

b) plan monitorowania nie zapewnia wystarczającego zakresu bądź jasności dla wyciągnięcia wniosków z weryfikacji;

c) operator nie udostępnił weryfikatorowi informacji wystarczających do przeprowadzenia weryfikacji.

2.19. Postępowanie w przypadku nieusuniętych nieistotnych niezgodności

Weryfikator ocenia, w stosownych przypadkach, czy operator skorygował niezgodności wskazane w sprawozdaniu z weryfikacji dotyczącym poprzedniego okresu monitorowania.

Weryfikator zaznacza w sprawozdaniu z weryfikacji, czy takie niezgodności zostały skorygowane przez operatora.

Jeżeli operator nie skorygował tych niezgodności, weryfikator rozważa, czy zwiększa to lub może zwiększyć ryzyko nieprawidłowości.

Weryfikator rejestruje w wewnętrznej dokumentacji weryfikacji zgodnie z sekcją 2.16.2 szczegółowe informacje o tym, kiedy i jak stwierdzone niezgodności zostały usunięte przez operatora podczas weryfikacji.

2.20. Doskonalenie procesu monitorowania i sprawozdawczości

Jeśli weryfikator zidentyfikował obszary możliwego doskonalenia działań operatora, wówczas włącza do sprawozdania z weryfikacji zalecenia dotyczące doskonalenia w następujących aspektach:

a) ocena ryzyka przeprowadzona przez operatora;

b) opracowanie, dokumentacja, wdrożenie i aktualizacja działań w zakresie przepływu danych i działań kontrolnych, a także ocena systemu kontroli;

c) opracowanie, dokumentacja, wdrożenie i aktualizacja procedur;

d) monitorowanie i raportowanie w zakresie emisji, w tym w odniesieniu do pomiaru i osiągania niższego poziomu niepewności, ograniczania ryzyka oraz zwiększania skuteczności monitorowania i raportowania.

Przekazując operatorowi zalecenia dotyczące doskonalenia, weryfikator zachowuje bezstronność wobec operatora. Weryfikator nie może narażać swojej bezstronności poprzez udzielanie porad lub opracowywanie części procesu monitorowania i raportowania zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2025/2547.

Podczas weryfikacji przeprowadzanej w roku następującym po roku, w którym w sprawozdaniu z weryfikacji zawarto zalecenia dotyczące doskonalenia, weryfikator sprawdza, czy i w jaki sposób operator wdrożył te zalecenia.

Jeśli operator nie wdrożył tych zaleceń lub nie wdrożył ich właściwie, weryfikator ocenia wpływ, jaki ma to na ryzyko wystąpienia nieprawidłowości i niezgodności.

1 Dz.U. L 130 z 16.5.2023, s. 52, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2023/956/oj.

2 Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32, ELI: http://data. europa.eu/eli/dir/2003/87/oj).

3 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2008/ 765/oj).

4 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniające dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylające decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 12, ELI: http://data. europa.eu/eli/reg/2012/1025/oj).

5 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 334 z 31.12.2018, s. 94, ELI: http:// data.europa.eu/eli/reg_impl/2018/2067/oj).

6 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2025/2546 z dnia 10 grudnia 2025 r. w sprawie stosowania zasad weryfikacji zgłaszanych emisji wbudowanych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/956 (Dz.U. L, 2025/2546, 22.12.2025, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg_impl/2025/2546/oj).

7 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/ 2016/679/oj).

8 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2018/1725/oj).

9 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2025/2547 z dnia 10 grudnia 2025 r. określające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/956 w odniesieniu do metod obliczania emisji wbudowanych związanych z towarami (Dz.U. L, 2025/2547, 22.12.2025, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg_impl/2025/2547/oj).

10 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2025/2620 z dnia 16 grudnia 2025 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/956 w odniesieniu do obliczania dostosowania przydziału bezpłatnych uprawnień do liczby certyfikatów CBAM, które mają zostać przekazane do umorzenia (OJ L, 2025/2620, 22.12.2025, ELI: http://data.europa.eu/eli/ reg_impl/2025/2620/oj).

11 O której mowa w załączniku II do decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2020/1835 z dnia 3 grudnia 2020 r. w sprawie norm zharmonizowanych dotyczących akredytacji i oceny zgodności (Dz.U. L 408 z 4.12.2020, s. 6, ELI: http://data.europa.eu/eli/ dec_impl/2020/1835/oj).

12 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 82, ELI: http://data.europa.eu/eli/dir/2018/2001/oj).

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2025.2551
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie delegowane 2025/2551 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/956 przez określenie warunków udzielania akredytacji weryfikatorom, kontroli działalności akredytowanych weryfikatorów i nadzoru nad nimi, cofnięcia akredytacji oraz wzajemnego uznawania i wzajemnej oceny jednostek akredytujących
• Data aktu: 20/11/2025
• Data ogłoszenia: 22/12/2025
• Data wejścia w życie: 01/01/2026, 25/12/2025