Decyzja wykonawcza 2022/102 ustanawiająca formularze odmowy wydania, unieważnienia lub cofnięcia zezwolenia na podróż

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2022/102

z dnia 25 stycznia 2022 r.

ustanawiająca formularze odmowy wydania, unieważnienia lub cofnięcia zezwolenia na podróż

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 z dnia 12 września 2018 r. ustanawiające europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) i zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1077/2011, (UE) nr 515/2014, (UE) 2016/399, (UE) 2016/1624 i (UE) 2017/2226 ¹ , w szczególności jego art. 38 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzeniem (UE) 2018/1240 ustanowiono europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) dla obywateli państw trzecich zwolnionych z obowiązku posiadania wizy przy przekraczaniu granic zewnętrznych. W rozporządzeniu określono warunki i procedury wydawania lub odmowy wydania zezwoleń na podróż.

(2) Jeżeli wniosek o zezwolenie na podróż zostanie odrzucony, unieważniony lub cofnięty w wyniku ręcznego przetworzenia przez jednostkę krajową ETIAS, wnioskodawca powinien zostać niezwłocznie powiadomiony o tej decyzji. Jednostki krajowe ETIAS powinny korzystać do tego celu z formularzy zawierających minimalne informacje określone w art. 38 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1240. Formularze powinny również obejmować przypadki, w których wnioskodawca sam podejmie decyzję o cofnięciu zezwolenia (samodzielne cofnięcie).

(3) Zważywszy że rozporządzenie (UE) 2018/1240 powstało w oparciu o dorobek Schengen, zgodnie z art. 4 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania powiadomiła o wdrożeniu rozporządzenia (UE) 2018/1240 do swojego prawa krajowego. Dania jest zatem związana niniejszą decyzją.

(4) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii ² . Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(5) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ³ , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE ⁴ .

(6) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ⁵ , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE ⁶ .

(7) Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ⁷ , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE ⁸ .

(8) W odniesieniu do Cypru, Bułgarii, Rumunii i Chorwacji niniejsza decyzja jest aktem stanowiącym rozwinięcie dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2003 r., art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2005 r. oraz art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2011 r.

(9) W dniu 15 kwietnia 2021 r. skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu 25 maja 2021 r.

(10) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Inteligentnych Granic,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Generowanie formularzy w następstwie decyzji o odmowie wydania, unieważnieniu lub cofnięciu zezwolenia na podróż

1. Formularze do celów powiadamiania o decyzjach o odmowie wydania, unieważnieniu lub cofnięciu zezwolenia na podróż lub zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej (zwanych dalej "zezwoleniem na podróż") generowane są automatycznie za pomocą oprogramowania, o którym mowa w art. 6 ust. 2 lit. m) rozporządzenia (UE) 2018/1240.

Formularze opierają się na wzorach zawartych w załącznikach I, II lub III.

2. Wspomniane oprogramowanie umożliwia wygenerowanie:

– formularza z możliwością wyboru jednego z języków urzędowych państw członkowskich, oraz

– formularza z możliwością wyboru języka angielskiego, francuskiego lub niemieckiego lub - w stosownych przypadkach w zależności od wnioskodawcy, według uznania państwa członkowskiego - innego języka urzędowego Unii Europejskiej, innego niż ten użyty w formularzu, o którym mowa w akapicie pierwszym.

3. Formularze terenowe w załącznikach I, II i III zatytułowane "Oświadczenie dotyczące istotnych faktów i dodatkowe uzasadnienie decyzji" są tłumaczone przez państwa członkowskie, a koszty takiego tłumaczenia pokrywane są z budżetu ogólnego Unii zgodnie z art. 85 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1240.

4. Oprogramowanie umożliwia jednostce krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego wybór formularza w zależności od rodzaju podjętej decyzji (odmowa, unieważnienie lub cofnięcie).

5. Następnie oprogramowanie wyświetla wykaz wymagający wyboru co najmniej jednej z możliwych podstaw podjęcia decyzji, które to podstawy określono w następujących przepisach rozporządzenia (UE) 2018/1240:

a) w przypadku odmowy - w art. 37 ust. 1 i 2;

b) w przypadku unieważnienia - w art. 37 ust. 1 i 2, o którym mowa w art. 40 ust. 1;

c) w przypadku cofnięcia - w art. 37 ust. 1, o którym mowa w art. 41 ust. 1.

Pole w załącznikach I, II i III zatytułowane "Oświadczenie dotyczące istotnych faktów i dodatkowe uzasadnienie decyzji" jest obowiązkowe. Do momentu wypełnienia tej sekcji w wybranych językach system informacyjny ETIAS uniemożliwia wygenerowanie formularzy.

6. W przypadku gdy decyzja o odmowie wydania, unieważnieniu lub cofnięciu dotyczy zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej, oprogramowanie wyświetla, oprócz wykazu określonego w ust. 5, następujący wykaz podstaw, z których należy wybrać właściwą:

a) nie są albo już nie są spełnione względy humanitarne zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego, do którego obywatel państwa trzeciego zamierza się udać;

b) nie są albo już nie są spełnione względy interesu narodowego; bądź

c) nie są lub nie są już spełnione zobowiązania międzynarodowe.

7. W przypadku gdy decyzja o odmowie wydania, unieważnieniu lub cofnięciu zezwolenia na podróż dotyczy osoby, która zadeklarowała, że wchodzi w zakres art. 2 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2018/1240, wykaz podstaw, o którym mowa w ust. 5, nie zawiera podstaw, które nie mają zastosowania w myśl art. 24 rozporządzenia (UE) 2018/1240 i dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ⁹ .

8. Po dokonaniu przez jednostkę krajową ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego wyboru podstaw, o których mowa w ust. 2-6, oprogramowanie automatycznie generuje odpowiednią wstępną wersję formularza. Formularze zawierają odpowiedni numer wniosku i są automatycznie wypełniane danymi, o których mowa w następujących przepisach rozporządzenia (UE) 2018/1240:

a) w odniesieniu do odmowy - w art. 38 ust. 2 lit. a)-e);

b) w odniesieniu do unieważnienia lub cofnięcia - w art. 42 lit. a)-f).

9. Oprogramowanie umożliwia jednostce krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego potwierdzenie zaznaczonych pól oraz informacji zawartych w formularzach przed przekazaniem formularzy wnioskodawcy.

10. Po uzyskaniu potwierdzenia, o którym mowa w ust. 9, oprogramowanie generuje formularze w formacie PDF.

11. Wygenerowane formularze dodaje się do pliku wniosku i przekazuje wnioskodawcy za pośrednictwem funkcji poczty elektronicznej, o której mowa w art. 6 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) 2018/1240.

Artykuł  2

Dostęp i uwierzytelnianie do celów samodzielnego cofnięcia

1. Wnioskodawca ma możliwość cofnięcia zezwolenia na podróż za pośrednictwem ogólnodostępnej strony internetowej i aplikacji na urządzenia mobilne, o których mowa w art. 16 rozporządzenia (UE) 2018/1240.

2. Po wybraniu przez wnioskodawcę opcji cofnięcia zezwolenia na podróż wyświetla się prośba o uwierzytelnienie przy użyciu uwierzytelniania dwuskładnikowego.

3. Wnioskodawca wprowadza najpierw następujące dane:

a) numer wniosku;

b) numer dokumentu podróży;

c) adres e-mail, który podał we wniosku o zezwolenie na podróż.

Wnioskodawca zostaje poproszony o potwierdzenie, że ma dostęp do adresu e-mail, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. c), przez zaznaczenie odpowiedniego pola. Jeżeli nie ma już dostępu do tego adresu, zostaje poproszony o podanie nowego adresu e-mail, na który otrzyma niepowtarzalny kod i potwierdzenie cofnięcia.

4. Jeżeli dane podane na podstawie ust. 3 zgadzają się z tymi podanymi w ważnym zezwoleniu na podróż, pierwsze uwierzytelnienie polega na podaniu przez wnioskodawcę następujących danych:

a) państwa wydania dokumentu podróży (wybieranego z listy);

b) dat wydania i wygaśnięcia dokumentu podróży;

c) imion obojga rodziców, tak jak zostały wpisane we wniosku o zezwolenie na podróż.

5. Drugi etap uwierzytelnienia polega na wprowadzeniu niepowtarzalnego kodu na stronie internetowej dotyczącej cofnięcia zezwolenia lub w aplikacji mobilnej.

Niepowtarzalny kod generowany jest automatycznie i wysyłany do wnioskodawcy za pośrednictwem funkcji poczty elektronicznej, o której mowa w art. 6 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) 2018/1240, po podaniu danych, o których mowa w ust. 3 i 4. Adres e-mail odbiorcy to adres, do którego wnioskodawca ma dostęp, potwierdzony zgodnie z ust. 3.

6. Jeżeli dane podane zgodnie z ust. 3, z wyjątkiem adresu e-mail, o którym mowa w lit. c) tego ustępu, odpowiadają danym zawartym w formularzu wniosku, na adres e-mail podany na formularzu wniosku wysłana zostaje wiadomość informująca o próbie cofnięcia zezwolenia za pośrednictwem strony internetowej lub aplikacji mobilnej.

Wiadomość ta umożliwia wnioskodawcy zgłoszenie w określonym terminie, że wniosek o cofnięcie nie pochodzi od niego. Zawiera ona również informację o tym, w jaki sposób można w razie potrzeby skontaktować się z jednostką centralną ETIAS. Jednostka centralna ETIAS prowadzi rejestr wszystkich działań następczych.

7. Po tym jak niepowtarzalny kod, o którym mowa w ust. 5, zostanie wprowadzony przez wnioskodawcę na stronie internetowej dotyczącej cofnięcia zezwolenia lub w aplikacji mobilnej w celu potwierdzenia uwierzytelnienia, strona internetowa lub aplikacja wyświetlają informację o pięcioletnim okresie zatrzymywania danych w przypadku plików wniosków dotyczących cofniętych zezwoleń na podróż, o których mowa w art. 54 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2018/1240.

8. W celu sfinalizowania wniosku o cofnięcie zezwolenia na podróż wnioskodawca zostaje poproszony o potwierdzenie, że przeczytał i zaakceptował treść informacji, o których mowa w ust. 7, oraz o potwierdzenie cofnięcia zezwolenia.

9. Niepowtarzalne kody generowane zgodnie z ust. 5 tracą ważność po upływie odpowiednio krótkiego okresu. Wysłanie nowego kodu powoduje unieważnienie poprzednich kodów. Każdy kod może zostać użyty tylko raz.

10. Jeżeli wniosek o cofnięcie rejestracji zostaje złożony z użyciem adresu e-mail, który różni się od adresu podanego w formularzu wniosku, sfinalizowany wniosek nie zostaje wysłany do jednostki krajowej ETIAS do rozpatrzenia przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 6 akapit drugi. We wszystkich pozostałych przypadkach jest on przesyłany do jednostki krajowej bez zbędnej zwłoki.

Artykuł  3

Potwierdzenie samodzielnego cofnięcia przez jednostkę krajową ETIAS

1. Po potwierdzeniu przez wnioskodawcę wniosku o cofnięcie rejestracji zgodnie z art. 2 ust. 8 oraz, w stosownych przypadkach, po upływie terminu, o którym mowa w art. 2 ust. 6, system centralny ETIAS przesyła powiadomienie o wniosku do:

a) jednostki krajowej ETIAS państwa członkowskiego odpowiedzialnego za wydanie zezwolenia na podróż; lub

b) jeżeli zezwolenie zostało wydane przez system centralny ETIAS - jednostki krajowej ETIAS państwa członkowskiego pierwszego planowanego pobytu.

2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

a) informację, że posiadacz zezwolenia złożył wniosek o jego cofnięcie;

b) datę potwierdzenia wniosku;

c) automatycznie wypełnione informacje, o których mowa w art. 43 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2018/1240.

3. Jednostka krajowa ETIAS potwierdza cofnięcie zezwolenia i dodanie informacji, o których mowa w ust. 2 lit. c). Informacje te dodaje się następnie do pliku wniosku.

4. W przypadku gdy wnioskodawca w momencie złożenia wniosku przebywa na terytorium jednego z państw członkowskich, cofnięcie staje się skuteczne z chwilą opuszczenia przez niego tego terytorium oraz od momentu utworzenia w systemie wjazdu/wyjazdu (EES) odnośnego wpisu dotyczącego wjazdu/wyjazdu zgodnie z art. 16 ust. 3 i art. 17 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 ¹⁰ .

We wszystkich pozostałych przypadkach cofnięcie staje się skuteczne po jego potwierdzeniu przez jednostkę krajową ETIAS zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu.

Artykuł  4

Generowanie formularza samodzielnego cofnięcia

1. Po potwierdzeniu przez jednostkę krajową ETIAS zgodnie z art. 3 ust. 3 formularz samodzielnego cofnięcia oparty na załączniku IV jest generowany automatycznie za pomocą oprogramowania, o którym mowa w art. 6 ust. 2 lit. m) rozporządzenia (UE) 2018/1240.

2. Wygenerowany formularz dodaje się do pliku wniosku i przekazuje wnioskodawcy w formacie PDF za pośrednictwem funkcji poczty elektronicznej, o której mowa w art. 6 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) 2018/1240. Wiadomość e-mail zawiera:

a) przypomnienie o pięcioletnim okresie zatrzymywania danych mającym zastosowanie do cofniętych zezwoleń na podróż;

b) przypomnienie, że jeżeli samodzielne cofnięcie zostaje sfinalizowane, gdy wnioskodawca przebywa na terytorium państwa członkowskiego, staje się ono skuteczne dopiero po opuszczeniu przez niego terytorium z chwilą utworzenia w EES odpowiedniego wpisu dotyczącego wjazdu/wyjazdu, zgodnie z art. 41 ust. 8 rozporządzenia (UE) 2018/1240.

3. Jeżeli na podstawie art. 2 ust. 3 wnioskodawca podał inny adres e-mail niż adres użyty na potrzeby wniosku, formularz należy przesłać zarówno na poprzedni, jak i na nowy adres e-mail.

Artykuł  5

Łączność pomiędzy ogólnodostępną stroną internetową i aplikacją na urządzenia mobilne a systemem centralnym ETIAS

1. Do celów art. 2:

a) ogólnodostępna strona internetowa lub aplikacja na urządzenia mobilne informują system centralny ETIAS o wniosku o samodzielne cofnięcie za pośrednictwem bezpiecznej usługi sieciowej, o której mowa w art. 6 ust. 2 lit. l) rozporządzenia (UE) 2018/1240; oraz

b) system centralny ETIAS weryfikuje, czy przedłożone dane odpowiadają ważnemu zezwoleniu na podróż.

2. Po potwierdzeniu przez wnioskodawcę samodzielnego cofnięcia zgodnie z art. 2 ust. 8:

a) strona internetowa lub aplikacja informują o tym system centralny ETIAS, a w stosownych przypadkach także jednostkę krajową ETIAS, która wydała zezwolenie na podróż; oraz

b) jeżeli wnioskodawca nie przebywa na terytorium państwa członkowskiego, system centralny ETIAS cofa zezwolenie. W przeciwnym razie cofnięcie zostaje przetworzone, gdy wnioskodawca opuszcza to terytorium i tworzony jest odpowiedni wpis dotyczący wjazdu/wyjazdu.

Artykuł  6

Format komunikatów, standardy i protokoły

Dokumentacja dotycząca formatu komunikatów oraz protokołów wymagających wdrożenia znajduje się w specyfikacjach technicznych, o których mowa w art. 73 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1240.

Artykuł  7

Szczególne względy bezpieczeństwa

1. Liczba prób cofnięcia zezwolenia na podróż z tym samym dokumentem podróży, numerem wniosku lub niepowtarzalnym kodem podlega ograniczeniu. Stosowane są ponadto środki zabezpieczające ogólnodostępną stronę internetową przed dostępem przez automat.

2. Proces cofnięcia zezwolenia obejmuje środki powodujące wygaśnięcie sesji logowania po odpowiednio długim okresie braku aktywności.

3. Dodatkowe szczegóły dotyczące poufności, integralności i dostępności przetwarzanych danych są ujęte w specyfikacjach technicznych, o których mowa w art. 73 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1240.

Artykuł  8

Rejestry aktywności

1. Prowadzony jest rejestr aktywności wnioskodawcy. Zawiera on:

a) dane uwierzytelniające wnioskodawcy ze wskazaniem, czy uwierzytelnienie było skuteczne;

b) daty i godziny uzyskania dostępu przez wnioskodawcę;

c) potwierdzenie samodzielnego cofnięcia.

2. Prowadzony jest także rejestr aktywności jednostki krajowej ETIAS odpowiedzialnej za potwierdzenie samodzielnego cofnięcia. Zawiera on:

a) wskazanie przedmiotowej jednostki krajowej ETIAS;

b) daty i godziny uzyskania dostępu przez jednostkę krajową ETIAS;

c) potwierdzenie wprowadzenia automatycznie uzupełnionych danych, o których mowa w art. 3 ust. 2 lit. c).

3. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, są przechowywane w systemie informacyjnym ETIAS zgodnie z art. 69 rozporządzenia (UE) 2018/1240. Są one przechowywane nie dłużej niż przez jeden rok od zakończenia okresu zatrzymania pliku wniosku, chyba że są wymagane do rozpoczętych już procedur monitorowania. Po upływie tego okresu lub po zakończeniu tych procedur rejestry są automatycznie usuwane.

Rejestry mogą być wykorzystane wyłącznie do celu określonego w art. 69 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2018/1240.

Artykuł  9

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 stycznia 2022 r.

	W imieniu Komisji
	Ursula VON DER LEYEN
	Przewodnicząca

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

grafika

ZAŁĄCZNIK  II

FORMULARZ POWIADOMIENIA O UNIEWAŻNIENIU ZEZWOLENIA NA PODRÓŻ ETIAS

zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1240

grafika

ZAŁĄCZNIK  III

FORMULARZ POWIADOMIENIA O COFNIĘCIU ZEZWOLENIA NA PODRÓŻ ETIAS

zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1240

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV

FORMULARZ B POWIADOMIENIA O COFNIĘCIU ZEZWOLENIA NA PODRÓŻ ETIAS (samodzielne cofnięcie)

zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1240

grafika

1 Dz.U. L 236 z 19.9.2018, s. 1.

2 Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20).

3 Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36.

4 Decyzja Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31).

5 Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 52.

6 Decyzja Rady 2008/146/WE z dnia 28 stycznia 2008 r. w sprawie zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1).

7 Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 21.

8 Decyzja Rady 2011/350/UE z dnia 7 marca 2011 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, odnoszącego się do zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych i do przemieszczania się osób (Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 19).

9 Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium Państw Członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77).

10 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 z dnia 30 listopada 2017 r. ustanawiające system wjazdu/wyjazdu (EES) w celu rejestrowania danych dotyczących wjazdu i wyjazdu obywateli państw trzecich przekraczających granice zewnętrzne państw członkowskich i danych dotyczących odmowy wjazdu w odniesieniu do takich obywateli oraz określające warunki dostępu do EES na potrzeby ochrony porządku publicznego i zmieniające konwencję wykonawczą do układu z Schengen i rozporządzenia (WE) nr 767/2008 i (UE) nr 1077/2011 (Dz.U. L 327 z 9.12.2017, s. 20).

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2022.17.59
• Rodzaj: Decyzja
• Tytuł: Decyzja wykonawcza 2022/102 ustanawiająca formularze odmowy wydania, unieważnienia lub cofnięcia zezwolenia na podróż
• Data aktu: 25/01/2022
• Data ogłoszenia: 26/01/2022
• Data wejścia w życie: 15/02/2022