ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2020/448
z dnia 17 grudnia 2019 r.
zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2251 w odniesieniu do ustalenia sposobu traktowania instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w związku z określonymi prostymi, przejrzystymi i standardowymi sekurytyzacjami do celów zabezpieczeń
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji 1 , w szczególności jego art. 11 ust. 15,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Art. 11 ust. 15 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 został zmieniony przez art. 42 pkt 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 2 . Zmiana ta miała na celu zapewnienie, by - w przypadku wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego w odniesieniu do nierozliczanych centralnie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym - instrumenty pochodne związane z obligacjami zabezpieczonymi oraz instrumenty pochodne związane z sekurytyzacjami były traktowane w ten sam sposób. Ponieważ podstawę rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/225 3 stanowi art. 11 ust. 15 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, to rozporządzenie delegowane należy zmienić w celu odzwierciedlenia zmian dokonanych w art. 11 ust. 15 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, czyli w celu włączenia przepisów dotyczących technik ograniczania ryzyka nierozliczanych przez kontrahenta centralnego kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które jednostka specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji zawiera w związku z sekurytyzacją.
(2) Zgodnie ze zmienionym art. 11 ust. 15 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 takie przepisy dotyczące technik ograniczania ryzyka w odniesieniu do nierozliczanych przez kontrahenta centralnego kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które jednostka specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyza- cji zawiera w związku z sekurytyzacją, powinny uwzględniać przeszkody napotykane przez takie jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji w trakcie wymiany zabezpieczeń. Ponieważ jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji są zazwyczaj zorganizowane w taki sposób, by generować jedynie niewielkie nadwyżki płynności, mają one mniej aktywów, które można wykorzystywać do celów wymiany zabezpieczeń. Przeszkoda ta uniemożliwia jednostkom specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji wymianę zabezpieczeń w sposób w pełni zgodny z wymogami rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/2251. W związku z tym, oraz jeżeli spełniony jest szereg określonych warunków, od jednostek specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji nie należy wymagać wnoszenia zabezpieczenia w związku z prostą, przejrzystą i standardową sekurytyzacją ("sekurytyzacją STS"). Powinno to zapewnić pewną elastyczność jednostkom specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji w związku z sekurytyzacją STS, przy jednoczesnym zapewnieniu ograniczenia ryzyka dla ich kontrahentów. Jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji nie są jednak w związku z sekurytyzacją STS w żaden sposób ograniczone pod względem pobierania zabezpieczenia od swoich kontrahentów, a następnie jego zwrotu w stosownym terminie. Kontrahenci jednostek specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji w związku z sekury- tyzacją STS są zatem zobowiązani do wnoszenia zmiennego depozytu zabezpieczającego w środkach pieniężnych. Powinni oni mieć prawo do otrzymania z powrotem części lub całości tego depozytu zabezpieczającego, natomiast jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji powinny być jedynie zobowiązane do pobrania zmiennego depozytu zabezpieczającego otrzymanego w środkach pieniężnych oraz do wniesienia zmiennego depozytu zabezpieczającego z tytułu kwoty otrzymanej w środkach pieniężnych. Jest to zgodne z motywem 41 rozporządzenia (UE) 2017/2402, który dotyczy potrzeby zapewnienia spójnego traktowania między instrumentami pochodnymi związanymi z obligacjami zabezpieczonymi a instrumentami pochodnymi związanymi z sekurytyzacjami w odniesieniu do obowiązku rozliczania oraz do wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego względem nie- rozliczanych centralnie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.
(3) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2016/2251.
(4) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.
(5) Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przeprowadziły otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonały analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwróciły się o opinię do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 4 , do Grupy Interesariuszy z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji i Grupy Interesariuszy z Sektora Pracowniczych Programów Emerytalnych powołanych zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 5 oraz do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 6 ,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: