a także mając na uwadze, co następuje:(1) W rozporządzeniu (UE) 2017/2394 określono przepisy dotyczące współpracy między właściwymi organami, które zostały wskazane przez państwa członkowskie jako odpowiedzialne za egzekwowanie przepisów prawa Unii w zakresie ochrony interesów konsumentów. Przepisy zawarte w tym rozporządzeniu obejmują między innymi przepisy dotyczące mechanizmu wzajemnej pomocy, skoordynowanych działań i zgłaszania ostrzeżeń w razie ewentualnego naruszenia tych przepisów. Państwa członkowskie i Komisja mogą również uprawniać inne podmioty do zgłaszania ostrzeżeń (zwanych w takich sytuacjach "ostrzeżeniami zewnętrznymi").
(2) Art. 35 rozporządzenia (UE) 2017/2394 zobowiązuje Komisję do ustanowienia i prowadzenia elektronicznej bazy danych na potrzeby wszelkiej prowadzonej na podstawie tego rozporządzenia komunikacji między właściwymi organami, jednolitymi urzędami łącznikowymi i Komisją. Bezpośredni dostęp do elektronicznej bazy danych przysługuje właściwym organom, jednolitym urzędom łącznikowym i Komisji. Art. 35 tego rozporządzenia ustanawia ponadto wymóg, aby informacje przekazywane przez podmioty zgłaszające ostrzeżenia zewnętrzne były przechowywane i przetwarzane w tej samej bazie danych, lecz podmioty te nie mają dostępu do tej bazy. Ponadto, w przypadku gdy Europejski Urząd Nadzoru Bankowego jest proszony o występowanie w roli obserwatora zgodnie z art. 23 ust. 3 tego rozporządzenia, musi on mieć dostęp do elektronicznej bazy danych w takim ograniczonym celu, aby móc konsultować odnośną komunikację wyłącznie w trybie odczytu.
(3) Wielojęzyczny system wymiany informacji na rynku wewnętrznym ("IMI") ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1024/2012 2 mógłby posłużyć za skuteczne narzędzie przy wdrażaniu przepisów dotyczących współpracy administracyjnej określonych w art. 11-23 (mechanizm wzajemnej pomocy i skoordynowane działania) oraz art. 26, 27 i 28 (ostrzeżenia, ostrzeżenia zewnętrzne i wymiana innych informacji istotnych dla wykrywania naruszeń) rozporządzenia (UE) 2017/2394. W związku z tym, aby objąć projektem pilotażowym na podstawie art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1024/2012 te przepisy regulujące współpracę administracyjną, przyjęta została decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/2212 3 . W związku z powyższym należy określić IMI jako system, który ma być stosowany do zapewnienia elektronicznej bazy danych do celów komunikacji prowadzonej na podstawie omówionych wyżej przepisów.
(4) Systemu IMI nie należy używać do celów innej komunikacji między właściwymi organami, jednolitymi urzędami łącznikowymi i Komisją na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/2394 (np. nie należy stosować tego systemu do komunikacji na temat akcji kontrolnych przewidzianych w art. 29 tego rozporządzenia), ponieważ wszelka inna komunikacja może być skuteczniej prowadzona przy użyciu innych środków technicznych.
(5) Aby zmniejszyć obciążenia administracyjne i uniknąć niepotrzebnego powielania, rejestracja w IMI znajdujących się w danym państwie członkowskim właściwych organów, jednolitych urzędów łącznikowych i podmiotów zgłaszających ostrzeżenia zewnętrzne powinna stanowić przekazanie Komisji przez to państwo członkowskie informacji wymaganych zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. a) i b) tego rozporządzenia. Powyższe nie wpływa na ciążący na państwach członkowskich obowiązek przekazywania Komisji danych identyfikacyjnych i kontaktowych wyznaczonych przez nie podmiotów oraz przyszłych zmian dotyczących tych informacji.
(6) Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (UE) 2017/2394 właściwe organy mogą wykorzystać jako dowód wszelkie informacje, dokumenty, ustalenia, oświadczenia, potwierdzone kopie lub informacje wywiadowcze, przekazane im na mocy tego rozporządzenia, na tej samej podstawie co podobne dokumenty uzyskane w ich państwie członkowskim. W tym celu właściwe organy, jednolite urzędy łącznikowe i Komisja powinny móc automatycznie pobierać z elektronicznej bazy danych cyfrowo poświadczone streszczenie powiadomień, które ich dotyczą.
(7) W art. 13 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2394 określono wymóg, zgodnie z którym wnioski o wzajemną pomoc należy przesyłać do jednolitego urzędu łącznikowego w danym państwie członkowskim, który następnie ma obowiązek przesłać je do stosownego właściwego organu w tym państwie członkowskim. Opisana wyżej zasada koordynacji nie istnieje w odniesieniu do ostrzeżeń i innych informacji wysyłanych na podstawie art. 26, 27 i 28 tego rozporządzenia. W związku z tym w celu zapewnienia, aby ostrzeżenia i inne informacje przesyłane na podstawie wymienionych wyżej artykułów były dostępne tylko dla właściwych organów w państwie członkowskim, których dotyczy lub może dotyczyć dane naruszenie, należy zobowiązać państwa członkowskie do zlecenia albo ich jednolitemu urzędowi łącznikowemu albo przynajmniej jednemu z ich właściwych organów zadania polegającego na otrzymywaniu przychodzących informacji wysyłanych na podstawie podanych wyżej artykułów, i na przydzielaniu następnie tych informacji stosownemu właściwemu organowi w tym państwie członkowskim. Nie jest konieczne zlecanie tego zadania w odniesieniu do przychodzących informacji wysyłanych zgodnie z art. 15-23 rozporządzenia (UE) 2017/2394, gdyż skoordynowane działania są i tak podejmowane jedynie na podstawie ostrzeżeń zgłaszanych na podstawie art. 26 tego rozporządzenia.
(8) Art. 33 rozporządzenia (UE) 2017/2394 zawiera przepisy dotyczące wykorzystywania i ujawniania informacji przekazywanych w związku ze stosowaniem tego rozporządzenia i dotyczących tajemnicy zawodowej i handlowej. Elektroniczna baza danych powinna być wyposażona w funkcję pozwalającą właściwym organom, jednolitym urzędom łącznikowym, podmiotom zgłaszającym ostrzeżenia zewnętrzne i Komisji wskazanie, czy przekazywane przez nie informacje mają podlegać ujawnieniu na podstawie ust. 3 tego artykułu bez potrzeby dalszych konsultacji.
(9) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego zgodnie z art. 38 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2394,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: