a także mając na uwadze, co następuje:(1) Art. 43 ust. 3 Traktatu stanowi, że Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje środki dotyczące ustalania i przydziału uprawnień do połowów.
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 1 zawiera wymóg przyjmowania środków ochronnych przy uwzględnieniu dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, w tym w stosownych przypadkach sprawozdań sporządzonych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) i inne organy doradcze, jak również w świetle porad otrzymywanych od komitetów doradczych.
(3) Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym, w stosownych przypadkach, określonych warunków funkcjonalnie z nimi związanych. Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa (zwanej dalej "WPRyb") określonymi w art. 2 ust. 2 tego rozporządzenia. Zgodnie z art. 16 ust. 1 tego rozporządzenia uprawnienia do połowów należy przydzielić państwom członkowskim w taki sposób, aby zapewnić względną stabilność działalności połowowej każdego państwa członkowskiego w odniesieniu do każdego stada lub rodzaju rybołówstwa.
(4) Całkowity dopuszczalny połów (zwany dalej "TAC") należy zatem ustalić, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013, na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, jak również w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności podczas spotkań z komitetami doradczymi.
(5) Obowiązek wyładunku, o którym mowa w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, wprowadza się dla poszczególnych rodzajów rybołówstwa. W regionie objętym niniejszym rozporządzeniem, jeżeli połowy podlegają obowiązkowi wyładunku, wyładowywać należy wszystkie gatunki podlegające limitom połowowym dla danego rodzaju połowów. Od dnia 1 stycznia 2016 r. stosuje się obowiązek wyładunku w odniesieniu do gatunków definiujących dane połowy. Art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 przewiduje, że w sytuacji gdy wprowadzony zostaje obowiązek wyładunku w odniesieniu do danego stada ryb, uprawnienia do połowów ustala się, uwzględniając przejście od ustalania uprawnień do połowów, które odzwierciedlają wyładunki, do ustalania uprawnień do połowów, które odzwierciedlają połowy. Na podstawie wspólnych zaleceń przekazanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Komisja -w ramach przygotowań do pełnego wdrożenia obowiązku wyładunku - przyjęła szereg rozporządzeń delegowanych ustanawiających tymczasowo i na okres nie dłuższy niż trzy lata konkretne plany w zakresie odrzutów.
(6) Uprawnienia do połowów dla stad gatunków objętych obowiązkiem wyładunku od dnia 1 stycznia 2018 r. powinny zrekompensować poprzednie odrzuty i być oparte na informacjach i opiniach naukowych. Aby zapewnić sprawiedliwą rekompensatę za ryby, które wcześniej były odrzucane, a od dnia 1 stycznia 2018 r. będą musiały być wyładowywane, należy wyliczyć wzrost kwoty zgodnie z następującą metodą: nowe wartości wyładunku należy wyliczyć poprzez odjęcie od liczby łącznych połowów podanej przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) ilości, które nadal będą odrzucane podczas realizacji obowiązku wyładunku; wzrost wartości TAC powinien być proporcjonalny do zmiany między nową wyliczoną wartością wyładunku a poprzednią wartością wyładunku podaną przez ICES.
(7) Z opinii naukowej wynika, że stan stada labraksa (Dicentrarchus labrax) w Morzu Celtyckim, kanale La Manche, Morzu Irlandzkim i w południowej części Morza Północnego (rejony ICES 4b, 4c oraz 7a, 7d-7h) nadal jest zagrożony, a jego liczebność nadal spada mimo środków podjętych w poprzednich latach. Środki te nie przyniosły pożądanego zmniejszenia śmiertelności w ramach połowów przemysłowych (spadek o jedynie 17 % zamiast oczekiwanych 50 %). Obecnie uznaje się, że śmiertelność stada północnego w ramach połowów rekreacyjnych jest znacznie większa, niż wcześniej obliczano, i szacuje się, że przekroczyła ona śmiertelność w ramach połowów przemysłowych w 2016 r. Obejmuje to także śmiertelność po uwolnieniu. Śmiertelność połowową stada północnego należy znacząco zmniejszyć, tak aby umożliwić niewielki wzrost biomasy.
(8) Aby złagodzić wpływ społeczno-gospodarczy powyższego środka, dozwolone mogłyby być wyłącznie ograniczone połowy z wykorzystaniem niektórych narzędzi przy jednoczesnym wprowadzeniu dwumiesięcznego zamknięcia w celu ochrony skupisk tarłowych. Mogą wprawdzie wystąpić pewne nieuniknione przyłowy z innych narzędzi połowowych, ale stan stada jest tak poważny, że nie można pozwalać na wyładunek wszystkich przyłowów i należy unikać wszelkich zetknięć z tym stadem. Konieczne będą również dalsze ograniczenia połowów rekreacyjnych, przy czym jedynie połowy według zasady "złów i wypuść" będą dozwolone przez cały rok. Przy uwzględnieniu opinii ICES, zgodnie z którą należy jeszcze bardziej ograniczyć presję połowową na stado labraksa w Zatoce Biskajskiej, należy w tym obszarze ustalić także niższy dzienny limit na rybaka w połowach rekreacyjnych.
(9) W odniesieniu do stada węgorza europejskiego (Anguilla anguilla) ICES zaleca zredukowanie do zera lub ograniczenie do poziomu jak najbliższego zeru wszelkiej śmiertelności wywoływanej działalnością człowieka. W świetle tej opinii należy wprowadzić tymczasowy zakaz połowów węgorza europejskiego o całkowitej długości co najmniej 12 cm w wodach Unii obszaru ICES, w tym w Morzu Bałtyckim, aby chronić tarlaki w trakcie ich migracji.
(10) Przez kilka lat niektóre TAC dla stad ryb spodoustych (rajokształtne, rekiny) były ustalone na poziomie zerowym i powiązane z obowiązkiem natychmiastowego uwalniania przypadkowo złowionych ryb. Powodem szczególnego traktowania tych stad jest zły stan ich ochrony oraz fakt, że ze względu na ich wysoki wskaźnik przeżywalności odrzuty nie spowodują wzrostu ich wskaźników śmiertelności połowowej, ale uznaje się je za korzystne dla ochrony tych gatunków. Jednakże od dnia 1 stycznia 2015 r. połowy tych gatunków w ramach połowów gatunków pelagicznych muszą być wyładowywane, chyba że są one objęte którymkolwiek z odstępstw od obowiązku wyładunku przewidzianych w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Art. 15 ust. 4 lit. a) tego rozporządzenia dopuszcza takie odstępstwa w odniesieniu do gatunków, których poławianie jest zabronione i które są jako takie określone w akcie prawnym Unii przyjętym w obszarze WPRyb. Należy zatem zakazać połowów tych gatunków w odnośnych obszarach.
(11) Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w odniesieniu do stad objętych szczegółowymi planami wieloletnimi TAC należy ustalać zgodnie z zasadami określonymi w tych planach. W związku z powyższym TAC dla stad soli w zachodniej części kanału La Manche, gładzicy i soli w Morzu Północnym oraz tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym należy ustanowić zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniach (WE) nr 509/2007 2 , (WE) nr 676/2007 3 oraz (UE) 2016/1627 4 . Celem dla południowego stada morszczuka określonym w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2166/2005 5 jest odbudowa biomasy odnośnych stad do bezpiecznych granic biologicznych przy jednoczesnym zachowaniu zgodności z danymi naukowymi. Zgodnie z opinią naukową, przy braku ostatecznych danych dotyczących docelowej biomasy stada tarłowego oraz z uwzględnieniem zmian w bezpiecznych granicach biologicznych, należy - aby przyczynić się do realizacji celów WPRyb określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013 - ustalić TAC na podstawie opinii dotyczącej maksymalnego podtrzymywalnego połowu przedstawionej przez ICES.
(12) Na podstawie analizy porównawczej ICES przedstawiła w odniesieniu do stada śledzia atlantyckiego na zachód od Szkocji opinię dotyczącą stad śledzia atlantyckiego łącznie w rejonach 6a, 7b i 7 (na zachód od Szkocji, na zachód od Irlandii). Opinia ta obejmuje dwa oddzielne TAC (dla 6aS, 7b i 7, z jednej strony, oraz dla 5b, 6b i 6aN, z drugiej strony). Według ICES należy opracować plan odnowy dla tych stad. Ponieważ, zgodnie z opinią naukową, plan zarządzania w odniesieniu do stada północnego 6 nie może być zastosowany wobec stad łącznie, a nie jest możliwe ustalenie osobnych uprawnień do połowów dla tych dwóch stad, TAC ustala się w taki sposób, aby zezwolić na ograniczone połowy w ramach naukowego programu pobierania próbek prowadzonego na zasadach komercyjnych.
(13) W przypadku stad, dla których nie ma wystarczających lub rzetelnych danych pozwalających na oszacowanie ich wielkości, środki w zakresie zarządzania i poziomy TAC powinny być zgodne z podejściem ostrożnościowym do zarządzania rybołówstwem, określonym w art. 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, przy jednoczesnym uwzględnieniu czynników charakterystycznych dla danego stada, w tym w szczególności dostępnych informacji o tendencjach zachodzących w stadzie i kwestii związanych z połowami wielogatunkowymi.
(14) W rozporządzeniu Rady (WE) nr 847/96 7 wprowadzono dodatkowe warunki dotyczące corocznego zarządzania TAC, w tym również - w art. 3 i 4 tego rozporządzenia - przepisy dotyczące elastyczności w odniesieniu do zasobów objętych przezornościowymi i analitycznymi TAC. Zgodnie z art. 2 tego rozporządzenia, ustalając TAC, Rada ma wskazać, do których stad nie będą miały zastosowania jego art. 3 lub 4, w szczególności ze względu na biologiczny stan tych stad. Ostatnio dla wszystkich stad objętych obowiązkiem wyładunku na mocy art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 został wprowadzony mechanizm elastyczności obejmującej kolejny rok. W związku z tym, w celu uniknięcia nadmiernej elastyczności, która zagroziłaby zasadzie racjonalnej i odpowiedzialnej eksploatacji żywych zasobów morza, utrudniłaby realizację celów WPRyb i pogorszyłaby biologiczny stan stad, należy stwierdzić, że art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 mają zastosowanie do analitycznych TAC tylko wówczas, gdy nie korzysta się z elastyczności obejmującej kolejny rok przewidzianej w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.
(15) W przypadku gdy TAC dla danego stada przydzielany jest tylko jednemu państwu członkowskiemu, należy upoważnić to państwo członkowskie zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu do ustalenia poziomu tego TAC. Należy ustanowić przepisy w celu zapewnienia, aby przy ustalaniu poziomu TAC dane państwo członkowskie postępowało w sposób w pełni zgodny z zasadami i przepisami WPRyb.
(16) Konieczne jest ustalenie pułapów nakładu połowowego na 2018 r. zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 509/2007, art. 9 rozporządzenia (WE) nr 676/2007, a także art. 5, 6, 7 i 9 rozporządzenia (UE) 2016/1627 oraz załącznika I do tego rozporządzenia.
(17) W celu zagwarantowania pełnego wykorzystania uprawnień do połowów należy zezwolić na wdrażanie elastycznych ustaleń pomiędzy niektórymi obszarami TAC, w przypadku gdy dotyczy to tych samych stad biologicznych. Oprócz istniejącej elastyczności między obszarami należy wprowadzić w szczególności ograniczoną elastyczność między obszarami w odniesieniu do molwy: z podobszarów ICES 6-14 na wody Unii podobszaru 4 oraz w odniesieniu do rajokształtnych: między rejonem 7d a wodami Unii rejonu 2a i podobszaru 4.
(18) W przypadku niektórych gatunków, takich jak niektóre gatunki rekinów, nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla ich ochrony. Uprawnienia do połowów takich gatunków powinny zatem zostać całkowicie ograniczone poprzez wprowadzenie ogólnego zakazu ich połowów.
(19) Na 11. konferencji stron Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, która odbyła się w Quito w dniach 3-9 listopada 2014 r., do wykazów gatunków chronionych w dodatkach I i II do konwencji dodano - ze skutkiem od dnia 8 lutego 2015 r. - szereg gatunków. Dlatego należy zapewnić ochronę tych gatunków w odniesieniu do unijnych statków rybackich prowadzących połowy we wszystkich wodach i statków rybackich spoza Unii prowadzących połowy w wodach Unii.
(20) Korzystanie z określonych w niniejszym rozporządzeniu uprawnień do połowów dostępnych dla unijnych statków rybackich podlega rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 8 , a w szczególności jego art. 33 i 34, dotyczącym zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Niezbędne jest zatem określenie kodów, które mają być stosowane przez państwa członkowskie przy przesyłaniu Komisji danych dotyczących wyładunków stad objętych zakresem niniejszego rozporządzenia.
(21) Zgodnie z opinią ICES należy utrzymać szczególny system zarządzania dobijakami i powiązanymi przyłowami w wodach Unii rejonów ICES 2a i 3a oraz podobszaru ICES 4. Zważywszy, że oczekuje się, że opinia naukowa ICES będzie dostępna dopiero w lutym 2018 r., TAC i kwoty dla tego stada należy do czasu wydania opinii ustalić tymczasowo na poziomie zerowym.
(22) Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowach lub protokołach w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa z Norwegią 9 i Wyspami Owczymi 10 Unia przeprowadziła z tymi partnerami konsultacje w sprawie uprawnień do połowów. Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowie i protokole w sprawie połowów z Grenlandią 11 wspólny komitet ustalił poziom uprawnień do połowów dostępnych dla Unii w wodach Grenlandii w 2018 r. Te uprawnienia do połowów należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(23) Na corocznym posiedzeniu w 2017 r. Komisja ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) przyjęła środki ochronne dotyczące dwóch stad karmazynów w Morzu Irmingera. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.
(24) Na corocznym posiedzeniu w 2017 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) utrzymała na tym samym poziomie TAC dla tuńczyka białego w południowym Atlantyku oraz dla tuńczyka żółtopłetwego. Komisja ICCAT przyjęła również zwiększenie TAC dla tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym oraz tuńczyka białego w północnym Atlantyku. TAC na 2018 r. dla tuńczyka białego w północnym Atlantyku już odzwierciedla zmniejszenie o 945,56 ton w związku z przełowieniem, do którego doszło w 2016 r. To przełowienie zostało zrekompensowane na poziomie ICCAT za pomocą uprawnień do połowów innych państw członkowskich (Francja, Irlandia, Portugalia i Zjednoczone Królestwo). Aby w pełni zrekompensować te państwa członkowskie, potrzebna będzie dodatkowa spłata ze strony Hiszpanii.
(25) W 2018 r. TAC dla włócznika w Morzu Śródziemnym został zmniejszony zgodnie z zaleceniem ICCAT 16-05. Podobnie jak ma to już miejsce w przypadku stada tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, połowy dokonywane w ramach połowów rekreacyjnych w odniesieniu do wszystkich pozostałych stad ICCAT powinny podlegać limitom połowowym przyjętym przez ICCAT. Unijne statki rybackie o długości co najmniej 20 metrów poławiające opastuna w obszarze objętym konwencją ICCAT powinny ponadto podlegać ograniczeniom zdolności przyjętym przez ICCAT w zaleceniu ICCAT 15-01. Wszystkie te środki należy wprowadzić do prawa Unii.
(26) Na 36. corocznym posiedzeniu w 2017 r. strony Komisji do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki (CCAMLR) przyjęły na okres od dnia 1 grudnia 2017 r. do dnia 30 listopada 2018 r. limity połowowe zarówno w odniesieniu do gatunków docelowych, jak i do gatunków stanowiących przyłowy. Przy ustalaniu uprawnień do połowów na 2018 r. należy uwzględnić wykorzystanie kwot w 2017 r.
(27) Na corocznym posiedzeniu w 2017 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) przyjęła nowe ograniczenia połowowe w odniesieniu do tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares), które nie mają wpływu na limity połowowe Unii w IOTC. Zmniejszyła również możliwości używania urządzeń do sztucznej koncentracji ryb i wykorzystywania statków dostawczych. Ponieważ działalność statków dostawczych oraz używanie urządzeń do sztucznej koncentracji ryb stanowią integralną część nakładu połowowego wykorzystywanego przez floty statków rybackich do połowów okrężnicą, środek ten należy wprowadzić do prawa Unii.
(28) Coroczne posiedzenie Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) odbędzie się w dniach 30 stycznia - 3 lutego 2018 r. Do czasu tego corocznego posiedzenia należy tymczasowo utrzymać obowiązujące środki w obszarze objętym konwencją SPRFMO.
(29) Na corocznym posiedzeniu w 2017 r. Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) przyjęła środki ochronne dla tuńczyka żółtopłetwego, opastuna oraz bonito na lata 2018-2020 oraz zmieniła istniejący środek ochronny na 2017 r. dla tych gatunków. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.
(30) Na corocznym posiedzeniu w 2017 r. Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Południowego (CCSBT) potwierdziła TAC dla tuńczyka południowego na lata 2018-2020, przyjęty na corocznym posiedzeniu w 2016 r. Obowiązujące obecnie środki dotyczące przydziału uprawnień do połowów przyjęte przez CCSBT należy wprowadzić do prawa Unii.
(31) Na corocznym posiedzeniu w 2017 r. Organizacja Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) nie zmieniła przyjętego w 2016 r. środka ochrony dotyczącego dwuletnich TAC dla antara patagońskiego, krabów z gatunków Chaceon spp., beryksów i pancerzykowców. Środek ochrony dotyczący dwuletnich TAC dla gardłosza atlantyckiego w rejonie B1 nie został zmieniony i obowiązuje w 2018 r. Obowiązujące obecnie środki dotyczące przydziału uprawnień do połowów przyjęte przez SEAFO należy wprowadzić do prawa Unii.
(32) Na 14. corocznym posiedzeniu Komisja ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku (WCPFC) przyjęła środki ochrony i zarządzania dotyczące tuńczyków tropikalnych. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.
(33) Na 39. corocznym posiedzeniu w 2017 r. Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) przyjęła na 2018 r. szereg uprawnień do połowów w odniesieniu do niektórych stad w podobszarach 1-4 obszaru objętego konwencją NAFO. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.
(34) Na 40. corocznym posiedzeniu w 2016 r. Generalna Komisja Rybołówstwa Morza Śródziemnego (GFCM) przyjęła limity połowowe i ograniczenia nakładu połowowego w odniesieniu do niektórych małych stad pelagicznych na lata 2017 i 2018 w podobszarach geograficznych 17 i 18 (Morze Adriatyckie) obszaru objętego porozumieniem GFCM. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii. Maksymalne limity połowowe określone w załączniku IL są ustalone wyłącznie na jeden rok oraz bez uszczerbku dla wszelkich innych środków przyjmowanych w przyszłości, a także jakiegokolwiek systemu podziału między państwa członkowskie.
(35) Uwzględniając specyfikę floty słoweńskiej i jej marginalny wpływ na stada małych gatunków pelagicznych, należy zachować istniejące wzorce połowowe i zapewnić dostęp floty słoweńskiej do określonej minimalnej ilości małych gatunków pelagicznych.
(36) Niektóre środki międzynarodowe, które ustanawiają lub ograniczają uprawnienia do połowów dla Unii, są przyjmowane przez odnośne regionalne organizacje ds. rybołówstwa (zwane dalej "RFMO") pod koniec roku i zaczną obowiązywać przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Przepisy wprowadzające te środki do prawa Unii powinny mieć zatem zastosowanie z mocą wsteczną. W szczególności - ze względu na to, że okres połowu w obszarze objętym konwencją CCAMLR trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a co za tym idzie, niektóre uprawnienia do połowów lub zakazy na obszarze objętym konwencją CCAMLR ustanawia się na okres rozpoczynający się od dnia 1 grudnia 2017 r. - odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od tej daty. Takie zastosowanie z mocą wsteczną pozostaje bez uszczerbku dla zasady uzasadnionych oczekiwań, ponieważ członkowie CCAMLR nie mogą poławiać w obszarze objętym konwencją CCAMLR bez upoważnienia.
(37) W odniesieniu do uprawnień do połowów kraba śnieżnego na obszarze wokół Svalbardu, traktat paryski z 1920 r. przyznaje wszystkim jego stronom równy i niedyskryminacyjny dostęp do zasobów, w tym również w zakresie połowów. Stanowisko Unii w sprawie tego dostępu w odniesieniu do połowów kraba śnieżnego na obszarze szelfu kontynentalnego wokół Svalbardu zostało przedstawione w dwóch notach werbalnych skierowanych do Norwegii: z dnia 25 października 2016 r. i z dnia 24 lutego 2017 r. W celu zapewnienia, aby eksploatacja kraba śnieżnego w obszarze wokół Svalbardu była zgodna z niedyskryminacyjnymi zasadami zarządzania, które mogą zostać określone przez Norwegię wykonującą suwerenność i jurysdykcję nad obszarem objętym wspomnianym traktatem, należy ustalić liczbę statków uprawnionych do prowadzenia takich połowów. Przydział takich uprawnień do połowów między państwa członkowskie jest ograniczony do 2018 r. Przypomina się, że w Unii podstawowa odpowiedzialność za zapewnienie zgodności z mającym zastosowanie prawem leży po stronie państw członkowskich bandery.
(38) Zgodnie z deklaracją Unii skierowaną do Boliwariańskiej Republiki Wenezueli w sprawie przyznania uprawnień do połowów na wodach Unii w wyłącznej strefie ekonomicznej u wybrzeży Gujany Francuskiej statkom rybackim pływającym pod banderą Boliwariańskiej Republiki Wenezueli 12 , niezbędne jest ustalenie uprawnień do połowów dostępnych dla Wenezueli w wodach Unii w odniesieniu do lucjanowatych.
(39) Z uwagi na fakt, że niektóre przepisy są stosowane w sposób ciągły, oraz aby uniknąć braku pewności prawa w okresie między końcem 2017 r. a datą wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na 2018 r., należy zapewnić, aby przepisy dotyczące zakazów i okresów zamkniętych miały nadal zastosowanie na początku 2019 r., do czasu wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na 2019 r.
(40) W celu zapewnienia jednolitych warunków udzielania poszczególnym państwom członkowskim upoważnień do korzystania z systemu zarządzania przydziałami nakładu połowowego według systemu opartego na kilowatodniach, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 13 .
(41) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do przyznawania dodatkowych dni przebywania na morzu za trwałe zaprzestanie działalności połowowej oraz za zwiększenie obecności obserwatorów naukowych, a także w odniesieniu do ustanowienia formatu arkusza kalkulacyjnego służącego do gromadzenia i przekazywania informacji dotyczących transferu dni przebywania na morzu między statkami pływającymi pod banderą państwa członkowskiego.
(42) Aby uniknąć przerwy w działalności połowowej oraz zapewnić rybakom unijnym środki do życia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2018 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących ograniczeń nakładów połowowych, które powinny mieć zastosowanie od dnia 1 lutego 2018 r., oraz niektórych przepisów dotyczących poszczególnych regionów, które powinny mieć szczególną datę rozpoczęcia stosowania. W związku z pilnym charakterem niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu.
(43) Uprawnienia do połowów należy stosować w pełnej zgodności z mającym zastosowanie prawem Unii.
(44) Zgodnie z zaktualizowaną opinią naukową ICES roczne połowy turbota w podobszarze ICES 4 nie powinny wynosić więcej niż 4 952 tony w latach 2017-2019. Należy zatem zmienić TAC dla turbota i nagłada w Morzu Północnym, aby zezwolić na wyższe połowy tych gatunków również w 2017 r. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Rady (UE) 2017/127 14 .
(45) TAC dla turbota i nagłada w Morzu Północnym (rejony ICES IIa i IV) przewidziane w rozporządzeniu (UE) 2017/127 mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2017 r. Przepisy zmieniające zawarte w niniejszym rozporządzeniu również powinny mieć zastosowanie od tej daty. Takie stosowanie z mocą wsteczną nie narusza zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ odnośne uprawnienia do połowów zostały zwiększone w porównaniu z uprawnieniami ustanowionymi w rozporządzeniu (UE) 2017/127,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
* Kwoty połowowe ustalone w nin. rozporządzeniu zostały zwiększone zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia nr (UE) 2018/1496 z dnia 8 października 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.253.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 października 2019 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).
2 Rozporządzenie Rady (WE) nr 509/2007 z dnia 7 maja 2007 r. ustanawiające wieloletni plan zrównoważonej eksploatacji zasobów soli w zachodniej części kanału La Manche (Dz.U. L 122 z 11.5.2007, s. 7).
3 Rozporządzenie Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiające wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym (Dz.U. L 157 z 19.6.2007, s. 1).
4 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1627 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie wieloletniego planu odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym oraz uchylenia rozporządzenia Rady (WE) nr 302/2009 (Dz.U. L 252 z 16.9.2016, s. 1). (Dz.U. L
5 Rozporządzenie Rady (WE) nr 2166/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. ustanawiające środki służące odnowieniu zasobów morszczuka nowozelandzkiego i homarca w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 850/98 w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich (Dz.U. L 345 z 28.12.2005, s. 5).
6 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1300/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające wieloletni plan dotyczący zasobów śledzia występujących przy zachodnim wybrzeżu Szkocji oraz połowów tych zasobów (Dz.U. L 344 z 20.12.2008, s. 6).
7 Rozporządzenie Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzające dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (Dz.U. L 115 z 9.5.1996, s. 3).
8 Rozporządzenie Rady (WE) Nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).
9 Umowa w sprawie rybołówstwa między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Królestwem Norwegii (Dz.U. L 226 z 29.8.1980, s. 48).
10 Umowa w sprawie rybołówstwa między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Rządem Danii i Rządem Lokalnym Wysp Owczych (Dz.U. L 226 z 29.8.1980, s. 12).
11 Umowa partnerska w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Rządem Danii i Rządem Lokalnym Grenlandii, z drugiej strony (Dz.U. L 172 z 30.6.2007, s. 4) oraz Protokół ustanawiający wielkości uprawnienia do połowów oraz rekompensatę finansową przewidziane w tej umowie (Dz.U. L 293 z 23.10.2012, s. 5).
12 Dz.U. L 6 z 10.1.2012, s. 9.
13 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).
14 Rozporządzenie Rady (UE) 2017/127 z dnia 20 stycznia 2017 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2017 r. dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane w wodach Unii oraz dla unijnych statków rybackich w niektórych wodach nienależących do Unii (Dz.U. L 24 z 28.1.2017, s. 1).
15 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 517/2008 z dnia 10 czerwca 2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 850/98 w odniesieniu do ustalania rozmiaru oczek oraz oceny grubości przędzy sieci rybackich (Dz.U. L 151 z 11.6.2008, s. 5).
16 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 218/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na północno-wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 70).
17 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na określonych obszarach, innych niż północny Atlantyk, danych statystycznych o połowach nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 1).
18 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 217/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania danych statystycznych dotyczących połowów i działalności rybackiej przez państwa członkowskie dokonujące połowów na północno-zachodnim Atlantyku (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 42).
19 Zawarta na mocy decyzji Rady 2002/738/WE z dnia 22 lipca 2002 r. sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim (Dz.U. L 234 z 31.8.2002, s. 39).
20 Unia przystąpiła do niej na mocy decyzji Rady 86/238/EWG z dnia 9 czerwca 1986 r. dotyczącej przystąpienia Wspólnoty do Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego, zmienionej Protokołem załączonym do Aktu końcowego Konferencji Pełnomocników Państw - Stron Konwencji, podpisanego w Paryżu dnia 10 lipca 1984 r. (Dz.U. L 162 z 18.6.1986, s. 33).
21 Rozporządzenie Rady (WE) nr 601/2004 z dnia 22 marca 2004 r. ustanawiające określone środki kontrolne stosowane wobec działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki i uchylające rozporządzenia: (EWG) nr 3943/90, (WE) nr 66/98 i (WE) nr 1721/1999 (Dz.U. L 97 z 1.4.2004, s. 16).
22 Zawarta na mocy decyzji Rady 2006/539/WE z dnia 22 maja 2006 r. w sprawie zawarcia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Konwencji na rzecz wzmocnienia Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego ustanowionej Konwencją pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki z 1949 r. (Dz.U. L 224 z 16.8.2006, s. 22).
23 Unia przystąpiła do niej na mocy decyzji Rady 95/399/WE z 18 września 1995 r. dotyczącej przystąpienia Wspólnoty do Umowy o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (Dz.U. L 236 z 5.10.1995, s. 24).
24 Unia przystąpiła do niej na mocy decyzji Rady 2012/130/UE z dnia 3 października 2011 r. w sprawie zatwierdzenia, w imieniu Unii Europejskiej, Konwencji w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi (Dz.U. L 67 z 6.3.2012, s. 1).
25 Unia przystąpiła do niej na mocy decyzji Rady 2005/75/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty do Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku (Dz.U. L 32 z 4.2.2005, s. 1).
26 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1343/2011 z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie niektórych przepisów dotyczących połowów na obszarze objętym porozumieniem GFCM (Generalnej Komisji Rybołówstwa Morza Śródziemnego) oraz zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006 w sprawie środków zarządzania zrównoważoną eksploatacją zasobów rybołówstwa Morza Śródziemnego (Dz.U. L 347 z 30.12.2011, s. 44).
27 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008 z dnia 29 września 2008 r. dotyczące upoważnień do prowadzenia działalności połowowej przez wspólnotowe statki rybackie poza wodami terytorialnymi Wspólnoty oraz wstępu statków państw trzecich na wody terytorialne Wspólnoty, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 i (WE) nr 1627/94 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 3317/94 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 33).
28 Wszystkie rodzaje włoków dennych, w tym OTB, OTT, PTB, TBB, TBN, TBS, TB.
29 Wszystkie rodzaje niewodów, w tym SSC, SDN, SPR, SV, SB, SX.
30 Wszystkie połowy taklowe lub wędowe i wędkarstwo rekreacyjne, w tym LHP, LHM, LLD, LL, LTL, LX i LLS.
31 Wszystkie stawne sieci skrzelowe i pułapki, w tym GTR, GNS, FYK, FPN i FIX.
32 Art. 9 ust. 4 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/1308 z dnia 28 września 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.244I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 2018 r.
33 Art. 13 ust. 1 lit. x) dodana przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/915 z dnia 25 czerwca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.163.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 czerwca 2018 r.
34 Art. 45 ust. 1 lit. r) dodana przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2018/915 z dnia 25 czerwca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.163.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 czerwca 2018 r.
35 Załącznik IA:- zmieniony przez art. 1 sprostowanie z dnia 6 kwietnia 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.90.112/1). Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/511 z dnia 23 marca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.84.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2018 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2018/915 z dnia 25 czerwca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.163.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2018 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 11 pkt 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/1628 z dnia 30 października 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.272.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2018 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 11 pkt 2 rozporządzenia nr (UE) 2018/1628 z dnia 30 października 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.272.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 2018 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
36 Załącznik IB zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/511 z dnia 23 marca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.84.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2018 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
37 Załącznik 1J zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2018/915 z dnia 25 czerwca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.163.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2018 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
38 Załącznik IV:- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr (UE) 2018/511 z dnia 23 marca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.84.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2018 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr (UE) 2018/915 z dnia 25 czerwca 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.163.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2018 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
39 Liczby podane w sekcjach 1, 2 i 3 mogązostaćzmniejszone w celu wypełnienia zobowiązańmiędzynarodowych Unii.