a także mając na uwadze, co następuje:(1) Poziom bezpieczeństwa morskiego, ochrony na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom oraz warunków życia i pracy na statku można skutecznie podnieść poprzez radykalne zmniejszenie liczby statków nieodpowiadających normom, pływających na wodach podlegających jurysdykcji państw członkowskich, dzięki skrupulatnemu przestrzeganiu stosownych konwencji, międzynarodowych kodeksów i rezolucji.
(2) Główna odpowiedzialność za monitorowanie zgodności statków z międzynarodowymi normami bezpieczeństwa, ochrony, zapobiegania zanieczyszczeniom oraz warunków życia i pracy na statku spoczywa na państwie bandery, podczas gdy odpowiedzialność za utrzymanie stanu statku i jego wyposażenia, po przeglądzie mającym na celu zachowanie zgodności z wymogami dotyczącymi statku zawartymi w konwencjach, spoczywa na armatorze. Jednak niektóre państwa bandery poważnie zaniedbują obowiązek wprowadzania i stosowania tych międzynarodowych norm.
(3) Zatem drugim sposobem ochrony przeciwko żegludze niespełniającej norm powinno być zapewnianie przez państwo portu: monitorowania zgodności z międzynarodowymi normami bezpieczeństwa, ochrony, zapobiegania zanieczyszczeniom oraz monitorowania warunków życia i pracy na statku, przy jednoczesnym wskazaniu, że kontrola przeprowadzana przez państwo portu nie stanowi przeglądu, a właściwe formularze kontrolne nie stanowią świadectw zdolności żeglugowej. Zharmonizowane podejście do skutecznego egzekwowania tych międzynarodowych norm przez nadbrzeżne państwa członkowskie Unii w stosunku do statków pływających na wodach, które pozostają pod ich jurysdykcją, i korzystających z ich portów pozwoli uniknąć zakłóceń konkurencji.
(4) W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE 1 ustanowiono unijny system kontroli przeprowadzanej przez państwo portu przy jednoczesnym przeformułowaniu i wzmocnieniu wcześniejszego prawodawstwa Unii w tej dziedzinie obowiązującego od 1995 r. System unijny opiera się na wcześniej istniejącej strukturze memorandum paryskiego w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (zwanego dalej "memorandum paryskim"), podpisanego w Paryżu w dniu 26 stycznia 1982 r.
(5) W odniesieniu do unijnych państw członkowskich dyrektywa 2009/16/WE wprowadza faktycznie do zakresu prawa unijnego określone procedury, narzędzia i działania przewidziane w memorandum paryskim. Na mocy tej dyrektywy określone decyzje podjęte przez właściwy organ memorandum paryskiego stają się wiążące dla państw członkowskich Unii.
(6) Komitet Kontroli Przeprowadzanej przez Państwo Portu (zwany dalej "PSCC") memorandum paryskiego zbiera się co roku i podczas obrad podejmuje decyzje w sprawie pewnych kwestii, które mają skutki prawne.
(7) Na podstawie art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowisko, które ma być zajęte w imieniu Unii w organie utworzonym przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne, ma zostać zajęte decyzją Rady na wniosek Komisji.
(8) Ponieważ regulamin memorandum paryskiego utrudnia ustalenie we właściwym czasie do każdego posiedzenia PSCC stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii zgodnie z art. 218 ust. 9 TFUE, należy w tym przypadku ustanowić zasady przewodnie i kierunki takiego stanowiska w perspektywie wieloletniej, wraz z ramami jego corocznego określania. Jednocześnie większość z tematów omawianych na poszczególnych posiedzeniach PSCC dotyczy kwestii kontroli przeprowadzanej przez państwo portu i są one zasadniczo objęte jednym aktem prawnym Unii, mianowicie dyrektywą 2009/16/WE. W konkretnych okolicznościach, które dotyczą memorandum paryskiego, możliwe jest zatem ustalenie ogólnego stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w przypadku wielu takich posiedzeń.
(9) Unia nie jest umawiającą się stroną memorandum paryskiego. Rada powinna zatem upoważnić państwa członkowskie do działania zgodnie ze stanowiskiem, jakie ma być zajęte w imieniu Unii, i do wyrażenia przez nie zgody na związanie decyzjami podjętymi przez PSCC.
(10) Obecna metoda sporządzania "białej", "szarej" i "czarnej" listy państw bandery okazała się mieć nieproporcjonalne i niezamierzone konsekwencje dla państw bandery posiadających niewielką flotę. Jednocześnie postęp w opracowywaniu alternatywnej metody obliczania jest powolny. Ważne jest zatem, aby szybko opracować alternatywną metodę w celu zapewnienia sprawiedliwości.
(11) Dyskusje techniczne i współpraca w ramach PSCC z krajami trzecimi będącymi sygnatariuszami memorandum paryskiego mają zasadnicze znaczenie dla zapewnienia skuteczności i prawidłowego funkcjonowania memorandum paryskiego.
(12) Niniejsza decyzja powinna obejmować lata 2016-2019,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: