RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi 1 , w szczególności art. 4 ust. 3 oraz art. 6 ust. 1 i ust. 7,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 2 , w szczególności art. 8 ust. 4, art. 49 ust. 3, art. 113 ust. 7, art. 422 ust. 8 i art. 425 ust. 4,
uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/61 z dnia 10 października 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wymogu pokrycia wypływów netto dla instytucji kredytowych 3 , w szczególności art. 29 ust. 1, art. 33 ust. 2 lit. b) oraz art. 34 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Instytucjonalny system ochrony został zdefiniowany w art. 113 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 jako umowne lub ustawowe uzgodnienie w sprawie odpowiedzialności, które chroni instytucje do niego należące oraz, w razie konieczności, gwarantuje ich płynność i wypłacalność w celu uniknięcia upadłości. Właściwe organy mogą, na podstawie warunków określonych w art. 8 ust. 4, art. 49 ust. 3, art. 113 ust. 7, art. 422 ust. 8 oraz art. 425 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz art. 29 ust. 1, art. 33 ust. 2 lit. b) i art. 34 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/61, znieść niektóre wymogi ostrożnościowe lub zezwolić na określone odstępstwa dla członków instytucjonalnych systemów ochrony. Dodatkowo art. 113 ust. 7 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 przewiduje, że odpowiednie właściwe organy zatwierdzają oraz regularnie monitorują adekwatność instytucjonalnych systemów ochrony na potrzeby monitorowania oraz klasyfikacji ryzyka, natomiast art. 113 ust. 7 lit. d) nakłada na instytucjonalne systemy ochrony wymóg przeprowadzania własnego przeglądu ryzyka.
(2) Decyzje właściwych organów o przyznaniu zezwoleń i odstępstw w rozumieniu art. 8 ust. 4, art. 49 ust. 3, art. 113 ust. 7, art. 422 ust. 8 oraz art. 425 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz art. 33 ust. 2 lit. b) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/61 oraz wszelkie decyzje wynikające z monitorowania instytucjonalnych systemów ochrony skierowane są do poszczególnych instytucji kredytowych. Europejski Bank Centralny (EBC), będący właściwym organem w zakresie nadzoru ostrożnościowego w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego nad instytucjami kredytowymi, które sklasyfikowane są jako istotne na podstawie art. 6 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 oraz części IV i art. 147 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 Europejskiego Banku Centralnego (EBC/2014/17) 4 , odpowiedzialny jest za ocenę wniosków złożonych przez istotne instytucje kredytowe oraz monitorowanie instytucjonalnych systemów ochrony, które je obejmują, podczas gdy właściwe organy krajowe odpowiedzialne są za ocenę wniosków złożonych przez mniej istotne instytucje kredytowe i monitorowanie instytucjonalnych systemów ochrony, które te instytucje obejmują.
(3) W celu zapewnienia spójnego traktowania istotnych oraz mniej istotnych instytucji kredytowych będących członkami instytucjonalnych systemów ochrony wewnątrz Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego oraz w celu wspierania dążenia do osiągnięcia spójności decyzji wydawanych przez EBC i właściwe organy krajowe EBC przyjął wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2016/1994 (EBC/2016/38) 5 . Konieczne jest jednak ustanowienie skoordynowanego procesu wydawania decyzji dotyczących członków tego samego instytucjonalnego systemu ochrony, który składa się zarówno z istotnych, jak i mniej istotnych instytucji kredytowych, a dla EBC i właściwych organów krajowych konieczne jest przyjęcie skoordynowanego podejścia do monitorowania takich instytucjonalnych systemów ochrony celem zapewnienia spójności pomiędzy decyzjami wydawanymi w odniesieniu do istotnych i mniej istotnych instytucji kredytowych, które są członkami tego samego instytucjonalnego systemu ochrony,
PRZYJMUJE NINIEJSZE WYTYCZNE:
1 Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63.
2 Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1.
3 Dz.U. L 11 z 17.1.2015, s. 1.
4 Rozporządzenie (UE) nr 468/2014 Europejskiego Banku Centralnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające ramy współpracy pomiędzy Europejskim Bankiem Centralnym a właściwymi organami krajowymi oraz wyznaczonymi organami krajowymi w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego (rozporządzenie ramowe w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego) (EBC/2014/17) (Dz.U. L 141 z 14.5.2014, s. 1).
5 Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2016/1994 z dnia 4 listopada 2016 r. w sprawie metody uznawania instytucjonalnych systemów ochrony na potrzeby ostrożnościowe przez właściwe organy krajowe zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 575/2013 (EBC/2016/38) (zob. s. 37 niniejszego Dziennika Urzędowego).
6 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).