("decyzja o stowarzyszeniu zamorskim")(Dz.U.UE L z dnia 19 grudnia 2013 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 203,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,
stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Niniejsza decyzja zastępuje decyzję Rady 2001/822/WE 1 , którą stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Zgodnie z art. 62 decyzji 2001/822/WE Rada ma ustanowić przepisy, które należy przyjąć w celu późniejszego stosowania zasad określonych w art. 198-202 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).
(2) W swoich konkluzjach z dnia 22 grudnia 2009 r. w sprawie stosunków UE z krajami i terytoriami zamorskimi (KTZ) Rada zwróciła się do Komisji o przedstawienie wniosku ustawodawczego w sprawie zmiany decyzji o stowarzyszeniu zamorskim przed lipcem 2012 r. Rada poparła propozycję Komisji, by oprzeć przyszłe partnerstwo UE z KTZ na trzech filarach: 1) zwiększeniu konkurencyjności, 2) wzmocnieniu odporności i zmniejszeniu podatności na zagrożenia oraz 3) wspieraniu współpracy i integracji KTZ z innymi partnerami i regionami sąsiadującymi.
(3) W okresie od czerwca do października 2008 r. Komisja prowadziła konsultacje społeczne i zaproponowała szereg wskazówek dotyczących nowej decyzji o stowarzyszeniu. Wyniki tych konsultacji zostały streszczone w komunikacie z dnia 6 listopada 2009 r. zatytułowanym "Elementy nowego partnerstwa UE z krajami i terytoriami zamorskimi (KTZ)".
(4) TFUE i opartego na nim ustawodawstwa wtórnego nie stosuje się automatycznie do KTZ, z wyjątkiem niektórych postanowień jednoznacznie stwierdzających inaczej. Pomimo że KTZ nie są państwami trzecimi, nie należą one do jednolitego rynku i muszą przestrzegać zobowiązań nałożonych na państwa trzecie w odniesieniu do handlu, w szczególności reguł pochodzenia, norm sanitarnych i fitosanitarnych oraz środków ochronnych.
(5) Szczególne stosunki między UE a KTZ powinny odejść od klasycznego podejścia, opartego na współpracy na rzecz rozwoju, i pójść w kierunku wzajemnego partnerstwa, co posłuży wsparciu zrównoważonego rozwoju KTZ. Ponadto solidarność UE z KTZ powinna opierać się na ich szczególnych stosunkach i przynależności do tej samej "rodziny europejskiej".
(6) Rola społeczeństwa obywatelskiego w przyczynianiu się do rozwoju KTZ może zostać zwiększona przez umacnianie organizacji społeczeństwa obywatelskiego we wszystkich sferach współpracy.
(7) Biorąc pod uwagę położenie geograficzne KTZ, współpraca między partnerami i ich sąsiadami, pomimo różnego statusu względem prawa Unii poszczególnych podmiotów w danym obszarze geograficznym, powinna być prowadzona w interesie wszystkich stron, ze szczególnym naciskiem na obszary wspólnego zainteresowania oraz promowanie wartości i norm Unii. Ponadto KTZ mogłyby działać jako węzły regionalne lub centra doskonałości w swoich regionach.
(8) Unia powinna wspierać polityki i strategie KTZ w obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w oparciu o szczególne potrzeby, możliwości i wybory danego KTZ.
(9) Stowarzyszenie powinno zmierzać do zapewnienia zachowania różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych oraz ich przywrócenia i zrównoważonego wykorzystania jako jednego z kluczowych elementów osiągnięcia zrównoważonego rozwoju.
(10) KTZ charakteryzują się dużą różnorodnością biologiczną środowiska morskiego i lądowego. Zmiana klimatu może mieć wpływ na środowisko naturalne KTZ i stanowić zagrożenie dla ich zrównoważonego rozwoju. Działania w dziedzinie: zachowania różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych, zmniejszania ryzyka wystąpienia katastrof naturalnych, zrównoważonego gospodarowania zasobami naturalnymi oraz promowania energii odnawialnej przyczyniłyby się do przystosowania się do zmiany klimatu i ijej łagodzenia w KTZ.
(11) W stosunkach między UE a KTZ należy uznać znaczącą rolę, jaką KTZ mogą odegrać w przyczynianiu się do realizacji zobowiązań Unii w ramach wielostronnych umów środowiskowych.
(12) Należy wspierać KTZ w ich dążeniach do ograniczenia zależności od paliw kopalnych w celu zmniejszenia ich wrażliwości na dostępność paliwa i jego zmienność cenową, dzięki czemu ich gospodarka stanie się bardziej odporna i mniej podatna na wstrząsy zewnętrzne.
(13) Unia mogłaby pomagać KTZ w zmniejszaniu podatności na klęski żywiołowe i wspierać działania i środki podejmowane przez nie w tym celu.
(14) Oddalenie KTZ stanowi barierę dla konkurencyjności, a zatem ważna jest poprawa dostępu do KTZ.
(15) Unia i KTZ uznają znaczenie kształcenia i szkolenia zawodowego jako dźwigni zrównoważonego rozwoju KTZ.
(16) Dalszy rozwój gospodarczy i społeczny KTZ powinien wzajemnie się uzupełniać i dążyć do wzmocnienia konkurencyjności gospodarki KTZ, jak również zapewnienia ochrony socjalnej i włączenia społecznego, w szczególności w odniesieniu do słabszych grup społecznych i osób niepełnosprawnych. W tym celu współpraca między Unią a KTZ powinna obejmować wymianę informacji i najlepszych praktyk w odnośnych dziedzinach, w tym w dziedzinie rozwoju umiejętności i ochrony socjalnej oraz promowania praw osób niepełnosprawnych z uwzględnieniem zasad Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych. Ponadto stowarzyszenie między Unią a KTZ powinno przyczyniać się do promowania godnej pracy, w tym najlepszych praktyk w zakresie dialogu społecznego, jak również przestrzegania w KTZ i regionach, w których są położone, podstawowych norm pracy i zasad równości szans, niedyskryminacji i dostępności.
(17) Jednym z obszarów współpracy Unii z KTZ mogłaby być turystyka. Celem tej współpracy powinno być wspieranie dążenia władz KTZ do uzyskania jak największych korzyści z sektora turystyki lokalnej, regionalnej i międzynarodowej oraz stymulowanie przepływu z Unii i innych źródeł do KTZ prywatnego kapitału, który zasili rozwój turystyki. Szczególną uwagę należy zwrócić na potrzebę zintegrowania turystyki z życiem społecznym, kulturalnym i gospodarczym, jak również na konieczność poszanowania środowiska.
(18) Występowanie w KTZ chorób zakaźnych, takich jak denga w regionie Karaibów i Pacyfiku lub gorączka chikungunya w regionie Oceanu Indyjskiego, może mieć wysoce negatywne skutki zdrowotne i ekonomiczne. Poza zmniejszeniem wydajności ludności dotkniętej omawianym problemem, epidemie w KTZ mogą poważnie wpływać na turystykę, która stanowi cenny wkład w gospodarkę wielu krajów i terytoriów zamorskich. Liczba turystów i pracowników migrujących przemieszczających się do KTZ jest wysoka, co sprawia, że KTZ są podatne na przywóz chorób zakaźnych. Odwrotnie rzecz ujmując, duży przepływ osób powracających z KTZ mógłby przyczyniać się do wprowadzenia chorób zakaźnych w Europie. Zapewnienie "bezpiecznej turystyki" jest zatem jednym kluczowych czynników zrównoważonego rozwoju gospodarek KTZ w znacznym stopniu zależnych od turystyki.
(19) Stowarzyszenie między Uniąa KTZ powinno brać pod uwagę różnorodność i tożsamość kulturową KTZ i przyczyniać się do ich zachowania.
(20) Unia uznaje znaczenie rozwijania bardziej aktywnego partnerstwa z KTZ w odniesieniu do zasad dobrych rządów i walki z przestępczością zorganizowaną, handlem ludźmi, terroryzmem i korupcją.
(21) Współpraca w zakresie handlu i kwestii związanych z handlem między Unią a KTZ powinna przyczyniać się do osiągnięcia celu polegającego na zrównoważonym rozwoju gospodarczym, rozwoju społecznym i ochronie środowiska.
(22) Globalne zmiany, odzwierciedlone w trwającym procesie liberalizacji handlu, mają szerokie implikacje dla Unii, głównego partnera handlowego KTZ, jak też dla ich sąsiadów z AKP i innych partnerów gospodarczych.
(23) KTZ są wrażliwymi środowiskami wyspiarskimi wymagającymi właściwej ochrony, włączając w to gospodarowanie odpadami. Kwestia odpadów radioaktywnych uregulowana jest w art. 198 traktatu Euratom i związanym z nim prawodawstwie wtórnym; przepisy te nie obejmują jedynie Grenlandii, do której traktat Euratom nie ma zastosowania. W przypadku pozostałych odpadów należy określić, które z unijnych zasad mają być stosowane w odniesieniu do KTZ.
(24) Niniejsza decyzja powinna przewidywać większą elastyczność reguł pochodzenia, w tym nowych możliwości kumulacji pochodzenia. Kumulacja powinna być możliwa nie tylko z państwami KTZ i państwami uczestniczącymi w umowie o partnerstwie gospodarczym, ale pod pewnymi warunkami obejmować również produkty pochodzące z krajów, z którymi Unia stosuje umowę o wolnym handlu, i, również zależnie od spełnienia określonych warunków, produkty wprowadzane do Unii bezkontyngentowo i bezcłowo w ramach ogólnego systemu preferencji taryfowych Unii 2 . Warunki te są niezbędne, by zapobiec obchodzeniu przepisów handlowych i zapewnienić właściwe funkcjonowanie przepisów dotyczących kumulacji.
(25) Procedury certyfikacji pochodzenia z KTZ powinny zostać uaktualnione w interesie odnośnych podmiotów gospodarczych i administracji w KTZ. Przepisy dotyczące współpracy administracyjnej między Unią a KTZ powinny również zostać odpowiednio uaktualnione.
(26) Należy określić metody współpracy administracyjnej oraz przewidzieć możliwość tymczasowego zawieszenia preferencyjnego traktowania w odniesieniu do wszystkich lub niektórych produktów pochodzących z KTZ w przypadku nadużyć, nieprawidłowości lub systematycznego braku zgodności z zasadami dotyczącymi pochodzenia produktów lub braku współpracy administracyjnej. Ponadto należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące środków ochronnych i nadzoru. Dzięki temu właściwe organy KTZ i Unii, jak również podmioty gospodarcze, mogłyby korzystać z precyzyjnych i przejrzystych reguł i procedur. We wspólnym interesie leży zapewnienie właściwego stosowania procedur i uzgodnień, które umożliwiają KTZ bezcłowy i bezkontyngentowy wywóz towarów do Unii.
(27) Biorąc pod uwagę cele integracji i rozwoju globalnego handlu w dziedzinie usług i przedsiębiorczości, należy wspierać rozwój rynków usługowych i możliwości inwestycyjne poprzez poprawę dostępu usług i inwestycji z KTZ do rynku unijnego. W tym zakresie Unia powinna zaproponować KTZ możliwie jak najbardziej uprzywilejowane traktowanie, jakie oferuje wszystkim innym partnerom handlowym poprzez kompleksowe klauzule najwyższego uprzywilejowania, przy jednoczesnym zapewnieniu bardziej elastycznych możliwości stosunków handlowych dla KTZ poprzez ograniczenie traktowania Unii przez KTZ do tego, co oferują one innym największym gospodarkom handlowym.
(28) Prawa własności intelektualnej to jeden zistotnych elementów pobudzania innowacji i narzędzie wspierania rozwoju gospodarczego i społecznego. Państwa wykorzystują je do ochrony twórczości intelektualnej i dóbr intelektualnych. Ich ochrona i egzekwowanie przyczyniają się do ułatwiania handlu, wzrostu gospodarczego i inwestycji zagranicznych, a także do zwalczania zagrożeń dla zdrowia i bezpieczeństwa powodowanych przez produkty podrabiane. KTZ mogą korzystać z polityki w zakresie praw własności intelektualnej, w szczególności w kontekście zachowania różnorodności biologicznej i rozwoju technologii.
(29) Środki sanitarne i fitosanitarne oraz bariery techniczne w handlu mogą mieć wpływ na wymianę handlową i wymagają współpracy. W ramach współpracy dotyczącej handlu i spraw związanych z handlem należy również uwzględnić politykę konkurencji oraz prawa własności intelektualnej, które mają wpływ na sprawiedliwy podział korzyści z handlu.
(30) Aby zapewnić KTZ możliwość uczestnictwa w unijnym rynku wewnętrznym, a także w rynkach regionalnych, lokalnych i międzynarodowych na jak najlepszych warunkach, ważne jest rozwijanie zdolności KTZ w odnośnych dziedzinach. Obejmuje to rozwój zasobów ludzkich i umiejętności, rozwój małych i średnich przedsiębiorstw, dywersyfikację sektorów gospodarki oraz wdrożenie odpowiednich ram prawnych w celu zapewniania klimatu biznesowego sprzyjającego inwestycjom.
(31) Współpraca między Unią a KTZ w obszarze usług finansowych powinna przyczyniać się do stworzenia bezpieczniejszego, solidniejszego i przejrzystszego systemu finansowego, który jest niezbędny do zwiększenia globalnej stabilności finansowej i stworzenia podstaw dla zrównoważonego wzrostu gospodarczego. Wysiłki w tym obszarze powinny skupiać się na dążeniu do osiągnięcia konwergencji z normami międzynarodowymi i zbliżenia ustawodawstwa KTZ do dorobku Unii w dziedzinie usług finansowych. Należy zwrócić odpowiednią uwagę na wzmacnianie zdolności administracyjnych władz KTZ, w tym w dziedzinie nadzoru.
(32) Pomoc finansowa dla KTZ powinna być przyznawana na podstawie jednolitych, przejrzystych i skutecznych kryteriów, uwzględniających potrzeby i osiągnięcia KTZ. Takie kryteria powinny uwzględniać liczbę ludności, poziom produktu krajowego brutto (PKB), wykorzystanie poprzednich środków z Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) i ograniczenia wynikające z odizolowania geograficznego KTZ.
(33) W interesie efektywności, uproszczenia i uznania zdolności władz KTZ do zarządzania, zasoby finansowe przyznane KTZ powinny być rozdysponowywane na podstawie wzajemnego partnerstwa. Ponadto władze KTZ powinny przyjąć odpowiedzialność za opracowanie i wdrażanie polityk uznanych przez strony za strategie w zakresie współpracy.
(34) Procedury dotyczące pomocy finansowej powinny przenosić na KTZ główną odpowiedzialność za programowanie i realizację współpracy w ramach 11. EFR. Współpraca powinna być prowadzona przede wszystkim zgodnie z rozporządzeniami terytorialnymi KTZ i powinna stanowić wsparcie dla monitorowania, oceny i audytu zaprogramowanych działań. Podczas programowania i realizacji współpracy należy wziąć pod uwagę fakt, że zasoby administracyjne i ludzkie KZT są ograniczone. Ponadto konieczne jest doprecyzowanie, że KTZ kwalifikują się do różnych źródeł finansowania.
(35) KTZ mogą należeć do europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej (EUWT), zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1082/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 3 . Współpraca regionalna KTZ może zatem polegać na ich udziale w tym EUWT na podstawie ustaleń mających zastosowanie do państwa członkowskiego, z którymi KTZ jest powiązane. KTZ będące członkami EUWT mogą kwalifikować się do uzyskania finansowania regionalnego.
(36) W celu uwzględnienia rozwoju technologicznego i zmian w przepisach prawa celnego, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zmieniających dodatki do załącznika VI, zgodnie z art. 290 TFUE. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Radzie.
(37) Na mocy niniejszej decyzji, Rada powinna być w stanie w innowacyjny sposób reagować na wszystkie czynniki wymienione powyżej, i będzie to reakcja spójna, jak i dopasowana do wielu różnych sytuacji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 25 listopada 2013 r.
|
W imieniu Rady |
|
D. PAVALKIS |
|
Przewodniczący |
1 Decyzja Rady 2001/822/WE z dnia 27 listopada 2001 r. w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich ze Wspólnotą Europejską ("decyzja o stowarzyszeniu zamorskim") (Dz.U. L 314 z 30.11.2001, s. 1).
2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 z dnia 25 października 2012 r. wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 732/2008 (Dz.U. L 303 z 31.10.2012, s. 1).
3 Rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej (EUWT) (Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 19).
4 Dz.U. L 39 z 16.2.1993, s. 1.
5 Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1).
6 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1418/2007 z dnia 29 listopada 2007 r. dotyczące wywozu w celu poddania odzyskowi niektórych odpadów wymienionych w załączniku III lub IIIA rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady do pewnych państw, których nie obowiązuje decyzja OECD w sprawie kontroli transgranicznego przemieszczania odpadów (Dz.U. L 316 z 4.12.2007, s. 6).
7 Dyrektywa 2000/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku (Dz.U. L 332 z 28.12.2000, s. 81).
8 Umowa wewnętrzna między przedstawicielami rządów państw członkowskich Unii Europejskiej, zebranymi w Radzie, w sprawie finansowania pomocy unijnej na podstawie wieloletnich ram finansowych na lata 2014-2020 zgodnie z umową o partnerstwie AKPUE oraz w sprawie przydzielania pomocy finansowej dla krajów i terytoriów zamorskich, do których stosuje się część czwartą Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. L 210 z 6.8.2013, s. 1).
9 Art. 84 ust. 6 zmieniony przez sprostowanie z dnia 15 marca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.76.56).
10 Rozporządzenie Rady (WE) nr 617/2007 z dnia 14 maja 2007 r. w sprawie realizacji 10. Europejskiego Funduszu Rozwoju na mocy umowy o partnerstwie AKP-WE (Dz.U. L 152 z 13.6.2007, s. 1).
11 Dz.U. L 317 z 15.12.2000, s. 3.
12 Dz.U. L 287 z 4.11.2010, s. 3.
13 Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1).
14 Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2).
15 Załącznik II art. 1 ust. 1 lit. c) zmieniona przez sprostowanie z dnia 15 marca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.76.56).
16 Z dniem 1 stycznia 2014 r. od stosowania załącznika IV wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 1 decyzji nr 2014/461/UE z dnia 14 lipca 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.207.20).
17 Załacznik VI:- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (UE) 2015/164 z dnia 2 lutego 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.27.42) wprowadzającej odstępstwo od jego stosowania z dniem 6 lutego 2015 r.
- zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2196/2019 z dnia 19 grudnia 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.337.1) zmieniającej nin. decyzję z dniem 1 stycznia 2020 r.
18 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 z dnia 25 października 2012 r. wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 732/2008 (Dz.U. L 303 z 31.10.2012, s. 1).
19 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).
20 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1).
21 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).
22 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).
23 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
24 Zob. dodatkowa Nota wyjaśniająca 4 b) do działu 27 Nomenklatury scalonej.
25 Zob. dodatkowa Nota wyjaśniająca 4 b) do działu 27 Nomenklatury scalonej.
26 Jeżeli oświadczenie o pochodzeniu zastępuje inne oświadczenie kolejny posiadacz towarów sporządzający takie oświadczenie podaje swoje imię i nazwisko i dokładny adres, a następnie adnotację 'acting on the basis of the statement on origin made out by [name and full address of the exporter in the OCT], registered under the following number [Number of Registered Exporter of the exporter in the OCT]'.
27 Zaznaczyć kraj pochodzenia produktów. Jeżeli oświadczenie o pochodzeniu odnosi się, w całości lub części, do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 46 niniejszego załącznika, eksporter musi wyraźnie wskazać te produkty w dokumencie, na którym sporządzane jest oświadczenie, za pomocą symbolu 'CM'.
28 Produkty całkowicie uzyskane: wpisać literę 'P'; produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu: wpisać literę 'W' oraz odnoszącą się do wywożonego produktu czterocyfrową pozycję Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (systemu zharmonizowanego) (na przykład: 'W'9618); w stosownych przypadkach powyższe oznaczenie zastępuje się jednym z poniższych oznaczeń: a) w przypadku kumulacji na mocy art. 2 ust. 2 niniejszego załącznika lub kumulacji dwustronnej na mocy art. 7 niniejszego załącznika: 'EU cumulation' lub 'cumul UE'; 'OCT cumulation' lub 'cumul PTOM';
b) w przypadku kumulacji z państwem będącym stroną umowy o partnerstwie gospodarczym na mocy art. 8 niniejszego załącznika: 'cumulation with EPA country [name of the country]' lub 'cumul avec le pays APE [nom du pays]';
c) w przypadku kumulacji z krajem korzystającym z systemu GSP na mocy art. 9 niniejszego załącznika: 'cumulation with GSP country [name of the country]' lub 'cumul avec le pays SPG [nom du pays]';
d) w przypadku kumulacji z krajem, z którym Unia zawarła umowę o wolnym handlu na mocy art. 10 niniejszego załącznika: 'extended cumulation with country [name of the country]' lub 'cumul étendu avec le pays [nom du pays]'.
29 Jeżeli oświadczenie o pochodzeniu zastępuje inne oświadczenie kolejny posiadacz towarów sporządzający takie oświadczenie podaje swoje imię i nazwisko i dokładny adres, a następnie adnotację 'acting on the basis of the statement on origin made out by [name and full address of the exporter in the OCT], registered under the following number [Number of Registered Exporter of the exporter in the OCT]'.
30 Zaznaczyć kraj pochodzenia produktów. Jeżeli oświadczenie o pochodzeniu odnosi się, w całości lub części, do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 46 niniejszego załącznika, eksporter musi wyraźnie wskazać te produkty w dokumencie, na którym sporządzane jest oświadczenie, za pomocą symbolu 'CM'.
31 Produkty całkowicie uzyskane: wpisać literę 'P'; produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu: wpisać literę 'W' oraz odnoszącą się do wywożonego produktu czterocyfrową pozycję Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (systemu zharmonizowanego) (na przykład: 'W'9618); w stosownych przypadkach powyższe oznaczenie zastępuje się jednym z poniższych oznaczeń: a) w przypadku kumulacji na mocy art. 2 ust. 2 niniejszego załącznika lub kumulacji dwustronnej na mocy art. 7 niniejszego załącznika: 'EU cumulation' lub 'cumul UE'; 'OCT cumulation' lub 'cumul PTOM';
b) w przypadku kumulacji z państwem będącym stroną umowy o partnerstwie gospodarczym na mocy art. 8 niniejszego załącznika: 'cumulation with EPA country [name of the country]' lub 'cumul avec le pays APE [nom du pays]';
c) w przypadku kumulacji z krajem korzystającym z systemu GSP na mocy art. 9 niniejszego załącznika: 'cumulation with GSP country [name of the country]' lub 'cumul avec le pays SPG [nom du pays]';
d) w przypadku kumulacji z krajem, z którym Unia zawarła umowę o wolnym handlu na mocy art. 10 niniejszego załącznika: 'extended cumulation with country [name of the country]' lub 'cumul étendu avec le pays [nom du pays]'.
32 Rozporządzenie Rady (WE) nr 260/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (Dz.U. L 84 z 31.3.2009, s. 1).