(2013/314/UE)(Dz.U.UE L z dnia 26 czerwca 2013 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 126 ust. 12,
uwzględniając zalecenie Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Decyzją Rady 2010/286/UE z dnia 2 grudnia 2009 r.(1), przyjętą na zalecenie Komisji, stwierdzono istnienie nadmiernego deficytu we Włoszech. Rada odnotowała, że na 2009 r. założono deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych na poziomie 5,3 % PKB, przekraczając tym samym określoną w Traktacie wartość referencyjną wynoszącą 3 % PKB, natomiast planowany dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych miał osiągnąć poziom 115,1 % PKB w 2009 r., przekraczając tym samym określoną w Traktacie wartość referencyjną wynoszącą 60 % PKB(2).
(2) W dniu 2 grudnia 2009 r., zgodnie z art. 126 ust. 7 Traktatu oraz art. 3 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu(3), Rada, na podstawie zalecenia Komisji, skierowała do Włoch zalecenie, wzywając do zlikwidowania nadmiernego deficytu najpóźniej do końca 2012 r. Zalecenie to podano do publicznej wiadomości.
(3) Zgodnie z art. 4 załączonego do Traktatów Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu Komisja dostarcza danych na potrzeby zastosowania tej procedury. W ramach stosowania tego protokołu państwa członkowskie przedkładają dane na temat deficytu i długu sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz inne związane z tym zmienne dwa razy w roku, mianowicie przed dniem 1 kwietnia oraz przed dniem 1 października, zgodnie z art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2009 z dnia 25 maja 2009 r. o stosowaniu Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską(4).
(4) Rozważając uchylenie decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu, Rada podejmuje decyzję na podstawie przekazanych danych. Ponadto decyzja w sprawie istnienia nadmiernego deficytu powinna zostać uchylona tylko wówczas, gdy prognozy Komisji wskazują, że deficyt nie przekroczy w okresie objętym prognozą progu 3 % PKB.
(5) W oparciu o dane przekazane przez Komisję (Eurostat) zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 479/2009 - po przekazaniu przez Włochy stosownych danych przed dniem 1 kwietnia 2013 r. - a także w oparciu o program stabilności z 2013 r., prognozę służb Komisji z wiosny 2013 r. oraz ocenę dodatkowych środków przyjętych w dekrecie nr 54 z dnia 21 maja 2013 r. za uzasadnione należy uznać następujące wnioski:
- deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych we Włoszech, po osiągnięciu maksymalnej wartości na poziomie 5,5 % PKB w 2009 r., był stopniowo redukowany i osiągnął poziom 3,0 % PKB w 2012 r., czyli w terminie ustalonym przez Radę. Poprawa ta była możliwa dzięki znacznej konsolidacji budżetowej, podczas gdy w 2012 r. wydatki z tytułu odsetek były o 0,8 punktu procentowego PKB wyższe niż w 2009 r., a struktura działalności gospodarczej była mniej korzystna z punktu widzenia dochodów podatkowych;
- w programie stabilności na lata 2013-17, przyjętym przez rząd Włoch w dniu 10 kwietnia 2013 r. i zatwierdzonym przez parlament w dniu 7 maja, przewidziano zmniejszenie deficytu do 2,9 % PKB w 2013 r. i jego dalszy spadek do 1,8 % PKB w 2014 r. W prognozie służb Komisji z wiosny 2013 r. przewidziano - przy założeniu kontynuacji dotychczasowej polityki - deficyt na poziomie 2,9 % PKB w 2013 r. i 2,5 % PKB w 2014 r. Zarówno w programie stabilności, jak i w prognozie z wiosny 2013 r. uwzględniono wpływ dekretu nr 35 z dnia 8 kwietnia 2013 r., który przewiduje w latach 2013-14 spłatę zaległych zobowiązań sektora instytucji rządowych i samorządowych z tytułu dostaw towarów i usług wobec prywatnych dostawców na łączną kwotę 40 mld EUR (czyli około 2,5 % PKB). Chociaż kwota ta przekłada się na analogiczny wzrost długu sektora instytucji rządowych i samorządowych, to jej wpływ na deficyt ograniczony jest do tej części deficytu, która związana jest z wydatkami kapitałowymi. We wspomnianym dekrecie wysokość płatności z tego tytułu ustalono na 0,5 % PKB w 2013 r., czemu towarzyszy analogiczny wzrost deficytu. Przewidziano w nim również klauzulę ochronną, która upoważnia rząd do odroczenia spłaty zaległych zobowiązań z tytułu dostawy towarów i usług powodujących wzrost deficytu lub przyjęcia środków naprawczych, aby zapewnić osiągnięcie celu budżetowego na 2013 r.;
- włoski parlament formalnie zatwierdził w dniu 7 maja cele budżetowe przedstawione w programie stabilności z 2013 r. W dniu 17 maja, a więc po opublikowaniu prognozy z wiosny 2013 r., nowy rząd wydał formalne oświadczenie, w którym potwierdził te zobowiązania i ogłosił przyjęcie nowych środków przy pełnym poszanowaniu celów budżetowych zapisanych w programie stabilności. Nowe środki określono w dekrecie nr 54 przyjętym w tym samym dniu. Środki te obejmują:
- zawieszenie czerwcowej raty podatku od nieruchomości nałożonego na zajmowane przez właścicieli domy (z wyłączeniem luksusowych rezydencji), a także nieruchomości rolne oraz jednoczesne zobowiązanie rządu do kompleksowej reformy przepisów regulujących opodatkowanie nieruchomości. Klauzula ochronna gwarantuje, że reforma ta odbędzie się z pełnym poszanowaniem celów budżetowych pod względem salda pierwotnego; ponadto w przypadku niezatwierdzenia do końca sierpnia 2013 r. reformy w kształcie neutralnym z punktu widzenia budżetu, zawieszona rata podatku od nieruchomości będzie musiała zostać zapłacona do dnia 16 września;
- objęcie programem przewidującym wypłatę dodatku do wynagrodzenia pracowników nieobjętych jeszcze tym programem w 2013 r. poprzez przeniesienie dostępnych środków budżetowych w kwocie przekraczającej środki przewidziane na reformę rynku pracy z 2012 r.;
- ogólnie stwierdzono, że nowe przepisy - w przypadku ich konsekwentnego wdrożenia - nie będą miały istotnego wpływu na poziom deficytu. Deficyt powinien zatem stale utrzymywać się na poziomie poniżej wartości referencyjnej wynoszącej 3 % PKB;
- przewiduje się, że przy założeniu kontynuacji dotychczasowej polityki saldo strukturalne tzn. w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o działania jednorazowe i tymczasowe, które w latach 2009-2012 uległo poprawie o niemal 2¾ punktu procentowego PKB, ulegnie dalszej poprawie o niemal 1 punkt procentowy w 2013 r. (do około -½ % PKB), a następnie ulegnie nieznacznemu pogorszeniu w 2014 r.;
- wskaźnik zadłużenia wzrósł o 10,6 punktu procentowego między 2009 i 2012 r. do 127,0 %, m.in. z powodu udziału Włoch w kosztach pomocy finansowej dla państw członkowskich należących do strefy euro. Zważywszy na utrzymujące się negatywne warunki koniunkturalne, prognozuje się, że dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych wzrośnie do 131,4 % PKB w 2013 r. i 132,2 % PKB w 2014 r., m.in. z powodu zaplanowanej na lata 2013-14 spłaty zaległych zobowiązań z tytułu dostaw towarów i usług w kwocie odpowiadającej 2,5 % PKB oraz w związku z dalszymi wkładami na rzecz pomocy finansowej dla państw członkowskich strefy euro.
(6) Począwszy od 2013 r., czyli roku następującego po roku, w którym nastąpiła korekta nadmiernego deficytu, Włochy powinny w odpowiednim tempie czynić postępy w realizacji swojego średniookresowego celu budżetowego, przestrzegając przy tym wartości referencyjnej dotyczącej wydatków, oraz dokonywać odpowiednich postępów w spełnianiu kryterium długu zgodnie z art. 2 ust. 1a rozporządzenia (WE) nr 1467/97.
(7) Zgodnie z art. 126 ust. 12 TFUE decyzja Rady w sprawie istnienia nadmiernego deficytu jest uchylana, jeżeli w ocenie Rady nadmierny deficyt w danym państwie członkowskim został skorygowany.
(8) W ocenie Rady nadmierny deficyt we Włoszech został skorygowany, a zatem należy uchylić decyzję 2010/286/UE,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
______(1) Dz.U. L 125 z 21.5.2010, s. 40.
(2) Po przyjęciu decyzji 2010/286/UE deficyt i dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w 2009 r. skorygowano do poziomu, odpowiednio, 5,5 % PKB i 116,4 % PKB.
(3) Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 6.
(4) Dz.U. L 145 z 10.6.2009, s. 1.
