a także mając na uwadze, co następuje:(1) Sektor użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa ("LULUCF") w Unii jest pochłaniaczem netto, pochłaniającym z atmosfery gazy cieplarniane w ilości odpowiadającej znacznej części łącznych emisji gazów cieplarnianych w Unii. Działalność LULUCF skutkuje emisjami antropogenicznymi i pochłanianiem gazów cieplarnianych w wyniku zmian ilości węgla składowanego w roślinności i glebie, a także emisjami gazów cieplarnianych innych niż CO2. Większe zrównoważone wykorzystanie produktów z pozyskanego drewna może znacznie ograniczyć emisje gazów cieplarnianych do atmosfery i zwiększyć poziom ich pochłaniania z atmosfery. Emisje i pochłanianie gazów cieplarnianych w sektorze LULUCF nie są uwzględnione w unijnym celu redukcji emisji gazów cieplarnianych o 20 % do 2020 r. zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych 3 i dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie 4 , natomiast wliczają się częściowo do zobowiązań ilościowych Unii w zakresie ograniczenia i redukcji emisji zgodnie z art. 3 ust. 3 Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu ("UNFCCC") ("protokołu z Kioto") zatwierdzonego decyzją Rady nr 2002/358/WE 5 .
(2) W kontekście przejścia w kierunku konkurencyjnej niskoemisyjnej gospodarki w 2050 r. każde użytkowanie gruntów powinno być traktowane w sposób całościowy, a sektorem LULUCF należy się zająć w ramach unijnej polityki przeciwdziałania zmianie klimatu.
(3) W decyzji nr 406/2009/WE zobowiązano Komisję do dokonania oceny warunków włączenia emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w wyniku działalności związanej z LULUCF do zobowiązania Unii w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych, przy jednoczesnym zapewnieniu trwałości i integralności środowiskowej wkładu sektora oraz dokładnego monitorowania i rozliczania odnośnych emisji i pochłaniania. Decyzja ta powinna zatem, jako jeden z pierwszych kroków, stanowić zasady rozliczania mające zastosowanie do emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w odniesieniu do sektora LULUCF i w ten sposób przyczynić się do rozwoju polityki w kierunku włączenia sektora LULUCF do zobowiązania Unii w zakresie redukcji emisji, w stosownych przypadkach, przy uwzględnieniu warunków środowiskowych w różnych regionach Unii, w tym między innymi w bogato zalesionych krajach. Aby zapewnić zachowanie i zwiększenie zasobów węgla w okresie przejściowym, niniejsza decyzja powinna przewidywać przekazywanie przez państwa członkowskie informacji na temat ich działań dotyczących LULUCF służących ograniczaniu lub redukcji emisji oraz utrzymywaniu lub zwiększaniu stopnia ich pochłaniania w sektorze LULUCF.
(4) Niniejsza decyzja powinna określić obowiązki państw członkowskich w zakresie realizacji tych zasad rozliczania i przekazywania informacji na temat ich działań dotyczących LULUCF. Nie powinna ona określać obowiązków w zakresie rozliczania lub sprawozdawczości w odniesieniu do podmiotów prywatnych.
(5) Decyzja 16/CMP.1 Konferencji Stron służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto przyjęta na posiedzeniu 11. Konferencji Stron UNFCCC w Montrealu w grudniu 2005 r. oraz decyzja 2/CMP.7 Konferencji Stron służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto przyjęta na posiedzeniu 17. Konferencji Stron UNFCCC w Durbanie w grudniu 2011 r. określają zasady rozliczania dla sektora LULUCF, począwszy od drugiego okresu rozliczeniowego na mocy protokołu z Kioto. Niniejsza decyzja powinna być w pełni spójna z powyższymi decyzjami w celu zapewnienia spójności wewnętrznych zasad Unii z definicjami, warunkami, zasadami i wytycznymi uzgodnionymi w ramach UNFCCC, tak by uniknąć powielania sprawozdawczości na szczeblu krajowym. Niniejsza decyzja powinna również uwzględniać szczególne cechy unijnego sektora LULUCF oraz obowiązki wynikające z uczestnictwa Unii jako odrębnej strony UNFCCC i protokołu z Kioto.
(6) Zasady rozliczania mające zastosowanie do unijnego sektora LULUCF nie powinny powodować dodatkowych obciążeń administracyjnych. Dlatego nie powinien istnieć obowiązek ujmowania w sprawozdaniach przekazywanych zgodnie z tymi zasadami informacji, które nie są wymagane zgodnie z decyzjami Konferencji Stron UNFCCC i spotkania stron protokołu z Kioto.
(7) Sektor LULUCF może przyczynić się do łagodzenia zmiany klimatu na kilka sposobów, w szczególności przez redukcję emisji, a także utrzymanie i powiększanie pochłaniaczy oraz zasobów węgla. Aby zapewnić skuteczność środków służących w szczególności zwiększeniu wychwytywania węgla podstawowe znaczenie ma długoterminowa stabilność i zdolność dostosowawcza rezerwuarów węgla.
(8) Zasady rozliczania sektora LULUCF powinny odzwierciedlać działania podejmowane w sektorach rolnictwa i leśnictwa w celu zwiększenia wpływu zmian w użytkowaniu gruntów na redukcję emisji. Niniejsza decyzja powinna obejmować obowiązkowe zasady rozliczania w odniesieniu do działalności w zakresie zalesiania, ponownego zalesiania, wylesiania i gospodarki leśnej, a także w odniesieniu do działalności w zakresie gospodarki pastwiskami i gospodarki gruntami ornymi, z zastrzeżeniem szczególnych przepisów służących poprawie systemów sprawozdawczości i rozliczania państw członkowskich podczas pierwszego okresu rozliczania. Niniejsza decyzja powinna również zawierać dobrowolne zasady rozliczania w odniesieniu do odnowy szaty roślinnej oraz osuszania i ponownego nawadniania gruntów podmokłych. W tym celu Komisja powinna uprościć i ulepszyć dane wyjściowe unijnych baz danych (EurostatLucas, EEA-Corine Land Cover itd.) dotyczących stosownych informacji, mając na uwadze pomoc państwom członkowskim w wypełnianiu ich obowiązków w zakresie rozliczania, zwłaszcza w odniesieniu do gospodarki gruntami ornymi i gospodarki pastwiskami oraz, w stosownych przypadkach, w zakresie dobrowolnego rozliczania odnowy szaty roślinnej, a także działań polegających na osuszaniu i ponownym nawadnianiu gruntów podmokłych.
(9) Aby zapewnić integralność środowiskową zasad rozliczania mających zastosowanie do unijnego sektora LULUCF, należy oprzeć te zasady na zasadach rozliczania określonych w decyzji 2/CMP.7, decyzji 2/CMP.6 Konferencji Stron służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto przyjęta na posiedzeniu 16. Konferencji Stron UNFCCC w Cancun w grudniu 2010 r. i decyzji 16/CMP.1. Państwa członkowskie powinny przygotować i prowadzić rachunki, zapewniając dokładność, kompletność, spójność, porównywalność i przejrzystość odpowiednich informacji stosowanych w szacowaniu emisji i pochłaniania w sektorze LULUCF zgodnie ze wskazówkami zawartymi w odpowiednich wytycznych Międzyrządowego Zespołu do spraw Zmiany Klimatu ("IPCC") dotyczących krajowych wykazów gazów cieplarnianych z 2006 r., w tym na temat metod rozliczania emisji gazów cieplarnianych innych niż CO2 przyjętych w ramach UNFCCC.
(10) Zasady rozliczania oparte na decyzjach 2/CMP.7. i 16/CMP.1 nie pozwalają na rozliczanie efektu substytucyjnego wynikającego z wykorzystywania produktów z pozyskanego drewna do celów produkcji energii i materiałów, ponieważ prowadziłoby to do podwójnego rozliczania. Takie wykorzystywanie może jednakże stanowić ważny wkład w łagodzenie zmiany klimatu i dlatego informacje przekazywane przez państwa członkowskie na temat ich działań w zakresie LULUCF mogą obejmować środki zastępujące biomasą materiały i surowce energetyczne o wysokiej emisji gazów cieplarnianych. Zwiększyłoby to spójność polityki.
(11) Aby zapewnić solidną podstawę przyszłego opracowywania polityki i optymalizacji użytkowania gruntów w Unii, należy poczynić odpowiednie inwestycje. Aby zapewnić nadanie priorytetów tym inwestycjom w kluczowych kategoriach, państwa członkowskie powinny mieć początkowo możliwość wyłączania pewnych rezerwuarów węgla z rozliczania. W dłuższej perspektywie należy jednak dążyć do przejścia w kierunku bardziej kompleksowego rozliczania sektorowego obejmującego wszystkie grunty, rezerwuary i gazy.
(12) Zasady rozliczania powinny gwarantować prawidłowe odzwierciedlenie w rachunkach zmian w emisjach i pochłanianiu związanych z działalnością człowieka. Niniejsza decyzja powinna przewidywać w tym względzie wykorzystanie właściwych metod w odniesieniu do różnych rodzajów działalności w zakresie LULUCF. Emisje i pochłanianie związane z zalesianiem, ponownym zalesianiem i wylesianiem są skutkiem spowodowanego przez człowieka przekształcenia gruntu, należy je zatem rozliczać w całości. Emisje i pochłanianie związane z gospodarką gruntami ornymi, gospodarką pastwiskami, odnową szaty roślinnej oraz osuszaniem i ponownym nawadnianiem gruntów podmokłych są rozliczane przy obliczaniu zmian emisji i pochłaniania przy zastosowaniu roku referencyjnego. Emisje i pochłanianie związane z gospodarką leśną zależą jednak od pewnej liczby czynników naturalnych, struktury klas wieku, a także przeszłych i obecnych praktyk w zakresie gospodarowania. Zastosowanie roku referencyjnego nie daje możliwości odzwierciedlenia tych czynników i wynikających z nich cyklicznych skutków dla emisji i pochłaniania lub ich zmienności z roku na rok. Zamiast tego stosowne zasady rozliczania w odniesieniu do obliczania zmian emisji i pochłaniania powinny obejmować stosowanie poziomów odniesienia w celu wykluczenia skutków czynników naturalnych i charakterystyki poszczególnych krajów. Poziomy odniesienia stanowią szacunkowy roczny poziom netto emisji lub pochłaniania wynikających z gospodarki leśnej na terytorium państwa członkowskiego w latach objętych każdym okresem rozliczeniowym i powinny być określane w sposób przejrzysty zgodnie z decyzjami 2/CMP.6 i 2/CMP.7. Poziomy odniesienia, o których mowa w niniejszej decyzji, powinny być identyczne z poziomami zatwierdzonymi w kontekście UNFCCC. Jeśli w danym państwie członkowskim dostępne staną się lepsze metody lub dane dotyczące ustalenia poziomu odniesienia, to państwo członkowskie powinno dokonać odpowiednich poprawek technicznych, tak aby w rozliczaniu gospodarki leśnej ująć skutki ponownych obliczeń.
Zasady rozliczania powinny przewidywać dla gospodarki leśnej górną granicę pochłaniania emisji netto, które można wprowadzić do rachunków. Gdyby w kontekście stosownych procesów międzynarodowych nastąpiły zmiany zasad rozliczania działalności w sektorze leśnym, w niniejszej decyzji należy rozważyć aktualizację zasad rozliczania działalności w sektorze leśnym w celu zapewnienia spójności z tymi zmianami.
(13) Zasady rozliczania powinny odpowiednio odzwierciedlać pozytywny wkład magazynowania gazów cieplarnianych w drewnie i produktach drzewnych oraz przyczyniać się do większego wykorzystywania lasów jako zasobów w ramach zrównoważonej gospodarki leśnej, a także do intensywniejszego wykorzystywania produktów drzewnych.
(14) Zgodnie z rozdziałem 4.1.1 wytycznych IPCC dotyczących dobrych praktyk w zakresie użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa, dobrą praktyką jest ustalenie przez państwa - poza minimalną powierzchnią lasu - minimalnej szerokości, którą będą stosowały przy wyznaczaniu lasów i jednostek gruntów podlegających zalesianiu, ponownemu zalesianiu i wylesianiu. Należy zapewnić spójność pomiędzy definicją stosowaną przez każde państwo członkowskie w składaniu sprawozdań w ramach UNFCCC i protokołu z Kioto oraz niniejszą decyzją.
(15) Zasady rozliczania powinny zapewniać prawidłowe uwzględnienie w rachunkach przez państwa członkowskie zmian w rezerwuarze produktów z pozyskanego drewna, wtedy gdy mają one miejsce, w celu zachęcenia do stosowania produktów z pozyskanego drewna o długim cyklu życia. Funkcja rozpadu pierwszego stopnia mająca zastosowanie do emisji wynikających z produktów z pozyskanego drewna powinna zatem odpowiadać równaniu 12.1 wytycznych IPCC dotyczących krajowych wykazów gazów cieplarnianych z 2006 r., zaś standardowe stosowne wartości czasu połowicznego rozpadu powinny opierać się na tabeli 3a.1.3 wytycznych IPCC dotyczących dobrych praktyk w zakresie użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa z 2003 r. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość zamiast tego stosować metody oraz wartości połowicznego rozpadu właściwe dla poszczególnych krajów, pod warunkiem że są one zgodne z najnowszymi obowiązującymi wytycznymi IPCC.
(16) Jako że występujące z roku na rok wahania emisji gazów cieplarnianych i ich pochłaniania wynikających z rolnictwa są o wiele mniejsze niż wahania emisji i pochłaniania wynikających z leśnictwa, państwa członkowskie powinny rozliczać emisje gazów cieplarnianych i ich pochłanianie w odniesieniu do gospodarki gruntami ornymi i pastwiskami w oparciu o rok lub okres referencyjny.
(17) Osuszanie i ponowne nawadnianie gruntów podmokłych obejmuje emisje z torfowisk, które magazynują bardzo duże ilości związków węgla. Emisje z niszczejących i osuszanych torfowisk odpowiadają około 5 % światowych emisji gazów cieplarnianych i stanowią pomiędzy 3,5 % a 4 % emisji Unii w 2010 r. Dlatego, gdy tylko odpowiednie wytyczne IPCC zostaną uzgodnione na szczeblu międzynarodowym, Unia powinna dążyć do poczynienia postępów w tej kwestii na szczeblu międzynarodowym, mając na uwadze osiągnięcie w ramach organów UNFCCC lub protokołu z Kioto porozumienia w sprawie obowiązku przygotowywania i utrzymywania rocznych rachunków emisji i pochłaniania w wyniku działań mieszczących się w kategoriach osuszania i ponownego nawadniania gruntów podmokłych oraz z myślą o włączeniu tego obowiązku do światowego porozumienia w sprawie klimatu, które ma zostać zawarte nie później niż w 2015 r.
(18) Zjawiska katastrofalne, takie jak pożary lasów, plagi owadów, choroby roślin, ekstremalne zjawiska pogodowe i zakłócenia geologiczne będące poza kontrolą państwa członkowskiego i pozostające poza jego znaczącym wpływem mogą prowadzić do tymczasowych emisji gazów cieplarnianych w sektorze LULUCF lub do odwrócenia wcześniejszych tendencji zachodzących w pochłanianiu. Jako że odwrócenie może być również skutkiem decyzji związanych z gospodarowaniem, takich jak decyzje o pozyskaniu drewna lub sadzeniu drzew, w niniejszej decyzji należy zapewnić, aby odwrócenie pochłaniania wynikające z działalności człowieka było zawsze prawidłowo odzwierciedlane na rachunkach sektora LULUCF. Ponadto niniejsza decyzja powinna zapewniać państwom członkowskim ograniczoną możliwość wyłączenia emisji wynikających ze zjawisk katastrofalnych występujących w zakresie zalesiania, ponownego zalesiania i gospodarki leśnej, będących poza ich kontrolą, z rachunków sektora LULUCF poprzez zastosowanie poziomów tła i marginesów zgodnie z decyzją 2/CMP.7. Jednakże sposób wykorzystania tych przepisów przez państwa członkowskie nie powinien prowadzić do nieuzasadnionego zaniżonego rozliczania.
(19) Przepisy dotyczące sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz innych informacji związanych ze zmianą klimatu, w tym informacji dotyczących sektora LULUCF, są objęte zakresem stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, istotnych dla zmiany klimatu 6 i w związku z tym nie są one objęte zakresem zastosowania niniejszej decyzji. Państwa członkowskie powinny działać zgodnie z tymi zasadami monitorowania i sprawozdawczości w odniesieniu do swoich obowiązków w zakresie rozliczania określonych w niniejszej decyzji.
(20) Końcowe rozliczenia LULUCF dokonywane na zasadzie corocznej byłyby niedokładne i niepewne ze względu na rokroczne wahania emisji gazów cieplarnianych i ich pochłaniania, potrzebę częstego ponownego obliczania niektórych przekazywanych danych oraz ze względu na długi czas niezbędny, aby zmiany sposobu gospodarowania w rolnictwie i leśnictwie wywarły wpływ na ilość węgla magazynowaną w roślinności i glebie. Niniejsza decyzja powinna zatem przewidywać rozliczanie w oparciu o dłuższy okres.
(21) Państwa członkowskie powinny przekazywać informacje na temat swoich obecnych i przyszłych działań w sektorze LULUCF, określając odpowiednie na szczeblu krajowym środki mające na celu ograniczenie lub redukcję emisji oraz utrzymanie lub zwiększenie stopnia ich pochłaniania w sektorze LULUCF. Informacje te powinny zawierać pewne elementy określone w niniejszej decyzji. Ponadto, aby promować najlepsze praktyki i synergie z innymi politykami i środkami w dziedzinie leśnictwa i rolnictwa, w załączniku do niniejszej decyzji należy umieścić orientacyjny wykaz środków, które również mogą zostać uwzględnione w przekazywanych informacjach. Komisja może udzielać wskazówek w celu ułatwienia wymiany porównywalnych informacji.
(22) Przy określaniu lub realizowaniu działań w zakresie LULUCF państwa członkowskie mogą w stosownych przypadkach przeanalizować, czy istnieją możliwości promowania inwestycji rolnych.
(23) Komisji należy zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przekazać uprawnienia do przyjmowania aktów: w celu aktualizacji definicji ustanowionymi w niniejszej decyzji zgodnie ze zmianami definicji przyjętymi przez organy UNFCCC lub protokołu z Kioto lub organy powołane na mocy wynikających z nich lub zastępujących je porozumień; w celu zmiany załącznika I służącej dodaniu lub zmianie okresów rozliczeniowych, aby zapewnić, by okresy te odpowiadały odpowiednim okresom przyjętym przez organy UNFCCC lub protokołu z Kioto lub na mocy porozumień wynikających z nich lub po nich następujących oraz by były spójne z okresami rozliczania przyjętymi przez organy UNFCCC lub protokołu z Kioto lub na mocy porozumień wynikających z nich lub po nich następujących, które mają zastosowanie do zobowiązań Unii w zakresie redukcji emisji w innych sektorach; w celu zmiany załącznika II poprzez aktualizację poziomów odniesienia zgodnie z przepisami określonymi w niniejszej decyzji; w celu zmiany informacji określonych w załączniku III zgodnie ze zmianami definicji przyjętych przez organy UNFCCC lub protokołu z Kioto lub organy powołane na mocy wynikających z nich lub zastępujacych je porozumień; w celu zmiany załącznika V zgodnie ze zmianami definicji przyjętych przez organy UNFCCC lub protokołu z Kioto lub organy powołane na mocy wynikającymi z nich lub zastępujących je porozumień; oraz w celu zmiany wymogów dotyczących informacji odnoszących się do zasad rozliczania w odniesieniu do zjawisk katastrofalnych określonych w niniejszej decyzji w celu uwzględnienia zmian aktów przyjętych przez organy UNFCCC lub protokołu z Kioto. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(24) Ponieważ cele niniejszej decyzji, to jest określenie zasad rozliczania mających zastosowanie do emisji i pochłaniania wynikających z działalności w zakresie LULUCF oraz przekazywanie przez państwa członkowskie informacji o działaniach związanych z LULUCF, nie mogą, ze względu na ich charakter, zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, i w związku z tym mogą, ze względu na rozmiary i skutki proponowanego działania, zostać lepiej osiągnięte na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości, jak określono w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Unia powinna przy tym przestrzegać kompetencji państw członkowskich w odniesieniu do polityki leśnej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ: