UNIA EUROPEJSKA,z jednej strony, oraz
REPUBLIKA ISLANDII
i
KRÓLESTWO NORWEGII,
z drugiej strony,
zwane dalej "Umawiającymi się Stronami",
PRAGNĄC poprawić współpracę sądową w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej a Islandią i Norwegią, bez uszczerbku dla przepisów chroniących swobodę jednostki,
ZWAŻYWSZY, że obecne stosunki między Umawiającymi się Stronami wymagają ścisłej współpracy w walce przestępczością,
WYRAŻAJĄC swoje wzajemne zaufanie do struktury i funkcjonowania ich systemów prawnych oraz do zdolności wszystkich Umawiających się Stron do zagwarantowania uczciwego procesu,
ZWAŻYWSZY, że Islandia i Norwegia wyraziły swoją wolę zawarcia umowy umożliwiającej im przyspieszenie w stosunkach z państwami członkowskimi Unii Europejskiej ustaleń dotyczących procedur przekazywania osób podejrzanych i skazanych oraz zastosowanie procedury przekazywania osób między nimi a państwami członkowskimi,
ZWAŻYWSZY, że Unia Europejska również uważa za pożądane, aby istniała taka umowa,
ZWAŻYWSZY, że w związku z tym właściwe jest ustanowienie systemu powyższej procedury przekazywania osób,
ZWAŻYWSZY, że wszystkie państwa członkowskie oraz Królestwo Norwegii i Republika Islandii są stronami szeregu konwencji w sprawie ekstradycji, w tym Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r. i Europejskiej konwencji o zwalczaniu terroryzmu z dnia 27 stycznia 1977 r. Państwa nordyckie mają jednolite prawa dotyczące ekstradycji i wspólną koncepcję ekstradycji,
ZWAŻYWSZY, że poziom współpracy w ramach konwencji UE z dnia 10 marca 1995 r. w sprawie uproszczonej procedury ekstradycyjnej oraz konwencji UE z dnia 27 września 1996 r. dotyczącej ekstradycji powinien być podtrzymywany, jeżeli nie jest możliwe jego podniesienie,
ZWAŻYWSZY, że decyzje w sprawie wykonywania nakazów aresztowania w rozumieniu niniejszej umowy muszą być poddane należytej kontroli, co oznacza, że organ sądowy państwa członkowskiego, na którego terytorium osoba, której nakaz dotyczy, została aresztowana, powinien podjąć decyzję w sprawie przekazania tej osoby,
ZWAŻYWSZY, że rolę organów centralnych w wykonywaniu nakazu aresztowania w rozumieniu niniejszej umowy należy ograniczyć do pomocy praktycznej i administracyjnej,
ZWAŻYWSZY, że niniejsza umowa respektuje prawa podstawowe, w szczególności Europejską konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
Niniejsza umowa nie uniemożliwia państwu stosowania własnych norm konstytucyjnych odnoszących się do sprawiedliwego procesu, wolności zrzeszania się, wolności prasy, wolności wyrażania opinii w innych mediach oraz do bojowników o wolność,
ZWAŻYWSZY, że żadna osoba nie może zostać przekazana państwu, w którym istnieje poważne ryzyko, że zostanie ona skazana na karę śmierci, poddana torturom lub innemu nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu lub karze,
ZWAŻYWSZY, że ponieważ wszystkie państwa ratyfikowały Konwencję Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych, dane osobowe przetwarzane w związku z wykonywaniem niniejszej umowy powinny być chronione zgodnie z zasadami wymienionej Konwencji,
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE: