KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 315/93 z dnia 8 lutego 1993 r. ustanawiające procedury Wspólnoty w odniesieniu do zanieczyszczeń w żywności(1), w szczególności jego art. 2 ust. 3,
po konsultacji z Naukowym Komitetem ds. Żywności,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 466/2001(2), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 563/2002(3), określa najwyższe dopuszczalne poziomy dla niektórych substancji zanieczyszczających w środkach spożywczych. Ustanowiono najwyższe dopuszczalne poziomy dla azotanów, aflatoksyn, ochratoksyny A, ołowiu, kadmu, rtęci, 3-monochloropropanem-1,2-diolu (3-MCPD) i dioksyn.
(2) Niektóre Państwa Członkowskie przyjęły lub zamierzają przyjąć najwyższe dopuszczalne poziomy patuliny w sokach owocowych, w szczególności soku jabłkowym, produktach jabłkowych o stałej konsystencji takich, jak owoce w soku, przecier jabłkowy oraz w tego rodzaju produktach przeznaczonych dla niemowląt i małych dzieci. Z uwagi na różnice między Państwami Członkowskimi oraz wynikające stąd ryzyko zakłócenia konkurencji niezbędne jest wprowadzenie środków wspólnotowych w celu zapewnienia jednolitości rynku przy zachowaniu zasady proporcjonalności.
(3) Patulina jest mikotoksyną wytwarzaną przez grzyby należące do kilku rodzajów, między innymi gatunki Penicillium, Aspergillus i Byssochlamys. Chociaż może ona pojawiać się w wielu spleśniałych owocach, ziarnach i pozostałej żywności, głównymi źródłami zanieczyszczenia patuliną są produkty jabłkowe.
(4) Na posiedzeniu dnia 8 marca 2000 r. Naukowy Komitet ds. Żywności zatwierdził tymczasowe najwyższe dopuszczalne spożycie patuliny: 0,4 μg/kg masy ciała.
(5) W 2001 r., w ramach dyrektywy Rady 1993/5/EWG z dnia 25 lutego 1993 r. w sprawie pomocy Komisji i współpracy Państw Członkowskich w naukowym badaniu zagadnień dotyczących żywności(4), zostało przeprowadzone specjalne zadanie "Ocena racjonalnego spożycia patuliny przez ludność Państw Członkowskich UE" (SCOOP). Z oceny można wywnioskować, że przeciętne narażenie na oddziaływanie patuliny jest raczej znacznie niższe niż tymczasowe najwyższe dopuszczalne dzienne spożycie - 0,4 μg/kg masy ciała. Niemniej jednak, uwzględniając szczególne grupy konsumentów, w szczególności małe dzieci, a także zakładając najgorsze przypadki, narażenie na patulinę jest znacznie większe, choć wciąż poniżej tymczasowego najwyższego dopuszczalnego dziennego spożycia.
(6) Dlatego też rozporządzenie (WE) nr 466/2001 należy odpowiednio zmienić.
(7) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 11 sierpnia 2003 r.
|
W imieniu Komisji |
|
David BYRNE |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 37 z 13.2.1993, str. 1.
(2) Dz.U. L 77 z 16.3.2001, str. 1.
(3) Dz.U. L 86 z 3.4.2002, str. 5.
(4) Dz.U. L 52 z 4.3.1993, str. 18.