KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 76/895/EWG z dnia 23 listopada 1976 r. odnoszącą się do ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni(1), ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 2000/57/WE(2), w szczególności jej art. 5,
uwzględniając dyrektywę Rady 86/362/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach oraz na ich powierzchni(3), ostatnio zmienioną dyrektywą Komisji 2000/81/WE(4), w szczególności jej art. 10,
uwzględniając dyrektywę Rady 86/363/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz na ich powierzchni(5), ostatnio zmienioną dyrektywą 2000/81/WE, w szczególności jej art. 10,
uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach, oraz na ich powierzchni(6), ostatnio zmienioną dyrektywą 2000/81/WE, w szczególności jej art. 7,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W przypadku zbóż i produktów pochodzenia roślinnego, w tym owoców i warzyw, poziomy pozostałości powinny odzwierciedlać użycie minimalnych ilości pestycydów niezbędnych dla skutecznej ochrony roślin, stosowanych w taki sposób, aby ilości pozostałości były możliwie jak najmniejsze z praktycznego i z toksykologicznego punktu widzenia, w szczególności z uwagi na ochronę środowiska przy przewidywanym poziomie spożycia przez konsumentów. W przypadku środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego poziom pozostałości powinien odzwierciedlać spożycie przez zwierzęta zbóż i produktów pochodzenia roślinnego, wobec których stosowano pestycydy, a także bezpośrednie skutki stosowania leków weterynaryjnych, gdzie sytuacja tego wymaga.
(2) Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów powinny być poddawane kontroli, a poziomy mogą być zmienione po uwzględnieniu nowych informacji i danych. Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDPP) powinny być ustalone na niższym poziomie oznaczenia analitycznego, gdy dozwolone stosowanie środków ochrony roślin nie powoduje powstania wykrywalnych poziomów pozostałości pestycydów w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, lub gdy nie występują dozwolone przypadki stosowania, lub gdy stosowanie, które zostało dozwolone przez Państwa Członkowskie, nie zostało poparte niezbędnymi danymi, lub gdy stosowanie w państwach trzecich, powodujące obecność pozostałości w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, które mogą zostać wprowadzone do obrotu we Wspólnocie, nie zostało poparte niezbędnymi danymi.
(3) Komisja zdecydowała o niewłączaniu substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin(7), ostatnio zmienionej dyrektywą Komisji 2000/80/WE(8) w odniesieniu do azynofosu etylowego (decyzja Komisji 95/276/WE(9)), profamu (decyzja Komisji 96/586/WE(10)), dinoterbu (decyzja Komisji 98/269/WE(11)), DNOC (decyzja Komisji 99/164/WE(12)), pyrazofosu (decyzja Komisji 2000/233/WE(13)), monolinuronu (decyzja Komisji 2000/234/WE(14)) oraz chlozolinatu (decyzja Komisji 2000/626/WE(15)) i teknacenu (decyzja Komisji 2000/725/WE(16)). Powyższe decyzje zagwarantowały, że środki ochrony roślin zawierające te substancje czynne nie będą dłużej dopuszczone do stosowania we Wspólnocie. Należy w związku z tym dodać do załączników dyrektyw 86/362/EWG, 86/363/EWG oraz 90/642/EWG wszystkie te pozostałości pestycydów, będące wynikiem stosowania tych środków ochrony roślin, w celu stworzenia możliwości właściwego nadzoru i kontroli ich stosowania oraz ochrony konsumenta. W celu stworzenia warunków spełnienia uprawnionych oczekiwań w związku z wykorzystaniem istniejących zapasów pestycydów decyzje Komisji wyłączające te środki pozostawiają okres na ich stopniowe wycofanie i jest właściwe, aby NDPP, ustalone na podstawie przyjętych założeń, że stosowanie tych substancji nie jest dozwolone we Wspólnocie, nie powinny być stosowane do końca okresu przewidzianego na wycofanie tych substancji.
(4) Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości zostały określone w odniesieniu do azynofosu etylowego dla niektórych produktów wymienionych w załączniku II do dyrektywy 76/895/EWG, ostatnio zmienionej dyrektywą Komisji 82/528/EWG(17), jednak Państwa Członkowskie mogły ustalić wyższe NDPP. W celu ujednolicenia najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w odniesieniu do azynofosu etylowego w owocach i warzywach oraz na ich powierzchni na poziomie wspólnotowym konieczne jest włączenie tych NDPP do dyrektywy 90/642/EWG. Ponadto powinny być zmienione w następstwie wycofania zezwoleń na poziomie wspólnotowym.
(5) Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości we Wspólnocie oraz poziomy zalecane przez Codex Alimentarius są określone i oceniane na podstawie podobnych procedur. Codex nie podaje najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości dla azynofosu etylowego, dinoterbu, DNOC, monolinuronu, profamu i chlozolinatu. Codex określa ograniczoną ilość najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości dla pyrazofosu i teknacenu i zostały one wzięte pod uwagę przy ustalaniu najwyższych dopuszczalnych poziomów określonych w niniejszej dyrektywie. Wspólnota notyfikowała projekt dyrektywy Komisji Światowej Organizacji Handlu i otrzymane uwagi zostały uwzględnione w ostatniej fazie opracowywania dyrektywy. Możliwość ustalenia tolerancji w przywozie w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości dla określonych kombinacji pestycydów i upraw będzie zbadana przez Wspólnotę Europejską na podstawie dostarczonych danych oraz wyniki oceny dopuszczalnego spożycia przez konsumentów(18).
(6) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2000 r.
|
W imieniu Komisji |
|
David BYRNE |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 340 z 9.12.1976, str. 26.
(2) Dz.U. L 244 z 29.9.2000, str. 76.
(3) Dz.U. L 221 z 7.8.1986, str. 37.
(4) Dz.U. L 326 z 22.12.2000, str. 56.
(5) Dz.U. L 221 z 7.8.1986, str. 43.
(6) Dz.U. L 350 z 14.12.1990, str. 71.
(7) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, str. 1.
(8) Dz.U. L 309 z 9.12.2000, str. 14.
(9) Dz.U. L 170 z 20.7.1995, str. 22.
(10) Dz.U. L 257 z 10.10.1996, str. 41.
(11) Dz.U. L 117 z 21.4.1998, str. 13.
(12) Dz.U. L 54 z 2.3.1999, str. 21.
(13) Dz.U. L 73 z 22.3.2000, str. 16.
(14) Dz.U. L 73 z 22.3.2000, str. 18.
(15) Dz.U. L 263 z 13.10.2000, str. 32.
(16) Dz.U. L 292 z 21.11.2000, str. 30.
(17) Dz.U. L 234 z 9.8.1982, str. 1.
(18) Uwagi do wytycznych w sprawie tolerancji w przywozie - Dokument 7169/VI/99 popr. 1.